Verschillende verlangens

Ik heb even mijn oude account van onder het stof gehaald om hier mijn verhaal (nogmaals) voor te leggen.

Mijn man en ik zijn bijna 15 jaar samen en hebben drie kleine kindjes. Mijn man is sinds het begin van onze relatie chronisch ziek. Na de geboorte van de kinderen hebben we een heel moeilijke periode doorgemaakt (mijn man werd terug ziek - ik raakte overspannen). Nu gaat het terug heel wat beter, vreemd genoeg doordat we wat meer afstand namen van elkaar.
Door mans ziekte en doordat het volledige gezinsleven hierdoor op mijn nek terecht kwam, werd mijn sociaal netwerk heel klein. Mijn vrije momenten waren er enkel maar om hem wat op te vrolijken / naar zijn familie te gaan. Ik heb terug contact gezocht met een vroegere vriendin, ik neem bewust tijd voor mezelf (man steunt mij hier ook in) en ik leg andere prioriteiten.
Voor mijn man was ik zijn enige ontspanning. Hij wachtte tot hij zich goed voelde en verwachtte dan dat ik alles beter maakte (iets leuks organiseerde voor iedereen). Hij had zelf geen doelen / plannen meer. We zijn hierover veel gaan praten. Hij werkt nu wat minder uren, zodat hij zijn steentje kan bijdragen in het gezin en nog energie over heeft voor zichzelf. Hij voelde zich schuldig omdat hij door zijn ziekte niet altijd de vader kon zijn die hij wilde zijn. Nu is hij nog meer betrokken. Het gaat met hem lichamelijk veel beter. We plannen elke week een vast moment in waarin we praten over hoe onze relatie ervoor staat en wat we nog willen doen. We waken ervoor dat de tijd die we doorbrengen positief is.
So far, so good.

Wat moeilijker ligt, is de intimiteit/seks.
Mijn man heeft veel minder zin dan in. Dat vind ik heel jammer. Soms maakt hij aanstalten om te vrijen op momenten waarop hij zeker is dat het niet kan. Zo was ik vrijdag heel moe (collega ziek en één in verlof, waardoor ik héél veel had moeten werken). Ik wilde vroeg gaan slapen, hij speelde 'teleurgesteld' omdat ik niet wilde vrijen. Toen ik het zaterdagmorgen wilde inhalen, had hij terug excuses. Ik heb het gevoel dat hij dit doet om dan te zeggen dat hij wel zijn best doet.
Als we seks hebben, dan stelt het niet zo veel meer voor. Het lukt mijn man niet altijd en hij voelt zich daar niet altijd prettig bij. Hij doet zijn best voor mij en zorgt dat het snel achter de rug is. Hij masturbeert soms zelf om bevredigd te raken. Waar ik het lastig mee heb is, is dat ik niet zo goed weet wat hieraan te doen is.
Ik weet niet of iemand nog wat input kan geven.

karootje81 schreef: ↑

07-07-2019 19:03

Ik weet niet of ik goede input kan geven maar ik wil toch even reageren op jouw verhaal want ik voel heel veel respect voor hoe jullie samen omgaan met de tegenslagen die het leven jullie brengt. Er spreekt veel liefde en respect voor elkaar uit jouw post.

Dat gezegd zijnde, is het een optie om dezelfde strategie te gebruiken voor jullie seksleven, het afstand nemen? Mijn vriend heeft ook een lager libido dan ik en ik heb gemerkt dat hoe meer ik aangeef zin te hebben, hoe minder enthousiasme hij toont. Dus ik wacht op zijn initiatief en dat maakt dat er vaker en beter gesekst wordt. Het is maar een idee dat nu in me opkomt.

Bedankt voor je reactie.
Ik heb al meerdere lange periodes (meerdere maanden) geen initiatief genomen, maar dan lag ik naast mijn man in bed en voelde ik mij nog afgewezen. Het lastigste vind ik dat er een soort onzichtbare afstand komt tussen ons. We hadden bijvoorbeeld een fijne avond gehad (waren op restaurant geweest), mijn man had mij op weg naar huis onverwachts vastgenomen en gezegd dat hij van mij hield. Toen gingen we naar bed, ik had zin, maar ik 'durfde' hier niets mee doen, omdat ik bang was om een fijne avond te verknoeien. Ik voel mij hierdoor zo onzeker. Wat vroeger een vanzelfsprekendheid was (na een fijne avond hadden we seks), ligt nu veel moeilijker.

beetjegek schreef: ↑

07-07-2019 21:09

Ik denk dat hij gewoon geen zin in joù heeft, aangezien hij wel masturbeert. Heb je dat wel eens gevraagd?

Hij zegt dat hij wel behoefte heeft, maar dat hij het lastig vindt omdat hij tijdens de seks ook voor mij moet "zorgen". Masturberen is voor hem gemakkelijk en snelle ontlading, seks voor hem is een opgave, door lichamelijke ongemakken en doordat hij van zichzelf denkt dat hij niet voldoet in bed.

Ice-coffee schreef: ↑

07-07-2019 21:18

ik neem dit stukje even :

" Het gaat met hem lichamelijk veel beter. We plannen elke week een vast moment in waarin we praten over hoe onze relatie ervoor staat en wat we nog willen doen. We waken ervoor dat de tijd die we doorbrengen positief is.
So far, so good. "

Mijn vraag is dan ook alleen wat zegt hij erover ?? Zo positief vind ik het niet klinken eerlijk gezegd je kan beter zeggen ik vind de sex om te janken , dan maar niet positief benoemen hoe jullie samen met de kinderen een ijsje hebben gehaald
Wel eerlijk zijn je moffelt het zelf ook onder het tapijt zo lees ik het

Over de relatie of over de seks?
Hij zegt vooral dat hij weinig zin heeft omwille van lichamelije ongemakken (pijn, vermoeidheid, minder opgewonden). Voor mij is dat maar een deel van het probleem. Ik denk dat hij zich ook onzeker voelt over zijn prestaties. Hij zegt de seks ook de missen, en eigenlijk geloof ik dat wel.

Valdemar_II schreef: ↑

07-07-2019 23:17

Kun je meer vertellen over de chronische ziekte?
Maakt dit seks voor hem moeilijker door pijn of door een gebrek aan uithouding?
Zou het kunnen dat hij de intimiteit afweert omdat hij vreest voor de prestatie, dat hij er niet langer aan durft beginnen door de angst dat hij jou niet langer kan bevredigen?

Het is een ziekte die gaat in opstoten. Tijdens opstoten heeft hij veel last van pijn. Hij heeft altijd meer last van vermoeidheid. Er zijn ook momenten dat het niet lukt om (volledig) stijf te worden. Ik denk dat angst er zeker een rol bijspeelt.

Antoon69 schreef: ↑

07-07-2019 23:19

Er kan (voor kortere of langere tijd) van alles aan de hand zijn waardoor het niet helemaal lukt zoals je misschien zou willen. Maar wat is in een relatie uiteindelijk nou echt belangrijk. Kun je geen lichamelijke intimiteit samen beleven zonder seks met alles erop en eraan te hoeven hebben? Of voelt dat voor een van jullie dan als falen?

Ik denk dat we beiden 'bang' zijn voor lichamelijke intimiteit. Hij omdat hij moet presteren en het niet zou lukken (dat hij zou falen), ik om afgewezen te worden. We hebben lichamelijke intimiteit (een spontane knuffel, tegen elkaar aanzitten op de bank, samen in bad), maar in slechte periodes hebben we dit ook veel minder, terwijl we het dan net meer zouden moeten hebben.