Zwanger
alle pijlers
Wat is wijsheid?
maandag 18 februari 2019 10:50
Ik ben nieuw hier.
Zal me even kort voorstellen.
Ik ben Charly, moeder van 3 gezonde kinderen, 42 jaar en werk 2 dagen in de week. Mijn man heeft een goed lopend bedrijf waarvoor hij diverse keren per jaar naar het buitenland moet.
We zijn tevreden met het leven dat we leven. Iedereen is gezond en nu de kinderen groter worden (de jongste is 4, de oudste 9) komt er weer ruimte voor mij. Toen we er voor kozen om een kind te krijgen was de afspraak dat de zorg voor de kinderen vooral bij mij zou liggen. Dat is prima, maar nu ik wat tijd voor mezelf krijg, geniet ik daar enorm van.
Toch bleef het kriebelen: nog een vierde? Mijn man was duidelijke: het was goed zo.
En na lang tijd had ik daar vrede mee. Wel ben ik sinds vorig jaar met de pil gestopt, wil die hormonen niet meer. Ik heb mijn cylus goed bijgehouden, marges ingebouwd en op momenten van risico een condoom gebruikt.
Maar nu ben ik toch zwanger. en wat nu???
Mijn man zit er niet op te wachten. Hij wil niet weer op nieuw beginnen. Ik was net zover dat het goed was. Maar ja,..... Ik ben bang dat ik heel veel spijt krijg als ik het weg laat halen. We hebben een auto waar het in past, een huis wat groot genoeg is, finacieel redden we het, en alle babyspullen zijn er nog.
Ik ben echt even radeloos. Mijn lijf is ook hartsikke zwanger: misselijk, draaierig, en broeken zitten nu al te strak (net 5 weken zwanger)....
Mijn hart wil het houden, maar wil het wel samen met mijn man doen....
Wie heeft ervaringen, tips enz???
Zal me even kort voorstellen.
Ik ben Charly, moeder van 3 gezonde kinderen, 42 jaar en werk 2 dagen in de week. Mijn man heeft een goed lopend bedrijf waarvoor hij diverse keren per jaar naar het buitenland moet.
We zijn tevreden met het leven dat we leven. Iedereen is gezond en nu de kinderen groter worden (de jongste is 4, de oudste 9) komt er weer ruimte voor mij. Toen we er voor kozen om een kind te krijgen was de afspraak dat de zorg voor de kinderen vooral bij mij zou liggen. Dat is prima, maar nu ik wat tijd voor mezelf krijg, geniet ik daar enorm van.
Toch bleef het kriebelen: nog een vierde? Mijn man was duidelijke: het was goed zo.
En na lang tijd had ik daar vrede mee. Wel ben ik sinds vorig jaar met de pil gestopt, wil die hormonen niet meer. Ik heb mijn cylus goed bijgehouden, marges ingebouwd en op momenten van risico een condoom gebruikt.
Maar nu ben ik toch zwanger. en wat nu???
Mijn man zit er niet op te wachten. Hij wil niet weer op nieuw beginnen. Ik was net zover dat het goed was. Maar ja,..... Ik ben bang dat ik heel veel spijt krijg als ik het weg laat halen. We hebben een auto waar het in past, een huis wat groot genoeg is, finacieel redden we het, en alle babyspullen zijn er nog.
Ik ben echt even radeloos. Mijn lijf is ook hartsikke zwanger: misselijk, draaierig, en broeken zitten nu al te strak (net 5 weken zwanger)....
Mijn hart wil het houden, maar wil het wel samen met mijn man doen....
Wie heeft ervaringen, tips enz???
maandag 18 februari 2019 11:20
Dank voor jullie snelle reacties.
@Because: Dat is ook voor mij een reden. Bij ons is het zo dat het voorkomen van een kind mijn verantwoordelijkheid was en het besluit om een kind te krijgen hebben we tot nu toe steeds samen genomen. Het was dus steeds mijn puzzel. Heb ook niet onbewust een risico genomen. En zelfs de huisarts zegt dat het, gezien onze leeftijd en voorgeschiedenis, een wonder is.....
@s-a-r-kast: We hebben inmiddels besproken dat we er samen wel uit zullen komen, maar iemand zal in moeten leveren. Ik wil dat, wat de beslissing ook wordt, dat geen van onze tweeen verwijten maakt of krijgt.
Wat mij betreft is het kind welkom. Ik zal weer in moeten leveren. De zorg zal wederom bij mij liggen. Dat maakt dat ik mijn man niet zo goed snap. Hij kan blijven doen wat hij deed (en dat is veel!!!!) Af en toe weg met zijn vrienden, 5 keer per jaar een week weg voor zijn hobby. En zijn zakenreizen. Al mijn nieuwe vrijheid is weg, al denk ik dat een vierde weer net zo makkelijk mee gaat als een eerste.... Dat hoop ik in elk geval....
@Because: Dat is ook voor mij een reden. Bij ons is het zo dat het voorkomen van een kind mijn verantwoordelijkheid was en het besluit om een kind te krijgen hebben we tot nu toe steeds samen genomen. Het was dus steeds mijn puzzel. Heb ook niet onbewust een risico genomen. En zelfs de huisarts zegt dat het, gezien onze leeftijd en voorgeschiedenis, een wonder is.....
@s-a-r-kast: We hebben inmiddels besproken dat we er samen wel uit zullen komen, maar iemand zal in moeten leveren. Ik wil dat, wat de beslissing ook wordt, dat geen van onze tweeen verwijten maakt of krijgt.
Wat mij betreft is het kind welkom. Ik zal weer in moeten leveren. De zorg zal wederom bij mij liggen. Dat maakt dat ik mijn man niet zo goed snap. Hij kan blijven doen wat hij deed (en dat is veel!!!!) Af en toe weg met zijn vrienden, 5 keer per jaar een week weg voor zijn hobby. En zijn zakenreizen. Al mijn nieuwe vrijheid is weg, al denk ik dat een vierde weer net zo makkelijk mee gaat als een eerste.... Dat hoop ik in elk geval....
maandag 18 februari 2019 11:33
Vriendin van mij is 'door de pil heen' zwanger geworden terwijl manlief duidelijk geen kind meer wilde.
Ze plukt daar inmiddels al 10 jaar de vruchten van. Hij kijkt niet naar het kind om en zij draait er helemaal alleen voor op. Hij steekt ook niet onder stoelen of banken dat het niet zijn keuze was.
In deze situatie is er altijd een verliezer. Of eigenlijk 2. Ook het kindje als je besluit het weg te laten halen.
Ze plukt daar inmiddels al 10 jaar de vruchten van. Hij kijkt niet naar het kind om en zij draait er helemaal alleen voor op. Hij steekt ook niet onder stoelen of banken dat het niet zijn keuze was.
In deze situatie is er altijd een verliezer. Of eigenlijk 2. Ook het kindje als je besluit het weg te laten halen.
maandag 18 februari 2019 11:37
Precies dat, ikbenikenjijbentjij. Daar ben ik bang voor. Al weet ik, dat mijn man ook van dit kind zal houden. Hij is dol op de huidige 3. Zijn grootse 'tegen' , is het 'weer op nieuw moeten beginnen' En ook al is het geen keus geweest van mij om zwanger te worden, ik zie dat probleem niet zo. Natuurlijk begin je ergens weer opnieuw. Maar ik zie niet waarin dat een probleem is. In het 'even weg gaan'? In het op vakantie gaan? In het inleveren van vrijheid? (onze oppas draait haar hand niet om van 1 meer of minder) Dus zijn grootste probleem is volgens mij meer een angst om de controle kwijt te zijn dan dat het (in mijn ogen, dat snap ik) echt een probleem is...
maandag 18 februari 2019 11:46
En misschien verheugd hij zich er wel op nu de andere ouder zijn, dat jullie weer juist meer samen als gezin kunnen doen? Dat er meer rust in de tent komt met minder stress en aandacht voor elkaar. Misschien vind hij het wel een fijn idee dat jij ook meer tijd voor jezelf krijgt en weer meer jezelf kunt zijn? Dat jullie misschien weer meer tijd samen hebben? Lijkt mij ook niet heel tof als mijn partner alleen maar bezig is met de kinderen en verder niets mee maakt.Charly77 schreef: ↑18-02-2019 11:20Dank voor jullie snelle reacties.
@Because: Dat is ook voor mij een reden. Bij ons is het zo dat het voorkomen van een kind mijn verantwoordelijkheid was en het besluit om een kind te krijgen hebben we tot nu toe steeds samen genomen. Het was dus steeds mijn puzzel. Heb ook niet onbewust een risico genomen. En zelfs de huisarts zegt dat het, gezien onze leeftijd en voorgeschiedenis, een wonder is.....
@s-a-r-kast: We hebben inmiddels besproken dat we er samen wel uit zullen komen, maar iemand zal in moeten leveren. Ik wil dat, wat de beslissing ook wordt, dat geen van onze tweeen verwijten maakt of krijgt.
Wat mij betreft is het kind welkom. Ik zal weer in moeten leveren. De zorg zal wederom bij mij liggen. Dat maakt dat ik mijn man niet zo goed snap. Hij kan blijven doen wat hij deed (en dat is veel!!!!) Af en toe weg met zijn vrienden, 5 keer per jaar een week weg voor zijn hobby. En zijn zakenreizen. Al mijn nieuwe vrijheid is weg, al denk ik dat een vierde weer net zo makkelijk mee gaat als een eerste.... Dat hoop ik in elk geval....
En het zo ziet dat zij haar vrijheid weer op moet geven. Je bent er nu al verbolgen over dat hij blijkbaar nog zoveel vrijheden heeft en jij niet. Dat jij moet inleveren en hij niet? Ik snap wel dat hij er niet om staat te springen om dit verweten te krijgen.
Je hebt 3 kinderen, dat is voor hem genoeg. Een kind meer betekent ook meer verplichtingen voor hem, want blijkbaar onderhoud hij het gezin.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 18 februari 2019 11:50
nou dan hebben jullie ene dappere oppas die een baby en drie jonge kinderen geen probleem vindje man mag zijn mond houden of zich laten steriliseren, maarja dat wil niet zeggen dat hij ook gelukkig gaat zijn
ik hoop dat het risico dat je hebt genomen op een zwangerschap geen risico gaat zijn voor je huwelijk
Lorem Ipsum
maandag 18 februari 2019 11:56
TO, je zegt dat hij niets hoeft in te leveren omdat jij alle zorg op je neemt dus je snapt zijn probleem niet. Allereerst hoef jij het natuurlijk niet te snappen, als hij het een probleem vindt dan is dat voor hem een probleem. Maar daarbij zou je ook kunnen bedenken dat hij jou misschien een veel leukere vrouw vindt met je nieuw verworven eigen tijd, en dat hij er dus nu tegenop ziet om weer helemaal opnieuw te moeten beginnen met een vrouw die voltijd aan het 'babyen' is.
maandag 18 februari 2019 11:59
Nadeel van verantwoordelijkheid voor het voorkomen van zwangerschap geheel bij één persoon binnen de relatie te leggen: dat kan ook fout gaan. Niks schofterigs aan, hooguit niet heel handig om het zo te regelen....
maandag 18 februari 2019 12:04
Die verantwoordelijkheid bij de vrouw leggen en man die leeft als een vrijgezel vind ik seauwieseau een stomme overeenkomst maar blijkbaar is TO het daar allemaal mee eens.
Stoppen met voorbehoedsmiddelen vanwege de hormonen is meestal de voorloper voor een bewuste oepsie.
Man zou zijn verantwoordelijkheid moeten nemen zowel als het actief deelnemen aan het gezinsleven als in het zorgen voor anticonceptie.
maandag 18 februari 2019 12:08
Nou dit.florence13 schreef: ↑18-02-2019 11:56TO, je zegt dat hij niets hoeft in te leveren omdat jij alle zorg op je neemt dus je snapt zijn probleem niet. Allereerst hoef jij het natuurlijk niet te snappen, als hij het een probleem vindt dan is dat voor hem een probleem. Maar daarbij zou je ook kunnen bedenken dat hij jou misschien een veel leukere vrouw vindt met je nieuw verworven eigen tijd, en dat hij er dus nu tegenop ziet om weer helemaal opnieuw te moeten beginnen met een vrouw die voltijd aan het 'babyen' is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 18 februari 2019 12:13
@ Lillybit: Ik snap je reactie. Maar hij is helaas niet waar. Ik wilde geen zwangerschap Ik wilde alleen geen hormonen meer. Ik was inmiddels zelfs de babyspullen aan het weggeven. Vervolgens vond mijn man zelfs een condoom niet fijn wat we overigens toch gebruikte op de risicomomenten). Terwijl hij zelf geen vierde wilde. Als zelfs de huisarts zegt dat het een wonder is, dan laat ik mezelf door niemand een schuldgevoel aanpraten. Het is volgens mijn berekeningen, de ovulatie test en de (bewezen) verminderde vruchtbaarheid van mijn man, toch gebeurd. Ja dat is natuurlijk altijd een risico.
En nu wil ik graag een wel overwogen beslissing nemen. En nee, ik wil geen kind ten koste van mijn relatie.
@Florence13: dank je wel voor dit inzicht. Zo had ik er nog niet naar gekeken!!!
@Dianaf: ik denk dat je daar een goed punt hebt. Er komt nu inderdaad weer tijd voor elkaar. En dat verwijten, dat is dubbel. Ik vind inderdaad dat hij te weinig waardeert dat hij zoveel ruimte krijgt, niet dat hij die ruimte heeft. hij denkt dat het normaal is dat hij zoveel kan. Financieel gezien is er geen probleem.
En ja, heb inderdaad een superoppas!!!!
Tot nu dank voor de nieuwe inzichten. Raakt me wel, maar dat is goed.....
En nu wil ik graag een wel overwogen beslissing nemen. En nee, ik wil geen kind ten koste van mijn relatie.
@Florence13: dank je wel voor dit inzicht. Zo had ik er nog niet naar gekeken!!!
@Dianaf: ik denk dat je daar een goed punt hebt. Er komt nu inderdaad weer tijd voor elkaar. En dat verwijten, dat is dubbel. Ik vind inderdaad dat hij te weinig waardeert dat hij zoveel ruimte krijgt, niet dat hij die ruimte heeft. hij denkt dat het normaal is dat hij zoveel kan. Financieel gezien is er geen probleem.
En ja, heb inderdaad een superoppas!!!!
Tot nu dank voor de nieuwe inzichten. Raakt me wel, maar dat is goed.....
maandag 18 februari 2019 12:32
@Eze: in eerste instantie wilde ik inderdaad nog een vierde. Maar sinds een paar maanden besef ik wat ik heb en was het goed zo.
@Lilybit; Dus als een vrouw geen hormonen meer wil, omdat ze daar last van heeft, de partner geen condoom wil gebruiken en zich niet wil laten stereliseren, is het een voorloper van een bewuste oepsie? Volgens mij is dat niet echt waar. Ik snap dat het zo gebeurt, maar dat was hier niet het geval. Maar ja, dan neem je toch ergens een risico.
We hebben samen al behoorlijk wat mee gemaakt, waardoor ik heel goed weet dat ik dankbaar mag zijn met wat ik heb. En dat ik weet dat het leven niet 'maakbaar' is.
Dit is nu de situatie. Hoe die ontstaan is, is nu niet meer van belang. Mijn man weet heel goed dat dit niet mijn plan was, ook niet onbewust. Dus dat verwijt is er niet, gelukkig.
Ik besef steeds meer wat de consquentie voor ons, als team zijn. Dank jullie voor de tijd die jullie nemen om er serieus op in te gaan
@Lilybit; Dus als een vrouw geen hormonen meer wil, omdat ze daar last van heeft, de partner geen condoom wil gebruiken en zich niet wil laten stereliseren, is het een voorloper van een bewuste oepsie? Volgens mij is dat niet echt waar. Ik snap dat het zo gebeurt, maar dat was hier niet het geval. Maar ja, dan neem je toch ergens een risico.
We hebben samen al behoorlijk wat mee gemaakt, waardoor ik heel goed weet dat ik dankbaar mag zijn met wat ik heb. En dat ik weet dat het leven niet 'maakbaar' is.
Dit is nu de situatie. Hoe die ontstaan is, is nu niet meer van belang. Mijn man weet heel goed dat dit niet mijn plan was, ook niet onbewust. Dus dat verwijt is er niet, gelukkig.
Ik besef steeds meer wat de consquentie voor ons, als team zijn. Dank jullie voor de tijd die jullie nemen om er serieus op in te gaan
maandag 18 februari 2019 12:48
Wat ik niet begrijp is dat je de anticonceptie niet samen regelt. In mijn ogen lijken jullie erg op eilandjes te leven.
Wij hebben samen besloten dat er geen vierde kwam, ook al stonden we er beide anders in. Na dit besluit (6 weken na de derde) is het van een sterilisatie gekomen. En dat is goed geweest.
Wij hebben samen besloten dat er geen vierde kwam, ook al stonden we er beide anders in. Na dit besluit (6 weken na de derde) is het van een sterilisatie gekomen. En dat is goed geweest.
maandag 18 februari 2019 12:54
Wil jij niet stiekem nog een kind zodat je weer wat omhanden hebt? Je man lijkt een bewogen en autonoom leventje te leiden en jij staat erbij en kijkt ernaar. Het grootste zorgen voor de kinderen is voorbij en 2 dagen werken houdt je ook niet echt van de straat. Dit kind lijkt gewoon de functie te krijgen om jou bezig te houden.
Is jullie relatie, los van dat jullie ouders zijn, nog goed? Het lijkt mij uiterst onaantrekkelijk, een vrouw die alleen maar aan het moederen is. Zeker als je man wel veel waarde hecht aan het vervullen van andere rollen dan vader zijn.
Is jullie relatie, los van dat jullie ouders zijn, nog goed? Het lijkt mij uiterst onaantrekkelijk, een vrouw die alleen maar aan het moederen is. Zeker als je man wel veel waarde hecht aan het vervullen van andere rollen dan vader zijn.
maandag 18 februari 2019 12:55
nou en dit inderdaad...
Lorem Ipsum
maandag 18 februari 2019 13:11
Nou, idd. Zit me er over te verbazen hoe jullie dit hebben geregeld.
Mijn vriend wilde geen tweede. Ik wilde niet meer aan de pil; dus hee ft hij zich laten steriliseren. Fair and square. Alles om te voorkomen dat we in een situatie zoals die van jullie terecht zouden komen.
maandag 18 februari 2019 13:12
Wat naief om zonder anticonceptie te seksen en dan te denken dat het door leeftijd en vermeende vruchtbaarheidsproblemen toch wel niet zou lukken. Het is drie keer eerder gelukt en er zijn genoeg vrouwen die na jaren traject alsnog spontaan zwanger worden. Against all odds.
Volgens mij wil jij het kindje erg graag houden, weg halen lijkt me dan ook geen optie.
Maar kan me goed voorstellen dat je man niet staat te springen op nog een kind dat pas, best case scenario, rond jullie 60igste het huis uit gaat. Hopen dat je huwelijk niet ut elkaar knapt door spijt en verwijten dan maar..
Volgens mij wil jij het kindje erg graag houden, weg halen lijkt me dan ook geen optie.
Maar kan me goed voorstellen dat je man niet staat te springen op nog een kind dat pas, best case scenario, rond jullie 60igste het huis uit gaat. Hopen dat je huwelijk niet ut elkaar knapt door spijt en verwijten dan maar..
maandag 18 februari 2019 13:15
Weer veel reacties, waarvoor dank!!
Ja, onze relatie is goed, naast het ouderschap.
Ja, mijn man zijn leven is feitelijk niet veel veranderd sinds we ouders zijn geworden. Ik zeg altijd tegen hem: als dat is wat je hart je ingeeft, moet je het doen. En vervolgens bespreken we de consequenties voor het gezin. Soms blijkt het alleen wat meer inpact te hebben dan we hadden verwacht. Maar wie a zegt moet b zeggen.
Mijn man is ontzettend lief, maar heeft een groot ego. Is van jongs af aan gewend zijn zin te krijgen. Het draaide vroeger, in zijn gezin, vooral om hem. Ik heb er op zich geen moeite mee. En geef wel tegengas als het mij te ver gaat.
Nee, ik ben niet alleen moeder. Ik ben begonnen met 4 dagen werken, bij kind 1 terug naar 3 en bij kind 3 naar 2 dagen werken. Inmiddels gestopt maar vanwege veel werk, werk ik minimaal 2 dagen, maar soms 4 dagen. En heb ik daarnaast genoeg te doen. Een kind zou voor mij geen ' ding' zijn om weer wat om handen te hebben. Ik denk echter wel dat 1 kind makkelijk weer in te passen is. Zeker de eerste periode.
Ons gezinsleven is raar, dat weet ik, maar kanker in een gezin legt een zware wissel. Het heeft ons als partners heel sterk gemaakt. Maar al onze idealistische plannen over ouderschap zijn wel in de prullenbak beland, omdat het gewoon niet kon, samen ouders zijn als er 1 aan de chemo zit.....
@ noa: ik weet dat het daar zit. Mijn man zal van dit kind gaan houden en het zwaar vinden. Ik weet dat ik, als ik het weg laat halen, dat voor hem doen. En daar zit het: ik pas me al behoorlijk aan. En dat doe ik uit en met liefde. Als hij iets wil, mag hij zijn hart volgen, ook als het inpact op het gezin heeft. En als ik iets wil????? Dat wordt dus het lastige. En nee, daar mag geen enkel kind mee opgezadelt worden of last van hebben. Maar wat is nu het juiste om te doen?????
Ja, onze relatie is goed, naast het ouderschap.
Ja, mijn man zijn leven is feitelijk niet veel veranderd sinds we ouders zijn geworden. Ik zeg altijd tegen hem: als dat is wat je hart je ingeeft, moet je het doen. En vervolgens bespreken we de consequenties voor het gezin. Soms blijkt het alleen wat meer inpact te hebben dan we hadden verwacht. Maar wie a zegt moet b zeggen.
Mijn man is ontzettend lief, maar heeft een groot ego. Is van jongs af aan gewend zijn zin te krijgen. Het draaide vroeger, in zijn gezin, vooral om hem. Ik heb er op zich geen moeite mee. En geef wel tegengas als het mij te ver gaat.
Nee, ik ben niet alleen moeder. Ik ben begonnen met 4 dagen werken, bij kind 1 terug naar 3 en bij kind 3 naar 2 dagen werken. Inmiddels gestopt maar vanwege veel werk, werk ik minimaal 2 dagen, maar soms 4 dagen. En heb ik daarnaast genoeg te doen. Een kind zou voor mij geen ' ding' zijn om weer wat om handen te hebben. Ik denk echter wel dat 1 kind makkelijk weer in te passen is. Zeker de eerste periode.
Ons gezinsleven is raar, dat weet ik, maar kanker in een gezin legt een zware wissel. Het heeft ons als partners heel sterk gemaakt. Maar al onze idealistische plannen over ouderschap zijn wel in de prullenbak beland, omdat het gewoon niet kon, samen ouders zijn als er 1 aan de chemo zit.....
@ noa: ik weet dat het daar zit. Mijn man zal van dit kind gaan houden en het zwaar vinden. Ik weet dat ik, als ik het weg laat halen, dat voor hem doen. En daar zit het: ik pas me al behoorlijk aan. En dat doe ik uit en met liefde. Als hij iets wil, mag hij zijn hart volgen, ook als het inpact op het gezin heeft. En als ik iets wil????? Dat wordt dus het lastige. En nee, daar mag geen enkel kind mee opgezadelt worden of last van hebben. Maar wat is nu het juiste om te doen?????
