Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger, gaan voor alleenstaand ouderschap?
zondag 1 augustus 2021 17:20
Mijn wereld staat op zijn kop! Vorige week ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. De verwekker blijkt een relatie te hebben; van hem hoef ik niets te verwachten. Abortus zit me niet lekker, maar ik vind het ook een behoorlijk beangstigend idee om het moederschap alleen aan te gaan.
Dit zat absoluut niet in mijn planning, af en toe heb ik het gevoel dat ik tegen de muren opvlieg. Ik ben 39 jaar, heb een eigen bedrijf, een eigen woonruimte, lieve ouders die me vast zouden steunen, dus waarom niet? Of waarom wel.. Ik heb mijn leven net weer goed op de rit, was tevreden zonder relatie, allerlei reisplannen voor de toekomst. En nu dit.
Ik ken alleen maar mensen die het al lang voor elkaar hebben, jonger kinderen hebben gekregen of vooral die in een relatie zitten en voor kinderen gaan. Niemand in mijn nabije omgeving heeft dit alleen gedaan, zelfs via via hoor ik er eigenlijk nooit over. Daar zit ook heel veel van mijn twijfel. Is het haalbaar, is alleenstaand ouderschap te zwaar? Kan ik dit wel?
Ik hoop hier mensen te spreken die in een vergelijkbare situatie zitten of hebben gezeten, maar daarnaast zijn alle adviezen, tips en (kritische) vragen heel welkom.
Het heeft me al veel goed gedaan dit van me af te schrijven.. Bedankt voor het lezen.
Dit zat absoluut niet in mijn planning, af en toe heb ik het gevoel dat ik tegen de muren opvlieg. Ik ben 39 jaar, heb een eigen bedrijf, een eigen woonruimte, lieve ouders die me vast zouden steunen, dus waarom niet? Of waarom wel.. Ik heb mijn leven net weer goed op de rit, was tevreden zonder relatie, allerlei reisplannen voor de toekomst. En nu dit.
Ik ken alleen maar mensen die het al lang voor elkaar hebben, jonger kinderen hebben gekregen of vooral die in een relatie zitten en voor kinderen gaan. Niemand in mijn nabije omgeving heeft dit alleen gedaan, zelfs via via hoor ik er eigenlijk nooit over. Daar zit ook heel veel van mijn twijfel. Is het haalbaar, is alleenstaand ouderschap te zwaar? Kan ik dit wel?
Ik hoop hier mensen te spreken die in een vergelijkbare situatie zitten of hebben gezeten, maar daarnaast zijn alle adviezen, tips en (kritische) vragen heel welkom.
Het heeft me al veel goed gedaan dit van me af te schrijven.. Bedankt voor het lezen.
zondag 1 augustus 2021 20:44
Had je een kinderwens?
Ik ken wel veel vrouwen die alleen aan het ouderschap zijn begonnen, zowel geplande als ongeplande zwangerschappen, en voor zover ik weet gaat dat heel goed.
Als je een kinderwens had, kun je het misschien zien als een cadeautje om zonder een heel traject 'op de valreep' nog een kindje te krijgen. Als je geen kinderwens had, kun je het ook als een cadeautje zien, maar ook kiezen om de zwangerschap af te breken. Het ouderschap is namelijk óók best zwaar, en een abortus is zeker geen schande ofzo.
Ik ken wel veel vrouwen die alleen aan het ouderschap zijn begonnen, zowel geplande als ongeplande zwangerschappen, en voor zover ik weet gaat dat heel goed.
Als je een kinderwens had, kun je het misschien zien als een cadeautje om zonder een heel traject 'op de valreep' nog een kindje te krijgen. Als je geen kinderwens had, kun je het ook als een cadeautje zien, maar ook kiezen om de zwangerschap af te breken. Het ouderschap is namelijk óók best zwaar, en een abortus is zeker geen schande ofzo.
zondag 1 augustus 2021 20:51
Gefeliciteerd! Ik ben het kind van een alleenstaand moeder en ik vond het altijd heel gezellig met z’n tweetjes. Geen vader gemist, echt een fijne jeugd gehad. Soms stuitten we wel op vooroordelen, maar we hadden vooral veel gelijkgestemden om ons heen, dus ook daar niet veel last van gehad. Ik zou geen angst hebben voor het alleenstaand ouderschap an sich. De vraag is natuurlijk wel of je het echt wilt. Zo ja, laat je niet weerhouden!
zondag 1 augustus 2021 20:54
Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Voor mij is de situatie 'het leven op zijn kop staan' herkenbaar. Alleen was ik een tiener toen ik zwanger was.
Ik wist van mezelf dat ooit moeder wilde worden, dat ik maakte voor mij de keuze uiteindelijk gemakkelijker, ondanks geen enkele randvoorwaarden geschikt was voor het ouderschap.
Ik denk dat je je gevoel moet volgen of je wel ouder wil worden of niet. De rest komt verloop van tijd wel.
Veel succes gewenst!
Voor mij is de situatie 'het leven op zijn kop staan' herkenbaar. Alleen was ik een tiener toen ik zwanger was.
Ik wist van mezelf dat ooit moeder wilde worden, dat ik maakte voor mij de keuze uiteindelijk gemakkelijker, ondanks geen enkele randvoorwaarden geschikt was voor het ouderschap.
Ik denk dat je je gevoel moet volgen of je wel ouder wil worden of niet. De rest komt verloop van tijd wel.
Veel succes gewenst!
zondag 1 augustus 2021 20:59
Gefeliciteerd!
Hier een alleenstaande moeder van twee kinderen. Één pre puber en een baby. Ik heb het alleen gedaan (donor) omdat ik geen vaste relatie heb.
Mijn tweede is nu 11 maanden. Ik vind het heerlijk! Geen sprake van tropenjaren. Go with the flow. Ik had het graag met een partner willen ervaren maar alleen is echt wel te doen.
Succes met je beslissing.
Hier een alleenstaande moeder van twee kinderen. Één pre puber en een baby. Ik heb het alleen gedaan (donor) omdat ik geen vaste relatie heb.
Mijn tweede is nu 11 maanden. Ik vind het heerlijk! Geen sprake van tropenjaren. Go with the flow. Ik had het graag met een partner willen ervaren maar alleen is echt wel te doen.
Succes met je beslissing.
zondag 1 augustus 2021 21:49
Ja, kindje is zo leuk.
Maar ook zeer zwaar, vermoeiend.. je bent niet meer zorgeloos, enzoverder.
Wil je graag een kind? Wil je graag je leven aanpassen in functie van een kind? Je kan heus nog je leven leiden, maar wel niet meer zo zorgeloos als dat je dat nu kan. Er is altijd een afhankelijk lief klein mensje dat er bij komt kijken. Elk moment van de dag.
En als alleenstaande.. als je hulp kunt hebben van bijvoorbeeld je ouders, kun je al eens een avondje ademruimte hebben.
Succes met de moeilijke keuze!
zondag 1 augustus 2021 21:51
Dit, ik snap niet waarom iedereen zo loopt te feliciteren.fashionvictim schreef: ↑01-08-2021 21:02Heb je überhaupt een kinderwens? Dat lijkt me de eerste vraag.
Misschien wil ze het eigenlijk niet echt?
zondag 1 augustus 2021 21:54
Hierboven staan al veel goede reacties met betrekking tot het kindje zelf.
Maar neem ook de rol van de verwekker hierin mee. Je weet nooit hoe dat zich ontwikkelt, wellicht blijft hij compleet buitenspel, maar hij kan ook vrij snel wel opeens in beeld komen omdat hij bijv bijdraait of whatever. Kan heel mooi worden (voor kind maar wellicht ook voor jou) maar kan ook een drama worden als je totaal niet op 1 lijn kunt komen en daar 18 jaar ellende achter weg komt. Dus ook al denk je nu dat je dit alleen gaat doen, garanties heb je niet want hij heeft ook rechten als hij toch bijdraait
Maar neem ook de rol van de verwekker hierin mee. Je weet nooit hoe dat zich ontwikkelt, wellicht blijft hij compleet buitenspel, maar hij kan ook vrij snel wel opeens in beeld komen omdat hij bijv bijdraait of whatever. Kan heel mooi worden (voor kind maar wellicht ook voor jou) maar kan ook een drama worden als je totaal niet op 1 lijn kunt komen en daar 18 jaar ellende achter weg komt. Dus ook al denk je nu dat je dit alleen gaat doen, garanties heb je niet want hij heeft ook rechten als hij toch bijdraait
zondag 1 augustus 2021 21:57
Pinda-Kaas schreef: ↑01-08-2021 21:51Dit, ik snap niet waarom iedereen zo loopt te feliciteren.
Misschien wil ze het eigenlijk niet echt?
Dit inderdaad. Wat wil jij? Past het bij je?
Ken je iemand die er neutraal in staat, met wie je zou kunnen praten?
zondag 1 augustus 2021 21:59
En willen de ouders dit? Wie weet werken ze en hebben ze heel andere plannen. Je mag niet verwachten dat een ander z'n leven voor je opgeeft. Zij hebben in hun tijd gezorgd.Winterland schreef: ↑01-08-2021 21:49Ja, kindje is zo leuk.
Maar ook zeer zwaar, vermoeiend.. je bent niet meer zorgeloos, enzoverder.
Wil je graag een kind? Wil je graag je leven aanpassen in functie van een kind? Je kan heus nog je leven leiden, maar wel niet meer zo zorgeloos als dat je dat nu kan. Er is altijd een afhankelijk lief klein mensje dat er bij komt kijken. Elk moment van de dag.
En als alleenstaande.. als je hulp kunt hebben van bijvoorbeeld je ouders, kun je al eens een avondje ademruimte hebben.
Succes met de moeilijke keuze!
zondag 1 augustus 2021 22:01
Led-lampje schreef: ↑01-08-2021 21:58Kan de huisarts je doorverwijzen richting iemand die je kan begeleiden en waarmee je kan bespreken wat de toekomst gaat betekeken? Ook voor eventeel de vader die nu geen rol heeft?
Ik zou echt extra hulp zoeken voor extra begeleiding.
Dit inderdaad. Dat lyrisch gedoe dat ik een kind zo geweldig is, geeft niet eerlijk aan hoe het echt is of kan zijn.
Laatst was er een topic: zou je het weer doen, daar kwamen vrij eerlijke antwoorden en gaf aan dat het niet allemaal zonneschijn is.
zondag 1 augustus 2021 22:02
Hoe ver ben je in je zwangerschap? Hoeveel tijd heb je nog voordat je een keuze moet maken? Je woont gelukkig in een tijd en land waarin jij een keuze mag maken. Je hoeft geen moeder te worden als je dat niet wilt. Je mag en kunt alleenstaande moeder worden als je dat wel wilt.
Heb je vrouwen om je heen die alleenstaand moeder zijn? Vrouwen zónder kinderen en zonder kinderwens? Wellicht kun je contact opnemen met Fiom?
Veel sterkte en wijsheid met het maken van je keuze.
Heb je vrouwen om je heen die alleenstaand moeder zijn? Vrouwen zónder kinderen en zonder kinderwens? Wellicht kun je contact opnemen met Fiom?
Veel sterkte en wijsheid met het maken van je keuze.
zondag 1 augustus 2021 22:05
Hier ben ik het mee eens.Winterland schreef: ↑01-08-2021 21:49Ja, kindje is zo leuk.
Maar ook zeer zwaar, vermoeiend.. je bent niet meer zorgeloos, enzoverder.
Wil je graag een kind? Wil je graag je leven aanpassen in functie van een kind? Je kan heus nog je leven leiden, maar wel niet meer zo zorgeloos als dat je dat nu kan. Er is altijd een afhankelijk lief klein mensje dat er bij komt kijken. Elk moment van de dag.
En als alleenstaande.. als je hulp kunt hebben van bijvoorbeeld je ouders, kun je al eens een avondje ademruimte hebben.
Succes met de moeilijke keuze!
Ik ben ook zwanger geworden toen ik 39 jaar was. Ik vond het geweldig maar ook heel eng maar was blij want ik zelf had wel een kinderwens.
Ik ben ook een alleenstaande moeder vanaf de geboorte al en mijn dochtertje is nu 27 maanden oud.
Ik vind het moederschap erg mooi en zou het voor geen goud willen missen maar ik vind het ook best zwaar.
Hou er rekening mee dat je niet zo maar spontaan in de avond naar een vriendin zou kunnen of wat kunt gaan ondernemen. Ja kan wel maar dan heb je oppas nodig en dat gaat ook niet altijd even makkelijk.
De tijd voor mij zelf en gewoon kunnen doen wat ik wil en wanneer ik wil mis ik echt wel.
Ik vind het constant "aan" moeten staan ook best lastig soms. Mijn dochtertje word nog steeds s'nachts een paar keer wakker en dan is het best pittig.
En iets plannen werkt voor mij ook niet echt . Als ik dan iets heb gepland komt er altijd wel wat tussen. Bijvoorbeeld ziek of wat anders.
Ik voel me soms ook heel alleen omdat ik bijna constant alleen thuis zit.
Constant zorgen hebben om je kindje zijn gezondheid in mijn geval. Dochtertje heeft een genetische mutatie. Ook al doet ze het geweldig goed. Het onbezorgde is er niet meer.
Maar zoals ik al eerder zei zou ik haar voor geen goud willen missen.
Het geeft ook veel vreugde en voldoening.
05-2019 wijzigde dit bericht op 01-08-2021 22:21
31.92% gewijzigd
Blijf in jezelf geloven !
zondag 1 augustus 2021 22:06
apestaartje30 schreef: ↑01-08-2021 20:59Gefeliciteerd!
Hier een alleenstaande moeder van twee kinderen. Één pre puber en een baby. Ik heb het alleen gedaan (donor) omdat ik geen vaste relatie heb.
Mijn tweede is nu 11 maanden. Ik vind het heerlijk! Geen sprake van tropenjaren. Go with the flow. Ik had het graag met een partner willen ervaren maar alleen is echt wel te doen.
Succes met je beslissing.
Om de andere kant ook te laten horen. Hier ook een alleenstaande moeder, kind van donor. Nog steeds tropenjaren, want chronisch ziek. Ondertussen een postnatale depressie gehad en een burnout. De keuze om alleen voor een kind te gaan heeft dus fysiek, emotioneel en mentaal veel impact op mijn gezondheid gehad. Zou dit ook gebeurd zijn zónder kind? Waarschijnlijk niet, helaas.
zondag 1 augustus 2021 22:09
Ik vind de felicitaties wat ongepast.
TO, wat een moeilijke keuze. Dit is waarschijnlijk je laatste mogelijkheid om een kind te krijgen. Je zal moeten beslissen of je die kans aangrijpt. Het zal een enorme verandering in en aanpassing van je leven zijn.
Alleen jij kunt beslissen of je dat wil. Ik zou ondersteuning zoeken bij het maken van je keuze.
TO, wat een moeilijke keuze. Dit is waarschijnlijk je laatste mogelijkheid om een kind te krijgen. Je zal moeten beslissen of je die kans aangrijpt. Het zal een enorme verandering in en aanpassing van je leven zijn.
Alleen jij kunt beslissen of je dat wil. Ik zou ondersteuning zoeken bij het maken van je keuze.
zondag 1 augustus 2021 22:10
Ik ben ook onverwacht, zeven maanden geleden, bevallen van een dochtertje. De vader is gelukkig een dag per week in beeld voor een paar uurtjes wat zo ontzettend fijn is voor mijn dochter! Voor de rest doe ik het alleen.
Het was een grote schok want ze was zo niet gepland. Ik kon het alleen niet weg laten halen. Ik heb er met zoveel mensen ovet gepraat, zelfs met het FIOM. Dat kan ik je echt aanraden.
Mijn dochter is prachtig en fantastisch maar het is ook heel zwaar. In het begin dacht ik haar overal mee naar toe te nemen en een soort hippie moeder te zijn. De realiteit is weerbarstiger. Je bent nooit meer alleen en alles moet worden gepland. Aan de andere kant is ze ze mooi en lief en voel ik zoveel liefde.
Kortom, het is dubbel. Ik ben heel content met mijn beslissing maar mn leven is totaal anders. Mocht je een PB willen sturen, doe dat vooral.
Het was een grote schok want ze was zo niet gepland. Ik kon het alleen niet weg laten halen. Ik heb er met zoveel mensen ovet gepraat, zelfs met het FIOM. Dat kan ik je echt aanraden.
Mijn dochter is prachtig en fantastisch maar het is ook heel zwaar. In het begin dacht ik haar overal mee naar toe te nemen en een soort hippie moeder te zijn. De realiteit is weerbarstiger. Je bent nooit meer alleen en alles moet worden gepland. Aan de andere kant is ze ze mooi en lief en voel ik zoveel liefde.
Kortom, het is dubbel. Ik ben heel content met mijn beslissing maar mn leven is totaal anders. Mocht je een PB willen sturen, doe dat vooral.
zondag 1 augustus 2021 22:10
Dat lijkt me niet zo moeilijk. Zijn duizenden mannen geweest en meer die ook prima een kind verborgen hebben kunnen houden voor hun gezin.
Blijf in jezelf geloven !
zondag 1 augustus 2021 22:54
maandag 2 augustus 2021 08:22
Keek net even of mijn topic al was geplaatst, zoveel reacties had ik nog niet verwacht! Ik probeer vast antwoord te geven op de dingen die ik tegenkom. Ik waardeer trouwens alle reacties, ook de felicitaties. De mensen die dat zeiden, lezen goed dat ik het eerder zou houden dan weg laten halen. Maar ik heb gewoon heel veel twijfels, die in sommige reacties ook aangestipt worden.
Een kinderwens heb ik heel lang gehad. Met één van mijn exen ook geprobeerd maar het is nooit gelukt, en daarna ging de relatie over. Ik ben best wel een lang en zwaar rouwproces door geweest om die kinderwens achter me te laten en te leren accepteren dat een leven alleen ook prima is, als het niet komt dan komt het niet. Ik ben ergens bang om het weer toe te laten, op mijn leeftijd nu is de kans op een miskraam groter en het kindje zou ook nog een afwijking kunnen hebben.
De verwekker wil ik niet uitwissen uit dit plaatje, als hij later op zijn besluit terugkomt vinden we daar in overleg vast een weg in. Het is een prima man op zich, maar hij kan hier nu duidelijk niet mee omgaan. We hebben een paar behoorlijk pittige gesprekken gehad waar ik hem op zijn verantwoordelijkheid heb aangesproken, maar hij wil zijn eigen gezin niet in gevaar brengen. Iemand vroeg hoe hij dit geheim gaat houden; door het niet te vertellen natuurlijk.. En ik pas er ook voor om dat achter zijn rug om te doen en andere kinderen, die al een geschiedenis met hem hebben, onherroepelijk te duperen.
Het topic 'zou je het weer doen' werd genoemd, dit heb ik ook gelezen en ik moest er inderdaad weer aan denken. Ik vind de positief gestemde reacties wel heel fijn hoor, dat helpt me ook. Zeker ook om van iemand te lezen die het met twee kinderen zelfs goed te doen vindt, en iemand die opgegroeid is bij een alleenstaande moeder en dit altijd fijn heeft gevonden.
Maar er zijn ook andere dingen die kunnen gebeuren inderdaad zoals zorgen om de gezondheid van het kindje als daar iets mee aan de hand is, iemand noemde postnatale depressie, burnout (wat heftig trouwens zeg
). Ik heb de financiële middelen om wat langere tijd te stoppen met werken en mijn werk door een vervanger te laten uitvoeren, maar dan nog is opkrabbelen van mentale gezondheidsproblemen een hele kluif.
Het FIOM werd een paar keer genoemd, ik heb contact gehad met de abortuskliniek en zij raadden dit ook aan. Ik ga zeker contact met ze opnemen, en heb ook mijn psycholoog weer benaderd om de situatie mee door te spreken.
Ik moet nu weg, even geen tijd meer om verder te reageren. Ik neem alles wat ik heb gelezen weer mee in mijn overwegingen en zal jullie zeker nog updates geven.
Een kinderwens heb ik heel lang gehad. Met één van mijn exen ook geprobeerd maar het is nooit gelukt, en daarna ging de relatie over. Ik ben best wel een lang en zwaar rouwproces door geweest om die kinderwens achter me te laten en te leren accepteren dat een leven alleen ook prima is, als het niet komt dan komt het niet. Ik ben ergens bang om het weer toe te laten, op mijn leeftijd nu is de kans op een miskraam groter en het kindje zou ook nog een afwijking kunnen hebben.
De verwekker wil ik niet uitwissen uit dit plaatje, als hij later op zijn besluit terugkomt vinden we daar in overleg vast een weg in. Het is een prima man op zich, maar hij kan hier nu duidelijk niet mee omgaan. We hebben een paar behoorlijk pittige gesprekken gehad waar ik hem op zijn verantwoordelijkheid heb aangesproken, maar hij wil zijn eigen gezin niet in gevaar brengen. Iemand vroeg hoe hij dit geheim gaat houden; door het niet te vertellen natuurlijk.. En ik pas er ook voor om dat achter zijn rug om te doen en andere kinderen, die al een geschiedenis met hem hebben, onherroepelijk te duperen.
Het topic 'zou je het weer doen' werd genoemd, dit heb ik ook gelezen en ik moest er inderdaad weer aan denken. Ik vind de positief gestemde reacties wel heel fijn hoor, dat helpt me ook. Zeker ook om van iemand te lezen die het met twee kinderen zelfs goed te doen vindt, en iemand die opgegroeid is bij een alleenstaande moeder en dit altijd fijn heeft gevonden.
Maar er zijn ook andere dingen die kunnen gebeuren inderdaad zoals zorgen om de gezondheid van het kindje als daar iets mee aan de hand is, iemand noemde postnatale depressie, burnout (wat heftig trouwens zeg
). Ik heb de financiële middelen om wat langere tijd te stoppen met werken en mijn werk door een vervanger te laten uitvoeren, maar dan nog is opkrabbelen van mentale gezondheidsproblemen een hele kluif.Het FIOM werd een paar keer genoemd, ik heb contact gehad met de abortuskliniek en zij raadden dit ook aan. Ik ga zeker contact met ze opnemen, en heb ook mijn psycholoog weer benaderd om de situatie mee door te spreken.
Ik moet nu weg, even geen tijd meer om verder te reageren. Ik neem alles wat ik heb gelezen weer mee in mijn overwegingen en zal jullie zeker nog updates geven.
