Herstel van angst/burnout en vermoeidheid

Dag lief viva forum. Ik wil dit even van mij afschrijven en hoop dat jullie wat tips hebben.

Al zo'n 10 jaar kamp ik met angst en paniekstoornissen. Ik ben hiervoor meerdere malen in behandeling geweest en het gaat met ups en downs. Vorig jaar was een erg heftig dieptepunt. Door veel stress raakte ik overspannen en dit ging gepaard met een enorme terugval wat paniek betreft. Ik heb maanden praktisch lamgeslagen thuis gezeten. Daarna weer langzaam gaan opbouwen. Ook weer naar een psycholoog geweest en daar nu sinds 2 maanden weer klaar. Nu gaat het heel erg goed mentaal gezien. Maar ik merk toch nog regelmatig dat ik niet terug ben op mijn oude 'niveau'. Zeker wat betreft vermoeidheid. Ik heb nu een parttime baan en ben daarnaast ook regelmatig erg druk met freelance werk, vrienden, sporten. Maar waar ik het eerst prima aan kon om elke dag iets te doen, lukt dat nu vaak niet.

Zo ben ik sinds ik deze baan heb (sinds begin dit jaar) al 2 keer ziek geweest doordat ik zulke heftige paniekaanvallen had dat ik die dag echt niet kon functioneren. En als ik bijvoorbeeld een nacht slecht slaap of laat naar bed ga omdat ik een avondje ervoor iets leuks heb gedaan ben ik echt tot niks in staat de dag erop. M'n lijf doet pijn en het kleinste ding triggered een aanval. Ik weet dat rust nemen dan helpt, en misschien moet dat ook wel.. Maar met werk vind ik dit lastig. Zo had ik zondag een hele heftige paniekaanval, ben ik gister toch gewoon door gegaan omdat ik mezelf niet op m'n kop wilde laten zitten, maar vandaag voel ik me zo ellendig dat ik mij eigenlijk ziek wil melden maar ook het idee heb dat ik dit niet kan maken..

Ik ga sowieso binnenkort langs de huisarts (die is nu op vakantie ), maar vandaag zit ik ontzettend in tweestrijd; mijn lichaam heeft rust nodig. Maar ik voel me iedere keer zo'n loser dat ik niet gewoon een "normaal" leven kan lijden. Misschien is dit herkenbaar voor iemand? Zijn er forumleden die last hebben gehad van een burnout/overspannenheid en na een jaar nog steeds last hebben van die extreme vermoeidheid zodra je van je ritme afwijkt? Ik mis het zo om gewoon spontaan van alles te kunnen doen zonder direct een dag te moeten boeten.

Lillybit schreef: ↑

30-04-2019 09:07

Ja, ik herken het wel. Het is niet meer wat het was maar wat het was daar ben je ziek van geworden. Als je terug wilt naar het oude dan ben je zo weer ziek.
De les die ik heb geleerd is om keuzes te maken met sociale activiteiten en me op het werk te houden aan werktijden en pauzes.
Accepteren dat dit de levensstijl is waarbij je een leuk leven kan hebben. Ik merk wel dat ik sneller herstel van vermoeidheid dan voorheen, dus het kan nog best wat beter worden.

Acceptatie is inderdaad wel iets waar ik nog hard aan werk, fijne herinnering toch wel even
Hoe lang geleden is het voor jou dat je je 'dieptepunt' had? Ik merk idd ook wel dat ik sneller herstel, maar toch soms echt nog wel een halve of hele dag rust nodig heb.

montblanc schreef: ↑

30-04-2019 09:36

Je leidde vroeger je leven op je ‘oude’ niveau. Toen kreeg je een burn-out, waarbij je lichaam je vertelde dat je rustiger aan moest doen omdat dit tempo teveel was voor je lichaam. En nu vraag je je af waarom je je lichaam steeds aangeeft dat je rustiger aan moet doen als je je leven weer een tijdje op je ‘oude niveau’ leeft. Ja, hmm, moeilijke vraag hoor.. wat heb je nu eigenlijk geleerd en veranderd na je burn-out?

Ja, je hebt gelijk. Ik heb wel geleerd beter naar mezelf te luisteren en controle meer los te laten. Maar vind dit lang niet altijd makkelijk.. misschien heb ik toch nog niet helemaal goed geaccepteerd dat hoe ik mijn leven hiervoor leefde niet werkt. Het is alleen zo lastig als je jezelf gaat 'meten' met anderen; dat zij meer lijken te kunnen/doen en dat ik het idee heb dat ik ook naar dat niveau toe moet werken en gewoon moet doorzetten. Dat vind ik wel een lastige balans; wanneer moet je jezelf een schop onder je kont geven en wanneer ben je echt even op.

Lillybit schreef: ↑

30-04-2019 09:37

Mijn dieptepunt was eind 2017, dat heeft ongeveer 3 maanden geduurd. Vanaf daar begonnen met therapie, sporten en heel gezond eten.
In aug 2018 was ik zover dat ik weer ben gaan werken.

Dat is dan (gelukkig) ook alweer even geleden, maar wel herkenbaar. Bij mij heeft dat ook ongeveer 3 maanden geduurd, ben alleen weer eerder terug naar studeren (na die 3 maanden alweer). Misschien toch allemaal iets te snel, te veel willen doen..

Gele_Suikerspin schreef: ↑

30-04-2019 09:52

Maak een lijstje met dingen die je energie geven en energie kosten. En wees eerlijk!

Daarnaast, ik zou stoppen met het aannemen van freelance klussen.

Of stoppen met je werk. Ligt er aan waarmee je het meest verdiend.

Sporten is niet noodzakelijk. Wandelen of fietsen naar je werk of met een vriendin is al voldoende.

Verder kan bijna niemand elke dag wat doen. 2 a 3 dagen niks doen is normaal.

Laat je boodschappen thuis bezorgen.

Schrap afspraken in je agenda..

Goeie tips! Hier ga ik zeker even voor zitten vandaag, ik moet weer even grip krijgen op hoe ik het aanpak. Want zoals hierboven ook al werd opgemerkt; ik heb wat moeite met prioriteiten stellen.