Zwanger
alle pijlers
Laatste poging ivf/icsi 2e kindje lotgenoten
zaterdag 27 juli 2019 15:47
Hey soof,
Alhoewel je verhaal bij mij/ ons niet van toepassing is, wou ik toch even reageren op je topic. Binnen mijn familiekring ben ik iets bekend met dit hele traject en de wens voor een 2e kindje. Wat zij vaak te horen krijgen, is 'ach, je hebt gelukkig al 1 kind dus...' Dus wat? Niet 'zeuren'?
Wou je even een hart onder de riem steken... je gevoel en je wens mag er zijn, besef dat. Heel veel succes, het is zwaar, ik heb dat gezien. Respect ook, het is heel pittig. Hoop voor jou op een gouden toekomst en een vervulde kinderwens, of dat nu 1,2 3 of 10 kinderen zijn...
Succes en knuffel!
Alhoewel je verhaal bij mij/ ons niet van toepassing is, wou ik toch even reageren op je topic. Binnen mijn familiekring ben ik iets bekend met dit hele traject en de wens voor een 2e kindje. Wat zij vaak te horen krijgen, is 'ach, je hebt gelukkig al 1 kind dus...' Dus wat? Niet 'zeuren'?
Wou je even een hart onder de riem steken... je gevoel en je wens mag er zijn, besef dat. Heel veel succes, het is zwaar, ik heb dat gezien. Respect ook, het is heel pittig. Hoop voor jou op een gouden toekomst en een vervulde kinderwens, of dat nu 1,2 3 of 10 kinderen zijn...
Succes en knuffel!
zaterdag 27 juli 2019 17:04
Voor mij is het nog te vroeg om mee te schrijven. Dochter wordt over 1,5 week 1 jaar en het begint inderdaad te kriebelen maar we hebben de 'boel' nog niet weer opgestart.
De eerste heeft 3 jaar medische molen (maar 7 jaar zonder anticonceptie) en 12 terugplaatsingen gekost. Ben een beetje bang om mezelf te verkiezen. Alhoewel dat bij de eerste niet aan de orde was.
Ik herken je dankbaarheid. En ik herken de wens om een groter gezin. Wens je alle geluk en hoop van harte dat de tweede er met je laatste poging mag komen.
Laat je niet gek maken![🍀]()
!
De eerste heeft 3 jaar medische molen (maar 7 jaar zonder anticonceptie) en 12 terugplaatsingen gekost. Ben een beetje bang om mezelf te verkiezen. Alhoewel dat bij de eerste niet aan de orde was.
Ik herken je dankbaarheid. En ik herken de wens om een groter gezin. Wens je alle geluk en hoop van harte dat de tweede er met je laatste poging mag komen.
Laat je niet gek maken
!
zaterdag 27 juli 2019 17:19
Ik wil alleen even kort reageren.
1e kindje gekregen na 1 icsi, 1e tp. 2e kindje na de 3e (in totaal dus 4e) icsi, na 7 tp.
Wij hadden ons overigens nog bijverzekerd voor nog een extra poging.
Bij mij bleek er na de 6e tp overigens wel een oorzaak die eerder over het hoofd is gezien en die behandeld is voordat we weer verder gingen.
Heel, heel veel succes! Ik weet wel hoe het voelt als voor je gevoel het einde in zicht komt (qua vergoeding dan in ieder geval). Dat is toch heel anders dan wanneer er nog volop mogelijkheden zijn.
Ik duim mee voor jullie.
1e kindje gekregen na 1 icsi, 1e tp. 2e kindje na de 3e (in totaal dus 4e) icsi, na 7 tp.
Wij hadden ons overigens nog bijverzekerd voor nog een extra poging.
Bij mij bleek er na de 6e tp overigens wel een oorzaak die eerder over het hoofd is gezien en die behandeld is voordat we weer verder gingen.
Heel, heel veel succes! Ik weet wel hoe het voelt als voor je gevoel het einde in zicht komt (qua vergoeding dan in ieder geval). Dat is toch heel anders dan wanneer er nog volop mogelijkheden zijn.
Ik duim mee voor jullie.
mandylion wijzigde dit bericht op 27-07-2019 17:21
25.14% gewijzigd
.
zaterdag 27 juli 2019 17:21
Lieve Soof,
Ook op mij is dit niet van toepassing maar ik ken het gegeven te denken dat een tweede kindje niet mogelijk is. Te horen gekregen dat ik vervroegd in de overgang ben en kansen waren klein. Na twee miskramen ben ik nu elf weken zwanger van een groot wonder ( niet met IVF of ICSI, al stonden we op het punt daar verder in te duiken ).
Het gevoel dat het vasthouden van je eigen baby nooit meer zal gebeuren en het verdriet dat je je kindje geen broertje of zusje kunt geven is vreselijk!
Ik leef met je mee: en mensen die zeggen “je hebt er toch al eentje” hebben geen idee en als je geen idee hebt waar je het over hebt dan moet je je mond houden.
Ik wens je heel veel sterkte. Ik was ook erg bang mezelf te verliezen in dit traject en vroeg me af hoeveel miskramen voor ons de grens was. Helaas zat met mijn aflopende voorraad eitjes een adempauze er niet in en het was heel heftig.
Het enige wat ik je kan meegeven is: vergeef jezelf als het niet lukt.
Mocht je je schuldig voelen tegenover je kindje: doe het niet. Er is een verschil tussen schuldig voelen en schuldig zijn. Jij hebt er alles maar dan ook alles aan gedaan.
Wees ook niet boos op je lijf. Dat heeft toch verdorie maar mooi wel je kindje gezond op de wereld gezet.
En misschien hulp zoeken? Ik heb veel gehad aan een psycholoog die gespecialiseerd is in dit vakgebied. Is locatie Gooi dus weet niet of dat voor je te doen is, maar mocht je haar gegevens willen hebben dan stuur ik je die graag in een PB.
Je bent niet alleen!
Ook op mij is dit niet van toepassing maar ik ken het gegeven te denken dat een tweede kindje niet mogelijk is. Te horen gekregen dat ik vervroegd in de overgang ben en kansen waren klein. Na twee miskramen ben ik nu elf weken zwanger van een groot wonder ( niet met IVF of ICSI, al stonden we op het punt daar verder in te duiken ).
Het gevoel dat het vasthouden van je eigen baby nooit meer zal gebeuren en het verdriet dat je je kindje geen broertje of zusje kunt geven is vreselijk!
Ik leef met je mee: en mensen die zeggen “je hebt er toch al eentje” hebben geen idee en als je geen idee hebt waar je het over hebt dan moet je je mond houden.
Ik wens je heel veel sterkte. Ik was ook erg bang mezelf te verliezen in dit traject en vroeg me af hoeveel miskramen voor ons de grens was. Helaas zat met mijn aflopende voorraad eitjes een adempauze er niet in en het was heel heftig.
Het enige wat ik je kan meegeven is: vergeef jezelf als het niet lukt.
Mocht je je schuldig voelen tegenover je kindje: doe het niet. Er is een verschil tussen schuldig voelen en schuldig zijn. Jij hebt er alles maar dan ook alles aan gedaan.
Wees ook niet boos op je lijf. Dat heeft toch verdorie maar mooi wel je kindje gezond op de wereld gezet.
En misschien hulp zoeken? Ik heb veel gehad aan een psycholoog die gespecialiseerd is in dit vakgebied. Is locatie Gooi dus weet niet of dat voor je te doen is, maar mocht je haar gegevens willen hebben dan stuur ik je die graag in een PB.
Je bent niet alleen!
zaterdag 27 juli 2019 17:32
Naar mijn idee stoot je niemand tegen het hoofd hoor. Je wens voor een 2e is heel normaal, ook al ben je dankbaar voor je kindje wat je al hebt.
Ook wij hebben dat te horen gekregen en natuurlijk zijn we heel dankbaar voor onze dochter.
We zijn ontzettend gezegend dat ik na de 1e ivf poging waarvan na de 3e tp ik zwanger ben van onze 2e kindje.
Eerst via natuurlijke weg zwanger geworden, werd een mk.
Toen lukte het niet meer. Na 2 jaar via iui een prachtige dochter gekregen.
Snel weer met anti conceptie gestopt( ook vanwege onze leeftijd, ben nu 38) nu dus via ivf zwanger.
Hoop teleurstellingen, hoop, onzekerheid, verdriet weggeslikt.
Heel veel succes en hoop dat jullie gezinswens vervuld mag worden!
Ook wij hebben dat te horen gekregen en natuurlijk zijn we heel dankbaar voor onze dochter.
We zijn ontzettend gezegend dat ik na de 1e ivf poging waarvan na de 3e tp ik zwanger ben van onze 2e kindje.
Eerst via natuurlijke weg zwanger geworden, werd een mk.
Toen lukte het niet meer. Na 2 jaar via iui een prachtige dochter gekregen.
Snel weer met anti conceptie gestopt( ook vanwege onze leeftijd, ben nu 38) nu dus via ivf zwanger.
Hoop teleurstellingen, hoop, onzekerheid, verdriet weggeslikt.
Heel veel succes en hoop dat jullie gezinswens vervuld mag worden!
zondag 28 juli 2019 16:14
Marigold voor iedereen is en voelt dit anders. Iemand deelt hier haar verdriet. Ga lekker ergens anders moeilijk doen.
zondag 28 juli 2019 16:16
Soof weet dat het topic waar ik het ober had bijzonder lief is voor elkaar en dit soort opmerkingen zul je daar nooit krijgen. We hebben heel veel stille meelezers, dus je kunt alvast eens een kijkje nemen hoor. Geldt ook voor de andere lieve meiden hier. Is een hele veilige plek met oprechte vreugde en meeleven voor elkaar.
zondag 28 juli 2019 16:53
Het stond zo in je OP. En je hoeft niet zo aangebrand te reageren als ik een normale vraag stel...
zondag 28 juli 2019 16:56
Ik stelde een oprechte vraag. Het kwam zo over in de OP. Het was niet mijn bedoeling om moeilijk te doen...Naatje2000 schreef: ↑28-07-2019 16:14Marigold voor iedereen is en voelt dit anders. Iemand deelt hier haar verdriet. Ga lekker ergens anders moeilijk doen.
zondag 28 juli 2019 19:27
Klopt, ik reageerde ook aangebrand.Naatje2000 schreef: ↑28-07-2019 19:21Nee je reageert zelf aangebrand Marigold, dan kun je dat terug verwachten.
Maar laten we dit topic niet verder vervuilen hiermee.
Het irriteert als mijn vraag zo verkeerd wordt opgevat. Ik bedoelde er werkelijk niets negatiefs mee en ik vroeg me oprecht af of er zo over gedacht wordt: Zijn mensen met maar éen kindje geen gezin dan? Thats all.
Niet mijn bedoeling om topic te vervuilen.
Excuses TO, als ik naar overkwam en excuses voor mijn aangebramde reactie. Ik hoop oprecht voor jullie dat jullie wens in vervulling mag gaan...
zondag 28 juli 2019 20:38
Hoi Soof!
Ik overwoog al een tijdje zelf een topic te openen maar het kwam er niet van... maar ik herken me wel in je verhaal.
In juni vorig jaar ben ik moeder geworden van een meisje. Het duurde een tijd voor we een behandeling hadden gevonden die werkte, maar na lang zoeken was ik toen de tweede maand zwanger.
Ik wilde altijd graag 2 kinderen dicht op elkaar, dus ben bewust nooit echt met anticonceptie begonnen na mijn bevalling (je weet maar nooit..). In februari ben ik weer de mmm in gegaan, maar bah wat valt het me tegen.
Ik ben zwanger geworden met injecties, maar deze keer werkte het steeds OF niet, OF veel te goed. Ik heb een aantal keren moeten overslaan omdat ik kans had op een 3/4/5-ling. Nu net een behandeling gestart met een pompje, waarbij de kans op meerlingen niet anders zou zijn dan normaal. Ik was zi hoopvol, maar helaas.. ook dit werkt veel te sterk, na een week 5 rijpe eicellen! En nu... geen idee. Niemand weet nu wat we moeten doen. En ja, ik ben nog niet heel lang bezig, maar ik dacht dat ik dit hele gedoe gehad had en nu begint het weer opnieuw. Natuurlijk is het anders, maar het heen en weer geslingerd worden van hoop naar teleurstelling is echt niet fijn. Ik ben heel gelukkig met mijn meisje, maar gun haar ook zo een maatje, iemand naast haar op de achterbank, en denk dat ze een geweldige grote zus zou zijn.
Wat ik ook wel lastig vind, is dat mensen een beetje onderschatten hoe het voor me is. Dat komt deels door mezelf, want ik benadruk steeds dat ik zo blij ben dat ik al moeder ben, maar ik heb het gevoel dat niemand er echt bij stilstaat dat het hele traject op zich niet eens zo heel anders is als je het voor de tweede keer doet. En dan nog de praktische kant, al die echo’s zijn toch lastiger als je rekening moet houden met slaapjes enzo.
Hoe oud is jullie eerste nu en wanneer zijn jullie weer begonnen? En enig idee hoe het komt dat het deze keer zo tegen zit? Ik hoop heel erg voor je dat de volgende poging mag lukken!!
Ik overwoog al een tijdje zelf een topic te openen maar het kwam er niet van... maar ik herken me wel in je verhaal.
In juni vorig jaar ben ik moeder geworden van een meisje. Het duurde een tijd voor we een behandeling hadden gevonden die werkte, maar na lang zoeken was ik toen de tweede maand zwanger.
Ik wilde altijd graag 2 kinderen dicht op elkaar, dus ben bewust nooit echt met anticonceptie begonnen na mijn bevalling (je weet maar nooit..). In februari ben ik weer de mmm in gegaan, maar bah wat valt het me tegen.
Ik ben zwanger geworden met injecties, maar deze keer werkte het steeds OF niet, OF veel te goed. Ik heb een aantal keren moeten overslaan omdat ik kans had op een 3/4/5-ling. Nu net een behandeling gestart met een pompje, waarbij de kans op meerlingen niet anders zou zijn dan normaal. Ik was zi hoopvol, maar helaas.. ook dit werkt veel te sterk, na een week 5 rijpe eicellen! En nu... geen idee. Niemand weet nu wat we moeten doen. En ja, ik ben nog niet heel lang bezig, maar ik dacht dat ik dit hele gedoe gehad had en nu begint het weer opnieuw. Natuurlijk is het anders, maar het heen en weer geslingerd worden van hoop naar teleurstelling is echt niet fijn. Ik ben heel gelukkig met mijn meisje, maar gun haar ook zo een maatje, iemand naast haar op de achterbank, en denk dat ze een geweldige grote zus zou zijn.
Wat ik ook wel lastig vind, is dat mensen een beetje onderschatten hoe het voor me is. Dat komt deels door mezelf, want ik benadruk steeds dat ik zo blij ben dat ik al moeder ben, maar ik heb het gevoel dat niemand er echt bij stilstaat dat het hele traject op zich niet eens zo heel anders is als je het voor de tweede keer doet. En dan nog de praktische kant, al die echo’s zijn toch lastiger als je rekening moet houden met slaapjes enzo.
Hoe oud is jullie eerste nu en wanneer zijn jullie weer begonnen? En enig idee hoe het komt dat het deze keer zo tegen zit? Ik hoop heel erg voor je dat de volgende poging mag lukken!!
maandag 29 juli 2019 21:49
Hoi Evolet,
Hier stond een lang bericht met aardig wat privé informatie. Die heb ik na een maandje zonder reactie maar weggehaald.
Hoop dat jullie wens in vervulling mag gaan.
Snap ook dat de vervelende reacties van anderen je misschien wat hebben afgeschrikt om hier open te schrijven. Voor mij in ieder geval een reden om wat berichten van mijzelf te anonimiseren.
Mocht je nog wil kletsen mag je me altijd een pb sturen.
Hier stond een lang bericht met aardig wat privé informatie. Die heb ik na een maandje zonder reactie maar weggehaald.
Hoop dat jullie wens in vervulling mag gaan.
Snap ook dat de vervelende reacties van anderen je misschien wat hebben afgeschrikt om hier open te schrijven. Voor mij in ieder geval een reden om wat berichten van mijzelf te anonimiseren.
Mocht je nog wil kletsen mag je me altijd een pb sturen.
anoniem_302509 wijzigde dit bericht op 31-10-2019 14:26
76.38% gewijzigd
dinsdag 30 juli 2019 13:57
Deze zin viel mij ook op.
Wij zijn met zijn drietjes zeker weten ook een gezin!
