Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 7)

Zizo, spannend dat het nu voor jou echt weer gaat beginnen. Hoe voel je je met de menopur erbij? Hopelijk helpt het snel! Ga keihard voor jou duimen weer!

Alaynee, hoe is je punctie gegaan gisteren? En hoor je vandaag al wat over bevruchtingen? Ik hoop en duim voor je!

Stipjepipje, oh wat een opluchting dat de herpes geen probleem is! Wb 5-daagse terugplaatsingen versus 3-daagse, de meest 'moeilijke' stap bij embryo-ontwikkeling is normaal gesproken ergens na dag 3. Dus als je embryo's laat doorgroeien na dag 3 zullen er meestal een aantal afvallen, die het in de buik ook niet hadden gered (tenminste, dat is de theorie). Als je veel embryo's hebt kun je dat dus doen om beter te selecteren. In Nederland wordt dit nog niet altijd overal toegepast, zeker niet voor de verse terugplaatsing. Ik weet dus niet of je hier altijd zelf voor kan kiezen, of dat het afhangt van je behandeld centrum.
Oh, en wb cryo's, inmiddels heb je met een cryo een net zo goede kans als met een verse terugplaatsing. Dit omdat de technieken hiervoor beter zijn geworden in de loop van de tijd. En zeker als je cryo een 5-daagse is, zijn je kansen hiermee heel hoog. Dus ik zou nog even nadenken voordat je 2 cryo's terug laat plaatsten .

Wb 2 terug laten plaatsen versus 1, lastig is die beslissing, hè? Bij ons was het precies andersom, m'n man wilde eigenlijk liever niet en ik wel. Rationeel zou ik zeggen, als één van beide echt geen tweeling wil, zou ik het niet doen. Heb laatst nog een verhaal gelezen van iemand die twee had laten terugplaatsen en een drieling heeft gekregen... Nu waren dat wel blasto's, maar toch. Bij ons was het uiteindelijk ook een financiële kwestie, want wij moeten alles met cryo's zelf betalen. En uiteindelijk hadden we sowieso maar twee embryo's, waarvan de ene niet zo'n goede kwaliteit had, dus grote kans dat die het invriezen niet zou hebben gehaald. Dus dan liever in m'n buik, voor je weet maar nooit. Dat zou trouwens ook een idee voor jullie kunnen zijn, één embryo van goede kwaliteit en eentje van minder goede? Soort van compromis?

Hier nog steeds stevig op het bankje. Voel wel af en toe m'n baarmoeder, soms ook last van krampen, maar gelukkig zakt het steeds weer af. Begin nu wel zenuwachtig te worden. Als Nederland het songfestival kan winnen, zijn de wonderen de wereld nog niet uit, toch? Maar serieus, ik krijg ergens toch weer hoop, merk ik, en dat wil ik eigenlijk niet... Ik ga maar weer even afleiding zoeken...

Ah, nog vergeten: Baggal, hoe gaat het nu met je vader?

En MevrouwStippel: fijn dat het goed met je gaat en dat je vrede hebt met hoe het is. Dat lijkt me ontzettend belangrijk. Ik zie dat je je geanonimiseerd hebt. Ik weet niet of dat betekend dat je niet meer zal schrijven hier. Iig wil ik je nog eens alle goeds wensen, je bent een lieverd. Bedankt voor al je steun hier op het forum.

Mw Stippel: Wat goed om wat van je te lezen en te lezen dat je rust gevonden hebt en de situatie accepteert (je hebt geen keus natuurlijk, maar toch). Ik wens je alle goed toe!

Stipjepipje: Ik lees steeds tussen jouw berichten door een ondertoon van verwijt naar je zus toe. Ik hoor je volledig (en snap het ook wel), maar... ik zou echt proberen al haar opmerkingen van me af te gooien. Ik weet hoe verleidelijk het is om haar gedrag te analyseren, maar ik denk dat dit jou en jullie relatie niet helpt. Ik lees tussen de regels ook een irritatie wanneer je schrijft 'eitje gunnen'. Ik denk dat je zus je wel een ei gunt, maar misschien niet het hare, omdat ze dat te ver vindt gaan. En dat mag natuurlijk best.

Windmolen: Je zit nog op de wachtbank en ik duim heel hard. Heb je zonder je man voldoende afleiding? Sta op het punt de deur uit te gaan dus later meer! Fijne zondag xx

Duim voor je, Windmolen! Shit, was net even terug aan het lezen en realiseer me nu pas hoe spannend het nu voor jou moet zijn. Ben jullie een beetje aan het verwaarlozen, sorry! Op naar minstens 1 van de 2!!!

Lieve Windmolen, wat hou je je goed op die vreselijke wachtbank! Ben je er al uit wat je gaat doen met testen vs bloedtest? Ik duim nog steeds heel hard voor jou.

Vienna wat rot dat je je zo naar voelt. Wat je schrijft over het trouwen herken ik deels wel en deels niet. Ik ben afgelopen december ook ten huwelijk gevraagd en ik vind het ook dubbel, maar dan om andere redenen. Waarom heb je het gevoel dat hij je onder druk zet? Voor mij voelt het als volgt. Ik vind het heel mooi en bijzonder dat hij mij heeft gevraagd, juist vanwege het traject. Het is voor ons allerminst zeker dat er ooit een levend kindje gaat komen en toch kiest hij voor mijn gevoel met dat aanzoek voor mij, met of zonder kindjes. Ik vind dat heel speciaal. Daarnaast vind ik het ook speciaal, juist omdat wij de afgelopen jaren in het traject zoveel diepe dalen samen hebben meegemaakt. En dat we het samen toch maar mooi redden, ondanks al het verdriet. Wat ik wél moeilijk vind, is de gedachte dat ik hem, door met hem te trouwen, misschien wel ga ontnemen om vader te worden. Daar voel ik me soms schuldig over. Wat ik ook moeilijk vind, is dat ik eigenlijk door het traject helemaal niet zo gelukkig ben af en toe en daarom voelt het een beetje gek om zo'n groot feest te geven. Want ik vind mijn leven helemaal niet zo'n feest nu. Tegelijkertijd vind ik júíst ook dat we het leven en onze liefde moeten vieren en zijn dit nou ook de dingen die het leven leuk maken. We verdienen het verdorie ook om zo'n mooie dag mee te maken, inclusief alle voorpret. Als laatste voel ik me soms schuldig naar mijn overleden zoontje. Dat wij gaan trouwen zonder hem. En tegelijk vind ik dat dus óók weer mooi. Dat het ons niet breekt. Nouja, je begrijpt: ik voel er ook van alles bij. Dat een mens dit allemaal tegelijk kan voelen, is toch al heel apart. Haha. Maar bovenal vind ik het heel speciaal en bijzonder dat wij binnenkort gaan trouwen.

Lieve Baggal hoe gaat het nu met je vader?

Stipjepipje ik kan me voorstellen dat het heel lastig is allemaal. Het ís ook echt niet niks. Wat betreft je zus zou ik het advies van Baggal opvolgen. Niet teveel meer delen. Al vind ik wel dat ze haar mening m.b.t. het goedkeuren of afkeuren van ecd voor haar mag houden. Ze hoeft het niet goed te keuren, maar als jij verdriet hebt kan ze best zeggen dat ze het naar voor je vindt. Gelukkig is de Herpes geen probleem!

Zizo, yes je bent begonnen met menopur! Merk je al verschil? Ik hoop het voor je. Lastige keuze zo, met het terugplaatsen. Hopelijk komen jullie er samen uit. Ik duim voor je de komende weken!

Jokke je hoeft je nergens voor te verontschuldigen. Schrijf mee wanneer je wilt!

Hier: zo, gevoelsmatig is de ergste dip weer voorbij. Ik was toch weer even heel verdrietig dat het mis is gegaan. Vooral die emotionele rollercoaster vind ik zo zwaar. Van bloed en denken dat het mislukt is, naar een positieve test en uiteindelijk een vroege miskraam. Dinsdag heb ik het gesprek met de arts. Ik ben heel benieuwd wat ze wil bespreken. Ik hoop niet op een curretage, al moet het maar als zij het nodig vindt. En ik ben benieuwd wanneer ik weer door kan... Verder merk ik dat de rust alweer langzaam terugkomt. Ik vind het zó dubbel. Ik merk de laatste maanden dat ik steeds vaker verlang naar rust en ben pauzes dus voor het eerst gaan waarderen. Alleen tegelijkertijd voelt het ook zo nutteloos om elke keer maanden te wachten, want ik wil gewoon zo snel mogelijk klaar zijn met dit traject. Ik heb nu in een klein jaar tijd 3 terugplaatsingen gehad, terwijl ik wel de luxe heb van cryo's. Ik had van tevoren gehoopt dat ik toch wat vaker een kans zou hebben, maar er is elke keer wel weer een reden dat we een paar maanden moeten wachten. 4,5 jaar zijn we nu bezig en het wordt echt steeds zwaarder. Heel, heel soms denk ik aan stoppen. Hoe lekker het zou zijn om geen teleurstellingen meer te hoeven verwerken. Maar zover ben ik nog lang niet. De wens is echt nog te groot.

@Baggal: Misschien helemaal overheen gelezen, maar hoe is het met jouw paps? Heeft het laseren een beetje geholpen?

@Windmolen: Hoe is jouw verwen weekend? Wanneer komt manlief weer terug? Ik vind het stoer hoe je het zo volhoudt en duim natuurlijk als een malle voor je.

@Vienna: Wil je vooral een hele dikke knuffel geven. Klinkt alsof je die wel kan gebruiken..

(Zucht... Ik leer het, na 4 jaar proberen zonder ook maar enig resultaat, maar niet af om rond mijn eisprong te googlen naar 'spontaan zwanger na ivf' en dergelijke).
Wil jou ook ff veel extra sterke wensen Vienna, volgens mij kun je dat wel gebruiken. Ben zelf 2 jaar getrouwd en dat was een prachtdag. Juist ook om te merken dat het mooie naast verdriet kan bestaan. Expres een vrij kindvriendelijke bruiloft georganiseerd, omdat ik graag wilde dat iedereen kwam en zich welkom voelde, mooie dag met heel veel liefde van iedereen en een smal verdrietig randje.

Ach Sense, zo herkenbaar. Stiekem die hoop, tegen beter weten in. Ik blijf ook ovulatietesten gebruiken in mijn pauzes. Ook tegen beter weten in. Dat geld kan ik beter opsparen voor iets veel leukers.

Daisyliz, bij mij doen de pauzes ook goed. Maar het heeft ook tot gevolg dat ik al vrij lang in het proces zit en nu pas aan de derde icsi toe ben. Ik merk dat ik er steeds meer rekening mee begin te houden dat we misschien wel kinderloos blijven. Ik wil me nog steeds niet neerleggen bij dat idee, maar ik merk dat ik toch wel een klein beetje berusting vind. Net alsof ik naar acceptatie aan het groeien ben.
Ik ben erg benieuwd wat je arts dinsdag wil bespreken. Ik kan me zo goed voorstellen dat het je bezighoudt.

Windmolen, heb je lekker van je weekend kunnen genieten, ondanks de testgevoelens? Is je man vanavond weer thuis?

Alaynee hoe ging je punctie?

Vienna ik lees je verdriet. Ik ben een paar jaar geleden met mijn man getrouwd. Wij zaten toen al in het traject. Op het moment dat wij trouwden, hadden we een aantal verdrietige dingen meegemaakt en ook het traject wat niet lekker liep. Toch heb ik genoten van de trouwdag en was ik erg gelukkig. Wetende dat mijn man de rest van zijn leven met mij wilde delen, letterlijk in voor- en tegenspoed. Overigens hebben wij het heel klein gevierd. Ik kijk terug op een prachtige dag in een hele verdrietige tijd. Het was voor mij echt een lichtpuntje. Ik hoop dat jullie trouwdag ook jouw lichtpuntje mag zijn.

MwStippel, ik zie ook dat je geanonimiseerd bent. Ik zal je niet vergeten, ik wens je heel veel geluk toe!

Hier vandaag genoten van het mooie weer. Ik had vandaag geen last van hoofdpijn, dus hopelijk helpt de Menopur erbij echt. Nog wel opvliegers, maar dat is minder vervelend dan hoofdpijn of migraine.

Fijn dat de menopur helpt bij jouw bijwerkingen Zizo! Hoop dat ook de opvliegers snel voorbij zijn!

Vienna, toch ook nog even over jullie trouwdag. Wij zijn ook twee jaar geleden getrouwd, toen we midden in ons traject zaten en we gehoord hadden dat de moeder van mijn man nog maar kort te leven had. We zijn toen binnen 2 maanden verloofd en getrouwd en ook op de dag hebben we het verdriet een plekje kunnen geven. Onze ceremonie was klein, met alleen onze allerliefste mensen erbij. Die allemaal ook wisten van ons traject, of van wie we het niet erg vonden als ze het wisten. We hebben zowel ons traject, als het verdriet van zijn moeder, in onze ceremonie verwerkt en in onze geloftes. Na de ceremonie hebben we gefeest tot het dak er af ging. We hebben zo genoten van die dag en kan er nog steeds helemaal warm van worden als ik er aan terug denk. Dus, wat ik ermee wil zeggen, het is logisch als je niet de hele dag super gelukkig bent, want er is genoeg gaande, maar als het een plekje kan krijgen, ook op die dag, is dat misschien genoeg om de rest van de dag extra te kunnen genieten. Ik wens het je in ieder geval van harte toe.

Jeetje meiden, ben gewoon echt ontroerd van jullie reacties met eigen ervaringen en hoe jullie tegen het trouwen/bruiloft aankijken! Echt ook weer een aantal spijkers op hun kop en ik neem zeker een aantal ervaringen en adviezen mee de komende tijd (ga ze iig opschrijven en af en toe erbij pakken). Denk dat dit echt zal helpen. Dank jullie wel! Het biedt ook steun te weten dat ik niet de enige ben met dubbele gevoelens.
Eigenlijk ben ik ook wel boos op mezelf, want ik weet dat ik geen controle heb op het hele traject en dan moet ik het ook niet onze bruiloft laten verpesten...
Het is inderdaad ook wel een heel mooie iets, dat we ondanks alles wel kiezen om echt samen verder te gaan. Want ik weet ook dat hij hoogstwaarschijnlijk met iemand anders wel al vader had kunnen zijn. Zijn wens is wat dat betreft niet minder dan de mijne.

@ Windmolen: denk echt dat je gelijk hebt dat het vooral samenhangt met het verdriet en de balans die nog heel broos is.
Kan voor mezelf niet zo goed nog een modus vinden om met verdriet en rouw om te gaan... in het verleden altijd maar doorgegaan en nergens echt bij stilgestaan (niet eens ziek gemeld rond miskramen). Maar dat werkt nu niet meer, de emmer zit te vol.
Resultaat is dit soort gedachtes die alle kanten opvliegen. Vind het echt wel heel moeilijk hiermee goed om te gaan. Hoop dat ik dat nog eens leer.

Mijn vriend dwingt me gelukkig tot niets. Het is al best een tijd geleden dat hij me gevraagd heeft en toen zaten we in een heel andere fase. Heb ook heel lang geen moeite gehad met de timing, tot eigenlijk de verdrietige en confronterende dingen weer zijn opgestapeld de laatste tijd.

Afgelopen week was ook wel een erg confronterende week. Rond dat we wisten dat de eerste terugplaatsing uit onze tweede ICSI niet gelukt was, kregen we babynieuws van vrienden. Die hebben ons afgelopen week ook behoorlijk vaak een update gestuurd en dat rakelt het verdriet weer op. Zeker omdat zij wel voor de 3e keer (met hulp) nu ouders zijn geworden en zij zwanger is geraakt precies rond de periode dat onze eerste ICSI behandeling en pogingen die daaruit volgden op niets zijn uitgelopen.

Vind het echt heel mooi dat we dit topic hebben en er zoveel ruimte is ook voor dingen die misschien niet direct met het traject te maken hebben. Het geeft echt steun. Echt heel veel dank aan alle meiden hier.
Zo knap hoe de meesten overeind blijven en doorgaan. Ik hoop op super veel geluk voor iedereen de komende tijd!

Hallo dames hier gisteren punctie gehad ziekenhuis was erg fijn en comfortabel een eigen kamer voor man en mij man(Tese operatie) alles ging goed man kwam terug uit OK 2uur later hierna kwam uit 13prachtige eicellen. En MAAR 1 sperma cel gevonden middels micro Tese maar eentje de wereld is onder mij weggezakt en we zijn heel verdrietig.
We zijn gebeld dat het vandaag een zygote is ergens helemaal geen hoop aan de andere kant hoop je het zo!!

Vienna dikke knuffel, lekker hier je gevoelens en emoties ventileren, we zijn er voor elkaar.
Alaynee wat verdrietig. Ik hoop dat die ene zaadcel genoeg is, maar wat een verdriet. De kansen met zoveel mooie eicellen is opeens wel heel klein. Knuffel voor jou.
Zizo fijn dat het lijkt dat de meeste bijwerkingen minder worden. Nog even de randen op elkaar.
Daisyliz sterkte morgen bij het gesprek. Wat een emoties waar je doorheen gaat. Denk aan jou.
Windmolen, de duimen blijven draaien. Ik hoop het zo voor jullie. Hoop dat je man weer terug is voor de laatste dagen wachten.

Alaynee, oh shit meid, wat verdrietig... Zoveel mooie eicellen en dan maar 1 spermacel... Gelukkig wel eentje die meteen z'n werk goed gedaan heeft! Ik ga keihard duimen voor dat ene embryo. Wanneer zou je de terugplaatsing hebben? Pas op dag 5 of wel al eerder? En wordt je regelmatig op de hoogte gehouden van hoe het gaat met het embryo? Wat is er nu met je overige eicellen gebeurd? Sterkte meis!

Vienna, fijn dat je steun hebt aan dit forum. Ik vond het ook mooi om de verhalen van iedereens bruiloft te lezen en hoe er ruimte was voor zowel verdriet als heel veel blijdschap. Ik hoop echt dat jij straks ook zo'n mooie dag hebt om op terug te kijken. En probeer maar niet boos op jezelf te zijn, lieverd, volgens mij werkt dat alleen maar averechts. Het is zo begrijpelijk hoe je je voelt. Je bent duidelijk nu van alles aan het verwerken wat je eerder hebt weggestopt. En dan ook nog de confrontatie met je zwangere vriendin. Ik hoop dat de psych je kan helpen om je verdriet te verwerken en een goede modus te vinden. Maar weet dat het heel normaal is om je bij periodes verdrietig te voelen! Het hoort er helaas bij .

Lauwie, hoe gaat het met jou?

Zizo, fijn dat de menopur wat lijkt te helpen tegen de hoofdpijn! Op naar veel mooie follikels!

Sense, oh, wat is dat begrijpelijk! En ook niet helemaal onrealistisch. Ik heb gisteren een docu gekeken waarin een arts zei dat 20% van de uitbehandelde vrouwen toch nog spontaan zwanger raakt. Leek mij best een hoog aantal, mss weet iemand hier meer van? Zal natuurlijk wel afhangen van welke diagnose je hebt, maar met redelijk goed zaad van de man en werkende eileiders kan het theoretisch wel natuurlijk. Op het andere forum waar ik schrijf is een meisje na 3 mislukte IVF's 2x achter elkaar spontaan zwanger geraakt (1e keer een miskraam, nu gaat het goed). Dus het kan wel en ik snap dat je wilt blijven proberen. Alleen die cyclus van hoop en teleurstelling steeds is natuurlijk wel erg lastig. Idealiter ben je er natuurlijk helemaal niet meer mee bezig en is het een grote verrassing. Maar hoe je dat voor elkaar krijgt, geen idee...

DaisyLiz, herkenbaar, dat dubbele gevoel over pauzes en de gedachtes over stoppen. Hier geldt hetzelfde, soms verlang ik ernaar om het op te geven, maar ik denk toch dat ik nog niet zover ben. Ik denk dat ik het hierna toch ook nog een keer wil proberen. Wel afhankelijk van wat de arts adviseert. Fijn dat de grootste dip weer voorbij is. Hopelijk kan je overwegend van je rustpauze genieten.

Hier: ik vind het moeilijk nu... Ik ben er klaar mee en wil duidelijkheid. Overweeg om toch morgenochtend maar een testje te doen. Als-ie niet overtuigend negatief is wil ik namelijk de kliniek nog even bellen of ze me een recept voor de pil ofzo kunnen geven, zodat ik m'n endo weer even rust kan geven en tijd heb om te bedenken (en met de arts te bespreken) hoe nu verder. Dan kan ik dat recept meteen meenemen bij de bloedafname. Verder ben ik aan het symptomen-speuren en ik haat dat. Ik heb ineens weer meer een gezwollen buik en voel m'n eierstokken weer meer (was allebei even wat minder, leek het). Maar dat kan natuurlijk ook op een naderende menstruatie duiden. Verder voel ik me wat trillerig, maar ik ben ook zenuwachtig natuurlijk. Aargh, stomme onzekerheid! Ik wil geen hoop krijgen! Maar ben ook zo bang voor de negatieve test .
Man is nog steeds niet thuis trouwens. Die is vannacht met de nachttrein hierheen gekomen en zou vanochtend even langs komen, maar de trein had vertraging en dus moest-ie direct door naar werk. Maar hij komt zo na de lunch naar huis, want hij heeft veel te weinig geslapen tijdens het weekend en had last van voedselvergiftiging in de trein vannacht, de arme...

Windmolen: wat vervelend voor je man maar toch fijn dat hij weer terug is die onzekerheid is het ergste wat ik van het hele traject vind de punctie prikken etc is rot maar niet zo rot als die onzekerheid en wachten (hopen) we voelen van alles en niet. Kan je geen Bloedtest doen dan weet je gelijk ook de waarde??

We worden elke dag gebeld hoe het gaat met de embryo. Hoewel ik elke ochtend eerst zelf bel kan gewoon niet tegen zoveel spanning ze bellen aan het eind van de middag namelijk. Vandaag 43uur later na de vondst van het sperma cel is deze 5cellig. Ik dacht dat het altijd verdubbelde met 2-4-8-16...... en als het morgen ook nog goed gaat de terugplaatsing. Hopelijk krijgen we deze dan voelt het iig niet als voor niets. Vanochtend dd gebeld gevraagd naar de voorraad van Tese materiaal daar ligt nog 13rietjes

Hoi allemaal, na een super drukke week weer even bijgelezen! Ik ben super hard aan het duimen voor Windmolen! Ik hoop zo op goed nieuws voor je! Wat super spannend deze laatste dagen.

Jokke, ik moet ook een maand wachten voor we verder kunnen met een cryo, maar hoef niet eerst aan de pil. Bij mijn ziekenhuis gaven ze aan dat er minder succesvolle terugplaatsingen zijn direct na een verse terugplaatsing en dat we daarom een maand moeten wachten, tussen de cryo's hoeft geen wachtmaand. Hetzelfde als bij Puk dus.

Puk, fijn dat jullie weer verder kunnen.

Stipjepipje, wat een opluchting dat de herpes geen probleem is. Kan me voorstellen dat Het even spannend was voor jullie. Wat betreft je zus, ik vind het heel naar voor jullie beide om te lezen dat jullie goede band wat bekoeld in dit hele proces. Beide kanten lijken me erg moeilijk. In die van jou kan ik me wat makkelijker inleven, maar ik kan me ook best wel voorstellen dat het voor je zus ook moeilijk is. Ze heeft iets aangeboden, zonder er goed over na te denken en het te bespreken met haar man en moest dat vervolgens weer intrekken. Dat kan voor haar ook niet fijn zijn wetende dat ze jou daarmee pijn doet. Ze pakt het nu allemaal niet heel handig aan, maar misschien weet ze zich ook niet zo goed houding te geven en maakt dat dat ze een beetje domme dingen zegt en doet. Ik hoop voor jou dat je met behulp van jullie donor zwanger mag worden en dat jullie als je straks zwanger bent weer een stukje terug kunnen krijgen van de band die er was.

Bolletje, wat goed dat je jezelf even tijd gunt om te herstellen. Wat een knappe keuze van je om even rust te nemen i.p.v. maar door te gaan. Ik ben daar zelf nooit zo goed in.

Baggal, hoe is het met je vader?

Zizo, wat spannend dat jullie weer gaan starten! Op naar stap 1: dat er maar veel goede eitjes mogen gaan groeien.

Vienna, dikke knuffel voor jou Vervelend, maar begrijpelijk dat je je zo rot voelt. Er zijn al meerdere reacties gekomen op je aanstaande bruiloft. Wij zijn getrouwd net voordat we met vruchtbaarheidsbehandelingen zijn gestart, dus we waren toen al even bezig met proberen zwanger te worden en hadden ook al een paar onderzoeken gehad in het ziekenhuis. Bij iedereen om ons heen lukte het voor ons gevoel en bij ons niet. We wisten toen al zeker dat het niet aan mijn man lag en ook bij mij was (toen) niks gevonden. Ik weet nog wel dat ik me ook afgevraagd heb of hij wel zeker wist dat hij met mij wou trouwen ook als het misschien nooit zou lukken om een kindje samen te krijgen en dat we het hier ook over gehad hebben. We kozen voor elkaar hoe onze toekomst er samen ook uit zou zien, maar we hebben wel vooraf besproken of we open zouden staan voor adoptie etc. Omdat we het belangrijk vinden om daarin ook op een lijn te zitten. Op dat moment wist onze omgeving (op enkele uitzonderingen na) nog niet dat we bezig waren en het niet lukte, het lastige vond ik dus alle vragen een paar maanden na de bruiloft wanneer we aan kinderen zouden beginnen. Ik heb onze bruiloft zelf als een prachtige dag ervaren die in het teken stond van onze liefde en we hadden geen focus op ons toekomst beeld die dag. Ik hoop zo dat je plezier gaat krijgen in de voorbereidingen en een hele mooie dag gaat hebben samen met jouw aanstaande. Hopelijk kan je je focussen op wat jullie wel hebben en dat is elkaar. En ondanks dat ik heel goed begrijp dat jullie heel graag ook een kindje willen, wens ik jullie een dag toe die in het teken mag staan wat jullie wel hebben en dat is iemand die onvoorwaardelijk van je houdt en met je wil trouwen ongeacht hoe jullie toekomst eruit gaat zien.

Daisyliz, wat verwoord jij het mooi! Ik wens ook jou een prachtige bruiloft toe. Het is ook speciaal en bijzonder om te trouwen. Je verdient het zeker om zo'n mooie dag te hebben samen. Misschien zelfs nog wel een beetje meer dan alle koppels waarbij alles van een leien dakje gaat. Als je straks ja zegt in voor- en tegenspoed weet je ook al echt wat je aan elkaar hebt, ook in mindere tijden en zoals je zelf al zegt dat dat jullie niet breekt is echt heel mooi!

Alaynee, wat verdrietig dat en maar 1 zaadcel is gevonden. Ik hoop dat je toch 1 kansje gaat krijgen deze ronde.

Windmolen, hou je het nog een beetje vol?
Ik zou zeker zelf testen voor de bloedtest, zou gek worden anders denk ik… Maar misschien heb je dat inmiddels wel gedaan. Duimen draaien in elk geval volop voor je.

Vienna
Wij zijn getrouwd voor we het traject ingingen. We hadden toen al wel heel erg het vermoeden dat zwanger worden niet vanzelf zou gaan (we hadden de anticonceptie toen al een paar jaar de deur uit gedaan). Maar trouwen stond voor mij los van onze kinderwens. Ik wilde met mijn man trouwen (en vice versa gelukkig ) omdat ik heel heel graag de rest van mijn leven met hem wil doorbrengen. Hoe dat leven er ook uit zou gaan zien, ik wilde mijn leven met hem leven. Ik vond het een hele leuke en fijne dag, die helemaal los stond van alle verdrietige dingen in ons leven.
En dat is natuurlijk ook een beetje wat trouwen is. Weten dat je in voor- en tegenspoed gelukkig met elkaar kunt zijn.

Baggal, hoop dat het goed gaat met je vader en dat hij baat heeft gehad bij de ingreep.

Stippel ik wens je alle goeds.

Duufje schreef: ↑

21-05-2019 09:40

Windmolen, hou je het nog een beetje vol?
Ik zou zeker zelf testen voor de bloedtest, zou gek worden anders denk ik… Maar misschien heb je dat inmiddels wel gedaan. Duimen draaien in elk geval volop voor je.

Dank je, lieve Duufje. Ik heb het nog niet aangedurfd om te testen vanochtend... Mss vanavond en anders toch wachten op de bloedtest. Het stomme is dat ik weet dat ik sowieso positief zal testen omdat ik nog geen 10 dagen geleden nog hcg gespoten heb. Dus dan moet ik streepjes gaan interpreteren en daarmee kan ik mezelf natuurlijk al helemaal gek maken. Bloedtest is dan tenminste duidelijk.

Ah ja natuurlijk, dat was me even ontschoten. Dan heb je groot gelijk inderdaad.
Maar jeetje, wat zenuwslopend zo zeg. Nog even volhouden!

Windmolen: ik duim echt super hard mee! Hoop zo op positief nieuws. Wel heel fijn dat je man er weer is.
Elke keer als ik jouw reactie lees, denk ik: ze heeft zo gelijk! Vind het altijd knap hoe een aantal hier gevoelens en ervaringen zo goed kunnen verwoorden.

Alaynee: wat ontzettend verdrietig dat er maar 1 zaadcel is gevonden, terwijl er wel zoveel eicellen zijn. Misschien een hele stomme vraag en sorry als het verkeerd overkomt, maar kunnen ze wel jouw eicellen invriezen en later (mocht er op een ander moment wel misschien meer zaadcellen gevonden worden) toch gebruikt worden?
Hoop gewoon dat jullie toch iets van een kans hebben na zoveel moeite.

Duufje: wat een mooi verhaal van jullie bruiloft! Ik ga ook heel hard mijn best doen mijn negatieve/verdrietige gedachten los te zien en me nu te richten op het positieve. Het is eigenlijk ook wel heel bijzonder dat we nog steeds bij elkaar zijn, ondanks alle moeilijke periodes. En het is ook een hele fijne gedachte om samen te zijn en echt voor elkaar te kiezen.

Vienna: Mbt tot trouwen - ik denk dat een aantal het al geschreven hebben en in een vergelijkbare situatie zitten. Ik denk dat je het trouwen toch echt los van het vruchtbaarheidstraject moet zien en als je dat moeilijk vindt (wat ik me dus wel goed kan voorstellen) dan geldt toch ook dat je in voor- en tegenspoed onvoorwaardelijk voor elkaar kiest. Je trouwt met elkaar, omdat je de liefde voor elkaar wil bezegelen met een huwelijk (en misschien om juridisch een paar dingen in een klap gergeld te hebben ) en vooral omdat je elkaar de leukste, liefste, etc. vindt. Net als Duuf hadden wij de anticonceptie ook al even de deur uit gedaan voordat we gingen trouwen (maar waren ook niet actief bezig met kinderen maken). En toen het niet wilde lukken, ook na ICSI en miskramen, heb ik nooit aan mijn liefde voor mijn man getwijfeld. Wel gedacht: wat een k** situatie, maar ik heb het hem nooit verweten oid. En onder de streep heeft het ons ook wel verder gebracht denk ik.

Daisy; Was een beetje ontroerd door je berichtje mbt je bruiloft.
Heel veel succes met het gesprek met de arts vandaag. Benieuwd waarom ze je toch nog even wilde zien. En dat je na het bloedverlies, positieve test en uiteindelijk VMK toch even heel verdrietig bent snap ik wel hoor en is ook heel normaal. Naast het verdriet om jullie N. is het opnieuw een teleurstelling waar je door heen moet, niet wetende of en zo ja hoeveel er nog komen gaan

ZiZo: Hoe gaat het met stimuleren? Voel je je iets beter 9in de zin van minder hoofdpijn)?

Alaynee: Verdorie: maar een zaadcel ! Dat is een domper na 13 eicellen. Ik dacht overigens ook dat ze de overige misschien kunnen invriezen en dat wat er in DD ligt naar Turkije kan gaan met speciaal transport. Ene oude forummer, Angel, had zoiets; haar man kon niet produceren toen zij haar punctie had en die eicellen zijn toen ingevroren en later bevrucht (daar is overigens een heel mooi mannetje uit voortgekomen ). En mijn man kon evenmin produceren (maar we hadden toen een rietje bevroren zaad). Ondertussen duim ik als een malle voor jouw embryo.

HD: Een maandje wachten is te doen toch? Weet je al of de TP in je natuurlijke cyclus of medicated cyclus gedaan wordt?

Puk: Wat fijn dat jij ook weer verder kunt, meis! Nieuwe ronde met hopelijk een boel nieuwe kansen.

Sense: Het gebeurt inderdaad dat uitbehandelde dames spontaan zwanger worden. Of dames die na hun eerste/tweede IVF kindje spontaan opnieuw zwanger worden (we hebben er toevallig twee uit het vervolgtopic die opeens met een positieve test in handen stonden nadat baby 1 via IVF gekomen was).
Maar, hoewel iedereen hoopt op een wonder, durf ik er nooit te veel op te hopen (dat soort dingen lijken altijd anderen te overkomen) en ben ik ook niet teleurgesteld wanneer mijn menstruatie komt oid.

Windmolen: Ik geloof niet dat er wel of niet mee bezig zijn (grote) invloed heeft hoor. Zeker niet wanneer er een medische oorzaak aan ten grondslag ligt...
Ik hoop zo dat je vanavond goed nieuws krijgt trouwens - hang in there die laatste uren: zo zenuwslopend !

Duuf: Heb jij inmiddels iets gehoord met betrekking tot het pleegzorg traject? Hoe gaat het verder met je?

Hier ben ik nog steeds druk en ik hoop stiekem dat ze vanuit de States weer even naar 40 uur per week gaan. Dan is de beslissing voormij gemaakt. Nu kan ik uren weigeren, maar dat is niet handig en wordt niet gewaardeerd . Met mijn vader is het naar omstandigheden redelijk. Zijn situatie is moeilijk - steeds weer terugval en niet weten of de nieuwe weg zal lukken. Een mogelijk nieuwe operatie is veel invasiever als het weefsel uit zijn slokdarm vervangen moet worden door eigen weefsel elders uit het lichaam... De insijdingen zijn woensdag gelazerd en de uitstulping verwijderd. Mijn vader is inmiddels thuis en heeft vandaag wel een heel klein slokje koffie (!) gedronken. Morgen start fysoptherapie. Ik duim nog even door!

Vandaag dag 3 na punctie. Ik vond de terugplaatsing zo apart ik zal het even vertellen: om 8:30 melden hierna naar een eigen kamer, OK schort aan verder niets.
Met bed naar OK getransporteerd en klaargemaakt door drie verpleegkundige in een de goede positie hierna embryoloog met verslag en foto van embryo embryo 3daags 8cellig en van AB kwaliteit redelijk gelukkig. Na vele berekeningen embryo geplaatst en zonder beweging weer in bed gedragen en getransporteerd naar kamer. 45min stil liggen en hierna een intralipid infuus gekregen (dacht dat het alleen met afwijkende nk cellen werd gedaan) bloedverdunners, estradiol tabletten crinonone 2x. We gaan zien wat het word. De arts zei wel dat als we positief zouden testen in het nieuws zouden komen ivm 1spermacel.

Baggal ik vind het zo sneu voor je vader, hopelijk komt het met stapjes goed.

Windmolen: hoe voel je je? Hou je het nog een beetje vol? Duimen draaien

Helaas zijn de eicellen weggegaan omdat dit van te voren niet verwacht hadden. En ik heb er zelf helemaal niet bij stil gestaan heel stom.

Alaynee schreef: ↑

21-05-2019 15:42

Helaas zijn de eicellen weggegaan omdat dit van te voren niet verwacht hadden. En ik heb er zelf helemaal niet bij stil gestaan heel stom.

Ik vind dit niet dom van jou overigens - eerder denk ik dat de arts, als dit een optie was geweest, jullie daarover had kunnen en misschien zelfs wel moeten inlichten. Maar goed - ik ben geen arts dus ik kan niet beoordelen of hij dat had moeten doen.

Heel veel succes op de wachtbank! Je bent PUPO

Kom af en toe spieken lieve Windmolen -hoop zo dat je straks goed nieuws hebt! Denk aan je. X

Lieve Windmolen ik denk ook aan jou! Echt zo rot ook dat je bij een eventueel licht streepje niet weet of dat van de ovitrelle is.

Baggal jeetje respect hoor voor jouw werkweken. Ik weet niet of ik dat zou trekken. Ik duim ook mee voor je vader. Wat blijft dat moeilijk zo voor hem en jullie.

Alaynee wat ontzettend rot dat er maar een zaadcel is gevonden. Ik duim voor je dat dit embryo lekker blijft zitten!

HD84 en Jokke hoe is het nu met jullie?

Hier vandaag het gesprek gehad met mijn arts en het was echt een heel fijn gesprek!

Ze had het gesprek dus aangevraagd omdat ze dus inderdaad nadacht om opnieuw te curreteren. Bij de echo voor de laatste terugplaatsing vond ze het slijmvlies wel weer heel heftig. Maar, omdat ik nu toch kort zwanger ben geweest en er iets is ingenesteld, twijfelt ze weer. Het was een heel open gesprek en ze vroeg ook hoe ik daarover dacht. Daarnaast hebben we benoemd dat we het wachten echt heel slecht trekken en ze begreep dat heel goed, maar kan niks doen aan het gebrek aan plek.

In een notendop hebben we het volgende afgesproken. Ik heb nu een kuur primolut, als ik ongesteld ben moet ik bellen en ga ik aan 75E Gonal f. Dan hopen we op 1 rijp eitje en krijg ik IUI. Daarnaast gaan ze proberen me ertussen te proppen bij de VU voor een cryo terugplaatsing. Als dat lukt heb ik 5 dagen erna ook een terugplaatsing. Als dat niet lukt, heb ik in ieder geval de IUI gehad. Dat gaan we nog 2 keer doen tot onze bruiloft (als ik dat wil, ik twijfel over juli). Na de bruiloft (in september) is er een groot overleg met een heleboel ziekenhuizen waaronder de VU. Daar gaat ze mijn case voorleggen aan alle artsen. Ze neigt er zelf naar om, als ik dan nog niet zwanger ben, toch te curreteren en eventueel een kijkoperatie te doen om te kijken of er endometriose in mijn buik zit. Dit o.a. omdat ik steeds zo'n pijn heb als ik zwanger ben en heftig menstrueer.

Al met al ben ik heel blij met deze uitkomst en voelde ik me heel serieus genomen. Heel fijn.

Daisyliz wat fijn dat het een goed gesprek was, fijn als mensen luisteren en dat je mee mag denken en serieus wordt genomen. Ik duim heel hard voor je.
Windmolen ik kijk stééds of er al een update is van jou. Morgen (woensdag) toch de bloedtest? Ook die dag de uitslag? Ik duim ik duim
Baggel wat lijkt mij dat lastig met je vader.
Hier gaat het wel, er lijkt een soort berusting te zijn dat ik nooit moeder word. Maar ik vrees dat ik mijn verdriet weg druk en dat het er ooit kei hard uitknalt. Ik denk een soort overlevingsmechanisme ofzo, het voelt voor nu wel even oké.