Gezondheid
alle pijlers
Overspannen/angstcultuur op werk
donderdag 22 februari 2018 11:25
Hi allemaal,
Ik moet even ergens mijn ei kwijt ivm werk etc.
Daarom dit topic
Ik werk in april 2 jaar bij een webshop, welke in 2 jaar enorm is gegroeid in omvang, waardoor er super veel dingen veranderd zijn. Zo heb ik al de 3e teamleider in 2 jaar, waardoor mijn kunnen natuurlijk elke keer opnieuw onder de loep genomen worden. Ik heb een semi leidinggevende functie, en er heerst een enorme overwerk cultuur waardoor ik continue het idee krijg dat ik ook maar langer moet blijven.
Het laatste halfjaar is er eigenlijk geen week meer geweest dat ik maar 40 uur gewerkt hebt, steeds tikte ik de 45 uur minimaal aan. In mijn privé leven zijn er veel dingen aan de hand, waardoor ik er met mijn hoofd totaal niet meer bij ben de laatste tijd. In december heb ik me ziekgemeld omdat ik geopereerd werd aan mijn teen. 2 weken thuis blijven, maar heb toen voorgesteld een laptop mee naar huis te nemen zodat ik vanuit huis 50% kon werken.
Ik had gehoopt in deze 2 weken wat rust te krijgen, maar helaas heeft dit weinig geholpen.
Hierna moest ik weer volle bak aan de gang, en heb ik op werk aangegeven dat ik totaal niet lekker in mijn vel zat. Mijn opa was uitbehandeld (kanker) en het liep gewoon allemaal niet lekker met vriendschappen etc. Toen heb ik aangegeven niet over te werken, als reactie kreeg ik.. oké prima, we hebben je liever 40 uur dat je erbij bent dan dat je meer werkt en je er niet bij bent.
Dit heb ik letterlijk 1 week volgehouden. Doordat collega's met dezelfde functie wel hun nek uitstaken en vroeger begonnen etc kreeg ik het idee dat ik dit ook moest doen (terwijl ik beter wist) dus was ik weer flink aan het overwerken. 2 weken geleden wilde mijn leidinggevende een gesprek met me. Ik moest mijn werk verbeteren want anders kon ik mijn functie niet blijven doen. Dit terwijl ik net daarvoor aangegeven had dat mijn opa op sterven lag.
Nu 2 weken later heb ik me maandag en dinsdag ziek moeten melden ivm buikgriep, en kreeg ik de vraag "wil je je nu alweer ziekmelden?" Terwijl ik met migraine ga werken omdat ik anders commentaar krijg op mijn ziekteverzuim. Ik ben al meerdere keren totaal ingestort. Ik slaap niet meer fatsoenlijk. En momenteel ben ik thuis omdat mijn opa momenteel palliatieve sedatie krijgt en elk moment kan overlijden. Ik heb dus bijzonder verlof opgenomen.
Eerlijk gezegd wil ik gewoon niet meer terug naar het werk, omdat ik me enorm bezwaard voel. Ik voel me al lullig voordat ik me überhaupt ziek meldt, bang voor het commentaar wat ik ga krijgen. Ik doe niets anders dan op mijn tenen lopen. Alles wat ik extra doe word niet gewaardeerd, als ik zeg dat ik slecht geslapen heb krijg ik de reactie "ja ik ook" van mijn leidinggevende. De werkdruk ligt te hoog. En ik zoek alleen maar excuses om me maar niet overspannen ziek te hoeven melden.
Ik heb een gesprek aangevraagd bij de bedrijfsarts, maar ze willen eerst een gesprek met HR en leidinggevende gaan voeren.
Het is zelfs zo'n chaos dat ik niet eens meer een samen hangend verhaal kan typen, ik vergeet dingen, ik raak dingen kwijt. En als druppel op de gloeiende plaat moet ik ook nog verhuizen, waar ik nu druk mee bezig ben en met moeite 1 vrije dag voor gekregen heb.
Dit is overigens geen "ik ben zielig verhaal", ik wilde gewoon even mijn ei kwijt.
Ik moet even ergens mijn ei kwijt ivm werk etc.
Daarom dit topic
Ik werk in april 2 jaar bij een webshop, welke in 2 jaar enorm is gegroeid in omvang, waardoor er super veel dingen veranderd zijn. Zo heb ik al de 3e teamleider in 2 jaar, waardoor mijn kunnen natuurlijk elke keer opnieuw onder de loep genomen worden. Ik heb een semi leidinggevende functie, en er heerst een enorme overwerk cultuur waardoor ik continue het idee krijg dat ik ook maar langer moet blijven.
Het laatste halfjaar is er eigenlijk geen week meer geweest dat ik maar 40 uur gewerkt hebt, steeds tikte ik de 45 uur minimaal aan. In mijn privé leven zijn er veel dingen aan de hand, waardoor ik er met mijn hoofd totaal niet meer bij ben de laatste tijd. In december heb ik me ziekgemeld omdat ik geopereerd werd aan mijn teen. 2 weken thuis blijven, maar heb toen voorgesteld een laptop mee naar huis te nemen zodat ik vanuit huis 50% kon werken.
Ik had gehoopt in deze 2 weken wat rust te krijgen, maar helaas heeft dit weinig geholpen.
Hierna moest ik weer volle bak aan de gang, en heb ik op werk aangegeven dat ik totaal niet lekker in mijn vel zat. Mijn opa was uitbehandeld (kanker) en het liep gewoon allemaal niet lekker met vriendschappen etc. Toen heb ik aangegeven niet over te werken, als reactie kreeg ik.. oké prima, we hebben je liever 40 uur dat je erbij bent dan dat je meer werkt en je er niet bij bent.
Dit heb ik letterlijk 1 week volgehouden. Doordat collega's met dezelfde functie wel hun nek uitstaken en vroeger begonnen etc kreeg ik het idee dat ik dit ook moest doen (terwijl ik beter wist) dus was ik weer flink aan het overwerken. 2 weken geleden wilde mijn leidinggevende een gesprek met me. Ik moest mijn werk verbeteren want anders kon ik mijn functie niet blijven doen. Dit terwijl ik net daarvoor aangegeven had dat mijn opa op sterven lag.
Nu 2 weken later heb ik me maandag en dinsdag ziek moeten melden ivm buikgriep, en kreeg ik de vraag "wil je je nu alweer ziekmelden?" Terwijl ik met migraine ga werken omdat ik anders commentaar krijg op mijn ziekteverzuim. Ik ben al meerdere keren totaal ingestort. Ik slaap niet meer fatsoenlijk. En momenteel ben ik thuis omdat mijn opa momenteel palliatieve sedatie krijgt en elk moment kan overlijden. Ik heb dus bijzonder verlof opgenomen.
Eerlijk gezegd wil ik gewoon niet meer terug naar het werk, omdat ik me enorm bezwaard voel. Ik voel me al lullig voordat ik me überhaupt ziek meldt, bang voor het commentaar wat ik ga krijgen. Ik doe niets anders dan op mijn tenen lopen. Alles wat ik extra doe word niet gewaardeerd, als ik zeg dat ik slecht geslapen heb krijg ik de reactie "ja ik ook" van mijn leidinggevende. De werkdruk ligt te hoog. En ik zoek alleen maar excuses om me maar niet overspannen ziek te hoeven melden.
Ik heb een gesprek aangevraagd bij de bedrijfsarts, maar ze willen eerst een gesprek met HR en leidinggevende gaan voeren.
Het is zelfs zo'n chaos dat ik niet eens meer een samen hangend verhaal kan typen, ik vergeet dingen, ik raak dingen kwijt. En als druppel op de gloeiende plaat moet ik ook nog verhuizen, waar ik nu druk mee bezig ben en met moeite 1 vrije dag voor gekregen heb.
Dit is overigens geen "ik ben zielig verhaal", ik wilde gewoon even mijn ei kwijt.
donderdag 22 februari 2018 11:35
Ik zou nu gewoon die 40 uur aanhouden en leren hoe om te gaan met zelf opgelegde druk. En dan ondertussen zoeken naar een andere baan, vaak veranderen zulke bedrijfsculturen niet of nauwelijks.
Maar jij hebt geleerd hoe je mannetje te staan en zal in een volgende baan daar wat beter mee om kunnen gaan.
Overwerken af en toe is soms gewoon nodig en je hoeft daar echt niet altijd nee op te zeggen. Maar zulke druk voelen en altijd overwerken is niet oke.
Maar jij hebt geleerd hoe je mannetje te staan en zal in een volgende baan daar wat beter mee om kunnen gaan.
Overwerken af en toe is soms gewoon nodig en je hoeft daar echt niet altijd nee op te zeggen. Maar zulke druk voelen en altijd overwerken is niet oke.
donderdag 22 februari 2018 11:35
donderdag 22 februari 2018 11:38
Ja dat sowieso. Maar het afgelopen halfjaar is er alleen maar overgewerkt. En helaas is voor mij om 17.00 naar huis gaan niet mogelijk, daar we dingen moeten afhandelen en ervoor moeten zorgen dat alles "leeg" is als het ware.Lucifermiauww schreef: ↑22-02-2018 11:35Maar jij hebt geleerd hoe je mannetje te staan en zal in een volgende baan daar wat beter mee om kunnen gaan.
Overwerken af en toe is soms gewoon nodig en je hoeft daar echt niet altijd nee op te zeggen. Maar zulke druk voelen en altijd overwerken is niet oke.
donderdag 22 februari 2018 11:41
Ik word altijd een beetje kriebelig van werkgevers die vinden dat hun personeel maar structureel moet overwerken.
Dat gezegd hebbende, je hebt altijd recht op een consult aan de bedrijfsarts, je werkgever dient dit dus gewoon te regelen voor je.
Wat ik niet begrijp van je is dat je eerst afspraken maakt dat je niet hoeft over te werken en dit vervolgens wel gaat doen. Hiermee geef je verkeerde signalen af naar je werkgever. Wellicht dat zij zich afvragen in hoeverre ze op je kunnen bouwen.
Sterkte!
Dat gezegd hebbende, je hebt altijd recht op een consult aan de bedrijfsarts, je werkgever dient dit dus gewoon te regelen voor je.
Wat ik niet begrijp van je is dat je eerst afspraken maakt dat je niet hoeft over te werken en dit vervolgens wel gaat doen. Hiermee geef je verkeerde signalen af naar je werkgever. Wellicht dat zij zich afvragen in hoeverre ze op je kunnen bouwen.
Sterkte!
donderdag 22 februari 2018 11:45
Maar je tikt in je OP dat je overlegd hebt pas en ze het prima vonden dat je op tijd naar huis ging. Dat jij dan toch de druk voelt om te blijven overwerken is misschien logisch maar ligt echt bij jou en jouw nee.
anoniem_194147 wijzigde dit bericht op 22-02-2018 11:45
1.84% gewijzigd
donderdag 22 februari 2018 11:45
Ik zou dan eerder buiten de deur kijken. Dit bedrijf en jij lijken niet te matchen.
Zij kunnen niet 'in' je kijken, ook al heb je wat zaken aangegeven en besproken. Zij weten misschien niet dat je wel op het werk zat met migraine ipv je ziek te melden, maar zien alleen je daadwerkelijke ziekmeldingen en dat je blijkbaar niet meer helemaal goed functioneert de laatste tijd.
De oorzaken zijn natuurlijk klote voor jou, en te begrijpen dat je er soms niet helemaal bij bent, maar zij bekijken het van de zakelijke kant.
Structureel overwerken zou ik ook niet willen, en is voor veel mensen een oorzaak van stressklachten en uitval. Als dit de 'cultuur' daar is, pas je er denk ik niet, ik zou er in ieder geval niet (willen) passen.
Heb niet de illusie dat het bedrijf of de cultuur veranderd.
Het verlof en klachten n.a.v. je opa die op sterven ligt en vriendschappen die het afgelopen jaar niet lekker zijn gelopen, sja.. Dat is natuurlijk erg (van je opa) en iedereen heeft een andere draagkracht/grens, maar vind het nogal wat om daar langere tijd voor vrij te nemen..
Zij kunnen niet 'in' je kijken, ook al heb je wat zaken aangegeven en besproken. Zij weten misschien niet dat je wel op het werk zat met migraine ipv je ziek te melden, maar zien alleen je daadwerkelijke ziekmeldingen en dat je blijkbaar niet meer helemaal goed functioneert de laatste tijd.
De oorzaken zijn natuurlijk klote voor jou, en te begrijpen dat je er soms niet helemaal bij bent, maar zij bekijken het van de zakelijke kant.
Structureel overwerken zou ik ook niet willen, en is voor veel mensen een oorzaak van stressklachten en uitval. Als dit de 'cultuur' daar is, pas je er denk ik niet, ik zou er in ieder geval niet (willen) passen.
Heb niet de illusie dat het bedrijf of de cultuur veranderd.
Het verlof en klachten n.a.v. je opa die op sterven ligt en vriendschappen die het afgelopen jaar niet lekker zijn gelopen, sja.. Dat is natuurlijk erg (van je opa) en iedereen heeft een andere draagkracht/grens, maar vind het nogal wat om daar langere tijd voor vrij te nemen..
donderdag 22 februari 2018 12:37
Het is aan jou om je grenzen te bewaken en om ervoor te zorgen dat je privéleven niet teveel je werk beïnvloedt.
Vriendschappen die niet lekker lopen, opa die op sterven ligt, slecht slapen. Ja, niet fijn, maar dat betekent niet dat je je werk moet laten versloffen of bijzonder verlof moet oppakken.
Je bent echt niet de enige die het zwaar heeft privé of wat heftige tijden doormaakt. Als je je dan ziekmeldt voor buikgriep terwijl je al door bovenstaande dingen je prestaties teveel laat beïnvloeden, dan geeft dat een slecht signaal.
Vriendschappen die niet lekker lopen, opa die op sterven ligt, slecht slapen. Ja, niet fijn, maar dat betekent niet dat je je werk moet laten versloffen of bijzonder verlof moet oppakken.
Je bent echt niet de enige die het zwaar heeft privé of wat heftige tijden doormaakt. Als je je dan ziekmeldt voor buikgriep terwijl je al door bovenstaande dingen je prestaties teveel laat beïnvloeden, dan geeft dat een slecht signaal.
donderdag 22 februari 2018 13:01
Dit.meaki schreef: ↑22-02-2018 12:37Het is aan jou om je grenzen te bewaken en om ervoor te zorgen dat je privéleven niet teveel je werk beïnvloedt.
Vriendschappen die niet lekker lopen, opa die op sterven ligt, slecht slapen. Ja, niet fijn, maar dat betekent niet dat je je werk moet laten versloffen of bijzonder verlof moet oppakken.
Je bent echt niet de enige die het zwaar heeft privé of wat heftige tijden doormaakt. Als je je dan ziekmeldt voor buikgriep terwijl je al door bovenstaande dingen je prestaties teveel laat beïnvloeden, dan geeft dat een slecht signaal.
Hoe ben je wanneer je op het werk bent? Ik had een collega die alle ruimte van de werkgever kreeg om minder uren te werken ivm prive situatie. Wat alleen gebeurde is dat wanneer ze dan op het werk was, ze met jan en alleman aan het praten was over haar prive situatie en er dus door haar (en de collega's waar ze mee sprak) niet gewerkt werd. Op het moment dat dit met haar werd besproken voelde ze zich niet goed behandeld want ze had het immers al zo zwaar....
Los van hoe het met je gaat prive, wanneer je op het werk bent moet er gewerkt worden. Gebeurt dit niet dan kan ik mij voorstellen dat er vanuit je werkgever om een gesprek wordt gevraagd.
donderdag 22 februari 2018 16:16
Ik denk dat je een andere baan moet zoeken. Veel dingen doe je jezelf aan doordat je het gevoel hebt dat..... Gewoontes zijn hier ingesleten en verander je niet snel meer. Begin ergens met een schone lei. Ga dan handelen naar feiten en niet naar het gevoel dat... Je geeft zoveel verschillende signalen af, ik zou daar als werkgever vrij chagerijnig van worden. Je zegt ik houd het bij 40 uur, meer trek ik even niet. Je werkgever zegt: "prima ik heb je liever voor die 40 uur dan straks misschien helemaal niet meer." En wat doe jij? Je gaat toch 45 uur werken.
Je wordt geopereerd en je neemt je laptop mee naar huis zodat je gewoon door kunt werken. Waarom? Had je werkgever dat gevraagd? Had de bedrijfsarts dat gezegd? Ik durf te wedden dat je dat deed omdat je "het gevoel had dat..." Nou iedereen weet dat je na een operatie even moet herstellen, ik denk dat de bedrijfsarts je zelfs een standje zou geven als hij dit hoorde.
Verder denk ik dat je echt mentaal wat sterker moet worden. Dat je opa uit behandeld is is heel erg en daar mag je best een paar dagen door van slag zijn op je werk. Maar daarna kan het nog maanden duren tot hij overlijdt. Het kan niet zo zijn dat je dan nog maanden niet kan functioneren. Doorgaans vangen de echtgenote, kinderen en schoonkinderen de dagelijkse zorg op in zo'n geval en die zullen inderdaad wat met hun werk moeten regelen zoals zorgverlof oid. Tenzij jouw relatie tot je opa een uitzonderingsgeval is. Misschien zijn je ouders uit beeld en ben je door hun opgevoed oid? Dat moet je dan ook gewoon communiceren, dan zal iedereen alle begrip hebben. En moeilijk lopende vriendschappen? Echt? Laat je je werk daardoor beïnvloeden? Sorry, dat kan echt niet. Denk je dat andere werkende mensen nooit eens ruzie hebben met een vriend/vriendin/buurvrouw of met hun partner? Er gebeuren helaas heel veel nare dingen in een mensenleven, als iedereen dan bij de pakken neer ging zitten en niet meer kon functioneren op zijn werk, dan konden we de Nederlandse economie wel opdoeken. En dan heb ik het niet over dingen als het verlies van je partner of je kind uiteraard, dat is van een andere orde. Misschien moet je eens met een coach oid gaan praten, je komt op mij ontzettend onzeker over.
Je wordt geopereerd en je neemt je laptop mee naar huis zodat je gewoon door kunt werken. Waarom? Had je werkgever dat gevraagd? Had de bedrijfsarts dat gezegd? Ik durf te wedden dat je dat deed omdat je "het gevoel had dat..." Nou iedereen weet dat je na een operatie even moet herstellen, ik denk dat de bedrijfsarts je zelfs een standje zou geven als hij dit hoorde.
Verder denk ik dat je echt mentaal wat sterker moet worden. Dat je opa uit behandeld is is heel erg en daar mag je best een paar dagen door van slag zijn op je werk. Maar daarna kan het nog maanden duren tot hij overlijdt. Het kan niet zo zijn dat je dan nog maanden niet kan functioneren. Doorgaans vangen de echtgenote, kinderen en schoonkinderen de dagelijkse zorg op in zo'n geval en die zullen inderdaad wat met hun werk moeten regelen zoals zorgverlof oid. Tenzij jouw relatie tot je opa een uitzonderingsgeval is. Misschien zijn je ouders uit beeld en ben je door hun opgevoed oid? Dat moet je dan ook gewoon communiceren, dan zal iedereen alle begrip hebben. En moeilijk lopende vriendschappen? Echt? Laat je je werk daardoor beïnvloeden? Sorry, dat kan echt niet. Denk je dat andere werkende mensen nooit eens ruzie hebben met een vriend/vriendin/buurvrouw of met hun partner? Er gebeuren helaas heel veel nare dingen in een mensenleven, als iedereen dan bij de pakken neer ging zitten en niet meer kon functioneren op zijn werk, dan konden we de Nederlandse economie wel opdoeken. En dan heb ik het niet over dingen als het verlies van je partner of je kind uiteraard, dat is van een andere orde. Misschien moet je eens met een coach oid gaan praten, je komt op mij ontzettend onzeker over.
donderdag 22 februari 2018 19:43
Wat ik vooral lees is dat jij je grenzen niet bewaakt. Je hebt aangegeven niet lekker in je vel te zitten en daardoor niet meer te gaan overwerken. Je kreeg als reactie dat dat prima was, vervolgens ben JIJ toch gaan overwerken. Hou je aan die 40 uur! JIJ moet ervoor zorgen dat je er niet overheen gaat zodat je wat meer lucht krijgt. Anders ga je overwerken en ga je over je grenzen heen en dan trek je het niet meer. Niet meer overwerken!
