Gezondheid
alle pijlers
Chronisch pijn door rugklachten. Ervaringen?
woensdag 12 augustus 2015 12:29
Hoi,
Om te zien of er ervaringsdeskundigen zijn open ik dit topic. Niet voor mij, maar voor mijn broer.
Al jaren heeft hij last van rugpijn. Op het moment dagelijks. Uiteraard is hij hiervoor naar dokter/ziekenhuis geweest. Uitslag is een (aangeboren) vergroeiing aan wervel t9 (weet niet of dit de juiste term is, wel T9 iig) waardoor deze tegen een zenuw drukt. Omdat dit volgens de artsen in dit ziekenhuis niet operabel is heeft hij verschillende dingen geprobeerd. O.a. een injectie in betreffende zenuw, een soort kastje dat stroomstootjes geeft, fysiotherapie, chiropractor... Het mocht allemaal niet baten. Uiteindelijk aan de zware pijnstillers gegaan, maar de bijwerkingen werden echt té heftig. Feit dat hij na stoppen af moest kicken zegt genoeg.
En nu, nu gebeurt er niets. Ondertussen zie ik mijn vrolijke, positieve broer veranderen in een chagrijnige man met een zeer kort lontje. Begrijpelijk als je de hele dag door pijn hebt. Hij is nog geen 40, maar is fysiek gezien bijna nergens toe in staat. Het raakt me om hem zo te zien. Ook voor zijn dochter die me laatst vertelde soms erg te schrikken van haar vader als hij weer eens uit zijn slof schiet (meisje is 5 jaar!).
Broer is niet echt van het ondernemende. Zegt dat men er niets aan kan doen en dat hij er mee moet leven. Ik geloof dat niet. Er moeten toch mogelijkheden zijn? Is het raadzaam om eens voor een second opinion te informeren in België? Ik weet dat ze daar 'wat verder' gaan met behandelingen.
Ik ben natuurlijk al druk aan het Googlen, maar weet niet echt waar te beginnen. Een mooie eerste stap is kijken of ik ervaringsdeskundigen/lotgenoten kan vinden, dacht ik zo.
Alvast bedankt voor de reacties!
Om te zien of er ervaringsdeskundigen zijn open ik dit topic. Niet voor mij, maar voor mijn broer.
Al jaren heeft hij last van rugpijn. Op het moment dagelijks. Uiteraard is hij hiervoor naar dokter/ziekenhuis geweest. Uitslag is een (aangeboren) vergroeiing aan wervel t9 (weet niet of dit de juiste term is, wel T9 iig) waardoor deze tegen een zenuw drukt. Omdat dit volgens de artsen in dit ziekenhuis niet operabel is heeft hij verschillende dingen geprobeerd. O.a. een injectie in betreffende zenuw, een soort kastje dat stroomstootjes geeft, fysiotherapie, chiropractor... Het mocht allemaal niet baten. Uiteindelijk aan de zware pijnstillers gegaan, maar de bijwerkingen werden echt té heftig. Feit dat hij na stoppen af moest kicken zegt genoeg.
En nu, nu gebeurt er niets. Ondertussen zie ik mijn vrolijke, positieve broer veranderen in een chagrijnige man met een zeer kort lontje. Begrijpelijk als je de hele dag door pijn hebt. Hij is nog geen 40, maar is fysiek gezien bijna nergens toe in staat. Het raakt me om hem zo te zien. Ook voor zijn dochter die me laatst vertelde soms erg te schrikken van haar vader als hij weer eens uit zijn slof schiet (meisje is 5 jaar!).
Broer is niet echt van het ondernemende. Zegt dat men er niets aan kan doen en dat hij er mee moet leven. Ik geloof dat niet. Er moeten toch mogelijkheden zijn? Is het raadzaam om eens voor een second opinion te informeren in België? Ik weet dat ze daar 'wat verder' gaan met behandelingen.
Ik ben natuurlijk al druk aan het Googlen, maar weet niet echt waar te beginnen. Een mooie eerste stap is kijken of ik ervaringsdeskundigen/lotgenoten kan vinden, dacht ik zo.
Alvast bedankt voor de reacties!
woensdag 12 augustus 2015 12:54
Nee, een beetje rugpijn soms wel als ik me als een knipmes voorover buig met iets zwaars in mijn handen, maar dat is normaal. Spieren moeten altijd wel iets van een uitdaging hebben anders verliezen ze snel aan kracht.
Als de oefeningen van de fysio niet helpen zou ik toch weer naar artsen gaan en hun hoofd van hun romp zeuren zodat ze collega's gaan raadplegen om ervan af te raken.
Er bestaan ook gespecialiseerde rugcentra die weten er ook wel het e.e.a. van.
Als de oefeningen van de fysio niet helpen zou ik toch weer naar artsen gaan en hun hoofd van hun romp zeuren zodat ze collega's gaan raadplegen om ervan af te raken.
Er bestaan ook gespecialiseerde rugcentra die weten er ook wel het e.e.a. van.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 12 augustus 2015 13:00
Hoi Retrostar,
Dat zou ik dus ook doen, net zolang doorvragen en -zagen tot er iets constructiefs naar voren komt. Helaas is broer helemaal niet zo ingesteld. Die is dan bang dat hij als een zeur overkomt. Rugcentrum heb ik iid gevonden bij hem in de buurt. Linkje gestuurd met de 'opdracht' een afspraak te maken
Dat zou ik dus ook doen, net zolang doorvragen en -zagen tot er iets constructiefs naar voren komt. Helaas is broer helemaal niet zo ingesteld. Die is dan bang dat hij als een zeur overkomt. Rugcentrum heb ik iid gevonden bij hem in de buurt. Linkje gestuurd met de 'opdracht' een afspraak te maken
woensdag 12 augustus 2015 13:05
Ik heb de ervaring dat je in Nederland al snel te horen krijgt 'we kunnen verder niks doen, leer er maar mee leven'.
Had dit ook, maar liet me niet afschepen. Heb een verwijsbrief voor België geeist en gekregen.
Ben vervolgens naar het UZA in Antwerpen gegaan, en daar zoeken ze wel verder en denken in oplossingen.
Dus mijn advies: ga naar een goed ziekenhuis in België. Opgeven kan nog altijd...
S6!
Had dit ook, maar liet me niet afschepen. Heb een verwijsbrief voor België geeist en gekregen.
Ben vervolgens naar het UZA in Antwerpen gegaan, en daar zoeken ze wel verder en denken in oplossingen.
Dus mijn advies: ga naar een goed ziekenhuis in België. Opgeven kan nog altijd...
S6!
My way or the highway!
woensdag 12 augustus 2015 13:09
Dan moet hij toch proberen om boven zichzelf uit te stijgen voor het goede doel. Want die artsen wrijven zich in hun handen dat ze zo makkelijk van hem afraken. En bestaan ook boeken, ik zie bijvoorbeeld dit (zeg niet dat het wat is; in feite komt het wat drammerig over): http://www.rugpijnweg.nl/producten/rugpijn-weg-ermee/
Maar je kan nooit diep genoeg graven naar info, zolang je alles met een korrel zout neemt.
Succes.
Maar je kan nooit diep genoeg graven naar info, zolang je alles met een korrel zout neemt.
Succes.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 12 augustus 2015 13:24
Soms is er gewoon echt niets aan te doen. Er zijn veel mensen met chronische rugpijn. Een familielid van mij is al 2x geopereerd, is al diverse keren bij de pijnpoli geweest, loopt al jaren bij de fysio, maar de pijn komt steeds terug. Soms zit een lichaam gewoon slecht in elkaar.
Soms wordt er teveel van artsen verwacht, maar zij kunnen ook geen wonderen verrichten. Dat is geen onwil, maar onmacht.
Het kan echter nooit kwaad om eens een second opinion te vragen, een andere arts kan het misschien op een andere manier bekijken. Wie weet heeft jouw broer daar wel baat bij.
Soms wordt er teveel van artsen verwacht, maar zij kunnen ook geen wonderen verrichten. Dat is geen onwil, maar onmacht.
Het kan echter nooit kwaad om eens een second opinion te vragen, een andere arts kan het misschien op een andere manier bekijken. Wie weet heeft jouw broer daar wel baat bij.
woensdag 12 augustus 2015 13:42
quote:apiejapie schreef op 12 augustus 2015 @ 13:13:
Revalidatiecentrum ook soms ook wat betekenen.
Dit.
"Leer er maar mee leven" is soms, hoe triest ook, het enige dat er op zit met de huidige medische kennis. Wat veel artsen vervolgens nalaten is te vertellen dat er voor dat er mee leren leven óók hulp beschikbaar is in de vorm van een pijnrevalidatietraject. Dit is over het algemeen poliklinisch, bijvoorbeeld 3 dagdelen per week ben je dan in de kliniek en ziet daar verschillende -peuten, -logen en artsen. Er wordt een team rondom de patient samengesteld met de revalidatiearts aan het hoofd en het doel is de kwaliteit van leven verbeteren. Is werken nog haalbaar, en zo ja: wat voor werk en zijn daar aanpassingen voor nodig. Hoe zit het sociale leven in elkaar en wat valt daar aan te verbeteren. Hobbies, sport, wat doe je graag, wat wil je en wat kan je. Omgaan met instanties, wat kun je van welke instantie verwachten. Thuissituatie, hoe gaat dat, hoe wil je dat het gaat, wat kun je er zelf aan doen en wat kunnen je huisgenoten/gezinsleden doen. En natuurlijk pijnbestrijding en eventueel verbetering van de klachten.
Allemaal dingen die aan bod komen in zo'n traject, en de professionals die ingeschakeld worden zijn o.a. ergotherapeut, fysiotherapeut, psycholoog, maatschappelijk werk, anesthesist (pijnbestrijding) en natuurlijk de revalidatiearts.
Stap 1: een verwijzing naar een revalidatiearts. Dat kan gewoon via de huisarts.
Revalidatiecentrum ook soms ook wat betekenen.
Dit.
"Leer er maar mee leven" is soms, hoe triest ook, het enige dat er op zit met de huidige medische kennis. Wat veel artsen vervolgens nalaten is te vertellen dat er voor dat er mee leren leven óók hulp beschikbaar is in de vorm van een pijnrevalidatietraject. Dit is over het algemeen poliklinisch, bijvoorbeeld 3 dagdelen per week ben je dan in de kliniek en ziet daar verschillende -peuten, -logen en artsen. Er wordt een team rondom de patient samengesteld met de revalidatiearts aan het hoofd en het doel is de kwaliteit van leven verbeteren. Is werken nog haalbaar, en zo ja: wat voor werk en zijn daar aanpassingen voor nodig. Hoe zit het sociale leven in elkaar en wat valt daar aan te verbeteren. Hobbies, sport, wat doe je graag, wat wil je en wat kan je. Omgaan met instanties, wat kun je van welke instantie verwachten. Thuissituatie, hoe gaat dat, hoe wil je dat het gaat, wat kun je er zelf aan doen en wat kunnen je huisgenoten/gezinsleden doen. En natuurlijk pijnbestrijding en eventueel verbetering van de klachten.
Allemaal dingen die aan bod komen in zo'n traject, en de professionals die ingeschakeld worden zijn o.a. ergotherapeut, fysiotherapeut, psycholoog, maatschappelijk werk, anesthesist (pijnbestrijding) en natuurlijk de revalidatiearts.
Stap 1: een verwijzing naar een revalidatiearts. Dat kan gewoon via de huisarts.
woensdag 12 augustus 2015 13:58
Ik heb 6 jaar terug mijn rug gebroken (rugwervel), daardoor is er een wervel verschuift waardoor er een zenuw klem zit.
Ik heb hierdoor ook 24/7 pijn en daardoor zijn er veel dingen die ik niet kan. Ik focus mij vooral op de dingen die ik wél kan. Dat geeft mij een veel beter gevoel.
Ik heb 6 maanden in een ijzeren korset gezeten waarbij ik toen 2x in de week fysiotherapie had. Later kwam ik terecht in een revalidatiecentrum. Eerst in Haren en daarna in Beetsterzwaag. Dat had ik echt nooit willen missen, het was een hele zware tijd maar ik ben daar zoveel beter van geworden. Daar leer je er mee leven. En dat is ontzettend klote, maar dat is wel het geen wat je nodig hebt.
Nadat ik klaar was met revalideren heb ik 2 jaar onder toezicht gestaan van een manueel therapeut. Die heeft het ook zeker beter weten te maken. Al blijft de pijn nog steeds.
Om mijn pijn te verlichten als het soms echt niet te harden is, ga ik een stukje rustig wandelen of op mijn elektische fiets. Door mijn rugpijn straalt de pijn vaak uit naar mijn linkerbeen. Ik heb wel geleerd dat de pijn verlicht kan worden als je toch blijft bewegen.
Soms heb ik zo veel pijn dat ik het liefste de hele dag in bed wil liggen, maar dan word ik er uit getrokken om even te wandelen. Daar blijf ik elke keer van opknappen.
Hier heb ik dan ook een tempur matras + tempur hoofdkussen. En sinds dit matras kan ik weer een volledige nacht in bed blijven liggen, met een 'normaal' matras hield ik het maar 4 tot 5 uurtjes uit.
Je mag mij pb'en of wat je ook maar wil. Ik ben ondertussen deskundige in rugpijn.
Edit; ik heb ook een tijd soort 'chili pleisters' gehad. Daar zat een stofje van hete pepers in volgens mij. Ik kreeg eerst een verdovende zalf en dan zo'n pleister er op. En dat brandde (!!!) Je kreeg er zelfs brandblaren van. Het leek goed te helpen, maar ik trok die brandende pijn de eerste paar uren niet. Maar in een pijncentrum zijn ze bekent met die methode. Je zou daar altijd nog naar kunnen vragen voor meer informatie.
Ik heb hierdoor ook 24/7 pijn en daardoor zijn er veel dingen die ik niet kan. Ik focus mij vooral op de dingen die ik wél kan. Dat geeft mij een veel beter gevoel.
Ik heb 6 maanden in een ijzeren korset gezeten waarbij ik toen 2x in de week fysiotherapie had. Later kwam ik terecht in een revalidatiecentrum. Eerst in Haren en daarna in Beetsterzwaag. Dat had ik echt nooit willen missen, het was een hele zware tijd maar ik ben daar zoveel beter van geworden. Daar leer je er mee leven. En dat is ontzettend klote, maar dat is wel het geen wat je nodig hebt.
Nadat ik klaar was met revalideren heb ik 2 jaar onder toezicht gestaan van een manueel therapeut. Die heeft het ook zeker beter weten te maken. Al blijft de pijn nog steeds.
Om mijn pijn te verlichten als het soms echt niet te harden is, ga ik een stukje rustig wandelen of op mijn elektische fiets. Door mijn rugpijn straalt de pijn vaak uit naar mijn linkerbeen. Ik heb wel geleerd dat de pijn verlicht kan worden als je toch blijft bewegen.
Soms heb ik zo veel pijn dat ik het liefste de hele dag in bed wil liggen, maar dan word ik er uit getrokken om even te wandelen. Daar blijf ik elke keer van opknappen.
Hier heb ik dan ook een tempur matras + tempur hoofdkussen. En sinds dit matras kan ik weer een volledige nacht in bed blijven liggen, met een 'normaal' matras hield ik het maar 4 tot 5 uurtjes uit.
Je mag mij pb'en of wat je ook maar wil. Ik ben ondertussen deskundige in rugpijn.
Edit; ik heb ook een tijd soort 'chili pleisters' gehad. Daar zat een stofje van hete pepers in volgens mij. Ik kreeg eerst een verdovende zalf en dan zo'n pleister er op. En dat brandde (!!!) Je kreeg er zelfs brandblaren van. Het leek goed te helpen, maar ik trok die brandende pijn de eerste paar uren niet. Maar in een pijncentrum zijn ze bekent met die methode. Je zou daar altijd nog naar kunnen vragen voor meer informatie.
woensdag 12 augustus 2015 16:29
Super bedankt voor jullie reacties. Hier kunnen we zeker wat mee. Revalidatiecentrum, bijvoorbeeld, daar zou ik iig nooit opgekomen zijn. Denk ook dat hij nu echt onder ogen moet zien dat hij niet 'zeurt' en dat er wel degelijk mogelijkheden zijn. Mocht er echt, echt niets aan te doen zijn (qua ingrepen etc) dan is dat duidelijk en hij zich oriënteren op omgaan met de pijn. Maar daarvoor zal hij nu dus wel eerst van zich af moeten bijten en op zoek gaan naar een second opinion.
Ik ga hem dit direct voorleggen.
Ik ga hem dit direct voorleggen.
