Gezondheid
alle pijlers
Vleesboom ter grote van een navelsinaasappel
maandag 18 juni 2018 15:17
Lieve dames,
Ik voel ten eerste zeer met jullie mee en heb zo veel respect voor jullie.
Ik zelf was 30 toen ik voor het eerst een operatie kreeg, ik bleek nl. een vleesboom van 18 bij 21 cm ad rechterkant van mijn baarmoeder te hebben....ad buitenkant.
Ik had al vaker last gehad na het vrijen , maar werd telkens met een kluitje in het riet gestuurd, totdat het niet meer houdbaar was en ik 6 uur
in de morgen huilend van pijn aankwam in het Andreas/Lucas ziekenhuis te Amsterdam-west.
Met spoed werd ik opgenomen en terwijl mijn zus lag te bevallen, lag ik op de operatietafel.
Wat een contradictie was dat.
Mamma reedt van het ene naar het andere ziekenhuis (arme vrouw).
Ik moet zeggen dat met de juiste pijn bestrijding deze operatie mij redelijk goed af is gegaan, maar ik moet wel erbij vertellen dat ik mijn hele leven heb gesport, en ik een sterk lichaam heb plus een zeer hoge pijngrens.
Na een aantal kijkoperaties tussendoor en het verwijderen van kleinere myomen, cystes en poliepjes....heb ik na 8 jaar de grootste operatie ondergaan.
Ik kwam met 8 myomen ( tussen de 4 en5 cm doorsnee en 2 cystes 2 bij 5 (verkleefd aan mijn darmen en baarmoederwand) weer op de operatietafel terecht.
Daar ging het bijna helemaal mis.
I.p.v. 3 uur duurde deze operatie 7 uur en bloedde ik bijna dood.
Na een bloedtransfusie en een drain met pijnbestrijding (3 dagen lang....was nog nooit voorgekomen zo lang) en bergen morphine, kon ik na 9 dagen naar huis.
Thuis woon de ik alleen en mijn familie een half uur van mij vandaan....dan leer je je vrienden goed kennen.
Ik zag geen mens meer en was totaal afhankelijk van 1 vriendin en familie....wat een klap en vooral vervelend en verdrietig was dat.
Al met al was ik pas na een jaar weer hersteld en kon ik weer een boodschap doen.
Ook al had ik op dat moment geen partner, ik zag mijn kinderwens al helemaal in duigen vallen.
Maar alles genas goed
Toch bleef ik hoopvol, ook al ben ik nu 46 jaar.....ik ben nog steeds vruchtbaar.
Ik heb inmiddels een goede stabiele relatie en volgens mijn specialist ( gyneacoloog) kan ik nog steeds kinderen krijgen,
maar makkelijk zal het njet worden....dus twijfels rijzen tussen pijn, groot risico voor mij en kind en ons kinderwens
Wel heb ik erg veel last van endometriose, wat mijn leven bijna dagelijks bepaald.
Alles zit zo verkleefd, weer tussen mijn darmen, daar kunnen ze helaas niets aan doen.
Ik mag ook geen hormonen tegen de pijn, want heb ooit een trombose gehad....dus te groot risico.
Met cbd-druppels en paracetamol moet ik het zien te redden.
Mensen denken vaak dat endometriose alleen tijdens de menstruatiecyclus voorkomt, maar bij mij ook tussendoor....ik moet goed op mij voeding letten.
Ik hoop dat jullie hier wat steun aanhebben, ook al weet ik niet hoe het met mij gaat aflopen en of het nog gaat lukken met (al is het maar 1) kind krijgen.
Blijf hoop houden, ga goed naar controles en zorg goed voor jezelf.
Ik zal een reactie erg leuk vinden....want ook ik heb af en toe beetje steun nodig.
Mensen die dit niet meemaken (vooral mannen) kunnen dit moeilijk begrijpen......
Heel veel liefs Kathinka xxxxxx toi toi, houdt moed!!!!!
Ik voel ten eerste zeer met jullie mee en heb zo veel respect voor jullie.
Ik zelf was 30 toen ik voor het eerst een operatie kreeg, ik bleek nl. een vleesboom van 18 bij 21 cm ad rechterkant van mijn baarmoeder te hebben....ad buitenkant.
Ik had al vaker last gehad na het vrijen , maar werd telkens met een kluitje in het riet gestuurd, totdat het niet meer houdbaar was en ik 6 uur
in de morgen huilend van pijn aankwam in het Andreas/Lucas ziekenhuis te Amsterdam-west.
Met spoed werd ik opgenomen en terwijl mijn zus lag te bevallen, lag ik op de operatietafel.
Wat een contradictie was dat.
Mamma reedt van het ene naar het andere ziekenhuis (arme vrouw).
Ik moet zeggen dat met de juiste pijn bestrijding deze operatie mij redelijk goed af is gegaan, maar ik moet wel erbij vertellen dat ik mijn hele leven heb gesport, en ik een sterk lichaam heb plus een zeer hoge pijngrens.
Na een aantal kijkoperaties tussendoor en het verwijderen van kleinere myomen, cystes en poliepjes....heb ik na 8 jaar de grootste operatie ondergaan.
Ik kwam met 8 myomen ( tussen de 4 en5 cm doorsnee en 2 cystes 2 bij 5 (verkleefd aan mijn darmen en baarmoederwand) weer op de operatietafel terecht.
Daar ging het bijna helemaal mis.
I.p.v. 3 uur duurde deze operatie 7 uur en bloedde ik bijna dood.
Na een bloedtransfusie en een drain met pijnbestrijding (3 dagen lang....was nog nooit voorgekomen zo lang) en bergen morphine, kon ik na 9 dagen naar huis.
Thuis woon de ik alleen en mijn familie een half uur van mij vandaan....dan leer je je vrienden goed kennen.
Ik zag geen mens meer en was totaal afhankelijk van 1 vriendin en familie....wat een klap en vooral vervelend en verdrietig was dat.
Al met al was ik pas na een jaar weer hersteld en kon ik weer een boodschap doen.
Ook al had ik op dat moment geen partner, ik zag mijn kinderwens al helemaal in duigen vallen.
Maar alles genas goed
Toch bleef ik hoopvol, ook al ben ik nu 46 jaar.....ik ben nog steeds vruchtbaar.
Ik heb inmiddels een goede stabiele relatie en volgens mijn specialist ( gyneacoloog) kan ik nog steeds kinderen krijgen,
maar makkelijk zal het njet worden....dus twijfels rijzen tussen pijn, groot risico voor mij en kind en ons kinderwens
Wel heb ik erg veel last van endometriose, wat mijn leven bijna dagelijks bepaald.
Alles zit zo verkleefd, weer tussen mijn darmen, daar kunnen ze helaas niets aan doen.
Ik mag ook geen hormonen tegen de pijn, want heb ooit een trombose gehad....dus te groot risico.
Met cbd-druppels en paracetamol moet ik het zien te redden.
Mensen denken vaak dat endometriose alleen tijdens de menstruatiecyclus voorkomt, maar bij mij ook tussendoor....ik moet goed op mij voeding letten.
Ik hoop dat jullie hier wat steun aanhebben, ook al weet ik niet hoe het met mij gaat aflopen en of het nog gaat lukken met (al is het maar 1) kind krijgen.
Blijf hoop houden, ga goed naar controles en zorg goed voor jezelf.
Ik zal een reactie erg leuk vinden....want ook ik heb af en toe beetje steun nodig.
Mensen die dit niet meemaken (vooral mannen) kunnen dit moeilijk begrijpen......
Heel veel liefs Kathinka xxxxxx toi toi, houdt moed!!!!!
anoniem_371449 wijzigde dit bericht op 18-06-2018 15:27
15.17% gewijzigd
maandag 18 juni 2018 15:40
Hallo TO,
Vleesbomen praat me er niet van, bij mij is er 3 kilo aan vleesbomen verwijderd, ik heb een jaap op mijn buik van onderbuik tot boven mijn navel, ik heb ten tijde van de vleesbomen liters bloed verloren, mijn operatie is prima verlopen, maar het krijgen van kinderen ging niet zo soepel ( ik zeg niet dat dit jou ook gaat gebeuren he) door een operatie ontstaat er litteken weefsel, dat bemoeilijkt het innestelen, de kans dat ik spontaan zwanger zou raken was 1% dus 8 jaar na de operatie ben ik alsnog zwanger geraakt, de zwangerschap verliep voorspoedig, al zijn er tijdens de zwangerschap weer nieuwe vleesbomen gegroeid, ik was onder strikte controle en ik heb 4x in het ziekenhuis gelegen.
Ik hoop voor je dat het je gegund is om alsnog zwanger te worden, je bent 46 , niet meer de jongste maar volgens mijn gynaecoloog is de kans nooit nul, 1% is niet veel maar je weet nooit.
Vleesbomen praat me er niet van, bij mij is er 3 kilo aan vleesbomen verwijderd, ik heb een jaap op mijn buik van onderbuik tot boven mijn navel, ik heb ten tijde van de vleesbomen liters bloed verloren, mijn operatie is prima verlopen, maar het krijgen van kinderen ging niet zo soepel ( ik zeg niet dat dit jou ook gaat gebeuren he) door een operatie ontstaat er litteken weefsel, dat bemoeilijkt het innestelen, de kans dat ik spontaan zwanger zou raken was 1% dus 8 jaar na de operatie ben ik alsnog zwanger geraakt, de zwangerschap verliep voorspoedig, al zijn er tijdens de zwangerschap weer nieuwe vleesbomen gegroeid, ik was onder strikte controle en ik heb 4x in het ziekenhuis gelegen.
Ik hoop voor je dat het je gegund is om alsnog zwanger te worden, je bent 46 , niet meer de jongste maar volgens mijn gynaecoloog is de kans nooit nul, 1% is niet veel maar je weet nooit.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
maandag 18 juni 2018 15:48
Ja he
maandag 18 juni 2018 19:14
Toch gek dat alsmaar uitstellen wat blijkbaar best veel vrouwen doen. Het is toch al een poosje bekend dat je beter op wat jongere leeftijd een kind kunt nemen.
Ook verbaast het me in dit soort topics hoe krachtig die hormonen toch zijn...kost wat kost een kind, voortgedreven door die kleine stofjes....
Een soort slaaf van je hormonen denk ik wel eens
Een spiraal nemen kan dat verhelpen hoorde ik. Wellicht is dat een betere oplossing?
Ook verbaast het me in dit soort topics hoe krachtig die hormonen toch zijn...kost wat kost een kind, voortgedreven door die kleine stofjes....
Een soort slaaf van je hormonen denk ik wel eens
Een spiraal nemen kan dat verhelpen hoorde ik. Wellicht is dat een betere oplossing?
maandag 18 juni 2018 19:18
Ik was 41 toen ik perongeluk zwanger raakte van ons nakomertje. Bevallen toen ik net 42 was. Hoe gek ik ook op dat jong ben, ik zou het NIET overdoen. Ik vond mezelf echt te oud achteraf. En nog steeds. Eindelijk iedereen de zwemdiploma, eindeliijk weer wat vrijheid en ineens weer een handenbindertje net toen ik de zaak aan het uibreiden was. 46 vind ik persoonlijk ook gewoon echt te oud.
maandag 18 juni 2018 20:49
Jij had al kinderen, maar wanneer je nog kinderloos bent dan is er nog geen zwemdiploma, nog geen eerste stapjes/tandjes/ schooldag etc.Orangetree schreef: ↑18-06-2018 19:18Ik was 41 toen ik perongeluk zwanger raakte van ons nakomertje. Bevallen toen ik net 42 was. Hoe gek ik ook op dat jong ben, ik zou het NIET overdoen. Ik vond mezelf echt te oud achteraf. En nog steeds. Eindelijk iedereen de zwemdiploma, eindeliijk weer wat vrijheid en ineens weer een handenbindertje net toen ik de zaak aan het uibreiden was. 46 vind ik persoonlijk ook gewoon echt te oud.
Jij had dat allemaal al achter de rug.
En al die statistiek berekeningen tja wat moet je ermee, de zus van mijn oma heeft op haar 26e een kind met down syndroom gekregen, een tante van me heeft op haar 48e een gezond kind gekregen, er is dus geen pijl.op.te trekken.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
maandag 18 juni 2018 21:10
Het is meer dat ons lichaam tussen de 45 en 50 de laatste restjes eitjes nog los laat. De kans op complicaties bij moeder en kind (aangeboren afwijkingen, Down-syndroom etc), nemen per jaar toe
dinsdag 19 juni 2018 09:55
Ik begrijp alle reacties heel goed...mijn vriendin kreeg vorig jaar zonder hulp een tweeling....perfecte zwangerschap tot de 8ste maand voldragen.
Ik vind óók idd dat iedereen het zélf moet weten.
Ik zelf heb door het sporten het geluk érg gezond te zijn en nog steeds dik baarmoederbaarmoedervlies waarin het eitje goed zál.kunnen nestelen.
Ik ga geen hulp zoeken in vorm van ivf of wat dan ook....het moet zó zijn of niet!!!!
Maar Miskotto; jij steunt me zo erg....dát doet mij erg goed.
Ik vind óók idd dat iedereen het zélf moet weten.
Ik zelf heb door het sporten het geluk érg gezond te zijn en nog steeds dik baarmoederbaarmoedervlies waarin het eitje goed zál.kunnen nestelen.
Ik ga geen hulp zoeken in vorm van ivf of wat dan ook....het moet zó zijn of niet!!!!
Maar Miskotto; jij steunt me zo erg....dát doet mij erg goed.
