Traumatische bevalling

07-04-2021 17:36 139 berichten
Alle reacties Link kopieren
Het is nu 2 maanden geleden dat ik bevallen ben. En het was echt de hel op aarde. Ik heb geprobeerd hier over te praten met veel mensen, maar ik merk dat men het niet zo wil horen of dat de kous wordt afgedaan met 'maar het gaat met hem heel goed toch? en jij ziet er ook alweer goed uit!'.

Ook van tevoren heb ik me zoveel zorgen gemaakt ivm een geschat groot kindje bij de echo's. Maar iedereen zei tegen me dat er een oerkracht in mij naar boven zou komen. Dat mijn lichaam zou weten wat het zou moeten doen. En dat ik de pijn zou vergeten nadat hij op mijn borst werd gelegd. Dat de kraamweek echt genieten zou zijn. Dat het allemaal wel mee zou gaan vallen, zeker omdat ik me zo druk maakte.

Wat een teleurstelling. Geen van alles was waar. Precies waar ik bang voor was, is mij overkomen. Een horrobevalling, bijna 30 uur lang, weeënstorm vol in de rug, zonder dat ze effect hadden op de ontsluiting. Geen pijnstilling mogen en uren en uren het moeten ondergaan. Wel bijna 20 uur voordat ik eindelijk een ruggenprik mocht, en zelfs toen had ik maar 1cm ontsluiting. En daardoor volledig uitgeput de rest moeten doen. Wat niet lukte. Meer dan 2 uur moeten persen, twee keer een flinke knip. 4x gevacuümeerd en hij bleef er maar af schieten. 2 man aan elke zijde met al hun gewicht duwend op mijn buik. Het is niet gek, want mijn zoontje was bijna 5kg bij de geboorte.

Ik voelde geen blijdschap bij de geboorte. Ik was alleen heel opgelucht dat hij huilde. Daarna heb ik niks meer ervan meegekregen. Ik bleef maar flauwvallen. Ik heb tot 3 weken na de bevalling katheters en klysma's gemoeten omdat alles daar niet meer 'werkte'. De eerste 2 weken heb ik niks in de verzorging kunnen doen van mijn zoontje. Ik heb fulltime gekolfd want bv lukte niet. De meeste dagen meer tranen dan melk. En zoveel frustratie en ruzies omdat partner het slecht trok om alles alleen te moeten doen (wat ik heel goed begrijp).

Het is nu 2 maanden geleden en het lijkt alsof het maar gewoon weer goed met mij moet gaan. Dat vind ik zelf. Maar anderen ook.

Maar zo voel ik me gewoon niet. Lichamelijk niet, mentaal niet. Ik heb goede dagen. Maar ook mindere. Ik heb altijd pijn in mijn bekken en rug. Ik mag niet sporten. Ik kan me niet concentreren, wat werken en studeren nu lastig maakt. Ik voel me opgejaagd, gestrest en angstig. Mijn relatie is sinds de geboorte ook niet meer wat het is geweest. Het is vooral praktisch. Waar ik in de zwangerschap op handen gedragen werd, lijkt het nu alsof mijn 'taak' erop zit en we vooral een team zijn om alles draaiende te houden. Ik voel me niet gezien of gehoord.

Vandaag ben ik naar de huisarts geweest. Ik moet het 3 maanden geven. Ook heb ik al hulp gezocht bij een bekkenfysiotherapeut en krijg ik behandeling bij een holistische praktijk. Ik doe al veel voor mijn herstel, maar soms is het gewoon even heel kut. Ik hou zielsveel van mijn zoontje en hij doet het fantastisch. Ook mijn studie die altijd is doorgelopen gaat super goed. Ik haal mooie cijfers. Ik werk ook alweer, dat gaat ook prima.
Maar toch voel ik me soms echt even heel erg rot.

Ik wilde het gewoon even kwijt. En hoop herkenbaarheid te vinden.
Poe dat klinkt heftig. Ik zou eens kijken naar EMDR.
En mocht je weer zwanger worden een keizersnee afdwingen.
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Terug naar het ziekenhuis voor een na-afspraak om de bevalling te bespreken met iemand die er bij was/de details kent, en terug naar de huisarts, langer wachten maakt een trauma nooit minder.
Alle reacties Link kopieren
En sterkte
Over praten is het beste denk ik....maar omgeving staat hier wellicht anders tegenover. Maak eens een afspraak met de poh ggz. Die kan je leren hiermee om te gaan.

En dat zou ik echt doen. Je moet voorkomen dat onverwerkte emoties een goed herstel in de weg staan.
Alle reacties Link kopieren
Allereerst wat heb je veel moeten doorstaan. Zou je daar hulp bij willen? Poh om mee te praten.

Ik vind zelf dat we in NL een beetje zijn doorgeslagen tav de natuurlijke bevalling zonder ruggenprik noch door de optie van een keizersnede te overwegen.

Veel aandacht voor het kind en erg weinig voor de moeder.

Mosterd.

Wellicht een overweging mocht je op termijn kindje 2 willen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Nicco88 schreef:
07-04-2021 17:39
Poe dat klinkt heftig. Ik zou eens kijken naar EMDR.
En mocht je weer zwanger worden een keizersnee afdwingen.
Emdr is wel direct heftig. Misschien kan praten ook al effectief zijn.
Alle reacties Link kopieren
Wat ontzettend rot. Ik zou het advies van de huisarts naast me neer leggen en contact opnemen met een psycholoog om dit door te spreken. Bij een volgende zwangerschap kan je je aanmelden bij de POP poli. Dan krijg je extra begeleiding (ook bij de bevalling). Ik heb daar, na een trauma opgelopen in het ziekenhuis, goede ervaringen mee. Mijn PTSS is nu dusdanig verminderd dat ik nu het niet eens meer als PTSS ervaar maar als "een vervelende ervaring" (zoals iedereen vervelende ervaringen heeft).
Polsjef schreef:
07-04-2021 17:43
Emdr is wel direct heftig. Misschien kan praten ook al effectief zijn.
EMDR is juist helemaal niet heftig en boekt bij dit soort dingen snel en goed resultaat.
Nicco88 schreef:
07-04-2021 17:39
Poe dat klinkt heftig. Ik zou eens kijken naar EMDR.
En mocht je weer zwanger worden een keizersnee afdwingen.
Dat , vriendin van me heeft ook indertijd EMDR gehad na een horrorbevalling en dat hielp haar goed.
Alle reacties Link kopieren
-Rosings- schreef:
07-04-2021 17:40
Terug naar het ziekenhuis voor een na-afspraak om de bevalling te bespreken met iemand die er bij was/de details kent, en terug naar de huisarts, langer wachten maakt een trauma nooit minder.
Ik heb een nagesprek gehad en heb hier ook naar uitgekeken. Het was wel online. Maar dit gesprek is me tegen gevallen. De gynaecoloog, een aardige vent wel, zei dat het vrij normaal was dat een eerste bevalling niet vlot verloopt en dat het logisch is dat ik hier fysiek last van heb. HEt mentale stukje kwam niet echt aan bod, ik voelde de ruimte daar ook absoluut niet voor in dit gesprek. Zeker ook omdat het online was. Ik heb daardoor ook de mening gevormd dat het maar goed met mij zal moeten gaan, want het is 'normaal'. Maar ik merk nu dat ik me eigenlijk absoluut niet gehoord voel. En vraag me af of het raar is dat ik het zo heftig heb ervaren, als dit zo 'normaal' is.

Ik denk dat ik heel streng ben voor mezelf en dat ik daarom soms zo enorm verdrietig ben, omdat ik het niet wil toelaten. Ik wil gewoon dat het goed gaat met mij na al die weken. Ik wil normaal zijn.
Nicco88 schreef:
07-04-2021 17:44
EMDR is juist helemaal niet heftig en boekt bij dit soort dingen snel en goed resultaat.
Klopt.
Alle reacties Link kopieren
Nicco88 schreef:
07-04-2021 17:39
Poe dat klinkt heftig. Ik zou eens kijken naar EMDR.
En mocht je weer zwanger worden een keizersnee afdwingen.

Ik heb EMDR gehad maar zou dat niet adviseren aan iemand die nog zo'n klein kindje heeft, nog zo in de hormonen zit en nog niet "stabiel" is (zoals volgens mij geen enkele moeder na 8 weken is). Het is te heftig.
Alle reacties Link kopieren
Heel veel sterkte.
Zelf 11 jaar geleden ook een vreselijke bevalling gehad.
Ik heb ook tijden lang gehuild. Mijn lichaam deed niet wat ik wou en ik was vooral boos, heel boos op de gynaecoloog.

Geef het tijd... Je mag huilen.
kijk alleen uit dat je er niet in blijft hangen.
schrijf je gevoelens op in een brief en steek die dan in de brand
dat heeft bij mij echt geholpen (ik vond het super zweverig klinken, maar het hielp dus echt)

Probeer het mooie en het positieve te vinden.
Echt, het helpt
Nicco88 schreef:
07-04-2021 17:44
EMDR is juist helemaal niet heftig en boekt bij dit soort dingen snel en goed resultaat.
Nou....Emdr is wel heftig. Soms blijven mensen bij ons overnachten om de sessie te verwerken. :-?
...
anoniem_399194 wijzigde dit bericht op 07-04-2021 17:57
99.18% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Nicco88 schreef:
07-04-2021 17:44
EMDR is juist helemaal niet heftig en boekt bij dit soort dingen snel en goed resultaat.

Oh echt? Ik was echt COMPLEET van de wal. Ik dacht "doen we even" maar was helemaal gesloopt en kosten bakken energie. Veel meer dan verwacht eigenlijk (ik heb 10 sessies gehad)
Alle reacties Link kopieren
Pergamon schreef:
07-04-2021 17:44
Wat ontzettend rot. Ik zou het advies van de huisarts naast me neer leggen en contact opnemen met een psycholoog om dit door te spreken. Bij een volgende zwangerschap kan je je aanmelden bij de POP poli. Dan krijg je extra begeleiding (ook bij de bevalling). Ik heb daar, na een trauma opgelopen in het ziekenhuis, goede ervaringen mee. Mijn PTSS is nu dusdanig verminderd dat ik nu het niet eens meer als PTSS ervaar maar als "een vervelende ervaring" (zoals iedereen vervelende ervaringen heeft).
Voordat ik zwanger was, had ik een diepgewortelde wens om te adopteren naast een eigen kindje. Nu ben ik er zeker van dat ik nooit meer wil bevallen door hoe het is gegaan. En eigenlijk is dat heel zonde.
Alle reacties Link kopieren
Ach wat sneu lieve TO.
Een bevalling is heftig, zelfs als alles goed gaat. Wees niet te streng voor jezelf en geef het tijd. Het komt echt goed en 2 maanden is niets! Probeer met je partner te blijven praten, raak elkaar niet kwijt.
Alle reacties Link kopieren
:hug:

Herkenbaar.. Ik dacht in stapjes dat het beter met me ging, door klachten die ik niet linkte aan de bevalling het gevoel van de bevalling weggeduwd. Ik voel veel liefde voor onze inmiddels 2jarige zoon dus dacht hup doorgaan.
Ik ga binnenkort starten met een traject waar ook emdr gebruikt wordt vooral om het trauma te behandelen.
Ik zou als ik jou was ook daar eens naar kijken. Mijn verloskundige opperde het na mijn bevalling al maar ik dacht toen dat ik het niet nodig had..
Alle reacties Link kopieren
Nicco88 schreef:
07-04-2021 17:39
Poe dat klinkt heftig. Ik zou eens kijken naar EMDR.
En mocht je weer zwanger worden een keizersnee afdwingen.
Ik wil niet vervelend doen maar een keizersnede is ook niet altijd geweldig..
Alle reacties Link kopieren
Maída schreef:
07-04-2021 17:46
Voordat ik zwanger was, had ik een diepgewortelde wens om te adopteren naast een eigen kindje. Nu ben ik er zeker van dat ik nooit meer wil bevallen door hoe het is gegaan. En eigenlijk is dat heel zonde.

Echt, ik ken je diepe diepe angst (ik heb een PTSS gehad nav ziekenhuis trauma). Maar geloof me alsjeblieft als ik zeg dat het beter kan worden. Ga wel in therapie, ga met iemand praten. Dit is te groot om alleen te doen. Het was voor mij een lange weg, maar het is wel gelukt om relatief neutraal naar mijn situatie te kijken. (grote fouten gemaakt, maar de boosheid, angst, frustratie is er af)
Pergamon schreef:
07-04-2021 17:46
Oh echt? Ik was echt COMPLEET van de wal. Ik dacht "doen we even" maar was helemaal gesloopt en kosten bakken energie. Veel meer dan verwacht eigenlijk (ik heb 10 sessies gehad)
Het zal misschien per persoon verschillen dan. Mijn neef is psycholoog en werkt veel met EMDR.
Hij is er altijd zeer over te spreken. Een enkele keer helpt het niet, maar meestal wel en boekt hij er ook snel resultaat mee.
K79 schreef:
07-04-2021 17:48
Ik wil niet vervelend doen maar een keizersnede is ook niet altijd geweldig..
Nee, maar dit klinkt als een zeer onveilige situatie voor moeder en kind. Dit mag echt niet nog een keer gebeuren.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven