Gezondheid
alle pijlers
Een intensievere behandeling/therapie voor mijn issues.
zondag 10 maart 2019 21:20
Hallo allemaal,
Ik ben 21 jaar en heb al heel wat achter de rug. Ik vertel jullie mijn verhaal kort:
Ik ben sinds mijn veertiende gediagnosticeerd met PDDNOS, een lichte vorm van autisme. Ik werd er op getest omdat ik mezelf verwondde en ernstige woedeaanvallen had. Ik was heel onzeker. Ik heb daar medicijnen voor gekregen en ben jarenlang behandeld met de gedachte dat ik autisme had. Ik heb ongeveer op mijn dertiende de eetstoornis boulimia ontwikkeld. Ik ben hier vorig jaar voor in behandeling gegaan. Uit dat traject kwam ook naar boven dat ik waarschijnlijk persoonlijkheidsstoornis Borderline heb ontwikkeld. Ik ben vroegtijdig gestopt met de behandeling omdat het niks uitmaakte voor mij, want het hielp mij niet. ik ging er drie keer per week voor naar toe maar niks werkte.
Ik heb het heel moeilijk met mezelf, en anderen ook. Ik heb een hele lieve vriend die ik elke keer wegduw en naar me toe trek. Ik ben heel erg jaloers en onzeker en heb doodsangsten om hem kwijt te raken. Ik heb een alcoholprobleem. In het weekend wil ik het liefst alleen maar drinken en kan ik niet zonder. Terwijl dit doordeweeks geen probleem is. Ook is het zo dat ik nooit niks kan doen. Ik leef van activiteit naar activiteit en als ik even niks kan doen dan verveel ik me heel erg. Ik kan ook erg moeilijk alleen zijn, want dan ga ik piekeren en nadenken.
Kortom: Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik vraag niet om medelijden maar ik weet het gewoon niet meer wat helpt qua therapie, trajecten etc. Ik zit zo erg met mezelf in de knoop.
Ik wilde het graag even delen, en alle tips zijn natuurlijk welkom!
Liefs.
Ik ben 21 jaar en heb al heel wat achter de rug. Ik vertel jullie mijn verhaal kort:
Ik ben sinds mijn veertiende gediagnosticeerd met PDDNOS, een lichte vorm van autisme. Ik werd er op getest omdat ik mezelf verwondde en ernstige woedeaanvallen had. Ik was heel onzeker. Ik heb daar medicijnen voor gekregen en ben jarenlang behandeld met de gedachte dat ik autisme had. Ik heb ongeveer op mijn dertiende de eetstoornis boulimia ontwikkeld. Ik ben hier vorig jaar voor in behandeling gegaan. Uit dat traject kwam ook naar boven dat ik waarschijnlijk persoonlijkheidsstoornis Borderline heb ontwikkeld. Ik ben vroegtijdig gestopt met de behandeling omdat het niks uitmaakte voor mij, want het hielp mij niet. ik ging er drie keer per week voor naar toe maar niks werkte.
Ik heb het heel moeilijk met mezelf, en anderen ook. Ik heb een hele lieve vriend die ik elke keer wegduw en naar me toe trek. Ik ben heel erg jaloers en onzeker en heb doodsangsten om hem kwijt te raken. Ik heb een alcoholprobleem. In het weekend wil ik het liefst alleen maar drinken en kan ik niet zonder. Terwijl dit doordeweeks geen probleem is. Ook is het zo dat ik nooit niks kan doen. Ik leef van activiteit naar activiteit en als ik even niks kan doen dan verveel ik me heel erg. Ik kan ook erg moeilijk alleen zijn, want dan ga ik piekeren en nadenken.
Kortom: Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik vraag niet om medelijden maar ik weet het gewoon niet meer wat helpt qua therapie, trajecten etc. Ik zit zo erg met mezelf in de knoop.
Ik wilde het graag even delen, en alle tips zijn natuurlijk welkom!
Liefs.
'How you love yourself is how you teach others to love you.´
zondag 10 maart 2019 21:32
Ik ben trouwens ook voor terug naar je vorige behandelaren om te vragen of ze tips hebben waar je misschien beter op je plek bent of terug naar de huisarts. Heb ook geen ander advies. Mijn vraag in mijn eerste reactie was meer bedoeld om voor jezelf onder na te denken zodat je dat ook met je huisarts of nieuwe behandelaar kunt bespreken.
zondag 10 maart 2019 22:17
Oef dat is zeg maar de zwaarste behandeling die er is. Dat zullen ze niet doen zolang andere opties niet (weer) bekeken zijn.
TO, wat maakte het dat je je vorige behandeling niet hebt afgemaakt? Heb je toen met je behandelaar contact gehad over hoe nu verder ben je daar gewoon op een normale manier weggegaan?
Sta je open voor de combinatie van therapie en medicatie?
Heb je al gekeken naar een VERS training of schematherapie?
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 11 maart 2019 22:40
Als ik het zo lees ben jij continu aan het verdoven. Met eetbuien en braken, met alcohol, met actief bezig zijn. Om maar steeds niet te voelen.
Ik lees ook dat je zoekt naar de therapie die je gaat helpen, want vorige waren niet helpend genoeg. Besef goed dat het grootste deel bij jezelf vandaan komt. Het is niet zo zeer de therapie die je gaat helpen, maar wat JIJ ermee doet.
Therapie gericht op je persoonlijkheidsprobelmatiek kan heel helpend zijn, bijvoorbeeld schematherapie. Toch zal jij daarin bereid moeten zijn de keuze te willen makken te stoppen met verdoven. Dan pas ga je bij de gevoelens komen die aan bod moeten komen bij de therapie. Je moet bereid zijn het aan te gaan en niet wachten tot de therapie die drangen gaat wegnemen. En vaak is een voorwaarde voor dergelijke behandelingen dat je je eetstoornis en/of verslaving voldoende onder controle hebt. Dat je daar dus verantwoordelijkheid voor neemt. Anders ga je niet eens toekomen aan wat eronder zit en dus de kern van je problemen.
Maar ben je zo ver dat JIJ daartoe bereid bent? Om jezelf die grenzen op te leggen en aan te gaan wat er dan naar boven komt?
Ik lees ook dat je zoekt naar de therapie die je gaat helpen, want vorige waren niet helpend genoeg. Besef goed dat het grootste deel bij jezelf vandaan komt. Het is niet zo zeer de therapie die je gaat helpen, maar wat JIJ ermee doet.
Therapie gericht op je persoonlijkheidsprobelmatiek kan heel helpend zijn, bijvoorbeeld schematherapie. Toch zal jij daarin bereid moeten zijn de keuze te willen makken te stoppen met verdoven. Dan pas ga je bij de gevoelens komen die aan bod moeten komen bij de therapie. Je moet bereid zijn het aan te gaan en niet wachten tot de therapie die drangen gaat wegnemen. En vaak is een voorwaarde voor dergelijke behandelingen dat je je eetstoornis en/of verslaving voldoende onder controle hebt. Dat je daar dus verantwoordelijkheid voor neemt. Anders ga je niet eens toekomen aan wat eronder zit en dus de kern van je problemen.
Maar ben je zo ver dat JIJ daartoe bereid bent? Om jezelf die grenzen op te leggen en aan te gaan wat er dan naar boven komt?