Gezondheid
alle pijlers
Angstig na reanimatie
vrijdag 10 augustus 2018 17:31
Hallo,
Ik heb over enkele weken plots thuis mijn stiefvader 10 minuten lang moeten reanimeren.
Uiteindelijk na 40 minuten reanimatie van de mug is hij erdoor gekomen en na een operatie is hij terug de oude.
Alleen voel ik me er nog steeds niet goed bij, ik krijg het moeilijk verwerkt.
Ik blijf alles voor me zien, beelden van hem of mezelf terwijl ik bezig was.
Nu heeft dit ook voor een angst gezorgd bij mij... hoeveel mensen kunnen eigenlijk ehbo? Als het met mij gebeurt zou iemand me kunnen helpen? En zo heb ik duizend vragen...
Ik heb zelf geen medische kennis, ik heb vorig jaar eens 2 dagen een cursus gevolgd en dat was het.
Ik heb ook het gevoel dat niemand me begrijpt uit men omgeving want ze hebben het zelf nog nooit meegemaakt.
Is er iemand in een gelijkaardige situatie die me tips,... kan geven of die ook eens zijn hart wil luchten?
Groetjes
Ik heb over enkele weken plots thuis mijn stiefvader 10 minuten lang moeten reanimeren.
Uiteindelijk na 40 minuten reanimatie van de mug is hij erdoor gekomen en na een operatie is hij terug de oude.
Alleen voel ik me er nog steeds niet goed bij, ik krijg het moeilijk verwerkt.
Ik blijf alles voor me zien, beelden van hem of mezelf terwijl ik bezig was.
Nu heeft dit ook voor een angst gezorgd bij mij... hoeveel mensen kunnen eigenlijk ehbo? Als het met mij gebeurt zou iemand me kunnen helpen? En zo heb ik duizend vragen...
Ik heb zelf geen medische kennis, ik heb vorig jaar eens 2 dagen een cursus gevolgd en dat was het.
Ik heb ook het gevoel dat niemand me begrijpt uit men omgeving want ze hebben het zelf nog nooit meegemaakt.
Is er iemand in een gelijkaardige situatie die me tips,... kan geven of die ook eens zijn hart wil luchten?
Groetjes
vrijdag 10 augustus 2018 17:36
Geweldig gedaan! Je hebt het goed gedaan. Je hebt iemands leven gered, hou dat altijd voor ogen.
Er zijn nog altijd veel te weinig mensen die kunnen reanimeren helaas. ook te weinig mensen met een EHBO diploma. Dat loopt gelukkig op, maar de aantallen zijn nog steeds bedroevend. En ook de mensen die hun kennis op peil houden valt tegen.
Hier wat voorbeelden van cursussen https://shop.rodekruis.nl/ehbo-cursusse ... tie-en-aed. Een kleine investering om een leven te kunnen redden zou ik zeggen.
Voor je flashbacks...misschien eens met een professional praten?
Er zijn nog altijd veel te weinig mensen die kunnen reanimeren helaas. ook te weinig mensen met een EHBO diploma. Dat loopt gelukkig op, maar de aantallen zijn nog steeds bedroevend. En ook de mensen die hun kennis op peil houden valt tegen.
Hier wat voorbeelden van cursussen https://shop.rodekruis.nl/ehbo-cursusse ... tie-en-aed. Een kleine investering om een leven te kunnen redden zou ik zeggen.
Voor je flashbacks...misschien eens met een professional praten?
anoniem_370091 wijzigde dit bericht op 10-08-2018 17:38
13.12% gewijzigd
vrijdag 10 augustus 2018 17:52
Heel erg logisch dat je je zo voelt! Ik kan me mijn eerste reanimatie ook nog helder voor de geest halen(ik werk in de zorgsector).
Een reanimatie van een dierbare, dat lijkt me echt heel heftig(daar heb ik dan weer geen ervaring mee). Maar wat goed dat je dat gedaan hebt!
Met de komst van de AED, worden de kansen op overleving bij een reanimatie steeds groter. Heel belangrijk dat mensen leren om hier goed mee om te gaan.
Je vragen zijn heel begrijpelijk, ik denk alleen wel dat je een aantal vragen zult moeten loslaten, omdat je hier geen goed antwoord op zal krijgen. De vraag over of iemand jou zou kunnen helpen als het jou gebeurd bijvoorbeeld.
Ik kan me voorstellen dat je behoefte hebt om hier nog eens met iemand over te praten. Geen idee of het kan, maar misschien kun je er achter komen welke verpleegkundige er bij betrokken is geweest? En daar nog eens mee in gesprek gaan? Ik weet wel, dat als mij die vraag zou worden gesteld als verpleegkundige, ik hierop in zou gaan, juist omdat ik me zo goed kan voorstellen hoe groot de impact is.
Een reanimatie van een dierbare, dat lijkt me echt heel heftig(daar heb ik dan weer geen ervaring mee). Maar wat goed dat je dat gedaan hebt!
Met de komst van de AED, worden de kansen op overleving bij een reanimatie steeds groter. Heel belangrijk dat mensen leren om hier goed mee om te gaan.
Je vragen zijn heel begrijpelijk, ik denk alleen wel dat je een aantal vragen zult moeten loslaten, omdat je hier geen goed antwoord op zal krijgen. De vraag over of iemand jou zou kunnen helpen als het jou gebeurd bijvoorbeeld.
Ik kan me voorstellen dat je behoefte hebt om hier nog eens met iemand over te praten. Geen idee of het kan, maar misschien kun je er achter komen welke verpleegkundige er bij betrokken is geweest? En daar nog eens mee in gesprek gaan? Ik weet wel, dat als mij die vraag zou worden gesteld als verpleegkundige, ik hierop in zou gaan, juist omdat ik me zo goed kan voorstellen hoe groot de impact is.
vrijdag 10 augustus 2018 17:52
Goed dat je toen hebt kunnen handelen! Je kunt oefenen wat je wilt, maar in de praktijk is het maar de vraag of je het op dat moment aan kunt en hoe je reageert. Je hebt toen gedaan wat je kon doen, het is goed zo.
Door mijn werk ben ik er vaker mee in aanraking gekomen. Trauma's houd ik er niet aan over, maar echt wennen doet het nooit. Ik kan me die patiënten en waar ze lagen nog precies voor me halen. Er over praten helpt en over de tijd moet het slijten.
Als er niemand in de buurt is die mij kan reanimeren, is het maar zo. Liever dat dan dat iemand kosten wat het kost gereanimeerd wordt en eindigt als kasplantje omdat het hoofd/lichaam te lang zuurstoftekort gehad heeft. Kijk naar Nouri als een van de vele voorbeelden hoe het ook af kan lopen.
Door mijn werk ben ik er vaker mee in aanraking gekomen. Trauma's houd ik er niet aan over, maar echt wennen doet het nooit. Ik kan me die patiënten en waar ze lagen nog precies voor me halen. Er over praten helpt en over de tijd moet het slijten.
Als er niemand in de buurt is die mij kan reanimeren, is het maar zo. Liever dat dan dat iemand kosten wat het kost gereanimeerd wordt en eindigt als kasplantje omdat het hoofd/lichaam te lang zuurstoftekort gehad heeft. Kijk naar Nouri als een van de vele voorbeelden hoe het ook af kan lopen.
vrijdag 10 augustus 2018 17:54
Wat knap dat je het gedaan hebt, en wat fijn dat het goed afgelopen is. maar zoals al eerder gezegd hier, zoek hulp. Je huisarts kan je vast wel in contact brengen met slachtofferhulp, en ander kun je zelf zoeken via internet. Je stiefvader is niet het enige slachtoffer, jij bent er ook een, en dat wordt vaak vergeten want: hoera het is goed afgelopen, op naar de orde van de dag.
Maar nu is het tijd om jezelf te helpen
Maar nu is het tijd om jezelf te helpen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 10 augustus 2018 18:11
Je kunt gewoon naar de ambulancedienst bellen met het verzoek om een gesprek met de betrokken hulpverleners. Is heel normaal. Vanwege mijn werk veel ervaring met reanimaties en burgerhulpverleners. Wat jij ervaart is heel normaal en dat mag je ook ervaren. Het is tenslotte niet niks. Je hebt enorme stress ervaren. Zoek hulp hierbij. Het gevaar is anders dat je met PTSS krijgt.
vrijdag 10 augustus 2018 18:16
Mijn man heeft een tijdje geleden een leerling moeten reanimeren.
Indien gewenst kon hij direct met slachtofferhulp praten (van de politie). Later belde Slachtofferhulp nog eens om te vragen hoe het ging en toen hebben ze afgesproken 2 maanden later nog eens te bellen om te kijken hoe het er dan voor zou staan.
Man vond het uiteindelijk niet nodig, maar vond het wel fijn dat de mogelijkheid er was.
Is dat jou niet geboden?
Het is heftig, het doet meer met je dan je misschien denkt... Neem anders zelf contact op met slachtofferhulp? (Geen idee hoe dat precies werkt)
Indien gewenst kon hij direct met slachtofferhulp praten (van de politie). Later belde Slachtofferhulp nog eens om te vragen hoe het ging en toen hebben ze afgesproken 2 maanden later nog eens te bellen om te kijken hoe het er dan voor zou staan.
Man vond het uiteindelijk niet nodig, maar vond het wel fijn dat de mogelijkheid er was.
Is dat jou niet geboden?
Het is heftig, het doet meer met je dan je misschien denkt... Neem anders zelf contact op met slachtofferhulp? (Geen idee hoe dat precies werkt)
vrijdag 10 augustus 2018 19:46
Super dat je direct hebt weten te handelen en wat fijn dat het, dankzij jou, nu goed gaat met je stiefvader.
Ik heb heel veel baat gehad aan gesprekken met een psycholoog. Je hebt maar één keer de kans om zoiets goed te kunnen verwerken (het is niet niks), ga er daarom ook direct mee aan de slag.
EMDR therapie is wat ze mij aangeboden hebben (voor lichte vorm van PTSS), maar dat heb ik uiteindelijk niet nodig gehad gelukkig. Gesprekken met de psycholoog hebben voldoende geholpen destijds.
Het is logisch dat je rond loopt met vragen, laat ze niet onbeantwoord en geef ze een plekje.
Sterkte.
Ik heb heel veel baat gehad aan gesprekken met een psycholoog. Je hebt maar één keer de kans om zoiets goed te kunnen verwerken (het is niet niks), ga er daarom ook direct mee aan de slag.
EMDR therapie is wat ze mij aangeboden hebben (voor lichte vorm van PTSS), maar dat heb ik uiteindelijk niet nodig gehad gelukkig. Gesprekken met de psycholoog hebben voldoende geholpen destijds.
Het is logisch dat je rond loopt met vragen, laat ze niet onbeantwoord en geef ze een plekje.
Sterkte.
vrijdag 10 augustus 2018 22:07
Wat superknap van je!
Zelf werkzaam als verpleegkundige op hartchirurgie.
Via de Hartstichting zijn er al een heleboel mensen aangemeld als burgerhulpverlener. Zij zijn ofwel werkzaam in de zorgsector zijn, of net als jou een training of een hele ehbo cursus hebben gevolgd of hebben op een andere manier kennis van hoe te reanimeren.
Op het moment dat er een 112 melding uit gaat over een reanimatie worden automatisch een heleboel mensen met een bericht van hun app opgeroepen die bij jou in de buurt zijn. Meer dan dat er nodig zijn. Dus als er daarvan mensen niet kunnen, komen er nog altijd genoeg.
Op de site van de Hartstichting kun je slachtofferhulp aanvragen.
Kijk maar eens op deze link:
https://www.hartstichting.nl/reanimatie ... reanimatie
Daarnaast heb je misschien de namen nog van de ambulancemedewerker of politieagenten die bij jullie zijn geweest. Via de meldkamer kun je misschien proberen een gesprek te krijgen met (een van) hen.
Zij waren erbij en kunnen met jou bespreken wat er is gebeurd en zij zullen beamen dat wat jij hebt gedaan, hoe zwaar en moeilijk het ook zeker was, ontzettend goed is en dat jij heel trots op jezelf mag zijn.
Zelf werkzaam als verpleegkundige op hartchirurgie.
Via de Hartstichting zijn er al een heleboel mensen aangemeld als burgerhulpverlener. Zij zijn ofwel werkzaam in de zorgsector zijn, of net als jou een training of een hele ehbo cursus hebben gevolgd of hebben op een andere manier kennis van hoe te reanimeren.
Op het moment dat er een 112 melding uit gaat over een reanimatie worden automatisch een heleboel mensen met een bericht van hun app opgeroepen die bij jou in de buurt zijn. Meer dan dat er nodig zijn. Dus als er daarvan mensen niet kunnen, komen er nog altijd genoeg.
Op de site van de Hartstichting kun je slachtofferhulp aanvragen.
Kijk maar eens op deze link:
https://www.hartstichting.nl/reanimatie ... reanimatie
Daarnaast heb je misschien de namen nog van de ambulancemedewerker of politieagenten die bij jullie zijn geweest. Via de meldkamer kun je misschien proberen een gesprek te krijgen met (een van) hen.
Zij waren erbij en kunnen met jou bespreken wat er is gebeurd en zij zullen beamen dat wat jij hebt gedaan, hoe zwaar en moeilijk het ook zeker was, ontzettend goed is en dat jij heel trots op jezelf mag zijn.
vrijdag 10 augustus 2018 23:26
?Sexygirl_1996 schreef: ↑10-08-2018 20:16Ik heb daarom een verklaring ondertekent dat ik niet gereanimeerd wil worden. Xx Laura Hoog
Je hebt een niet reanimeren verklaring ondertekend, omdat degene die jou reanimeert, mogelijk een trauma oploopt? Ik snap je niet helemaal.
En wat heb je aan ondertekend formulier als je in elkaar stort, tijdens het winkelen? Ik neem aan dat je dan ook een niet reanimeren penning draagt?
zaterdag 11 augustus 2018 08:44
Met de cursus is mij geleerd dat er geen tijd is om te gaan controleren in iemand zijn tas of er een verklaring in zit. Elke seconde telt. Dit werkt denk ik alleen als het in het ziekenhuis gebeurt.Sexygirl_1996 schreef: ↑10-08-2018 20:16Ik heb daarom een verklaring ondertekent dat ik niet gereanimeerd wil worden. Xx Laura Hoog
To, goed gedaan!! Wat zal je stiefvader je dankbaar zijn. Je angsten zijn denk ik heel normaal. Zoek iemand om daarover te praten.
zondag 12 augustus 2018 08:51
Hallo, neen geen slachtofferhulp gekregen. Ik weet niet of ik nu nog contact kan zoeken met hun. Ja inderdaad en doordat het familie is en ik hem veel zie word ik er zoveel aan herinnerd dat is ook het moeilijke denk ik.
zondag 12 augustus 2018 08:55
mallebeppie schreef: ↑10-08-2018 17:52Heel erg logisch dat je je zo voelt! Ik kan me mijn eerste reanimatie ook nog helder voor de geest halen(ik werk in de zorgsector).
Een reanimatie van een dierbare, dat lijkt me echt heel heftig(daar heb ik dan weer geen ervaring mee). Maar wat goed dat je dat gedaan hebt!
Met de komst van de AED, worden de kansen op overleving bij een reanimatie steeds groter. Heel belangrijk dat mensen leren om hier goed mee om te gaan.
Je vragen zijn heel begrijpelijk, ik denk alleen wel dat je een aantal vragen zult moeten loslaten, omdat je hier geen goed antwoord op zal krijgen. De vraag over of iemand jou zou kunnen helpen als het jou gebeurd bijvoorbeeld.
Ik kan me voorstellen dat je behoefte hebt om hier nog eens met iemand over te praten. Geen idee of het kan, maar misschien kun je er achter komen welke verpleegkundige er bij betrokken is geweest? En daar nog eens mee in gesprek gaan? Ik weet wel, dat als mij die vraag zou worden gesteld als verpleegkundige, ik hierop in zou gaan, juist omdat ik me zo goed kan voorstellen hoe groot de impact is.
Hallo,
De verpleegkundige van de mug is een vriendin van mijn bazin. Maar ik weet niet echt of ze staat te springen om daarover te praten. Ik wil niet per se praten over het moment maar hoe ik het best "verwerk".
Ik moet inderdaad die vragen laten rusten, in ga er soms wat te ver op in wat niet goed is.
Bedankt voor je berichtje!
zondag 12 augustus 2018 09:00
huisduif schreef: ↑10-08-2018 17:52Goed dat je toen hebt kunnen handelen! Je kunt oefenen wat je wilt, maar in de praktijk is het maar de vraag of je het op dat moment aan kunt en hoe je reageert. Je hebt toen gedaan wat je kon doen, het is goed zo.
Door mijn werk ben ik er vaker mee in aanraking gekomen. Trauma's houd ik er niet aan over, maar echt wennen doet het nooit. Ik kan me die patiënten en waar ze lagen nog precies voor me halen. Er over praten helpt en over de tijd moet het slijten.
Als er niemand in de buurt is die mij kan reanimeren, is het maar zo. Liever dat dan dat iemand kosten wat het kost gereanimeerd wordt en eindigt als kasplantje omdat het hoofd/lichaam te lang zuurstoftekort gehad heeft. Kijk naar Nouri als een van de vele voorbeelden hoe het ook af kan lopen.
Hallo, bedankt voor je reactie.
Ik had het nooit zo bekeken van als er niemand kan helpen, ik zou dan ook niet meer gereanimeerd willen worden. Maar je weet het natuurlijk niet he.
Ja ik kan er gelukkig met mijn vriend over babbelen en dat lucht wel telkens op. En misschien met de tijd zal ik me er wel beter bij voelen. Het is ook nog pril he.
Bedankt voor je reactie!
zondag 12 augustus 2018 09:02
Stuiterdraakje schreef: ↑10-08-2018 17:53Je bent een topper!
En mbt je angst.. is er slachtofferhulp geboden? Anders hulp via je huisarts?
Nogmaals, je bent een topper! Ik weet beroepshalve uit ervaring welke impact het kan hebben.
Hallo, neen geen slachtofferhulp. Misschien dat ik eens aan mijn huisarts idd raad ga vragen.
Bedankt voor je berichtje
zondag 12 augustus 2018 09:06
Hallo,nlies schreef: ↑10-08-2018 17:54Wat knap dat je het gedaan hebt, en wat fijn dat het goed afgelopen is. maar zoals al eerder gezegd hier, zoek hulp. Je huisarts kan je vast wel in contact brengen met slachtofferhulp, en ander kun je zelf zoeken via internet. Je stiefvader is niet het enige slachtoffer, jij bent er ook een, en dat wordt vaak vergeten want: hoera het is goed afgelopen, op naar de orde van de dag.
Maar nu is het tijd om jezelf te helpen
Ja zo lijkt het echt voor mij..Hoera hij is weer de oude en alles word "vergeten". Maar telkens ik hem zie en hij hoest bv of verslikt zich of lang weg zit word ik al angstig.
Ze denken niet meer aan mij en wat er gebeurt is en wat voor een impact het voor mij heeft achtergelaten. Ik ben ook nog maar 25, 1 keer een cursusje gevolgd wat voornamelijk aed was en 1x reanimatie.
Ik ben nog altijd verbaasd dat het mij gelukt is en ik het gedurfd heb, nooit gedacht.
Bedankt voor je berichtje!
zondag 12 augustus 2018 09:06
Wat goed dat je meteen je stiefvader kon helpen! Die reanimatie cursus zou iedereen eigenlijk moeten volgen
Je kan slachtofferhulp gewoon bellen (tijdens kantooruren). Volgens mij is er niet een termijn dat je binnen x-weken moet bellen.
Of je belt de HA of je met hem of de praktijkondersteuner een gesprek kan hebben.
Ik kan me je gevoelens wel voorstellen, zeker omdat het een bekende is. Je ziet hem ook dan nog regelmatig. Ik heb 1 keer moeten reanimeren, in een winkelcentrum. Helaas heeft die dame het uiteindelijk niet gered, maar het reanimeren heeft wel impact. Overigens hadde politie m’n gegevens genoteerd en slachtofferhulp aangeboden. Deze belde na een tijdje nog of ze wat konden doen. Ik kon hun ook altijd nog bellen.
Dus als je behoefte er aan hebt, gewoon maandag even bellen
Je kan slachtofferhulp gewoon bellen (tijdens kantooruren). Volgens mij is er niet een termijn dat je binnen x-weken moet bellen.
Of je belt de HA of je met hem of de praktijkondersteuner een gesprek kan hebben.
Ik kan me je gevoelens wel voorstellen, zeker omdat het een bekende is. Je ziet hem ook dan nog regelmatig. Ik heb 1 keer moeten reanimeren, in een winkelcentrum. Helaas heeft die dame het uiteindelijk niet gered, maar het reanimeren heeft wel impact. Overigens hadde politie m’n gegevens genoteerd en slachtofferhulp aangeboden. Deze belde na een tijdje nog of ze wat konden doen. Ik kon hun ook altijd nog bellen.
Dus als je behoefte er aan hebt, gewoon maandag even bellen
zondag 12 augustus 2018 09:09
vitamined schreef: ↑10-08-2018 18:16Mijn man heeft een tijdje geleden een leerling moeten reanimeren.
Indien gewenst kon hij direct met slachtofferhulp praten (van de politie). Later belde Slachtofferhulp nog eens om te vragen hoe het ging en toen hebben ze afgesproken 2 maanden later nog eens te bellen om te kijken hoe het er dan voor zou staan.
Man vond het uiteindelijk niet nodig, maar vond het wel fijn dat de mogelijkheid er was.
Is dat jou niet geboden?
Het is heftig, het doet meer met je dan je misschien denkt... Neem anders zelf contact op met slachtofferhulp? (Geen idee hoe dat precies werkt)
Hallo,
Amaai wat mooi van hun. Neen ik heb hun nooit gezien, proficiat voor je man trouwens.
Ik zal zeker verder kijken, bedankt voor de reactie!
zondag 12 augustus 2018 09:11
Pretty-Brown-Eyes schreef: ↑10-08-2018 19:46Super dat je direct hebt weten te handelen en wat fijn dat het, dankzij jou, nu goed gaat met je stiefvader.
Ik heb heel veel baat gehad aan gesprekken met een psycholoog. Je hebt maar één keer de kans om zoiets goed te kunnen verwerken (het is niet niks), ga er daarom ook direct mee aan de slag.
EMDR therapie is wat ze mij aangeboden hebben (voor lichte vorm van PTSS), maar dat heb ik uiteindelijk niet nodig gehad gelukkig. Gesprekken met de psycholoog hebben voldoende geholpen destijds.
Het is logisch dat je rond loopt met vragen, laat ze niet onbeantwoord en geef ze een plekje.
Sterkte.
Hallo,
Ik ga ondertussen naar een psycholoog maar ze raade me aan om te praten met mensen die dit ook al meegemaakt hebben. Maar dat vind je ook niet zomaar he... Nu het helpt me wel al wat hoor. Bedankt voor de reactie!!
zondag 12 augustus 2018 09:17
Sophievdb schreef: ↑10-08-2018 22:07Wat superknap van je!
Zelf werkzaam als verpleegkundige op hartchirurgie.
Via de Hartstichting zijn er al een heleboel mensen aangemeld als burgerhulpverlener. Zij zijn ofwel werkzaam in de zorgsector zijn, of net als jou een training of een hele ehbo cursus hebben gevolgd of hebben op een andere manier kennis van hoe te reanimeren.
Op het moment dat er een 112 melding uit gaat over een reanimatie worden automatisch een heleboel mensen met een bericht van hun app opgeroepen die bij jou in de buurt zijn. Meer dan dat er nodig zijn. Dus als er daarvan mensen niet kunnen, komen er nog altijd genoeg.
Op de site van de Hartstichting kun je slachtofferhulp aanvragen.
Kijk maar eens op deze link:
https://www.hartstichting.nl/reanimatie ... reanimatie
Daarnaast heb je misschien de namen nog van de ambulancemedewerker of politieagenten die bij jullie zijn geweest. Via de meldkamer kun je misschien proberen een gesprek te krijgen met (een van) hen.
Zij waren erbij en kunnen met jou bespreken wat er is gebeurd en zij zullen beamen dat wat jij hebt gedaan, hoe zwaar en moeilijk het ook zeker was, ontzettend goed is en dat jij heel trots op jezelf mag zijn.
Hallo, bedankt voor je reactie. Over welke app gaat dat dan? Ik heb daar nog nooit over gehoord.
Bedankt voor de link, ik woon in belgie en kijk eens of er hier ook zoiets is.
Ik ken de persoon die mee was met de mug en die ik ook geholpen heb met dan baxters vast te houden en zo maar ik weet niet of dat een goed idee is, misschien willen ze dat gewoon niet. Misschien toch eens over nadenken..
zondag 12 augustus 2018 09:24
Hallo, inderdaad iedereen zou moeten kunnen reanimeren! Ik ga eens kijken om een cursus thuis te laten geven en dat familie en vrienden dan dit kunnen leren.Meme86 schreef: ↑12-08-2018 09:06Wat goed dat je meteen je stiefvader kon helpen! Die reanimatie cursus zou iedereen eigenlijk moeten volgen
Je kan slachtofferhulp gewoon bellen (tijdens kantooruren). Volgens mij is er niet een termijn dat je binnen x-weken moet bellen.
Of je belt de HA of je met hem of de praktijkondersteuner een gesprek kan hebben.
Ik kan me je gevoelens wel voorstellen, zeker omdat het een bekende is. Je ziet hem ook dan nog regelmatig. Ik heb 1 keer moeten reanimeren, in een winkelcentrum. Helaas heeft die dame het uiteindelijk niet gered, maar het reanimeren heeft wel impact. Overigens hadde politie m’n gegevens genoteerd en slachtofferhulp aangeboden. Deze belde na een tijdje nog of ze wat konden doen. Ik kon hun ook altijd nog bellen.
Dus als je behoefte er aan hebt, gewoon maandag even bellen
Ja telkens hij hoest of bv zich verslikt of lang wegzit in huis word ik al angstig dat ik denk: is alles wel oke...
Super dat jij gereanimeerd hebt, jammer dat ze er niet door is gekomen... komt blijlbaar meer voor dan anders jammergenoeg.
Ik bel idd eens naar de huisarts die zal me wel doorverwijzen of toch raad geven.
Bedankt voor je reactie!
