Gezondheid alle pijlers

Herstellen van (langdurige) ziekte / reintegreren, wie ook?

10-05-2007 10:50 112 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Ik ben momenteel aan het herstellen van een lange tijd ziek zijn (ME) en zit in een reintegratietraject om vanuit de WAO weer parttime te gaan werken.

Ik zou het leuk vinden met mensen in contact te komen die in een zelfde situatie zitten, dus die ook herstellende zijn ofwel ook aan het reintegreren zijn. Om ervaringen uit te wisselen en elkaar tot steun te kunnen zijn, want het is soms best moeilijk, je loopt tegen veel dingen aan en het is fijn als je dat eens kan delen met iemand die hetzelfde meemeaakt. Een en ander wel vanuit een positieve instelling.

Groetjes!
Alle reacties Link kopieren
Hoi Line,



Ik heb ook ME (met id), en ben ook aan het herstellen. Hoewel het soms met grote terugvallen gaat (afgewisseld met grote sprongen vooruit). Vaak kom ik er achteraf pas achter waar die terugval door ontstond. Langzaam maar zeker leer ik mijn valkuilen beter kennen en leer ik wat ik wel en niet zou moeten doen/denken/eten. :P :D  

Sinds begin vorig jaar gaat het veel beter met me, ik ben in april weer wat aan het werk gegaan. Ik ben nu werkzaam als freelance schrijfster. Het fijne ervan is dat ik mijn eigen tijd in kan delen, dus als een paar dagen ziek ben, kan ik dat inpassen en hoef ik me niet ziek te melden. 



Ik zit niet in een reïntegratietraject. Heb toen ik aan het opkrabbelen was een cursus schrijven gedaan, en daarna een opdrachtgever gevonden. Toen mijn keuringsarts van het UWV dat hoorde, stond ze erachter. Wel zit ik officieel nog steeds in 80 tot 100% afgekeurd, omdat keuringsarts me de kans wil geven alles in mijn tempo op te pakken. Daar bof ik mee, denk ik. 



Waar ik vooral tegenaan loop is mijn ongeduld. Ik wil het liefst gisteren al terug naar achturige werkdagen, inclusief 's avonds lekker sporten etc etc. Maar juist als je aan het herstellen bent van ME is het belangrijk rustpauzes in te lassen, om de accu weer op te laden. 

Hoe lang ben jij ziek geweest? Ben je door rust te nemen weer aan het herstellen, of dmv therapieën? 



Groetjes,

Pink
Alle reacties Link kopieren
Hoi Pink,



Fijn om een reactie te ontvangen, en nog wel van iemand die ook ME heeft. Ik vind het allemaal heel herkenbaar wat je schrijft!



Wat fijn zeg, dat je zo geboft hebt met het UWV en dat je nu werk hebt, wat je zelf kan indelen. Dat is echt heel bijzonder geloof ik, gezien wat je allemaal van het UWV hoort. Zelf heb ik het ook redelijk getroffen, ik zit nu voor 55-65% nog in de WAO en ben goedgekeurd voor 20 uur werken. Ik heb nu een IRO (individuele reintegratie overeenkomst) en ben bij een erg goed reintegratieburo terecht gekomen. Daar ben ik sinds een jaar, maar ik werk nog niet omdat dat nog even niet gaat. Hopelijk binnenkort wel.



Ik ben sinds ongeveer 5 jaar ziek, waarvan nu bijna 4 jaar echt thuis (wao). Intussen ben ik gelukkig wel al een stuk opgeknapt. Dit door een combinatie van therapieen en ook door steeds goed rust te nemen. Dat laatste vind ik nog steeds moeilijk hoor. Ik ben erg geneigd om als ik me wat beter voel, teveel te doen. En een terugslag komt niet altijd direct erna, er kan soms ook even tussen zitten waardoor het idd moeilijk is om het verband direct te zien. Ik ben net als jij ook heeeel ongeduldig, ik vind het allemaal zo lang duren en zou ook het liefst alweer gewoon alles doen en een normaal leven leiden. Soms wil je gewoon even die knop omzetten, zo van: en nu ben ik weer normaal en gezond. En daar ook naar handelen. Maar ja dat gaat nog even niet.



Wat heb jij gedaan, dat het nu een stuk beter met je gaat? Bepaalde behandelingen? En hoe doe jij dat met rust nemen, plan je alles zorgvuldig in?

groetjes!
Alle reacties Link kopieren
Hoi hoi,



Heel herkenbaar wat jullie schrijven! Ik heb zelf ook ME en ben nu bijna 7 jaar ziek. Het gaat langzaam maar zeker vooruit. Door (alternatieve) therapie en door zeker naar mn lichaam te luisteren ben ik waar ik nu ben.



Sinds vorig jaar ben ik aan de studie, toen voelde ik dat ik het aankon.

Ik zit nu nog voor 15-25% in de WAO en alle voorgaande jaren was dat 80-100%. Ik zit niet in een reintegratieproject, omdat UWV me niet steunt.



groetjes

viv
Alle reacties Link kopieren
Hoi Line (en Viv ook)



Ik bof inderdaad met de situatie. Mijn keuringsarts ziet dat ik iemand ben die eerder teveel wil doen -ten koste van mijn gezondheid- dan dat ik iemand ben die een zetje de goede richting nodig heeft. Ze zegt dat ze me daarom wil beschermen door mij een urenbeperking te geven. (en dan te bedenken dat er genoeg mensen zijn die haast op sterven liggen en evengoed goedgekeurd worden :?) 



Ik heb ook enorm geboft met mijn werkgever/opdrachtgever. Hij bleek precies te weten wat ME inhield en heeft me er tijdens de beginperiode steeds aan herinnerd dat ik mijn grenzen naar hem aan moest geven. Hij bleef daarop hameren. Het leek de omgekeerde wereld wel. Hij heeft inmiddels - helaas- zijn functie neergelegd, maar ik neem wel mee wat hij me geleerd heeft. Ik kan niet meer dan ik kan. Punt. (in privé-situaties vind ik dit veel moeilijker, maar in werksituatie lukt het me nu beter nee te zeggen als iets me niet lukt)   



Een reïntegratieproces bij de IRO lijkt me ook best veel energie kosten. Ik had eens geïnformeerd en hoorde dat het om vier dagen ging. Ik zou dat - nog- niet gered hebben. Hoeveel uren/dagdelen moet jij aanwezig zijn?



Ik ben sinds de zomer van 2003 ziek. Ik heb een paar jaar bijna niets gekund, er zijn veel dagen geweest dat ik moest kiezen tussen tanden poetsen of boodschappen halen. In april 2005 ging ik wat beter maar nog wel steeds met enorme - en langdurende - terugvallen. Vanaf begin 2006 ging het ineens erg goed, ik was begonnen met NEI-therapie (bij houvanjezelf die ook op dit forum schrijft) en met APS-therapie. Ik knapte enorm op, kreeg meer energie, en mijn infecties bleven weg! Het enige minpuntje was dat ik nog niet stressbestendig was, zowel positieve als negatieve stress maakte me ziek. Daar moest ik veel rekening mee houden. 



Net voor de herfst van 2006 ging het minder goed, dat heeft een halfjaar geduurd. Ik knapte weer op toen ik het slowcarbdieet weer oppakte. Ik had dat dieet eerder gedaan, maar was er ongeveer in de herfst van 2006 mee gestopt. Ik ben blijkbaar intolerant voor snelle kh's, ze maken me ziek en moe. Uiteindelijk is het voor mij dus de combinatie NEI, APS en dieet wat helpt.   



Verder heb ik ontdekt dat mijn gedachten ook enorm veel invloed hebben op mijn lichaam. Eerder wilde ik iedereen sláán die dat opperde, maar sinds mijn ervaringen met NEI-therapie kan ik er niet omheen. Met NEI worden oa ziekmakende overtuigingen opgespoord en verbroken (HVJ werkt daar dus mee, en ook met EFT). Heb heel wat wondertjes meegemaakt. Nu pas ik EFT toe bij mezelf, ook met verrassende resultaten. 



Ik geloof niet dat ME meer psychisch zou zijn dan andere ziektes, maar ik geloof er wel in dat gedachten ziekmakend kunnen zijn, als is het maar door de stresshormonen die bepaalde gedachten opleveren en waardoor lichaam weer uit balans raakt.  



Ik lig/zit nu een paar dagen in de lappenmand. Vorige week ging het geweldig: ik haalde twee verhalendeadlines, ben als een witte tornado door mijn huis geraced, heb zeven uur aan mijn administratie gezeten omdat ik een afspraak had bij mijn accountant voor belastingaangifte. Heb vijf uur geshopt met mijn zus (die shoppen tot topsport verheven heeft, dus niks niet relaxed tussendoor terrasjes doen) en heb gezwommen. Na de dag shoppen had ik nog energie over ook, en toen besloot ik mijn oefeningen weer op te pakken. Die had ik jaren niet gedaan, dus voorzichtig begonnen, tenminste, dat dacht ik. Een half uurtje, en dan niet meteen met gewichten enzo. Fout. De volgende dag was ik ziek, ik had het voorzichtiger op moeten bouwen. Twee dagen later voelde ik me nog geradbraakt, en had ik een griepgevoel in mijn lichaam terwijl ik weet dat het geen griep is. Heb het daar dan wel weer moeilijk mee, maar aan de andere kant: nu weet ik dat ik het nóg langzamer op moeten bouwen. Dus volgende keer begin ik braaf met vijf minuutjes oefeningen .

 

En inderdaad, die knop om willen zetten. Ik denk ook wel eens dat het nu wel weer genoeg is geweest met dat ziekzijn en dat overgevoelige lichaam. En dan gaat het juist mis.     



Ben benieuwd naar welke therapieën jou (line), en Viv hebben geholpen. 

Viv, welke opleiding doe je nu? 



Groetjes,  

Pink
Alle reacties Link kopieren
Hoi pink en viv,



Toch 'fijn' te weten dat ik niet de enige ben... natuurlijk wist ik dat wel maar het is prettig ervaringen van anderen in dezelfde situatie te horen.



Pink, dat klinkt goed die therapieen die je gedaan hebt, alleen APS ken ik niet, wat is dat? EFT heb ik vorig jaar ook geleerd en had er ook wel profijt van, maar om 1 of andere reden is dit weer naar de achtergrond gezakt... goeie reminder om het weer op te pakken!

Wat je zegt over NEI en over je gedachtes ben ik het helemaal mee eens. Eerst wilde ik er ook niet over horen, omdat je dan zo snel in een hokje wordt geplaatst van 'oh, het is allemaal psychisch'. Maar inderdaad heeft het veel invloed op je lichaam en geest hoe je denkt, dit geldt voor alle ziektes. Ik ben hierop gekomen via de film 'The Secret' die ik jullie zeker kan aanraden! Ik ben er enorm door geinsprireerd. Er wordt in uitgelegd, dat je gedachten en emoties niet zomaar iets zijn, maar een bepaalde trilling/energie hebben die je uitzendt, en dat je daarmee soortgelijke ervaringen en situaties aantrekt in je leven. En dat de meeste mensen zich richten op wat ze NIET willen, ipv wat ze wel willen. Dat datgene waar je je gedachtes (energie) op richt, sterker zal worden. Dus als je heel de tijd denkt: ik wil niet ziek zijn, richt je je eigenlijk op het gevoel van ziek zijn, terwijl als je je richt op gezond zijn je dat gevoel dan 'aantrekt' in je leven. Misschien klinkt het nu wat banaal, ik kan het niet zo goed uitleggen als in de film, maar ben er intussen druk mee bezig en aan het oefenen en heb de indruk dat het voorzichtig aan begint te werken. In elk geval is het best leuk om mee bezig te zijn, en te visualiseren hoe ik ben als ik weer helemaal gezond ben en het daarbij horende gevoel in mezelf op te roepen.



Verder heb ik o.a. ook een dieet gevolgd (candida en hypoglykemie) waar ik me nu nog in grote lijnen aan houd en ben ik nog bezig met osteopathie en met acupunctuur, ook om mijn lichaam in balans te brengen.

Ik merk dat dit al wat beter gaat, ik was nl heel snel uit balans: iets teveel gedaan: hop, was ik weer een week uitgeschakeld. Iets teveel stress (idd zowel positief als negatief), hop: weer ziek. etc etc.

Maar nu gaat het dus de goede kant op en hopelijk blijft dat zo.



Pink, kan het erg goed herkennen, hoe snel je geneigd bent teveel te doen. Ik had dat ook steeds met oefeningen doen. Dacht ik: nou, gaat lekker, leuk zeg. En dan vervolgens ook zo'n terugval met grieperige verschijnselen. Ik ben nu sinds een week of 6 met fysiofitness bezig, fitness onder begeleiding met een speciaal op mij en ME afgestemd programma. Waarbij je continu gemonitord wordt op hartslag en hoe het gaat enzo. Ben er erg tevreden over, heb nauwelijks terugslagen van de training en merk al, dat ik iets meer kan dan voorheen. Dus dat kan ik jullie ook aanraden, het is echt makkelijker en beter dan zelf gaan oefenen. Nu heb ik het geluk dat ik het vergoed krijg van de verzekering omdat het als fysiotherapie wordt gezien.



W.b. de reintegratie, heb ik helemaal geen aanwezigheidsplicht hoor. Dat is ook omdat het individueel is, dus je bepaalt helemaal zelf wat je doet en hoe vaak en wanneer enzo. Erg prettig. Er moet alleen eens in de 3 maanden een rapportage naar het UWV, en ik heb in totaal 2 jaar tijd om een baan te vinden. Nu dus nog bijna 1 jaar over.

Ik word er goed begeleid en er is ook veel begrip, dus dat is heel fijn.



Viv, wat voor therapieen heb jij gedaan die je geholpen hebben? En heb je veel problemen gehad met het UWV? Zou je niet ook in aanmerking kunnen komen voor een IRO?



En Pink, wat houdt het slowcarb dieet in? Is het zoiets als het hypoglykemie dieet? En is het een beetje te doen of erg zwaar? Mijn dieet heb ik bijna een jaar lang heel streng volgehouden, maar ben het erg zat intussen. Nu dus alleen nog in grote lijnen, maar merk wel dat sinds ik het wat verruimd heb, ik weer sneller schimmels heb. Hebben jullie daar ook last van en zo ja wat doe je eraan?



Groetjes line
Alle reacties Link kopieren
Hoi Line,



Wat leuk dat je ook met the secret-filosofie bezig bent. Er is een topic over op media trouwens, het heet "The Secret- wat heb jij eraan gehad?" (mijn (levens)verhaal staat er ook op, hoop dat je niet schrikt van de heftigheid ervan :$) 

Het is voor mij geen nieuw gedachtengoed. Ongeveer 17 jaar geleden ben ik me gaan verdiepen in de positief denken-boeken van Norman Vincent Peale, en heb daar ook veel van geleerd. Alleen, daar stond ook in, dat je ook uit moest kijken waar je voor vreesde, omdat datgene óók waarheid kan worden, niet alleen hetgene wat je wenst. Heb dat wel ondervonden.



De afgelopen dagen was ik niet zo goed bezig, doordat ik een terugval had kwamen allerlei angsten weer naar boven. Een paar jaar geleden raakte ik ineens alles kwijt wat ik dacht te hebben, wie zegt dat dat nu niet weer gebeurd? Zoiets. Daarmee maak ik het onnodig veel erger voor mezelf, en duurt het waarschijnlijk ook langer voor ik weer hersteld ben. Heb vanavond ge-EFT-t op de angst "alles kwijt te raken", en de angst "verloren te gaan". Dat helpt wel. Het niet-negatief denken gaat niet altijd vanzelf (3x negatief in één zin!) Daar helpt EFT me dan weer bij.

Ik heb een schema van het net geplukt waar ik veel aan heb, waarmee je tijdens het EFT-en eventuele saboterende gedachten ook gelijk weghaalt. Als je wilt dat ik het schema in een berichtje kopieer, of het mail, lees ik het wel.



Slowcarbdieet lijkt wel wat op candidadieet, maar misschien gaat het nog iets verder. (Ik moet zeggen dat ik wel een beetje smokkel, omdat dat beter werkt voor mij.) Slowcarb houdt in dat je alleen trage koolhydraten mag, dus ook geen (zuurdesem)brood of yoghurt (vanwege de lactose). Alleen zelfgemaakte yoghurt. Ook geen fruit, alleen in een later stadium fruit waar heel weinig khs in zitten, zoals bessen, heb ik me laten vertellen. Ik smokkel met drie boterhammen per dag. Voor de rest eet ik vlees, vis, eieren, beetje yoghurt:$, en veel groente (maar bijvoorbeeld geen wortelen-te snelle khs) Het scheelt me ongeveer zes uur energie per dag! Waarschijnlijk heb ik hyperinsulinemie, het lijkt op hypoglycemie en is ook een voorstadium van suiker. Hoort ook bij het MEplaatje. 



Wat goed dat je merkt dat je meer in evenwicht bent, Line. Lijkt me fijn te merken dat je minder snel onderuit gaat wanneer je iets teveel hebt gedaan. 



Fijn dat je bij RIO zo goed begeleid wordt, en dat je twee jaar tijd gegeven wordt om op te krabbelen.



Over het sporten; vorig jaar bouwde ik het zwemmen op, en zat binnen een paar maanden op drie uur banen trekken per week. Veel he? Ik had dan na het zwemmen juist meer energie. Dus het kán wel, denk ik dan. Mijn lichaam was op dat moment alleen meer gewend dus kon meer aan. omdat ik de maanden ervoor mijn huis opgeknapt had (met de hand vanalles geschuurd, en opnieuw in de verf). Nu zijn mijn spieren echt ingedut.

Therapeutisch sporten is denk ik niets voor mij: ik word er ongeduldig van als een ander (therapeut) mij vertelt hoeveel ik kan doen. Waarschijnlijk wil ik liever zelf mijn grenzen verkennen en af en toe eens flink op mijn bek gaan :$ Nu ik dit schrijf, besef ik dat ik mijn grenzen pas erken wanneer ik ertegenaan loop. 

Morgen ga ik weer zwemmen, denk ik. ik voel me niet oké maar verlang er erg naar om een paar banen te trekken. Op lange termijn zal het me ook goed doen als ik nu die beweging weer oppak. Ik zal er aan denken dat ik niet langer dan 15 minuten ga, maar dat zal moeilijk voor me zijn. Even doorbijten dan maar. 

Het moeilijke van ME vind ik, en ik denk dat jullie dat herkennen, dat je al je wilskracht moet aanwenden om juist níet teveel door te zetten.    



Oja, die candida, veel last van gehad. Candidadieet leek bij mij niet zoveel te doen, na jaren dieten en anticandidamiddelen had ik het uit laten testen dmv ontlastingtest, ik had drie plusjes, dat betekent "ernstig". Van medicijnen en supplementen ertegen werd ik trouwens behoorlijk ziek, net als van antivirusprotocollen. Ik heb toen besloten dat niet meer te doen, want die pillen tastten mijn immuunsysteem juist meer aan waardoor ik juist nóg meer virussen en candida kreeg. Ik probeer het andersom; als immuunsysteem sterker wordt door rust ed, dan meer kans dat candida en virussen verminderen

O en waar ik veel aan gehad heb; als ik een plaatselijke candida-infectie heb, dep ik met verdunde Spilanthes van A.Vogel. Als prettige bijkomstigheid versterkt het het slijmvlies ipv aan te tasten, zoals reguliere middelen tegen schimmel vaak doen.   



Groetjes,

Pink
Alle reacties Link kopieren
Heb vanavond ge-EFT-t op de angst "alles kwijt te raken", en de angst "verloren te gaan".



Stomme max, berichtje kwijt. :@

Ik schreef net dat ik dit raar vond staan in mijn tiepsel. Maar dat ik ermee bedoelde dat in de jaren dat ik op mijn ziekst was het gevoel had niet meer te bestaan, omdat ik tot niets meer in staat was, zelfs niet meer tot een gesprek, want ik wist aan het einde van een zin niet meer wat ik ook al weer wilde zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Pink,



Wat leuk dat jij ook met The Secret bezig bent! En gaaf dat er een topic over is, dat wist ik niet! Heb vanochtend het helemaal zitten lezen, erg leuk en insprirerend, heb er ook wat gepost! Ik word er echt helemaal blij van! :D



Heb ook jouw levensverhaal gelezen, idd heftig allemaal. Niet dat ik geschrokken ben ofzo hoor, maar je hebt wel heel veel meegemaakt. Ik vind het heel indrukwekkend hoe je daar uit bent gekomen! Complimenten!

En ook nu weer, dat je na zo'n terugval nu weer zo goed gaat. Ook dit vind ik heel inspirerend en geeft mij ook weer vertrouwen dat er heel veel mogelijk is. Dus bedankt dat je dit hebt opgeschreven!

Ik was zelf trouwens ook al langer bezig met dit soort materie, alleen viel het kwartje nog neit helemaal, alsof het allemaal nog niet helemaal was doorgedrongen. Nu ik the secret heb gezien, kan ik alles wat ik eerder heb gelezen en gehoord ook veel beter plaatsen, net of alles nu op z'n plek valt.



Wat je hiervoor postte, over je angsten, herken ik ook hoor. Dat is echt een valkuil. Goed dat je dat met EFT kan aanpakken. Ik heb hier ook iets over gelezen, in een boekje dat heet: 'de creatiespiraal'. Staat veel hetzelfde in als in 'the secret' (altijd leuk om dezelfde boodschap steeds weer tot je te nemen in verschillende vormen). Alleen wordt hierin ook aandacht besteed aan wat je kan doen met negatieve emoties en overtuigingen, die je eerder hebt opgedaan en die je belemmeren. Dat miste ik een beetje in the secret en daar ben ik eerder op vastgelopen, dat ik geneigd was mijn negatieve emoties weg te drukken. Dat lukt heel even, maar later kreeg ik ze alsnog keihard terug. Ik heb erdoor geleerd dat je dat dus neit moet doen. In de creatiespiraal staat beschreven dat je ze juist moet erkennen en accepteren, en ze eerst helemaal doorvoelen, voor je ze los kan laten. Als je wilt kan ik het stukje eruit wel overtypen en hier neerzetten of mailen.



Wat er ook in staat en wat me wel trof, was: 'je krijgt niet wat je wenst, maar je krijg wat je verwacht'. Dus als jij iets wenst, maar intussen stiekem denkt dat je het niet verdient of bang bent dat het niet zal lukken, dan krijg je dus  wat je verwacht en wordt je angst werkelijkheid. Tricky!



Ik ben ook geinteresseerd in wat jij zei over dat EFT schema. Dus als je dat hier wil zetten of aan me mailen... graag! Ik weet alleen niet hoe dat gaat met mailen via dit forum?



Ja, dat over al je wilskracht inzetten om NIET door te zetten... haha, heel herkenbaar wederom! De verleiding is zoooo groot....! Daarom bevalt het sporten onder begeleiding mij ook. Voor ieder is het weer anders, maar dit helpt mij juist, om niet door te schieten en over m'n grenzen te gaan. Natuurlijk is het ook wel irritant, maar ja omdat ik met op mijn eigen houtje sporten steeds weer hetzelfde fout deed, 'moest' ik dit wel doen. Erg leuk vind ik het trouwens niet, maar merk wel dat het goed voor me is en voor mij werkt.

Succes met je nieuwe zwempogingen, ik hoop dat het je lukt om je ' in te houden'! :)



W.b. de candida sta ik er nu ook zo tegenover: als ik meer in balans ben, zal mijn lichaam beter functioneren en dus ook beter de candida kunnen bestrijden. Ik heb ook wel iets voor plaatselijke bestrijding, een candida olie, maar ja hoe pak je het inwendig aan? Dat spul kun je niet doorslikken... Hoe gebruik jij trouwens dat Spilanthes precies? Kan ik dat ook eens proberen, is misschien voordeliger dan mijn olie die ik nu heb.



Je dieet klinkt best pittig hoor, vooral dat je geen brood mag EN geen yoghurt. Hoe zit het dan met rijst, pasta, muesli etc, mag dat ook niet? Lijkt me lastig wat je dan WEL moet eten. Ik eet zelf nogal veel brood en rijst en pasta, en om nou alleen groentes te eten heel de dag.... :?



Groetjes Line
Alle reacties Link kopieren
hoi Line en Pink,





Jullie boffen allebei wel met de uitkeringssituatie, hoor. Fijn te horen dat het zo ook kan!

Ik heb echt nooit problemen gehad met UWV, maar ik heb vorig jaar zelf aangegeven dat ik aan de studie wilde. De herkeuring liet op zich wachten (ik vraag me af, of ik wel opgeroepen zou worden). Nav mijn telefoontje heb ik toen een keuring gehad. Ik wist van tevoren dat de kans groot was, dat ik bijna niks zou overhouden. Maar goed, ik wilde zoooo graag studeren en ik wilde gewoon niet langer wachten op die herkeuring van hun. Ik heb er nooit spijt van gehad, omdat ik nu echt mijn hart volg en dat voelt heel goed.

Ik doe nu een module medische vakken. Dit heb ik nodig om in september met de vervolgopleiding te kunnen beginnen.



Toen ik 7 jaar geleden ziek werd, kon ik echt helemaal niks meer. Ik ben bijna 2 jaar volledig bedlegerig geweest. Op een gegeven moment kon ik niet eens meer schrijven. Ik ben mezelf toen gaan 'trainen' met schrijven. En ik keek veel spelletjes op tv om mn hersenen aan het werk te zetten, want ik voelde mezelf echt hard achteruit gaan. Eigenlijk direct hebben we contact gezocht met een therapeute die alternatieve geneeswijzen deed. Via via hadden we goede verhalen gehoord. En ze bleek idd geweldig te zijn.

Ook op psychisch gebied heeft ze veel voor me betekend. Ik had veel gebeurtenissen in mn leven niet verwerkt en ze heeft me ook geleerd hoe nu met dingen om te gaan. Bij mij was het zo dat er een hoop onbewuste dingen waren blijven zitten. Die moesten toch zn weg zien te vinden. Dmv kleurenpunctuur heeft ze dat ' omhoog' kunnen halen, wat overigens een hoop energie gekost heeft. Nu zijn die remmingen weg en heb ik ook meer energie. Ik heb meteen alles maar aangepakt, haha, als ik iets doe is het ook goed. Dmv kirlianfotografie kon ze zien hoe ik er geestelijk en lichamelijk aan toe was, en wat aandacht nodig had. Ook bleek ik hypoglycemie in een hele erge vorm te hebben. En dat is het begin geweest van mn herstel. Wat uiteindelijk nog jaren zou duren.



Ik hoop dat het een beetje duidelijk is, dit is het in een notedop.

Nou mogen jullie raden wat nou toch mn vervolgopleiding wordt....:P.



Wat is bij jullie de 'trigger' geweest van ME? Bij mij is begonnen met de ziekte van pfeiffer, die niet door de huisarts ontdekt werd. En ja, dan loop je  dus door.



Ik heb veel schimmels en parasieten gehad, alles wat voorbij kwam, kreeg ik. Maar nu gaat dat gelukkig goed en heb ik alles met homeopatische middelen op kunnen lossen.



Met sporten ben ik 2 jaar geleden begonnen. Ik doe aan bodycombat (lekker heftig dus). Het laatste jaar sport ik helaas wat minder, maar dat heeft met mn studie te maken. Maar ik houd het een uurtje vol, helemaal afgepeigerd natuurlijk, maar ik vind t echt heel leuk.



Ook ik heb van The Secret gehoord, ik moet de film nog zien en het boek ook nog lezen, dus ik ben er nog maar net mee bezig. Ik ben een meelezer van het topic waar Pink het over had!



Zo, dat was het voor nu, ik kon natuurlijk bij jullie verhalen niet achterblijven :).



liefs

viv

Alle reacties Link kopieren
Hallo! hier nog een langdurig zieke/reintegrant!



Ik heb sarcoidose, een ziekte waarbij je afweersysteem zich tegen je lichaam keert. Een paar dingen die  heel erg overeenkomen met ME is de enorme vermoeideheid en pijn in de spieren. Na een ziekbed van ruim een jaar ben ik alweer 2 jaar aan het proberen weer aan het werk te gaan. Maar wat is dat moeilijk. Mijn eigen werk (verpleegkudige) kan ik niet meer uitvoeren maar in het ziekenhuis waar ik werk zit een arbeisdeskundige die me probeert te helpen aan een andere functie. Helaas loop ik heel vaak vast doordat ik toch weer over mijn grenzen ga, omdat ik eenvoudigweg zo graar WIL. Of omdat men werkplek voor me vind wat lichamelijk toch te zwaar is. Iedere keer begin ik weer met goede moed maar ik word zo wanhopig van mijn eigen lijf! Ik KAN het gewoon niet.

Ik ben single en ben het zoooo zat om thuis te zitten dat ik toch weer iedere keer wat probeer.



Herkennen jullie dat gevoel van dat je niets meer kan en niets meer waard bent voor de maatschappij?



Goh, the Secret! Ik heb onlangs de uitzending van Oprah gezien en ben daar ook erg in geinteresseerd geraakt! Ik ga ook gauw naar dat topic in 'media'.
Alle reacties Link kopieren
Line, bedankt voor het compliment. Ik geloof echt dat waar een wil is, ook een weg moet zijn. Ik denk dat die overtuiging mij beide keren gered heeft. :) Met dank aan schrijvers als Vincent Normal Peale en kornuiten!



Wat je vertelt over de creatiespiraal vind ik ook interessant, ik zou het leuk vinden als je het plaatst. Ik zou het boekje ook wel willen lezen, straks even googlen ;). Ik vind ook dat ze er bij the secret een beetje aan voorbij gaan dat je ook krijgt wat je verwacht en/of vreest. Het wordt tussen neus en lippen genoemd, maar veel te weinig aandacht aan besteed.



Ik heb wat dat betreft nog iets bizars meegemaakt tijdens mijn genezingsproces. Zoals je misschien begreep uit mijn berichtjes bij het secret-topic, ben ik voor de tweede keer ziek geworden doordat ik me door iemand die me het licht in de ogen niet gunde mijn gezondheid af heb laten nemen. Ik zeg expres 'heb het me af laten nemen' omdat ik mezelf niet persé als slachtoffer zie, ik zie mijn actieve rol in het geheel. Waar te beginnen, het is zo'n lang verhaal. (wel gelijk ook een antwoord op de vraag van @Viv - Waardoor werd je ME getriggerd?.). 

Er was een therapeute, die tevens een soort van 'vriendin' was, of in ieder geval wilde ze dat graag zijn. Ik was niet bij haar in therapie op het moment dat ze me een kuur opdrong. Het ging toen juist heel goed met me, maar ze wist me dmv emotionele chantage zover te krijgen dat ik aan de kuur begon. Toen werd ik vrijwel meteen erg ziek. Dat was goed, het moest er allemaal uit, zei ze. Ik sputterde tegen, maar ze drukte door, en ik liet me steeds weer over de streep trekken. Ik werd zo ziek van de kuur dat het me op een gegeven moment bijna mijn leven kostte. Haar commentaar: "Je hebt op het randje gestaan, maar dat was dan blijkbaar de bedoeling, ga vooral door met de kuur," :? Brr toen drong pas echt tot me door wat voor gevaarlijke gek ze is! Ben er erg van geschrokken. Later viel alles op zijn plek en begreep ik dat ze me die kuur niet heeft laten doen vanuit integere overwegingen. Ik was nogal nuchter en probleemoplossend ingesteld, en het eerste wat ik me afvroeg was: oke, ik ben me rotgeschrokken, ik ben bijna vermoord en heb het nog laten gebeuren ook. Hoe verwerk ik dit zo snel mogelijk om verder te kunnen? Er speelde ook mee dat ik al een behoorlijk bagage van vroeger meezeulde. 



Ik was na die kuur dus mijn gezondheid kwijt, maar het rare was, dat in de periode erna steeds wanneer een behandeling goed aan leek te slaan en ik blij was dat ik weer beter leek te gaan, ik binnen een dag juist zieker dan tevoren was. En aantoonbaar; dijken van infecties ed  



Het patroon ging me wel opvallen; steeds als ik beter leek te worden en ik bij wijze van spreken de slingers al had opgehangen, was ik de week erop juist zieker dan daarvoor. Ik vond het eng en dacht dat er iets heel raars aan de hand was. Mijn therapeut 'Houvanjezelf' bleef voet bij stuk houden dat ik het zelf deed. O, wat was ik boos op hem als hij dat zei! :@;)

Hij bleek toch gelijk te hebben, want door wat ik meemaakte net voordat ik ziek was, bleek iets in mijn onderbewustzijn doodsbang te zijn weer helemaal stralend gezond te worden. Ik was namelijk, doordat het zo goed met me ging bijna vermoord door een jaloers kreng die me het allemaal niet gunde. En nu had ik ME met id, wat zou me te wachten staan als ik zou genezen? Het kon wel erger met me aflopen. Nou ja, dat bleek de overtuigng van mijn onderbewustzijn te zijn. Op zich was dat onderbewustzijn helemaal niet zo gek, en wilde het me beschermen voor erger. 

Bij Houvanjezelf de angsten en de verkeerde overtuigingen weggehaald, en sindsdien ben ik nog niet helemaal genezen, maar ik kan het nu in ieder geval wel ongestraft hardop zeggen als ik vooruit ga.

Terwijl ik juist dacht dat ik een en al positiviteit was wat betreft mijn genezing. Maar iedere keer als ik bewust bezig was met mijn gezondheid, schudde mijn onderbewustzijn juist op zijn grondvesten.   



Kennen jullie het boekje 'Waarom sommige mensen niet genezen' van Marianne Everstein? Daar staan allerlei zelfsabotagetechnieken van onderbewustzijn in, ook om bijvoorbeeld geen succes te hebben. 



O ja, wat de Spilanthes betreft, ik had het eerste driekwart jaar van mijn ziekte chronisch candida in mijn jeweetwel :$. Ik deed dan één of twee druppeltjes met mijn handen erin. Toen bleef het vrij snel weg. Een lotgenote die ook last van dezelfde kwaal had, nam een vaginale douche, en deed daar een paar druppels in. Het moet dan wel heel erg verdund hoor, en maar een paar druppels, want het is niet voor inwendig. Maar ook zij was erg enthousiast, en was er direct vanaf. 

Middeltjes van de huisarts werkten bij mij niet meer.



Wat het dieet betreft; ik mag inderdaad geen pasta, rijst en/of aardappels. Wel peulvruchten. Wanneer ik uit eten ga of een middag in de stad hang, smokkel ik ook wel. Ik denk dat bij mij trouwens vooral fruit de boosdoener is . Maar fruit is niet helemaal onmisbaar, er zijn ook groenten met veel vit. C en vezels.  



@Viv, ik doe een wilde gok: Ga jij voor arts studeren? 

Bij mij is de ME-trigger dus waarschijnlijk trauma geweest, hoewel uit een bloedtest ook tevoorschijn kwam dat ik de ziekte van Pfeiffer heb gehad. Maar ik denk dat toen mijn weerstand al nihil was?  



Om mijn verhaal helemaal ingewikkeld te maken: Toen ik begin twintig was werd ik voor de eerste keer ziek. Ik wist niet wat er aan de hand was, er was toen ook weinig bekend over ME. Dus werd het maar op psychisch gegooid. Na me een slag in de rondte getherapiet te hebben, was ik nog niet van mijn vermoeidheid af. Dat kwam later pas, na een behandeling door een natuurkundig arts. Ze gaf me een virusprotocol (toen verdroeg mijn lichaam dat nog wel). Ik was toen binnen drie weken van al mijn vage klachten af. Na driekwartjaar werd ik opnieuw ziek door kuur die me opgedrongen werd door een boze heks.  Daardoor alles weer uit balans en opnieuw ook een posttraumatische stressstoornis met uitgeputte bijnieren en verstoring prikkeloverdracht zenuwstelsel etc etc.



Ik weet sinds een paar jaar pas dat de klachten die ik sinds mijn twintigste had, ook ME was. 

Ik weet dus óók dat het mogelijk is te genezen en weer helemaal fit te worden, want als het toen kon, kan het nu ook weer. En dan laat ik het me nooit meer afpakken. ;) 



Bodycombat ken ik niet, ik zal er eens op googlen, het klinkt in ieder geval wel heftig. 

Ik ben vandaag netjes na twintig minuten uit het zwembad gegaan! Ben trots op mezelf. Voel me nu redelijk, als ik me morgen ook zo voel, kan ik volgende keer vijf minuten langer.   



Welkom Cajean, 

Jouw stukje is ook heel herkenbaar.  

Toen ik niets meer kon, had ik het gevoel dat ik niet meer bestond. Ik merkte aan mijn omgeving dat ik voor hen dezelfde Pink was als eerder, en dat ik net zo belangrijk was, maar ik had er net als jij best moeite mee.    

Ik hoop dat je met behulp van de arbeidsdeskundige snel iets vindt wat nu bij je past en jou voldoening geeft.   



Wat een lap tekst weer :$ 

(Ik ga zo nog het EFTschema kopieren en plakken.)  



Groetjes, en liefs ook nog, 

Pink
Alle reacties Link kopieren
Dit schema kun je gebruiken voor zowel psychische als lichamelijke klachten. Ik merk dat het soms wel nauw luistert welke zinnen je gebruikt. Ik heb bijvoorbeeld van de winter Prozac gebruikt omdat mijn zenuwstelsel overbelast was (hoort een beetje bij PTSS). Maar ik was niet depressief. Toen ik vorige maand stopte met Prozac, raakte ik wél depressief. Misschien 'ontwenningsverschijnselen' omdat mijn systeem de afgelopen maanden kunstmatig serotonine kreeg toegediend en daardoor zelf minder was gaan aanmaken (ik heb er zelf maar mijn logica op losgelaten ;)) Maarmaar toen ik EFT-te op dat ik klaar was met mijn depressiviteit had het geen effect. Toen dacht ik  het is misschien nu puur biochemisch, een serotonineverstoring doordat ik gestopt ben met de pillen. Ik heb daar drie keer op ge-EFT-t, en daarna niet meer down geweest! Verder heb ik er mijn kiespijn mee wegge-EFT-t, en mijn hyperarousal (hoort ook bij PTSS). Ik EFT op mijn verstoring in de melatonineafgifte, de verstoringen in ontgiftigingsprocessen in de lever, mijn angst voor ziekte, mijn faalangst etc etc etc etc. 

Ik heb dit schema overgenomen van een vrouw die MS heeft, en dankzij EFT uit haar rolstoel is gekomen!

     







 1. Zoek de gevoelige plek aan de linkerkant van de borstkas. Voor de meeste van ons ligt die net onder het sleutelbeen en boven de borst. Vind de plaats bij jezelf, door lichte druk uit te oefenen, met een of twee vingers, rond deze plek tot je de juiste plaats gevonden hebt. Je zult het merken als je de juiste plek hebt, deze is namelijk gevoeliger.









Wrijf over deze plek met kleine cirkels, zonder ophouden, terwijl u de volgende zin luidop uitspreekt:





“Ik bevestig dat ik klaar ben, de wil heb, en de macht om de vermoeidheid in mijn lichaam, volledig op te heffen of te verminderen. Ik verwijder alle weerstand of gedachten die mij ervan zouden weerhouden deze liefde, nu volledig te ontvangen. Ik vraag…….(Vul hier datgene waarin je gelooft in, b.v. het heelal, God, de geest, engelen etc.) mij op elke denkbare manier te steunen om deze vermoeidheid op te heffen.( U kunt vermoeidheid vervangen door b.v. pijn).





Blijf wrijven tot je zelf voelt dat je klaar bent, hou je vingers op deze plaats en adem diep in en uit.





2. Tik zachtjes op de binnenkant van de wenkbrauwen, de uiteinden aan de neusrug, en herhaal luidop:





“Ik verwijder de vermoeidheid uit mijn lichaam en ben vredig als dit proces zich uitvouwt”.





Blijf tikken tot je zelf voelt dat je klaar bent, hou je vingers op deze plaats en adem diep in en uit.





3. Tik zachtjes aan de buitenkant van de ogen, op het been naast de slaap en herhaal luidop:





“Ik stuur dit verzoek uit in de wereld op velerlei manieren en iedereen die ik ontmoet, helpt mij om die vermoeidheid op te heffen”.





Blijf tikken tot je zelf voelt dat je klaar bent, hou je vingers op deze plaats en adem diep in en uit.





4. Tik zachtjes onder de ogen, op het been, en herhaal luidop;





“Vorige niveaus van vermoeidheid hebben geen vat meer op mij. Ik verhelp ze als ik deze ware woorden uitspreek. Door mijn positieve gedachten, is genezing voor mij werkzaam op een heel hoog peil”.





Blijf tikken tot je zelf voelt dat je klaar bent, hou je vingers op deze plaats en adem diep in en uit.





5. Tik zachtjes onder de neus, boven (de bovenlip) en herhaal luidop:





“Ik ontdek dagelijks hoeveel gaven en talenten ik heb. Als ik deze positieve energie laat trillen word ik een magneet voor perfecte sterkte”.





Blijf tikken tot je zelf voelt dat je klaar bent, hou je vingers op deze plaats en adem diep in en uit.





6. Tik zachtjes op de kin, onder de lip en herhaal luidop:





“Heel mijn leven wordt vreugdevoller op elk niveau, al de krachten van het universum steunen mij in mijn bedoelingen”.





Blijf tikken tot je zelf voelt dat je klaar bent, hou je vingers op deze plaats en adem diep in en uit.





7. En nu volgt de belangrijkste stap. Blijf rustig zitten, minstens 2 minuten, met gesloten ogen, en verbeeld je dat je geen vermoeidheid meer hebt. Voel al de positieve gevoelens. Ervaar het volledig, net alsof het net nu gebeurt. Neem enkele ogenblikken de tijd om diep te ademen, overdenk hoe je je nu voelt. Wees dankbaar voor de genezing die net is gebeurd.





Herhaal deze oefening dagelijks (of vaker) tot je vermoeidheid helemaal verdwenen is.





U mag deze oefeningen ook herhalen voor andere zaken, (pijn of ziekte) welke u wilt verwijderen of verminderen.



Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,



Pink, bedankt voor je lange verhaal en het stuk over EFT. Ik ga het zeker ook doen, hoop dat het bij mij ook zo goed werkt. Echt fijn dat jij er zulke goeie resultaten mee hebt.

Interessant wat je zegt over dat je steeds slechter werd, juist als het beter leek te gaan. Dit heb ik nl. ook al ontelbaar vaak gehad. Toen werd mij door een psycholoog verteld, dat dit zou komen doordat ik mezelf dan zo oppepte en moed insprak, zo van: dit gaat werken, dat het daardoor even beter ging. Maar dat dat niet vol te houden was als het middel eigenlijk niet werkte, en het daarom na een tijdje toch weer slechter ging.

Maar wat jij zegt over onbewuste overtuigingen, zou ook best kunnen.... ik weet in elk geval van mezelf, dat ik die ook heb. Bv. ten aanzien van werk: ik zou dolgraag weer aan het werk gaan, maar vind het ook heel eng. Dit omdat mijn werkervaringen in het verleden niet zo positief waren, en dit is nog versterkt omdat toen ik net ziek was, ik gewoon door bleef werken onder het mom van: kom op, doorzetten, dan lukt het wel. Waardoor het van kwaad tot erger werd. Dus ergens zit nog wel een flinke angst / overtuiging dat werken moeilijk/eng/niet leuk is. En als je ziek thuis zit, kan er in elk geval niks mis gaan. Zoiets. Ben hier al flink mee aan de slag hoor, maar het EFT zou me daar misschien ook bij kunnen helpen.



Ik zal straks dat stuk uit de creatiespiraal opzoeken en hier neerzetten.

Is dat boekje 'waarom sommige mensen niet genezen'  een aanrader?



Dat spilanthes ga ik ook 'ns proberen, als mijn candida olie op is. Daar ben ik nu maar weer mee aan de slag, want ik heb hetzelfde als jij Pink: ik ben intussen resistent voor de medicijnen van de huisarts, die doen dus niks meer tegen de candida, maar ik word er wel beroerd van :(. Misschien dat ik die spilanthes vast kan gebruiken voor mijn hoofdhuid want daar heb ik het ook :(. Hopelijk stinkt het niet? Want anders loop ik met zo'n walmend hoofd rond, aaargh.



W.b. het dieet, lijkt het me lastig vol te houden. Ik ben dat dieet gedoe ook ontzettend zat, dus ben nu ook druk aan het visualiseren dat ik gewoon alles kan eten en me er goed bij voel :). Ooit is dat zo geweest dus waarom zou het niet weer kunnen?



Goed van je trouwens dat je het zwemmen kon beperken tot 20 minuten. Ik hoop dat je je er goed bij voelt en je het kan opbouwen!



@ viv: Mijn trigger voor ME was ook ziekte van Pfeiffer. Die pas in 2e instantie erkend werd, toen had ik er dus al een tijd mee doorgelopen... vervolgens ging het niet over en ik ging maar door en door... ik was tenslotte jong en zou me niet laten kisten. Dit is dus uitgemond in ME. Hoor je toch wel vaker he, dat Pfeiffer of een andere virusinfectie de trigger is.

Ga jij idd voor arts studeren? Of ga je een opleiding doen voor alternatief therapie? Fijn dat jij zoveel baat bij die therapie met kleuren hebt gehad. En zo te horen zat jij meteen 'goed' met die therapie? Ik heb echt een scala aan therapieen gedaan voor er iets bijzat wat 'aansloeg'. Het geeft ook aan dat voor ieder de oplossing weer ergens anders ligt; bij mij heeft die kleurentherapie niets gedaan. Maar wie weet speelden de onbewuste angsten/overtuigingen daar ook wel een rol in, wie zal het zeggen? Ik heb in elk geval het gevoel dat ik nu op de goede weg zit.



@cajean: welkom hier. Heel herkenbaar wat je schrijft! Dat je zoooo graag wil, en het toch niet lukt. En dat je heel de tijd maar in je eentje thuis zit (ben ook single!) en het gevoel hebt, dat niemand op je zit te wachten en dat je er niet toe doet... echt een rotgevoel is dat.

Het k*tterige is, dat je met die gevoelens van frustraties en balen etc. volgens the secret negatieve signalen uitzendt waardoor je weer opnieuw dat soort ervaringen aantrekt... Dus probeer om geregeld je voor te stellen hoe het zou zijn, als je wel weer alles kan en hoe fijn dat dan voelt. Dat ben ik nu aan het doen, in elk geval geeft het dan vast een prettiger gevoel voor jezelf. Al is het soms ontzettend moeilijk hoor, vooral als je weer eens een slechte dag hebt en niks lukt enzo. Dan is het flink lastig om die positieve gevoelens op te roepen en er vertrouwen in te hebben. Maar ik merk wel dat ik er nu steeds iets makkelijker bij kan, dus veel oefenen?



Nou ik heb ook al weer een hele lap tekst... ga maar 'ns stoppen. Groetjes!
Alle reacties Link kopieren
Hoi,



Hier het stukje uit 'de creatiespiraal' over het loslaten van negatieve gevoelens/overtuigingen. Ik kan je wel aanraden het boekje zelf te lezen want dan heb je ook de context en de rest van het verhaal erbij, het is niet duur, iets van 15 euro.



De schrijver geeft het voorbeeld, dat ie graag een boek wil schrijven maar ergens nog overtuigd is dat ie het niet kan en daardoor geblokkeerd wordt.



Stap 1: Herken dat het je eigen patroon is. Dat het niet ligt aan mijn pen, aan het licht, aan de geluiden om me heen etc. Nee, het is het mij welbekende patroon dat zich herhaalt: ik zit voor een blanco vel papier en alles in mij blokkeert.



Stap 2: Waardeer, voel hoe het voelt om geblokkeerd te zijn. Ontvang dat gevoel, geef je er helemaal aan over, wordt als het ware dat gevoel en vergeet even waardoor het veroorzaakt werd. Praat er niet over, denk er niet voer, maar wees gewoon helemaal dat gevoel. Laat het je lichaam helemaal doordringen. Ga er naar staan, liggen, zitten of hangen.



Stap 3: maak er nu ook nog een geluid bij. Let wel, alleen geluid en geen woorden. Geef hiermee uiting aan dat zo onaangename gevoel dat jou keer op keer overvalt. Zodra dat lukt, blijf er dan even in en kijk en luister van binnenuit naar jezelf. Als je dat doet, gebeurt er iets wonderlijks. Je wordt nu de toeschouwer van dat gevoel, en als jij eenmaal de toeschouwer bent, laat het gevoel jou los.



Dan heb ik er nog een, die er op lijkt, uit een cursus. Ik doe 'm erbij omdat ze elkaar misschien ondersteunen/verduidelijken. Deze gaat er net als the secret vanuit dat alles energie is en dat emoties en gedachtes ook energievormen zijn.





Stap 1: Richt je aandacht op het gevoel / de overtuiging.

Stap 2: Identificeer je met het gevoel/de overtuiging en voel hoe dat voelt.

Als je je identificeert, smelt je als het ware samen met het object van je onderzoek, je wordt 'de angst', 'de boosheid', etc., je ervaart de nuances van het gevoel.

Stap 3: Kijk waar in je lichaam dat gevoel zich bevindt.

Een gevoel of gedachte wordt 'vertaald' in een gevoel in (een deel van) je lichaam. Het gaat erom het gevoel in alle opzichten, dus ook in je lichaam, te ervaren.

Stap 4: Kijk naar de vorm en zie hoeveel ruimte het inneemt.

Stap 5: Haal het oordeel van dit gevoel af en laat het opgaan in de totale energie.

Op het moment dat je het oordeel van het gevoel afhaalt, neem je als het ware een ander standpunt in. Je kiest ervoor je niet meer met het gevoel te identificeren en je ziet het gevoel precies zoals het is; het is een energievorm, een emotiestroom, iets dat opkomt, er even is en weer verdwijnt. Vanuit dat perspectief kun je het laten opgaan in het grotere geheel.



Hoop dat je/jullie er iets aan hebt! Groetjes!
Alle reacties Link kopieren
hoi allemaal,



Cajean; Leuk dat je meeschrijft! Ja, ik herken zeker het gevoel van niks waard zijn in de maatschappij.Ook thuis bijv. met het huishouden. Langdurig ziek zijn is niet goed voor je zelfvertrouwen. Nu ik een stuk verder in het proces ben, kan ik nu zeggen dat het me verrijkt heeft. Dat heeft wel een tijd geduurd, hoor.









Wat jullie schrijven over sabotage van het lichaam, herken ik ook wel. Als het een tijdje heel goed gaat, ga je toch denken...(tenminste, ik wel)



Waar ik heel erg mee zit, is het vertrouwen hebben in mezelf, mbt mn studie. Ik heb altijd t gevoel dat ik te dom ben. Ook heb ik last van examenvrees, altijd al gehad. Nu heb ik dus 3 weken geleden examen gedaan en wacht nog steeds op de uitslag. Het was al veeeel eerder beloofd. Nu blijkt dat ik van het examen zelf niet zo'n erge last had, maar wel erna. Verschrikkelijk dat wachten. Nu is t onderwerp 'loslaten' een rode draad in mn leven. Ben er nl. niet zo goed in. Ik heb de laatste weken een stress gehad, niet normaal. Nu lukt t dit weekend best goed, dat loslaten, mbv een behandeling. Er zit toch altijd wel weer een les in, hè? Mn man zei laatst; je wil er gewoon niet aan dat je het kunt, je wil gewoon kunnen zeggen ; zie je nou wel? Als je slaagt dan moet je wel accepteren dat je het kunt. Zit natuurlijk wel wat in...

Ik hoop niet dat ik door mn negatieve gedachten bepaalde dingen nu aangetrokken heb...:(



Oh, ik studeer idd voor therapeute alternatieve geneeswijzen, dezelfde therapie waar ik zoveel baat bij heb.



Line; het klopt, hoor, niet iedereen heeft baat bij dezelfde therapie. Ik zat meteen goed idd. Er is een (kleine) groep mensen die geen baat heeft bij kleurenpunctuur. Als je voelt dat je goed zit, dan is dat ook zo, hoor!

Er kan niks tegen intuïtie op.



Pink; Jij hebt ook ontzettend veel meegemaakt, zeg. viv maakt een diepe buiging. Echt heel knap dat je er zo uitgekomen bent!!



Pink en Line; bedankt voor de stukken over de therapieen. Ik zal er (ben nu te moe) binnenkort 's voor gaan zitten.



Zijn jullie ook vrienden verloren door jullie ziekte, waarvan je dacht dat het vrienden waren? Ik iig wel, mensen waarvan je het niet verwacht, die steunen je. Ik heb heel lang moeite gehad om mensen weer te vertrouwen, maar ik durf weer nieuwe vriendschappen aan.



Dat was m weer voor vandaag,



liefs

viv






Alle reacties Link kopieren
Mn man zei laatst; je wil er gewoon niet aan dat je het kunt, je wil gewoon kunnen zeggen ; zie je nou wel? Als je slaagt dan moet je wel accepteren dat je het kunt. Zit natuurlijk wel wat in...

Ik lees wel mee, maar reageer later uitgebreider. Drukdrukdruk vandaag. 

Vanwege bovenstaande quote wil ik graag een beroemd, en heel erg waar gedichtje van Nelson Mandela te plakken. Speciaal voor Viv, (en voor de rest ook natuurlijk!)
Alle reacties Link kopieren
Voilà onze diepste angst is niet dat we niet goed genoeg zijnonze diepste angst is dat we buitengewoon krachtig zijnons licht, niet onze duisternis, boezemt ons angst in we vragen ons af wie we wel zijnom te denken dat we briljant, geweldig, en talentvol zijnmaar wie ben je eigenlijk om dat niet te zijn? je bent een kind van Godjezelf kleineren dient de mensheid niet er is niets verlichts aan jezelf inhoudenopdat mensen rondom jou zich niet onzeker zullen voelen we zouden allemaal moeten stralen, zoals kinderen dat doenwe zijn geboren om de glorie van Goddie in ons allen aanwezig is, te laten zien, en als we ons in onze kracht tonengeven we anderen toestemming hetzelfde te doen als we vrij zijn van angstmaakt onze aanwezigheid anderen vrij Nelson Mandela, 1994
Alle reacties Link kopieren
Hmm, alleen over dat van God enzo ben ik nog steeds niet helemaal zeker. Maar het blijft een mooi, inspirerend gedicht, vind ik.
Alle reacties Link kopieren
Hoi meiden, 



Ik ging moeizaam vandaag. Ik had in de planning vandaag mijn huis op te ruimen en mijn (schrijf)huiswerk te maken. Morgen komt schrijfdocent en een paar leerlingen bij mij thuis, dan moet het een beetje netjes zijn natuurlijk. ;) 



Op de een of andere manier wilde het vandaag helemaal niet lukken, tótdat ik het opgaf en besloot dat ik desnoods nog af kon bellen. Pas toen ik het opgaf, lukte het me! Dat valt me vaker op, dat als het me allemaal teveel wordt ik het gewoon eerst op moet geven, om vervolgens een kwartier later weer verder te kunnen. Als het tenminste om een blokkade gaat. Soms ben ik gewoon ziek of moe, en dan helpt opgeven, EFT-en of positief denken even niets, dan helpt alleen veel slapen nog. 

@Line, als ik het stukje van de Creatiespiraal lees, denk ik dat het een beetje overeen komt. Op het moment dat je je overgeeft aan een bepaald gevoel, ontspan je en krijg je weer ruimte, ofzo. Anyway, zit nu in een redelijk ruim huis met mijn huiswerk gemaakt. Ik denk wel dat ik morgenochtend een watje ben, omdat vandaag me veel energie kostte, maar ik kan/mag morgenmiddag slapen.

(ik ga het bericht over creatiespiraal morgen trouwens beter lezen)



Het groepje dat morgen hier is, kijkt gelukkig niet raar op als ik van vermoeidheid eens niet uit mijn woorden kom :). Dat vind ik soms wel moeilijk. Diep in mijn hart ben ik perfectioniste, ik heb snel het gevoel dat ik het allemaal niet goed genoeg doe. Maar ik moet leren loslaten, op de momenten dat ik maar half functioneer zou ik mijn schouders op moeten kunnen halen en denken; het(ik) is even niet meer dan het nu is. 

Hoe gaan jullie daar mee om?   



Ik ben deze keer niet ziek van het zwemmen, dus volgende keer kan ik vijf minuutjes langer opbouwen. :)  



Line, wat jij schrijft over dat jij achteruit ging nadat je dacht dat het beter met je ging, en dat de therapeut zei dat het kwam doordat je jezelf teveel oppepte en daardoor energie verbruikte die je eigenlijk niet had (?) dat zou natuurlijk ook goed kunnen.

Maar bij mij was de boosdoener die onderbewuste angst, merkte ik.   



Over Spilanthes en walmen: het ruikt niet naar viooltjes, maar het vervliegt snel, ik denk (hoop) niet dat een ander het ruikt. Het is lang niet zo walmend als bijvoorbeeld Tea tree oil   



Wat betreft het dieet: ik merk wel dat gaandeweg mijn allergieën minder worden! Het schijnt dat je met EFT vrij makkelijk allergieën weg kunt halen, er was nog een methode maar ben de naam even kwijt... een afkorting van vier letters, misschien weet een van jullie het? 

Ik wil binnenkort EFT-en op verstoorde insuline-afgifte oid, even uitzoeken hoe dat ook weer allemaal zit. Onze pancreassen zijn overactief, als ik het me goed herinner. Lijkt me ook fijn om alles weer te kunnen eten zonder er over na te denken. Ik geloof er ook zeker in dat dat over een tijdje weer moet kunnen.  



@Viv, bedankt voor je complimentje ook, ik word er haast verlegen van, maar ga vooral door. :$



Leuk dat je de opleiding gaat doen om de therapie te kunnen geven waar jij zoveel baat bij hebt. Ik hoop dat je straks veel mensen gaat helpen! Is het een vierjarige of zesjarige opleiding? Of mag je het zelf indelen?



Hmm, vrienden kwijtgeraakt. Ik heb het denk ik vrij 'raar' aangepakt toen ik ziek werd. Ik heb mijn vrienden een paar jaar buiten de deur gehouden :$. Onder andere omdat ik niet wilde dat ze voor me zorgden. Ze boden wel een en ander aan, maar ik was bang dat ik ze daardoor juist kwijt zou raken. Dan zou de gelijkwaardigheid wat mij betreft verloren gaan en da's moelijk terug te draaien. Ik wilde de vriendschappen juist zo graag in ere houden.

Daarbij kwam dat ik die bijna geen prikkels verdroeg, geen TV, geen radio, dus ook geen kwebbelende vriendinnen. Ik mailde en msnde wel, maar meer dan dat verdroeg ik niet.

En ik ben iemand die haar problemen zelf op wil lossen, wat dat betreft ben ik net een vent ;). Ik zoek een mooie rots op om op te gaan zitten piekeren totdat ik het licht weer zie.

Als ik een goede dag had, wat ongeveer vier keer per jaar voorkwam, belde ik een vriend of vriendin om de stad in te gaan ofzo. Op de een of andere manier was er de stilzwijgende afspraak dat ik vanzelf weer tevoorschijn kwam wanneer het weer beter ging. Ik ben hen dankbaar dat ze het respecteerden en begrepen!  

Ben maar twee 'vrienden' kwijtgeraakt, die het niet begrepen, met hun heb ik het zelf 'uit' gemaakt. Ik moet er wel bij zeggen dat zij opgelucht reageerden toen ik aanbood de vriendschap te beëindigen . En ik was er evengoed een beetje kapot van.  



Ik ben in de periode dat ik ziek was wel erg teleurgesteld(er) geraakt in bepaalde instanties, ik heb wel wat mensonterende situaties meegemaakt. Misschien kan ik er ooit om lachen, maar nu nog niet. 



Liefs,

Pink
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,



Ja, dat loslaten is er voor mij ook eentje. Lastig hoor. Ik ben ook best perfectionistisch en vind het moeilijk te accepteren als het wat minder gaat of ik kan niet zijn wie ik eigenlijk ben door vermoeidheid/ziekte.



Pink, ja dat is apart he, als je het 'opgeeft', ofwel loslaat, gaat het juist weer wat beter! Dat heb ik ook geregeld. Net of je jezelf blokkeert en als je het dan maar loslaat, zo van 'nou, het is nu eenmaal even zo' en dat accepteert, de spanning/blokkade verdwijnt en je je wat beter voelt. Misschien heeft het ook met stress te maken? Dat het je eigenlijk teveel is om iets te doen, dit spanning oproept en je daardoor nog slechter voelt?



W.b. zelfvertrouwen is het ziek zijn idd niet erg goed... ik ben dat nu ook met the secret een beetje aan het aanpakken, het gevoel van zelfvertrouwen oproepen (bv door terugdenken aan situaties waarin ik dat had) en mezelf visualiseren als zijnde zelfverzekerd.



W.b. vrienden kwijtraken is het bij mij meegevallen; heb er ook het beetje energie wat ik had erin gestoken en dat heeft wel goed uitgepakt. Verder ben ik naar buiten toe altijd heel positief geweest, misschien wel te, waardoor maar weinig mensen beseffen hoe zwaar ik het heb gehad. Ik denk dat ik maar tegen 2 mensen echt heb verteld/geuit hoe de situatie echt was en hoe k*t ik me vaak voelde.

Wat ik nu wel vervelend vind, is dat ik dan weinig mensen ben kwijtgeraakt, maar dat je wereldje wel heeeel klein wordt als je zo ziek thuis zit. Nu dat ik wat beter ga, zou ik wel graag eens wat nieuwe mensen leren kennen. Ook omdat m'n vriendinnen intussen zo'n beetje gesetteld zijn en kinderen hebben en ik zit als single vaak alleen. Maar om op 'gewone' manieren nieuwe mensen te leren kennen heb ik nog niet de energie voor. Vind het ook niet leuk om dan alles helemaal te moeten uitleggen enzo.

Dus... als iemand hier interesse heeft... :). In elk geval vind ik het al fijn om hier op het forum met 'lotgenoten' ervaringen en ideeen uit te wisselen!

 

Pink, mooi gedicht ja, ik kende het al maar hij blijft mooi en inspirerend! Fijn dat je allergieen minder worden, het schijnt dat je daar ook op kan EFT-en. Zou voor mij ook wel wat zijn want ben ook erg allergisch. Trouwens, ik had EFT geleerd waarbij je ook nog op je hand/vingers/pols klopt en tussendoor even moet zingen en tellen. Is dit schema een 'verkorte' versie of gewoon een iets andere manier? Als het zo ook werkt scheelt het wel tijd... :)



Dit was het weer even, fijne dag en liefs, Line
Alle reacties Link kopieren
Hmm, alles op alles gezet om maar niet af te hoeven bellen, had niet gehoeven; docent ziek vandaag.



Het positieve:gwab: is dat ik merk dat ik steeds beter leer met dit soort dingen om te gaan, een paar jaar geleden was mijn hele systeem zo onflexibel, dat een dagindeling die gewijzigd moest worden vanwege een afspraak die niet door kon gaan, me al zoveel stress gaf dat ik er anderhalve dag extra ziek van was. (des te meer ik schrijf, des te meer ik trouwens het idee krijg dat mijn ME gecombineerd wordt met burnout, is wel eens eerder tegen me gezegd. En nu ik alles zo zwart op wit zie staan...)  



O ja, er waren nog twee vraagjes van @Line, die ik vergeten was te beantwoorden. Een paar berichtjes gelden vroeg je wat APS-therapie was. Als je bijvoorbeeld naar vliercentrum met nl enzo gaat, zie je het uitegbreid uitgelegd. De therapeute vertelde me dat het APS-apparaat mijn immuunsysteem zou heropvoeden door prikkels uit te zenden die zo dichtbij lichaamseigen signalen komen dat ze als lichaamseigen opgepikt worden. Het zou de communicatie tussen cellen beter op gang helpen (bij ziek weefsel schijnen er communicatieverstoringen tussen de cellen te spelen) en heel belangrijk: het apparaat vergroot de beschikbare ATPenergie in je lichaam, en deze energie heb je nodig voor alle processen  in je lichaam, en is bij ME patiënten meestal te laag. Ik heb het apparaat eerst (te) lang gehuurd, was erg duur. Nu eentje via Marktplaats op de kop getikt voor 250 euro. Ik merk dat het me meer kracht en energie geeft als ik het apparaat gebruik. 



Je vroeg over het boekje, waarvan ik de titel volgens mij verkeerd gaf :$. Het heet:' waarom sommige mensen niet beter worden'. Ik vind het aan te raden, het gaf mij meer inzicht. Het kost bijna niets, ongeveer 10 euro, en je kunt het ook via een PDF bestand downloaden, dan ben je rond de drie euro kwijt.        





Ik hoop dat het met jullie, naar omstandigheden, goed gaat. Een fijne dag gewenst!



Pink
Alle reacties Link kopieren
ha Line, onze berichtjes kruisden. Ik type later weer terug!



* Pink zich met man en macht van de PC probeert los te rukken* :P
Alle reacties Link kopieren
Hoihoi,



Pink; bedankt voor het plaatsen van het gedicht, ik kende het nog niet. Heel erg lief van je!

Dat stuk over als je maar half functioneert herken ik maar al te goed. Als het een tijd goed gaat, ben je alweer zo gewend aan de energie die je hebt. Als het dan weer minder gaat, kan ik dat ook maar moeilijk accepteren (ja, dat loslaten ook altijd..) Het duurt dan ook een tijdje bij mij, voordat ik er weer mee om kan gaan. Tis ook zo frustrerend dan. Het is voor jezelf gewoon prettiger als je dat sneller kunt, geeft ook weer rust. Ik ' was ' altijd ook zo ontzettend (zit er nu nog wel in, hoor, maar een stuk minder, heb er hard aan gewerkt) perfectionistisch, het was nooit goed genoeg.



Hier gaat het vandaag best goed.  Ik zit iig niet de hele tijd te wachten tot de telefoon gaat. Ze zijn nu toch al 2 weken later met de uitslag dan ze hebben gezegd, dus er kan makkelijk nog een weekje bijkomen, denk ik dan maar. Anders kost het zoveel energie.



Ik heb van mn man het boek van The Secret gehad, ik wilde het heel graag hebben, maar ik 'kan' geen dingen kopen voor mezelf. Doe ik gewoon niet, dus had hij het stiekem gekocht. Ik vind het heel inspirerend om te lezen. De boekjes die jullie noemen, lijken me ook wel wat.



Ja, ik ben wel wat ' vrienden ' kwijtgeraakt, al heel snel nadat ik ziek werd.  Het was een ' vriendengroep ' waar we toen mee omgingen. Het enige was ik hoorde was; als je weer beter bent, bel je maar weer, dan gaan we weer leuke dingen doen. Ja, dag, dan hoeft het voor mij ook niet meer. Ik heb ook nooit meer wat gehoord toen. Terwijl ik vond dat ze best 's langs konden komen. Tot ik 'ze' weer tegenkwam (jaren later) op een feestje. Ja, de wereld is klein. Ze deden alsof er niks gebeurd was. Ja, dan moet je mij niet hebben , daar kan ik echt niet tegen. Ik had toen blijkbaar te hoge verwachtingen. Voor mijn gevoel hebben ze me gewoon laten barsten. (terwijl ik daarvoor altijd heel trouw ben gebleven met contact onderhouden). Ik heb er nu geen last meer van, hoor, dat het zo is gegaan.



Line; nu heb ik weer nieuwe contacten toegelaten in mn leven. Maar ik zeg niet meteen erbij dat ik ziek ben. Als er gevraagd wordt naar mn werk, dan zeg ik hoe het zit. En dan wel in een notedop, hoor, ik ga niet alles oprakelen wat er allemaal gebeurd is. Enne...ik heb best interesse, hoor!

Ik vind het ook heel fijn om hier de ervaringen uit te wisselen!



Heeft het weer invloed op jullie energie? Ik heb t wel heel erg gehad dat verschil. In de zomer ging ik als een speer, echt, maar zodra de donkere dagen eraan kwamen...volgens mn therapeute was ik niet goed in balans, omdat het verschil zo groot was.



nou meiden,



tot snel weer,



liefs

viv
Alle reacties Link kopieren
ik zie dat mn :) en :o e.d. zijn weggevallen in mn bericht. Ik kon m eerst niet plaatsen, maar gelukkig had ik m gekopieerd! Maar het staat zo saai zo!



groetjes!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven