3 jaar naar buitenland, schuldgevoel naar familie

19-06-2021 09:03 32 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken.

Voor mijn werk ga ik 3 jaar in het buitenland wonen. Mijn gezin (partner en dreumes) gaan mee. We gaan in 2 verschillende landen wonen, beide op minimaal 10 uur vliegen afstand.

Dit is een droom van partner en mij die uitkomt. We hebben altijd veel gereisd en wilden altijd nog graag echt langere tijd ergens anders wonen. Toen kwam ons kind onverwacht en nu hebben we een huis gekocht dichtbij onze familie. Heel fijn allemaal, maar nu gaan we dus weg. En familie vindt dat echt vreselijk echt zegt dat ook regelmatig. Het 'familie stuk' vind ik zelf ook heel moeilijk aan onze tijdelijke emigratie. Ik ga onze familie enorm missen, want ik weet dat ze (om praktische redenen) waarschijnlijk niet (veel) langs zullen komen. En wij zijn ook niet van plan om iedere paar maanden terug te vliegen.

Ik voel me vooral schuldig naar onze ouders toe, want die vinden het zo erg dat ze hun enige kleinkind dan niet meer van dichtbij zien opgroeien. Natuurlijk kunnen. We FaceTimen, maar dat is niet hetzelfde als bij elkaar om de hoek wonen.

Ik ervaar veel tegenstrijdige gevoelens. Aan de ene kant zoveel zin om weg te gaan, aan de andere kant zo schuldig om het leed wat ik mijn familie en kind aandoe. Wat kind gaat de opa's en oma's ook missen natuurlijk.

Heeft iemand hier ervaring mee? Slijten deze gevoelens?
Mijn ouders verhuisden naar het buitenland 11 dagen voor ik geboren werd. In een tijd zonder internet, dus geen snelle en makkelijke communicatiemogelijkheden. Bellen was toen ook lastiger, verbindingen soms niet goed. En razend duur. Mijn ouders hebben het heel goed naar hun zin gehad, een hele mooie tijd.
Wel zaten we minder ver weg. Meestal gingen wij 1x per jaar naar Nederland en kwamen opa's en oma's 1x per jaar naar ons. Dat is gewoon iets waar je je op instelt.

Wat jammer dat jouw familie er zo dramatisch over doet, en zo'n guilt trip op je schouders legt. Vind ik nogal egoistisch. Ze zouden ook kunnen zeggen "we gaan jullie missen, maar wat fijn dat jullie deze kans krijgen. Veel plezier!"

Gewoon doen, en ervan genieten. Het is maar voor een paar jaar.
Alle reacties Link kopieren
Je dreumes is er zo overheen dat hij/zij de opa's en oma's niet meer ziet hoor.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt alleen voor jezelf leven, niet voor een ander. Als dit je droom is, ga je voor altijd spijt krijgen. Je kind is nu nog klein en flexibel. Jullie zijn de basis. Ze heeft nog geen eigen leven met vriendjes.

Voor je dreumes zal familie op afstand normaal worden. Facetimen zou ik niet teveel op rekenen. Mijn dochter had tot een jaar of 5 geen interesse daarin. Het was niet echt.

Ik zou eerder je familie boekjes laten voorlezen en dergelijke, dat ze daar filmpjes van maken.
Alle reacties Link kopieren
Over dreumes zou ik me helemaal geen zorgen maken. Die accepteert de dingen heel wat makkelijker. Daarbij hoef je alleen maar te zorgen dat hij zijn Nederlands niet vergeet. En de rest van de familie overleeft het ook wel, voor achterblijvers is het altijd wat lastiger omdat die in hun oude stramien zitten en dat moeten veranderen. Maar die wennen ook wel
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Als dit jullie droom is, dan moet je dat gewoon doen! (Al zou ik er niet aan moeten denken 😆)

Nu is het gemakkelijker, omdat je kind nog niet leerplichtig is.
Qua contact met je familie; ik denk dat het meer het idee is, dat je zo ver weg zit. Tegenwoordig zijn er genoeg mogelijkheden om goed contact te houden. Je zal je familie zeker missen, maar je bent niet voor eeuwig geëmigreerd. En er zijn mogelijkheden om een bezoek aan Nederland te brengen.

Ik ben van mening dat als zoiets echt je droom is, je het gewoon moet doen. Het is zo’n unieke ervaring. Ook voor je kind.
Alle reacties Link kopieren
Jammer dat je familie je dit niet gunt zonder je een schuldgevoel te bezorgen. Ze zouden ook de leuke kanten kunnen zien. Als je dichtbij elkaar woont, zie je elkaar wel regelmatig of vaker, maar vaak maar kort. Nu kunnen je ouders misschien wel drie weken op bezoek komen en dat is ook fantastisch.

Het is maar drie jaar...
Gewoon gaan, wat een prachtkans!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zelf een achterblijvende ouder en gun het mijn dochter van harte. Natuurlijk mis ik haar, maar zij moet de ruimte hebben om haar leven in te richten zoals zij dat wil. Dat is ook een natuurlijk proces, op een gegeven moment zit je ouderrol in verzorgende zin erop. (Klein-) kinderen zijn hier nog niet aan de orde, maar ik hoop dat we wel regelmatig heen en weer kunnen reizen als het zover komt. In ons geval is het niet zo ver, maar de afgelopen maanden zat haar woonland flink op slot (en nog).
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben het zelfde als jullie gedaan. Toen mijn kinderen 3 jaar en 12 weken waren zijn wij ook naar het buitenland gegaan voor werk. Ik voelde mij ook schuldig naar mijn ouders toe. Nu bijna 18 jaar later wonen we hier nog, iedereen is er inmiddels allang aan gewend, soms voel ik mij nog wel een beetje schuldig. Mijn ouders en schoonouders zeiden altijd als jullie gelukkig zijn daar dan zijn wij het ook.
Jullie gaan voor 3 jaar, ik zou de kans aanpakken. De familie went eraan en zullen uiteindelijk blij zijn voor jullie dat jullie deze kans krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Mijn zoon en zijn gezin wonen in Frankrijk sinds 2011. Mijn zoon is altijd een avontuurlijker reiziger geweest en voor zijn huwelijk woonde hij in Thailand, Laos, Vietnam en Malawi.
Ik vind het prima dat hij veel van de wereld gezien heeft en gelukkig is.
Mijn stelling is dat je niet voor een ander leeft maar wel leeft om zo prettig mogelijk met anderen om te gaan.
Het is niet omdat men kinderen op de wereld heeft gezet dat die kinderen je eigendom zijn en hetzelfde leven moeten leiden als de ouders.
Geniet van je drie jaar buitenland en negeer het gezeur!
Alle reacties Link kopieren
Gefeliciteerd! Wat een fantastische kans, jullie droom achterna!
Ik herken het ook, mijn ouders waren ook echt niet blij toen we (weer) naar het buitenland verhuisden. Maar ondanks ook 10 uur (vlieg) reisafstand, zien we elkaar toch elk jaar 1x hier en 1x in Nederland. Dan hebben we meer quality time dan toen we in Nederland woonden.
Bedenk dat je niet verantwoordelijk bent voor hun geluk. Net zo goed dat zij dat niet voor jouw geluk zijn (maar je wel ongelukkig kunnen maken door zo te reageren).
En 3 jaar vliegen om!
Alle reacties Link kopieren
Mijn zus woont op 3 uur vliegen van Nederland, met haar gezin.

Bij ons vond niemand het een probleem.

Alleen is het land een beetje strenger met Corona dan Nederland, dus toeristen mogen er niet in. Dus even geen familiebezoek.

(zij mogen wel hier op vakantie komen, maar dan moeten ze bij terugkeer 5 dagen ofzo in een karantaine-hotel zitten).
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
O wat heerlijk, geniet ervan! Laat je familie je geen schuldgevoel aanpraten, naar trekje.

Dat praktische stukje over niet langs komen, is dat niet willen of niet kunnen?
Honey, you should see me in a crown
Alle reacties Link kopieren
Geweldig!!
Wij hebben er ook heel hard over nagedacht… niet gedaan. Om dezelfde reden.
Ik vond dat ik het mijn ouders niet aan kon doen. Zij pasten altijd op onze oudste en toen de jongste geboren werd kwam deze kans langs.

Ik kon het niet. En hoewel ik heel blij ben dat we hier zijn gebleven en mijn ouders hebben kunnen genieten van de tijd met onze kinderen, lonkt het nog altijd. Mijn ouders zijn inmiddels hoogbejaard en kunnen nog maar weinig. Ik wil ze nu graag ondersteunen en onze oudste gaat naar het gymnasium. En dat hebben ze daar nu net niet in het land waar wij heen zouden willen.

Misschien ooit, als mijn ouders niet meer leven en de oudste studeert… dan….

Maar hoe lekker had het geweest om met kleine hummels te zijn gegaan?
Tsja…. Wij zullen het nooit weten (al heb ik het wel gezien bij anderen, toen we er ook woonden voordat we kinderen hadden)

Succes met afscheid nemen!
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat jullie het gaan doen. Drie jaar is prima te overzien en je zult zien als je nu niet zou gaan, dan ga je nooit, want kind op de basisschool, kind op de middelbare school, o ja, ouders worden nu wel oud, stel dat...

Jammer voor de opa's en oma's, maar ook daar komen ze echt wel weer over heen. Over 3 jaar is kind er weer en tussendoor stuur je filmpjes en foto's. Die goede band kunnen ze tzt ook prima krijgen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Dwaler schreef:
19-06-2021 12:10
Wat jammer dat jouw familie er zo dramatisch over doet, en zo'n guilt trip op je schouders legt. Vind ik nogal egoistisch. Ze zouden ook kunnen zeggen "we gaan jullie missen, maar wat fijn dat jullie deze kans krijgen. Veel plezier!"

Gewoon doen, en ervan genieten. Het is maar voor een paar jaar.

Inderdaad. Ik snap dat ze niet blij zijn, maar waar de ene ouder (met pijn in het hart) zegt: 'altijd doen. Veel plezier daar', is de andere ouder niet in staat om het geluk van hun kinderen voorop te stellen en enthousiast te zijn. Tja, wat moet je ermee? Niets, gewoon gaan, anders houdt je eeuwig spijt en ze wennen er wel aan.
Alle reacties Link kopieren
Je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen, en je familie hoeft helemaal niet blij te zijn dat ze jullie 3 jaar niet gaan zien. Je geeft zelf aan dat je ze enorm gaat missen, niet zo gek dus dat zij dan hetzelfde doen.
Alle reacties Link kopieren
Het is jullie keuze. Jullie droom. Jullie kans. Natuurlijk ga je dan! Ik begrijp best dat de familie dit vast wel leuk vindt voor jullie, maar niet voor henzelf. Begrijpelijk. Ze zijn net grootouders geworden en de invulling daarvan hadden ze natuurlijk anders voor zich gezien.
Mijn ouders en schoonouders hebben al hun kroost op hooguit een half uurtje rijden wonen en zouden zo'n emigratie ook heel erg hebben gevonden, puur vanuit zichzelf gezien. Ze zouden het ons wel gegund hebben, maar ik weet niet of het ze gelukt zou zijn om hun eigen verdriet te verbergen.
Ik vind het dus heel begrijpelijk dat ze het erg vinden om jullie en jullie kindje drie jaar niet te zien. Het zou ook wel erg harteloos zijn om daar geen begrip voor te hebben.

Dat neemt niet weg dat het niet leuk is om het steeds te benoemen. Daar zou ik iets van zeggen. 'mam, we gaan hoe dan ook toch, het maakt het voor niemand makkelijker om dit steeds zo te zeggen. Dat zet me onder druk, dat vind ik niet fijn en het gaat bovendien niets veranderen.'

Hopelijk lukt het ze om jullie keuze te respecteren, en de nadruk te leggen op blij voor jullie, in plaats van op verdrietig voor ons.
Alle reacties Link kopieren
waarompaktieniet schreef:
19-06-2021 17:19
Gefeliciteerd! Wat een fantastische kans, jullie droom achterna!
Ik herken het ook, mijn ouders waren ook echt niet blij toen we (weer) naar het buitenland verhuisden. Maar ondanks ook 10 uur (vlieg) reisafstand, zien we elkaar toch elk jaar 1x hier en 1x in Nederland. Dan hebben we meer quality time dan toen we in Nederland woonden.
Bedenk dat je niet verantwoordelijk bent voor hun geluk. Net zo goed dat zij dat niet voor jouw geluk zijn (maar je wel ongelukkig kunnen maken door zo te reageren).
En 3 jaar vliegen om!
Helemaal eens met je reactie, al vliegen die drie jaar voor To vast wel om ja, maar de ouders zullen dat toch wel anders beleven.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet natuurlijk niet voor welke baan/werkgever jullie gaan, maar de werkgever waar wij ooit voor gingen had een hele goede repatriëringsverzekering.
Dat was een heel fijn idee.
(En bij ons helaas ook twee keer noodzakelijk)
Alle reacties Link kopieren
Dropdrop schreef:
19-06-2021 12:13
Je kunt alleen voor jezelf leven, niet voor een ander. Als dit je droom is, ga je voor altijd spijt krijgen. Je kind is nu nog klein en flexibel. Jullie zijn de basis. Ze heeft nog geen eigen leven met vriendjes.

Voor je dreumes zal familie op afstand normaal worden. Facetimen zou ik niet teveel op rekenen. Mijn dochter had tot een jaar of 5 geen interesse daarin. Het was niet echt.

Ik zou eerder je familie boekjes laten voorlezen en dergelijke, dat ze daar filmpjes van maken.

Eens met de reactie van de meesten hier.

Ik vind de tip van Dropdrop om opa/oma te laten voorlezen en deze filmpjes naar jullie sturen, een hele goede en leuke tip.

Zeker als opa/oma dat ook willen, is het goed voor de band: het kind hoort de stem en ziet opa/oma regelmatig (en andersom misschien ook) en daarnaast hou je de Nederlandse taal levend.
En: het kan nog makkelijk zijn ook, zo af en toe "verhaaltje voor het slapen gaan door opa/oma opzetten" :-D
Dropdrop schreef:
19-06-2021 12:13
Je kunt alleen voor jezelf leven, niet voor een ander. Als dit je droom is, ga je voor altijd spijt krijgen. Je kind is nu nog klein en flexibel. Jullie zijn de basis. Ze heeft nog geen eigen leven met vriendjes.

Voor je dreumes zal familie op afstand normaal worden. Facetimen zou ik niet teveel op rekenen. Mijn dochter had tot een jaar of 5 geen interesse daarin. Het was niet echt.

Ik zou eerder je familie boekjes laten voorlezen en dergelijke, dat ze daar filmpjes van maken.
Hier is dochter vrijwel opgegroeid met FaceTime en is er juist heel geïnteresseerd in en belt meerdere keren per week met opa en oma’s (2.5 jaar).

To, ook al snap ik dat ze het lastig vinden, het is ook niet leuk om de hele tijd te horen dat het zo erg is dat jullie gaan. Ik zou dat misschien gewoon een keer aangeven.

Wij hebben kinderen gekregen in het buitenland, maar krijgen nog steeds regelmatig de vraag wanneer we naar Nederland verhuizen (zijn 8 jaar geleden zonder nog kinderen verhuisd). Dat staat nog echt niet op de planning. Als mensen op bezoek komen is het daarentegen wel altijd met veel kwaliteitstijd. Helaas was dat door Corona lastig en dat was wel heel moeilijk, maar hopelijk wordt dat snel beter. We gaan ook op bezoek naar Nederland, wat leuk is, maar heel druk en geplan om iedereen weer te kunnen zien.

Als jullie het willen doen zou ik het nu doen. Een kind zo jong past zich vaak makkelijk aan en later is stabiliteit qua woonplek erg belangrijk dus dan gaat dat lastiger.
Als je gewoon goed voor je kind zorgt, doe je hem hier echt absoluut geen leed mee aan. Dat is denk ik een idee dat jouw familie je heeft aangepraat.

Wat is nou 3 jaar? Ik vind het allemaal wel meevallen. Ga voor dat avontuur, echt zonde om het niet te doen. Je familie klinkt eerder manipulatief/afgunstig.

Met woorden als 'hen leed aandoen' cijfer je jezelf en je man veel te veel weg!
Alle reacties Link kopieren
Wat veel reacties! Dat had ik niet verwacht zo snel. Bedankt allemaal! Zo fijn om herkenning te lezen. Ik begon echt ernstig te twijfelen of het niet vreselijk egoïstisch is om dit te doen, maar door jullie reacties heb ik er weer helemaal zin in!

Ik ga het inderdaad met ze bespreken dat het niemand helpt om steeds te benadrukken hoe vreselijk ze het vinden. Ze hebben nog nooit gezegd dat ze blij zijn voor ons dat we deze kans krijgen. Verbaast me wel, want we hebben allebei een hele leuke normale gezellige familie haha.. normaal geen negatieve sfeer ofzo.

Ik denk dat we elkaar weinig zullen opzoeken,omdat het voor ons praktisch wat betreft werk lastig wordt om terug te komen. En in beide families zijn mensen die absoluut niet van reizen houden, dus daarom verwacht ik hun omgekeerd ook niet bij ons. Het is niet anders en inderdaad, wat is nou 3 jaar op een mensenleven..

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven