Vriendin met vaginisme

04-09-2019 21:39 55 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik weet het even niet meer...

Ik (28j) ben ondertussen 2,5 jaar samen met mijn vriendin (25j) en we zijn beiden elkaars eerste echte partner. We zien elkaar doodgraag maar toch is onze relatie alles behalve 'normaal' te noemen.
In het begin van onze relatie deden we alles vrij rustig, op ons eigen tempo. We hadden beiden geen echte ervaring met het voelde goed tussen ons. Na drie maanden in de relatie hebben we voor het eerst samen geslapen, we moesten op de poes van een bevriend koppel letten en zo waren we voor het eerst eens een volledig weekend alleen. Dit was een zeer fijn weekend, maar seks is helemaal niet ter sprake gekomen. Ze had toen net haar regels zei ze, en we waren naar mijn gevoel ook nog niet echt lang samen om er al echt over te praten.
Toen we een half jaar samen waren zijn we een weekend weg gegaan met ons twee in een vakantiehuisje, en de dagen ervoor begon ze al wat te zeggen dat we het wel eens konden proberen, en of ik voor condooms en glijmiddel wou kijken enzo. Ik wilde haar niet forceren of dwingen dus gedurende het weekend heb ik het er niet over gehad, maar zondagochtend toen we net op waren vroeg ze of ik die condooms had gehaald en of ik het wou proberen. Uiteraard wilde ik dit wel doen, en zo deden we een poging. Beiden redelijk opgewonden, maar onhandig probeerden we het, maar van zodra ik bij haar naar binnen probeerde te gaan had ze enorm veel pijn, ook al was ik heel voorzichtig. Toen hebben we even gewacht en wilde zij het nog eens proberen, maar dan met haar bovenop zodat ze zelf nog meer controle had en kon kijken hoever ze zou gaan en of het pijn deed. Maar weer deed het direct pijn en zijn we gestopt met proberen. We hebben elkaar dan wel met onze handen klaargemaakt en dat vonden we beiden wel leuk.
Daarna is er eigenlijk niets meer gebeurd tot we vorige zomer samen op reis zijn gegaan. We zijn wel een paar keer blijven slapen, maar aangezien ik mijn huis aan het verbouwen ben zijn we bij haar ouders thuis blijven slapen en dat leek ons niet ideaal om nog eens iets te proberen.
Maar op reis wilde ze gelijk al van dag 1 opnieuw proberen, maar hoe we het ook probeerden het ging gewoon niet om bij haar binnen te gaan van de pijn. We zijn ook nooit echt ver gegaan, telkens hoogstens enkele centimeters en ook heel voorzichtig en traag. Maar van zodra ik zie dat ze mijn heeft stop ik gewoon omdat dat voor mij ook niet aangenaam is. Toen hebben we wel 6x geprobeerd die week, maar telkens hetzelfde resultaat. Ook hier hebben we elkaar dan wel telkens verder met de hand geholpen.
Toen we terug kwamen van reis is ze dan naar de gynaecoloog gegaan om raad, en ook daar is een vaginaal onderzoek niet gelukt wegens te veel pijn. En dus kreeg ze de diagnose vaginisme. Ondertussen zijn we een jaar verder en heeft ze talloze kinesitherapeuten en bekkenbodemfysiotherapieën gehad tot zelfs een soort antidepressiva om haar bekkenbodemspieren te doen ontspannen, maar bij elk volgend gynaecologisch onderzoek is er nog niets van verschil merkbaar.
Maar ondertussen is er in dat jaar ook niets meer van intimiteit geweest tussen ons, en nu zijn we vorig weekend voor het eerst in mijn woning blijven slapen (de verbouwing zit er bijna op, hoera!) en dacht ik om het onderwerp nog eens boven te halen en er wat over te praten en misschien gewoon nog eens iets te doen in bed (wat aftrekken en vingeren of misschien eens proberen beffen/pijpen) maar ze zei dat ze er eigenlijk totaal geen behoefte aan had en dat ze liever pas terug iets zou doen als haar probl is opgelost omdat ze zich niet wil moeten inhouden tijdens de seks omdat het niet lukt en dan liever alles doet vanals het kan en ondertussen gewoon niets.
Nu zie ik haar heel graag en heb ik wel veel respect voor haar situatie en zou ik haar nooit forceren om iets te doen tegen haar wil, of om 'het' nog eens te proberen zolang het niet gaat, maar om nu helemaal alles van seks van tafel te vegen tot het helemaal is opgelost zie ik nu eerlijk gezegd ook niet echt zitten...

Sorry voor het lange bericht maar ik wilde het eens van mij af schrijven omdat ik hier nergens mee naartoe kan
hondenmens schreef:
08-09-2019 12:09
Ah zo. Ik had wel elke keer een wondje na een mini stukje penetreren dus vandaar dat ik dat denk.
Zonder dit topic te willen kapen, maar 1 off topic onderwerp. Hondenmens, ik zie jouw ervaring met jouw FWB vaak terugkomen. Ik vind het jammer dat je door die ervaring zoveel stempels op jezelf hebt gezet in de categorie ‘niet geschikt voor een relatie’. Heb je wel eens overwogen om te starten met een seksuoloog en bekkenbodemtherapie en/of haptotherapie? Dat hoeft echt niet te wachten totdat je een relatie hebt. Dan voel je je misschien wat zekerder, omdat je er mee bezig bent.

Overigens heb ik ook regelmatig tegen mijn vriend gezegd dat ik het zou snappen als hij door zou gaan. Dat werd altijd hard van de hand gewezen. Hij hield van mij en wilde bij mij zijn en hij zou nog eerder vertrekken ‘vanwege gezeur over zijn rondslingerende onderbroeken en sokken dan mijn vaginisme’. :lol:
Alle reacties Link kopieren
Kikkertje79 schreef:
08-09-2019 14:34
Zonder dit topic te willen kapen, maar 1 off topic onderwerp. Hondenmens, ik zie jouw ervaring met jouw FWB vaak terugkomen. Ik vind het jammer dat je door die ervaring zoveel stempels op jezelf hebt gezet in de categorie ‘niet geschikt voor een relatie’. Heb je wel eens overwogen om te starten met een seksuoloog en bekkenbodemtherapie en/of haptotherapie? Dat hoeft echt niet te wachten totdat je een relatie hebt. Dan voel je je misschien wat zekerder, omdat je er mee bezig bent.

Overigens heb ik ook regelmatig tegen mijn vriend gezegd dat ik het zou snappen als hij door zou gaan. Dat werd altijd hard van de hand gewezen. Hij hield van mij en wilde bij mij zijn en hij zou nog eerder vertrekken ‘vanwege gezeur over zijn rondslingerende onderbroeken en sokken dan mijn vaginisme’. :lol:
Ik ben 2 keer bij die ene seksuoloog geweest. Toen ik zei dat glijmiddel niet hielp zei hij: "Misschien is dat gebied heilig voor jou en wil je niet dat daar iemand in komt." Ik kon me niet in die uitspraak vinden. Maar hij was niet mijn 1e keus om het mee te doen. Ik voelde vriendschap, meer niet. Maar ik dacht zelfverzekerder te zijn als ik "het" eenmaal gedaan had. Hij dacht ook zo. En we hadden beiden geen zin in de verplichtingen van een relatie. Zo denk ik eigenlijk nog. Ik kan iemand maar een paar uur of hooguit een hele dag verdragen.
Bekkenbodemtherapie en haptotherapie heb ik nog niet geprobeerd. Wat leer je daar?
Fijn dat je vriend van je houd en het vaginisme geen issue was.
Alle reacties Link kopieren
Pelottentherapie hielp bij mij, waardoor ik uiteindelijk seks (penetratie) kon hebben met mijn ex. Hierdoor kreeg ik vertrouwen dat het paste én ik vertrouwde mijn ex volledig. Duurde wel even, en zeker bij wondjes o.i.d. niks proberen, anders triggert ze het meteen weer. Ik heb het uiteindelijk op eigen kracht gedaan, vond het verschrikkelijk om met die pelotten te oefenen als er een gynaecoloog/bekkenbodemfysio/seksuoloog mee liep te kijken. Wel geprobeerd om te weten of ik het goed deed, maar vond het toch té.

Gynaecologische onderzoeken kan ik trouwens nog steeds niet helaas. Dan schiet ik wel op slot.
(overigens is mijn ex niet mijn ex hierdoor hoor, dat zat allemaal goed)
-Lucille- schreef:
07-09-2019 16:28
Mijn zusje heeft lang last gehad van vaginisme achtige klachten. Penetratie lukte niet zonder pijn.

Anaal lukte wel.
Van wat mijn bekkenbodemfysio ooit vertelde is dit een mythe, het is namelijk dezelfde spiergroep die verkrampt. Ze zei dat veel vrouwen met vaginisme ook last hebben van darmklachten door de hogere spierspanning (PDS bijv)
Nu heb ik er - gelukkig - geen ervaring mee, maar anaal lijkt me nog pijnlijker.
Maris_90 schreef:
08-09-2019 18:29
Pelottentherapie hielp bij mij, waardoor ik uiteindelijk seks (penetratie) kon hebben met mijn ex. Hierdoor kreeg ik vertrouwen dat het paste én ik vertrouwde mijn ex volledig. Duurde wel even, en zeker bij wondjes o.i.d. niks proberen, anders triggert ze het meteen weer. Ik heb het uiteindelijk op eigen kracht gedaan, vond het verschrikkelijk om met die pelotten te oefenen als er een gynaecoloog/bekkenbodemfysio/seksuoloog mee liep te kijken. Wel geprobeerd om te weten of ik het goed deed, maar vond het toch té.

Ik vond het juist wel ‘fijn’ om te oefenen met/bij de bekkenbodemtherapeut. Ik wilde nl vooral voorkomen dat mijn vriend mijn therapeut zou worden ‘nou schat, vandaag gaan we oefenen met 2 vingers’....

Van wat mijn bekkenbodemfysio ooit vertelde is dit een mythe, het is namelijk dezelfde spiergroep die verkrampt. Ze zei dat veel vrouwen met vaginisme ook last hebben van darmklachten door de hogere spierspanning (PDS bijv)
Nu heb ik er - gelukkig - geen ervaring mee, maar anaal lijkt me nog pijnlijker.

Ik herken het in die zin dat als ik op slot schiet, ik ook urenlang niet kan plassen. Hoe nodig ik ook moet: er gaat niks in en niks uit dan. Wel eens huilend op de wc gezeten omdat ik zo nodig moest en het gewoon niet lukte. Anaal houd ik me overigens verre van, dat gaat bij mij niet gebeuren.
Alle reacties Link kopieren
Maris_90 schreef:
08-09-2019 18:29
Van wat mijn bekkenbodemfysio ooit vertelde is dit een mythe, het is namelijk dezelfde spiergroep die verkrampt. Ze zei dat veel vrouwen met vaginisme ook last hebben van darmklachten door de hogere spierspanning (PDS bijv)
Nu heb ik er - gelukkig - geen ervaring mee, maar anaal lijkt me nog pijnlijker.
Zou goed kunnen. Misschien heb ik altijd al een te gespannen bekkenbodem gehad. Als baby vaak al harde ontlasting. Net konijnenkeuteltjes. Dat heb ik nog regelmatig, ondanks dat ik meer groente eet dan vroeger. Of gauw diarree door bepaalde kruiden, soepen. Ook al heel mijn leven vaker dan gemiddeld moeten plassen en het gevoel dat niet alles eruit is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven