Geld & Recht
alle pijlers
Terugkerende financiele problemen
maandag 21 mei 2018 15:51
Ik wist niet of ik het hier moest plaatsen of bij relaties.
Mijn broer heeft al jaren terugkerende financiele problemen. Hij maakt schulden bij instanties/winkels en leent dan geld bij anderen die hij dan weer niet kan terugbetalen. Mijn ouders lossen het steeds op en verzinnen dan manieren om ermee om te gaan zoals dat zij zijn financieen beheren. Dat gaat dan een tijd goed, dan komt er weer meer vrijheid en uiteindelijk gaat het weet mis. Het is een moeilijke man, hij woont zelfstandig maar heeft erg veel moeite om dat ‘gewoon’ te doen. Zoals dus de financieen maar ook het huishouden. Het is vaak een puinhoop en mijn ouders en andere familieleden helpen vaak. Hij heeft als kind diagnose pddnos gekregen. Hij heeft werk en kan ( met dus veel ondersteuning familie) op zz wonen. Ik denk dat hij niet in aanmerking zou komen voor begeleid wonen. Bovendien wil hij dat absoluut niet. Een begeleider/coach/bewindvoerder. Het is allemaal besproken maar hij weigert pertinent. Mijn ouders weten niet hoe verder. Enerzijds willen ze de handen er vanaf trekken ( onder het mom van we houden het in stand) anderzijds blijft het hun kind en ze willen niet dat hij verder in de problemen geraakt. Het is een zeer lange zware weg geweest om te komen tot dit punt waar het ( buiten de financieen) redelijk goed gaat. Laatst vroeg hij mij om geld om te kunnen eten. Ik heb geweigerd en gezegd dat hij altijd mee kan eten. Dat wilde hij dan niet. Sja...
ik vind het ook moeilijk. Hij weet dat hij anders is dan leeftijdgenoten en daardoor niet hetzelfde leven lan leiden van een relatie/gezin/groter huis/eigen auto etc. Vrienden hebben gestudeerd en goede banen en kunnen mooie kleren/spullen kopen en op vakantie. Hij wil dat ook en is daar gevoelig voor. Hij ziet dat ook bij mij, zijn jongere zusje heeft het in zijn ogen ook allemaal. Maargoed hij ziet niet in dat er mensen zijn die elke cent moeten omdraaien en dat er maar weinig zijn die alles kunnem doen wat ze willen. Wij werken er ook hard voor en sparen voor bepaalde uitgaven. Het is natuurlijk wel zo dat ik een partner heb en hij niet. Maar hij leeft zoals hij wil en niet wat zijn portomonnee toelaat. Dat kan gewoon niet.
We weten niet hoe hiermee om te gaan. Ik wil er voor hem zijn maar ik ga geen geld lenen/geven want dan is het eind zoek. Hij moet ook leren dat je niet altijd kunt hebben wat je wil. En leren dat kant en klaar eten kopen duurder is dan zelf een pan spaghetti maken waar je twee keer van kan eten. Soms denk ik dat jet luiheid/gemak is en dat wij met goede bedoelingen ook een hoop in stant houden. Maar zijn beperking(en) zorgen er ook voor dat hij sommige dingen niet kan of kan inzien of consequenties niet overziet. Het is dubbel. We willen allemaal het beste voor hem maar aan onze mogelijkheden komt ook een eind. Het is voor mijn ouders ook moeilijk om aan de telefoon uitgescholden te worden dat ze geen geld overmaken terwijl ze 3 dagen ervoor een betalingsregeling hebben afgesproken.
Wie heeft tips/adviezen/ervaring?
Mijn broer heeft al jaren terugkerende financiele problemen. Hij maakt schulden bij instanties/winkels en leent dan geld bij anderen die hij dan weer niet kan terugbetalen. Mijn ouders lossen het steeds op en verzinnen dan manieren om ermee om te gaan zoals dat zij zijn financieen beheren. Dat gaat dan een tijd goed, dan komt er weer meer vrijheid en uiteindelijk gaat het weet mis. Het is een moeilijke man, hij woont zelfstandig maar heeft erg veel moeite om dat ‘gewoon’ te doen. Zoals dus de financieen maar ook het huishouden. Het is vaak een puinhoop en mijn ouders en andere familieleden helpen vaak. Hij heeft als kind diagnose pddnos gekregen. Hij heeft werk en kan ( met dus veel ondersteuning familie) op zz wonen. Ik denk dat hij niet in aanmerking zou komen voor begeleid wonen. Bovendien wil hij dat absoluut niet. Een begeleider/coach/bewindvoerder. Het is allemaal besproken maar hij weigert pertinent. Mijn ouders weten niet hoe verder. Enerzijds willen ze de handen er vanaf trekken ( onder het mom van we houden het in stand) anderzijds blijft het hun kind en ze willen niet dat hij verder in de problemen geraakt. Het is een zeer lange zware weg geweest om te komen tot dit punt waar het ( buiten de financieen) redelijk goed gaat. Laatst vroeg hij mij om geld om te kunnen eten. Ik heb geweigerd en gezegd dat hij altijd mee kan eten. Dat wilde hij dan niet. Sja...
ik vind het ook moeilijk. Hij weet dat hij anders is dan leeftijdgenoten en daardoor niet hetzelfde leven lan leiden van een relatie/gezin/groter huis/eigen auto etc. Vrienden hebben gestudeerd en goede banen en kunnen mooie kleren/spullen kopen en op vakantie. Hij wil dat ook en is daar gevoelig voor. Hij ziet dat ook bij mij, zijn jongere zusje heeft het in zijn ogen ook allemaal. Maargoed hij ziet niet in dat er mensen zijn die elke cent moeten omdraaien en dat er maar weinig zijn die alles kunnem doen wat ze willen. Wij werken er ook hard voor en sparen voor bepaalde uitgaven. Het is natuurlijk wel zo dat ik een partner heb en hij niet. Maar hij leeft zoals hij wil en niet wat zijn portomonnee toelaat. Dat kan gewoon niet.
We weten niet hoe hiermee om te gaan. Ik wil er voor hem zijn maar ik ga geen geld lenen/geven want dan is het eind zoek. Hij moet ook leren dat je niet altijd kunt hebben wat je wil. En leren dat kant en klaar eten kopen duurder is dan zelf een pan spaghetti maken waar je twee keer van kan eten. Soms denk ik dat jet luiheid/gemak is en dat wij met goede bedoelingen ook een hoop in stant houden. Maar zijn beperking(en) zorgen er ook voor dat hij sommige dingen niet kan of kan inzien of consequenties niet overziet. Het is dubbel. We willen allemaal het beste voor hem maar aan onze mogelijkheden komt ook een eind. Het is voor mijn ouders ook moeilijk om aan de telefoon uitgescholden te worden dat ze geen geld overmaken terwijl ze 3 dagen ervoor een betalingsregeling hebben afgesproken.
Wie heeft tips/adviezen/ervaring?
maandag 21 mei 2018 16:02
Dat is het zeker. Daarom voelen we ook dat ze dit niet meer voor hem kunnen. Hij is op dergelijke momenten niet voor rede vatbaar. Hij weet zelf wel dat hij fout zit getuige zn excuses maar toch blijft het voorkomen. Leren van fouten kan hij niet.
Maar hoe fout moet je het laten gaan? Zo fout dat hij uit zn huis wordt gezet? En dan moet hij naar een opvanghuis?
maandag 21 mei 2018 16:06
Heeft hij iets van "statuut" voor die beperkingen?
Misschien es horen of je hem zonder zijn eigen toestemming onder bewind kan laten plaatsen of een coach of begeleiding kan regelen?
Misschien dat 1 keer zwaar tegen de muur lopen net wel zijn redding is.
En hij in zo'n opvanghuis of dergelijke net wel de begeleiding krijgt die hij nodig heeft.
Buiten zijn familie om.
Doordat jullie hem altijd maar helpen komt hij nooit in 't zicht van officiële hulpverlening die hem misschien kan dwingen hulp aan te nemen.
Misschien es horen of je hem zonder zijn eigen toestemming onder bewind kan laten plaatsen of een coach of begeleiding kan regelen?
Misschien dat 1 keer zwaar tegen de muur lopen net wel zijn redding is.
En hij in zo'n opvanghuis of dergelijke net wel de begeleiding krijgt die hij nodig heeft.
Buiten zijn familie om.
Doordat jullie hem altijd maar helpen komt hij nooit in 't zicht van officiële hulpverlening die hem misschien kan dwingen hulp aan te nemen.
maandag 21 mei 2018 16:10
Hmm ik ben er bang voor. Hij heeft zijn dossier destijds met verslag verbrand als opstandige puber. Het internaat waar hij heeft gezeten bestaat niet meer.Tornacense schreef: ↑21-05-2018 16:06Heeft hij iets van "statuut" voor die beperkingen?
Misschien es horen of je hem zonder zijn eigen toestemming onder bewind kan laten plaatsen of een coach of begeleiding kan regelen?
Misschien dat 1 keer zwaar tegen de muur lopen net wel zijn redding is.
En hij in zo'n opvanghuis of dergelijke net wel de begeleiding krijgt die hij nodig heeft.
Buiten zijn familie om.
Ik heb in een dergelijke opvang gewerkt en dat lijkt me niet goed voor hem. Ben bang dat de stap naar ‘makkelijk veel geld verdienen’ dan klein is.
maandag 21 mei 2018 16:11
Ik heb zo'n schoonzus. Heel lastig. Vriendlief heeft er al veel ellende door meegemaakt. Schoonmoeder blijft haar echter faciliteren en houdt daarmee haar gedrag in stand. De betrokken hulpverlening adviseert schoonmoeder om dit niet meer te doen. Hoe moeilijk het ook is. Er is schuldhulpverlening geweest ook, wat moeilijk was maar ergens ook een zegen. Gaf de familie rust.
maandag 21 mei 2018 16:19
Jammer dat je broer niet inziet dat hij een probleem heeft. Ik ken ook iemand die een dergelijke beperking heeft en bepaalde zaken zelf niet (goed) kan, maar die persoon ziet dat wel in en laat dus zijn financiën beheren.
Geld geven of lenen zou ik in elk geval niet meer doen. Vanuit de kant van je ouders snap ik wel dat ze hem niet willen laten vallen. Ik zou als ouders zijnde een gesprek aangaan; óf je laat je vrijwillig onder bewind stellen óf wij trekken onze handen van je af. Aan jou de keuze. En dan ook echt doen. Dan moet hij het zelf maar ondervinden, hoe moeilijk ook voor jou en je ouders om te zien.
Geld geven of lenen zou ik in elk geval niet meer doen. Vanuit de kant van je ouders snap ik wel dat ze hem niet willen laten vallen. Ik zou als ouders zijnde een gesprek aangaan; óf je laat je vrijwillig onder bewind stellen óf wij trekken onze handen van je af. Aan jou de keuze. En dan ook echt doen. Dan moet hij het zelf maar ondervinden, hoe moeilijk ook voor jou en je ouders om te zien.
maandag 21 mei 2018 16:20
Heel hard en heel moeilijk, maar handen ervan af trekken lijkt idd de enige oplossing te zijn voor jouw broer.
Goed dat je geen geld geeft, maar wel aanbiedt dat hij mag komen eten.
Heb zelf een broer met pdd-nos en hij heeft na heel veel te hebben "geflikt" bij mijn ouders en allerlei instanties, een tijdje op straat geleefd. Heel erg, maar hij heeft daarna wel ingezien dat bewindvoering een deel van zijn problemen op kon lossen. Gaat al jaren stukken beter met hem.
Goed dat je geen geld geeft, maar wel aanbiedt dat hij mag komen eten.
Heb zelf een broer met pdd-nos en hij heeft na heel veel te hebben "geflikt" bij mijn ouders en allerlei instanties, een tijdje op straat geleefd. Heel erg, maar hij heeft daarna wel ingezien dat bewindvoering een deel van zijn problemen op kon lossen. Gaat al jaren stukken beter met hem.
maandag 21 mei 2018 16:29
Misschien weten we ergens ook wel dat dat het beste zou zijn. Maar hoe doe je dat? Kunnen mijn ouders daar zelf ook hulp bij krijgen?
Ik weet zeker dat als hij dan huilend aan de deur komt met een zielig verhaal ze weer om zijn.
Ze gaan ook regelmatig poetsen en opruimen daar. De vieze borden staan in stapels op het aanrecht. Het boeit hem ook niet. Mijn moeder zegt dan dat je in die zooi toch niet kunt leven en gaat dan poetsen. Ik denk echt wel dat hij de afwas kan overzien en kan stofzuigen als het vies is. Maar waarom zou je als je weet dat het ook voor je gedaan wordt?
Ik las het hier net al. Ik heb er geen zin in dat ik die ‘zorg’ straks kan overnemen. Ik heb zelf een gezin. Natuurlijk mag hij komen eten en willen we helpen maar ik kan en wil geen persoonlijk begeleider zijn.
Ik weet zeker dat als hij dan huilend aan de deur komt met een zielig verhaal ze weer om zijn.
Ze gaan ook regelmatig poetsen en opruimen daar. De vieze borden staan in stapels op het aanrecht. Het boeit hem ook niet. Mijn moeder zegt dan dat je in die zooi toch niet kunt leven en gaat dan poetsen. Ik denk echt wel dat hij de afwas kan overzien en kan stofzuigen als het vies is. Maar waarom zou je als je weet dat het ook voor je gedaan wordt?
Ik las het hier net al. Ik heb er geen zin in dat ik die ‘zorg’ straks kan overnemen. Ik heb zelf een gezin. Natuurlijk mag hij komen eten en willen we helpen maar ik kan en wil geen persoonlijk begeleider zijn.
maandag 21 mei 2018 16:42
Jouw broer kan hulp weigeren, maar jouw ouders kunnen ook hulp voor zichzelf zoeken om hier beter mee om te gaan, zodat het leefbaar wordt voor hen.
Waarom zou je broer geen 'normaal' leven kunnen hebben? Speelt er meer dan pdd-nos? Mijn man heeft ook autisme maar functioneert echt heel normaal, met een goede baan en een gezin, en soms wat uitleg van mijn kant. Maar binnen het autisme is het ook mega divers natuurlijk..
Mijn advies: jouw broer gaat nooit veranderen, jullie kunnen wel veranderen hoe je ermee omgaat. En dat ik zonder begeleiding niet doen. (Of kunnen, denk ik)
Veel sterkte, rottige situatie
Waarom zou je broer geen 'normaal' leven kunnen hebben? Speelt er meer dan pdd-nos? Mijn man heeft ook autisme maar functioneert echt heel normaal, met een goede baan en een gezin, en soms wat uitleg van mijn kant. Maar binnen het autisme is het ook mega divers natuurlijk..
Mijn advies: jouw broer gaat nooit veranderen, jullie kunnen wel veranderen hoe je ermee omgaat. En dat ik zonder begeleiding niet doen. (Of kunnen, denk ik)
Veel sterkte, rottige situatie
maandag 21 mei 2018 16:47
Als hij echt een bord nodig heeft of een kookpot zal hij die dus wel afwassen.Hartjespyama schreef: ↑21-05-2018 16:29Misschien weten we ergens ook wel dat dat het beste zou zijn. Maar hoe doe je dat? Kunnen mijn ouders daar zelf ook hulp bij krijgen?
Ik weet zeker dat als hij dan huilend aan de deur komt met een zielig verhaal ze weer om zijn.
Ze gaan ook regelmatig poetsen en opruimen daar. De vieze borden staan in stapels op het aanrecht. Het boeit hem ook niet. Mijn moeder zegt dan dat je in die zooi toch niet kunt leven en gaat dan poetsen. Ik denk echt wel dat hij de afwas kan overzien en kan stofzuigen als het vies is. Maar waarom zou je als je weet dat het ook voor je gedaan wordt?
Ik las het hier net al. Ik heb er geen zin in dat ik die ‘zorg’ straks kan overnemen. Ik heb zelf een gezin. Natuurlijk mag hij komen eten en willen we helpen maar ik kan en wil geen persoonlijk begeleider zijn.
Je moeder wil alleen dat het perfect is en dat alle borden en pannen afgewassen zijn.
Dat ze dat bij haar thuis doet ... oké.
Maar hem boeit het dus niet, dus laat hem.
maandag 21 mei 2018 16:50
Of hij overziet het echt niet..
Vb, ik schreef net dat mijn man ass heeft, een van mijn dochters heeft het ook. Als zij gaat opruimen schrijf ik op wat ze moet doen in welke volgorde, anders lukt het haar niet omdat het 1 grote brei wordt in haar hoofd. Ze is gewoon gemiddeld intelligent trouwens, ze gaat naar de havo dus daar ligt het niet aan.
Maar goed, als hij begeleiding weigert kunnen jouw ouders dat niet blijven doen. Ze mogen zelf ook nog leven!
Vb, ik schreef net dat mijn man ass heeft, een van mijn dochters heeft het ook. Als zij gaat opruimen schrijf ik op wat ze moet doen in welke volgorde, anders lukt het haar niet omdat het 1 grote brei wordt in haar hoofd. Ze is gewoon gemiddeld intelligent trouwens, ze gaat naar de havo dus daar ligt het niet aan.
Maar goed, als hij begeleiding weigert kunnen jouw ouders dat niet blijven doen. Ze mogen zelf ook nog leven!
maandag 21 mei 2018 17:18
Ik herken veel van je verhaal, mijn broertje heeft dezelfde diagnose. Zijn 'geluk' is dat hij in ieder geval tijdelijk begeleid woont. Maar ook daar doen ze niks als een 'klant' nee zegt, heb je voor dit probleem (en vele anderen) dus geen zak aan. Mijn broertje accepteert wel hulp met zijn financiën gelukkig. Ik bel hem 1 keer per maand om alles door te nemen en krijg alle post wel binnen, en na wat ups en downs kan hij nu zelfs sparen. Mijn vader heeft ervoor gekozen zijn handen ervan af te trekken, sindsdien gaat het contact een stuk beter.
Als jouw broer geen hulp accepteert is het toch tijd voor bewind.
Als jouw broer geen hulp accepteert is het toch tijd voor bewind.
maandag 21 mei 2018 17:21
Nee hoor, mijn broertje stopt dan gewoon met eten. Bmi is nu 16,1. probleem bij pddnos is dat het vaak enorm onderschat wordt. 'Hij doet toch gewoon mbo, hij is toch niet gek?'Tornacense schreef: ↑21-05-2018 16:47Als hij echt een bord nodig heeft of een kookpot zal hij die dus wel afwassen.
Je moeder wil alleen dat het perfect is en dat alle borden en pannen afgewassen zijn.
Dat ze dat bij haar thuis doet ... oké.
Maar hem boeit het dus niet, dus laat hem.
maandag 21 mei 2018 18:17
Ik denk dat je je broer overschat. Mijn broertje kan ook alles, maar als hij 2 dingen in zijn hoofd heeft die moeten, komt geen van tweeën een stap verder.Hartjespyama schreef: ↑21-05-2018 16:29Misschien weten we ergens ook wel dat dat het beste zou zijn. Maar hoe doe je dat? Kunnen mijn ouders daar zelf ook hulp bij krijgen?
Ik weet zeker dat als hij dan huilend aan de deur komt met een zielig verhaal ze weer om zijn.
Ze gaan ook regelmatig poetsen en opruimen daar. De vieze borden staan in stapels op het aanrecht. Het boeit hem ook niet. Mijn moeder zegt dan dat je in die zooi toch niet kunt leven en gaat dan poetsen. Ik denk echt wel dat hij de afwas kan overzien en kan stofzuigen als het vies is. Maar waarom zou je als je weet dat het ook voor je gedaan wordt?
Ik las het hier net al. Ik heb er geen zin in dat ik die ‘zorg’ straks kan overnemen. Ik heb zelf een gezin. Natuurlijk mag hij komen eten en willen we helpen maar ik kan en wil geen persoonlijk begeleider zijn.
Ik zou voor nu afstand houden, ook omdat het niet jouw rol is maar die van je ouders. De zorg gaat blijven of je ouders moeten een wonder tegenkomen, het zorgsysteem in Nederland heeft voor deze mensen geen vangnet. Helaas
Ik heb er ook verre van zin in om straks mijn broertje te verzorgen, maar ik ga hem niet in de goot laten liggen. Vooral omdat ik hem als persoon wel waarderen kan en hij op goede momenten ook mij waardeert. Ik heb respect voor de keuze om wel los te laten bij vergelijkbare gevallen.
maandag 21 mei 2018 18:32
Och to, wat een moeilijke situatie. Jij lijkt wel prima met de situatie om te gaan. Je geeft je broer geen geld voor eten, maar biedt aan om te komen eten. Heel goed, blijf dat doen. Je ziet ook dat je moeder faciliteert. Zo komt het inderdaad over.
Het lijkt erop dat je broer veel dingen niet geleerd heeft. Hij heeft dus op een internaat gezeten. Jouw moeder lijkt op haar beurt ook niet goed genoeg geleerd te hebben hoe ze het beste met hem om kan gaan. Staat ze daar wel voor open? Want het is nooit te laat om te leren. Ik zou je moeder adviseren om via de huisarts hulp/begeleiding /therapie te vinden voor haarzelf, om je broer beter te leren begrijpen.
Het lijkt erop dat je broer veel dingen niet geleerd heeft. Hij heeft dus op een internaat gezeten. Jouw moeder lijkt op haar beurt ook niet goed genoeg geleerd te hebben hoe ze het beste met hem om kan gaan. Staat ze daar wel voor open? Want het is nooit te laat om te leren. Ik zou je moeder adviseren om via de huisarts hulp/begeleiding /therapie te vinden voor haarzelf, om je broer beter te leren begrijpen.
maandag 21 mei 2018 21:08
Dan klinkt curatele eerder een passende maatregel. Lees erover op rechtspraak.nlZonnigKleintje schreef: ↑21-05-2018 17:21Nee hoor, mijn broertje stopt dan gewoon met eten. Bmi is nu 16,1. probleem bij pddnos is dat het vaak enorm onderschat wordt. 'Hij doet toch gewoon mbo, hij is toch niet gek?'
