Geld & Recht alle pijlers

De verdeling van financiën bij samenwonen

11-10-2018 13:39 20 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend en ik zijn 8 maanden samen. In de praktijk wonen we al drie maanden samen, maar ik heb nog wel mijn eigen stekje. Helaas is er nu een situatie ontstaan waardoor ik gedwongen word om mijn eigen stek te verlaten op korte termijn. Mijn vriend is zo lief om mij de mogelijkheid te geven officieel bij hem in te trekken, maar ik merk dat dit me bang maakt en dat ik vragen heb.

De situatie is als volgt:

- Vriend heeft een eigen huis (koop)
- Vriend heeft twee kinderen die ongeveer 50/50 bij hem wonen
- Wij verdienen allebei ongeveer net zoveel elke maand

Wat maakt me precies zo bang? Het feit dat ik bij hem intrek en zelf niks achter de hand heb. Ik ben dus sowieso van plan me in te schrijven bij de woningbouw (je gaat er niet vanuit dat het fout gaat, maar je weet maar nooit en je moet realistisch blijven).
Het is zijn huis, dus in feite kan hij me zo op straat gooien als hij wil, dat maakt me onzeker. Ook wat betreft spullen: ik heb niks van mezelf bij hem, en ik weet niet of mijn meubels bij hem in huis passen (ik heb bijvoorbeeld hele fijne meubeltjes omdat mijn huis niet zo groot was, zijn huis is wel ruimer en zijn meubels erg groot/grof en absoluut niet mijn smaak). Nu hebben we wel afgesproken dat we samen gaan kijken wat we in huis kunnen veranderen zodat het ook meer als mijn thuis gaat voelen. Dat is fijn. Ook hebben we afgesproken dat als het samenwonen gewoon prima verloopt, we over een jaar gaan kijken of we samen iets kunnen kopen (huis en inrichting is van hem en z’n ex dus ik wil op termijn sowieso graag iets van ons samen).

Maar goed… Wat moet ik met mijn meubels doen? Tijdelijk opslaan tot we er echt zeker van zijn dat ik bij hem wil blijven wonen, of direct verkopen? Mijn gevoel is onzeker/bang, mijn ratio vindt het aan de ene kant onnodig om spullen op te slaan voor het geval dat………. Aan de andere kant: als het wel te snel blijkt te zijn om officieel, definitief samen te wonen, is het wel fijn dat ik mijn vertrouwde spullen heb voor in mijn eventuele nieuw gevonden woning.

En dan de financiën… Hoe verdeel je dit? Wat is reëel? Wat is eerlijk? Ik wil absoluut niet dat hij er financieel op achteruit gaat maar ik wil zelf ook niet ‘genaaid’ worden. Dus welke lasten delen jullie in een vergelijkbare situatie als de mijne?
In mijn hoofd zijn er drie opties: ik betaal een X bedrag aan huur, maar geen kosten aan onderhoud / reparaties, etc. Of: meebetalen aan de rente (niet aflossing) -> ook meedelen in teruggaaf belasting. Of: ik betaal helemaal niet mee aan de hypotheek/woonlasten, zodat ik meer kan sparen.
Overige vaste lasten (g/w/l, waterschap, gemeentebelasting, boodschappen etc.) worden sowieso verdeeld lijkt mij.

Niet meebetalen aan hypotheek geeft een dubbel gevoel. 1) Hij gaat er financieel niet op achteruit want de last is hij ook kwijt als ik niet bij hem intrek. Maar 2) Het voelt als profiteren….

Overigens hebben mijn vriend en ik nog niet over de financiën gepraat, dit topic zijn echt mijn eigen hersenspinsels, onzekerheden en vragen en ik ben erg benieuwd hoe andere forummers een situatie zoals deze hebben ingevuld. Uiteraard gaan vriend en ik hier zeer snel wel over praten.

De enige andere directe oplossing voor mij, als ik niet bij mijn vriend intrek, is dat ik ga wonen bij een van mijn ouders en vanuit die positie een eigen woning zoek. Omdat mijn vriend en ik oorspronkelijk nog niet officieel wilden gaan samenwonen, het voelt dus een beetje geforceerd allemaal nu.
Alle reacties Link kopieren
Na acht maanden en door 'omstandigheden' zou ik niet gaan samenwonen. Ik zou me inschrijven bij de woningbouw (sowieso een goed plan om dat meteen vanaf je 18de te doen), meubels opslaan, bij een ouder gaan wonen en over een half jaar eens kijken waar jullie staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
Toch maar een eigen plek zoeken denk ik. Verkeerde basis om nu al te gaan samenwonen.
anoniem_277465 wijzigde dit bericht op 11-10-2018 14:17
1.18% gewijzigd
Ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie.

Ik betaal een x bedrag per maand aan hem. Zoals je zegt: zijn hypotheeklasten zijn niet ineens omhoog gegaan sinds je daar woont.

Totdat mijn handtekening ergens onder staat betaal ik dat bedrag per maand en een deel van de boodschappen en geen cent meer.
Ik vind dat je pas moet gaan samenwonen als je dat wilt en daar allebei aan toe bent. Niet vanwege de omstandigheden. Is er geen studiootje of iets dergelijks te vinden om te huren?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het inderdaad ook snel. Aan de andere kant: als ik me inschrijf bij een van mijn ouders, mijn meubels opsla, me inschrijf bij de woningbouw... dan zal ik in de praktijk full-time bij vriend zitten, want dat is de laatste drie maanden al zo. Dus als je het zo bekijkt kun je net zo goed op papier bij elkaar wonen.

Hoe dat trouwens belastingtechnisch werkt weet ik ook allemaal niet.

Er is helaas geen studio, appartement of woning te huur op korte termijn in mijn regio. Er is een schreeuwend tekort aan huurwoningen dus de enige andere optie is echt bij een van mijn ouders inschrijven...

Het voelt allemaal goed tussen ons, ik ben ook niet bang dat onze relatie zal veranderen, maar ik had het mezelf sowieso anders voorgesteld als we deze stap officieel zouden nemen :|
Alle reacties Link kopieren
caribea schreef:
11-10-2018 13:46
Ik zit zo'n beetje in dezelfde situatie.

Ik betaal een x bedrag per maand aan hem. Zoals je zegt: zijn hypotheeklasten zijn niet ineens omhoog gegaan sinds je daar woont.

Totdat mijn handtekening ergens onder staat betaal ik dat bedrag per maand en een deel van de boodschappen en geen cent meer.
Bedankt voor het delen van jouw situatie!
Alle reacties Link kopieren
8 maanden samen, en dan al officieel gaan samen wonen waarbij 1 van de partners 50% co-ouderschap heeft. En jullie wonen al ongeveer 3 maanden een soort van samen.

Klinkt niet echt als de ideale situatie. Jij en je vriend willen misschien wel samen zijn, maar de kinderen worden hier automatisch ook bij betrokken, die hebben geen keuze.

Ik zou heel hard nadenken of dat samen wonen wel de beste stap is voor dit moment. Wat waren je opties geweest, wanneer je deze relatie niet had? Had je dan ook weg gemoeten uit je huidige woning?

In deze situatie zou ik tijdelijke woonruimte (bijvoorbeeld max 1 jaar) zoeken. En dan rustig gaan nadenken hoe je samen wilt verder gaan met je vriend en elkaar beter leren kennen. Woont hij nog in het huis waarin hij ook met z'n ex heeft gewoond? Zo ja, zou je dit kunnen aanpassen om het meer "jullie huis" van te maken? Slaapkamers om gooien, inrichting veranderen, etc. Of samen opzoek gaan naar een nieuwe woning. Kijken of dat jij je in de toekomst kan inkopen. etc etc.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend en ik kennen elkaar wel al drie jaar dus we zijn gelukkig niet meer in de 'leren kennen' fase :) Dat het snel gaat ben ik met je eens, hamerhaai. Of dat ook te snel is voor de kinderen vinden we enorm lastig in te schatten. Het gaat erg goed met de kinderen en mijn vriend vindt zijn kinderen zelfs erg enthousiast over mij (ik voel zelf ook dat ze me super lief vinden, zoeken vaak lichamelijk contact, zeggen 'i love you' enzo), maar je weet het nooit zeker bij een kind natuurlijk, dat is zo lastig... Je wil het gewoon goed doen.

Als ik deze relatie niet had gehad dan had er niks anders opgezeten dan meubels opslaan, bij een ouder intrekken en vanuit die positie een nieuwe woning proberen te vinden.
Alle reacties Link kopieren
Niks is "eerlijk", behalve wat jullie beiden eerlijk noemen. Daar is geen objectieve maatstaf voor.

Ik zou het in dit geval vrij praktisch benaderen: je wil niet dat hij achteruit gaat en je wil niet "genaaid" worden? Bepaal dan wat het je zou kosten om jouw probleem op te lossen zonder bij hem in te trekken. Alles wat het je minder kost dan dat als je wel bij hem intrekt, betekent dat je niet genaaid wordt.

Echt, zo simpel kan het zijn.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
ik heb ooit in precies dezelfde situatie gezeten, alleen had ik ook een kind (hij 3) en een eigen appartement met hypotheek.

Ik betaalde geen huur of deel van de aflossing. Ik wilde ook geen recht op zijn huis, dat is uiteindelijk een erfenis voor zijn kinderen. Net zoals mijn appartement voor mijn zoon zou zijn. Als er iets met hem zou gebeuren, zou ik volgens de notaris 6 maanden de tijd krijgen om te verhuizen (mits ik ondertussen huur betaalde aan zijn kinderen). Maar ik had mijn eigen appartement om naar terug te gaan in geval van een breuk.

Omdat mijn zoon in een klassieke regeling 12/14 dagen bij mij is en zijn 3 kinderen slechts 4 /14, kwam dit precies overeen (3 x 4 is ook 12) dus de boodschappen deden we 50/50. Uiteraard betaalde ik ook mee aan GWL, verzekeringen, enz. Kosten in huis omdat ik het interieur van ex wilde veranderen, deden we samen. Onderhoudskosten deed hij.

Verder droegen wel elk de eigen kosten van de kinderen, auto's, gsm, ...

Mijn meubels heb ik deels in gebruik genomen in zijn huis, de rest stond ingepakt in de kelder.

Ondertussen wonen we terug apart. Ik heb weer meegenomen wat van mij was. Wat gemeenschappelijk gekocht is, hebben we verdeeld (of de waarde ervan)

Denk ook goed na voor je gaat samenwonen met zijn kinderen. Hoe goed je het ook wil doen als 'stiefmoeder', dit kan echt moeilijk zijn. Zeker als je er zelf geen hebt.

Wij latten nu al weer 4 jaar en zijn allebei zeer tevreden zo.
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
Alle reacties Link kopieren
MrsNiceGuy, toen jullie gingen samenwonen, had je toen wel al die tijd je eigen appartement nog in bezit? En wat is de reden dat jullie ervoor hebben gekozen om terug apart te wonen?
Alle reacties Link kopieren
manisha-362 schreef:
11-10-2018 14:03
MrsNiceGuy, toen jullie gingen samenwonen, had je toen wel al die tijd je eigen appartement nog in bezit? En wat is de reden dat jullie ervoor hebben gekozen om terug apart te wonen?
Ja! Het was ondertussen wel verhuurd. Op het moment dat ik terug apart wou wonen, was het nog verhuurd. En omdat mijn zoon en ik ondertussen school, werk en sociaal leven in de nieuwe woonplaats hadden, wilden we daar graag blijven. Ik huur nu een appartementje op 5 min rijden van mijn vriend en mijn appartement is verkocht.

Ik had nogal een moeilijke relatie met zijn kinderen. Dat kwam deels daar mijzelf, ik wou het te goed doen waardoor ik het mezelf erg moeilijk gemaakt heb. Zij kregen zo'n andere opvoeding dan ik aan mijn zoon geef, het zijn erg gesloten kinderen die weinig affectie tonen. Verder kwam ik er na jaren achter dat hun moeder leugens over mij verteld had, waardoor zij me nooit 100 % zouden vertrouwen. Terwijl zij hun vader verlaten had voor iemand anders en ik pas veel later in beeld kwam. Uiteindelijk sliep ik niet meer, was ik echt niet te genieten van de stress die ik kreeg als ik aan het weekend dacht. Ik werk fulltime en had geen seconde echt vrije tijd voor mezelf, zelfs niet als mijn zoon bij zijn vader was. Of ik moest het huis uit.

Het is een veel te lang verhaal voor hier. Maar als je gaat samenwonen, raad ik je aan om een eigen plekje in huis te creëren. Waar je zelf alleen kan zijn en waardoor je vader en kinderen tijd voor elkaar geeft. Een week/week regeling is natuurlijk wel een stuk beter dan alleen alle weekends.

Door afstand te nemen, is zowel de relatie met mijn vriend als met zijn kinderen zoveel beter geworden. Nu is er dat vertrouwen wel, omdat ze nu de echte MrsNiceGuy zien en niet de gestresseerde versie van toen.
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
Alle reacties Link kopieren
manisha-362 schreef:
11-10-2018 13:52
Ik vind het inderdaad ook snel. Aan de andere kant: als ik me inschrijf bij een van mijn ouders, mijn meubels opsla, me inschrijf bij de woningbouw... dan zal ik in de praktijk full-time bij vriend zitten, want dat is de laatste drie maanden al zo. Dus als je het zo bekijkt kun je net zo goed op papier bij elkaar wonen.

Hoe dat trouwens belastingtechnisch werkt weet ik ook allemaal niet.

Er is helaas geen studio, appartement of woning te huur op korte termijn in mijn regio. Er is een schreeuwend tekort aan huurwoningen dus de enige andere optie is echt bij een van mijn ouders inschrijven...

Het voelt allemaal goed tussen ons, ik ben ook niet bang dat onze relatie zal veranderen, maar ik had het mezelf sowieso anders voorgesteld als we deze stap officieel zouden nemen :|
Niet gaan samenwonen voordat jullie er samen uitgekomen zijn mbt financiën en samenlevingscontract. Straks woon je daar en wordt alles op de lange baan geschoven. Dat kan ergernissen opwekken en voor je het weet sta je op straat.
Eerst inschrijven bij je ouders en meubels op laten slaan.
"De cursus rietdekken is afgelast".

"Riet is ziek"
Alle reacties Link kopieren
Marana-- schreef:
11-10-2018 13:48
Ik vind dat je pas moet gaan samenwonen als je dat wilt en daar allebei aan toe bent. Niet vanwege de omstandigheden. Is er geen studiootje of iets dergelijks te vinden om te huren?
Helemaal met bovenstaand eens.
Alle reacties Link kopieren
Spreek een bedrag af dat je hem maandelijks geeft voor kost en inwoon. 500 Euro lijkt me netjes als je mee het huishouden doet.
Poker schreef:
11-10-2018 18:11
Spreek een bedrag af dat je hem maandelijks geeft voor kost en inwoon. 500 Euro lijkt me netjes als je mee het huishouden doet.
Helemaal mee eens!
Alle reacties Link kopieren
Ik kende mijn man pas 3 mnd toen wij officieel gingen samenwonen. Dit omdat we dit graag wilde en niet omdat het moest (wel heb ik nog 6 mnd mijn huurhuis aangehouden, maar dat is in jouw situatie wat lastiger).

Ik trok bij hem in en betaalde de helft van de vaste lasten (geen hypotheek) wel gas water licht etc.
Verder verhuisde mijn meubels gewoon mee en hadden we ong 2 jaar een mix van alles.
Inmiddels zijn we bijna 15 jaar verder, getrouwd kids etc.
Als je gevoel goed zit, dan is het ok! Zo niet, dan moet je het niet doen...

Overigens vraag ik me wel af waarom je ergens zomaar uit moet? In Nederland heb je als huurder best veel rechten.
Alle reacties Link kopieren
Ik woonde ook binnen het jr samen. Geen kinderen overigens. Ook geen eigen huis aangehouden trouwens. Maar altijd geweten dat als het moest ik wel particulier kon huren.

Als je allebei je eigen huishouden had en je gaat samenwonen wordt het leven veel goedkoper. Heerlijk!
Ik zou dan ook niet te moeilijk doen. Gewoon: hij betaald de hypotheek aflossing door iets minder in te leggen op gez. Rekening. Cadeaus kleding sport enzo voor kind kan ie zelf betalen. Rest zou ik gewoon naar rato doen. Die paar boodschappen voor kind daar zou ik geen punt van maken.
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk jammer dat je nu zo bezig bent met zakelijke beslommeringen. Al snap ik het wel.
Ik vind die 500 euro per maand meebetalen wel redelijk.
Verder zou ik snel met je vriend hierover praten, dan zijn het geen hersenspinsels meer. Misschien heeft hij een prima idee .

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven