Zwanger
alle pijlers
Wat niemand je van tevoren vertelt..
dinsdag 4 mei 2021 19:25
Hoi allemaal,
Mijn partner en ik willen dit jaar de anticonceptie de deur uit doen en ik neus regelmatig even rond op deze pijler voor alle informatie. Nu ben ik erg benieuwd naar dingen die jullie van tevoren niet wisten over zwanger worden/zijn.
Ik merk dat ik het best spannend vind, het is nogal wat wat je lijf aan het doen is, als het eenmaal zo ver is..
Mijn partner en ik willen dit jaar de anticonceptie de deur uit doen en ik neus regelmatig even rond op deze pijler voor alle informatie. Nu ben ik erg benieuwd naar dingen die jullie van tevoren niet wisten over zwanger worden/zijn.
Ik merk dat ik het best spannend vind, het is nogal wat wat je lijf aan het doen is, als het eenmaal zo ver is..
dinsdag 4 mei 2021 20:53
Jeuk!
Dat je schaamlippen enorm opzwellen.
Dat ze beweren dat het bij de bevalling echt niet uitmaakt wie er bij je voeten staat, omdat je zogenaamd in je bubbel zit. Nou...ik voel me nog gênant met al die mensen die naar mijn doos stonden te kijken en zagen hoe ik me als een beest in het zweet lag te werken om een kind eruit te persen en dat daar ook nog even en public een drol mee naar buiten komt.
Dat je schaamlippen enorm opzwellen.
Dat ze beweren dat het bij de bevalling echt niet uitmaakt wie er bij je voeten staat, omdat je zogenaamd in je bubbel zit. Nou...ik voel me nog gênant met al die mensen die naar mijn doos stonden te kijken en zagen hoe ik me als een beest in het zweet lag te werken om een kind eruit te persen en dat daar ook nog even en public een drol mee naar buiten komt.
dinsdag 4 mei 2021 20:54
Dat je (net) na je bevalling vrij grote stolsels en aardig wat bloed verliest.
Schijnt doodnormaal te zijn maar toen ik onder de douche stond en die hoeveelheid zag dacht ik wel dat er iets mis ging.
En dat 1 zo'n enorm kraamverband niet eens genoeg is maar je er minimaal 2 nodig hebt.
Dat had ik van tevoren wel willen weten...
Schijnt doodnormaal te zijn maar toen ik onder de douche stond en die hoeveelheid zag dacht ik wel dat er iets mis ging.
En dat 1 zo'n enorm kraamverband niet eens genoeg is maar je er minimaal 2 nodig hebt.
Dat had ik van tevoren wel willen weten...
dinsdag 4 mei 2021 20:56
De intense vermoeidheid die je ineens kon overvallen. Ik ben een slechte slaper maar viel gewoon midden op een strand zonder handdoek of bedje prompt in slaap.
Rusteloze benen. Gek werd ik dr van. Toen sliep ik dus hele nachten niet meer.
Misselijk zijn tot ver in de middag.
En na de bevalling (keizersnede) eigenlijk geen idee wat ik moest doen met de baby. Voelde even zo raar en onwerkelijk.
Rusteloze benen. Gek werd ik dr van. Toen sliep ik dus hele nachten niet meer.
Misselijk zijn tot ver in de middag.
En na de bevalling (keizersnede) eigenlijk geen idee wat ik moest doen met de baby. Voelde even zo raar en onwerkelijk.
dinsdag 4 mei 2021 20:56
Haha, als je je kraampakket uitpakt, kun je je niet voorstellen dat een inlegkruisje niet genoeg isLalize schreef: ↑04-05-2021 20:54Dat je (net) na je bevalling vrij grote stolsels en aardig wat bloed verliest.
Schijnt doodnormaal te zijn maar toen ik onder de douche stond en die hoeveelheid zag dacht ik wel dat er iets mis ging.
En dat 1 zo'n enorm kraamverband niet eens genoeg is maar je er minimaal 2 nodig hebt.
Dat had ik van tevoren wel willen weten...
dinsdag 4 mei 2021 20:57
Heel veel nadelen zijn hier al genoemd en had ik ook last van.
Ik had daarnaast ook last van vergeetachtigheid. Ik was steeds vanalles kwijt. Gelukkig wist vriendlief na een tijdje dat hij gewoon moest zeggen dat ik eens in de koelkast moest kijken... daar lagen mijn sleutels, portemonnee, het brood enz. 'ineens.'
Pincode was ik ook een keer helemaal vergeten. Stond ik in de winkel met mijn pinpas... gelukkig had ik nog een andere pas waarvan ik het wel wist. Caissière herkende het gelukkig..
Dat ochtenmisselijkheid de hele dag, avond en nacht kan duren was geen fijne verrassing. Ook niet dat het niet na 12 weken stopte.. En dat de misselijkheid nog erger werd in de auto. Zeker als iemand anders reed. Ik heb verschillende keren mijn vriend laten stoppen met autorijden omdat hij zo misselijkmakend reed... (hij reed dus gewoon normaal). Op een gegeven moment probeerde hij het niet eens meer.
Wat wel handig om te weten is dat ook al ben je veel ziek, moet je veel overgeven, ben je veel misselijk en kun je soms (of vaak) weinig tot niets eten, de baby kan veel hebben en groeit vaak toch wel (en dan heb ik het niet over de extreme gevallen waarbij vrouwen in het ziekenhuis terecht komen). Ook afvallen hierdoor is niet iets om je erg zorgen over te maken.
Wat me wel verraste is dat ik het op een of andere manier wel kon laten gebeuren, ik berustte me erin dat ik gewoon flink ziek was. En dat ik me gewoon een paar keer ziek moest melden en rustig aan moest doen, of in de ochtend bellen dat ik later zou komen omdat ik nog stond over te geven. Dit vond ik makkelijker om te beslissen dan toen ik niet zwanger was. Ook omdat het natuurlijk ook voor de baby was. Ik kreeg ook vaak te horen dat ik zo'n relaxte zwangere was ondanks al dat ziek zijn. Dat was ik ook.
En inderdaad die tunnelvisie. Rondom de geboorte van de oudste gebeurde er best wat 'grote dingen' in het nieuws. Ik heb dat toen echt wel gehoord maar totaal niet meegekregen. Pas een paar maanden later drong dat tot me door.
Dat mijn verloskundige superlief was en ook erg wakker toen ik haar 's nachts uit bed belde.
Ik had daarnaast ook last van vergeetachtigheid. Ik was steeds vanalles kwijt. Gelukkig wist vriendlief na een tijdje dat hij gewoon moest zeggen dat ik eens in de koelkast moest kijken... daar lagen mijn sleutels, portemonnee, het brood enz. 'ineens.'
Pincode was ik ook een keer helemaal vergeten. Stond ik in de winkel met mijn pinpas... gelukkig had ik nog een andere pas waarvan ik het wel wist. Caissière herkende het gelukkig..
Dat ochtenmisselijkheid de hele dag, avond en nacht kan duren was geen fijne verrassing. Ook niet dat het niet na 12 weken stopte.. En dat de misselijkheid nog erger werd in de auto. Zeker als iemand anders reed. Ik heb verschillende keren mijn vriend laten stoppen met autorijden omdat hij zo misselijkmakend reed... (hij reed dus gewoon normaal). Op een gegeven moment probeerde hij het niet eens meer.
Wat wel handig om te weten is dat ook al ben je veel ziek, moet je veel overgeven, ben je veel misselijk en kun je soms (of vaak) weinig tot niets eten, de baby kan veel hebben en groeit vaak toch wel (en dan heb ik het niet over de extreme gevallen waarbij vrouwen in het ziekenhuis terecht komen). Ook afvallen hierdoor is niet iets om je erg zorgen over te maken.
Wat me wel verraste is dat ik het op een of andere manier wel kon laten gebeuren, ik berustte me erin dat ik gewoon flink ziek was. En dat ik me gewoon een paar keer ziek moest melden en rustig aan moest doen, of in de ochtend bellen dat ik later zou komen omdat ik nog stond over te geven. Dit vond ik makkelijker om te beslissen dan toen ik niet zwanger was. Ook omdat het natuurlijk ook voor de baby was. Ik kreeg ook vaak te horen dat ik zo'n relaxte zwangere was ondanks al dat ziek zijn. Dat was ik ook.
En inderdaad die tunnelvisie. Rondom de geboorte van de oudste gebeurde er best wat 'grote dingen' in het nieuws. Ik heb dat toen echt wel gehoord maar totaal niet meegekregen. Pas een paar maanden later drong dat tot me door.
Dat mijn verloskundige superlief was en ook erg wakker toen ik haar 's nachts uit bed belde.
dinsdag 4 mei 2021 20:59
Je vraagt ook expliciet om wat niemand je van te voren vertelt over zwanger _worden_. Nou: dat het dus ook niet kan lukken, ook al ben je jong. Helemaal niet kan lukken. Gelukkig is die kans heel erg klein (dankzij donoreicellen hier de mooiste baby ooit!).
Maar goed, iets opgewekter: ik was in het traject al vergeetachtig, maar zwanger ging dat echt keer 200. Ik vergat binnen 10 seconden waar ik iets had neergelegd.
Maar goed, iets opgewekter: ik was in het traject al vergeetachtig, maar zwanger ging dat echt keer 200. Ik vergat binnen 10 seconden waar ik iets had neergelegd.
dinsdag 4 mei 2021 21:04
Ik werd zelf ernstig ziek tijdens mijn zwangerschap (eind tweede trimester), en heb het daar mentaal heel zwaar mee gehad. Aan de ene kant wil je een goede moeder voor je kindje zijn, aan de andere kant is het doodeng opeens op de tweede plaats te komen in je eigen lichaam. Ik had veel pijn, maar mocht maar beperkt pijnstilling. Ik kon de medicatie die ik eigenlijk nodig had niet nemen zonder gevaar voor de baby; en de operatie die ik nodig had moest uitgesteld worden tot baby voldoende volgroeid was om buiten de baarmoeder te overleven.
Bij mij was het natuurlijk extreem, maar alle zwangere vrouwen maken het in meer of mindere mate mee: je eigen lichaam geeft opeens prioriteit aan de baby, en zelfs symptoom-verlichtende geneesmiddelen als neusspray en strepsils bij verkoudheid moet je laten staan. Ik ben niet zo opofferig ingesteld, dus dat ging me niet van nature af. Alle medici om me heen gingen er automatisch vanuit dat mijn prioriteit het welzijn van mijn ongeboren kind was. En dat was het ook wel, rationeel en uit plichtsbesef. Maar emotioneel was ik daar als moeder nog helemaal niet.
Bij mij was het natuurlijk extreem, maar alle zwangere vrouwen maken het in meer of mindere mate mee: je eigen lichaam geeft opeens prioriteit aan de baby, en zelfs symptoom-verlichtende geneesmiddelen als neusspray en strepsils bij verkoudheid moet je laten staan. Ik ben niet zo opofferig ingesteld, dus dat ging me niet van nature af. Alle medici om me heen gingen er automatisch vanuit dat mijn prioriteit het welzijn van mijn ongeboren kind was. En dat was het ook wel, rationeel en uit plichtsbesef. Maar emotioneel was ik daar als moeder nog helemaal niet.
dinsdag 4 mei 2021 21:17
Veel dingen zijn herkenbaar maar ook veel niet.
Ik was vooral verbaasd dat ik beide keren een dag na de keizersnede gewoon mn bed uitstapte alsof er bijna niks aan de hand was.
Ik kreeg tijdens mijn 2de zwangerschap de gekke gewoonte om op ijsblokjes te kauwen. Ik at zo 2 zakken van een kilo per week weg.
En dat ik beide zwangerschappen gewoon vrolijk en lief bleef. Niks chagerijnig of snauwerig. Gelukkig maar!
Ik was vooral verbaasd dat ik beide keren een dag na de keizersnede gewoon mn bed uitstapte alsof er bijna niks aan de hand was.
Ik kreeg tijdens mijn 2de zwangerschap de gekke gewoonte om op ijsblokjes te kauwen. Ik at zo 2 zakken van een kilo per week weg.
En dat ik beide zwangerschappen gewoon vrolijk en lief bleef. Niks chagerijnig of snauwerig. Gelukkig maar!
dinsdag 4 mei 2021 21:25
Aanvullend hierop: dat er ook tijdens de zwangerschap, geboorte en kraamtijd allerlei dingen mis kunnen gaan. Ik had me vooraf niet zo beseft wat een kwetsbaar proces het maken en krijgen van kinderen is. Heel veel mensen komen onderweg een grote of kleine hobbel tegen (vruchtbaarheidsproblemen, miskraam, vroeggeboorte, afwijkingen bij de baby, flinke schade bij de moeder, postnatale depressie, huilbaby etc etc.). Als alles redelijk normaal en vanzelf verloopt hoor je volgens mij tot de lucky few.heartsxdaggers schreef: ↑04-05-2021 20:59Je vraagt ook expliciet om wat niemand je van te voren vertelt over zwanger _worden_. Nou: dat het dus ook niet kan lukken, ook al ben je jong. Helemaal niet kan lukken. Gelukkig is die kans heel erg klein (dankzij donoreicellen hier de mooiste baby ooit!).
De tunnelvisie herken ik wel van mijn zwangerschap. Ik herken ook veel dingen niet haha. Ik had verwacht moeite te hebben met mijn lichaam, maar ik was juist heel blij met mijn bolle buik. Misselijkheid heb ik geen last van gehad, cravings ook niet. Ik had aan 1 kraamverband genoeg. Plassen na de bevalling was wel een kleine hel, dat heb ik overleefd met spuitflesjes (tijdens het plassen ook koud water spoelen). Die hadden ze in het ziekenhuis, ik snap niet dat die niet standaard in een kraampakket zitten.
Wat mij het meeste is tegengevallen is dat je lichaam écht hard aan het werk is tijdens de zwangerschap, dat rust écht heel belangrijk is en dat ik me lichamelijk half invalide voelde. En dan heb ik nog niet eens het zwaarste derde trimester doorlopen (ivm vroeggeboorte).
dinsdag 4 mei 2021 21:26
Nog 1 voor na de bevalling: je baarmoeder slinkt vrij snel maar dan krijg je het fenomeen de rollende baarmoeder…als je dan op je zij draait voel je je baarmoeder door je buik rollen als een tennisbal. Ik weet niet waarom maar vond het pure horror, ik heb minimaal 2 weken half rechtop/half onderuitgezakt geslapen terwijl ik een echte zijslaper ben, omdat maar niet te hoeven voelen. Brrr
dinsdag 4 mei 2021 21:26
Dat het ook heel leuk kan zijn? Is dat al gemeld?
Ik vond zwanger zijn best prima. In de eerste ronde zwanger, geen dag misselijk geweest, lekker gewerkt (onderwijs) tot 36 weken en de mooiste tijd van het jaar (feestdagen, vind ik althans) lekker met verlof. Fijne bevalling (met dank aan de ruggenprik) en na een goede week was ik weer helemaal op de been. Zelfs zo dat ik vier maanden later alweer in verwachting was.
Wat men mij niet verteld had is dat een eerste goede zwangerschap en bevalling géén garantie zijn voor een tweede goede zwangerschap en bevalling. Want dat was eens stuk pittiger en liep uit op een spoedkeizersnede. Maar ook dat ben ik al bijna weer vergeten
Ik vond zwanger zijn best prima. In de eerste ronde zwanger, geen dag misselijk geweest, lekker gewerkt (onderwijs) tot 36 weken en de mooiste tijd van het jaar (feestdagen, vind ik althans) lekker met verlof. Fijne bevalling (met dank aan de ruggenprik) en na een goede week was ik weer helemaal op de been. Zelfs zo dat ik vier maanden later alweer in verwachting was.
Wat men mij niet verteld had is dat een eerste goede zwangerschap en bevalling géén garantie zijn voor een tweede goede zwangerschap en bevalling. Want dat was eens stuk pittiger en liep uit op een spoedkeizersnede. Maar ook dat ben ik al bijna weer vergeten
dinsdag 4 mei 2021 21:27
Er staan wel veel negatieve dingen hier...hoewel die er ook zijn, toch ok nog even dit:
Na je bevalling ziet je man je, zeker de eerste week, als een godin. Niets zal hem teveel zijn, hét moment om een dikke diamant te vragen (ofzo)
Oké dat laatste was met een dikke knipoog, maar niet dat van die godin.
Na je bevalling ziet je man je, zeker de eerste week, als een godin. Niets zal hem teveel zijn, hét moment om een dikke diamant te vragen (ofzo)
Oké dat laatste was met een dikke knipoog, maar niet dat van die godin.
dinsdag 4 mei 2021 21:32
Ik heb vanaf de eerst mogelijke dag tot de laatst mogelijke dag urine geleverd voor Moeders voor Moeders. Ik hing kokhalzend boven de fles vanwege de geur (er zit een vloeistof in die het houdbaar maakt) wanneer ik in een emmertje met trechter plaste en dat dan in de fles schudde. Maar ik wilde het persé doen. Er zijn veel zwangeren die niet weten van het bestaan van Moeders voor Moeders.
dinsdag 4 mei 2021 21:38
Ik ben een enorme hondenliefhebber. En ik heb een vrij goede neus. Mijn beste kameraad, die al vele jaren bij mij woonde en waar ik absoluut niet vies van was en die zelfs in mijn bed mocht liggen etc, vond ik gaandeweg de zwangerschap (ongeveer 3e trimester) zo enorm stinken dat ik moest kokhalzen als ik hem rook. Punt was dat ik hem zelfs rook wanneer hij meters van mij vandaan lag of stond. Mijn zwangerschap versterkte mijn reukzin en ineens kon ik de geur niet meer verdragen.
Wat heb ik me een slecht vrouwtje gevoeld!
(Het is na de bevalling over gegaan).
Wat heb ik me een slecht vrouwtje gevoeld!
(Het is na de bevalling over gegaan).
anoniem_63b6a03408332 wijzigde dit bericht op 04-05-2021 21:41
12.41% gewijzigd