Gezondheid alle pijlers

Vriend heeft longkanker

09-02-2019 11:58 1698 berichten
Alle reacties Link kopieren
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken. :cry:
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.

Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen :cry: Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Alle reacties Link kopieren
Oeps Sanjunipero, dan ben ik toch nieuwsgierig waarom? Werd je niet serieus genomen?
Wel erg vervelend om die ervaring te hebben!

@Pink, ik hoop dat jij wel met een goed gevoel op het gesprek terug kunt kijken.
Alle reacties Link kopieren
Wat was het gesprek vanochtend fijn en verhelderend! Ik heb uiteindelijk toch mijn schoonzus meegenomen. De reden hiervoor was omdat ik nu voor het eerst bij mezelf dacht: ‘wat had Edwin gedaan als hij in mijn situatie zou zitten? Als ik dood was en Edwin zou zo’n laatste gesprek hebben?’ Ik denk dat Edwin mijn ouders of 1 van mijn ouders had meegenomen omdat zij ook dichtbij mij stonden. Dus vandaar dat ik dacht: ik ga mijn schoonzus vragen om mee te gaan.
De arts heeft alle tijd genomen voor ons en heeft uitgebreid antwoord gegeven op mijn vragen. Belangrijkste voor mij was wel dat de arts dit niet heeft zien aankomen. Hij had niet verwacht dat het ineens zo snel zou gaan, hij had verwacht dat Edwin nog zo’n 3 a 4 maanden zou hebben. En ook dat de artsen er alles aan gedaan hebben om Edwin enigszins op te lappen, wat uiteindelijk helaas niet helemaal gelukt is.
Ik ben na het gesprek nog naar de afdeling gelopen waar Edwin al die tijd opgenomen is geweest. Ik liep langs de kamer waar Edwin is overleden en dat was toch wel heel raar. Ik ben op de afdeling gelijk aangesproken door 1 van de verpleegkundigen die me herkende. Zij wist helemaal nog niet dat Edwin overleden was, ik kreeg gelijk een knuffel van haar, zo lief. Ik heb haar een kaartje gegeven die ik geschreven heb, ook namens Edwin, om alle verpleegkundigen te bedanken voor hun goede zorg en belangstelling voor Edwin en mij. En ik heb ze een grote doos Merci gegeven. Ik denk dat Edwin het erg gewaardeerd zou hebben dat ik dat deed, hij was ook erg blij met alle verpleging die rondliep.
Ik reed echt met een goed gevoel weg van het ziekenhuis.
Vond het wel raar om weer in het ziekenhuis te zijn, sinds Edwin overleden was ben ik er niet meer geweest. En ik hoop er nu natuurlijk ook nooit meer te komen maar raar is het wel om daar dan echt definitief weg te rijden.

Gisteravond is er nog een collega van Edwin langsgekomen, die wilde even kijken hoe het met mij ging, heel lief wel.
Morgen ga ik boodschappen doen in de plaats waar Edwin en ik gewoond hebben. Gewoon omdat je daar een leuk pleintje heb voor boodschappen, fijne winkels. Wel raar om boodschappen te doen weer, vooral daar. En dat ik dan voor 1 persoon moet kopen i.p.v. 2...
Alle reacties Link kopieren
Lieve pink.blij dat het je n goed gevoel geeft.
En nee n arts kan nooit inschatten hoe lang ben patiënt met kanker nog te leven heeft.ze doen dat ook liever niet.
Elke dag is weer n overwinning momenteel.morgen weer de boodschappen.
Op de voor jou zo bekende plek.
Veel sterkte met alle hobbels die je nog gaat nemen. ❤️
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
Blij dat mijn bekommernis ongegrond was!
Maar dat jij goede en bekwame mensen tegenkomt, daar sta ik niet van te kijken. Jij trekt die volgens mij aan met je persoonlijkheid en levenshouding.

Ondanks alles, toch een mooie zaterdag, Pink.
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat je je vragen hebt kunnen stellen. Als ik het zo lees, had je man zich geen betere vrouw kunnen wensen!
Alle reacties Link kopieren
Gelukkig een goede afronding in het zkh dus!
En lief dat je de verpleging nog bedankt hebt.
Was je schoonzus “blij” (weet even geen beter woord) dat je haar alsnog uitnodigde?
Heel veel sterkte nog de komende tijd lieve PW, en blijf hier gewoon schrijven als je daar behoefte aan hebt.
Alle reacties Link kopieren
:hug:
Lieve Pink,

Vandaag weer bijgelezen. Het is door de meesten hier al gezegd, maar knap hoe je met zo'n verdrietige situatie als deze omgaat. Tranen in m'n ogen toen je de eerste avond alleen in het nieuwe huisje zat. Ik kan me bijna niet voorstellen hoe heftig dat is geweest.
Wat mooi om te lezen dat het gesprek met de arts fijn en verhelderend was.

Heel veel sterkte met alles wat nog komen gaat. Je zit vaak in mijn gedachten.

Veel liefs :hug:
Alle reacties Link kopieren
Pink, wat doe je het toch goed. Liefdevol en zorgzaam voor jezelf en anderen. Je bent een kei en hoewel ik je niet ken, denk ik toch vaak aan je. Ik blijf graag volgen om te lezen hoe het met je gaat.
Veel goede moed en ontzettend bedankt om dit met ons te delen.
Je beseft wellicht niet wat voor een (positieve) impact je hebt op anderen :redrose:
Ik ben blij voor je dat het een fijn gesprek was met de arts.
Lieve PW,
Fijn dat het gesprek zo helpend was en je ook de verpleging hebt kunnen bedanken. Ik lees ook dat je betrokken mensen om je heen hebt, fijn.

:hug:
Alle reacties Link kopieren
nienkejj schreef:
09-08-2019 14:44
Oeps Sanjunipero, dan ben ik toch nieuwsgierig waarom? Werd je niet serieus genomen?
Wel erg vervelend om die ervaring te hebben!

@Pink, ik hoop dat jij wel met een goed gevoel op het gesprek terug kunt kijken.
Nee, we werden niet serieus genomen tijdens het gesprek. Hij was voornamelijk bezig de schuld af te schuiven. Toen hij zei: 'De operatie was succesvol', en ik reageerde met: 'Dat geloof ik niet, want het resultaat is dat mijn vader is overleden' snauwde hij me toe dat ik hem niet moest onderbreken.

Pink, wat goed dat het gesprek bij jou wel fijn verliep, en wat ontzettend knap dat je de situatie hebt 'omgedacht' en je schoonzus mee hebt gevraagd! Denk dat dat voor haar ook heel fijn is geweest.
Wat een aardige verpleegster, die jou een knuffel gaf. Ik vind het zo mooi om te lezen dat je bij alles even aan Edwin denkt, ook als je bijvoorbeeld over de verpleegster praat. Zó liefdevol! :heart:
The eyes are useless when the mind is blind.
chrisjoh schreef:
09-08-2019 23:55
Lieve pink.blij dat het je n goed gevoel geeft.
En nee n arts kan nooit inschatten hoe lang ben patiënt met kanker nog te leven heeft.ze doen dat ook liever niet.
Klopt. Mijn vader hoorde 's middags om een uur of 2 van zijn artsenteam dat ze niets meer voor hem konden doen. Die nacht overleed hij al, tot ieders grote verbazing.
Hoi Pink, hoe gaat het met je? :rose:
PinkWombat,ik heb niet alles helemaal goed kunnen onthouden maar ik vind dat je erg mooi en vol liefde schrijft. Ik heb veel respect voor je. Maar denk ook aan
jezelf! Moest zelf slikken toen ik las dat jij de knuffel van Edwin naast je kussen hebt gelegd (je schreef dat een paar berichten eerder). Mooi om te lezen dat deze knuffel je erg dierbaar is en je het gevoel geeft dat Edwin nog een beetje bij je is! En fijn dat je gesprek vrijdag goed ging! Ik heb nog aan je gedacht. Sterkte voor de komende tijd!

mammezel,jij ook bedankt voor je lieve woorden naar iedereen toe! Je bent een
goede steun. Ff off-topic: Wat betekent je nick eigenlijk?

Monti,ook mooi geschreven!

sanjunipero,wat erg dat je niet serieus werd genomen tijdens het gesprek! Vind het niet kunnen dat een arts je zo afsnauwt. Hij hoort professionel te zijn en een
luisterend oor te hebben. Een dikke knuf voor je! :hug:

Mijn gedachten zijn ook nog regelmatig bij mijn schoonvader,vader en vriendin die aan kanker zijn overleden. Ik wil ook alle lieve forummers hier een dikke knuff geven. :hug:
Pink, hoe gaat het?
Bijna in de helft van de tijd dat Edwin thuiskomt is om. Gaat deugd doen voor jou, weer 'samen' onder hetzelfde dak.
Hangt de warmte na het goede gesprek dat je vrijdag met de dokter had, nog in je lijf? Ik hoop het. Dat de dokter bij jou een berustend gevoel heeft kunnen creëren waardoor ook jij overtuigd bent dat 'er niet meer in zat' dat vind ik super. Stel je voor dat je daar zou zijn weggegaan met de indruk dat ze niet alles hadden gedaan, dat zou verschrikkelijk zijn.

Heeft je werkgever nog gevraagd om snel terug te komen? Het moet nu voor jou toch wel wat vreemd zijn: eerst werd omzeggens heel je tijd benomen door het zorgen voor je man, zelfs al was hij in het ziekenhuis. Nu woon je in een ander huis, misschien nog niet aan het werk. Héél andere situatie. Krijg je je dagen gevuld? Weet dat er hier - ook al is de grote spanning rond Edwin nu weg - nog veel aan je wordt gedacht. Niet alleen door mij hoor.

Hou je goed, Pink en laat ons nog eens iets weten, vooral hoe je het stelt. :heart:

Hou je haaks!
Mammezel



Aan Geraldine,

Oh, verdrietig dat jij ook al een aantal mensen aan die vreselijke ziekte hebt verloren. Maar weet je, ze leven in je herinnering en hart en dan zijn ze niet echt dood. Dood is toch pas als je door iedereen vergeten bent. :hug:

(Dan even off-topic en ik denk dat ik dat mag van Pink, maar als je het gelezen hebt, Geraldine, wil je het dan laten weten aub? Dan haal ik het weer weg, het gaat hier namelijk niet over mij.)
anoniem_653cd36ee8f8d wijzigde dit bericht op 13-08-2019 21:47
19.64% gewijzigd
Hoi mammezel,bedankt voor je uitleg! Leuk om te lezen! Je kunt het nu weghalen. Bedankt voor je lieve woorden! Ik reageer een andere keer uitgebreider.

Pink,ik denk aan je. Verder sterkte met alles!
Alle reacties Link kopieren
kindrebel schreef:
12-08-2019 12:31
Klopt. Mijn vader hoorde 's middags om een uur of 2 van zijn artsenteam dat ze niets meer voor hem konden doen. Die nacht overleed hij al, tot ieders grote verbazing.
Mijn vader liet het leven echt los toen het duidelijk werd dat het einde eraan zat te komen en overleed vrij snel daarna.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Alle reacties Link kopieren
Wat lief dat jullie nog aan me denken en het topic levendig houden.
Het gaat op zich wel oké. Zaterdagmiddag is er een vriend langsgekomen, die kwam even kijken hoe ik nu woon. Daarna zijn we een hapje gaan eten, was erg gezellig en fijn om mijn verhaal weer te kunnen doen.
Zondag een rustige dag, niet veel gedaan.
Gisteren ben ik voor de 2de keer bij de psycholoog geweest. Heb haar alles vertelt wat er gebeurd is en hoe het gebeurd is. Ze vertelde me dat ze het gevoel had dat ik de dingen op mijn manier doe en dat dat heel goed is. Dus dat was fijn om te horen. Ze vertelde me wel dat ik niet in de valkuil moet stappen om te snel te veel te werken. Ze gaf me het advies om max 3 uur te werken per dag voorlopig.
Heb daar vandaag een gesprek over gehad op mijn werk en ik ga in ieder geval deze week en volgende week max 3-4 uurtjes werken per dag.
Gistermiddag ben ik nog even langs mijn schoonvader (heet dat dan nog steeds schoonvader eigenlijk vroeg ik me af?) geweest, even kijken hoe het gaat met die oude man. Hij heeft verdriet uiteraard.
Vandaag heb ik dus even gewerkt, en vanmiddag heb ik Edwin zijn kleding bekeken en even goed in de slaapkamerkast gelegd. Bij het uitpakken van de dozen heb ik zijn kleding gewoon in de kast gegooid, maar nu heb ik ze even goed gelegd. Ben 1 shirt tegengekomen die nog naar hem ruikt. :heart: Edwin zijn badkamer spullen heb ik bij het uitpakken ook een plekje gegeven in de badkamer kast, Edwin zijn jassen hangen aan de kapstok en zijn schoenen staan bij mijn schoenen. Het is net of hier 2 mensen wonen, Edwin kan eigenlijk zo terugkomen en gelijk hier komen wonen.
Heb vanavond voor het eerst hier gekookt en gegeten, samen met mijn ouders. Was eerst de bedoeling dat ik hier alleen zou eten, maar ik snapte niet hoe de kookplaat werkte, dus mijn ouders zijn gekomen en hebben meegegeten. Dat was toch best moeilijk, als ik ergens niet uit kwam was Edwin er om mij te helpen, we kwamen er samen altijd wel uit. Nu moest ik mijn ouders om hulp vragen. Mijn ouders gaan volgende week op vakantie trouwens, dus dan moet ik het sowieso 2 weken in mijn eentje zien te redden.
Heb net de wedstrijd van Ajax gezien, Ajax was de club van Edwin. Laatste paar maanden heb ik wedstrijden meegekeken met Edwin, en hij vertelde me van alles over Ajax en voetbal. Hij vertelde me hoe de champions league werkte enzo. En nu zat ik alleen op de bank Ajax te kijken. Ik miste Edwin naast me op de bank, ik miste zijn uitleg, ik had geen idee naar wat voor soort wedstrijd ik zat te kijken. En ja, dat zijn pijnlijke momenten.

Mammezel, jammer dat je de uitleg weggehaald heb, was net te laat om het te lezen.
Ja, moment komt steeds dichterbij dat ik Edwin kan ophalen. Lijkt me heel raar en emotioneel. Hoop wel dat de urn op tijd binnen is.
Ik heb nog steeds een goed gevoel aan dat gesprek, enige is wel dat de arts toegaf dat zij de overdracht naar de kliniek met een te roze bril bekeken hebben, en dat ze zich een beetje lieten meeslepen door Edwin zijn positiviteit en zijn wil om nog door te gaan. Ik betreur enorm hoe dat gelopen is. Hij had eigenlijk naar huis moeten gaan toen, of naar een hospice, zodat we nog tijd samen hadden en echt naar een afscheid toe konden leven. Dat wilde Edwin zelf ook, maar dat is helaas niet meer gelukt.
Dag Pink!

Denk je echt dat we jouw strijd en jouw Edwin zò snel vergeten zijn? Nee, Pink, wij houden hem - samen met jou - levend. Natuurlijk gaat het wel een beetje opdrogen, maar als jij blijft posten hoe het met je gaat (en dat mag ook minder goed zijn, dan gaan we zéker reageren!) dan blijven wij ook schrijven. (Sorry, ik schrijf al in het Koninklijk Meervoud, weet je wat dat is?)

Ja, werk en afwezigheid, het is soms een moeilijke combinatie. Ik heb al gehoord van mensen die ook iets dramatisch hadden meegemaakt, en het werk was in eerste instantie héél medelevend. Maar na vrij korte tijd werd er toch gepusht om te komen werken. Werknemer was nu toch al enkele weken thuis en het werd tijd dat ie terug kwam. Pijnlijk!

Waarom zou je je schoonvader niet meer 'je schoonvader' noemen. Dat blijft hij in mijn ogen zo lang JIJ leeft. Mijn idee hè. Je bent niet van Edwin gescheiden, hij blijft toch altijd zijn vader en dus jouw schoonvader. En zeker als je er een goeie band mee hebt, waarom zou die nu dan plots anders heten? Net als jouw schoonzus. Misschien krijg jij in de verre toekomst er nog een schoonvader en enkele schoonzussen bij, dan heb je d'er gewoon meerdere van elk!

Ik ga niet op elk punt reageren, er zijn nog anderen die ook aan jou willen schrijven, dus houd ik het hierbij. Maar omdat jij het bent:


Dit schreef ik in het topic: Waar komt jouw profielnaam vandaan? (Het heeft dus niks te maken met 'de mama van de ezel' zoals sommigen denken :rofl: )


Net zoals iedereen eerst enkele honderden nicks geprobeerd die allemaal al in gebruik waren.

Ben Belgisch en zoals iedereen weet; in België wordt ook Frans gesproken. Ik hou héél veel van de Franse taal en spreek ze ook graag. Mademoiselle betekent 'juffrouw' in het Frans. Ikzelf ben al lang geen 'juffrouw' meer maar voel me nog jong.

Ik woon natuurlijk in het vlaamstalig gedeelte. Maar in Vlaanderen wordt wel eens spottend ipv mademoiselle, mammezel gezegd. Klemtoon op laatste lettergreep. Het is dus een verbastering van een Frans woord. En mijn grootvader noemde zijn kleindochters (niet alleen mij dus) ook wel eens plagerig: mammezel.

De avatar ben ik niet, heb een korter koepke (coupe/snit) met veel gel erin zodat het altijd 'net uit bed' is. De kleur begint er wel stilaan op te lijken. Maar ik vond het een geweldig grappige foto (zo een haarbos!) en het lijkt me een vrouw die wel gevoel voor humor heeft, net als ik. Dus dat werd 'um.
Ooit heeft toch iemand gedacht dat het een echte foto van mezelf was. Want toen er over 'hoe lang je was in vergelijking met je man' werd geschreven, vroeg iemand mij 'of dat mijn haar inbegrepen was' :O:rofl:
Alle reacties Link kopieren
Een stille meelezer hier die je gewoon weer even sterkte wil wensen. Klinkt alsof je het goed doet Pink, voor zover dat kan in zo'n situatie


En natuurlijk is je schoonvader nog steeds je schoonvader, net zoals Edwin nog steeds je man is en mijn overleden ouder, nog steeds mijn ouder.

Ik zag laatst een Ted talk over rouw van een vrouw die ook haar man was verloren. Ze vertelde hoe ze nog steeds in de tegenwoordige tijd over hem praat, ook met een nieuwe partner. En toen viel mij pas op, dat ik dat ook nog vaak doe bij mijn ouder. Zelfs al is het al een paar jaar geleden.
Sommige dingen, sommige banden, overstijgen de dood en dat geld ook voor jou en Edwin.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Heel kort over de urn:
Maak je geen zorgen als die te laat binnenkomt. De as wordt aan je teruggegeven in een stevige koker. Die kun je later in de urn stoppen.

Mocht je persé willen dat de as direct in de urn gaat dan kun je de afhaal-afspraak ook op een wat later moment maken. Al kan ik me voorstellen dat je dat liever niet doet...

Heel veel sterkte, je doet het goed!
Alle reacties Link kopieren
Pink we vergeten je niet. Blijf gewoon lekker doorschrijven.

Heb verder geen advies. Je moet gewoon doen waar je je het beste bij voelt. Edwin zijn spullen een plekje geven. Das mooi. Ook zo jammer dat hij er nooit gewoond heeft.
En je schoonvader blijft je schoonvader. Vreselijk voor die man dat hij zijn zoon heeft verloren. Dat vind ik bij Anna ook zo vreselijk. Die arme ouders.

Kortom lieve Pink. Je doet het goed. :hug:
Alle reacties Link kopieren
Een :hug: voor jou lieve Pink!
Weet je al hoe je het gaat invullen als je de urn gaat ophalen? Ik vond het vorig jaar met mijn schoonvader best een ding en wilde niet even snel de urn ophalen en daarna naar huis.(alsof je boodschappen gaat doen)
Ik heb toen geprobeerd om er een soort van welkom thuis-feestje van te maken( ook voor de kinderen)
Een slinger opgehangen boven de plek waar de urn zou komen te staan en taart gehaald(was ie gek op)
Daarna in mooie kleding naar het crematorium gereden en op de terugweg langs zijn lieve paarden gereden.Thuis gekomen de urn samen met schoonmoeder,vriend en de kinderen op zijn plaats gezet,bloemen ernaast en wat mooie kaarsen.Daarna dus koffie met taart.
Dat voelde voor ons iig als een mooie afsluiting,hij was weer thuis waar hij hoort :heart:

Misschien vind je zoiets helemaal niks,kan ook.Doe het vooral op de manier die voor jou goed voelt!
coetje schreef:
15-08-2019 07:56

Ik heb toen geprobeerd om er een soort van welkom thuis-feestje van te maken( ook voor de kinderen)

Daarna in mooie kleding naar het crematorium gereden en op de terugweg langs zijn lieve paarden gereden.Thuis gekomen de urn samen met schoonmoeder,vriend en de kinderen op zijn plaats gezet,bloemen ernaast en wat mooie kaarsen.Daarna dus koffie met taart.
Dat voelde voor ons iig als een mooie afsluiting,hij was weer thuis waar hij hoort :heart:

Oh, Coetje, hij weet het zelf niet meer, maar mocht het wel zo geweest zijn, wat zou die man zich geliefd gevoeld hebben!
Een echt postuum welkom-thuis moment.
Dan ben je een mooi mens, als je zoiets doet.
:redrose:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven