Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden na zwangerschapsafbreking na 18 weken
zondag 9 september 2018 14:53
Hej allemaal,
Wie heeft er net als ik, helaas en ontzettend verdrietig en pijnlijk, de zwangerschap moeten afbreken? Wilden jullie daarna gelijk weer zwanger proberen te worden? Wanneer kreeg je dan je eisprong? En hoe verliep je cyclus? Is dat gelukt? Of hebben jullie nog de eerste menstruatie afgewacht? Of langer natuurlijk. Het schijnt dat je zeer vruchtbaar bent, toch?
Ik ben gewoon heel benieuwd naar andere ervaringen. Ik ben zojuist bevallen van mijn zoontje van 18 weken. Hij was niet levensvatbaar. Ik moest daarna ook worden gecuretteerd. Maar de wens om zwanger te worden is heel groot. Helaas heb ik nu ook wel veel angst ontwikkeld dat het weer mis kan gaan…
Wie heeft er net als ik, helaas en ontzettend verdrietig en pijnlijk, de zwangerschap moeten afbreken? Wilden jullie daarna gelijk weer zwanger proberen te worden? Wanneer kreeg je dan je eisprong? En hoe verliep je cyclus? Is dat gelukt? Of hebben jullie nog de eerste menstruatie afgewacht? Of langer natuurlijk. Het schijnt dat je zeer vruchtbaar bent, toch?
Ik ben gewoon heel benieuwd naar andere ervaringen. Ik ben zojuist bevallen van mijn zoontje van 18 weken. Hij was niet levensvatbaar. Ik moest daarna ook worden gecuretteerd. Maar de wens om zwanger te worden is heel groot. Helaas heb ik nu ook wel veel angst ontwikkeld dat het weer mis kan gaan…
zondag 9 september 2018 15:33
Lieve TO,
Helaas heb ik hier zelf ook ervaring mee, alleen dan met bijna 24 weken.
Wat je nu meemaakt is ongelofelijk pijnlijk, verdrietig en oneerlijk. Neem ook de tijd ervoor om dat verdriet te “verwerken”. Naast je verdriet mag en kan je natuurlijk hoop hebben op een nieuwe zwangerschap. Ik denk wel dat dit altijd lastig zal zijn. Je zult nooit meer die roze wolk hebben en het zal altijd spannend zijn.
Ik werd 4 weken na de bevalling gewoon weer ongesteld. Mijn cyclus is daarna ook gewoon weer normaal geworden.
Wij wilden ook het liefst meteen aan een nieuwe zwangerschap beginnen, echter moesten wij op diverse uitslagen wachten vanuit het ziekenhuis. Achteraf gezien ben ik heel blij dat we er niet meteen voor konden gaan, ik heb echt de tijd nodig gehad om dingen op een rijtje te zetten.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik begrijp dat een nieuwe zwangerschap je gedachten kunnen verzetten en je blik weer richting de toekomst kan richten, vergeet echter niet dat wat je nu meemaakt veel energie kost (evenals een nieuwe zwangerschap). Zorg dat je je eerst weer wat beter voelt is mijn tip.
Helaas heb ik hier zelf ook ervaring mee, alleen dan met bijna 24 weken.
Wat je nu meemaakt is ongelofelijk pijnlijk, verdrietig en oneerlijk. Neem ook de tijd ervoor om dat verdriet te “verwerken”. Naast je verdriet mag en kan je natuurlijk hoop hebben op een nieuwe zwangerschap. Ik denk wel dat dit altijd lastig zal zijn. Je zult nooit meer die roze wolk hebben en het zal altijd spannend zijn.
Ik werd 4 weken na de bevalling gewoon weer ongesteld. Mijn cyclus is daarna ook gewoon weer normaal geworden.
Wij wilden ook het liefst meteen aan een nieuwe zwangerschap beginnen, echter moesten wij op diverse uitslagen wachten vanuit het ziekenhuis. Achteraf gezien ben ik heel blij dat we er niet meteen voor konden gaan, ik heb echt de tijd nodig gehad om dingen op een rijtje te zetten.
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Ik begrijp dat een nieuwe zwangerschap je gedachten kunnen verzetten en je blik weer richting de toekomst kan richten, vergeet echter niet dat wat je nu meemaakt veel energie kost (evenals een nieuwe zwangerschap). Zorg dat je je eerst weer wat beter voelt is mijn tip.
zondag 9 september 2018 15:36
Wat vreselijk verdrietig. Je zit nu middenin een rouwproces 
Ik ben met 16 plus weken bevallen. Mijn zoontje was al overleden in de buik. Ik was ook doodsbang om weer zwanger te worden, maar het verlangen en de wens naar een baby was te groot.
Mijn cyclus was wel in een keer een stuk korter. Ik heb een maand gewacht en had dat ook nodig. Zowel lichamelijk als geestelijk. Binnen 5 maanden was ik weer zwanger en ik kreeg alsnog een kerngezonde dochter.
Ik wil je heel veel kracht en innerlijke rust wensen, want de muren zullen ongetwijfeld soms op je afkomen. Het is een achtbaan aan emoties en je weet nooit wanneer je omhoog gaat of omlaag of dat je verrast wordt door een scherpe bocht..
zondag 9 september 2018 15:39
Hier ook ervaring. Eind februari ben ik met 21 weken bevallen van een tweeling, dus ook nog niet levensvatbaar. Ik wilde graag snel weer zwanger worden. Niet om de kindjes te vervangen, maar omdat we een sterke kinderwens hebben en ik graag een broertje/zusje wil voor mijn zoontje.
Inmiddels ben ik al weer 16 weken zwanger, dus vrij snel weer zwanger geworden. Mocht je vragen hebben stel ze dan gerust.
Inmiddels ben ik al weer 16 weken zwanger, dus vrij snel weer zwanger geworden. Mocht je vragen hebben stel ze dan gerust.
zondag 9 september 2018 15:43
Ik vond dat altijd zo vreselijk respectloos als mensen mij ongevraagd gingen adviseren om vooral niet zwanger te worden ter vervanging van het overleden kind.snowgirl1 schreef: ↑09-09-2018 15:39Hier ook ervaring. Eind februari ben ik met 21 weken bevallen van een tweeling, dus ook nog niet levensvatbaar. Ik wilde graag snel weer zwanger worden. Niet om de kindjes te vervangen, maar omdat we een sterke kinderwens hebben en ik graag een broertje/zusje wil voor mijn zoontje.
Inmiddels ben ik al weer 16 weken zwanger, dus vrij snel weer zwanger geworden. Mocht je vragen hebben stel ze dan gerust.
Zeg je dat ook tegen mensen die na een gezonde zwangerschap een 2e of 3e krijgen? Dan nog klinkt vervanging absurd, ik heb van het overleden kind niet eens mogen genieten, hij is er nooit geweest, dus wat nou "vervanging"..
Lang verhaal kort, jij gaat al iets uitleggen waar je niemand toe verplicht bent.
Gefeliciteerd met je zwangerschap
zondag 9 september 2018 18:03
Hier helaas ook ervaring, bij 24 weken afgelopen januari.
Bij ons was de wens er na een maand of 2 en wilden we er na 3 maanden weer voor gaan. Ons werd ook geadviseerd om je lichaam wel te laten herstellen, je hebt wel een bevalling achter de rug. Ook mentaal heb je veel te verwerken.
Helaas zijn wij afhankelijk van icsi en eiceldonatie dus gaat het niet zo makkelijk.
Ik herken die enorme wens en de blik vooruit willen hebben, maar geef jezelf even de rust en tijd om dit te verwerken, al is het maar een maand of 2.
Bij ons was de wens er na een maand of 2 en wilden we er na 3 maanden weer voor gaan. Ons werd ook geadviseerd om je lichaam wel te laten herstellen, je hebt wel een bevalling achter de rug. Ook mentaal heb je veel te verwerken.
Helaas zijn wij afhankelijk van icsi en eiceldonatie dus gaat het niet zo makkelijk.
Ik herken die enorme wens en de blik vooruit willen hebben, maar geef jezelf even de rust en tijd om dit te verwerken, al is het maar een maand of 2.
zondag 9 september 2018 18:37
Bedankt voor jullie reacties, tips en lieve woorden.
We zullen ook zeker de tijd er voor nemen. Wel blijf ik met het gevoel zitten dat ik er gewoon graag weer voor wil gaan. Maar aan de andere kant, het gevoel dat het niet eerlijk is tegenover mijn eerste kindje. Maar waarom eigenlijk niet?
Ik heb namelijk ook omgevingsverhalen gehoord waarbij het direct raak was na de bevalling. Zij hebben nu een gezonde dochter. En tuurlijk, hun eerste kindje zijn ze niet vergeten. Die zullen ze ook niet vergeten. Zij vertelde dat het hen hoop had gegeven voor de toekomst en ze kunnen er nu goed over praten.
@Ana_Isabel** Ik ben het met je eens hoor. Het zal dan absoluut geen vervanging zijn. Het is meer de knop in je hoofd omzetten en niet opgeven, dat gevoel. Het zal ons toch een keer lukken? Ik denk dat die positiviteit alleen maar in je voordeel werkt. Uiteindelijk moeten we doen wat goed bij ons past.
Maar toch is het fijn om ervaringsverhalen te horen en te lezen, hoe naar ook.
We zullen ook zeker de tijd er voor nemen. Wel blijf ik met het gevoel zitten dat ik er gewoon graag weer voor wil gaan. Maar aan de andere kant, het gevoel dat het niet eerlijk is tegenover mijn eerste kindje. Maar waarom eigenlijk niet?
Ik heb namelijk ook omgevingsverhalen gehoord waarbij het direct raak was na de bevalling. Zij hebben nu een gezonde dochter. En tuurlijk, hun eerste kindje zijn ze niet vergeten. Die zullen ze ook niet vergeten. Zij vertelde dat het hen hoop had gegeven voor de toekomst en ze kunnen er nu goed over praten.
@Ana_Isabel** Ik ben het met je eens hoor. Het zal dan absoluut geen vervanging zijn. Het is meer de knop in je hoofd omzetten en niet opgeven, dat gevoel. Het zal ons toch een keer lukken? Ik denk dat die positiviteit alleen maar in je voordeel werkt. Uiteindelijk moeten we doen wat goed bij ons past.
Maar toch is het fijn om ervaringsverhalen te horen en te lezen, hoe naar ook.
zondag 9 september 2018 20:23
Ik begrijp wat je wilt zeggen. Je voelt je bijna opgelaten naar de buitenwereld om aan te geven dat je nog een keer een kindje wilt proberen te krijgen. Alsof je er geen verdriet van zou hebben. Maar het verdriet vanwege het overleden kind is zo intens en de liefde die je voelt zo groot, daar moet je iets mee zogezegd. Het is gewoon niet "af" zo'n gevoel. Al die liefde en dan geen uitlaatklep. Gek makend..
zondag 9 september 2018 20:26
Jullie overleden kindje blijft jullie kindje. Hij heeft net zo goed een plek binnen het gezin, ookal mocht hij maar kort bij jullie zijn. Het heeft net zo goed bestaansrecht. Dus denk alsjeblieft niet dat het oneerlijk is.Daantjebananaatje schreef: ↑09-09-2018 18:37Bedankt voor jullie reacties, tips en lieve woorden.
We zullen ook zeker de tijd er voor nemen. Wel blijf ik met het gevoel zitten dat ik er gewoon graag weer voor wil gaan. Maar aan de andere kant, het gevoel dat het niet eerlijk is tegenover mijn eerste kindje. Maar waarom eigenlijk niet?
Ik heb namelijk ook omgevingsverhalen gehoord waarbij het direct raak was na de bevalling. Zij hebben nu een gezonde dochter. En tuurlijk, hun eerste kindje zijn ze niet vergeten. Die zullen ze ook niet vergeten. Zij vertelde dat het hen hoop had gegeven voor de toekomst en ze kunnen er nu goed over praten.
@Ana_Isabel** Ik ben het met je eens hoor. Het zal dan absoluut geen vervanging zijn. Het is meer de knop in je hoofd omzetten en niet opgeven, dat gevoel. Het zal ons toch een keer lukken? Ik denk dat die positiviteit alleen maar in je voordeel werkt. Uiteindelijk moeten we doen wat goed bij ons past.
Maar toch is het fijn om ervaringsverhalen te horen en te lezen, hoe naar ook.
Ook hij is een oudere broer.
zondag 9 september 2018 20:30
Heftig! Wat had jullie kindje?
Geef je lichaam inderdaad even herstel tijd. Hopelijk is er snel een gezonde zwangerschap.
Je geeft het steeds een beter plekje in je hart maar vergeten doe je t nooit. Hier een kindje verloren met 18 weken en met 13 weken. Vorig jaar oktober gedacht een kindje te gaan verliezen met 15 weken maar gelukkig nog heel lang kunnen uitzitten en ze is na een hele lange weg met 33 wk geboren.
De toekomst maakt me ook bang en onzeker.
Geef je lichaam inderdaad even herstel tijd. Hopelijk is er snel een gezonde zwangerschap.
Je geeft het steeds een beter plekje in je hart maar vergeten doe je t nooit. Hier een kindje verloren met 18 weken en met 13 weken. Vorig jaar oktober gedacht een kindje te gaan verliezen met 15 weken maar gelukkig nog heel lang kunnen uitzitten en ze is na een hele lange weg met 33 wk geboren.
De toekomst maakt me ook bang en onzeker.
zondag 9 september 2018 21:45
Hier ook ervaring, we hebben dit jaar ook bij 18 weken de vreselijke keuze moeten maken, ons zoontje was wel levensvatbaar maar zou geestelijk en lichamelijk gehandicapt zijn geweest, een leven vol operaties en nooit een zelfstandig bestaan, wilden we hem en onszelf niet aandoen.
De bevalling was heftig, ik moest ook voor manuele placenta verwijdering en curettage. Het verdriet was immens, de pijn, de leegte, de angst, het ongeloof, is dit allemaal echt gebeurd? Waarom heb ik je dit aan moeten doen lief kindje, ik voelde je al zoveel bewegen in mn buik
Ik wilde niets liever dan zsm weer zwanger zijn. Het was al de tweede zwangerschap die we verloren, de eerste bij 9 weken, de tweede bij 18, een heel kindje, helemaal af.
Natuurlijk moesten we wachten, mn cyclus was er direct weer 4 weken na de bevalling. 3 Maanden na de bevalling ben ik meteen weer zwanger geworden, met ovulatie testen. De pijn om het verlies van ons zoontje werd iets verzacht, echt alsof er een pleister op de open wond werd gelegd... maar de angst was immens, overweldigend. Je durft niet vooruit te kijken, toch ben je zwanger terwijl je de uitgerekende datum van je zoontje nog aan ziet komen. De nieuwe testen, de onderzoeken ondergaan terwijl eindelijk het urntje van je lieve zoontje af is en je het kunt vullen met zijn as. De uitgerekende datum, en diezelfde week de immense opluchting dat alle testen goed zijn
Op dit moment is de uitgerekende datum achter de rug, het verdriet is er nog maar niet meer de hele dag, en terwijl ik dit schrijf schopt ons tweede zoontje wat nu bijna 22 weken is me in mn blaas vanuit mn buik
Ik ben dankbaar dat het zo snel weer zo goed heeft mogen gaan nu met de nieuwe zwangerschap. .. maar de tranen om ons eerste zoontje zitten onder de oppervlakte. Ik weet niet hoe ik er aan toe was geweest mocht het wéér misgegaan zijn...
Ik gun je ook een snelle en gezonde nieuwe zwangerschap, maar wees voorbereid op een angstige periode. Maar hoop doet leven, en we zijn altijd zowel vooruit als achteruit blijven kijken, en dat hielp.
En neem de tijd voor je verdriet.
De bevalling was heftig, ik moest ook voor manuele placenta verwijdering en curettage. Het verdriet was immens, de pijn, de leegte, de angst, het ongeloof, is dit allemaal echt gebeurd? Waarom heb ik je dit aan moeten doen lief kindje, ik voelde je al zoveel bewegen in mn buik
Ik wilde niets liever dan zsm weer zwanger zijn. Het was al de tweede zwangerschap die we verloren, de eerste bij 9 weken, de tweede bij 18, een heel kindje, helemaal af.
Natuurlijk moesten we wachten, mn cyclus was er direct weer 4 weken na de bevalling. 3 Maanden na de bevalling ben ik meteen weer zwanger geworden, met ovulatie testen. De pijn om het verlies van ons zoontje werd iets verzacht, echt alsof er een pleister op de open wond werd gelegd... maar de angst was immens, overweldigend. Je durft niet vooruit te kijken, toch ben je zwanger terwijl je de uitgerekende datum van je zoontje nog aan ziet komen. De nieuwe testen, de onderzoeken ondergaan terwijl eindelijk het urntje van je lieve zoontje af is en je het kunt vullen met zijn as. De uitgerekende datum, en diezelfde week de immense opluchting dat alle testen goed zijn
Op dit moment is de uitgerekende datum achter de rug, het verdriet is er nog maar niet meer de hele dag, en terwijl ik dit schrijf schopt ons tweede zoontje wat nu bijna 22 weken is me in mn blaas vanuit mn buik
Ik ben dankbaar dat het zo snel weer zo goed heeft mogen gaan nu met de nieuwe zwangerschap. .. maar de tranen om ons eerste zoontje zitten onder de oppervlakte. Ik weet niet hoe ik er aan toe was geweest mocht het wéér misgegaan zijn...
Ik gun je ook een snelle en gezonde nieuwe zwangerschap, maar wees voorbereid op een angstige periode. Maar hoop doet leven, en we zijn altijd zowel vooruit als achteruit blijven kijken, en dat hielp.
En neem de tijd voor je verdriet.
maandag 10 september 2018 13:01
@Ana_Isabel**
Dankjewel. Je hebt helemaal gelijk.
@Vanessakusje1987
Jeetje zeg. Wat een nachtmerrie!
Ik snap heel goed dat de toekomst je bang en onzeker maakt. Hoe ga je hier mee om?
Is je dochter “gezond” geboren uiteindelijk?
@Mieremuis bedankt dat je je verhaal deelt.
Je hebt ovulatietesten gebruikt lees ik. Hoe ging dat? Je hoort wel eens verhalen, dat mensen er dan heel veel mee bezig zijn en dat het dan niet lukt. Ik wil mezelf daar wel voor behoeden.
Anderzijds denk ik dat je nu niet anders kan dan er aan denken?
Wat ongelofelijk fijn dat je weer zwanger bent. Gefeliciteerd. Ik hoop dat je er ondanks alles wel van kunt genieten nu. Lukt dat?
Je zal vast helemaal opgelucht zijn als hij is geboren, denk ik?
Hoe lang hebben jullie bloedverlies gehad na de bevalling/curettage? En klopt het dat wanneer je bloedverlies stopt, je cyclus weer begint? Of is dat weer per lichaam verschillend? En wanneer mag je weer vrijen? (sorry for asking)
Ingewikkeld hoor, dat vrouwelijke lichaam!
Dankjewel. Je hebt helemaal gelijk.
@Vanessakusje1987
Jeetje zeg. Wat een nachtmerrie!
Ik snap heel goed dat de toekomst je bang en onzeker maakt. Hoe ga je hier mee om?
Is je dochter “gezond” geboren uiteindelijk?
@Mieremuis bedankt dat je je verhaal deelt.
Je hebt ovulatietesten gebruikt lees ik. Hoe ging dat? Je hoort wel eens verhalen, dat mensen er dan heel veel mee bezig zijn en dat het dan niet lukt. Ik wil mezelf daar wel voor behoeden.
Anderzijds denk ik dat je nu niet anders kan dan er aan denken?
Wat ongelofelijk fijn dat je weer zwanger bent. Gefeliciteerd. Ik hoop dat je er ondanks alles wel van kunt genieten nu. Lukt dat?
Je zal vast helemaal opgelucht zijn als hij is geboren, denk ik?
Hoe lang hebben jullie bloedverlies gehad na de bevalling/curettage? En klopt het dat wanneer je bloedverlies stopt, je cyclus weer begint? Of is dat weer per lichaam verschillend? En wanneer mag je weer vrijen? (sorry for asking)
Ingewikkeld hoor, dat vrouwelijke lichaam!
maandag 10 september 2018 14:09
Lieve To, wat verdrietig dat je dit mee maakt.Daantjebananaatje schreef: ↑10-09-2018 13:01
Hoe lang hebben jullie bloedverlies gehad na de bevalling/curettage? En klopt het dat wanneer je bloedverlies stopt, je cyclus weer begint? Of is dat weer per lichaam verschillend? En wanneer mag je weer vrijen? (sorry for asking)
Ingewikkeld hoor, dat vrouwelijke lichaam!
Hier een soortgelijke situatie; bevallen met 21 weken.
Ik ben na 4 weken weer ongesteld geworden. Toen we klaar waren voor een volgende zwangerschap was ik direct zwanger. Inmiddels 2 gezonde kinderen gekregen.
Oh en pas vrijen nadat vloeien is gestopt.
Sterkte
maandag 10 september 2018 21:34
Daantjebanaantje voor zover we weten is ze gewoon geheel gezond en heeft ze weinig van de vroeg geboorte overgehouden. Misschien ADHD maar daar valt mee te leven.
Hoe ga ik er mee om met de toekomst?! Ja onzeker. Gaan we t wel proberen of niet durven we t aan of niet. Lastig! Weet t nog niet zo goed. Ik moet eerst geopereerd worden aan m’n galblaas en daarna zien we wel.
Hoe ga ik er mee om met de toekomst?! Ja onzeker. Gaan we t wel proberen of niet durven we t aan of niet. Lastig! Weet t nog niet zo goed. Ik moet eerst geopereerd worden aan m’n galblaas en daarna zien we wel.
dinsdag 11 september 2018 09:47
Ah, fijn! Zo zie je maar, hoop doet leven. Fantastisch dat ze gezond geboren is!Vanessakusje1987 schreef: ↑10-09-2018 21:34Daantjebanaantje voor zover we weten is ze gewoon geheel gezond en heeft ze weinig van de vroeg geboorte overgehouden. Misschien ADHD maar daar valt mee te leven.
Hoe ga ik er mee om met de toekomst?! Ja onzeker. Gaan we t wel proberen of niet durven we t aan of niet. Lastig! Weet t nog niet zo goed. Ik moet eerst geopereerd worden aan m’n galblaas en daarna zien we wel.
Succes met je operatie. X
dinsdag 11 september 2018 09:49
En mag ik vragen hoe jouw bloedverlies verliep na je bevalling van 21 weken?Lente18 schreef: ↑10-09-2018 14:09Lieve To, wat verdrietig dat je dit mee maakt.
Hier een soortgelijke situatie; bevallen met 21 weken.
Ik ben na 4 weken weer ongesteld geworden. Toen we klaar waren voor een volgende zwangerschap was ik direct zwanger. Inmiddels 2 gezonde kinderen gekregen.
Oh en pas vrijen nadat vloeien is gestopt.
Sterkte
Was je gelijk weer zwanger? Of ben je nog wel ongesteld geweest voor je zwanger raakte?
Oke! Zullen we doen. Maar dat vloeien.... telt een restje oud bloed dan ook? (lekker dat je dat hier ongegeneerd kan typen hé, haha)
dinsdag 11 september 2018 09:59
Natuurlijk mag je dat vragen! Direct na de bevalling heb ik ruim een week normaal gevloeid. Daarna heel hevig, in verband met een achtergebleven placentarest. Ik ben vervolgens gecurreteerd en heb daarna nauwelijks bloedverlies gehad. Om dus na 4 weken gewoon weer ongesteld te worden. Deze menstruatie was wel vrij pittig. Maar is daarna genormaliseerd. Cyclus ook. Ik ben na deze bevalling en de volgende zwangerschap een keer of 8 ongesteld geworden.
Ik zou ook met oud bloed nog voorzichtig zijn met vrijen. Mogelijk staat je baarmoedermond nog wat open en is de kans op infecties nog aanwezig. Maar met oud bloed zal het zeer binnenkort wel helemaal ophouden met vloeien. Persoonlijk zou ik een menstruatie afwachten. Gewoon om je lichaam weer even te laten resetten en herstellen.
Hoe voel je je verder, fysiek en mentaal?
Ik zou ook met oud bloed nog voorzichtig zijn met vrijen. Mogelijk staat je baarmoedermond nog wat open en is de kans op infecties nog aanwezig. Maar met oud bloed zal het zeer binnenkort wel helemaal ophouden met vloeien. Persoonlijk zou ik een menstruatie afwachten. Gewoon om je lichaam weer even te laten resetten en herstellen.
Hoe voel je je verder, fysiek en mentaal?
woensdag 12 september 2018 12:26
Ovulatietesten, heel makkelijk gewoon 1x per dag op dat stokje plassen, als hij positief is heb je je eisprong (de dag erna) en dan gingen wij diezelfde avond vrijen om zeker te weten dat de zaadjes klaar lagen te wachten als het eitje er aan kwam... dat heeft elke keer gewerkt voor ons (wel enige druk op de man om die avond te presteren, maar dat lukte wel).Daantjebananaatje schreef: ↑10-09-2018 13:01
@Mieremuis bedankt dat je je verhaal deelt.
Je hebt ovulatietesten gebruikt lees ik. Hoe ging dat? Je hoort wel eens verhalen, dat mensen er dan heel veel mee bezig zijn en dat het dan niet lukt. Ik wil mezelf daar wel voor behoeden.
Anderzijds denk ik dat je nu niet anders kan dan er aan denken?
Wat ongelofelijk fijn dat je weer zwanger bent. Gefeliciteerd. Ik hoop dat je er ondanks alles wel van kunt genieten nu. Lukt dat?
Je zal vast helemaal opgelucht zijn als hij is geboren, denk ik?
Hoe lang hebben jullie bloedverlies gehad na de bevalling/curettage? En klopt het dat wanneer je bloedverlies stopt, je cyclus weer begint? Of is dat weer per lichaam verschillend? En wanneer mag je weer vrijen? (sorry for asking)
Ingewikkeld hoor, dat vrouwelijke lichaam!
Opnieuw zwanger worden was inderdaad mijn allergrootste wens op dat moment.
Ik heb maar een weekje wat bloedverlies gehad. Dat is het opruimen van de restjes van de baarmoeder, dat staat los van het opnieuw beginnen van je cyclus, die begint wanneer je eierstokken weer wakker worden en weer hormonen en eitjes gaan produceren... dat is gewoon even afwachten, heb je geen invloed op. Bij mij kwam de menstruatie weer 4 weken na de bevalling, best snel dus.
Vrijen na bevalling of curettage mag pas als het bloedverlies echt gestopt is, dan zit je baarmoedermond weer dicht en kan je geen infectie krijgen.
zondag 7 oktober 2018 08:30
Ik heb een zwangerschap moeten afbreken bij 13 weken vanwege ernstige afwijkingen. Daarvoor 2 x een missed abortion bij 8 wkn. Op de echo was zoveel vocht in het lichaam te zien dat het waarschijnlijk de 20 weken ook niet zou halen. Uiteindelijk bleek uit de vlokkentest het down syndroom dan ga je toch twijfelen . Een kindje met down kan ook een heel gelukkig leven hebben maar de gynaecoloog gaf aan dat als er bij 12-13 weken al zoveel afwijkingen te zien waren dat het kindje ernstig gehandicapt zou zijn , en de zwangerschap bijna zeker niet voldragen zou worden Dus ja wat voor keuze heb je dan. Ik heb toen veel steun gehad aan de maatschappelijk werkster uit het ziekenhuis.
Nu ben ik weer zwanger na een half jaar. Ik ben nu 18 weken, een goede nipt, goede echo’s tot 16 wkn en vorige week nog het hartje gehoord. Over 2,5 week de 20 weken echo maar de gynaceloog gaf al aan dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken. Bij 16 wkn zag alles er perfect uit.
Maar toch ...... het lukt me gewoon niet te genieten of erin te geloven .
Ik blijf twijfelen .
Ook als ik jullie verhalen dan weer lees.
Zo bang dat bij de volgende echo het hartje gestopt is Ik voel de baby ook nog niet
Was er bij jullie uiteindelijk een oorzaak waarom het zo laat nog mis is gegaan? Hadden jullie prenatale diagnostiek laten doen?
Iedereen roept maar : de nipt was goed, de echo’s waren goed en de kans dat het misgaat na 16 wkn is zo klein
Maar toch . ... Het kan wel . 2x een missed abortion en 1 afbreking , de kans daarop is ook klein .
Iedereen riep na mijn eerste missed abortion ook , joh de volgende keer gaat gewoon goed , 2x een miskraam achter elkaar dat gebeurd zo weinig etc etc
Nu ben ik weer zwanger na een half jaar. Ik ben nu 18 weken, een goede nipt, goede echo’s tot 16 wkn en vorige week nog het hartje gehoord. Over 2,5 week de 20 weken echo maar de gynaceloog gaf al aan dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken. Bij 16 wkn zag alles er perfect uit.
Maar toch ...... het lukt me gewoon niet te genieten of erin te geloven .
Ik blijf twijfelen .
Ook als ik jullie verhalen dan weer lees.
Zo bang dat bij de volgende echo het hartje gestopt is Ik voel de baby ook nog niet
Was er bij jullie uiteindelijk een oorzaak waarom het zo laat nog mis is gegaan? Hadden jullie prenatale diagnostiek laten doen?
Iedereen roept maar : de nipt was goed, de echo’s waren goed en de kans dat het misgaat na 16 wkn is zo klein
Maar toch . ... Het kan wel . 2x een missed abortion en 1 afbreking , de kans daarop is ook klein .
Iedereen riep na mijn eerste missed abortion ook , joh de volgende keer gaat gewoon goed , 2x een miskraam achter elkaar dat gebeurd zo weinig etc etc
zondag 7 oktober 2018 09:57
@honing, het stukje over bang zijn begrijp ik wel. Hier ging het om onverklaarbare reden bij 21 weken mis (wel tweeling) morgen hebben we de 20 weken echo, maar ook daarna ben ik eigenlijk nog niet gerust (ookal is het nu 1 kindje) ik ben pas een beetje opgelucht als de 24 weken zijn gehaald omdat het kindje dan enigszins een kans heeft.
zondag 7 oktober 2018 11:51
Honing leuk je weer eens te lezen,vroeg me al af hoe het met je ging.
Herkenbaar hoor de angst,maar onthou dat je nu waarschijnlijk een genetisch gezond kindje hebt voor het eerst, dat maakt de kans dat het mis gaat toch wel veel en veel kleiner. De situatie is volledig anders dan met je eerdere zwangerschappen.
Toch heel herkenbaar, ik ben nu bijna 26 weken maar heb ook alweer hele angstige dagen erop zitten. Bijvoorbeeld dagen met onderbuikspijn, bang dat het een miskraam werd met +- 16 weken toen... met 18 weken zoveel vochtverlies dat ik dacht dat mn vliezen gebroken waren, uiteindelijk gelukt op te vangen en bleek 'gewoon' heel veel waterige afscheiding. Toen kwam de 20 weken echo,zooooo bang dat er toch wat gevonden zou worden wat met 16 weken nog niet te zien was. Met 22 weken een dag dat ik hem heel weinig voelde bewegen, zo bang dat ie er ineens mee zou stoppen. .. met 24 weken een opgelucht gevoel, echt van als het nu misgaat kunnen ze nog iets doen, ik sta er niet meer alleen voor...
Nu bijna 26 weken en ik durf alleen nog maar op mn linkerzij te slapen snachts, wat zorgt voor gebroken nachten. .. maarja uit onderzoek blijkt dat de kans op doodgeboorte afneemt van 0.4 naar 0.2% als je op je linkerzij slaapt....
Helemaal doorgedraaid zou je denken als je dit zo allemaal leest, maar het lijkt me een normale reactie op het trauma dat we hebben meegemaakt. .. nog een keer zo'n verlies, ik doe er alles aan om dat te voorkomen...
Dat je nog geen beweging voelt daar zou ik me echt geen zorgen over maken,je bent niet slank zeg je? Dan zal het wel daardoor komen toch... ik begreep dat sommige vrouwen wel eens pas met 24 weken iets voelen. En sommige bevallen plots met 40 weken en hebben nooit iets gevoeld, dat heb je ook nog!
Ik hoop dat je na de 20 weken echo of na de 24 weken iets meer rust hebt... wel goed dat je het aangeeft in het ziekenhuis, misschien kunnen ze je er toch bij helpen
Herkenbaar hoor de angst,maar onthou dat je nu waarschijnlijk een genetisch gezond kindje hebt voor het eerst, dat maakt de kans dat het mis gaat toch wel veel en veel kleiner. De situatie is volledig anders dan met je eerdere zwangerschappen.
Toch heel herkenbaar, ik ben nu bijna 26 weken maar heb ook alweer hele angstige dagen erop zitten. Bijvoorbeeld dagen met onderbuikspijn, bang dat het een miskraam werd met +- 16 weken toen... met 18 weken zoveel vochtverlies dat ik dacht dat mn vliezen gebroken waren, uiteindelijk gelukt op te vangen en bleek 'gewoon' heel veel waterige afscheiding. Toen kwam de 20 weken echo,zooooo bang dat er toch wat gevonden zou worden wat met 16 weken nog niet te zien was. Met 22 weken een dag dat ik hem heel weinig voelde bewegen, zo bang dat ie er ineens mee zou stoppen. .. met 24 weken een opgelucht gevoel, echt van als het nu misgaat kunnen ze nog iets doen, ik sta er niet meer alleen voor...
Nu bijna 26 weken en ik durf alleen nog maar op mn linkerzij te slapen snachts, wat zorgt voor gebroken nachten. .. maarja uit onderzoek blijkt dat de kans op doodgeboorte afneemt van 0.4 naar 0.2% als je op je linkerzij slaapt....
Helemaal doorgedraaid zou je denken als je dit zo allemaal leest, maar het lijkt me een normale reactie op het trauma dat we hebben meegemaakt. .. nog een keer zo'n verlies, ik doe er alles aan om dat te voorkomen...
Dat je nog geen beweging voelt daar zou ik me echt geen zorgen over maken,je bent niet slank zeg je? Dan zal het wel daardoor komen toch... ik begreep dat sommige vrouwen wel eens pas met 24 weken iets voelen. En sommige bevallen plots met 40 weken en hebben nooit iets gevoeld, dat heb je ook nog!
Ik hoop dat je na de 20 weken echo of na de 24 weken iets meer rust hebt... wel goed dat je het aangeeft in het ziekenhuis, misschien kunnen ze je er toch bij helpen
dinsdag 11 december 2018 21:52
Meiden ik vind jullie stuk voor stuk heel dapper!
Idd wat al geschreven werd joh de volgende x gaat t vast goed, nou na gebroken vliezen met 18, 13 en 15 wk vind ik dat moeilijk te geloven! Maar de toekomst zal t leren. Goede echo’s en nipten kunnen daar niet tegenop.
Ik gebruik ook ovulatie testen maar maakte me de 2x hiervoor helemaal gek mee! De 10e mnd dat ik t niet deed ivm de vakantie ben ik zwanger geraakte heb wel t idee dat dat heeft meegespeeld maar ja je wil zo graag he. Lastig.
Dikke knuffel allemaal.
Idd wat al geschreven werd joh de volgende x gaat t vast goed, nou na gebroken vliezen met 18, 13 en 15 wk vind ik dat moeilijk te geloven! Maar de toekomst zal t leren. Goede echo’s en nipten kunnen daar niet tegenop.
Ik gebruik ook ovulatie testen maar maakte me de 2x hiervoor helemaal gek mee! De 10e mnd dat ik t niet deed ivm de vakantie ben ik zwanger geraakte heb wel t idee dat dat heeft meegespeeld maar ja je wil zo graag he. Lastig.
Dikke knuffel allemaal.
