Zwanger
alle pijlers
Onverwacht zwanger (maar wel gewenst)
zondag 10 februari 2019 07:46
Hoi allemaal,
Ik ben redelijk in shock. Was gister 6 dagen overtijd en besloot een test te doen, en nu blijk ik zwanger te zijn. Ik weet dat het mijn eigen "schuld" is want ben 1 maand geleden gestopt met de pil ivm klachten. Mijn vriend en ik hadden een hele prille kinderwens, maar we hebben ruim om mijn ovulatie seks gehad. Maar ja, je kan natuurlijk zwanger worden. En ik wilde ook graag zwanger worden, maar dacht dat dat nog wel maanden/jaar zou duren (ontpillen, cyclus weer op gang laten komen na jaren pilgebruik etc.) En nu ben ik ineens meteen al zwanger. Ik voel me gezegend, het voelt als een cadeau en als een wonder. Maar jeetje, wat is dit een shock. Over 8 maanden hebben we ineens een kind, dat nooit meer weggaat. Ik voel enorm veel onzekerheden: kan ik het wel aan, kan ik mijn kindje de liefde geven die het verdient. Het is zo gek want ik heb altijd een sterke kinderwens gehad, tussen mijn vriend en mij zit het heel erg goed, we zijn 30 en 35 dus goede leeftijden, maar ik vind dit enorm heftig ineens. Ik kan sowieso moeilijk met veranderingen omgaan en dit is wel de grootste verandering van mijn leven.
Vriend is enorm blij met de zwangerschap, die heeft een bepaalde rust over zich heen gekregen en daar word ik dan ook weer heel rustig van. Hij weet zeker dat het goed is zo en dat we het samen aankunnen.
Zijn er meer die veel sneller zwanger waren dan gepland? Of die mijn angsten herkennen? Ik weet dat we geheel op eigen risico zijn gestopt met de pil en we nemen daar dus ook alle verantwoordelijkheid voor, maar dat het zó snel ging kan ik niet bevatten.
Ik ben redelijk in shock. Was gister 6 dagen overtijd en besloot een test te doen, en nu blijk ik zwanger te zijn. Ik weet dat het mijn eigen "schuld" is want ben 1 maand geleden gestopt met de pil ivm klachten. Mijn vriend en ik hadden een hele prille kinderwens, maar we hebben ruim om mijn ovulatie seks gehad. Maar ja, je kan natuurlijk zwanger worden. En ik wilde ook graag zwanger worden, maar dacht dat dat nog wel maanden/jaar zou duren (ontpillen, cyclus weer op gang laten komen na jaren pilgebruik etc.) En nu ben ik ineens meteen al zwanger. Ik voel me gezegend, het voelt als een cadeau en als een wonder. Maar jeetje, wat is dit een shock. Over 8 maanden hebben we ineens een kind, dat nooit meer weggaat. Ik voel enorm veel onzekerheden: kan ik het wel aan, kan ik mijn kindje de liefde geven die het verdient. Het is zo gek want ik heb altijd een sterke kinderwens gehad, tussen mijn vriend en mij zit het heel erg goed, we zijn 30 en 35 dus goede leeftijden, maar ik vind dit enorm heftig ineens. Ik kan sowieso moeilijk met veranderingen omgaan en dit is wel de grootste verandering van mijn leven.
Vriend is enorm blij met de zwangerschap, die heeft een bepaalde rust over zich heen gekregen en daar word ik dan ook weer heel rustig van. Hij weet zeker dat het goed is zo en dat we het samen aankunnen.
Zijn er meer die veel sneller zwanger waren dan gepland? Of die mijn angsten herkennen? Ik weet dat we geheel op eigen risico zijn gestopt met de pil en we nemen daar dus ook alle verantwoordelijkheid voor, maar dat het zó snel ging kan ik niet bevatten.
zondag 10 februari 2019 07:53
Ja ik herken je in shock zijn en je angst. Ik had het toen ik zwanger was van onze 3e. Ze zat niet in de planning, maar kwam toch 
Ik had toen ook de zorgen die jij had: kan ik het aan, kan ik de liefde geven die het verdient, maar ook of we het wel konden betalen om een 3e te hebben.
