Zwanger worden na miskraam

04-11-2019 11:29 287 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi hoi,

Ik zal me even voorstellen. Mijn ‘naam’ is Vietjeh en ik ben 25 jaar oud. Ik ben nu bijna 5 jaar samen met mijn vriend (33) en we proberen sinds de zomer zwanger te worden. Ik had in augustus een positieve test in handen, maar kreeg toen in september bij 7+4 een miskraam.
Dat was èrg rot, maar we willen het liefste door en blijven proberen.

Het lijkt me fijn om te praten met vrouwen in dezelfde situatie. Dan kunnen we elkaar steunen in onzekere tijden.

Naam Leeftijd N.O.D./ :cheer2: Bijzonderheden
Vietjeh 25 :cheer2: 1e kindje, 10-9 spontane vmk gehad bij 7w+4.
D0ris 29 ? miskraam leeg vruchtzakje mei '19 bij 9w+1, sinds september pas HCG vrij
Makeupgirl 28 :cheer2: PCOS, zwanger geworden via OI, missed abortion in juni '19 bij 12 weken (vruchtje gestopt bij 9+3)
Niesjuh88 31 ? miskraam september 2019 bij 7 weken. In december 2019 tweede spontane vmk.
Shoezzi 30 ? miskraam begin nov bij 10 weken (missed abortion)
RaisinGirl 36 ? 2e kindje, in september een missed abortion na 10 weken zwangerschap (vruchtje gestopt bij 8 weken)
vietjeh wijzigde dit bericht op 16-01-2020 15:52
51.91% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hoi Vietjeh,

Wat verdrietig van je miskraam.
Ik probeer ook zwanger te worden na mijn miskraam een jaar geleden.
Ik schrijf mee in het topic van het wachtbankje. Daar zitten vrouwen die zwanger proberen te worden of zwanger zijn en waarbij het allemaal ook niet makkelijk is geweest. Voel je vrij om je voor te stellen en mee te kletsen daar.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Vietjeh :hug: ,

Ook ik heb in mei na een aantal weken zwangerschap te horen gekregen dat er helaas enkel een leeg vruchtzakje groeide, zonder embryootje. Helaas heeft 3x cytotec niet geholpen en heb ik weken moeten afwachten omdat ik in delen de zwangerschap kwijtraakte. In juli zag het er naar uit dat de resten van de zwangerschap met een menstruatie wel mee zouden komen, maar niets was minder waar.. Uiteindelijk eind augustus nog een hysteroscopie gehad, omdat mijn zwangerschapstesten positief bleven al die maanden. Pas sinds begin september HCG vrij en nu weer opnieuw aan het proberen (2e/3e cyclus).

Ik ben erg onzeker. Die 4-5 maanden hebben voor veel stress gezorgd. Ik ben het vertrouwen in mijn lichaam kwijt, met alle onzekerheid die erbij komt kijken. Voor de miskraam had ik al last van lichte menstruaties (en dun slijmvlies) en was daar erg bezorgd over (ookal zei het ziekenhuis dat ik me niet druk moest maken)., Na deze periode is er dus enkel meer onzekerheid bijgekomen. Maar goed aan de andere kant; het moet ooit een keertje lukken toch :). Het beste medicijn om over deze periode heen te komen, is opnieuw zwanger raken en dat ook blijven.. Helaas moeten we wat meer geduld hebben, daar probeer ik me aan vast te houden.

Mallelein, ik lees soms inderdaad zelf ook wel eens mee in het topic waar jij ook schrijft, lieve meiden daar.
Alle reacties Link kopieren
Ha lieve Vietje :). Ik schrijf graag met je mee.. weet nog niet precies hoe ik er weer in sta met zwanger worden na mijn twee miskramen in de afgelopen maanden. Maar het speelt natuurlijk zeker voor me.. het (emotionele) herstel, of/wanneer we weer gaan beginnen... en de onderzoeken waar we eind november mee aan de slag gaan. Het lijkt me heel fijn om mee te praten en elkaar hierbij te kunnen steunen inderdaad.

Doris, wat naar wat je hebt moeten meemaken en dat de Cytotec niet werkte :(. Helaas daar ook ervaring mee en ik vond het al killing die weken.. 'gelukkig' daarna een curettage gehad, dat voelde toen als een moment dat er een streep onder mocht. Echt vreselijk dat het nog maanden heeft geduurd bij je.. is er een reden dat er geen ingreep is gedaan? (als je het wil vertellen hoor). Ik kan me zo voorstellen dat het vertrouwen in je lichaam laag is en je je onzeker voelt. Hoop dat dat een beetje mag slijten en weer wat mag terugkeren. Hele dikke knuffel.

Vietje kent mijn verhaal (we schreven samen in een ander topic). In mei ben ik zwanger geraakt. In één keer raak dus even omschakelen, maar meteen waren we allebei hartstikke blij. Toen we het net aan onze ouders hadden verteld, werd dat met 6 weken een spontane miskraam. Fysiek viel het erg mee, wel was het een klap in m'n gezicht en verdrietig.. alles waar we ons zo op verheugd hadden was opeens 'weg' en dat voelde leeg. Desondanks was ons vuurtje om er voor te gaan aangewakkerd, en wilden we vooral meteen dóór. We maakten ons ook niet echt zorgen; een miskraam kan gebeuren.

3 weken na de miskraam had ik nog een bloeding, en daarna was het meteen weer raak. Wat een geluk! Ik voelde me meteen ontzettend zwanger, telde de dagen af totdat we verder waren dan de vorige keer, tot aan de eerste vroege echo.. en toen zagen we alleen een leeg vruchtzakje. Een hele onzekere tijd van veel wachten volgde, en daarna een avontuur met cytotec dat niet werkte, toen nog eens.. toen toch een spontane miskraam de week erna. Die niet compleet bleek, dus toen alsnog een curettage. Al met al zo'n 3,5 week na die eerste slechte echo. Deze klap kwam veel harder aan.. ik ben ontzettend verdrietig geweest (nog steeds wel bij vlagen), heb opeens toch wel moeite met zwangerschapsaankondigingen.. en m'n lichaam voelde niet meer zo van mij.

Nu wacht ik nog steeds op de eerste menstruatie na de curettage (die was 23 september).
Eerst was ik heel stellig: ik wil een aantal maanden rust. De hormonen gierden nog door m'n lichaam na die twee zwangerschappen. En de angst dat het weer mis zou gaan was te groot. Ik kreeg het benauwd als ik er weer aan dacht.
Dat gaat nu allemaal langzaam liggen en dan blijkt toch de wens weer groter dan de angst.. De afgelopen week hebben we het een aantal keer onveilig gedaan. :$ Maar ik heb geen haast.. wil eigenlijk ook wel erg graag weer een keer normaal ongesteld worden.

25 november hebben we een afspraak bij de gynaecoloog. Daarnaast heb ik de afgelopen tijd wat alternatieve behandelingen gedaan, vooral om me weer wat beter in mijn lichaam te voelen. Kan ik later wel wat meer over vertellen :).

Het is gewoon ontzettend k*t meiden. En het is niet anders. Heel fijn om het hier te kunnen delen. En hopelijk ook mooie momenten en hoop die er gaat komen! :redrose:
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Ik wil ook wel meeschrijven. In juni kregen wij bij de termijnecho (ik zou precies 12 weken zijn) slecht nieuws. Het kindje leefde niet meer, terwijl wij eerder nog een goede echo hadden. Het was een klap in ons gezicht. Zo ontzettend verdrietig. Ook al wist ik dit het kon gebeuren, toch hoop je dat het goed gaat. Helaas dus niet. Het verdriet wat daarop volgde was erg heftig. Ook lichamelijk vond ik het heftig. Ik heb ook cytotec gekregen, wat “gelukkig” bij mij wel in een keer werkte. Wel nog een keer naar het ziekenhuis om (met een tang) weefsel te laten verwijderen. Een erg nare ervaring omdat het pijnlijk was en ik erg bang was dat ze iets stuk zouden maken van binnen.

Ik heb Pcos en ben zwanger geworden via het ziekenhuis. Toen ik na ongeveer 2 maanden terug het ziekenhuis in wilde om weer te starten bleek ik nog steeds HCG in mijn bloed te hebben. Dat heeft uiteindelijk bijna 3 maanden geduurd voordat alles weg was. Ik vond dat afwachten echt te lang duren dus ben wel blij dat ik nu weer gestart ben in het ziekenhuis. Ik zit nu in mijn tweede ronde na de miskraam. Ik ben wel ontzettend bang voor een nieuwe zwangerschap en de daarbij horende kans op nog een miskraam.

Ik ben trouwens 28 en mijn man is 30. We zijn al bijna 2 jaar bezig om een kindje te krijgen.

Ik hoop dat we elkaar kunnen steunen in de tijden die nog komen gaan. En dat we allemaal in de toekomst een fijne, doorgaande zwangerschap mogen meemaken!
Alle reacties Link kopieren
@Mallelein, bedankt voor je reactie! Ik heb inderdaad af en toe eens meegelezen in het ‘wachtbankje’ topic. Maar vond ‘m al zo groot en druk, dat het me beter leek om een apart topic te openen. Ik schrijf zelf ook mee in het zwanger worden juni/juli topic, waar ik veel steun heb gehad van de lieve meiden daar. Maar inmiddels is daar bijna iedereen al aardig ver in een zwangerschap, en wil ik ze niet steeds opzadelen met mijn onzekere miskraam geneuzel. :-$

@Doris, jeetje wat naar dat de miskraam bij jou zo’n lange nasleep had zeg! De miskraam op zich is al erg genoeg, maar daarna wil je gewoon zó graag dat alles snel weer ‘normaal werkt’. Gelukkig heb je dat nu achter de rug, maar ik kan me de onzekerheid helemaal voorstellen. In mijn ogen is een nieuwe (gezonde!) zwangerschap ook het beste medicijn, maar dat brengt natuurlijk ook weer angsten en onzekerheden met zich mee. Hopelijk vind je hier steun. :hug:

@Mindsey, ik ken je verhaal inderdaad. Zo’n ongelooflijke pech heb je gehad... Hopelijk word je snel gewoon goed ongesteld... of niet natuurlijk ;) Maar ik gun je echt een nieuw begin na die periode. Wat ga je laten testen bij de gynaecoloog als ik vragen mag?

@Makeupgirl, man wat heftig! Helemaal na 12 weken. Een miskraam is een miskraam, maar toch verwacht je dat bij de 12 weken niet meer. Zo ver in je zwangerschap met een goede echo achter de rug.. Vreselijk. Ik wens je veel succes deze ronde! :hug: Fijn dat je meeschrijft.

Ik heb ook wat gedoe gehad met mijn cyclus (die was de afgelopen keer ineens maar 20 dagen) en spontane lichte bloedingen na de miskraam. Ik ben dus heel benieuwd hoe mijn cyclus deze ronde is. Als hij weer zo afwijkt van ‘t normale, eis ik alsnog een controle echo (nooit gehad na de miskraam). Zit nu op cyclusdag 11. Ben bezig met ovulatietesten om te kijken of ik mijn eisprong kan vinden. Hoop dat deze ergens de komende dagen verschijnt...
Alle reacties Link kopieren
Ik wil ook wel meeschrijven. Eind september een spontane miskraam gehad bij 7 weken.
Lichamelijk viel het mee, emotioneel ook tot een paar dagen na de miskraam. Dikke ruzie gehad met vriend, maar we waren beide erg verdrietig. Na een heftige scène in een serie knapten we allebei.

Nu de 2e ronde na de miskraam en sta er een stuk rustiger in. Maar heb wel allemaal baby’s en zwangeren om me heen wat het emotioneel niet gemakkelijker maakt. :-?

Ben nu met ovulatietesten bezig, als het goed is zou ik deze week mijn ovulatie hebben. Dus dat wordt een gezellige week. ;-)
Alle reacties Link kopieren
Hoi meiden,

Jeetje wat een heftige verhalen allemaal.. Iedereen heeft hier zo zijn eigen verhaal, met eigen gevoelens en emoties die er bij komen kijken. Wel bijzonder ook om te zien dat de wens dus blijkbaar zo sterk is dat je er dus niet over twijfelt om er weer voor te gaan, is toch best wel iets moois :).

