Gezondheid alle pijlers

Vriend heeft longkanker

09-02-2019 11:58 1698 berichten
Alle reacties Link kopieren
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken. :cry:
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.

Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen :cry: Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Worden er in Nederland (zoals in België) ook gedachtenisprentjes uitgedeeld tijdens 'de dienst' in de kerk of het crematorium?
Bij ons is dat meestal een dubbelgevouwen kaartje met meer en meer een foto van de overledene voorop en binnenin een tekst van de familie aan de overledene of soms ook van de overledene aan de familie. Kan ook een gedicht zijn. En onderaan rechts staat er dikwijls: de familie dankt u voor de blijken van medeleven. Wie zijn condoleances heeft opgestuurd, krijgt dan meestal het aandenk-prentje thuis gestuurd.
Is het in Nederland echt de gewoonte dat je iedereen ook nog eens schriftelijk via de post bedankt?

Pink, wat bedoel je met '... wat we dan ipv die ene foto moeten doen?'

Ai, ai, allemaal moeilijke dingen, de dokters die je opnieuw tegenkomt wat droeve gevoelens meebrengt, het werk en de lege plaats van Edwin. Ik vind het zo erg voor je, terwijl dit nog een hele tijd door zal gaan natuurlijk, de herinneringen zullen nog héél lang met vele mensen en dingen verbonden blijven.

Dat van je schoonvader is erg, Pink, kan het ook de mentale slag zijn die er bij die man onder de vorm van lichamelijke problemen uitkomt? Wel frappant dat hij nu ook longproblemen heeft. Ook weer herinneringen oproepend voor jou. :hug:

Wat ik wel tof vind om te lezen, zijn woorden als: gezwommen en vakantiegevoel. Daar word ik echt een beetje blij van.

Je doet het goed, Pink. En wie weet lezen we bij jouw volgende inzending dat je Edwin hebt opgehaald. Dat hij thuis is. Ik wens je daar sterkte bij want dat is ook weer een kippenvel-moment.

:daisy: (dit bloemetje is voor naast de foto van Edwin als hij thuiskomt - hoeft geen water te krijgen en blijft toch mooi!)
Alle reacties Link kopieren
mammezel schreef:
29-08-2019 22:29
Worden er in Nederland (zoals in België) ook gedachtenisprentjes uitgedeeld tijdens 'de dienst' in de kerk of het crematorium?
Bij ons is dat meestal een dubbelgevouwen kaartje met meer en meer een foto van de overledene voorop en binnenin een tekst van de familie aan de overledene of soms ook van de overledene aan de familie. Kan ook een gedicht zijn. En onderaan rechts staat er dikwijls: de familie dankt u voor de blijken van medeleven. Wie zijn condoleances heeft opgestuurd, krijgt dan meestal het aandenk-prentje thuis gestuurd.
Is het in Nederland echt de gewoonte dat je iedereen ook nog eens schriftelijk via de post bedankt?

Pink, wat bedoel je met '... wat we dan ipv die ene foto moeten doen?'



Soms tijdens een dienst, soms ongeveer 6 weken later zoals zo te lezen bij PW het geval is. Niet en/en over het algemeen.

Ik denk dat PW bedoeld 2 foto’s op de kaart, of 1 foto met de vraag wat er dan op de andere helft van de kaart komt ipv die 2e foto.
Maar PW komt het ongetwijfeld zelf nog even uitleggen.
nienkejj wijzigde dit bericht op 29-08-2019 22:47
Reden: Antwoorden op quote niet zo duidelijk helaas ....
0.46% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
nienkejj schreef:
29-08-2019 20:12
Hoi PW, lief dat de collega van Edwin af en toe komt helpen.
Heb je een afspraak kunnen maken om de as op te halen?
Bedankkaartjes lastig, misschien kun je kijken wat je (schoon)familie er van vindt?
Ik heb er pas een paar ontvangen, allemaal met 1 foto, een algemeen bedankje voor de ondersteuning tijdens ziekte en na overlijden, en een favoriete uitspraak van de overledene.
Maar doe wat jou zelf het meeste aanspreekt.
Ik hoop dat je schoonvader weer opknapt, wel weer confronterend dat je deze arts kent.
Sterkte :hug:
En staan de foto’s dan op de voorkant van de kaarten? Ik heb nu 1 foto op de voorkant en 1 foto aan de binnenkant als achtergrond, heeft allebei wel wat natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Dat bedoelde ik inderdaad nienkejj.
Ik heb vanochtend de afspraak gemaakt, 5 september om 10:00 kan ik Edwin ophalen! Klinkt heel raar eigenlijk. Dan krijg ik hem mee in een asbus / urn...
Ik ga samen met schoonzus en hebben dan een afspraak van een uur. We kunnen de as ophalen en gelijk weer weggaan, maar we kunnen ook nog hun assortiment bekijken van urnen, herinneringen etc, daar ben ik ook wel benieuwd naar.
Vanavond is de werkgever van Edwin langs geweest met de laatste salarisstroken, wel lief dat hij langskwam, hij had het ook op de post kunnen doen.

En dan is het alweer bijna weekend. Zaterdag wordt het mooi weer, heeft iemand een idee om in je eentje iets te gaan doen? Lijkt me niets om heel de dag binnen te zitten.
Alle reacties Link kopieren
Dat lijkt me wel mooi wat je zegt: 1 foto op de voorkant, en 1 als achtergrond (met een tekst er overheen gedrukt).

Zaterdag: strandwandeling of wandeling door de (waterleiding)duinen en een kopje koffie drinken ergens? Kan prima alleen, al zal dat voor jou wat vreemder aanvoelen omdat je dat soort activiteiten voorheen samen met Edwin deed. Evt nog een handdoek mee en even in de zon liggen. Goed van je dat je dingen onderneemt PW :hug:

5 sept is al snel, fijn dat je schoonzus mee gaat.
Misschien doe je inderdaad mooie ideeën op, ik weet dat ze bijzondere herinneringen kunnen maken met een beetje as. Soms mengen ze dacht ik een beetje as met grond en planten er een stekje van een plant in, dat vind ik wel een bijzonder idee. Of een beetje uitstrooien op een locatie waar hij graag was.
Of alles in de mooie urn die jullie hebben uitgezocht.
Wat betreft de foto. Had Edwin iets waar hij heel erg van hield (behalve jou en familie), zoals bepaalde bloemen of auto's? Anders kan je zoiets doen misschien als je niet twee foto's wil.

Voor morgen. Ik houd er heel erg van om langs de duinen of in het bos te struinen en dan ergens een lekkere kop koffie te drinken. Of ergens in het park een boekje te lezen met thee in de thermos.
Pink,ik denk nog vaak aan je en zal vooral donderdag,als je Edwin ophaalt,aan je
denken. Ik kan op dit moment niet alles bijbenen. Maar wilde ff vragen hoe het met je gaat en met je schoonvader. Sterkte met alles! Zodra ik meer tijd heb dan ga ik uitgebreider schrijven.

Mammezel,jij bedankt voor je compliment wat mijn Nederlands betrefft! En steunen wij allemaal elkaar. En natuurlijk mag je de knuffel met de andere forummers delen. Je schrijft zo mooi.

Vandaag is het precies 3 jaar geleden dat mijn vader aan kanker is overleden (klote ziekte) en eind deze maand is het 4 jaar geleden dat mijn broer is overleden. Ik voel mijn vader vaak om me heen en dat geldt ook voor mijn broer. Dat voelt fijn. En ja,ik mis ze en ben vandaag verdrietig maar koester ook alle mooie herinneringen die ik aan hun heb. Ik heb ook een hoop dingen om dankbaar voor te zijn zoals mijn familie,vrienden,vriend en lieve forummers en een aantal leuke hobbies en ben een gelukkig mens. Misschien klinkt dat een
beetje raar als ik dat zo zeg maar dat wilde ik gewoon ff van me afschrijven.

Bij deze nog een keer een dikke knuf voor iedereen hier!
Knuffel voor jou Geraldine. Ik had precies hetzelfde gisteren. Gisteren was het tien jaar geleden dat een dierbare overleed aan deze ziekte. Mis diegene nog elke dag, maar gisteren had ik het extra moeilijk.
Alle reacties Link kopieren
Hele dikke knuffel Geraldine en defyinggravity. :hug: Het is ook een kutziekte, vandaar dat ik zodrect (als in, nadat ik deze post heb geschreven) voor het eerst ga lopen voor het KWF! Vind het wel een beetje spannend. Maar heb zin om iets nuttigs te doen tegen die @:€”3&€ ziekte.

Met mij gaat het wel, ik heb ook best een leuk weekend gehad. Ik had vrijdagavond voor het eerst wel een momentje. Ik was klaar met werken en dacht gelijk: ‘Edwin even appen dat ik onderweg ben’ en dan komt gelijk het besef: ‘oh nee ik heb niemand meer om te appen’...
Zaterdag ben ik weer bij mijn schoonvader geweest, hij is overgeplaatst naar een ander ziekenhuis en het gaat een heel stuk beter met hem gelukkig! Hij heeft geen extra zuurstof meer nodig en zijn longontsteking is weg. Er zit nog wel iets bij zijn longen wat ze nog verder gaan onderzoeken, krijg gelijk flashbacks naar begin van het jaar. Ziekenhuis gaat nu regelen dat hij naar een revalidatiecentrum kan, zou paar dagen duren dus hopelijk ligt hij eind van de week in het centrum. Dat zou fijn zijn, zondag is hij jarig dus dan kunnen we hopelijk in het restaurant van de kliniek een hapje eten.
Gisteravond ben ik weer uitgenodigd bij die collega van mijn moeder waar ik vorige week zondag ook ben geweest. Zo lief dat ik daar weer mocht eten.

Geraldine, mag ik vragen hoe jij je vader en je broer om je heen voelt? Wat voel je dan of merk je iets om je heen?
Ik deel drie dikke knuffels (*) uit:

1 voor Geraldine: dat moet erg zijn dat je binnen het jaar zowel je broer als je vader verliest. Maar ik ben blij dat je je levenslust niet bent verloren. En dat wil helemaal niet zeggen dat je dan iemand vergeten bent, maar het mooiste is toch - want er is niks aan te verhelpen - dat de achterblijvers weer de draad kunnen opnemen.

1 voor defyinggravity: 10 jaar is een lange tijd, maar jij bewijst zolang een overledene in je hart verder leeft, dat ie niet echt dood is. Ik hoop dat je je verdriet (je extra verdriet, want op een dag als gisteren komt het dan weer de ganse dag helemaal op voorgrond) hebt kunnen delen met anderen. Want gedeelde smart is halve smart, zegt een Vlaams spreekwoord.

1 voor 'onze' Pink: 5 september komt dichtbij. Weet je al hoe je het gaat organiseren? Lijkt me wel moeilijk. Hoe doet een gewone mens dat, de asse van zijn geliefde naar huis voeren? Uit de auto halen? In huis een plaatsje geven? Daar hebben we nog geen ceremonie voor! Wij zijn geen begrafenisondernemer en het gaat om een geliefde. Twee punten die maken dat het helemaal anders is dan bij een afscheidsdienst. Dan neemt die begrafenisondernemer het van je over en hoef je enkel 'te ondergaan'. Maar nu moet je het zelf doen. Ik wens je sterkte voor donderdag, Pink. Blij dat je schoonzus je ondersteunt in deze moeilijke situatie.

Ook goed nieuws dat je schoonvader weer de goeie richting uitgaat. Kan hij het verdriet rond het wegvallen van zijn zoon een beetje aan?

(*) Voor alle mensen die hier misschien wel lezen maar niet posten, of voor mensen die hier wel posten en ook met ziekte en/of dood werden/worden geconfronteerd, ook jullie vergeet ik niet en wens jullie daarom welgmeend 'sterkte'.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Pw,

Niet om vervelend te doen; de as ophalen is zó dubbel. Mijn ervaring daarin is dat je deels blij bent of hoe moet ik dat benoemen, maar eenmaal op de terugweg met de as kan het je ook enorm overvallen.
Het is weer zo'n moment van realiseren dat hij er echt niet meer is.

Tenminste, zo heb ik het destijds ervaren. Ik wilde dat toch met je delen zodat je je enigzins kunt voorbereiden.

Fijn te lezen dat je een goed weekend hebt gehad, gun je veel geluksmomenten.
Alle reacties Link kopieren
Monti, ik denk dat je wel gelijk hebt...aan 1 kant is het zo fijn je dierbare weer thuis te kunnen hebben, maar het maakt het direct ook weer heel .....ja hoe zeg ik dat. Je krijgt mee wat er nog van een persoon over is..het enige tastbare. Toch heb ik wel een goed gevoel erbij gehad dat (in mijn geval) pap weer thuis was, en niet ergens uitgestrooid.
Alle reacties Link kopieren
kletskouske schreef:
03-09-2019 01:13
Monti, ik denk dat je wel gelijk hebt...aan 1 kant is het zo fijn je dierbare weer thuis te kunnen hebben, maar het maakt het direct ook weer heel .....ja hoe zeg ik dat. Je krijgt mee wat er nog van een persoon over is..het enige tastbare. Toch heb ik wel een goed gevoel erbij gehad dat (in mijn geval) pap weer thuis was, en niet ergens uitgestrooid.
Ja gek he, dat dubbele. Ik vond het op een of andere manier heel heftig, meer dan ik had gedacht.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond het ook emotioneel om de as op te halen maar toch ook blij dat schoonvader toen weer thuis was.

Gister was het de sterfdag van mijn allerliefste vriendin,ik heb van haar ook een beetje as,daar heb ik een mooie bos bloemen bij gezet en een mooie kaars aangestoken.

Pink,ik vind echt dat je enorm sterk klinkt,je onderneemt dingen alleen en probeert zo goed mogelijk je draai te vinden.Heb ik echt respect voor! Een dikke :hug: van mij.
defyinggravity,bedankt voor je lieve woorden en jij ook een dikke knuf! Wie van je
dierbaren is er toen overleden? En ja,op zo een dag is het ff confronterend.

PinkWombat,jij ook een dikke knuffel terug! Bedoel je dat je de marathon voor KWF gaat lopen? En even een nieuwsgierige vraag: wat betekent je nick eigenlijk? Ik snap dat zulk soort momenten ff moeilijk zijn. Je wilt iemand bellen of appen of iets vragen en dan kom je tot het besef dat het niet meer kan. Fijn dat het beter gaat met je schoonvader en ik hoop van harte dat jullie zondag met zijn verjaardag beneden in net restaurant van de kliniek iets kunnen gaan eten. En wat
lief dat de collega van je moeder je heeft uitgenodigd! Je vroeg hoe ik mijn vader en broer om me heen voel. Dat gebeurt soms via dromen. Ik schrijf mijn dromen vaak op en droom zowel leuke,grappig en ook treurige dingen. Ik droomde een keer dat ik moeite had om een televisie aan de praat te krijgen. Toen kwam mijn vader binnen en legde aan me uit wat ik moest doen. Hij was altijd erg goed in technische dingen. En toen werd ik wakker en was het net alsof ik zijn stem hoorde en ik had hem gehoord. Mijn vader ws vroeger sportleraar en als ik aan het sporten ben dan voel ik wel dat hij tegen me zegt ''Kom op!Je kunt het!'' En dat motiveert. En ik droomde ook een keer dat mijn moeder,mijn 4 zussen en ik (nog allemaal gelukkig levend) naar een feest ging en voor de deur stond mijn overleden broer. Ik zei tegen hem:''Je weet wel dat je moeder je mist en wij ook?'' Hij keek ons aan en zei:''Ja,dat weet ik.'' Maar ook als ik foto's bekijk of dagboeken lees dan voel ik ze om me heen. Ik heb een paar kledingstukken van mijn broer. We hebben dezelfde maat. En als ik kledingstuk van mijn broer aanheb dan is het net alsof hij me troost. De nacht dat mijn schoonvader op sterven lag (mei 2011) lag het mobieltje van mijn vriend op tafel en hij stond aan. Rond 2:30 hoorden we een apart geluid vanuit het mobieltje en mijn vriend keek,maar er stond geen bericht en we vermoeden dat op dit moment mijn schoonvader uit zijn lichaam was gegleden en ons een teken wilde geven. Binnen een half uur ging de telefoon
en mijn schoonmoeder vertelde ons dat hij was gegaan. Een aparte ervaring! Ik heb vaak het gevoel dat overleden dierbaren en zelf bewoners (ik werk in een verpleeghuis) o.a. via dromen met me contact willen opnemen of van zich willen laten horen. En ook precies op de manier waarop ze waren met dezelfde karakter. Mijn vriendin die een paar maanden geleden is overleden was erg gelovig (dat ben ik ook) en liep in een droom opeens in ons midden en riep dat ze er nog steeds was. Iedereen was blij en we gingen alle in de rij staan om haar een knuffel te geven. En zo was ze ook in het echt. En dat vind ik mooi. En soms als ik een besluit moet nemen of niet kan kiezen dan denk ik ''wat zou...doen/zeggen?'' Dan voel ik degene ook wel eens en voel me gesteund. Ik ervaar dit als deze manier als erg fijn.

mammezel,bedankt voor je lieve woorden! Ik ben absoluut mijn levenslust niet verloren. Natuurlijk is het verlies op zo een dag confronterend en dan prik ik ff een traantje weg en voel dat verdriet. Maar dat mag ook. En verder is er zoveel moois in het leven.

Coetje,een dikke knuf en veel sterkte voor je!
Alle reacties Link kopieren
Nou PW, als het goed is heb je de as van Edwin inmiddels thuis.
Vast weer een emotioneel moment geweest vanmorgen, ik hoop dat je schoonzus en jij elkaar tot steun kunnen/konden zijn.
Benieuwd of je nog nieuwe ideeën hebt opgedaan en of je kaartje nog geworden is zoals je wilde.
Alle reacties Link kopieren
Thnx Geraldine,een :hug: terug.

En voor Pink ook een dikke knuffel op deze emotionele dag! :hug:
Pink :redrose:
Is het een beetje gegaan vandaag Pink? Heb aan je gedacht hoor.

:hug:
Alle reacties Link kopieren
Edwin is weer thuis. :heart:
Toch een beetje een vreemde en speciale dag zo. Het voelde ook een beetje alsof ik een date had met Edwin vandaag, we zouden weer samen zijn na ruim 1,5 maand. Ik heb vanochtend een nieuw truitje aan gedaan, ik heb het luchtje opgespoten die ik van hem heb gekregen, ik heb sinds 3 maanden weer make up opgedaan. Ik heb er echt wel werk van gemaakt om er beetje leuk uit te zien voor hem. :)
Mijn schoonzus en ik hebben echt een uur gezeten bij het crematorium, fijn om nog even daar te praten. De vrouw die ons hielp heeft gelijk de as in onze urnen gedaan, schoonzus had een kleine urn. Ik vond het toch fijner om thuis te komen met Edwin in zijn eigen uitgezochte urn dan in zo’n lelijke doos. Ik had verwacht dat de as zwart zou zijn, maar het lijkt heel erg op zand, ik kon me niet voorstellen dat ik naar de resten van Edwin aan het kijken was, en nog steeds vind ik dat heel onwerkelijk, en ‘voel’ ik er aan de ene kant eigenlijk niet zoveel bij. Ja het is heel fijn om hem nu thuis te hebben maar het is Edwin niet meer zeg maar. Dat voelt heel raar eigenlijk. Het voelt wel alsof er weer een hoofdstuk gesloten is.
Toen ik thuis kwam heb ik Edwin echt een rondleiding gegeven, ik heb met de urn (wat is die nu zwaar zeg!) een rondje door het huis gelopen en vertelt hoe alles eruit ziet. Ik heb daarna een tijdje met de urn op schoot zitten knuffelen. En nu staat hij in de vensterbank, naast de foto die op de kist stond en een waxine lichtje die nu voor het eerst brandt en een heel mooi effect geeft.
Ik heb andere waxinelichtjes ook aangedaan, voor het eerst sinds ik hier woon. Leek me nu wel gepast, beetje romantische sfeer. :heart:
Ik heb net expeditie robinson teruggekeken, zondag kon ik niet kijken en we keken altijd samen, dus dacht dat ga ik vanavond doen, voelt het toch of we het samen kijken. Ik heb ook al een hele tijd geen Netflix meer gekeken, series keken we altijd samen. Ik wilde daarmee echt wachten totdat Edwin thuis zou zijn zodat het echt zou voelen dat we alsnog zouden samen kijken. Daarnaast game ik graag, Edwin vond het altijd leuk om mee te kijken en te helpen, dat heb ik ook al een tijdje niet gedaan. Ik wilde Edwin echt weer thuis hebben voordat ik dit weer op zou pakken, misschien binnenkort maar weer eens proberen.

Geraldine, nee ik heb als collectant gelopen voor het KWF maandag, heb best wel wat opgehaald. Heb gisteren de bus ook meegenomen naar het werk en sommige collega’s hebben gul gegeven, heel blij mee! Mijn nickname betekent eigenlijk niet zoveel haha. Ik ben wel helemaal gek op Australië en ik vind wombats heel erg leuke beestjes. Ik denk, ik gooi er een kleur voor en PinkWombat was geboren haha.
Ben trouwens nog steeds bezig met de bedank kaartjes, de voorkant is nog niet zoals ik het hebben wil. Ze passen hem steeds opnieuw aan, ik dacht ik stuur wel een foto door van de stijl die ik mooi vind. Maar heb nog geen aanpassing gezien, hopelijk ontvang ik die morgen en kunnen de kaartjes snel op de bus.
pinkwombat wijzigde dit bericht op 05-09-2019 23:13
0.45% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Oeps, dubbel
Dan reageer ik nog even hééél snel op je laatste zin. Had ik al in een eerdere post getypt, maar dan weer weggedaan omdat ik dacht: mens, waar bemoei jij je mee? Maar nu schrijf ik het toch: is het een idee om als zachtgrijze achtergrond een foto van Edwin en jou te gebruiken en daar de bedanktekst op te laten drukken? Omdat het kaartje tenslotte toch van jou komt en jij ook (symbolisch!) de achterblijver bent. Natuurlijk op de voorkant een duidelijke en mooie foto van Edwin.

Zooooo leuk, hoe je het allemaal doet, Pink. Edwin een rondleiding in het huis geven en hem mee naar series laten kijken. Zoals jij is er toch maar één hè.

Als ik jou lees, dan denk ik dat jij nog iemand bent die heel goed een boek over rouwverwerking zou kunnen schrijven. Ik denk van mezelf dat ik een flinke madam ben, maar ik kan me voorstellen, mocht ik mijn man verliezen (en god, laat het nog laaaang niet gebeuren!), dat ik dan helemaal niet zoals jij zou reageren. Ik zou alleen nog uit ellende en verdriet bestaan. Maar als ik de 'Pink-inzendingen' lees, dan kan ik me voorstellen, dat in het voorkomende geval, ik toch heel veel steun aan jouw gedachten zou hebben.

Pink, ook nu Edwin thuis is, blijf ik jou volgen. Misschien gaan de inzendingen wat minderen, maar ik hoop toch dat jouw innemende persoonlijkheid niet onmiddellijk van het computerscherm verdwijnt.

:loveys:
Alle reacties Link kopieren
Pink, wat ben je toch een dappere meid. Ik moest wel even slikken toen je schreef over samen ER kijken. Het zijn van die dingen die heel gewoon zijn om samen te doen, daar denk je niet eens over na. En nu is alles anders.
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Heel veel sterkte met dit grote verlies :redrose: . Ik ben ongeveer in dezelfde periode iemand verloren aan uitgezaaide longkanker. Jullie verhaal komt deels overeen met dat van ons. Bizar hoeveel ik herken uit jullie verhaal.

Nogmaals veel sterkte en kracht en als het even niet gaat is het ook oké hè :-(
Dag Pink,

Omdat jij soms ook een zwart grapje maakt, durf ik het nu ook: valt het 'samenwonen' met Edwin mee? Ben je het al gewoon dat - telkens al je thuiskomt, telkens als je ontwaakt - hij er is?

Goed of toch pijnlijk?

En de schoonpapa, gaat die opnieuw de goede richting uit?

En jouw ma en pa zijn ook alweer terug waarschijnlijk. Wat vonden zij van de plaats waar Edwin staat?

Ga je nog steeds halve dagen werken of zit er al meer in intussen?

Sorry voor mijn vragen, maar ik kan toch moeilijke over mezelf beginnen vertellen hè.

Groeten uit België

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven