Nerveus voor tweede zwangerschap

22-10-2020 20:24 47 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Ik weet dat het voor veel vrouwen niet vanzelfsprekend is om zwanger te raken, en ook niet voor mij dat ik zomaar weer zwanger word en het is en enorme zegen als het lukt...

Mijn man wil heel graag voor een tweede gaan en ik zelf ook, maar nu het moment daar is om te stoppen met de pil.... maar ik ben nerveus, zie er bijna een beetje tegenop.

Ik maak me o-ve-ral zorgen over. Zal alles wel goed verlopen, ook met mij, trek ik dit wel naast m’n drukke baan en 1jarige dreumes, wat als ik een keizersnee moet (het wordt sowieso medisch vanwege eerdere ks) en er is nog Corona....

Is dit mss herkenbaar?
Alle reacties Link kopieren
Dan wacht je toch, tot het goed voelt,??
Alle reacties Link kopieren
Bespreek je zorgen anders met je verloskundige dan de vorige zwangerschap.
Het moet niet he....
Ik herken het niet, wij wilden wel wachten met een tweede, omdat dat beter uit zou komen met mijn studie. We waren niet heel voorzichtig en nu zwanger, maar de zorgen die je noemt zijn nog niet bij mij opgekomen. Mijn eerste is 2,5 jaar. Dus die is al behoorlijk zelfstandig in aankleden, eten etc. Met een 1 jarige is dat natuurlijk wel anders, zou ik misschien meer me druk maken over hoe alles doen.

Is het herkenbaar voor jezelf dat je beren op de weg ziet? In andere situaties? Zo niet, dan zou ik sowieso wachten tot je voor je gevoel er meer klaar voor bent :)
Alle reacties Link kopieren
Als het een keizersnede wordt en er is nog Corona gaat die gewoon door maar met veiligheidsmaatregelen.
Ze kunnen het kind moeilijk laten zitten.

Maar bespreek het met je verloskundige of gynaecoloog, die weten er normaal alles van.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou lekker nog even wachten. Een dreumes en een baby lijkt me een stuk pittiger dan als de eerste wat ouder is (bij mij schelen ze 3,5 jaar, ideaal vind ik ). En dikke kans dat tegen die tijd corona ook wat minder invloed heeft op alles.
Alle reacties Link kopieren
Ik zie ook enorm op tegen een 2e zwangerschap, maar vooral het weer zwanger moeten worden. Binnenkort wil ik ook gaan stoppen met de pil maar ik heb er totaal geen zin in. Maar het zal moeten als we een 2e willen.

Waarom ben je bang voor een KS?

Corona zal er nog wel zijn, maar juist met zwangerschap ben je minder vatbaar dus daar ben ik niet bang voor.

De combinatie van zwanger worden, een dreumes en mijn drukke baan zie ik ook totaal niet zitten. Hier zijn we de hulptroepen al aan het voorbereiden, man is aan het kijken om tijdelijk minder te werken. Ergste angst hier is een lockdown zodat de (schoon)ouders en andere familie niet bij kunnen springen als ik ziek ben. En dat de schoonmaakster niet meer kan komen.

Tip: maak concreet voor jezelf waar je bang voor bent en probeer daar voorbereidingen voor te treffen.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat ‘wachten tot het goed voelt’ niet zo van toepassing is, zoals iemand in dit topic al vroeg zijn dit soort beren op de weg en gedachtes wel typisch iets voor mij :$ :whistle:

Dus ook al zou ik nu eerst een jaartje wachten, dan verwacht ik nog dezelfde beren op de weg te zien (muv de dreumes dan, maar dan ga ik vast alsnog iets verzinnen waarom het zwaar is met al andere kinderen)

Wel jammer dat het niet herkenbaar is (al is dat voor jullie natuurlijk wel veel beter haha), ik had eigenlijk gehoopt dat het gewoon cold feet is en dat veel meer dat hebben
Alle reacties Link kopieren
Ik herken er wel wat van ja. Ik ben in mei gestopt met de pil en we hebben een (nogal slecht slapende) dreumes van nu 17 maanden. Soms ben ik wel bang, dat als het lukt om weer zwanger te raken, we nog zo’n slechte slaper krijgen en ik vraag me wel eens af of ik dat trek icm 32 uur werken.

Daarnaast was ik tijdens de zwangerschap 26 weken kotsmisselijk en had ik flinke bekkeninstabiliteit. Met een kind erbij zal dat alleen nog maar zwaarder zijn.

Daarbij komt ook nog eens dat toen ik 23 weken zwanger was, mijn man kanker kreeg en weken in het ziekenhuis lag. Hij is toen geopereerd, maar heeft geen chemo gehad, en de artsen geven bij elke controle aan dat de kans zeer groot is dat het nog eens terug gaat komen en dat hij dan wel chemo gaat krijgen. Mijn grootste angst is dus dat dat gaat gebeuren als ik zwanger ben, of net bevallen ben en ik dus heel veel zonder zijn hulp moet doen en zelfs ook nog voor hem moet zorgen. De vorm van kanker waar het om gaat is gelukkig wel goed te genezen, maar een chemo traject is hoe dan ook heftig. Gelukkig hebben we best wel een aantal mensen die ons echt wel zullen helpen als het daadwerkelijk gebeurt dat hij uitgerekend in die periode ziek zou worden, maar ik vind het wel eng.

Toch is dit alles geen reden om niet nog een kind te willen, en ik ben inmiddels op een leeftijd dat wachten niet verstandig is voor ons.
washetmaarwat wijzigde dit bericht op 22-10-2020 21:03
0.18% gewijzigd
Ik ben nu zwanger en dan heb ik, net als vorige keer, een heel rooskleurig beeld van de toekomst. Ook per direct vergeten hoe de kraamtijd was, alle niet leuk dingen zijn gewoon even weg ;)
Alle reacties Link kopieren
Hoe oud is je eerste? Ik ben er inmiddels achter dat je meer kunt dan je denkt. Afgelopen mei bevallen van een tweede kind. Oudste was toen 2,5.
In mijn zwangerschapsverlof (dus voor bevalling) mocht dochter niet naar de opvang en kon toen ook niet naar opa en oma.
Maar bij twijfel is een half jaartje langer wachten ook geen schande toch?
Alle reacties Link kopieren
Leeuw32 schreef:
22-10-2020 20:53
Ik zie ook enorm op tegen een 2e zwangerschap, maar vooral het weer zwanger moeten worden. Binnenkort wil ik ook gaan stoppen met de pil maar ik heb er totaal geen zin in. Maar het zal moeten als we een 2e willen.

Waarom ben je bang voor een KS?

Corona zal er nog wel zijn, maar juist met zwangerschap ben je minder vatbaar dus daar ben ik niet bang voor.

De combinatie van zwanger worden, een dreumes en mijn drukke baan zie ik ook totaal niet zitten. Hier zijn we de hulptroepen al aan het voorbereiden, man is aan het kijken om tijdelijk minder te werken. Ergste angst hier is een lockdown zodat de (schoon)ouders en andere familie niet bij kunnen springen als ik ziek ben. En dat de schoonmaakster niet meer kan komen.

Tip: maak concreet voor jezelf waar je bang voor bent en probeer daar voorbereidingen voor te treffen.
Ik ben vooral bang voor de ks omdat ik de vorige bevalling echt traumatisch vond. Het ging ook best moeizaam allemaal. Het gekke is dat ik alleen nooit in gevaar ben geweest en m’n zoontje ook niet, maar al vrij snel na de bevalling echt het gevoel kreeg dat het heel onveilig was allemaal. Alsof het elk moment alsnog mis had kunnen gaan. Dat komt waarschijnlijk omdat ik 24 uur over de ontsluiting heb gedaan maar eigenlijk maar om de 2/3 uur een verpleegkundige zag die eigenlijk niet echt met me communiceerde. Ik voelde me heel erg aan m’n lot overgelaten en mijn man en ik waren beiden op dat moment niet zo scherp om daar wat mee te doen. Ik heb hier later ook gesprekken over gehad met de gynaecoloog en die erkende dat er qua contact veel fouten zijn gemaakt (kunnen ze allemaal zien in de computer, wie wanneer wat is komen doen).

De zwangerschap was ook al best zwaar dus ik denk dat het me gewoon zo tegenviel allemaal, dat ik in dat gevoel blijf hangen. Praten erover met huisarts en psycholoog heb ik overigens gedaan, heeft eigenlijk weinig geholpen.

Een totale lockdown had ik nog niet eens bij stilgestaan, dan moet moeders maar tijdelijk bij ons in gaan wonen 😂
Alle reacties Link kopieren
kaartje1 schreef:
22-10-2020 21:02
Hoe oud is je eerste? Ik ben er inmiddels achter dat je meer kunt dan je denkt. Afgelopen mei bevallen van een tweede kind. Oudste was toen 2,5.
In mijn zwangerschapsverlof (dus voor bevalling) mocht dochter niet naar de opvang en kon toen ook niet naar opa en oma.
Maar bij twijfel is een half jaartje langer wachten ook geen schande toch?
Hij is nu 13 maanden dus als ik na een paar maanden proberen zwanger zou zijn, is hij in ieder geval 2 als de baby komt.
Alle reacties Link kopieren
Desayuno schreef:
22-10-2020 21:00


Wel jammer dat het niet herkenbaar is (al is dat voor jullie natuurlijk wel veel beter haha), ik had eigenlijk gehoopt dat het gewoon cold feet is en dat veel meer dat hebben
Oh, dan heb je aan mij niks. Ik vond de 2e zwangerschap zwaarder, de 2e bevalling en mijn 2e kind ook.
Sorry
Alle reacties Link kopieren
WasHetMaarWat schreef:
22-10-2020 21:01
Ik herken er wel wat van ja. Ik ben in mei gestopt met de pil en we hebben een (nogal slecht slapende) dreumes van nu 17 maanden. Soms ben ik wel bang, dat als het lukt om weer zwanger te raken, we nog zo’n slechte slaper krijgen en ik vraag me wel eens af of ik dat trek icm 32 uur werken.

Daarnaast was ik tijdens de zwangerschap 26 weken kotsmisselijk en had ik flinke bekkeninstabiliteit. Met een kind erbij zal dat alleen nog maar zwaarder zijn.

Daarbij komt ook nog eens dat toen ik 23 weken zwanger was, mijn man kanker kreeg en weken in het ziekenhuis lag. Hij is toen geopereerd, maar heeft geen chemo gehad, en de artsen geven bij elke controle aan dat de kans zeer groot is dat het nog eens terug gaat komen en dat hij dan wel chemo gaat krijgen. Mijn grootste angst is dus dat dat gaat gebeuren als ik zwanger ben, of net bevallen ben en ik dus heel veel zonder zijn hulp moet doen en zelfs ook nog voor hem moet zorgen. De vorm van kanker waar het om gaat is gelukkig wel goed te genezen, maar een chemo traject is hoe dan ook heftig. Gelukkig hebben we best wel een aantal mensen die ons echt wel zullen helpen als het daadwerkelijk gebeurt dat hij uitgerekend in die periode ziek zou worden, maar ik vind het wel eng.

Toch is dit alles geen reden om niet nog een kind te willen, en ik ben inmiddels op een leeftijd dat wachten niet verstandig is voor ons.
Ooh wat heftig, nee dan stellen mijn beren op de weg natuurlijk niet zoveel voor. Wel heel goed dat het je niet laat weerhouden om een tweede kind te willen. Iig veel sterkte met je man, hopelijk blijft het goed met hem gaan
Alle reacties Link kopieren
Best wel herkenbaar hoor TO, hier was mijn oudste 12 maanden toen we bedachten dat een goed moment zou zijn om voor een 2e te gaan ( goed slapend kind, altijd geweest), want ik ben echt geen babytijd moeder. Het idee om 2-3 jaar te wachten, dan nog zwanger raken, bevallen, een baby terwijl de oudste dan al een basisschoolkind zou zijn, weer die babytijd door te moeten, weer al die spullen, stond mij heel erg tegen. Daarnaast speelde mijn eigen jeugd ook wel een beetje een rol in de keuze om snel voor een 2e te gaan, want als kind zijnde ( en nu soms nog wel eens) vond ik het leeftijdsverschil te groot tussen mijn broertje en zusje ( 4 jaar en 9 maanden).
Het was dus niet zo dat mijn eierstokken vreselijk klepperden, maar een weloverwogen keuze om snel voor een 2e te gaan, ipv te wachten.

Maar, toen ik daadwerkelijk stopte met de pil was ik ik toch nerveus. Wat als ik weer zo ziek zou zijn, wat als er iets mis zou zijn met het kindje/de zwangerschap mis zou gaan, wat als, wat als.

En toen was ik heel snel zwanger, direct de eerste maand en toen kreeg ik het toch even benauwd.. Maar, dat gevoel was na een week of 2 verdwenen en daarna zag ik eigenlijk alleen maar de voordelen van 2 kinderen onder de 2. Hormonen doen gekke dingen..Ik voelde me weer rot, zwanger zijn is niet mijn ding, veel ziek, veel misselijk. Maar het was het allemaal waard. Dreumes liep nog niet toen ik 20 weken zwanger was en toch viel dat ook mee, heb dat nooit als heftig of vervelend ervaren. Maar, mijn dreumes was heel makkelijk en lief ( als peuter een iets ander verhaal ;-)).

En nu zijn we 2 jaar verder ( positieve test is bijna 2 jaar geleden) en ik vind het zo leuk, geweldig. Je weet ook gewoon niet beter, je hebt te roeien met de riemen die je hebt en ja, dat is soms heel heftig, maar je kunt vaak meer dan je denkt. Mijn oudste is 3, mijn jongste ruim een jaar en oh, het is soms heftig, maar dat was het in alle andere gevallen ook geweest denk ik. Moeder van 2 is gewoon anders, drukker, meer eisend, dan van 1 is mijn eigen ervaring.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 22-10-2020 21:18
14.59% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Vervelend dat je zo’n naar gevoel overgehouden hebt aan je bevalling. Dat is ook zeker iets wat je bij een volgende zwangerschap aan moet geven bij de verloskundige, zodat ze daar in ieder geval rekening mee kunnen houden.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
22-10-2020 21:10
Oh, dan heb je aan mij niks. Ik vond de 2e zwangerschap zwaarder, de 2e bevalling en mijn 2e kind ook.
Sorry
Haha geeft niks, ik bereid me dus ook voor op een soort zware toestand. Rationeel weet ik dat het helemaal niet zo hoeft te gaan maar ik vind blijkbaar bevallen en babies gewoon heel zwaar. Ik zou een tweede geweldig vinden hoor maar dan vooral over een paar jaar, als ze allemaal op school zitten en ik weer kan slapen :-D
Wat de bevalling betreft; je kunt gewoon alle controles bij een verloskundige doen hè! En er zijn ook verloskundigen die bij je blijven bij de bevalling, ook als je in het ziekenhuis bevalt. Vaak zijn dat caseloaders. Dus voor die angst zijn misschien wel hele praktische oplossingen. Je kunt ook een consult bij een vk doen voor je zwanger bent, om dit soort dingen te bespreken.
Alle reacties Link kopieren
Desayuno schreef:
22-10-2020 21:07
Ik ben vooral bang voor de ks omdat ik de vorige bevalling echt traumatisch vond. Het ging ook best moeizaam allemaal. Het gekke is dat ik alleen nooit in gevaar ben geweest en m’n zoontje ook niet, maar al vrij snel na de bevalling echt het gevoel kreeg dat het heel onveilig was allemaal. Alsof het elk moment alsnog mis had kunnen gaan. Dat komt waarschijnlijk omdat ik 24 uur over de ontsluiting heb gedaan maar eigenlijk maar om de 2/3 uur een verpleegkundige zag die eigenlijk niet echt met me communiceerde. Ik voelde me heel erg aan m’n lot overgelaten en mijn man en ik waren beiden op dat moment niet zo scherp om daar wat mee te doen. Ik heb hier later ook gesprekken over gehad met de gynaecoloog en die erkende dat er qua contact veel fouten zijn gemaakt (kunnen ze allemaal zien in de computer, wie wanneer wat is komen doen).