Ik vind het fijn om te lezen dat die onzekerheid en de periodes van verdriet bij iedereen, in meer of mindere mate, aanwezig is. Hoewel je natuurlijk weet dat er een flink aantal zwangerschappen voortijdig eindigen, lijkt het soms alsof dat bij de naasten in je omgeving niet gebeurd. Aan de ene kant wens je de mensen die liefhebt dat ook niet toe, integendeel. Maar het kan soms wel een beetje alleen voelen, waardoor de onzekere gedachten nog meer de overhand nemen. Ik merk dat ik daar soms wel tegenaan loop. Gelukkig heb ik een ontzettend lieve vriend, we vormen samen een erg goed team. Hoe is dat bij jullie en jullie partners? Gaan zij er hetzelfde mee om? Mijn vriend is (gelukkig) wat positiever dan ik, maar ook hij heeft het erg zwaar gehad en ik merk dat zijn verlangen ook enkel is gegroeid.

Zijn jullie nog erg onzeker, hoe dealen jullie hiermee?
Zijn jullie al weer een tijdje aan het proberen of juist rustig aan?

Dikke knuffels voor iedereen hier. :hug:
Alle reacties Link kopieren
@Niesjuh, ik ken jou nog uit het (ik geloof) 'zwanger worden voorjaar' topic? Daar ben ik toen uitgestapt omdat ik uiteindelijk in de zomer ging beginnen. Naar om te horen dat ook jij een miskraam hebt meegemaakt! We lopen wat dat betreft gelijk. Mijn miskraam was ook in september na 7 weken zwangerschap, wij zitten nu ook weer in de 2e ronde na de miskraam en mijn ovulatie zou ook deze week moeten zijn. Kunnen we elkaar mooi steunen op 't wachtbankje. :hug: Wel heftig dat je zo'n ruzie hebt gehad met je vriend. Maar niet gek, er komen zoveel (nieuwe) emoties bij kijken.. Fijn dat het weer is bijgelegd in ieder geval!

@Doris, precies wat je zegt! Ik vind het erg fijn om hier met vrouwen te kletsen wie hetzelfde hebben meegemaakt. Ook al weet je dat het vaker gebeurt, in mijn omgeving heb ik het er niet over met mensen, omdat de meesten niet weten dat we proberen zwanger te worden. De vrienden die we het wel hebben verteld, kwamen met reacties als 'Gelukkig weet je in ieder geval dat je zwanger kunt raken!' en 'Je bent gelukkig nog jong'. Ik weet dat het lief bedoeld is, maar daaruit blijkt wel dat zij het niet hebben meegemaakt, en geen idee hebben waar je doorheen gaat.

Mijn vriend ging er wel goed mee om. Hij heeft diezelfde avond nog afgesproken met een goede vriend, om het er even over te hebben. Hij heeft ook een traantje gelaten, maar dat was het dan ook wel. Zijn verlangen naar een kindje is wel groter geworden.
We zijn aan het einde van de miskraamweek ook uiteten geweest van de babyspaarrekening, om de week toch zo positief mogelijk af te sluiten.
We hebben geproost op dit kleine mini baby'tje, en op de toekomst.

Momenteel voel ik me nog een beetje onzeker, omdat mijn cyclus een beetje raar doet. Maar ik probeer goed vertrouwen te houden. Ik denk dat het hele onzekere pas echt weer terugkomt wanneer ik een positieve test in handen heb. En dan is het fijn om hier van me af te kunnen schrijven.

Dus nu alvast bedankt daarvoor. :heart:
Alle reacties Link kopieren
Oh Vietjuh ik herken die opmerkingen zo erg: "je kunt iig zwanger worden".
Ja, toen wel. Maar dat betekent 1. niet dat het iets zegt over een volgende keer, 2. en vasthouden dan, dat dan niet? Of wat wil je hiermee zeggen?

Als je die wedervraag stelt, dan zeggen ze het je iig nooit meer een tweede keer ;).

Ik ben wel onzeker over of het een tweede keer gaat lukken, vooral omdat ik zo licht menstrueer (en dun baarmoederslijmvlies heb).. ik ben dus bang dat het een gelukkie was.. Maar goed dat zijn mijn gedachten natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
@Doris
Ik ben wel onzeker over het feit of het de volgende keer wel goed zal gaan, helaas kan je dat niet voorspellen.
Mijn vriend was ook erg verdrietig, maar is nu rustig en is er weinig mee bezig. We maken het gewoon weer gezellig de komende tijd en hopen dat we snel een goede zwangerschap tegemoet mogen gaan. :-D
En wij zijn direct weer begonnen, geen pauze gehad tussendoor. Geen behoefte aan. Wij niet in elk geval...

@vietjeH
Ik zit inderdaad op dat topic, daar kwam jouw naam mij bekend van voor. Toevallig dat we in dezelfde weken zitten, samen afwachten dus...

Na de miskraam 1x ongesteld geworden en nu wachten wat de komende weken gaan brengen.

Ik houd hoop op mijn beste vriendin, na 2 miskramen toch zwanger geworden. Zo blij dat ik het ook met haar er over kan hebben. En aan iedereen die het weet.
Alle reacties Link kopieren
Niesjuh, dat begrijp ik erg goed. Ben je niet onzeker of een tweede zwangerschap je uberhaupt gegund is? Dat is namelijk hetgeen waar ik mee worstel en sowieso de eerste hobbel die genomen moet worden.. Ik vind het moeilijk om het vertrouwen terug te vinden. Baal daar ontzettend van en die gedachten helpen echt bij niets. De what if-scenarios zeg maar. Zo klaar mee. Zeker tijdens die 14 dagen tot menstruatie.. Like now .. :puh:
Alle reacties Link kopieren
@Doris, ik ben niet zo bekend met een lichte menstruatie en dun baarmoederslijmvlies. Wat zegt de verloskundige of huisarts daar over?

@Niesjuh, ja precies! Wat fijn dat je het er met je beste vriendin over kan hebben. Ik heb ook 1 goede vriendin in vertrouwen genomen, wat erg fijn is wel. Haar zus heeft tussen de 1e en de 2e drie keer een miskraam gehad. Zelfs eentje bij 12 weken, maar heeft nu gelukkig een gezond zoontje van net 4 maanden. Zij begrijpt het dus beter en komt ook niet met van die rare opmerkingen.

En ja die 14 dagen na de eisprong.... die zijn het ergst haha.
Ik had gisterochtend een positieve ovulatietest in handen. Daar was ik erg blij mee & ik zat dus al de hele dag naar vriend te seinen dat we even moesten klussen gisteren. Maar vriend lag uiteindelijk, na een drukke dag, doodmoe op de bank en zag 't echt niet meer zitten om nog een potje te seksen. Toen ik vanochtend weer een negatieve ovulatietest had (ik test met de digitale test van clearblue) begon ik gewoon te huilen. Ik was gewoon teleurgesteld dat we gisteren de 'kans' niet hadden gepakt. Kreeg er zelfs een discussie over met vriend. Ik vond dat hij wel iets meer 'z'n best' had kunnen doen. We hebben dinsdagavond wel gewoon seks gehad, dus ik weet dat we wel een kans hebben en mag eigenlijk niet zeuren, maar ik merk dat ik er tegenwoordig wat anders insta. Het doet me meer. Ik wíl gewoon de kans op z'n best benutten. Terwijl ik altijd degene was die zei: 'ik ga geen seks hebben, puur om de eisprong goed te benutten' . Nou...... wel dus. :-D

Daar zitten we dan op 't wachtbankje...
Alle reacties Link kopieren
Vietjuh, ik snap wel dat je daar erg van baalt hoor! Mag ook best.. Ook niet erg "handig" van je vriend misschien.. Maar goed iets tegen je zin doen heeft ook vrij weinig nut. Praten jullie hier wel samen over, want kan me voorstellen dat zo'n situatie als gisteren wel spanning op kan leveren. Vervelend om te horen..
En tuurlijk is dinsdagavond ook een goede kans, maar ik snap wel dat je na deze ervaring je kansen optimaal wilt benutten.

Mijn gyn zegt dat de dikte van het slijmvlies niet veel zegt. Bij IVF bijvoorbeeld zien ze het liefst een dikte van minimaal 6mm (maar daar komt dat van mij niet aan). Dus ik ben daar heel erg van geschrokken.
Toch zeggen nieuwe onderzoeken dat de dikte niet veel uitmaakt. Maar goed, dr. Google says otherwise, en elk onderzoek spreekt elkaar weer tegen.
Maar goed, even ook om mezelf op mijn plek te zetten; voordat ik zwanger werd zei ik altijd dat ik niet zwanger kon raken met mijn lichte menstruatie/dun slijmvlies.. En nu na die miskraam van het lege vruchtzakje denk ik weer dat het veroorzaakt is daardoor en dat het een “gelukkie” was. Blame it on the hormones ;)
Alle reacties Link kopieren
VietjeH, de avond vantevoren levert een hele goede kans op hoor, ik duim voor jullie!
Heb dat zelf ook weleens zo meegemaakt, dus ik snap je frustratie. Ik ben zelf nu zwanger van de sex vóór de positieve ovulatie test.
Succes dames, het komt heus goed. :heart:
Alle reacties Link kopieren
@Justagirly, lief!! Dankjewel. Wat fijn dat jij nu zwanger bent, gefeliciteerd! Hopelijk heb je gauw een wolk van een baby in je armen. :heart:

@Doris, ja ik kan gelukkig erg goed met mijn vriend praten. Al ben ik zelf 't type dat eerst koppig wegloopt, hij is meer het type dat het direct uit wil praten, dus dat gebeurt dan vaak ook wel haha.
Wat lastig dat er zoveel verschillende onderzoeken en uitslagen zijn rondom dat dunne baarmoederslijmvlies. Kan me voorstellen dat dat in je hoofd blijft zitten. Opnieuw leren geloven in je lichaam hè... Het blijft lastig. Ik probeer een zo positief mogelijke instelling te hebben, maar onzekerheid hoort er gewoon soms bij..
Alle reacties Link kopieren
@Doris Heel herkenbaar wat je schrijft over dat het bij iedereen meteen goed lijkt te gaan. Ook al gun je hen dat niet, het kan je toch zo alleen en nog onzekerder maken. Ik ben heel erg onzeker over mijn lichaam en of het ooit nog een keer gaat lukken. Mijn man staat er ook positiever in. Al was hij na de miskraam wel degene die zijn emoties totaal niet de baas was. Ook heel begrijpelijk. Ik zie een goede, doorgaande zwangerschap bij mij totaal niet voor me. Gelukkig mijn man wel en dat houdt mij dan toch een beetje positief tijdens het traject. En wat ontzettend vervelend dat je je zo'n zorgen maakt over de dikte van je baarmoederslijmvlies. Sorry, misschien heb ik erover gelezen... maar is je bms al een aantal keer gemeten in het ziekenhuis?

@VietjeH Wat heb je op een mooie manier jullie miskraamweek geëindigd, met een etentje van het gespaarde geld. En heel begrijpelijk dat de wens nu bij je vriend ook groter is geworden na alles wat jullie hebben meegemaakt. Fijn dat je ovulatie weer is geweest, ook al zijn deze weken wachten helemaal niet fijn. Zoals justagirly al zei is de avond van tevoren een prima kans. Die opmerkingen van je vrienden over "gelukkig kan je wel zwanger worden" zijn erg vervelend. Daar heb je precies niks aan. Ik vind het zo mooi om hier mee te schrijven, omdat ik (nu al!) zoveel herkenning zie bij jullie. De angst, de opmerkingen etc. Vriendinnen willen wel steunen, maar hebben totaal geen idee wat het met je doet. Na een keer langs te zijn geweest, vonden de meeste toch wel dat ik maar gewoon weer door moest gaan met m'n leven (en kreeg ik ook die opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd). Ondertussen worden zij allemaal wel snel zwanger en gaat dat ook in een keer goed. Dus zij hebben geen idee wat voor impact dit wat wij hebben meegemaakt heeft op je lijf, je angsten, je toekomst etc.

@Niesjuh88 Wat fijn dat je het positieve verhaal over je vriendin deelt. Misschien ook fijn om in haar iemand te hebben die begrijpt wat een miskraam met je doet.

Ik ben nu alweer even bezig met stimuleren, duurt altijd erg lang. Ik zit eraan te denken om na deze cyclus over te stappen op IVF.
Alle reacties Link kopieren
Hoi meiden, ik weet wat jullie doormaken helaas.. februari dit jaar besloten voor ons 1e kindje te gaan en in april al een positieve test. Helaas is dat een missed abortion geworden, hier kwamen we met de 1e echo achter. Ik dacht 10 weken te zijn maar ons kindje is met 9 weken gestopt met groeien. Uiteindelijk hiervoor een curretage gehad want de miskraam kwam niet op gang. In september weer een positieve test maar dat werd ook een miskraam, gelukkig al met 5 weken spontaan..

Mijn verlangen naar een kindje is zo groot maar tegelijkertijd ook de angst dat het weer misgaat. Sommige dagen ben ik positief en heb ik er vertrouwen in dat het allemaal goedkomt maar sommige dagen ben ik nog steeds zo verdrietig en voel ik me verraden door mijn eigen lichaam. Ook de jaloezie op vrouwen in m'n omgeving die snel zwanger worden en waarbij alles gelijk goed blijft gaan is groot.. waarom bij mij niet? Ik ben gezond, beweeg genoeg, eet gezond... waarom kan mij lichaam dan niet normaal een kindje dragen?

Dikke knuffel hier voor iedereen die hetzelfde doormaakt!
Alle reacties Link kopieren
Samiyah, :hug:
Ik denk dat iedereen zich hierin wel (deels) in kan herkennen. Het is ook hartstikke lastig. Wat mij nu helpt is om mezelf elke dag te vertellen dat ik dit kan, dat ik mijn lichaam vertrouw en dat het goed komt. De ene dag gaat het beter dan de andere.

Hoe is het met de rest van de meiden, nog nieuws? Ik ben inmiddels 8 dagen na ovulatie en ik voel niks, behalve gewoon de progesteron zoals een heeeeeerlijke puist. ;)
Hoi meiden,

Graag schrijf ik mee.
Dit jaar 3x zwanger geweest. 1ste kindje was niet levensvatbaar en die zwangerschap hebben we met veel pijn in ons hart beëindigd(17+4) 3 maanden na de geboorte van ons zoontje weer in verwachting. Helaas is dit een vmk geworden. Direct na die ronde weer in verwachting en dit is wederom een miskraam geworden. Dokteren zeggen pech. Maar is toch moeilijk te geloven. Hoeveel pech kan een mens hebben. Momenteel 5dpo (iui) dus we zitten weer op het wachtbankje.
Alle reacties Link kopieren
@Harper, wat een heftig jaar zeg! Ik ga voor jullie duimen...hoop voor jullie dat het deze keer goed gaat. :thumbsup:

Hier wachten op mijn eisprong, het is nu bijna 3 weken na menstruatie. Vanmorgen dat vruchtbare afscheiding en de ovulatietest was ook donkerder dan voorgaande dagen. Dus het zit eraan te komen. Jeej! Wel aan de late kant.
Dus menstruatie zal deze keer later zijn dan anders. :-?
Pfff, wat een gestress...
Alle reacties Link kopieren
Niesjuh, wel fijn om te weten dat je ei er weer aankomt, het werkt weer. Als we het dan van de positieve kant bekijken, en dat werkt toch wel vaak het beste.

Harper, jeetje mina, wat een jaar. Knap dat je zo doorzet, :hug: .
Je bent nu bezig met IUI, was dat hiervoor ook al, of na de miskramen die stap gezet?

Even terugkomend op mijn ik voel niks, dat klopt, maar ik heb al wel twee dagen mega koppijn. Heel irritant :frusty: (zo voelt het ook).
Ik hoop niet dat ik ziek word want op mn werk is het booming.
Alle reacties Link kopieren
@Makeupgirl, dat wat je zegt over dat je een goede, doorgaande zwangerschap bij jezelf totaal niet voor kan stellen, herken ik heel erg! Ditzelfde gevoel heb ik ook. Iets wat toch altijd een beetje blijft knagen maar wat ik wel probeer weg te denken. Ik zie mezelf namelijk later wel voor me met kinderen.
& wat je zegt over die steun hier vind ik ook. Mensen die het nooit hebben meegemaakt kúnnen ook gewoon niet weten hoe het is of hoe het voelt. Dus dan is een beetje steun van lotgenootjes wel erg fijn! Wat zegt het ziekenhuis bij jou over PCOS + IVF? Ik ben zelf toevallig een IVFbaby. Ik was de zoveelste IVFpoging van mijn ouders nadat zij 7 (!!) jaar bezig waren om zwanger te worden. Uiteindelijk lukte dat dus met IVF, en na mij zijn er op natuurlijke wijze nog 4 broertjes & zusjes geboren.

@Samiyah, ook een dikke knuffel voor jou! :hug: Het blijft helaas onbegrijpelijk, zo'n miskraam. Er zijn meerdere vrouwen die meerdere miskramen meemaken, ik kan me voorstellen dat dat nóg meer met je doet dan 1. Ik hoop er echt nooit meer 1 mee te hoeven maken... Is je cyclus wel weer hersteld na je laatste miskraam?


@Harper, jeetje wat een heftige tijd heb jij achter de rug zeg! Ongelooflijk.. :"-( Zijn jullie al lang bezig, omdat je nu ook IUI doet? Ik gun je zó een goede zwangerschap! En zal met je mee duimen de komende tijd. :heart:

@Niesjuh, fijn dat er in ieder geval een eisprong in zicht is inderdaad! Beter laat dan nooit, zeggen we dan maar :) Succes met klussen deze dagen! :proud:

@Doris, ik zit nu op 5 dpo, en voel nog niks. Behalve af en toe rare steken in mijn onderbuik. Ik had er vooral gistermiddag last van, en ben toen echt met een warme kruik in bed gaan liggen. Het trekt dan ook een beetje door naar m'n onderrug. Normaal heb ik dit soort pijnen echt alleen tijdens de menstruatie. Toevallig had ik er vorige maand ook midden in m'n cyclus last van, is dit voor iemand herkenbaar? Ik hoop dat jouw hoofdpijn snel afneemt! Al hoop ik stiekem dat dit natuurlijk een zwangerschapskwaal is :hyper:

Zal ik een tabel aanmaken? Voor degenen die erin willen, zodat het overzicht een beetje duidelijk blijft?
Alle reacties Link kopieren
@doris lief, dankjewel! Spannend voor jou, ik duim voor je dat het deze ronde raak is!

@Vietje jij ook bedankt! Mijn cyclus is goed hersteld, precies 28 dagen na de curretage in juni werd ik weer ongesteld. Ik heb in augustus nog een echo gehad in het ziekenhuis omdat mijn menstruaties erg heftig waren maar alles zag er toen prima uit en ze zag toen een eicel in mijn eileider die bijna op springen stond. Ik hou er dus maar aan vast dat dat allemaal wel goed zit. Ik gebruik ook ovulatietesten om mijn eisprong in de gaten te houden. Jij zit ook op het wachtbankje dus, ook spannend! Een tabel lijkt mij wel handig :)

@harper jeetje zeg, wat een ellende :( :hug: is er nog verder onderzoek gedaan omdat het nu 3x fout gegaan is?
Hey dames,
Ik reageer even algemeen.
We zijn al sinds aug. 2016 bezig. Eerst zelf daarna OI en toen dit geen resultaat gaf zijn we begonnen met iui. Na dr 3e iui voor het eerst zwanger. Helaas had ons kindje meerdere ernstige aangeboren afwijkingen. Daarna genetische onderzoeken gehad. Bij zowel partner als bij mij niets afwijkends gevonden. 2e iui na de geboorte van onze zoon zwanger geraakt. En daarna 1ste iui na die miskraam. Dus iui werkt wel voor ons. Nu alleen het zwanger blijven nog.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven