Gezondheid
alle pijlers
Burn out
donderdag 7 februari 2019 18:07
Hoi allemaal,
Onlangs heb ik de diagnose burn out gekregen. Ik zit inmiddels bijna 5 weken thuis.
Ik heb mijn burn out vooral te danken aan mijn eigen karakter eigenschappen en niet zozeer aan een hoge werkdruk.
Mijn burn out is inclusief paniekaanvallen en vele lichamelijke signalen ( heel irritant )
Ik merk dat het mij helpt om ervaringsverhalen te lezen. Vooral op de slechte dagen waarbij je je afvraagt of dit ooit nog goed komt. Ik heb een verouderd topic doorgenomen waar mensen met een burn out dagelijks steun vonden aan elkaar. Ook kon je op de lange termijn zien dat er verbetering in zat.
Ik wil graag een nieuw topic starten waar iedereen met vergelijkbare klachten zich welkom voelt. Wellicht kunnen we elkaar voorzien van tips maar ook steun. Wie weet worden de slechte dagen dan steeds ietsje minder...
Onlangs heb ik de diagnose burn out gekregen. Ik zit inmiddels bijna 5 weken thuis.
Ik heb mijn burn out vooral te danken aan mijn eigen karakter eigenschappen en niet zozeer aan een hoge werkdruk.
Mijn burn out is inclusief paniekaanvallen en vele lichamelijke signalen ( heel irritant )
Ik merk dat het mij helpt om ervaringsverhalen te lezen. Vooral op de slechte dagen waarbij je je afvraagt of dit ooit nog goed komt. Ik heb een verouderd topic doorgenomen waar mensen met een burn out dagelijks steun vonden aan elkaar. Ook kon je op de lange termijn zien dat er verbetering in zat.
Ik wil graag een nieuw topic starten waar iedereen met vergelijkbare klachten zich welkom voelt. Wellicht kunnen we elkaar voorzien van tips maar ook steun. Wie weet worden de slechte dagen dan steeds ietsje minder...
donderdag 7 februari 2019 19:05
Voor mij was een burnout (dec 2016 uitgevallen) naast mentale uitputting en in de war zijn ook een fysieke uitputting. Mijn burnout werd opgevolgd door een dubbele longontsteking (dec 2017) en lyme (begin 2018). Ik heb therapie gevolgd en dat heeft mentaal erg geholpen en ik zit nu op een plek waar ik word gewaardeerd. Ik kon zelfs geen normale verkoudheid meer opruimen. Ik ben dus weer aan het werk maar nog steeds kortademig op de fiets en de extra dingen kosten nog steeds moeite. Ik denk niet dat ik ooit nog op het oude niveau terugkeer wel mbt werk maar niet ten aanzien van sport en sociale activiteiten.
viva-amber wijzigde dit bericht op 07-02-2019 19:38
15.19% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 7 februari 2019 19:15
Hoi, ik heb sinds augustus een burn-out. Had ook heel veel last van paniekaanvallen en huilbuien. Aan het begin voornamelijk slechte dagen, nu ondertussen vooral goede dagen. 
Mijn burn-out kwam door een combinatie van werkdruk met mijn persoonlijkheid. Denk dat ik daar wel veel van geleerd heb al moet dat nu nog maar gaan blijken in de praktijk.
Ben sinds het begin van 2019 weer aan het opbouwen op het werk. Deze week 3x 3 uur en volgende week 4x 3 uur.
Het opbouwen valt soms nog wel tegen maar als ik het vergelijk met het begin van mijn burn-out gaat het nu echt al een stuk beter.
Ik merk vooral dat ik heel voorzichtig om moet gaan met mijn energie en dus niet teveel dingen op 1 dag moet willen doen. Doe ik teveel dan heb ik meteen weer 2 slechte dagen waarin ik moet bijkomen.
Zou graag weer willen sporten maar ik focus nu voora op weer normaal kunnen werken.
Mijn burn-out kwam door een combinatie van werkdruk met mijn persoonlijkheid. Denk dat ik daar wel veel van geleerd heb al moet dat nu nog maar gaan blijken in de praktijk.
Ben sinds het begin van 2019 weer aan het opbouwen op het werk. Deze week 3x 3 uur en volgende week 4x 3 uur.
Het opbouwen valt soms nog wel tegen maar als ik het vergelijk met het begin van mijn burn-out gaat het nu echt al een stuk beter.
Ik merk vooral dat ik heel voorzichtig om moet gaan met mijn energie en dus niet teveel dingen op 1 dag moet willen doen. Doe ik teveel dan heb ik meteen weer 2 slechte dagen waarin ik moet bijkomen.
Zou graag weer willen sporten maar ik focus nu voora op weer normaal kunnen werken.
donderdag 7 februari 2019 19:26
Ik heb geen burn out gehad, wel oververmoeid door trauma.
Ik ben weer redelijk aan het opkrabbelen gelukkig.
Hier ook paniekaanvallen (nog niet helemaal weg helaas maar wel veel minder).
Wat mij goed heeft gedaan is rust, therapie, Mindfulness en veel buiten wandelen.
Ik herken het rotgevoel dat je denkt dat het nooit meer goed komt. Maar gelukkig heb ik nu weer meer goede dagen dan slechte
Ik ben weer redelijk aan het opkrabbelen gelukkig.
Hier ook paniekaanvallen (nog niet helemaal weg helaas maar wel veel minder).
Wat mij goed heeft gedaan is rust, therapie, Mindfulness en veel buiten wandelen.
Ik herken het rotgevoel dat je denkt dat het nooit meer goed komt. Maar gelukkig heb ik nu weer meer goede dagen dan slechte
vrijdag 8 februari 2019 10:24
Amber, jeetje dat klinkt wel heel erg heftig. Dan heb je het ook direct heel goed te pakken gehad.
Pandakoekje, voel je nu goed aan wanneer je moet stoppen of weg moet gaan? Je geeft aan dat als je teveel doet dat je weer 2 dagen moet bijkomen. Ik herken dat ook heel erg maar ik kan nu nog niet zeggen dat ik voel dat mijn lichaam zegt nu is het wel genoeg voor vandaag zodat ik ook op tijd kan ingrijpen.
Hoe is bij iedereen de steun vanuit de omgeving en de thuis situatie ?
Ik heb zelf wel ontzettend veel geluk. Ik ben 25 en woon met mijn partner en hond van 7,5 maand. Mijn partner heeft een hele flexibele baan en werkt 4 van de 5 dagen thuis om voor mij te zorgen. De andere dag is mijn moeder er. Het voordeel daarvan is dat ik alles kon laten vallen en me kan richten op wat je gebeurd. Door mijn hond kom ik ook nog veel buiten. Dat gaat de ene keer beter dan de andere keer.
Pandakoekje, voel je nu goed aan wanneer je moet stoppen of weg moet gaan? Je geeft aan dat als je teveel doet dat je weer 2 dagen moet bijkomen. Ik herken dat ook heel erg maar ik kan nu nog niet zeggen dat ik voel dat mijn lichaam zegt nu is het wel genoeg voor vandaag zodat ik ook op tijd kan ingrijpen.
Hoe is bij iedereen de steun vanuit de omgeving en de thuis situatie ?
Ik heb zelf wel ontzettend veel geluk. Ik ben 25 en woon met mijn partner en hond van 7,5 maand. Mijn partner heeft een hele flexibele baan en werkt 4 van de 5 dagen thuis om voor mij te zorgen. De andere dag is mijn moeder er. Het voordeel daarvan is dat ik alles kon laten vallen en me kan richten op wat je gebeurd. Door mijn hond kom ik ook nog veel buiten. Dat gaat de ene keer beter dan de andere keer.
vrijdag 8 februari 2019 10:30
Heeft inderdaad met karakter eigenschappen te maken, krachtige eigenschappen die ook een enorme valkuil kunnen zijn! Dit te zien en erkennen is belangrijk om goed te herstellen en herhaling te voorkomen.
Meest lastige is dat je om te herstellen precies tegenovergestelde moet doen dan je gewend bent !
niet streven maar loslaten.
Is een lastig en lang proces, met veel ups en downs maar kan ook veel opleveren daarna, en je veel leren en geven als je er voor open staat, al voelt dat nu niet zo.
Heel veel sterkte!!
Meest lastige is dat je om te herstellen precies tegenovergestelde moet doen dan je gewend bent !
niet streven maar loslaten. Is een lastig en lang proces, met veel ups en downs maar kan ook veel opleveren daarna, en je veel leren en geven als je er voor open staat, al voelt dat nu niet zo.
Heel veel sterkte!!
vrijdag 8 februari 2019 10:40
Steun is lastig. Mentale uitputting wordt niet echt begrepen, niet door mijn werk, niet door familie. Pas toen ik dubbele longontsteking had snapte mijn omgeving dat ik echt gewoon een paar weken in bed moest liggen. Burnout wordt soms gezien als aanstellerij omdat er in eerste instantie geen fysieke aanwijsbare oorzaak is en omdat men denkt paar weken en rust en dan gaat het wel weer. Dat dacht ik zelf eerst ook maar helaas heeft het langer geduurd omdat de fysieke problemen er achteraan kwamen.
Ik heb wel weer een leuk leven maar ik moet nog steeds weleens een middag op de bank liggen om bij te komen en fysieke activiteit kan mij ook nog steeds uitputten maar ik doe het wel om conditie te houden.
Ik heb wel weer een leuk leven maar ik moet nog steeds weleens een middag op de bank liggen om bij te komen en fysieke activiteit kan mij ook nog steeds uitputten maar ik doe het wel om conditie te houden.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 8 februari 2019 10:41
Twee keer in mijn al lange leven heb ik een gediagnosticeerde burn-out doorgemaakt. Dit is wel al jaren geleden, de laatste keer zelfs al 18 jaar.
"Als je er echt iets mee doet en je de manier waarop je in het leven staat erdoor verandert, is een burn-out inderdaad een felicitatie waard, Een burn-out is niet het meest leuke of glorierijke dat een mens kan overkomen, maar het doet je wel goed".
uit: De lessen van Burn-out, een persoonlijk verhaal door Annegreet van Bergen
met als ondertitel Hoe word je er beter van?
Ik heb veel gehad aan dit boek, lees er nog steeds soms in om mezelf weer even te herinneren aan hoe ik wil leven!
"Als je er echt iets mee doet en je de manier waarop je in het leven staat erdoor verandert, is een burn-out inderdaad een felicitatie waard, Een burn-out is niet het meest leuke of glorierijke dat een mens kan overkomen, maar het doet je wel goed".
uit: De lessen van Burn-out, een persoonlijk verhaal door Annegreet van Bergen
met als ondertitel Hoe word je er beter van?
Ik heb veel gehad aan dit boek, lees er nog steeds soms in om mezelf weer even te herinneren aan hoe ik wil leven!
vrijdag 8 februari 2019 12:20
Mindfulness heeft mij geholpen om beter met de paniekaanvallen om te gaan. Ze zijn niet weg, maar ik kan ze beter handelen.
Ik weet nu wat er gebeurt, wat de trigger is, en hoe mijn lichaam reageert. En ik weet ook dat het weer voorbij gaat.
En een goede werkgever is heel fijn, ik heb daar enorm veel geluk mee gehad. Ik krijg alle tijd en ruimte, zolang ik aantoon dat ik aan mezelf werk.
De arboarts is een ander verhaal....
Ik weet nu wat er gebeurt, wat de trigger is, en hoe mijn lichaam reageert. En ik weet ook dat het weer voorbij gaat.
En een goede werkgever is heel fijn, ik heb daar enorm veel geluk mee gehad. Ik krijg alle tijd en ruimte, zolang ik aantoon dat ik aan mezelf werk.
De arboarts is een ander verhaal....
vrijdag 8 februari 2019 12:54
Vandaag een wat mindere dag...
Het lukt om sinds een paar dagen wat bezoek te ontvangen ( 1 persoon per dag en niet al te lang)
Woensdag avond kreeg ik weer een terugval waarvan ik gisteren duidelijk nog aan het herstellen was. Toch kwam er een vriendin savonds die ongeveer hetzelfde had meegemaakt dus ik vond het wel waardevol om dat door te laten gaan.
Ondanks dat het moeilijk was heb ik het wel lang volgehouden. Ik merk alleen vandaag dat het toch iets teveel was.
Ik ben wat wazig, lijk niet helemaal bij te zijn. Praten lukt wel maar soms lijkt het in m’n hoofd alsof ik de zinnen eruit moet persen. Televisie kijken lukt niet, dat blijven toch teveel prikkels die bewegende beelden. Voor lezen te weinig concentratie.
Tips om deze dag door te komen?
Het lukt om sinds een paar dagen wat bezoek te ontvangen ( 1 persoon per dag en niet al te lang)
Woensdag avond kreeg ik weer een terugval waarvan ik gisteren duidelijk nog aan het herstellen was. Toch kwam er een vriendin savonds die ongeveer hetzelfde had meegemaakt dus ik vond het wel waardevol om dat door te laten gaan.
Ondanks dat het moeilijk was heb ik het wel lang volgehouden. Ik merk alleen vandaag dat het toch iets teveel was.
Ik ben wat wazig, lijk niet helemaal bij te zijn. Praten lukt wel maar soms lijkt het in m’n hoofd alsof ik de zinnen eruit moet persen. Televisie kijken lukt niet, dat blijven toch teveel prikkels die bewegende beelden. Voor lezen te weinig concentratie.
Tips om deze dag door te komen?
vrijdag 8 februari 2019 13:15
vrijdag 8 februari 2019 13:30
Op je vraag of ik nu wel goed aanvoel wanneer ik teveel doe: meestal wel dus dan kan ik ook optijd op de rem trappen. Wil alleen nog wel eens te enthousiast worden als het goed gaat en dan toch teveel doen. Maar het luisteren naar mijn lichaam gaat steeds beter. Is blijkbaar iets wat ik nooit echt gedaan hebt.
Hier gelukkig wel veel steun van mijn vriend en familie en ook op het werk krijg ik genoeg ruimte. Dus dat is fijn.
En voor rot dagen inderdaad accepteren dat het zo is en dat het niet erg is als je een dag niks doet. Ik ging meestal lekker in bad. En inderdaad zoals elf12 al zei hobby’s zoeken waarbij je neiet hoeft na te denken. ik ben gaan tekenen, schilderen en diamond painten. Lekker dingen waarbij je niet hoeft na te denken maar dan ben je wel even bezig.
Hier gelukkig wel veel steun van mijn vriend en familie en ook op het werk krijg ik genoeg ruimte. Dus dat is fijn.
En voor rot dagen inderdaad accepteren dat het zo is en dat het niet erg is als je een dag niks doet. Ik ging meestal lekker in bad. En inderdaad zoals elf12 al zei hobby’s zoeken waarbij je neiet hoeft na te denken. ik ben gaan tekenen, schilderen en diamond painten. Lekker dingen waarbij je niet hoeft na te denken maar dan ben je wel even bezig.
vrijdag 8 februari 2019 13:34
Ik heb maar 1 erge paniek aanval gehad de eerste maanden was ik vooral in de war en had ik 0 concentratie. OV reizen en overstappen lukte niet, lezen ook niet. Ik heb echt met 1 kleine activiteit per dag opgebouwd en wanneer iets goed ging dan was ik blij. Boodschappen doen en dan een kop thee of koffie bij de super, een strijkklusje...echt hele gewone dingen. Ik heb ook veel opgeruimd en raakte geïnteresseerd in het minimalisme.
Een oude kennis ging vaak lunchen bij mij in de buurt en die kwam ik tegen en dan gingen we samen wat eten. Ironisch een enorm rechtse bal en zelfmade zakenman die burnouts onzin vindt. Dan zat hij op zijn tong te bijten om niets te zeggen omdat hij ook wel zag dat ik de weg kwijt was. Achteraf gezien erg grappig ....maar dat soort kleine dingen en in drukke horeca hield ik het niet vol dus ergens waar het rustig was.
Ik probeerde ook elke week te sporten maar dat was ook echt een gevecht. Ik denk dat het wat geholpen heeft.
Een oude kennis ging vaak lunchen bij mij in de buurt en die kwam ik tegen en dan gingen we samen wat eten. Ironisch een enorm rechtse bal en zelfmade zakenman die burnouts onzin vindt. Dan zat hij op zijn tong te bijten om niets te zeggen omdat hij ook wel zag dat ik de weg kwijt was. Achteraf gezien erg grappig ....maar dat soort kleine dingen en in drukke horeca hield ik het niet vol dus ergens waar het rustig was.
Ik probeerde ook elke week te sporten maar dat was ook echt een gevecht. Ik denk dat het wat geholpen heeft.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 8 februari 2019 14:59
Hoi, ik heb tot deze week 7 mnd thuis gezeten met een burn-out.Van de ene op de andere dag kon ik niks meer. Had paniek aanvallen en overal spierpijn. Ik heb ritme moeten om gooien. In het begin kon ik maar 1 ding per dag. Ook de leuke dingen hadden soms op mij heel veel impact. Doordat ik mij niet goed kon concentreren kosten gesprekken met vrienden of feestje Ed mij heel veel energie.
Je moet er van uitgaan dat je batterij inclusief de reserves echt leeg is. En het duurt lang voordat deze weer opgeladen is.
Sporten bij mij hielp dat, heb ik altijd gedaan maar wel mijn intensiteit aangepast.
Ik ben sinds deze week weer begonnen met werken. Maar mijn eerste werkdag dag stond ik stijf van de spanning. Gelukkig gaat het nu beter. Maar ik hou mijzelf vast aan een rustige reintergratie.
Ook heb ik nog steeds via mijn huisarts gesprekken.
Je moet er van uitgaan dat je batterij inclusief de reserves echt leeg is. En het duurt lang voordat deze weer opgeladen is.
Sporten bij mij hielp dat, heb ik altijd gedaan maar wel mijn intensiteit aangepast.
Ik ben sinds deze week weer begonnen met werken. Maar mijn eerste werkdag dag stond ik stijf van de spanning. Gelukkig gaat het nu beter. Maar ik hou mijzelf vast aan een rustige reintergratie.
Ook heb ik nog steeds via mijn huisarts gesprekken.
vrijdag 8 februari 2019 16:22
Hoi Travelgirl,
Je verhaal is herkenbaar. Ik ben ook letterlijk ingestort op mij werk. Het ene moment zaten we gezellig te lunchen en het andere moment was ik aan het vechten om niet flauw te vallen of over te geven.
Leuke dingen doen lukt inderdaad ook niet, teveel prikkels.
Heb je alleen gesprekken via je huisarts of heb je nog andere acties en of stappen gezet in je herstel?
Je zegt dat je 1 ding per dag kon, die fase heb ik nu ook. Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat je weer iets meer kon?
Herkent iedereen ook dat je echt het gevoel hebt niet meer jezelf te zijn. En op de momenten dat je je dan echt even goed voelt dan heb je jezelf weer terug. De rest van de tijd voel je je een schim van jezelf.
Je verhaal is herkenbaar. Ik ben ook letterlijk ingestort op mij werk. Het ene moment zaten we gezellig te lunchen en het andere moment was ik aan het vechten om niet flauw te vallen of over te geven.
Leuke dingen doen lukt inderdaad ook niet, teveel prikkels.
Heb je alleen gesprekken via je huisarts of heb je nog andere acties en of stappen gezet in je herstel?
Je zegt dat je 1 ding per dag kon, die fase heb ik nu ook. Hoe lang heeft het bij jou geduurd voordat je weer iets meer kon?
Herkent iedereen ook dat je echt het gevoel hebt niet meer jezelf te zijn. En op de momenten dat je je dan echt even goed voelt dan heb je jezelf weer terug. De rest van de tijd voel je je een schim van jezelf.
vrijdag 8 februari 2019 18:51
Goldenzoe, bij mij heeft het wel zo'n 6 mnd geduurd voordat ik meer dingen per dag kan. En zelfs nu moet ik nu plannen. Ik zeg het ook tegen mensen dat ik niet kan, omdat het te veel wordt.
Ik heb gesprekken via mijn huisarts. En ik ondervindt veel steun aan mijn hardloopgroep.
Ik heb de app mindfulness van VGZ op mijn mobiel gestaan, heb ik in het begin gedaan maar dat werkte bij mij niet echt.
Ik heb heel veel woon en kookprogramma's gekeken.
Wat ik de laatsten maanden vooral heb geleerd is om lief voor mijzelf te zijn. En vooral niet te veel te eisen.
Wat je schrijft over jezelf niet te zijn, dat herken ik. Ik zie het als een LIFE event. Ik zal nooit meer dezelfde zijn die ik er voor was.
Ik heb gesprekken via mijn huisarts. En ik ondervindt veel steun aan mijn hardloopgroep.
Ik heb de app mindfulness van VGZ op mijn mobiel gestaan, heb ik in het begin gedaan maar dat werkte bij mij niet echt.
Ik heb heel veel woon en kookprogramma's gekeken.
Wat ik de laatsten maanden vooral heb geleerd is om lief voor mijzelf te zijn. En vooral niet te veel te eisen.
Wat je schrijft over jezelf niet te zijn, dat herken ik. Ik zie het als een LIFE event. Ik zal nooit meer dezelfde zijn die ik er voor was.
zaterdag 9 februari 2019 13:07
Goldenzoe, ten eerst een dikke 
Dat begin is ontzettend klote, de twijfel of een keer licht aan de tunnel zou komen vond ik het zwaarst. Toen eenmaal de rust kwam en de acceptatie werd het gemakkelijker.
Ik heb begin 2018 thuis gezeten. Was zwanger van mijn jongste toen mijn moeder overleed in 2016 en overgegaan op overlevingsmodus. Ik leefde buiten mezelf en deed best een leuk leven voor mijn kinderen te behouden, de ideale partner en werknemer te zijn. Wat niet lukte, natuurlijk. Na twee jaar begonnen dus de lichamelijke klachten, voor mij het grote stopbord waar ik besloot op de pauze-knop te drukken en afstand te nemen van het werk. Ik ging op gesprek bij een coach, die met mij de valkuilen onderzocht en handvaten aanbood. Het was hard werken, maar het heeft veel opgeleverd. Ik zorg nu eerst voor mezelf, dan voor anderen. Het gaat af en toe nog met horten en stoten, maar nu gaat het voornamelijk de goede kant op. Soms wil ik nog wel eens vervallen in oude patronen, maar herken ze nu sneller, weet dat ze me niet dienen. Ik kan nu ook weer snel terugkomen op de routines die wel voor mij werken.
Ik hoop dat je op een dag ook op dat moment komt, jezelf op #1 zet. Heb je hulp?
Dat begin is ontzettend klote, de twijfel of een keer licht aan de tunnel zou komen vond ik het zwaarst. Toen eenmaal de rust kwam en de acceptatie werd het gemakkelijker. Ik heb begin 2018 thuis gezeten. Was zwanger van mijn jongste toen mijn moeder overleed in 2016 en overgegaan op overlevingsmodus. Ik leefde buiten mezelf en deed best een leuk leven voor mijn kinderen te behouden, de ideale partner en werknemer te zijn. Wat niet lukte, natuurlijk. Na twee jaar begonnen dus de lichamelijke klachten, voor mij het grote stopbord waar ik besloot op de pauze-knop te drukken en afstand te nemen van het werk. Ik ging op gesprek bij een coach, die met mij de valkuilen onderzocht en handvaten aanbood. Het was hard werken, maar het heeft veel opgeleverd. Ik zorg nu eerst voor mezelf, dan voor anderen. Het gaat af en toe nog met horten en stoten, maar nu gaat het voornamelijk de goede kant op. Soms wil ik nog wel eens vervallen in oude patronen, maar herken ze nu sneller, weet dat ze me niet dienen. Ik kan nu ook weer snel terugkomen op de routines die wel voor mij werken.
Ik hoop dat je op een dag ook op dat moment komt, jezelf op #1 zet. Heb je hulp?
zaterdag 9 februari 2019 14:34
Hoi Laatbloeiertje,
Thanks voor de virtuele knuffel. Ik word nu overheerst door frustratie. Ik wil zooooo graag dingen doen en vooral me goed en blij voelen. Maar helaas moet je heel voorzichtig zijn met dat kleine beetje energie dat je soms voelt op een dag en dat blij voelen lijkt zo ver weg.
Ik heb hulp in gang gezet maar de wachttijd bij de psycholoog is een aantal weken. Ik wilde ter overbrugging naar de praktijkondersteuner van de huisarts maar daar had ik geen klik mee. Ze zat heel erg op de tijd en ze kwam niet begripvol over.
Ik heb ook een eerste sessie gehad bij een haptonoom. Daar ga ik het komende half jaar elke 2 weken naar toe.
Ik lees veel over burn outs, zowel boeken als forums, dat helpt iets.
Ook is er een collega langs geweest die hetzelfde heeft meegemaakt maar ook met redelijk dezelfde lichamelijke klachten.
Thanks voor de virtuele knuffel. Ik word nu overheerst door frustratie. Ik wil zooooo graag dingen doen en vooral me goed en blij voelen. Maar helaas moet je heel voorzichtig zijn met dat kleine beetje energie dat je soms voelt op een dag en dat blij voelen lijkt zo ver weg.
Ik heb hulp in gang gezet maar de wachttijd bij de psycholoog is een aantal weken. Ik wilde ter overbrugging naar de praktijkondersteuner van de huisarts maar daar had ik geen klik mee. Ze zat heel erg op de tijd en ze kwam niet begripvol over.
Ik heb ook een eerste sessie gehad bij een haptonoom. Daar ga ik het komende half jaar elke 2 weken naar toe.
Ik lees veel over burn outs, zowel boeken als forums, dat helpt iets.
Ook is er een collega langs geweest die hetzelfde heeft meegemaakt maar ook met redelijk dezelfde lichamelijke klachten.
zaterdag 9 februari 2019 14:52
Die frustratie is enorm herkenbaar! De eerste sessies bij mijn psycholoog zat ik in een pittige weerstand 
Ik geloofde haar niet toen ze aangaf dat ik toch echt moest gaan accepteren dat ik even niet alles meer kon. Zodra ik ging accepteren kon ik gaan toegeven aan de vermoeidheid. Ik ging toen door een heel diep dal (ik zat bijv rillend vd kou in de sauna), maar uiteindelijk werd het echt beter. De nare buien verdwenen, ik kon weer traplopen, boodschappen doen.
Ik ben niet de oude, zal ik nooit meer worden. Maar dat is oké.
Probeer toe te geven dat het nu eenmaal zo is nu. Moeilijk, maar vechten maakt het alleen maar zwaarder.
Ik geloofde haar niet toen ze aangaf dat ik toch echt moest gaan accepteren dat ik even niet alles meer kon. Zodra ik ging accepteren kon ik gaan toegeven aan de vermoeidheid. Ik ging toen door een heel diep dal (ik zat bijv rillend vd kou in de sauna), maar uiteindelijk werd het echt beter. De nare buien verdwenen, ik kon weer traplopen, boodschappen doen.Ik ben niet de oude, zal ik nooit meer worden. Maar dat is oké.
Probeer toe te geven dat het nu eenmaal zo is nu. Moeilijk, maar vechten maakt het alleen maar zwaarder.
zaterdag 9 februari 2019 15:51
Momenteel een vervelende terugval.
De laatste dagen leek het steeds ietsje beter te gaan. Zo is het bijvoorbeeld gelukt om samen met m’n partner een wandeling in het bos te maken met de hond van een half uur. Ook ben ik gisteren mee gegaan voor de controle bij de dierenarts.
Vannacht wat minder geslapen, kostte me veel moeite om in slaap te komen. Veel druk op het hoofd vandaag maar niet onoverkomelijk.
Net de auto in gestapt met partner om te proberen boodschappen te doen aangezien het beter leek te gaan en ik wil graag elke dag een kleine overwinning. Bijna bij de winkel voelt het ineens helemaal niet goed. Ik kan niet precies uitleggen wat ik voel. Een soort opkomende misselijkheid en druk op m’n hoofd. Gezegd dat ik dit niet trek en we zijn terug gegaan naar huis. Hier voelt het weer even alsof ik terug ben op dag 1. Ik voel veel emotie in m’n lichaam. Verdriet, woede, frustratie maar ook angst. Ik krijg het gevoel weer extreme aanvallen te krijgen waarbij ik continu vecht om niet flauw te vallen. Ik haat dit gevoel en aangezien ik straks alleen thuis ben toch maar een halve oxazepam ingenomen, hopelijk haalt dat de druk van de ketel.
Dit zijn echt van die momenten dat ik denk: wat gebeurd er in godsnaam met me ? Ik geef m’n lichaam nu al 5 weken volledige rust. Hooguit 1 activiteit per dag mits het goed gaat. Waarom dan toch ineens weer dit nare en enge gevoel?
De laatste dagen leek het steeds ietsje beter te gaan. Zo is het bijvoorbeeld gelukt om samen met m’n partner een wandeling in het bos te maken met de hond van een half uur. Ook ben ik gisteren mee gegaan voor de controle bij de dierenarts.
Vannacht wat minder geslapen, kostte me veel moeite om in slaap te komen. Veel druk op het hoofd vandaag maar niet onoverkomelijk.
Net de auto in gestapt met partner om te proberen boodschappen te doen aangezien het beter leek te gaan en ik wil graag elke dag een kleine overwinning. Bijna bij de winkel voelt het ineens helemaal niet goed. Ik kan niet precies uitleggen wat ik voel. Een soort opkomende misselijkheid en druk op m’n hoofd. Gezegd dat ik dit niet trek en we zijn terug gegaan naar huis. Hier voelt het weer even alsof ik terug ben op dag 1. Ik voel veel emotie in m’n lichaam. Verdriet, woede, frustratie maar ook angst. Ik krijg het gevoel weer extreme aanvallen te krijgen waarbij ik continu vecht om niet flauw te vallen. Ik haat dit gevoel en aangezien ik straks alleen thuis ben toch maar een halve oxazepam ingenomen, hopelijk haalt dat de druk van de ketel.
Dit zijn echt van die momenten dat ik denk: wat gebeurd er in godsnaam met me ? Ik geef m’n lichaam nu al 5 weken volledige rust. Hooguit 1 activiteit per dag mits het goed gaat. Waarom dan toch ineens weer dit nare en enge gevoel?
zondag 10 februari 2019 12:29
Stop met overwinningen zoeken!
Dit klinkt misschien raar, maar je werkt je herstel hard tegen! En op zaterdagmiddag ook nog eens??
Ga luisteren naar je gevoel. Als je het nog niet aankan, doe het dan niet.
Van mijn Mindfulness coach hebben we geleerd dat jezelf forceren iets te doen absoluut geen overwinning is. Aangeven dat de supermarkt te veel voor je is, is dat wel.
Ga je naar een psycholoog of poh? Die kan jou helpen met je herstel.
En stop ook met tellen vd weken, dat zegt helemaal niks over jou of je burn out.
Dit klinkt misschien raar, maar je werkt je herstel hard tegen! En op zaterdagmiddag ook nog eens??
Ga luisteren naar je gevoel. Als je het nog niet aankan, doe het dan niet.
Van mijn Mindfulness coach hebben we geleerd dat jezelf forceren iets te doen absoluut geen overwinning is. Aangeven dat de supermarkt te veel voor je is, is dat wel.
Ga je naar een psycholoog of poh? Die kan jou helpen met je herstel.
En stop ook met tellen vd weken, dat zegt helemaal niks over jou of je burn out.
