Gezondheid
alle pijlers
Chronische vermoeidheid, wat kan ik nog onderzoeken?
woensdag 9 oktober 2019 13:24
Al zo'n 15 jaar heb ik terugkerende episodes van extreme vermoeidheid. In de goede periodes heb ik daar ook nog wel last van. Soms is de vermoeidheid gelinkt aan depressie, soms niet. Momenteel weer wel.
Nu zullen jullie denken, ja van depressie word je heel erg moe. Dat wist ik ook, alleen ben ik eigenlijk zo goed als uitbehandeld, dus de verhoudingen kloppen in mijn hoofd gewoon niet. Ik ben echt zo'n beetje uitgeput, heel erg down, maar ik kan geen reden ontdekken op psychisch gebied.
Daar laat ik het nog niet bij zitten, ik begin binnenkort bij een nieuwe psych om te kijken naar nieuwe ideeën. Maar toch, het blijft knagen.
Ik ben zo uitgeput, zo intens moe, zoveel lichamelijke problemen. Maar mijn reguliere bloedonderzoeken wijzen niks uit. Ik word mn hele leven al getest omdat ik altijd lichamelijk onverklaarbare klachten had, maar nooit kwam er wat uit.
Naast de intense vermoeidheid heb ik lichamelijk last van griepgevoel, hoofdpijn, krachtverlies, snel spierpijn en verzuring, voornamelijk in de benen. Verder een lage weerstand. Soms een pijnlijke opgeblazen buik na het eten. Concentratieverlies, slecht zicht als ik vermoeid ben.
Nu zit ik in het proces dat ik moet gaan accepteren dat ik echt val onder de noemer chronisch vermoeidheid syndroom. De volgende stap wordt het gebruik van anti-depressiva en een acceptatietraject in gaan via een revalidatiecentrum. Dat doet erg veel verdriet en vind ik zwaar te bevatten, omdat ik dromen heb die ik wellicht niet meer waar kan maken. Daarom wil ik nog een laatste keer onderzoeken wat het toch zou kunnen zijn.
Lichamelijk of psychisch.
Even een korte samenvatting van het psychische: Narcistische vader en moeder met narcistische trekken. Van jongs af aan onveilig gevoeld thuis, nooit lichamelijk mishandeld maar wel psychisch. Intens gepest op de basisschool, niet opgevangen door docenten en mn ouders. Me geïsoleerd gevoeld op de middelbare school. Vanaf mn 16e ouders gescheiden, bleef bij mn vader wonen. Voor alles en nog wat uitgemaakt, altijd de schuld overal van gekregen. Uit huis gegaan, veel therapie gehad, traumatherapie, CGT, relatie ouders verwerkt, contact vader verbroken, dat ook verwerkt met traumatherapie, pessotherapie en psychotherapie. En nu ga ik nog verder met traumagerichte therapie. Diagnoses: Gegeneraliseerde angststoornis, PTSS, somatisatie stoornis, dysthyme stoornis. Verder wel getest op andere zaken, maar wil dat wellicht nog eens doen.
Lichamelijk op alle reguliere dingen al getest. Bloeddruk aan de lage kant maar niet te laag, schildklier en alles wat daarbij hoort uitstekend. Allerlei andere waardes ook gewoon goed. Enige wat ik nog wel testen is B12 en lyme. B12 via het instituut en lyme via Duitsland. Liep bij de cardrioloog(voor een milde aandoening), gynaecoloog voor endometiose, KNO arts, fysiotherapie, medische psychologie, vermoeidheidspoli ziekenhuis. endocrinoloog/internist. Daarnaast acupunctuur gedaan, osteopathie, magnetiseur, yoga en nog wat alternatieve wijzes.
Ik ben me ervan bewust dat mijn lijf door vroege stress(voor mijn 3e levensjaar en daarna chronisch) chronisch verstoort kan zijn. Maar kan ik daar nog iets mee? Ik ben bij de endocrinoloog geweest om mn hormoonbalans te checken maar hij keek alleen naar de schildklier. Dat begreep ik niet helemaal, maar goed.
Dus, wat nog te doen of wat nog te proberen? Vergeef me als ik veel dingen zal afschieten, want ik heb gewoon al veel gedaan. Ik hoop dat het een beetje overzichtelijk is. En wees lief voor me, het is al zwaar genoeg en ik weet dat ik misschien eens moet stoppen met zoeken met accepteren, maar laat dit dan een onderdeel van dit proces zijn.
Nu zullen jullie denken, ja van depressie word je heel erg moe. Dat wist ik ook, alleen ben ik eigenlijk zo goed als uitbehandeld, dus de verhoudingen kloppen in mijn hoofd gewoon niet. Ik ben echt zo'n beetje uitgeput, heel erg down, maar ik kan geen reden ontdekken op psychisch gebied.
Daar laat ik het nog niet bij zitten, ik begin binnenkort bij een nieuwe psych om te kijken naar nieuwe ideeën. Maar toch, het blijft knagen.
Ik ben zo uitgeput, zo intens moe, zoveel lichamelijke problemen. Maar mijn reguliere bloedonderzoeken wijzen niks uit. Ik word mn hele leven al getest omdat ik altijd lichamelijk onverklaarbare klachten had, maar nooit kwam er wat uit.
Naast de intense vermoeidheid heb ik lichamelijk last van griepgevoel, hoofdpijn, krachtverlies, snel spierpijn en verzuring, voornamelijk in de benen. Verder een lage weerstand. Soms een pijnlijke opgeblazen buik na het eten. Concentratieverlies, slecht zicht als ik vermoeid ben.
Nu zit ik in het proces dat ik moet gaan accepteren dat ik echt val onder de noemer chronisch vermoeidheid syndroom. De volgende stap wordt het gebruik van anti-depressiva en een acceptatietraject in gaan via een revalidatiecentrum. Dat doet erg veel verdriet en vind ik zwaar te bevatten, omdat ik dromen heb die ik wellicht niet meer waar kan maken. Daarom wil ik nog een laatste keer onderzoeken wat het toch zou kunnen zijn.
Lichamelijk of psychisch.
Even een korte samenvatting van het psychische: Narcistische vader en moeder met narcistische trekken. Van jongs af aan onveilig gevoeld thuis, nooit lichamelijk mishandeld maar wel psychisch. Intens gepest op de basisschool, niet opgevangen door docenten en mn ouders. Me geïsoleerd gevoeld op de middelbare school. Vanaf mn 16e ouders gescheiden, bleef bij mn vader wonen. Voor alles en nog wat uitgemaakt, altijd de schuld overal van gekregen. Uit huis gegaan, veel therapie gehad, traumatherapie, CGT, relatie ouders verwerkt, contact vader verbroken, dat ook verwerkt met traumatherapie, pessotherapie en psychotherapie. En nu ga ik nog verder met traumagerichte therapie. Diagnoses: Gegeneraliseerde angststoornis, PTSS, somatisatie stoornis, dysthyme stoornis. Verder wel getest op andere zaken, maar wil dat wellicht nog eens doen.
Lichamelijk op alle reguliere dingen al getest. Bloeddruk aan de lage kant maar niet te laag, schildklier en alles wat daarbij hoort uitstekend. Allerlei andere waardes ook gewoon goed. Enige wat ik nog wel testen is B12 en lyme. B12 via het instituut en lyme via Duitsland. Liep bij de cardrioloog(voor een milde aandoening), gynaecoloog voor endometiose, KNO arts, fysiotherapie, medische psychologie, vermoeidheidspoli ziekenhuis. endocrinoloog/internist. Daarnaast acupunctuur gedaan, osteopathie, magnetiseur, yoga en nog wat alternatieve wijzes.
Ik ben me ervan bewust dat mijn lijf door vroege stress(voor mijn 3e levensjaar en daarna chronisch) chronisch verstoort kan zijn. Maar kan ik daar nog iets mee? Ik ben bij de endocrinoloog geweest om mn hormoonbalans te checken maar hij keek alleen naar de schildklier. Dat begreep ik niet helemaal, maar goed.
Dus, wat nog te doen of wat nog te proberen? Vergeef me als ik veel dingen zal afschieten, want ik heb gewoon al veel gedaan. Ik hoop dat het een beetje overzichtelijk is. En wees lief voor me, het is al zwaar genoeg en ik weet dat ik misschien eens moet stoppen met zoeken met accepteren, maar laat dit dan een onderdeel van dit proces zijn.
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 9 oktober 2019 13:29
woensdag 9 oktober 2019 13:35
Nee nog niet, die staat nog op mijn lijstje. Ook om dat in Duitsland te gaan onderzoeken.
En bedankt, het is ook loodzwaar en klote, dat is ook echt een stukje rouwen om wat ik zo graag zou willen mar niet kan. En ik vraag niet zo heel veel...
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 9 oktober 2019 13:36
Je komt hier om advies vragen, maar mensen moeten wel reageren zoals jij wilt. Je moet geen eisen gaan stellen, want daar maak je geen vrienden mee.
Wees blij als er mensen zijn die met je mee willen denken.
Als ik het zo lees gebeurt er zoveel in jouw hoofd dat het geen wonder is dat je daar doodmoe van bent. Als je al zolang bezig bent met het zoeken naar een oorzaak, dan is acceptatie soms belangrijker dan het vinden van dé oorzaak die misschien nooit gevonden gaat worden. Weet je hoeveel tijd je al verspild hebt aan deze zoektocht? Misschien is het accepteren dat je moe bent wel de minst inspannende oplossing. Accepteer dat dit is wie je bent.
Ik weet hoe frustrerend het is om altijd moe te zijn, maar ik vond het mij erbij neerleggen de meest ontspannen optie ooit. Het niet meer hoeven vechten om weer fit te worden scheelt mij zoveel energie dat het het vinden van een mogelijke oorzaak overtreft.
Wees blij als er mensen zijn die met je mee willen denken.
Als ik het zo lees gebeurt er zoveel in jouw hoofd dat het geen wonder is dat je daar doodmoe van bent. Als je al zolang bezig bent met het zoeken naar een oorzaak, dan is acceptatie soms belangrijker dan het vinden van dé oorzaak die misschien nooit gevonden gaat worden. Weet je hoeveel tijd je al verspild hebt aan deze zoektocht? Misschien is het accepteren dat je moe bent wel de minst inspannende oplossing. Accepteer dat dit is wie je bent.
Ik weet hoe frustrerend het is om altijd moe te zijn, maar ik vond het mij erbij neerleggen de meest ontspannen optie ooit. Het niet meer hoeven vechten om weer fit te worden scheelt mij zoveel energie dat het het vinden van een mogelijke oorzaak overtreft.
woensdag 9 oktober 2019 13:36
Depressie hoeft geen aanwijsbare oorzaak te hebben en kan ook een chemische onbalans zijn in het hoofd. Slik je nog anti depressiva?
Ik vind het niet zo raar dat je moe bent. Je bent chronisch overbelast al vanaf heel klein.
Ik vind het niet zo raar dat je moe bent. Je bent chronisch overbelast al vanaf heel klein.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 9 oktober 2019 13:39
Je zou kunnen laten testen of je articaine (bestandsdeel van meest gebruikte tandartsverdoving) wel kunt afbreken.
https://www.heelbewust.com/literatuur/a ... verdoving/
https://www.heelbewust.com/literatuur/a ... verdoving/
woensdag 9 oktober 2019 13:40
Ben je getest op vitamine tekort (b12-D)?
een vriendin van mij heeft CVS, jaren geleden heeft ze een revalidatie traject gevolgd, met succes. Het was erg zwaar en ook voor de omgeving vanalles om rekening mee te houden en aan te passen. Maar ze is er zo goed uitgekomen, het gaat nu erg goed, mits ze zich aan bepaalde dingen houd (voor structuur in de dag, met slapen, ed)
een vriendin van mij heeft CVS, jaren geleden heeft ze een revalidatie traject gevolgd, met succes. Het was erg zwaar en ook voor de omgeving vanalles om rekening mee te houden en aan te passen. Maar ze is er zo goed uitgekomen, het gaat nu erg goed, mits ze zich aan bepaalde dingen houd (voor structuur in de dag, met slapen, ed)
woensdag 9 oktober 2019 13:50
Klinkt een beetje als mijn zoektocht. Al ben ik niet extreem moe. Ik herken wel continu verkouden/griepgevoel, keelpijn, oorpijn, opgezette klieren, krachtsverlies in armen en benen, snelle verzuring in de benen.
Veel onderzoeken gehad, overal al op geprikt. Kwam niets uit.
Huisarts denkt stressgerelateerd.
Ik probeer nu sinds 3 weken echt veel rust te pakken en op tijd naar bed (hier scheelt het vaak aan bij mij. Gezond eten deed ik al. Ik ga binnenkort body stress release doen. Kennis van mij heeft dit gedaan (had veel vage klachten) en zij heeft er heel veel baat bij gehad.
Veel onderzoeken gehad, overal al op geprikt. Kwam niets uit.
Huisarts denkt stressgerelateerd.
Ik probeer nu sinds 3 weken echt veel rust te pakken en op tijd naar bed (hier scheelt het vaak aan bij mij. Gezond eten deed ik al. Ik ga binnenkort body stress release doen. Kennis van mij heeft dit gedaan (had veel vage klachten) en zij heeft er heel veel baat bij gehad.
woensdag 9 oktober 2019 13:55
Dit.viva-amber schreef: ↑09-10-2019 13:36Ik vind het niet zo raar dat je moe bent. Je bent chronisch overbelast al vanaf heel klein.
Bovendien ben je enorm aan het strijden tegen je vermoeidheid. Over chronische pijn zeggen ze weleens: lijden is pijn in het kwadraat. Oftewel de beleving van de pijn wordt vele malen erger door het lijden, veroorzaakt door verzet en het niet accepteren van de situatie.
Voor pijn kun je ook vermoeidheid invullen en dan geldt hetzelfde.
Ik denk dat je er goed aan doet om in je revalidatietraject in te zetten op acceptatie. Verzet gaat je situatie niet veranderen, maar kan wel van invloed zijn op je algehele gestel en daarmee extra belastend voor je vermoeidheid. Een andere insteek kan een andere/positievere uitkomst geven, zelfs al kun je dat nu niet geloven.
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 9 oktober 2019 13:55
Wat heb je al gedaan op het gebied van voeding?
https://www.topics.nl/-vermoeid-hoofdpi ... ent=topics
https://www.topics.nl/-vermoeid-hoofdpi ... ent=topics
woensdag 9 oktober 2019 14:19
@Hatchi, ik weet niet zo goed hoe ik me er dan bij neer moet leggen. Momenteel accepteer ik het, in die zin dat ik thuis zit, niet werk oid. Ik probeer voor mezelf een goed ritme te vinden, maar het lukt niet om heel veel te doen. Dus chill ik m op de bank. Ik zorg er we voor dat ik iedere dag rond dezelfde tijd mn bed uit ga, me omkleed en ga ontbijten etc. Ik probeer in die zin goed voor mezelf te zorgen. Er staat nog een studie op de afronding, maar het speelt nu ook in mijn hoofd dat ik dat misschien niet ga halen en dat geeft wel heel veel rust. Dat ik dat niet perse moet van mezelf.
Betreft mijn hart, ja ik ben heel uitgebreid onderzocht.
Viva-amber: daar ben ik me van bewust, daarom ga ik weer met ad beginnen. Moest nog even de schildklieronderzoeken afwachten. Maandag ga ik er mee beginnen.
En ik ben me ervan bewust dat ik idd chronisch belast ben. Daarom vind ik het ook niet raar dat ik zo moe ben.
Rebulletje: DAt ga ik eens onthouden samen met het B12 onderzoek.
Bieslookje: Zoals ik zei ga ik dat nog onderzoeken. Ik ben er sowieso meerdere keren op geprikt en bij de reguliere huisarts kwamen er geen afwijkingen uit, maar ik ben er nu achter dat dat niet altijd goed is.
Pipootje, voor mij iets te ver van mijn bed show, maar ik hou het in mn achterhoofd.
Flomy, jij ook sterkte ermee.
Sikkepit, dat is ook moeilijk te geloven soms, omdat ik dan zo moe ben. Dan ga ik rumineren en zie ik niet meer in hoe dit ooit beter kan worden.
Dansenindewind: Heb al een paar keer met een dietiste gekeken naar voeding, zoals geen suiker, geen lactose etc. Dat deed niet echt iets. Helaas.
Bedankt voor de reacties tot nu toe
Betreft mijn hart, ja ik ben heel uitgebreid onderzocht.
Viva-amber: daar ben ik me van bewust, daarom ga ik weer met ad beginnen. Moest nog even de schildklieronderzoeken afwachten. Maandag ga ik er mee beginnen.
En ik ben me ervan bewust dat ik idd chronisch belast ben. Daarom vind ik het ook niet raar dat ik zo moe ben.
Rebulletje: DAt ga ik eens onthouden samen met het B12 onderzoek.
Bieslookje: Zoals ik zei ga ik dat nog onderzoeken. Ik ben er sowieso meerdere keren op geprikt en bij de reguliere huisarts kwamen er geen afwijkingen uit, maar ik ben er nu achter dat dat niet altijd goed is.
Pipootje, voor mij iets te ver van mijn bed show, maar ik hou het in mn achterhoofd.
Flomy, jij ook sterkte ermee.
Sikkepit, dat is ook moeilijk te geloven soms, omdat ik dan zo moe ben. Dan ga ik rumineren en zie ik niet meer in hoe dit ooit beter kan worden.
Dansenindewind: Heb al een paar keer met een dietiste gekeken naar voeding, zoals geen suiker, geen lactose etc. Dat deed niet echt iets. Helaas.
Bedankt voor de reacties tot nu toe
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 9 oktober 2019 14:37
Ik kreeg voor minder ernstige, maar soms vergelijkbare, klachten een auto-immuunziekte aan mijn broek.
Het vervelende is dat niemand discipline-overstijgend naar je kijkt, maar zodra je niet (genoeg) mankeert op hun vakgebied ze je weer weg sturen. Pas als je iets krijgt dat precies in hun straatje past, zijn klachten A, B, C en D die eerder door anderen werden afgedaan als 'niets/geen idee/psychisch/teveel gedaan' ineens van belang.
Het vervelende is dat niemand discipline-overstijgend naar je kijkt, maar zodra je niet (genoeg) mankeert op hun vakgebied ze je weer weg sturen. Pas als je iets krijgt dat precies in hun straatje past, zijn klachten A, B, C en D die eerder door anderen werden afgedaan als 'niets/geen idee/psychisch/teveel gedaan' ineens van belang.
woensdag 9 oktober 2019 14:51
Dit!!!!Keerzoveel schreef: ↑09-10-2019 14:44Ik zou inderdaad je B12 eens na laten kijken. En lid worden op Facebook van b12 de vergeten ziekte.
Heeft mijn klachten met 75% verbeterd.
Echt doen. Lees je goed in en laat nogmaals je bloed prikken volgens hun advies.
Het is beter een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken ~ In loving memory of AnnA.
woensdag 9 oktober 2019 14:59
Potverdikkie, dat klinkt wel goed zeg. Alleen jammer dat ik er niet in de buurt woon, ook niet bij Nijmegen. Dus dat is even het overwegen waard.pamelacourson schreef: ↑09-10-2019 14:53Ben je al naar het NKCV geweest? Daar zou je een soort van revalidatietraject ik kunnen gaan, Fitnet heet dat. Daar hebben best veel mensen baat bij.
Verder snap ik niet dat je niet eerder onderzocht bent op Lyme en B12.
Tja, dat is niet zo raar hoor, ik ben er wel op getest, maar niet uitgebreid zeg maar. Ik ga zelf mn bloedtesten opvragen en kijken of ik daar zelf wat me kan. Idd via de fb groot van B12.
'Happiness is only real when shared'.
woensdag 9 oktober 2019 15:04
woensdag 9 oktober 2019 15:04
Je zou zoiets kunnen volgen via internet, dan hoef je er maar 1 of 2 keer naartoe. Het is in ieder geval de moeite waard om te onderzoeken of je ervoor in aanmerking komt.totallyfree schreef: ↑09-10-2019 14:59Potverdikkie, dat klinkt wel goed zeg. Alleen jammer dat ik er niet in de buurt woon, ook niet bij Nijmegen. Dus dat is even het overwegen waard.
woensdag 9 oktober 2019 15:05