Gezondheid
alle pijlers
Teveel pijn en verdriet door verlies
donderdag 21 juni 2018 09:31
Hallo,
Ik zit in de bovenbouw van de middelbare school. Ik heb het erg moeilijk. Veel stress, maar omdat volend jaar mijn laatste schooljaar is, houd ik het toch nog een jaartje vol op op dit niveau. Tijd geleden ook diagnose ADD gekregen, waar ik veel last van heb. Daarnaast word Ik op school heftig gepest. Maar ik hield het steeds vol, omdat er een persoon is in mijn school die vertrouwen in mij heeft dat ik het kan en wie mij gelukkig maakte en mij heel veel hulp en steun biedt. Het is een volwassenen. Deze persoon betekent heel veel voor mij. Zonder hem had mijn zelfvertrouwen -100000 geweest. En dat is nu het geval. Twee weken geleden kreeg ik het vreselijke bericht dat hij ervoor gekozen heeft om teverhuizen en dus niet meer aanwezig zal zijn op deze school. Ik zal hem nu nooit meer zien en hem niet meer hebben op school. Ik kan het niet geloven. Ik heb er heel veel verdriet van. Ik denk dat ik depressief ben geworden.. ik ben van mezelf heel erg gemotiveerd en perfectionistisch en volgende week heb ik een examen en ik leer er nu niet voor. Het lukt me gewoon niet. Niks voor mij. Ik weet niet hoe ik het volhoud zonder hem en met al die pestkoppen. Ik lig alleen nog maar in mn bed met stress en pijn. Ik wil het licht niet in. Alles moet afgesloten en donker zijn. Ik heb geen zin meer in eten (totaal niks voor mij, want als ik stress heb door school dan eet ik de hele koelkast leeg). Daarnaast heb ik gewoon nergens meer zij in. Ik weet niet hoe ik volgend jaar ga redden zonder hem.
Ik durf het aan helemaal niemand te vertellen. Dat ik gepest wordt weten ze, maar dat dezs volwassenen zo ontzettend veel voor mij betekende dat weet niemand. Ik durf het namelijk niet te vertellen. Ik denk dat het gek is. Ik ben bang dat mensen er verkeerde dingen bij gaan denken... maar dat is niet zo. Want je kan toch ook gewoon van iemand houden en dat deze persoon ziels belangrijk voor je is zonder verliefd te zijn... Dat is namelijk bij mij t geval, maar ik durf het met niemand te delen. Ook niet met mijn psycholoog. Maar ik kan de stress, spanning en pijn alleen niet meer aan. Ik weet niet te leren voor mijn examen volgende week en ik moet deze goed maken, maar het ergste vind ik zonder hem en overleven met de pestkoppen.
Ik zit in de bovenbouw van de middelbare school. Ik heb het erg moeilijk. Veel stress, maar omdat volend jaar mijn laatste schooljaar is, houd ik het toch nog een jaartje vol op op dit niveau. Tijd geleden ook diagnose ADD gekregen, waar ik veel last van heb. Daarnaast word Ik op school heftig gepest. Maar ik hield het steeds vol, omdat er een persoon is in mijn school die vertrouwen in mij heeft dat ik het kan en wie mij gelukkig maakte en mij heel veel hulp en steun biedt. Het is een volwassenen. Deze persoon betekent heel veel voor mij. Zonder hem had mijn zelfvertrouwen -100000 geweest. En dat is nu het geval. Twee weken geleden kreeg ik het vreselijke bericht dat hij ervoor gekozen heeft om teverhuizen en dus niet meer aanwezig zal zijn op deze school. Ik zal hem nu nooit meer zien en hem niet meer hebben op school. Ik kan het niet geloven. Ik heb er heel veel verdriet van. Ik denk dat ik depressief ben geworden.. ik ben van mezelf heel erg gemotiveerd en perfectionistisch en volgende week heb ik een examen en ik leer er nu niet voor. Het lukt me gewoon niet. Niks voor mij. Ik weet niet hoe ik het volhoud zonder hem en met al die pestkoppen. Ik lig alleen nog maar in mn bed met stress en pijn. Ik wil het licht niet in. Alles moet afgesloten en donker zijn. Ik heb geen zin meer in eten (totaal niks voor mij, want als ik stress heb door school dan eet ik de hele koelkast leeg). Daarnaast heb ik gewoon nergens meer zij in. Ik weet niet hoe ik volgend jaar ga redden zonder hem.
Ik durf het aan helemaal niemand te vertellen. Dat ik gepest wordt weten ze, maar dat dezs volwassenen zo ontzettend veel voor mij betekende dat weet niemand. Ik durf het namelijk niet te vertellen. Ik denk dat het gek is. Ik ben bang dat mensen er verkeerde dingen bij gaan denken... maar dat is niet zo. Want je kan toch ook gewoon van iemand houden en dat deze persoon ziels belangrijk voor je is zonder verliefd te zijn... Dat is namelijk bij mij t geval, maar ik durf het met niemand te delen. Ook niet met mijn psycholoog. Maar ik kan de stress, spanning en pijn alleen niet meer aan. Ik weet niet te leren voor mijn examen volgende week en ik moet deze goed maken, maar het ergste vind ik zonder hem en overleven met de pestkoppen.
donderdag 21 juni 2018 10:03
donderdag 21 juni 2018 11:42
Ik sluit me bij de rest aan lieve meid. Praten, praten, praten, dat is echt waar het enige wat gaat helpen.. Een psycholoog vindt inderdaad nooit iets raar of gek, hij/zij moet juist heel onafhankelijk zijn, anders hebben ze het verkeerde beroep gekozen!
Heb je wel een fijne band met je psycholoog dat je het niet tegen hem/haar durft te vertellen? Die persoon is er juist om jou met dit soort dingen te helpen, schaam je er alsjeblieft niet voor. Ik begrijp je angst omdat het een volwassen persoon is, maar ook een docent is er om de leerlingen te ondersteunen, niet alleen om les te geven. Het is totaal niet gek dat je een goede band hebt met een docent!
Heb je wel een fijne band met je psycholoog dat je het niet tegen hem/haar durft te vertellen? Die persoon is er juist om jou met dit soort dingen te helpen, schaam je er alsjeblieft niet voor. Ik begrijp je angst omdat het een volwassen persoon is, maar ook een docent is er om de leerlingen te ondersteunen, niet alleen om les te geven. Het is totaal niet gek dat je een goede band hebt met een docent!
donderdag 21 juni 2018 13:20
Och meisje toch. Dat is niet niks zeg. Ik kan goed begrijpen dat je je heel verdrietig en eenzaam voelt nu. Wat goed dat je wel een topic opent en erover praat!
Probeer (als het je lukt) toch echt met je psycholoog te praten en eerlijk te zijn. Als jij niet helemaal eerlijk bent, kan de psycholoog jou ook niet zo goed helpen.
Het is erg belangrijk om mensen om je heen te hebben die je vertrouwt. Heel goed dat je dat zelf ook zo ziet, maar des te verdrietiger dat die docent nu weggaat.
Maar jij kan dit echt wel. Ook alleen, maar ik gun het je heel erg dat je iemand vindt om face to face hierover te praten en die jou van steun kan zijn! Er zijn ook sites zoals sensoor waar je bv zou kunnen chatten of bellen. Dat is dan helaas geen vaste persoon, maar wie weet hebben zij wel een oplossing? Soms is het ook gewoon al erg fijn om even je hart te kunnen luchten.
Nou meissie hou je taai! Dit lukt jou echt wel!
Probeer (als het je lukt) toch echt met je psycholoog te praten en eerlijk te zijn. Als jij niet helemaal eerlijk bent, kan de psycholoog jou ook niet zo goed helpen.
Het is erg belangrijk om mensen om je heen te hebben die je vertrouwt. Heel goed dat je dat zelf ook zo ziet, maar des te verdrietiger dat die docent nu weggaat.
Maar jij kan dit echt wel. Ook alleen, maar ik gun het je heel erg dat je iemand vindt om face to face hierover te praten en die jou van steun kan zijn! Er zijn ook sites zoals sensoor waar je bv zou kunnen chatten of bellen. Dat is dan helaas geen vaste persoon, maar wie weet hebben zij wel een oplossing? Soms is het ook gewoon al erg fijn om even je hart te kunnen luchten.
Nou meissie hou je taai! Dit lukt jou echt wel!
...
vrijdag 22 juni 2018 21:44
Ik ben vroeger ook gepest..
Ik was een zwerver, stonk, had nooit luxe lunch, oh men die tijden..
Ik dacht jullie komen jezelf wel tegen.. En hoe!
Al die pestkoppen zijn of junkies geworden of van die halve malloten die niks in hun leven hebben bereikt.
What goes around, comes back around!
En het leuke is als ze me zien.. "he hoe is het.. trek me neus de lucht in met een gezicht van do I know you??
Ik was een zwerver, stonk, had nooit luxe lunch, oh men die tijden..
Ik dacht jullie komen jezelf wel tegen.. En hoe!
Al die pestkoppen zijn of junkies geworden of van die halve malloten die niks in hun leven hebben bereikt.
What goes around, comes back around!
En het leuke is als ze me zien.. "he hoe is het.. trek me neus de lucht in met een gezicht van do I know you??