De zwangerschap was ook al best zwaar dus ik denk dat het me gewoon zo tegenviel allemaal, dat ik in dat gevoel blijf hangen. Praten erover met huisarts en psycholoog heb ik overigens gedaan, heeft eigenlijk weinig geholpen.

Een totale lockdown had ik nog niet eens bij stilgestaan, dan moet moeders maar tijdelijk bij ons in gaan wonen 😂
Ah ok...maar je krijg nu een geplande KS he? Dat lijkt mij zoveel relaxter. Die bevalling was toen en zal nu anders gaan. Maar dat is natuurlijk bij iedereen anders. Maar dat is eenmalig ;)

Had je zwangerschapsklachten? Daar kun je je nu al op voorbereiden, dan doe ik tenminste wel.

De laatste 4 tot 6 weken van de zwangerschap lig ik plat, dus alles (echt alles: huishouden, zoontje en koken) komt op man neer in die weken. We bespreken nu al hoe we dat gaan doen. Ook de periode dat ik stop met de pil tot aan zwanger worden komt het huishouden geheel voor mij man: mijn leven bestaat dan voor de ene helft uit zoontje en werken in de tijd dat ik fit ben (werkweken van 60 a 70 uur) en de andere helft met overleven/proberen niet in het ziekenhuis te komen. De hulptroepen helpen dus met koken/opvang zoontje/was etc.
Alle reacties Link kopieren
Desayuno schreef:
22-10-2020 21:11
Ooh wat heftig, nee dan stellen mijn beren op de weg natuurlijk niet zoveel voor. Wel heel goed dat het je niet laat weerhouden om een tweede kind te willen. Iig veel sterkte met je man, hopelijk blijft het goed met hem gaan
Dank je! Het zou idd fijn zijn als het goed blijft gaan met hem, maar zo niet, komt het vast ook wel goed.

Jouw beren zijn net zo goed beren en echt niet minder groot/belangrijk.

Hoe begon je bij de eerste aan de zwangerschap? Had je toen ook veel van zulke angsten/zorgen of had je juist de verwachting dat een baby één grote roze wolk zou zijn?
Alle reacties Link kopieren
Chantilly21_2 schreef:
22-10-2020 21:11
Best wel herkenbaar hoor TO, hier was mijn oudste 12 maanden toen we bedachten dat een goed moment zou zijn om voor een 2e te gaan ( goed slapend kind, altijd geweest), want ik ben echt geen babytijd moeder. Het idee om 2-3 jaar te wachten, dan nog zwanger raken, bevallen, een baby terwijl de oudste dan al een basisschoolkind zou zijn, weer die babytijd door te moeten, weer al die spullen, stond mij heel erg tegen.
Dit gevoel heb ik dus ook heel sterk. Ik wil ook echt graag een tweede maar heb geen zin in de babytijd en moet er niet aan denken om nu nog een tijd te wachten en er dan weer doorheen te moeten
Leeuw32 schreef:
22-10-2020 21:16
Ah ok...maar je krijg nu een geplande KS he?
Na een ks is vaginaal bevallen gebruikelijk, behalve als er medische redenen zijn voor de ks eerste keer die er nu nog steeds/weer zijn. Je kunt wel makkelijker zelf kiezen voor een ks als de eerste ks was.
Alle reacties Link kopieren
Desayuno schreef:
22-10-2020 21:09
Hij is nu 13 maanden dus als ik na een paar maanden proberen zwanger zou zijn, is hij in ieder geval 2 als de baby komt.
13 maanden is ook nog wel vrij jong toch?
Mijn dochter was 20 maanden toen we voor een tweede gingen. Ik was in 1x zwanger. Dat hoeft natuurlijk bij jou helemaal niet zo te zijn maar dat kan natuurlijk wel. Wel even iets om rekening mee te houden. (Dit helpt vast niet mee aan je gevoel 😂).

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven