Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

17-03-2013 19:15 2437 berichten
Hallo allemaal,



Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.

Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.

Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?

Schrijf het hier van je af!



Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend



Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.

Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.



Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:

Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Alle reacties Link kopieren
Ben niet depressief ervan, maar soms wel onzeker. Mijn vriend heeft medicatie plus 2 auto immuun ziektes die libido verlagen zijn.....dus daar is nu niks meer van over.

Soms ga ik twijfelen en denk ik dat het aan mij ligt, ben ik even zielig. Ik heb het hier bijna nooit over met anderen, er word zo snel ge/ veroordeeld.
Alle reacties Link kopieren
sja hier is het ook zo gegroeid, maar waar het precies door komt?

Hier begon het met 2 bijzondere kinderen, die al onze energie opslokken. Daarnaast ben ik zelf eerst medicatie voor depressie/burnout gaan gebruiken, en zo'n 2 jaar later medicatie voor ADHD.



allemaal niet bevorderlijk voor je libido. Maar alles bij elkaar is het gewoon doodgebloed, maar het grote deel komt wel bij mij vandaan, maar het stomme is, ik mis het ook niet...



De afgelopen 3 jaar is het 3x geweest, inmiddels zijn we uit elkaar, maar ik heb er ook gewoon geen enkele behoefte meer aan.



en dat had ik een paar jaar terug nooit kunnen denken.....
quote:sassie67 schreef op 17 maart 2013 @ 19:36:

Ben niet depressief ervan, maar soms wel onzeker. Mijn vriend heeft medicatie plus 2 auto immuun ziektes die libido verlagen zijn.....dus daar is nu niks meer van over.

Soms ga ik twijfelen en denk ik dat het aan mij ligt, ben ik even zielig. Ik heb het hier bijna nooit over met anderen, er word zo snel ge/ veroordeeld.



Welkom hier!

Kun je er wel met je vriend over praten?

Welke veroordelingen bedoel je precies?



Aan lage libido's door ziektes/medicatie kun je weinig doen, maar is er wel begrip voor jouw gemis? Wil je/mag je een oplossing zoeken voor jezelf om toch een vorm van intimiteit/seks te hebben? Een minnaar, SV?



Veel vragen misschien, en je hoeft ze niet te beantwoorden uiteraard.

De mensen die in het vorige topic schreven hadden partners met uiteenlopende problemen. Lichamelijk en/of psychisch.

Ook zij werden (of worden) onzeker door het gebrek aan intimiteit.



Ik kan je alleen maar zeggen: hou ook je eigen behoeften in het oog. Je kunt je partner niet dwingen tot seks, maar je partner kan jou ook niet dwingen tot een seksloos bestaan.

Is er voor jou een middenweg mogelijk?
quote:vele68 schreef op 17 maart 2013 @ 19:51:

sja hier is het ook zo gegroeid, maar waar het precies door komt?

Hier begon het met 2 bijzondere kinderen, die al onze energie opslokken. Daarnaast ben ik zelf eerst medicatie voor depressie/burnout gaan gebruiken, en zo'n 2 jaar later medicatie voor ADHD.



allemaal niet bevorderlijk voor je libido. Maar alles bij elkaar is het gewoon doodgebloed, maar het grote deel komt wel bij mij vandaan, maar het stomme is, ik mis het ook niet...



De afgelopen 3 jaar is het 3x geweest, inmiddels zijn we uit elkaar, maar ik heb er ook gewoon geen enkele behoefte meer aan.



en dat had ik een paar jaar terug nooit kunnen denken.....



Ook welkom hier!

Heb je wel dingen ondernomen om het gevoel weer terug te krijgen? Of heb je inmiddels helemaal vrede met zoals je bent.

Ben je niet bang dat in een eventuele volgende relatie dit een struikelblok kan worden?
Alle reacties Link kopieren
Ha Mopsie,



Bedankt voor het openen van dit nieuwe topic!



Welkom Sassie en Vele.

Mopsie is een schat heb enorm veel aan haar "botte bijl" eerlijke antwoorden en adviezen, haar respect en begrip lijken wel eindeloos!



Ik ben inmiddels mezelf aan het losweken, poging 2 .

En het gaat goed, ( mede door de laatste door mij zelf gevraagde botte bijl van Mopsie zie andere topic)



Heb al weer weken hoofdpijn en allerlei kwaaltjes puur door ex, eigenlijk door mezelf, ik heb immers na de breuk van vorig jr feb, in nov weer besloten voorzichtig een lat relatie aan te gaan.

Helemaal mislukt, nog erger dan toen we samen waren.

Loslaten is niet mijn sterkste kant, maar waar hou ik aan vast?

Aan een man die me geen sex/passie/intimiteit geeft, die financiële problemen heeft en met zichzelf geen raad weet.

Die mogelijk ADD heeft en er zal vast , best fijn, een label, maar ik kan niet meer, ik kies voor mezelf.



Veel pijn verdriet en tranen , en ik zal menig keer hier komen egoposten....ik wil de afgelopen jaren gaan verwerken een plek geven en verder gaan.
Alle reacties Link kopieren
Kan niet quoten ineens.

Praat er eigenlijk met niemand over..... Onzekerheid, bang dat mensen zeggen ga dan weg bij hem.....

Ik kan er gelukkig met mijn vriend wel over praten, soms ook ruzie maken :-)

Soms zeg ik gewoon handwerken vanavond :-) was in het begin erg beladen, hij werd er dan weer onzeker van!

Lekker verwarrend allemaal, maar nu na een paar jaar getob lijkt het alsof we een soort balans in wat en vooral hoe we dingen tegen elkaar zeggen.

Door b12 tekort is zijn huid vaak overgevoelig en lekker knuffelen kan dan ook niet dat vind ik nog erger dan de sex, daar kan ik zelf ook oplossingen voor verzinnen :-)

Maar toch word ik er soms verdrietig van, dit is niet hoe we het bedacht hadden...............
Alle reacties Link kopieren
Ps mopsie en Lilith bedankt voor het welkom!
Alle reacties Link kopieren
2x
Hallo allemaal,



Dank je wel Mops voor het openen van dit topic.



En ja, Lilith, loslaten is gruwelijk moeilijk.



Mijn vriend's libido is zeer grillig. Hij heeft een schildklierziekte. Hij slikt wel medicatie hiertegen, maar hij is 80 tot 90% van de tijd doodmoe en voelt zich nooit écht lekker. Vaak somber, altijd rillerig, koud, niet lekker in z'n vel zitten. De laatste tijd had hij zowat geen erecties meer. Geen ochtenderectie, maar ook geen erectie als hij wilde masturberen. Hij heeft nog wel een beetje gevoel, maar dat is dan ook alles.



Hij gaat nu eens naar een andere arts, een man. Zijn huidige huisarts, een vrouw, doet er helemaal niets mee. Ze heeft mijn vriend nog nooit eens lichamelijk onderzocht of verder ondervraagd. Ze lacht alleen een beetje schuchter en zegt dat het allemaal tussen de oren zit. Misschien dat ze het als vrouw moeilijk vindt hem "daar" te onderzoeken. Wel probeert hij samen met haar een balans te vinden wat betreft schildklierhormoon om al die nare gevoelens en moeheid enigszins in te dammen.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor het openen Mopsie.



Ik beken dat ik al tijden mee lees. In vlagen dan.

Zelf zit ik in het zelfde schuitje namelijk. Ik heb een aantal jaar een relatie met een fantastische man. Het eerste jaar hadden we dagelijks seks en in de jaren daarna is dit tot een diepte punt gezakt. De laatste keer seks is bijna een jaar geleden.

Ik weet hoe het komt. Het ligt (lekker cliche), niet aan mij maar aan hem. Dus onzeker ben ik niet over mijzelf.



Een week of 2 geleden heb ik aangegeven dat ik niet het gevoel had dat we toekomst hebben op deze manier. We hebben het heel leuk hoor, maar ik kan met jullie denk ik ook heel leuk samenwonen en het gezellig hebben. Maar ik wil knuffelen en affectie voelen en daarnaast óók nog seks.



Om een lang verhaal samen te vatten: We gaan de komende paar weken/maanden kijken hoe het gaat. Mocht het niet werken, dan denk ik dat we een streep onder de relatie gaan zetten.



Even in het kort dus mijn verhaal
Alle reacties Link kopieren
Ik ken het probleem... Mijn vriend is altijd 'moe' of 'heeft veel aan z'n hoofd'... Word er erg onzeker van soms.
Hè, wat vervelend Bloske dat het zo naar een dieptepunt is gezakt. Je zegt dat het aan hem ligt. Mag ik vragen wat er speelt? Of is dat te persoonlijk?
Mijn god, wat is dat toch met al die vermoeide mannen?
Alle reacties Link kopieren
quote:bloske schreef op 17 maart 2013 @ 20:57:

Bedankt voor het openen Mopsie.



Ik beken dat ik al tijden mee lees. In vlagen dan.

Zelf zit ik in het zelfde schuitje namelijk. Ik heb een aantal jaar een relatie met een fantastische man. Het eerste jaar hadden we dagelijks seks en in de jaren daarna is dit tot een diepte punt gezakt. De laatste keer seks is bijna een jaar geleden.

Ik weet hoe het komt. Het ligt (lekker cliche), niet aan mij maar aan hem. Dus onzeker ben ik niet over mijzelf.





Een week of 2 geleden heb ik aangegeven dat ik niet het gevoel had dat we toekomst hebben op deze manier. We hebben het heel leuk hoor, maar ik kan met jullie denk ik ook heel leuk samenwonen en het gezellig hebben. Maar ik wil knuffelen en affectie voelen en daarnaast óók nog seks.



Om een lang verhaal samen te vatten: We gaan de komende paar weken/maanden kijken hoe het gaat. Mocht het niet werken, dan denk ik dat we een streep onder de relatie gaan zetten.



Even in het kort dus mijn verhaal





Is een kort heftig verhaal
Alle reacties Link kopieren
@Loreley; geen idee... Weet niet hoe lang ik het vol hou ook. En heb me al eens laten verleiden door iemand anders, stom stom stom...

Hij gaf me het gevoel dat hij me begeerde/wou...



Ik weet het echt niet meer soms...
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het een jaar aangekeken, maar heb vorig jaar voor mezelf gekozen.



Het wordt niet beter, ja eventjes misschien, maar nooit voor langere tijd (of het moet iets tijdelijks medisch/psychisch zijn, dan kan het weer goedkomen uiteindelijk).



Verder alles wat Mopsie schrijft.



voor iedereen die hier (nog) mee worstelt.
Alle reacties Link kopieren
Welkom Bloske Monserswiftie en PinaColada.



PinaColada, zou je ons er net als Mopsie soms even op willen wijzen , als we weer dreigen te aan vergoeilijken?

Het kan heel verhelderend zijn om die spiegel voor gehouden te krijgen.



Bloske, zelfde schuit , je hoort het steeds vaker, of er wordt steeds meer over gesproken dat kan ook.



Monsterswiftie ,

Is niet zo heel vreemd he? je laten verleiden , ergens wel logisch, je wil je verdorie toch vrouw voelen?

En ja het liefste met je eigen partner.



Loreley schat ,

Het is me even niet duidelijk.

Zijn jullie nu uit elkaar?



Ik ga mijn bed in ben zo moe van het denken, piekeren wikken en wegen.

Maar nogmaals heb er goeie hoop op....dat ik er wel uit kom....ben het aan mezelf verplicht.



Mopsie, hoe vaak ik al niet van mensen (die mij zeer goed kennen normaal gesproken, hoewel jullie ook veel weten ) gehoord heb " Wees niet zo streng voor jezelf"

Mijn oudste dochter zegt weleens, mam wees eens wat liever voor jezelf.



Grapppig hoe anders zij is.

Onlangs vroeg een jongen waar ze smoor verliefd op is, of zij wilde ruilen met datum voor een presentatie hij kwam in de knoei, zij was al klaar.

Ze zei:" nee, je moet je verantwoording nemen, dit is de consequentie,en door je te helpen leer je het nooit"...



Ze is 12 jaar.... ik met mijn 38 had in haar geval zelfs mijn complete presentatie gegeven al smachtend en zwijmelend.
Misschien moet ik voor de nieuwkomers (en daar zijn we blij mee!) even in het kort mijn verhaal schetsen, anders vraagt men zich af wat ik hier doe.



5 jaar geleden heb ik een relatie beëindigd die 7 jaar heeft geduurd. Een vrijwel seksloze relatie die me totaal heeft afgebrand. Het probleem lag bij hem. Nooit is er een arts aan te pas gekomen, want het was allemaal "mijn probleem". Maar duidelijk is, dat mijn ex allerlei complexen had.

Niet alleen seksueel, ook in de communicatie liepen we vast. Als in: als ik mijn bek maar hield, dan was alles perfect.



In de relatie werd ik onzeker over mezelf, voelde ik me op den duur gebruikt als huishoudster, probleem oplosser, lopende portemonnee.

Natuurlijk hadden we ook goede dingen samen, maar het gebrek aan intimiteit brak me op. Een oplossing was onbespreekbaar.

Knuffelen zat er al nauwelijks in, laat staan de rest.



Ik ben eruit gestapt, maar ik weet als geen ander hoe het je zelfvertrouwen kan ondermijnen, hoe je heen en weer geslingerd wordt tussen loyaliteit naar je partner en je eigen wensen.

Hoe je helemaal kunt vastlopen in een relatie op zoiets "lulligs" als seks. Hoe er een machtsstrijd kan ontstaan, danwel een impasse waardoor je bijna onmogelijke keuzes moet maken. Iemand verlaten waar je wel van houdt, of blijven en een deel van jezelf moet laten afsterven.



Ik zwaai wel eens met de botte bijl, om te voorkomen dat mensen zichzelf helemaal onderschikt maken aan de tekortkomingen van hun partner en er min of meer aan onderdoor gaan. Dat wordt me niet altijd in dank afgenomen, en begrijpelijk. Maar Mopsekont bedoelt het nooit kwaad.



Op persoonlijke titel accepteer ik geen geleuter als: het is "maar" seks, waar maak je je druk om, seks is niet belangrijk, enz.

Als beide partners zonder seks kunnen leven, helemaal toppie! Maar daar is dit topic dus niet voor bedoeld.

Het probleem is voor vele dusdanig groot, dat men niet zit te wachten op die dooddoeners.



Zo, en nu ben ik alweer veel te veel aan het woord geweest......
Alle reacties Link kopieren
Mopsie je staat hoog in mijn achting, voor wat het waard is. Ik heb zelf de beslissing genomen maar jij hebt daar zeker aan bijgedragen.
Alle reacties Link kopieren
En wat je zegt is zo waar: als je kunt leven zonder seks/intimiteit is dat prima! Dan zeg ik ook: word samen oud!



Maar als je dat niet kan...dan is er maar 1 remedie, hoe lastig ook....
Hallo PinaColada!



Jeetje...daar ben ik stil van.....wat een compliment!

Ik hoop dat je er nu beter voor staat, net als ik.
Alle reacties Link kopieren
Ja Mopsie, single nu. En dat wil ik graag voorlopig zo houden, ik wil eerst mezelf terugvinden.



Beter single dan niet geliefd in een relatie.
quote:monsterswiftie schreef op 17 maart 2013 @ 21:17:

@Loreley; geen idee... Weet niet hoe lang ik het vol hou ook. En heb me al eens laten verleiden door iemand anders, stom stom stom...

Hij gaf me het gevoel dat hij me begeerde/wou...



Ik weet het echt niet meer soms...



Waarom stom? Omdat je gewoon weer eens je begeerd wilde voelen, het genot wat intimiteit kan brengen?

Vreemdgaan is nooit goed te praten, maar ook ik heb het gedaan. Het is onmogelijk een normale menselijke behoefte weg te stoppen en als dan een lekker ding zich aandient terwijl je thuis nooit wat krijgt, dan.....tja........



Ik zal het nooit iemand aanpraten, net zomin als dat ik iemand aanpraat om weg te gaan bij je partner.

Maar je mag jezelf ook niet verloochenen. En daar heeft je partner ook een aandeel in.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben op tijd eruitgestapt denk ik. Ik heb voorlopig geen enkele behoefte aan een ONS, SV, daten of een relatie.



Het is nu Pinacoladatime!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven