Gezondheid
alle pijlers
Burnout, angst en citalopram
maandag 22 oktober 2018 20:14
Hallo allemaal,
Sinds een half jaar ben ik aan het worstelen met een burnout met angstklachten. Hiervoor heb ik alprazolam gekregen, omdat alleen therapie niet voldoende heeft gewerkt. Nu heb ik sinds een paar weken ook nog 5 mg citalopram. De eerste week was echt vreselijk, de tweede ging al iets beter en vandaag was weer een ramp, na een heel fijn weekend.
Ik ben erg benieuwd naar ervaringen van anderen, zowel met het herstelproces van de burnout als de ervaringen van anderen met citalopram of eventueel andere vergelijkbare medicatie.
Ik hoor graag van jullie! Bedankt!
Sinds een half jaar ben ik aan het worstelen met een burnout met angstklachten. Hiervoor heb ik alprazolam gekregen, omdat alleen therapie niet voldoende heeft gewerkt. Nu heb ik sinds een paar weken ook nog 5 mg citalopram. De eerste week was echt vreselijk, de tweede ging al iets beter en vandaag was weer een ramp, na een heel fijn weekend.
Ik ben erg benieuwd naar ervaringen van anderen, zowel met het herstelproces van de burnout als de ervaringen van anderen met citalopram of eventueel andere vergelijkbare medicatie.
Ik hoor graag van jullie! Bedankt!
maandag 22 oktober 2018 21:56
Hey hoi! Ik heb zelf een beste burn out gehad en ben nog steeds bezig met herstellen.
Ik herken dit verhaal helemaal alleen had iets andere medicijnen die niet extreem zwaar waren. Een burn out gaat altijd op en neer in het begin 1 hele goede dag waardoor je veelste veel doet logisch toch je voelt je goed maar on opgemerkt doe je te veel want dat ben je gewend. Eigenlijks is dat fout want je moet heb bekopen met een zeer slechte dag of dagen. Probeer als jij je goed voelt kleine dingen te doen door er steeds meer bij na te denken van goh dit is leuk om te doen probeer vroeg tijdig te stopen zodat het leuk blijft dat geeft je energie en dat is juist de bedoeling.
Mensen met een burn out incl ik zelf willen te veel doen want dat zijn we gewent doe wat je kan doen maar doe niet iets extras waar je spijt van krijgt.
Ik wil je wel 1 tip geven hoe zwaar het ook is er komt straks een moment dat je denkt wat ben ik blij dat ik het mee heb gemaakt wang je zult straks eens gaan merken dat je je zelf beter leert kennen en juist dingen beter kan aangeven!
Ik herken dit verhaal helemaal alleen had iets andere medicijnen die niet extreem zwaar waren. Een burn out gaat altijd op en neer in het begin 1 hele goede dag waardoor je veelste veel doet logisch toch je voelt je goed maar on opgemerkt doe je te veel want dat ben je gewend. Eigenlijks is dat fout want je moet heb bekopen met een zeer slechte dag of dagen. Probeer als jij je goed voelt kleine dingen te doen door er steeds meer bij na te denken van goh dit is leuk om te doen probeer vroeg tijdig te stopen zodat het leuk blijft dat geeft je energie en dat is juist de bedoeling.
Mensen met een burn out incl ik zelf willen te veel doen want dat zijn we gewent doe wat je kan doen maar doe niet iets extras waar je spijt van krijgt.
Ik wil je wel 1 tip geven hoe zwaar het ook is er komt straks een moment dat je denkt wat ben ik blij dat ik het mee heb gemaakt wang je zult straks eens gaan merken dat je je zelf beter leert kennen en juist dingen beter kan aangeven!
dinsdag 23 oktober 2018 19:31
Weinig reacties! Daarom van mij maar eentje. Ik heb tien jaar geleden een burn-out gehad. Ik heb eerst een paar weken halve dagen doorgewerkt, maar dat ging helemaal niet. Toen zes weken thuis gezeten en daarna heel langzaam het werk weer opgebouwd. Intussen gesprekken met een psycholoog. Ik had niet rechtstreeks angsten, maar was wel héél bang om weer verantwoordelijkheid te moeten dragen op mijn werk (terwijl ik nogal een baan met veel verantwoordelijkheid heb). Ik wilde er graag zijn en klusjes doen, maar zo weinig mogelijk aangesproken worden en vooral nergens beslissingen over hoeven nemen.
Na een half jaar kwam mijn huisarts met Citalopram aan, om me toch even een extra duwtje te geven. En: bij mij was dat dè oplossing! Na twee weken slikken (zonder bijwerkingen) voelde ik ineens de knop omgaan en werd ik mezelf weer. Ik heb nog ongeveer een jaar 20 mg/dag geslikt en daarna weer afgebouwd.
En inderdaad, achteraf heb ik een hoop geleerd van die periode...
Ik hoop dat het jou ook zo goed helpt!
Na een half jaar kwam mijn huisarts met Citalopram aan, om me toch even een extra duwtje te geven. En: bij mij was dat dè oplossing! Na twee weken slikken (zonder bijwerkingen) voelde ik ineens de knop omgaan en werd ik mezelf weer. Ik heb nog ongeveer een jaar 20 mg/dag geslikt en daarna weer afgebouwd.
En inderdaad, achteraf heb ik een hoop geleerd van die periode...
Ik hoop dat het jou ook zo goed helpt!
Pluk de dag! - In loving memory A.C. ❤
woensdag 24 oktober 2018 15:15
Bedankt voor jullie reacties. Aanstaande vrijdag heb ik een afspraak met de huisarts om de eerste drie weken te evalueren. Ik ben nog regelmatig misselijk en de angst is helaas ook erger geworden. Gelukkig weet ik dat dit erbij kan horen, dus ik probeer mijn tijd maar geduldig uit te zitten.
@Caro, hier net zo, ik heb al vrij snel mijn uren opgebouwd tot 16u, later zelfs 22. Helaas bleek dit niet de oplossing en ben ik na de vakantie teruggevallen. Inmiddels werk ik weer 12u. Ook ik heb een baan die behoorlijk wat werkdruk en verantwoordelijkheden heeft. Leuk, maar voor nu te veel. Dus in overleg met mijn leidinggevende laagdrempelig aan het werk. Dat scheelt wel, al blijft het lastig om te gaan. Gelukkig kom ik bijna altijd met een goed gevoel thuis.
Ik hoop iig snel weer van de angst af te zijn, wat maakt het inrustig en onzeker...
@Caro, hier net zo, ik heb al vrij snel mijn uren opgebouwd tot 16u, later zelfs 22. Helaas bleek dit niet de oplossing en ben ik na de vakantie teruggevallen. Inmiddels werk ik weer 12u. Ook ik heb een baan die behoorlijk wat werkdruk en verantwoordelijkheden heeft. Leuk, maar voor nu te veel. Dus in overleg met mijn leidinggevende laagdrempelig aan het werk. Dat scheelt wel, al blijft het lastig om te gaan. Gelukkig kom ik bijna altijd met een goed gevoel thuis.
Ik hoop iig snel weer van de angst af te zijn, wat maakt het inrustig en onzeker...
woensdag 24 oktober 2018 19:34
Ook een burn out gehad, soms denk ik dat het een depressie is geweest hoewel de psycholoog het daar niet mee eens is. Volledig gereïntegreerd en na een maand een gigantische terugval gehad. Naar de huisarts gegaan, op aandringen van psycholoog, en toen ook Citalopram voorgeschreven gekregen. Heel veel last van bijwerkingen gehad: misselijk/duizelig, hele heftige dromen en zweten. Gekukkig een benzo door de huisarts voorgeschreven gekregen voor de eerste weken om de bijwerkingen te kunnen opvangen. Deze hielden langer dan twee weken aan maar daarna ging het prima. Vanwege de heftige reacties in eerste instantie nooit verder dan 10 mg voorgeschreven gekregen en dat werkte voor mij prima.
Na de terugval drie maanden volledig thuis gezeten en daarna met hele kleine stapjes opbouwen, en nog steeds mee bezig.
Na de terugval drie maanden volledig thuis gezeten en daarna met hele kleine stapjes opbouwen, en nog steeds mee bezig.
When something goes wrong in life, just yell “Plot Twist” and move on.
woensdag 24 oktober 2018 20:25
woensdag 24 oktober 2018 20:26
Klopt, dus volhouden maar en mijn tijd uitzitten...
woensdag 24 oktober 2018 21:09
Ik ben naar vrienden en familie heel open over mijn situatie. Ook als opdracht van mijn psycholoog die zei ga steun zoeken, iets wat voor mij heel moeilijk is. Mijn familie heeft mij heel goed opgevangen in mijn terugval op dat moment kon ik alleen maar huilen dus broer en ouders kookte voor mij en zorgden voor afleiding door mee gaan wandelen, weer ouderwets spellen spelen zoals rummicub etc. en in eerste instantie vond ik dat heel stom maar het heeft mij wel enorm geholpen. Vriendinnen reageerde ook heel goed. Zo zei een vriendin die aan de Belgische woont ik kom je volgende week ophalen ga jij een week uitwaaien op het strand. Het leukste wat ik gemerkt heb is dat ik voornamelijk steun kreeg uit onverwachte hoek en als je zelf begint te vertellen valt pas hoeveel mensen aan de medicatie zitten. Op het werk gemengde reacties bij mijn terugval was ik helemaal ineengestort tijdens een gesprek met HR dus zij hebben alle begrip voor mijn situatie. Mijn leidinggevende minder maar zij weet ook niet alle details en van haar heb ik wel vaker het verwijt gekregen dat ik niet wil werken. Maar doordat de bedrijfsarts en HR mij steunde daar nooit wat van aangetrokkenLittlefirefly schreef: ↑24-10-2018 20:25Herkenbaar! Ik heb inmiddels een half jaar Xanax gebruikt wanneer dat nodig was. Die gebruik ik nu ook om de ellende van de angsten op te vangen. Maar hopelijk ben ik daar snel vanaf... Gedoe he? Hoe reageert jouw omgeving hierop? En op je werk?
When something goes wrong in life, just yell “Plot Twist” and move on.
donderdag 25 oktober 2018 07:10
Wist je dat de term burn out eigenlijk niet bestaat. Het is een depressie en men noemt dat tegenwoordig burn out.Iris_Stone schreef: ↑24-10-2018 19:34Ook een burn out gehad, soms denk ik dat het een depressie is geweest hoewel de psycholoog het daar niet mee eens is. Volledig gereïntegreerd en na een maand een gigantische terugval gehad. Naar de huisarts gegaan, op aandringen van psycholoog, en toen ook Citalopram voorgeschreven gekregen. Heel veel last van bijwerkingen gehad: misselijk/duizelig, hele heftige dromen en zweten. Gekukkig een benzo door de huisarts voorgeschreven gekregen voor de eerste weken om de bijwerkingen te kunnen opvangen. Deze hielden langer dan twee weken aan maar daarna ging het prima. Vanwege de heftige reacties in eerste instantie nooit verder dan 10 mg voorgeschreven gekregen en dat werkte voor mij prima.
Na de terugval drie maanden volledig thuis gezeten en daarna met hele kleine stapjes opbouwen, en nog steeds mee bezig.
Ik leek er ook raar van op toen me dat pas verteld werd door de psycholoog.
donderdag 25 oktober 2018 07:26
Allereerst !
Ik heb zelf nog nooit een burn-out gehad, maar mijn zus wel. Momenteel nog steeds. Ik herken daarom wel wat je schrijft. De ene dag zegt ze na afloop: het ging goed vandaag en de volgende dag is het helemaal niks waardoor ze eigenlijk ook nog teleurgesteld in zichzelf is.
Ze loopt hiervoor bij de psycholoog en we zijn nu een aantal maanden verder. Het gaat echt al wel een stuk beter en ze geeft aan dat het in het begin eerst alleen maar ‘slechter’ leek te gaan, omdat ze werd geconfronteerd middels therapie en er schijnbaar aan een oude wond werd gepeuterd. Maar nu ze enkele maanden verder is gaat het langzaamaan steeds iets beter.
Heel veel succes en beterschap in ieder geval. Weet dat je je nergens voor hoeft te schamen, want zóveel mensen maken dit door of hebben dit doorgemaakt.
!Ik heb zelf nog nooit een burn-out gehad, maar mijn zus wel. Momenteel nog steeds. Ik herken daarom wel wat je schrijft. De ene dag zegt ze na afloop: het ging goed vandaag en de volgende dag is het helemaal niks waardoor ze eigenlijk ook nog teleurgesteld in zichzelf is.
Ze loopt hiervoor bij de psycholoog en we zijn nu een aantal maanden verder. Het gaat echt al wel een stuk beter en ze geeft aan dat het in het begin eerst alleen maar ‘slechter’ leek te gaan, omdat ze werd geconfronteerd middels therapie en er schijnbaar aan een oude wond werd gepeuterd. Maar nu ze enkele maanden verder is gaat het langzaamaan steeds iets beter.
Heel veel succes en beterschap in ieder geval. Weet dat je je nergens voor hoeft te schamen, want zóveel mensen maken dit door of hebben dit doorgemaakt.
donderdag 25 oktober 2018 11:18
Een burnout en een depressie zijn zeker niet hetzelfde. Ik werk in de psychiatrie en heb ook ooit een depressie gehad. Neem maar van mij aan dat er een wezelijk verschil is!
donderdag 25 oktober 2018 11:23
Precies dat Stippel... Er is echt geen pijl op te trekken. Dat maakt het ook wel lastig. Ik probeer wel wat uren per week te werken en afspraken na te komen maar er zijn steeds momenten waarop dat gewoon écht niet lukt. Terwijl het op andere dagen juist energie geeft en ik me er echt blij over kan voelen.Stippel_ schreef: ↑25-10-2018 07:26Allereerst
Ik heb zelf nog nooit een burn-out gehad, maar mijn zus wel. Momenteel nog steeds. Ik herken daarom wel wat je schrijft. De ene dag zegt ze na afloop: het ging goed vandaag en de volgende dag is het helemaal niks waardoor ze eigenlijk ook nog teleurgesteld in zichzelf is.
Ze loopt hiervoor bij de psycholoog en we zijn nu een aantal maanden verder. Het gaat echt al wel een stuk beter en ze geeft aan dat het in het begin eerst alleen maar ‘slechter’ leek te gaan, omdat ze werd geconfronteerd middels therapie en er schijnbaar aan een oude wond werd gepeuterd. Maar nu ze enkele maanden verder is gaat het langzaamaan steeds iets beter.
Heel veel succes en beterschap in ieder geval. Weet dat je je nergens voor hoeft te schamen, want zóveel mensen maken dit door of hebben dit doorgemaakt.
Ik schaam me er zeker niet voor, al blijf ik wel last houden van het onbegrip soms. Maar goed, uiteindelijk moet ik mijn eigen pad kiezen en ben ik de enige die het voelt en dus last heeft wanneer ik te ver ga. Dat leer je er iig van...
donderdag 25 oktober 2018 11:51
Vanuit de psychologische kant spreekt men van depressie en daaraan gelinkt komt vaak de term burn out. Maar dat is geen officiële term. Maar zo is het mij uitgelegd door een psycholoog. Omdat de verschillen ook klein zijn.Littlefirefly schreef: ↑25-10-2018 11:18Een burnout en een depressie zijn zeker niet hetzelfde. Ik werk in de psychiatrie en heb ook ooit een depressie gehad. Neem maar van mij aan dat er een wezelijk verschil is!
maandag 29 oktober 2018 11:12
Ik lees/ schrijf even mee omdat ik escitalopram voorgeschreven heb gekregen. Niet voor burnout (nòg niet) maar omdat ik werkgerelateerd extreme stressklachten heb waardoor ik enorm slecht slaap en geen rust meer kan vinden.
Ik ben er nog niet mee gestart, ben er toch wat huiverig voor omdat ik lees dat je klachten aanvankelijk kunnen verergeren. Vanwege groot sportevent en belangrijke sollicitatie wil ik medicatie nog even uitstellen. Lees graag mee met andere ervaringen. Ik ben/ ervaar mijzelf trouwens zeker niet als depressief. Wel extreem gespannen en qua werk volledig erdoorheen.
Ik ben er nog niet mee gestart, ben er toch wat huiverig voor omdat ik lees dat je klachten aanvankelijk kunnen verergeren. Vanwege groot sportevent en belangrijke sollicitatie wil ik medicatie nog even uitstellen. Lees graag mee met andere ervaringen. Ik ben/ ervaar mijzelf trouwens zeker niet als depressief. Wel extreem gespannen en qua werk volledig erdoorheen.
dinsdag 30 oktober 2018 13:25
Hoi ik zit al bijna een jaar met een burn Out met angst en paniek stoornis. Mijn haar valt ook uit over mijn gehele hoofdhuid. Ik heb heel lang een combinatie gebruikt met oxazepam en citalopram. Ben er alleen nog steeds niet overheen en overweeg een coach die je kan helpen met angst en paniek stoornissen. Ben er kapot van en blijf er zo in hangen.
dinsdag 30 oktober 2018 14:12
Citalopram werd ik zelf heel afgevlakt van. Ook extreem moe en heel veel slapen. Ik ben overgestapt naar venlavaxine en dat ging beter. Had iets meer energie dan met het andere spul. Vorig jaar gestopt maar nu een burnout. Ik slik niets, wil ik niet meer want ik weet niet meer wie ik ben zonder de pillen. Heb er echt jarenlang aan gezeten en nu bijna een jaar pillenvrij. Bevalt me veel beter, maar het kan je wel over bepaalde punten heen tillen. De werking van AD is voor iedereen weer anders.