Na een paar weken was ik aan het idee gewend en alles waar ik me druk om maakte verdween.
Ik ben nu zo blij dat ze er is, onze kindersurprise
Ik denk dat het een kwestie van wennen is. Het is in jullie geval sneller gelukt dan verwacht en dan moet je hoofd ook even mee in de flow, zoiets.
Gefeliciteerd!
Ik had toen ook de zorgen die jij had: kan ik het aan, kan ik de liefde geven die het verdient, maar ook of we het wel konden betalen om een 3e te hebben.
Na een paar weken was ik aan het idee gewend en alles waar ik me druk om maakte verdween.
Ik ben nu zo blij dat ze er is, onze kindersurprise
Ik denk dat het een kwestie van wennen is. Het is in jullie geval sneller gelukt dan verwacht en dan moet je hoofd ook even mee in de flow, zoiets.
Gefeliciteerd!
Alles komt goed
zondag 10 februari 2019 08:09
En bij mij ruim 2 jaar, inclusief IUI, dus bewuster zwanger kan haast niet.
Maar toch dan ineens de angst als je dan eindelijk zwanger bent. Kan ik het wel, is een baby krijgen wel leuk?
Heel gek wat hormonen met je doet.
zondag 10 februari 2019 08:14
Ja, heel herkenbaar. Ik heb nog maanden naar het plafond liggen staren met het idee: wat heb ik gedaan?! Ik had echt het idee dat ik een fout had gemaakt.
Maar gelukkig heb je negen maanden om aan het idee te wennen
Ik was een jaar na de geboorte van de eerste ook bewust zwanger van de tweede. Ik ben heel gelukkig en kan me niet voorstellen hoe ik toen ooit twijfelde. Maar ik heb die twijfels wel lang gehad.
Maar gelukkig heb je negen maanden om aan het idee te wennen
Ik was een jaar na de geboorte van de eerste ook bewust zwanger van de tweede. Ik ben heel gelukkig en kan me niet voorstellen hoe ik toen ooit twijfelde. Maar ik heb die twijfels wel lang gehad.
zondag 10 februari 2019 08:37
Yup, wij dachten ‘laten we ervoor gaan’ en twee weken later ‘laten we toch nog éventjes wachten’ en toen bleek ik dus al zwanger. Even een paar dagen shock / paniek en toen vooral blijdschap en dankbaarheid. Angst herken ik een beetje, omdat wij dus een lijst met redenen hadden waarom we toch beter konden wachten.
Nr 2. waren we iets meer voorbereid dat het snel kon gebeuren, maar toch ook een lichte shock dat het meteen de eerste keer weer raak was. Zelfs toen weer een beetje angst en paniek ‘waar zijn we mee bezig, kunnen we dit wel?’
Nou nr 1 zit nu links van me te kletsen en nr 2 ligt rechts van me te lachen naar me en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest*
* Disclaimer: Er zijn ook zeker dagen dat ik denk ‘mijn god, wat heb ik mezelf aan gedaan’, maar die gaan altijd weer voorbij
Nr 2. waren we iets meer voorbereid dat het snel kon gebeuren, maar toch ook een lichte shock dat het meteen de eerste keer weer raak was. Zelfs toen weer een beetje angst en paniek ‘waar zijn we mee bezig, kunnen we dit wel?’
Nou nr 1 zit nu links van me te kletsen en nr 2 ligt rechts van me te lachen naar me en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest*
* Disclaimer: Er zijn ook zeker dagen dat ik denk ‘mijn god, wat heb ik mezelf aan gedaan’, maar die gaan altijd weer voorbij
anoniem_374045 wijzigde dit bericht op 10-02-2019 08:39
0.12% gewijzigd
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
zondag 10 februari 2019 08:53
Ja heel herkenbaar! Hier precies hetzelfde gehad. Net gestopt met de pil, geen rekening gehouden met vruchtbare dagen. De gedachte:oh, dat duurt wel een half jaar minstens (vooral als je niet bewust seks hebt als je vruchtbaar bent), maar nee hoor binnen 1 maand raak.. Was echt in paniek, de gedachte: wil ik dit wel?
Na 8 weken een klein beetje aan het idee gewend kreeg ik de eerste echo. Daar kreeg ik te horen dat ik zwanger was van een tweeling! Opnieuw in shock haha en ook echt wel twijfels of ik het wel zou kunnen. De twijfels zijn lang gebleven, eigenlijk wel tot het eind.. Maar ze werden wel steeds minder en ik werd ook wel steeds blijer. Inmiddels zijn m'n jongens 4 maanden oud en zou ik ze niet meer willen missen. Het is sosm echt wel zwaar (maar dat is meer omdat het er 2 zijn), maar heb nooit twijfels of ik wel het goede heb gedaan. Hou ook echt ontzettend veel van ze. Dus lang verhaal kort: het komt goed!
Na 8 weken een klein beetje aan het idee gewend kreeg ik de eerste echo. Daar kreeg ik te horen dat ik zwanger was van een tweeling! Opnieuw in shock haha en ook echt wel twijfels of ik het wel zou kunnen. De twijfels zijn lang gebleven, eigenlijk wel tot het eind.. Maar ze werden wel steeds minder en ik werd ook wel steeds blijer. Inmiddels zijn m'n jongens 4 maanden oud en zou ik ze niet meer willen missen. Het is sosm echt wel zwaar (maar dat is meer omdat het er 2 zijn), maar heb nooit twijfels of ik wel het goede heb gedaan. Hou ook echt ontzettend veel van ze. Dus lang verhaal kort: het komt goed!
zondag 10 februari 2019 09:07
Ik was ook ongepland zwanger. Wat een shock was dat zeg. En voor man helemaal. Ongepland betekent niet ongewenst 
Wij wilden wel kinderen, ooit, over een jaar of 4-5. Maar goed. Dat was dus even wat eerder. Man had er meer moeite mee als ik.
Uiteindelijk ben ik ontzettend blij dat het zo gegaan is. De wens voor een tweede is er overigens nog steeds niet.
Wij wilden wel kinderen, ooit, over een jaar of 4-5. Maar goed. Dat was dus even wat eerder. Man had er meer moeite mee als ik.
Uiteindelijk ben ik ontzettend blij dat het zo gegaan is. De wens voor een tweede is er overigens nog steeds niet.
zondag 10 februari 2019 09:13
Heel herkenbaar... Wij hebben 2 jaar moeten wachten op onze eerste succesvolle zwangerschap (ontpillen van de prikpil en toen nog 2 miskramen). We wisten wel dat we een tweede wilden en ook dat we daar geen 5 jaar tussen wilden hebben. Ook geen anticonceptie gebruikt, enkel voor het zingen de kerk uit (want "zo'n vaart zal het niet lopen", na de ervaringen voor de eerste). Nu is de eerste 10 maanden en ben ik 9 weken zwanger... Ik kon het niet geloven, zo snel was nou ook weer niet de bedoeling. Opeens ook heel erg het gevoel van twijfel, kunnen we het wel aan? Redden we het financieel wel? Ben ik er wel klaar voor? Sinds vorige week ben ik een beetje gewend aan het idee, maar daarvoor zag ik eigenlijk alleen maar beren op de weg, kon nog niet echt blij zijn. Ook heb ik heel erg het gevoel dat ik mezelf moet verantwoorden naar anderen toe omdat het zo snel is, en we geen huis met 3 slaapkamers en een tuin hebben "zoals het hoort". Ik zie er dan ook best wel tegenop om het te vertellen... stom hè! Maar als ik de rest van de reacties hier lees komt het uiteindelijk allemaal goed met die twijfelgevoelens ![🙂]()
. Nu 37 weken zwanger.
zondag 10 februari 2019 16:45
Ik was 23 jaar toen ik ineens zwanger bleek te zijn. We hadden wel een kinderwens, maar wilden daar pas een paar jaar later mee bezig.
Ik durfde er eerst niet blij mee te zijn, terwijl ik diep van binnen dat wel was. Maar ik was vreselijk in de war en ben zelfs naar een abortuskliniek gegaan. Maar voor de afspraak ben ik ook weer weg gelopen.
Nu is zoon 2 jaar en is hij het beste wat me ooit is overkomen. Wens voor een 2e wordt nu steeds groter.
Geef het even tijd, het is niet iets kleins. Twijfelen en onzeker zijn is normaal, ook bij een geplande zwangerschap.
Gefeliciteerd!
Ik durfde er eerst niet blij mee te zijn, terwijl ik diep van binnen dat wel was. Maar ik was vreselijk in de war en ben zelfs naar een abortuskliniek gegaan. Maar voor de afspraak ben ik ook weer weg gelopen.
Nu is zoon 2 jaar en is hij het beste wat me ooit is overkomen. Wens voor een 2e wordt nu steeds groter.
Geef het even tijd, het is niet iets kleins. Twijfelen en onzeker zijn is normaal, ook bij een geplande zwangerschap.
Gefeliciteerd!
maandag 18 februari 2019 08:18
Dank allemaal voor jullie lieve berichtjes. Het nieuws is inmiddels geland en we zijn er superblij mee.
Omdat ik onregelmatig ongesteld ben en bepaalde medicijnen slik, hebben we vorige week al een echo gehad. Daarop was alleen een vruchtzakje te zien van 7 mm. Ik vroeg of het slecht was dat er nog geen embryo te zien was, maar zij vond het best normaal voor 5 weken en zei dat t 2 kanten op kon gaan; een normale zwangerschap of een windei (geen vruchtje).
Nu kreeg ik eergisteren ineens bruine slijmerige afscheiding. Schrok me dood, dacht dat het mis zou gaan. Maar gister was het al minder en nu is het helemaal weg. Wat een rollercoaster is dit zeg. Van shock, naar blijheid, naar ongerustheid. Over 1,5 week hebben we weer een echo, dan zou er een kloppend hartje te zien moeten zijn. Maar ik heb er een hard hoofd in, met die vorige echo en dit bruine slijmverlies...
Omdat ik onregelmatig ongesteld ben en bepaalde medicijnen slik, hebben we vorige week al een echo gehad. Daarop was alleen een vruchtzakje te zien van 7 mm. Ik vroeg of het slecht was dat er nog geen embryo te zien was, maar zij vond het best normaal voor 5 weken en zei dat t 2 kanten op kon gaan; een normale zwangerschap of een windei (geen vruchtje).
Nu kreeg ik eergisteren ineens bruine slijmerige afscheiding. Schrok me dood, dacht dat het mis zou gaan. Maar gister was het al minder en nu is het helemaal weg. Wat een rollercoaster is dit zeg. Van shock, naar blijheid, naar ongerustheid. Over 1,5 week hebben we weer een echo, dan zou er een kloppend hartje te zien moeten zijn. Maar ik heb er een hard hoofd in, met die vorige echo en dit bruine slijmverlies...
zondag 3 maart 2019 07:22
Snap je reactie echt heel goed! Ik vind het opzich ook allemaal beangstigend. Maar als de liefde er maar is en er is stabiliteit komt het vast allemaal goed.
Ik zelf moet zodra het kindje geboren is nog een half jaar afstuderen. Niet ideaal, niet op deze manier gepland. Maar toch, het gaat ons lukken.
Ik maak mij ook de hele tijd zo'n zorgen om het kindje. Zal het wel goed gaan en wat nou als...? Ik durf nog niet 100% blij te zijn, pas als ik het hartje hoor kloppen denk ik. Maar we moeten vertrouwen hebben!
Wel fijn om te weten dat we zeker niet de enige zijn bij wie het onverwachts is gegaan en we ook niet de enige zijn zonder 'angst'.
Ik zelf moet zodra het kindje geboren is nog een half jaar afstuderen. Niet ideaal, niet op deze manier gepland. Maar toch, het gaat ons lukken.
Ik maak mij ook de hele tijd zo'n zorgen om het kindje. Zal het wel goed gaan en wat nou als...? Ik durf nog niet 100% blij te zijn, pas als ik het hartje hoor kloppen denk ik. Maar we moeten vertrouwen hebben!
Wel fijn om te weten dat we zeker niet de enige zijn bij wie het onverwachts is gegaan en we ook niet de enige zijn zonder 'angst'.
