Vagina na bevalling: komt het nog goed?

Bij voorbaat vast een waarschuwing: dit wordt een lang verhaal vrees ik met hier en daar best gênante details. Je kunt nu dus nog weg klikken

Een tijd geleden opende ik hier in paniek een topic, 4 weken na mijn bevalling dat ik bang was voor een verzakking. Ik had na die 4 weken ineens klachten: gevoel van een tampon die halverwege hing, zien van 2 bobbels in de vagina. Jullie adviseerden kalm aan te doen en naar de bekkenfysio te gaan, dit heb ik ook gedaan. Die zei uiteraard dat de boel 4 weken na de bevalling gewoon nog erg week is en dat het nog allemaal kon bijtrekken. Ze noemde het geen verzakking, wel had ik een te strak gespannen bekkenbodem en zijn we hier mee aan de slag gegaan.
Het 'tampongevoel' verdween, maar de bobbels bleven zichtbaar.

6 weken na de bevalling nacontrole bij de VK: die constateerde ook geen verzakking, wel iets flexibiliteit van de wanden, vooral bij persen. Niks om me druk over te maken, ik mocht alles weer gaan doen.
Ben op mijn paard gestapt, en dat viel gigantisch tegen: heb het gevoel dat er een pingpongbal in mijn vagina zit, die dus beweegt. Het voelt alsof de boel vanbinnen los zit. Uiteraard steeds met tussenpozen gestopt met rijden om het de tijd te geven, braaf naar de fysio blijven gaan, maar het gevoel blijft. Het paard heb ik momenteel maar even op een weiland geparkeerd, met het idee pas bij 9 maanden na de bevalling nog eens op te stappen.

In de loop van de tijd is 1 bobbel (de achterwand) weggetrokken en heb ik ook geen problemen meer met ontlasten. De ander bleef zichtbaar, volgens de fysio de voorwand/blaas die bij persen iets zakt.

Inmiddels raakte ik er zo'n beetje door geobsedeerd en ben ik samen met mijn man naar de huisarts gegaan. Die heeft inwendig onderzoek verricht (liggend) en constateerde dat de boel er volkomen normaal uitziet. Ik heb nadrukkelijk gevraagd of ik geen blaasverzakking heb en dat ontkende ze ten zeerste. Ergens was ik heel opgelucht en dacht ik dat ik het nu los kon laten, maar helaas. Ik open nu toch weer dit topic. Omdat ik nog steeds klachten heb en dus twijfel aan het oordeel van de arts. Mijn man vindt inmiddels dat ik me te druk maak, die was er immers bij toen huisarts zei dat ik niks mankeer. Normaal ben ik totaal niet hypochondrisch aangelegd, maar ik las bijv. dat een verzakking soms beter te diagnosticeren is als je staat, dat heeft ze niet bekeken.

Ik weet dat ik inmiddels redelijk hysterisch ben rondom dit onderwerp, uit angst dat het nooit meer goedkomt en ik paardrijden (en hardlopen) wel kan vergeten, en dat idee is echt onverdraaglijk. Dat zaken niet meer 100% hetzelfde eruitzien of voelen is prima, ik heb een prachtig kind en heb dat er graag voor over. Maar dat ik nooit meer normaal zou kunnen paardrijden of sporten, dat hakt wel heel erg in mijn levensgeluk.

De klachten die ik op dit moment nog heb:
-zien van voorwand in de vagina, die stulpt een soort uit. Dit zie ik alleen zittend/staand. Liggend voel ik (net als de huisarts waarschijnlijk) geen rarigheden, geen bobbels, ook niet bij persen...
-voelen van beweging bij bukken/gaan zitten. Net of zich iets in mijn vagina verplaatst, en dan ook nog langs een randje gaat. Elke keer als ik buk of ga zitten ben ik me dus bewust van mijn onderkant. Soms gaat dit gepaard met vaginale winden, totaal gênant en vervelend!!
-gevoel dat alles vanbinnen los zit bij paardrijden/rennen/springen etc. Niet zozeer de bekkenbodem (die kan ik prima aanspannen) maar het voelt als een pingpongbal.
-pijn aan mijn heupen en stuitje, vooral bij lang zitten.

Het is nu dus 5 maanden na de bevalling, ik geef geen borstvoeding. Wel heb ik het idee dat m'n hormonen aardig van de leg zijn: janken om alles, nu pas het welbekende postnatale haaruitval. Ik slik sinds 3 weken na de bevalling weer de pil (is dit nu juist beter of niet?)
Ik ga nog steeds braaf naar de gespecialiseerde bekkenfysio, maar merk dus momenteel weinig verbetering. Alleen mijn stuit kan ze goed loswerken, dan merk ik dat ik minder pijn heb, maar het rare gevoel in mijn vagina blijft.

Mijn vraag aan jullie: herkent iemand dit, heeft iemand ervaringsverhalen? Hoe denken jullie erover, maak ik me onnodig druk en heb ik grote kans dat de komende 4 maanden (immers: 9 maanden op, 9 maanden af) de boel weer volledig bijtrekt? Of maak ik me terecht zorgen en moet ik bij de huisarts gaan zeuren om een verwijzing naar de gynaecoloog? Omdat de huisarts wel zag dat ik me erg druk maakte (ze denkt dat ik de klachten ervaar, omdat ik er zo gefocust op ben) mocht ik na 3 maanden sowieso weer langskomen voor een check-up. Dat gewoon afwachten en me in de tussentijd niet druk maken?

@Vera8: niet zozeer veel vaker, ik moest altijd al super vaak plassen.. maar dan moet ik ook echt, het is niet voor 3 druppels dan en het wisselt per dag (en cyclus). Ik verlies overigens geen urine (godzijdank) maar ik weet niet hoe dat is bij intensief sporten, want dat heb ik nog niet gedaan. Maar een kort sprintje, hoesten, niezen etc. houd ik het gelukkig allemaal droog.

Hmm, dubbele berichten dus. Dank jullie wel voor het lezen en reageren in ieder geval allemaal.
@leclair: seks gaat nu weer goed, maar dat was door de te gespannen bekkenbodem eerst ook niet mogelijk. Dat is gelukkig dus wel verbeterd.

@hamerhaai: precies wat jij zegt, zei mijn huisarts dus ook. Ik vind het alleen overduidelijk heel erg moeilijk om het los te laten merk ik. Vooral vanwege de angst om nooit meer normaal te kunnen sporten. Ik heb expres het paard tot de zomer op rust gezet, zodat ik mezelf kon dwingen de tijd te nemen, maar dat helpt tot nu toe dus onvoldoende.
De bekkentherapeut zegt een beetje wisselende dingen: eerst was het niet verzakt, toen was het wel flexibel, toen zakte toch de blaas iets bij persen. In het begin zou alles nog goed komen, maar nu kon ze weer niet garanderen dat alles weer normaal ging voelen etc. Ze ziet geen reden voor doorverwijzing overigens en volgens mij vindt zij ook dat ik me overmatig veel zorgen maak :')
Bedankt voor je advies in ieder geval!

De rest uiteraard ook bedankt voor het advies. Ik neig nu naar nog even 2 maanden aankijken, en als het dan nog steeds niet oké is bij de herhaalafspraak van de huisarts een verwijzing te vragen.

@koffiekop: ook geen gek idee, ben vergeten te vermelden dat ik dat al heb gedaan.. alleen zij heeft geen inwendig onderzoek gedaan, en vaarde op mijn verhaal en zei: als VK en andere bekkenfysio zeggen dat het niet verzakt is, dan is het niet verzakt... dus daar schoot ik ook niet veel mee op.

@cateautje: dat klopt juist niet bij de klachten die ik heb, door het geven van borstvoeding blijft het bekken en het bindweefsel langer week, waardoor her juist langer duurt om te herstellen. Die vlieger gaat dus niet op.

@knorretje28: dat klinkt hoopgevend. Nooit bij een therapeut geweest?

@ava75: is het bij jou wel zonder operaties goed gekomen? En kun je alles weer?

Vandaag de bekkenfysio in het ziekenhuis gebeld, maar daar heb je een verwijzing voor nodig. Ook via internet een aantal gynaecologen gevonden die een gehele checkup zonder verwijzing doen, alleen moet je het dan zelf betalen. Ik twijfel nog steeds of ik nu actie ga ondernemen of het nog even aankijk. Ben momenteel toch ongesteld, dus inwendig onderzoek laat ik sowieso ff tot dat over is
Dank allemaal iig, meer ervaringen uiteraard altijd welkom..