Gezondheid
alle pijlers
Een goede of een slechte vriend?
donderdag 8 maart 2018 17:55
Beste lezers,
Ik ben Eric, een jongeman van 24 jaar. Ik wil graag mijn verhaal met jullie delen, omdat ik er heel erg mee zit en geen familie/vrienden hebt waar ik het mee kan delen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal.
Ik heb door mijn verleden een afhankelijke- en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ontwikkeld. Het komt er op neer, dat het contact met mensen heel slecht gaat en ik me snel klamp aan mensen. Er heeft het afgelopen jaar een incident voor gedaan wat mij behoorlijk pijn doet. Zoveel pijn dat ik inmiddels gewoon niet meer met mensen durf te praten of al automatisch in de achterdocht modus schiet.
Het gaat over een vriend die ik al 3 jaar ken. Hij weet van mijn psychische problemen en heeft aangeboden om mij te steunen en zelfs te helpen. Zodoende hielden we contact en hebben we mekaar gesteund in moeilijke tijden en kon ik hem bellen ook wanneer ik wilde. We waren altijd bereikbaar voor elkaar en zo had ik een beste vriend waar ik mee kon opschieten en die mij niet zou vooroordelen op mijn zwakke kanten.
Die vriend heeft een aangeboren hartafwijking waardoor het dus niet zo goed gaat met hem. In november 2016 is hij ook opgenomen geweest in het ziekenhuis vanwege een hartaanval. Sindsdien moest hij ook op zich zelf wonen en verhuizen van de instelling waar hij zat. Ik heb hem financieel geholpen door met mijn salaris de spullen te kopen die hij nodig heeft zoals: meubels, witgoed etc. Omdat hij mij beloofde om het geld terug te betalen heb ik hem ook geholpen met het geld dat op de rekening van mijn ouders stond. Bovendien heb ik hem ook dagelijks eet geld gegeven van maart 2017 tot september 2017. Daarna stopte het eetgeld omdat ik en mn ouders in de financiele problemen erdoor kwamen. Mijn ouders zijn hierdoor geschrokken en hebben alle bankpassen op mijn naam laten verwijderen door de bank en ben gelukkig nog net niet het huis uitgewezen.
Sindsdien heb ik nog steeds contact met die vriend. Hij zegt dat hij vaak door zn hart thuis zit en soms moet worden opgenomen in het ziekenhuis. Ik heb inderdaad een foto gezien waar hij aangesloten op apparaten in het ziekenhuis lag. Ik mag hem nog steeds dagelijks appen en soms appt hij ook begin van de dag. Ik heb hem gevraagd of hij een brief wilt schrijven waarin de schuld die hij heeft zet en wanneer dat terugbetaald gaat worden, of in hoeveel termijnen. Ik heb met hem afgesproken dat hij in termijnen mag betalen als hij weer gaat werken. Het kan ook dat hij komt te overleden, dan wordt het hele bedrag terugbetaald van z’n overlijdensverzekering.
Nu komt het probleem: We zijn al een paar weken bezig om die brief te regelen van hem. Hij had het 2 weken terug gestuurd, kwam niet aan bij mij. Nu is hij bezig met een tweede brief die hij aangetekend stuurt zodat het zeker aankomt. Het schrijven van die brief gaat voor hem best moeizaam blijkt, hij zegt dat hij veel pijn aan zn handen heeft door z’n hartklachten en dat hij zijn best doen om het brief zo snel mogelijk te versturen.
Tot mijn verbazing kwam ik er wel achter op zijn facebook, dat hij 15 maart naar een sauna gaat. Door die schok heb ik hem een dag niet geappt, en in de middag stuurde hij een bericht met hoe het gesprek bij het GGZ ging (had die dag een afspraak met mijn behandelaar). Dus hij is oprecht ook betrokken nog steeds.
Mijn behandelaar bij het GGZ zegt ook dat er zeker een optie is dat hij mij belazert, maar wat voor haar ook verwarrend is, is dat hij wel gewoon interesse en betrokken is bij mijn gezondheid. Mocht hij mij echt belazeren, betekend dat, dat ik € 13.000 kwijt ben en ik dus een jaar lang voor de gek ben gehouden waardoor het contact met mijn ouders ook is verpest. Die gedachte is heel erg waardoor ik sommige dagen geneigd bent om het weg te drinken met alcohol of medicatie. Wat zouden jullie in mijn situatie doen, denken jullie dat ik strenger naar hem moet zijn?
PS: We hebben gewoon een vriendschappelijke relatie. Er is geen behoefte geweest aan een relatie en vallen sowieso nietop het eigen geslacht.
Ik ben Eric, een jongeman van 24 jaar. Ik wil graag mijn verhaal met jullie delen, omdat ik er heel erg mee zit en geen familie/vrienden hebt waar ik het mee kan delen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal.
Ik heb door mijn verleden een afhankelijke- en een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ontwikkeld. Het komt er op neer, dat het contact met mensen heel slecht gaat en ik me snel klamp aan mensen. Er heeft het afgelopen jaar een incident voor gedaan wat mij behoorlijk pijn doet. Zoveel pijn dat ik inmiddels gewoon niet meer met mensen durf te praten of al automatisch in de achterdocht modus schiet.
Het gaat over een vriend die ik al 3 jaar ken. Hij weet van mijn psychische problemen en heeft aangeboden om mij te steunen en zelfs te helpen. Zodoende hielden we contact en hebben we mekaar gesteund in moeilijke tijden en kon ik hem bellen ook wanneer ik wilde. We waren altijd bereikbaar voor elkaar en zo had ik een beste vriend waar ik mee kon opschieten en die mij niet zou vooroordelen op mijn zwakke kanten.
Die vriend heeft een aangeboren hartafwijking waardoor het dus niet zo goed gaat met hem. In november 2016 is hij ook opgenomen geweest in het ziekenhuis vanwege een hartaanval. Sindsdien moest hij ook op zich zelf wonen en verhuizen van de instelling waar hij zat. Ik heb hem financieel geholpen door met mijn salaris de spullen te kopen die hij nodig heeft zoals: meubels, witgoed etc. Omdat hij mij beloofde om het geld terug te betalen heb ik hem ook geholpen met het geld dat op de rekening van mijn ouders stond. Bovendien heb ik hem ook dagelijks eet geld gegeven van maart 2017 tot september 2017. Daarna stopte het eetgeld omdat ik en mn ouders in de financiele problemen erdoor kwamen. Mijn ouders zijn hierdoor geschrokken en hebben alle bankpassen op mijn naam laten verwijderen door de bank en ben gelukkig nog net niet het huis uitgewezen.
Sindsdien heb ik nog steeds contact met die vriend. Hij zegt dat hij vaak door zn hart thuis zit en soms moet worden opgenomen in het ziekenhuis. Ik heb inderdaad een foto gezien waar hij aangesloten op apparaten in het ziekenhuis lag. Ik mag hem nog steeds dagelijks appen en soms appt hij ook begin van de dag. Ik heb hem gevraagd of hij een brief wilt schrijven waarin de schuld die hij heeft zet en wanneer dat terugbetaald gaat worden, of in hoeveel termijnen. Ik heb met hem afgesproken dat hij in termijnen mag betalen als hij weer gaat werken. Het kan ook dat hij komt te overleden, dan wordt het hele bedrag terugbetaald van z’n overlijdensverzekering.
Nu komt het probleem: We zijn al een paar weken bezig om die brief te regelen van hem. Hij had het 2 weken terug gestuurd, kwam niet aan bij mij. Nu is hij bezig met een tweede brief die hij aangetekend stuurt zodat het zeker aankomt. Het schrijven van die brief gaat voor hem best moeizaam blijkt, hij zegt dat hij veel pijn aan zn handen heeft door z’n hartklachten en dat hij zijn best doen om het brief zo snel mogelijk te versturen.
Tot mijn verbazing kwam ik er wel achter op zijn facebook, dat hij 15 maart naar een sauna gaat. Door die schok heb ik hem een dag niet geappt, en in de middag stuurde hij een bericht met hoe het gesprek bij het GGZ ging (had die dag een afspraak met mijn behandelaar). Dus hij is oprecht ook betrokken nog steeds.
Mijn behandelaar bij het GGZ zegt ook dat er zeker een optie is dat hij mij belazert, maar wat voor haar ook verwarrend is, is dat hij wel gewoon interesse en betrokken is bij mijn gezondheid. Mocht hij mij echt belazeren, betekend dat, dat ik € 13.000 kwijt ben en ik dus een jaar lang voor de gek ben gehouden waardoor het contact met mijn ouders ook is verpest. Die gedachte is heel erg waardoor ik sommige dagen geneigd bent om het weg te drinken met alcohol of medicatie. Wat zouden jullie in mijn situatie doen, denken jullie dat ik strenger naar hem moet zijn?
PS: We hebben gewoon een vriendschappelijke relatie. Er is geen behoefte geweest aan een relatie en vallen sowieso nietop het eigen geslacht.
donderdag 8 maart 2018 18:03
13000 euro?! Jemig!
Dan stel je zelf een schuldbekentenis op, gaat naar hem toe en laat hem die ondertekenen.
Maar wat ik niet snap; hij had toch gewoon een inkomen? Salaris dan wel ziektewet, Wajong of bijstand. Hij hoefde helemaal geen eetgeld van je. Hij heeft flink van je geprofiteerd.
Ik denk ook niet dat je het geld nog terugziet als je er niet een degelijke regeling van maakt. Maar dit gaat wel 10 jaar duren lijkt me zo.
Dan stel je zelf een schuldbekentenis op, gaat naar hem toe en laat hem die ondertekenen.
Maar wat ik niet snap; hij had toch gewoon een inkomen? Salaris dan wel ziektewet, Wajong of bijstand. Hij hoefde helemaal geen eetgeld van je. Hij heeft flink van je geprofiteerd.
Ik denk ook niet dat je het geld nog terugziet als je er niet een degelijke regeling van maakt. Maar dit gaat wel 10 jaar duren lijkt me zo.
donderdag 8 maart 2018 18:30
Ook mijn vraag.Nummer*Zoveel schreef: ↑08-03-2018 18:23Ik ben ook bang dat je flink bij de neus bent genomen. Heb je die man überhaupt wel eens in levende lijve ontmoet, of is het een internetvriend die je verder nooit hebt gezien?
En waarom moest hij verhuizen uit een instelling na die hartaanval?
Ik ben bang dat je in een vies spelletje getrapt ben. Hoe naïef ook, ik vind het oprecht kut voor je.
Asjemenou!
(L. de Leeuw, 1972)
(L. de Leeuw, 1972)
donderdag 8 maart 2018 18:49
Ik heb hem meerdere malen ontmoet. Ook bij hem thuis en hebben vaak wel leuke dingen gedaan. Drankje gepakt, ook bbq avonden. Dus het is niet zomaar een vriend van het internet.
Het gekke is: Onlangs dat hij een schuld heeft, blijft hij wel betrokken bij de behandeling en vraagt soms hoe het gaat etc. Iemand die mij echt zou gebruiken, zou toch meteen ervandoor gaan als de geldkraan eenmaal dichtgedraaid is?
Mijn ouders weten het al. Door hun is het helpen ook gestopt in oktober. Er kwamen zoveel aanmaningen en schuldeisers op mijn naam en op de naam van mijn ouders dat ze alles hebben uitgezocht en erachter zijn gekomen. Sindsdien zijn alle bankpassen afgepakt, ben verplicht tot een behandeling om weer in de realiteit te staan. En zo ben ik niet het huis uitgewezen. Maar helaas is het contact met mijn ouders hierdoor heel erg verslechterd. Elke dag ruzie. Ik mag nergens meer heen, behalve werk en behandeling. Ook als ik daarvoor weg ben wordt ik gebeld en gecheckt of ik op afgesproken tijden thuis ben etc.
Het gekke is: Onlangs dat hij een schuld heeft, blijft hij wel betrokken bij de behandeling en vraagt soms hoe het gaat etc. Iemand die mij echt zou gebruiken, zou toch meteen ervandoor gaan als de geldkraan eenmaal dichtgedraaid is?
Mijn ouders weten het al. Door hun is het helpen ook gestopt in oktober. Er kwamen zoveel aanmaningen en schuldeisers op mijn naam en op de naam van mijn ouders dat ze alles hebben uitgezocht en erachter zijn gekomen. Sindsdien zijn alle bankpassen afgepakt, ben verplicht tot een behandeling om weer in de realiteit te staan. En zo ben ik niet het huis uitgewezen. Maar helaas is het contact met mijn ouders hierdoor heel erg verslechterd. Elke dag ruzie. Ik mag nergens meer heen, behalve werk en behandeling. Ook als ik daarvoor weg ben wordt ik gebeld en gecheckt of ik op afgesproken tijden thuis ben etc.
donderdag 8 maart 2018 18:57
Dan weet je dus waar hij woont en kun je met een opgestelde brief naar hem toe. Moet hij alleen z'n handtekening zetten... Durf je dit?
Begrijpelijk dat je ouders je nu zo streng in de gaten houden. Zij zullen zich kapot geschrokken zijn want het gaat om heel veel geld.
Op zich vind ik het niet vreemd dat hij interesse in jou blijft tonen; tegelijkertijd kan hij ook zijn eigen verhaal bij jou spuien en geld los peuteren.
Begrijpelijk dat je ouders je nu zo streng in de gaten houden. Zij zullen zich kapot geschrokken zijn want het gaat om heel veel geld.
Op zich vind ik het niet vreemd dat hij interesse in jou blijft tonen; tegelijkertijd kan hij ook zijn eigen verhaal bij jou spuien en geld los peuteren.
donderdag 8 maart 2018 18:58
donderdag 8 maart 2018 18:58
donderdag 8 maart 2018 18:59
Eric, je bent nu 24 jaar, dat is dus volwassen. Waarom woon je nog thuis, en waarom hebben jouw ouders nog zoveel te zeggen over jouw doen en laten? Is het een idee om misschien eens over begeleid wonen oid na te gaan denken? Want ik snap heel goed dat jouw ouders boos zijn en daarom bepaalde zaken (zoals therapie) van jou eisen.
Maar zoveel verantwoording afleggen over al jouw doen en laten zoals je nu doet, en zelfs verboden worden om een eigen leven te leiden naast jouw werk en therapie, dat gaat wel even een stap verder. In mijn ogen zelfs een flinke stap te ver.
Ik ga me daardoor zelfs bijna afvragen welke rol jouw opvoeding/ouders hebben gespeeld bij het ontstaan van jouw stoornissen.
Maar zoveel verantwoording afleggen over al jouw doen en laten zoals je nu doet, en zelfs verboden worden om een eigen leven te leiden naast jouw werk en therapie, dat gaat wel even een stap verder. In mijn ogen zelfs een flinke stap te ver.
Ik ga me daardoor zelfs bijna afvragen welke rol jouw opvoeding/ouders hebben gespeeld bij het ontstaan van jouw stoornissen.
donderdag 8 maart 2018 19:06
Wie belazerd en gebruikt nou wie?: jij hebt van je ouders gejat. NU wens je je beste vriend dood zodat je je geld terug krijgt. Neem je eigen bijdrage aan deze walgelijke situatie eens kritisch onder de loep. Psyche problemen is echt geen excuus voor alles. Ik snap dat je slecht met afwijzing kunt omgaan. Kijk toch eerst eens naar je eigen gedrag want wanneer je naar een ander wijst, wijzen er altijd 3 vingers terug.
viva-amber wijzigde dit bericht op 08-03-2018 19:11
12.83% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 8 maart 2018 19:07
Ik vind het niet zo gek hoor. Hij kan gewoon een gat in zijn hand hebben en toch bij jou betrokken blijven. Ieder zo zijn gebreken. Jij hebt net zo'n gebrek door zoveel uit te lenen. Geen van jullie beiden hebben op de rem getrapt toen de hoeveelheid geld dat werd geleend de pan uitrees.
Dat van die brief schrijven zijn gewoon smoesjes. Inderdaad zoals eerder gezegd, zelf een brief opstellen met het verschuldigde geld, langsgaan en laten tekenen. Gewoon een afspraak met hem maken. Het geldbedrag zal hem ook boven het hoofd gestegen zijn, dus hij is natuurlijk bang en ziet waarschijnlijk niet hoe hij het moet gaan terug betalen.
donderdag 8 maart 2018 19:11
Maar heb je hem ook ooit in levende lijve gezien? Want het is niet zo moeilijk zo'n foto van een blog te plukken waarin iemand vertelt over zijn operatie en dan ook nog wat foto's van toen die persoon nog gezond was. Dat hoeft hij niet te zijn.Ik heb inderdaad een foto gezien waar hij aangesloten op apparaten in het ziekenhuis lag.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 8 maart 2018 19:16
Dat geld heb ik inderdaad van mijn ouders gepakt. Ik werk en eerst hielp ik hem gewoon met mijn eigen geld. Maar soms had hij ff meer nodig en toen maakte ik een klein bedrag over van de rekening van mijn ouders. Helaas is zo'n klein bedrag uitgegroeid tot een enorm bedrag.
Nogmaals: Ik wens die vriend niet dood. Hij heeft een aangeboren hartafwijking en zegt zelf dat hij misschien komt te overlijden. Dat hij een hartafwijking heeft, klopt sowieso. Heb hem inderdaad een keer in het ziekenhuis bezocht. En heb meerdere noodpennen voor hem betaald die hij nodig had als het ff niet zo lekker ging.
Dat mijn ouders zo reageren snap ik zeker. Maar ik moet ook de ruimte hebben om het te herstellen. Wat hun doen is niks meer dan het groter maken van mijn stress. Met hun durf ik er niet meer over te praten, verder heb ik niemand die dit weet behalve het GGz. Maar omdat geen naaste van mij een luisterend oor biedt of tips/advies geeft keert het gevoel terug en zit ik weer met het gevoel van angst/verdriet en diarree en braken etc.
Ik ben 24 jaar, en ja ik heb een verantwoording. Het is ook niet dat ik mij achter mijn stoornissen verschuil zoals viva-Amber beweert. Maar het heeft zéker een rol gespeeld. Als ik die stoornissen niet had, had ik zeker deze actie niet zover laten komen.
Sinds oktober heeft hij ook geen cent meer van mij ontvangen. Dus iemand met hele slechte bedoelingen had allang ervandoor gegaan. Het is verwarrend voor mij als voor mijn ouders waarom zo'n iemand nog betrokken wilt worden. Ik ga zeker een schuldbekentenis typen en naar hem toe om het te ondertekenen. Moet ik wel flinke moed voor sparen :s.
En het klopt inderdaad dat de opvoeding van mijn ouders één van de redenen zijn waardoor ik nu rondloop met die stoornissen. Het opvoeding van mijn ouders, wat ook staat in mijn rapport is tekortgekomen of niet goed gehandeld in bepaalde situaties. + het pesten wat van groep 5 tot klas 1 van het MBO doorging, en ik dit met niemand besproken heb heeft ervoor gezorgd dat ik nu gevoelig ben. Vooral gevoelig voor mensen die niet gezond zijn, of door hun gezondheid niet veel meer kunnen doen. Daarom heb ik ook die vriend geholpen, ik vond het zielig en wilde niet dat hij zich kut zou voelen door zn gezondheid.
Nogmaals: Ik wens die vriend niet dood. Hij heeft een aangeboren hartafwijking en zegt zelf dat hij misschien komt te overlijden. Dat hij een hartafwijking heeft, klopt sowieso. Heb hem inderdaad een keer in het ziekenhuis bezocht. En heb meerdere noodpennen voor hem betaald die hij nodig had als het ff niet zo lekker ging.
Dat mijn ouders zo reageren snap ik zeker. Maar ik moet ook de ruimte hebben om het te herstellen. Wat hun doen is niks meer dan het groter maken van mijn stress. Met hun durf ik er niet meer over te praten, verder heb ik niemand die dit weet behalve het GGz. Maar omdat geen naaste van mij een luisterend oor biedt of tips/advies geeft keert het gevoel terug en zit ik weer met het gevoel van angst/verdriet en diarree en braken etc.
Ik ben 24 jaar, en ja ik heb een verantwoording. Het is ook niet dat ik mij achter mijn stoornissen verschuil zoals viva-Amber beweert. Maar het heeft zéker een rol gespeeld. Als ik die stoornissen niet had, had ik zeker deze actie niet zover laten komen.
Sinds oktober heeft hij ook geen cent meer van mij ontvangen. Dus iemand met hele slechte bedoelingen had allang ervandoor gegaan. Het is verwarrend voor mij als voor mijn ouders waarom zo'n iemand nog betrokken wilt worden. Ik ga zeker een schuldbekentenis typen en naar hem toe om het te ondertekenen. Moet ik wel flinke moed voor sparen :s.
En het klopt inderdaad dat de opvoeding van mijn ouders één van de redenen zijn waardoor ik nu rondloop met die stoornissen. Het opvoeding van mijn ouders, wat ook staat in mijn rapport is tekortgekomen of niet goed gehandeld in bepaalde situaties. + het pesten wat van groep 5 tot klas 1 van het MBO doorging, en ik dit met niemand besproken heb heeft ervoor gezorgd dat ik nu gevoelig ben. Vooral gevoelig voor mensen die niet gezond zijn, of door hun gezondheid niet veel meer kunnen doen. Daarom heb ik ook die vriend geholpen, ik vond het zielig en wilde niet dat hij zich kut zou voelen door zn gezondheid.
eric1993 wijzigde dit bericht op 08-03-2018 19:22
15.80% gewijzigd
donderdag 8 maart 2018 19:23
Misschien wordt je vriend wel 80. Jij moet in ieder geval met jezelf verder. Ik vraag mij oprecht af wat je hier nou van leert daar je nog steeds zo obsessief met die knul bezig bent en je het stelen van je ouder benoemt als 'ff iets gepakt''.
Echt ga aan jezelf werken ipv je de hele tijd af te vragen waarom een ander zo doet. Hij heeft jou gebruikt en jij hebt je ouders gebruikt. We hebben altijd het meest een hekel aan de slechte eigenschappen van een ander die we zelf ook hebben.
Echt ga aan jezelf werken ipv je de hele tijd af te vragen waarom een ander zo doet. Hij heeft jou gebruikt en jij hebt je ouders gebruikt. We hebben altijd het meest een hekel aan de slechte eigenschappen van een ander die we zelf ook hebben.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.