Opnieuw zwanger worden na overleden kindje

30-01-2019 10:22 79 berichten
Alle reacties Link kopieren
Vorige maand ben ik na 35 weken zwangerschap bevallen van een prachtige zoon. Tijdens de bevalling is het alleen compleet mis gegaan... M'n baarmoeder is gescheurd op het oude litteken (ik heb al een zoontje van bijna 2) en L* heeft hierdoor lange tijd zonder zuurstof gezeten. Mijn placenta was namelijk ook los geraakt. Tot aan het moment van het persen was er niets aan de hand, ik kreeg hem er alleen niet uitgeperst en daarom besloten ze over te gaan op een keizersnede. Nadat ze dit beslist hadden is mijn baarmoeder gescheurd en niemand heeft dit toen door gehad, hier kwamen ze pas op het moment dat ze m'n buik open maakten achter.
L* is direct gereanimeerd en heeft nog 1 dag geleefd. Hij had alleen geen hersenactiviteit meer en is de volgende dag in mijn armen overleden.

Ons verdriet is onbeschrijfelijk. Onze prachtige zoon, waar we zo naar uitgekeken hadden en die zo ontzettend gewenst was, is er nu niet meer. We hebben de laatste weken in een rollercoaster aan emoties gezeten en komen nu op het punt dat we ons leven weer moeten oppakken. Ook voor ons andere zoontje moeten we door.

Ondanks het enorme verdriet is onze kinderwens nog steeds heel erg groot. We wilden al heel erg graag een broertje of zusje voor ons zoontje en die wens is nu alleen nog maar groter geworen. We willen en kunnen L* absoluut nooit vervangen, maar we willen wel heel erg graag weer een kindje in onze armen.

De gynaecoloog heeft aangegeven dat het verstandig is om een paar maanden te wachten met opnieuw zwanger te worden. Gelukkig is het advies geen jaar wachten zoals je dat vaak hoort na een keizersnede. De kans op het scheuren van de baarmoeder is het grootst tijdens het persen en ik weet nu al dat ik dat nooit meer hoef te doen. Ik zal bij een eventuele nieuwe zwangerschap sowieso een keizersnede krijgen.

Wat ik met dit topic wil? Mijn verhaal kwijt kunnen... Misschien lotgenoten vinden? Zijn er nog meer vrouwen die iets soortgelijks hebben meegemaakt en hier over willen kletsen? Of vrouwen die om wat voor reden dan ook moeten wachten met zwanger worden en mee willen praten?

Ik denk ook dat een volgende zwangerschap enorm moeilijk en zenuwslopend gaat zijn. Het lijkt me fijn om dan met anderen hierover te kunnen praten. Al moeten we eerst nog maar eens zien of het lukt om opnieuw zwanger te raken...
sunny-91 wijzigde dit bericht op 13-04-2019 15:27
0.28% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wat een ongelovelijk verdriet, ik wens jou en je man heel erg veel sterkte en succes in een nieuwe zwangerschap :hug:
Wat ongelooflijk verdrietig. En wat knap dat je al weer vooruit kunt kijken. Ik wens je heel veel sterkte toe en wens je veel succes met een nieuwe zwangerschap :hug:
Heel veel sterkte. Wat afschuwelijk.. :hug:
Lieve TO, wat een verdriet.. Wat een nachtmerrie waar jullie in beland zijn. Ik heb geen ervaring, maar wil je een dikke knuffel geven. Ik weet dat er hier op viva helaas wel een groot aantal dames is dat wel situaties heeft meegemaakt die dat van jou raken.

Ik hoop dat jullie mooie foto's hebben van jullie kleine man. Veel sterkte en liefde voor jullie gewenst :hug:
Alle reacties Link kopieren
Het is heel moeilijk, wij zijn in april ons 3e kindje verloren, hij is met 31 weken in mijn buik overleden. Achteraf bleek hij een afwijking te hebben. Voor ons was dat wel enigszins een opluchting. De zwangerschap van de 3e was voor ons een complete verrassing, we hadden net de babyspullen verkocht. En na zijn overlijden voelt het voor ons ook als niet af. Onze oudere kinderen waren 8 en 6, die hebben er veel meer van meegekregen als een 2-jarige en ze begrijpen ook veel meer. Ik heb wel een natuurlijke bevalling gehad (had bij de oudste ook een KS gehad, 2e wel via de natuurlijke weg) en wij hoefden ook niet zo lang te wachten. Mede ook omdat leeftijd hier een rol speelt (ik ben nu 39, de kans op deze afwijking wordt groter boven de 40). Helaas ben ik nog niet zwanger. In het verleden lag mijn grens op 40. Dat is in mei, maar ik weet nu niet hoe ik er dan in sta.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie lieve berichtjes!

Er is een fotograaf van de stichting 'Make a memory' bij ons thuis geweest en we hebben hele mooie foto's. Ontzettend blij mee!
We hebben gelukkig heel erg veel steun van onze families en vrienden.
:hug: hemel lief wat heftig! Heel veel sterkte :heart:
Ja ervaring. Bijna 4 jaar geleden is mijn zoontje overleden bij de geboorte.
Hij was mijn en is mijn eerste.
Geen contact meer met de vader maar nu sinds 2 jaar wel weer een nieuwe relatie. Wij willen wel een kindje maar op dit moment kan het (nog) niet. Ook deels omdat ik het nog steeds eng vind om weer zwanger te mogen worden. Ik weet dat ik er niet alleen voor sta maar ik ben heel erg bamg dat het weer gebeurd. Ik weet ook heel goed dat elke zwangerschap anders is en dat dit niet meer hoeft te gebeuren....
Maar mijn angst is er en gaat nu nog niet weg.

Maar heel knap van jou dat jij daar wel aan kan denken. Dikke knuffel :hug:
Alle reacties Link kopieren
wilma36 schreef:
30-01-2019 10:49
Het is heel moeilijk, wij zijn in april ons 3e kindje verloren, hij is met 31 weken in mijn buik overleden. Achteraf bleek hij een afwijking te hebben. Voor ons was dat wel enigszins een opluchting. De zwangerschap van de 3e was voor ons een complete verrassing, we hadden net de babyspullen verkocht. En na zijn overlijden voelt het voor ons ook als niet af. Onze oudere kinderen waren 8 en 6, die hebben er veel meer van meegekregen als een 2-jarige en ze begrijpen ook veel meer. Ik heb wel een natuurlijke bevalling gehad (had bij de oudste ook een KS gehad, 2e wel via de natuurlijke weg) en wij hoefden ook niet zo lang te wachten. Mede ook omdat leeftijd hier een rol speelt (ik ben nu 39, de kans op deze afwijking wordt groter boven de 40). Helaas ben ik nog niet zwanger. In het verleden lag mijn grens op 40. Dat is in mei, maar ik weet nu niet hoe ik er dan in sta.

Wat ontzettend verdrietig. Ik kan me voorstellen dat het een klein beetje een opluchting was dat hij een afwijking had, niet dat dit het minder erg maakt natuurlijk! Ons zoontje was kerngezond en dat vind ik wel moeilijk te accepteren... De gynaecoloog heeft ook toegegeven dat wanneer hij een kwartier eerder beslist had om de keizersnede te doen dat het dan heel anders had kunnen aflopen.
Moeilijk dat nu ook je leeftijd begint mee te spelen... Dat is hier gelukkig nog niet aan de orde, ik ben 27. Ik hoop enorm voor je dat je snel opnieuw zwanger bent!
Alle reacties Link kopieren
Oh wat een nachtmerrie!!
Dat gun je niemand!

Heel veel sterkte gewenst en heel erg fijn dat jullie zulke mooie foto's hebben kunnen laten maken van jullie zoon.

Ik hoop op een snelle zwangerschap wanneer het weer mag en een gezond kindje. :redrose: :heart:
Alle reacties Link kopieren
lindybopophelia schreef:
30-01-2019 10:54
Ja ervaring. Bijna 4 jaar geleden is mijn zoontje overleden bij de geboorte.
Hij was mijn en is mijn eerste.
Geen contact meer met de vader maar nu sinds 2 jaar wel weer een nieuwe relatie. Wij willen wel een kindje maar op dit moment kan het (nog) niet. Ook deels omdat ik het nog steeds eng vind om weer zwanger te mogen worden. Ik weet dat ik er niet alleen voor sta maar ik ben heel erg bamg dat het weer gebeurd. Ik weet ook heel goed dat elke zwangerschap anders is en dat dit niet meer hoeft te gebeuren....
Maar mijn angst is er en gaat nu nog niet weg.

Maar heel knap van jou dat jij daar wel aan kan denken. Dikke knuffel :hug:


Ook voor jou een dikke knuffel! :hug: Weet je waardoor het kwam dat hij overleden is of was er geen aanwijsbare verklaring?
Het scheelt misschien nog dat ik precies weet hoe het gebeurd is en ook weet dat de kans heel erg klein is dat dit opnieuw gaat gebeuren. Sowieso zal ik onder strenge controle komen te staan en ik hoef nooit meer natuurlijk te bevallen. Dat is wel een opluchting en geeft ook wel vertrouwen dat het bij een eventuele volgende zwangerschap wel goed zal gaan. En ik vrees ook dat ik er nu te makkelijk over denk en dat het straks enorm gaat tegenvallen als ik opnieuw zwanger ben... en dan bedoel ik qua angst. Ik denk dat ik dan bij elk pijntje in paniek raak...
Wat verdrietig Sunny :hug:
Wij zijn vorig jaar januari onze dochter verloren bij 24 weken. Na een paar weken waren wij erover uit dat we graag nog een kind wilden. Onze zoon was in die tijd ruim anderhalf.
En toen die beslissing eenmaal genomen was, wilde ik het liefste meteen zwanger zijn. Helaas lukte dat niet (medische molen en miskramen) maar ik ben uiteindelijk eind november weer zwanger geraakt.

Achteraf is een koe in de kont kijken natuurlijk, maar ik kreeg een paar maanden na haar overlijden echt even een terugval. Terugkijkend ben ik blij dat er even tussen zat: fysiek hersteld, mentaal weer sterker. Daarnaast lijkt het mij moeilijk uitgerekend te zijn op de jaardag van de ander. Een vriendin is heel blij dat ze een dag later bevallen is en niet op de dag zelf.

Dat neemt niet weg dat ik afgelopen jaar het liefste gewoon zo snel mogelijk zwanger was geweest. Het is geen vervanging, maar het is wel troostend. Je bent niet alleen meer bezig met terugkijken maar ook vooruit kijken. Hoewel ik toen ook door ging, je hebt nog een kind.

Wij hebben hem ook erg betrokken bij haar afscheid. Hij heeft haar 2 keer gezien, we hebben foto’s gemaakt met z’n vieren, we hebben het over haar. Hij wilde zelf na een paar maanden een foto van zijn zusje op z’n kamer, dus hebben we er een samen uitgezocht en samen een lijstje uitgezocht. Ook nu praat hij nog veel over haar.
In de nieuwe zwangerschap was/is dat weleens lastig, toen we het vertelden was zijn eerste reactie dat iedereen verdrietig is als er een nieuwe baby is. Daar hebben we wel ovr gepraaat, dat dat meestal niet zo is.

Hele veel sterkte!
Sunny-91 schreef:
30-01-2019 11:00
Ook voor jou een dikke knuffel! :hug: Weet je waardoor het kwam dat hij overleden is of was er geen aanwijsbare verklaring?
Het scheelt misschien nog dat ik precies weet hoe het gebeurd is en ook weet dat de kans heel erg klein is dat dit opnieuw gaat gebeuren. Sowieso zal ik onder strenge controle komen te staan en ik hoef nooit meer natuurlijk te bevallen. Dat is wel een opluchting en geeft ook wel vertrouwen dat het bij een eventuele volgende zwangerschap wel goed zal gaan. En ik vrees ook dat ik er nu te makkelijk over denk en dat het straks enorm gaat tegenvallen als ik opnieuw zwanger ben... en dan bedoel ik qua angst. Ik denk dat ik dan bij elk pijntje in paniek raak...

Bij mijn zoontje weten ze niet wat het geweest is. Ze hebben autopsie gepleegd maar ze weten het niet. De gynaecoloog zei domme pech. Maar het vreet wel een beetje dat er geen aanwijsbare reden is gevonden.
Alle reacties Link kopieren
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Wat een verdriet. Knap dat je vooruit kunt kijken. Veel sterkte en geluk gewenst
Alle reacties Link kopieren
Sunny-91 schreef:
30-01-2019 10:50
Bedankt voor jullie lieve berichtjes!

Er is een fotograaf van de stichting 'Make a memory' bij ons thuis geweest en we hebben hele mooie foto's. Ontzettend blij mee!
We hebben gelukkig heel erg veel steun van onze families en vrienden.
Wij hadden ook make a memory. Idd, hele mooie foto's en ook een heel aardige fotograaf.
Alle reacties Link kopieren
zot-83 schreef:
30-01-2019 11:04
Wat verdrietig Sunny :hug:
Wij zijn vorig jaar januari onze dochter verloren bij 24 weken. Na een paar weken waren wij erover uit dat we graag nog een kind wilden. Onze zoon was in die tijd ruim anderhalf.
En toen die beslissing eenmaal genomen was, wilde ik het liefste meteen zwanger zijn. Helaas lukte dat niet (medische molen en miskramen) maar ik ben uiteindelijk eind november weer zwanger geraakt.

Achteraf is een koe in de kont kijken natuurlijk, maar ik kreeg een paar maanden na haar overlijden echt even een terugval. Terugkijkend ben ik blij dat er even tussen zat: fysiek hersteld, mentaal weer sterker. Daarnaast lijkt het mij moeilijk uitgerekend te zijn op de jaardag van de ander. Een vriendin is heel blij dat ze een dag later bevallen is en niet op de dag zelf.

Dat neemt niet weg dat ik afgelopen jaar het liefste gewoon zo snel mogelijk zwanger was geweest. Het is geen vervanging, maar het is wel troostend. Je bent niet alleen meer bezig met terugkijken maar ook vooruit kijken. Hoewel ik toen ook door ging, je hebt nog een kind.

Wij hebben hem ook erg betrokken bij haar afscheid. Hij heeft haar 2 keer gezien, we hebben foto’s gemaakt met z’n vieren, we hebben het over haar. Hij wilde zelf na een paar maanden een foto van zijn zusje op z’n kamer, dus hebben we er een samen uitgezocht en samen een lijstje uitgezocht. Ook nu praat hij nog veel over haar.
In de nieuwe zwangerschap was/is dat weleens lastig, toen we het vertelden was zijn eerste reactie dat iedereen verdrietig is als er een nieuwe baby is. Daar hebben we wel ovr gepraaat, dat dat meestal niet zo is.

Hele veel sterkte!

Bedankt voor het delen van jouw verhaal. En wat je zegt over dat opnieuw zwanger willen worden is heel herkenbaar. De wens is zo ontzettend groot en het liefst zou ik nu direct al weer zwanger zijn. Ik hoor ook van meerdere mensen om me heen dat het verstandiger is om een paar maanden te wachten, maar mijn hart schreeuwt om een kindje.
Ik verwacht ook niet dat ik direct weer zwanger ga zijn, maar je weet het natuurlijk nooit. Ik vind het ook zo moeilijk dat je nu nog niet verder kan, voor m'n gevoel staan we nu stil en wachten we op groen licht. Wanneer je weer bezig kan zijn met het opnieuw zwanger worden dan kan je voor je gevoel ook weer verder. Ook al weet mijn hoofd wel dat het voor mijn lichaam en mentaal gezien misschien beter is als het nog een paar maanden zou duren.
Ik weet ook niet hoe ik dit moet gaan verwerken en ben bang dat er nog een flinke klap achteraan gaat komen.

We hebben ons zoontje er ook heel erg bij betrokken. Hij vond het alleen heel erg vreemd om een koude, stijve en levenloze baby te zien... Logisch natuurlijk! Je merkte ook echt dat hij hierdoor van slag was en hij heeft hem daarom ook maar 2 keer gezien. We zijn wel heel erg blij dat we foto's van ons vieren hebben zodat we het later aan hem uit kunnen leggen zodra hij wat groter is en het beter begrijpt.
We zullen hem absoluut over zijn kleine broertje vertellen!

Gefeliciteerd trouwens met je zwangerschap! Hoe gaat het nu met je? Kan je hier ook weer van genieten of is dat moeilijk? En heb je er vertrouwen in dat het deze keer wel goed komt? Ik denk dat je pas blij kan zijn als je het gezond en levend in je armen hebt. Ik wens je een hele voorspoedige zwangerschap toe met straks een kerngezonde baby! :heart:
Alle reacties Link kopieren
lindybopophelia schreef:
30-01-2019 11:08
Bij mijn zoontje weten ze niet wat het geweest is. Ze hebben autopsie gepleegd maar ze weten het niet. De gynaecoloog zei domme pech. Maar het vreet wel een beetje dat er geen aanwijsbare reden is gevonden.

Lijkt me ontzettend moeilijk als er geen aanwijsbare reden is. Ik snap je angst voor een volgende zwangerschap.
Alle reacties Link kopieren
Sunny-91 schreef:
30-01-2019 10:55
Wat ontzettend verdrietig. Ik kan me voorstellen dat het een klein beetje een opluchting was dat hij een afwijking had, niet dat dit het minder erg maakt natuurlijk! Ons zoontje was kerngezond en dat vind ik wel moeilijk te accepteren... De gynaecoloog heeft ook toegegeven dat wanneer hij een kwartier eerder beslist had om de keizersnede te doen dat het dan heel anders had kunnen aflopen.
Moeilijk dat nu ook je leeftijd begint mee te spelen... Dat is hier gelukkig nog niet aan de orde, ik ben 27. Ik hoop enorm voor je dat je snel opnieuw zwanger bent!
Wij hadden het idd al moeilijk. Onze zoon had ook best kunnen leven met de afwijking die hij had, maar dan hadden we ook nog een kans gehad dat hij als kind zou komen te overlijden. Sowieso had hij zijn hele leven zorg/begeleiding moeten hebben en dat was voor onze andere kinderen ook heel zwaar geworden. Maar in jouw geval gaat het helemaal om domme pech. Wij hebben de uitslag over de oorzaak ook pas na zijn geboorte te horen gekregen. Tot die tijd hadden we geen idee wat er mis was. Ik had al meerdere echo's gehad waar niets bijzonders op te zien was. Zelfs de donderdag nog op controle geweest, echo gehad, daar leek alles goed. Op zondag was het mis. En dat wist ik zelf eigenlijk al toen we naar het ziekenhuis gingen, voor mijn man was het pas eigenlijk echt zeker toen we de echo in het ziekenhuis kregen. We moesten toen de volgende dag terugkomen voor de inleiding. Doordat ik ook al een KS gehad heb mocht ik niet gelijk met hormonen ingeleid worden. Het heeft toen nog tot de vrijdag geduurd voordat hij is geboren. Ze hadden ook wel gezegd dat het inleiden daardoor langer kon gaan duren. Maar die periode heb ik wel als het ergste ervaren.
Alle reacties Link kopieren
Mijn kinderen waren al wat ouder, maar ook de jongste van toen net 6 begreep het nog eigenlijk niet goed. Wel heeft hij hem meerdere keren gezien, dat wilde hij zelf. De oudste van toen 8 wilde minder vaak kijken. Durfde eigenlijk niet, maar was het eerste boven toen S* thuis kwam. Gelukkig zijn ze op school ook heel goed opgevangen. En wat vond ik het moeilijk om de directeur op zondag te bellen. Maar om met zo'n boodschap op maandagmorgen aan te komen vond ik ook niet handig (helemaal omdat er 2 zwangere juffen op school waren, 1 was ongeveer net zo ver als ik)
Alle reacties Link kopieren
wilma36 schreef:
30-01-2019 11:30
Wij hadden het idd al moeilijk. Onze zoon had ook best kunnen leven met de afwijking die hij had, maar dan hadden we ook nog een kans gehad dat hij als kind zou komen te overlijden. Sowieso had hij zijn hele leven zorg/begeleiding moeten hebben en dat was voor onze andere kinderen ook heel zwaar geworden. Maar in jouw geval gaat het helemaal om domme pech. Wij hebben de uitslag over de oorzaak ook pas na zijn geboorte te horen gekregen. Tot die tijd hadden we geen idee wat er mis was. Ik had al meerdere echo's gehad waar niets bijzonders op te zien was. Zelfs de donderdag nog op controle geweest, echo gehad, daar leek alles goed. Op zondag was het mis. En dat wist ik zelf eigenlijk al toen we naar het ziekenhuis gingen, voor mijn man was het pas eigenlijk echt zeker toen we de echo in het ziekenhuis kregen. We moesten toen de volgende dag terugkomen voor de inleiding. Doordat ik ook al een KS gehad heb mocht ik niet gelijk met hormonen ingeleid worden. Het heeft toen nog tot de vrijdag geduurd voordat hij is geboren. Ze hadden ook wel gezegd dat het inleiden daardoor langer kon gaan duren. Maar die periode heb ik wel als het ergste ervaren.

Wat ontzettend heftig dat het inleiden toen nog zo lang geduurd heeft, moet heel zwaar voor jullie zijn geweest!
Mocht je opnieuw zwanger raken, kunnen ze dan al wel zien of het kindje die afwijking ook heeft?
Sterkte :hug:
Alle reacties Link kopieren
Lieve Sunny, een :hug: voor jou..
Alle reacties Link kopieren
Sunny-91 schreef:
30-01-2019 11:39

Mocht je opnieuw zwanger raken, kunnen ze dan al wel zien of het kindje die afwijking ook heeft?
Ja, gaat gewoon via de NIPT, of een vruchtwaterpunctie (dat weet ik niet wat ze precies gaan doen dan)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven