Gezondheid
alle pijlers
Boezemfibrilleren - angstig
dinsdag 18 februari 2020 15:59
Mijn man (nog jong) is bekend met boezemfibrilleren. Deze kwaal is een jaar of 5 terug gediagnosticeerd en komt voornamelijk voor bij mensen van 60+, dus toen mijn man het voor het eerst kreeg gingen de alarmbellen af. Talloze onderzoeken (hartfilmpjes, echo's, inspanningstesten) verder bleek hij geen onderliggende hartkwaal/-ziekte te hebben en kwam het dus neer op pech.
Op af en toe een onrustig gevoel na in zijn borst en het feit dat hij zich erg bewust is van wat hij voelt in zijn hartstreek gaat het goed. Slikt ook geen medicatie. Is wel heel lang erg angstig geweest.
Tot voor kort: toen trad ineens uit het niets een nieuwe aanval op. Na een bezoek aan de SEH (omdat eigen medicatie niet aansloeg) en een nacht op de hartbewaking, schoot het ritme de volgende dag net voor de cardioversie weer vanzelf terug in het normale ritme.
Hoewel ik weet dat de kwaal bij snelle en goede behandeling niet heel gevaarlijk is, ben ik toch angstig. Bang dat de cardiologen destijds iets over het hoofd hebben gezien (er hebben 4 cardiologen naar gekeken en mijn man is besproken in een speciale werkgroep). Al met al niet realistisch, maar toch. Bang dat hij er ineens tussenuit piept.
Ik weet niet goed wat ik wil met dit topic. Van mijn angst af. Wie is er ook nog jong en leeft met deze kwaal? Hoe ga jij hier mee om?
Op af en toe een onrustig gevoel na in zijn borst en het feit dat hij zich erg bewust is van wat hij voelt in zijn hartstreek gaat het goed. Slikt ook geen medicatie. Is wel heel lang erg angstig geweest.
Tot voor kort: toen trad ineens uit het niets een nieuwe aanval op. Na een bezoek aan de SEH (omdat eigen medicatie niet aansloeg) en een nacht op de hartbewaking, schoot het ritme de volgende dag net voor de cardioversie weer vanzelf terug in het normale ritme.
Hoewel ik weet dat de kwaal bij snelle en goede behandeling niet heel gevaarlijk is, ben ik toch angstig. Bang dat de cardiologen destijds iets over het hoofd hebben gezien (er hebben 4 cardiologen naar gekeken en mijn man is besproken in een speciale werkgroep). Al met al niet realistisch, maar toch. Bang dat hij er ineens tussenuit piept.
Ik weet niet goed wat ik wil met dit topic. Van mijn angst af. Wie is er ook nog jong en leeft met deze kwaal? Hoe ga jij hier mee om?
dinsdag 18 februari 2020 16:04
Mijn man heeft dit ook, vanaf 35 ongeveer. Het komt regelmatig terug, hij heeft inmiddels ontdekt dat benauwde warmte garant staat voor een ´aanval´ (teveel dekens, benauwde/slecht geventileerde ruimte). Teveel stress staat op plaats 2.
En het is altijd over tegen de tijd dat hij bij huisarts of cardioloog is. Een kastje voor een 24-uurs opname, je raadt het vast, niks te zien.
Er zijn wat trucjes om de boel weer op de rit te krijgen, maar daarover moet de cardioloog je even informeren.
En het is altijd over tegen de tijd dat hij bij huisarts of cardioloog is. Een kastje voor een 24-uurs opname, je raadt het vast, niks te zien.
Er zijn wat trucjes om de boel weer op de rit te krijgen, maar daarover moet de cardioloog je even informeren.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
dinsdag 18 februari 2020 16:16
Ik ben begin 30 en ik heb dit ook. Ik ben er direct aan geopereerd. Of nja, direct, ik kreeg de aanval in juni en ik was in oktober aan de beurt. Ik kreeg een warme ablatie. Is er bij jouw man niet gesproken van een ablatie?
Als je het niet vertrouwd, dan zou ik eens een second opinion vragen. Ik was in een ziekenhuis waar een hartspecialisatie zit, dat scheelde misschien wel.
Als je het niet vertrouwd, dan zou ik eens een second opinion vragen. Ik was in een ziekenhuis waar een hartspecialisatie zit, dat scheelde misschien wel.
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 18 februari 2020 16:16
Fijn om te horen dat jouw man het rond dezelfde leeftijd kreeg.
Hoewel mijn man gelukkig nog maar 3 een 'aanval' gehad heeft is er tot nu toe nog geen duidelijke oorzaak ter herleiden.
Manlief merkt zelf wel dat als we zwaar getafeld hebben dat het dan weleens voorkomt dat hij wat meer onrust in zijn borst voelt. De laatste keer hadden we pizza gegeten en had hij wat alcohol gedronken (geen frequente of stevige drinker). Geen idee of dat de oorzaak is geweest hoor.
Ik zal idd eens vragen bij de controle-afspraak volgende keer wat we zelf kunnen doen om de aanval te stoppen.
Hoewel mijn man gelukkig nog maar 3 een 'aanval' gehad heeft is er tot nu toe nog geen duidelijke oorzaak ter herleiden.
Manlief merkt zelf wel dat als we zwaar getafeld hebben dat het dan weleens voorkomt dat hij wat meer onrust in zijn borst voelt. De laatste keer hadden we pizza gegeten en had hij wat alcohol gedronken (geen frequente of stevige drinker). Geen idee of dat de oorzaak is geweest hoor.
Ik zal idd eens vragen bij de controle-afspraak volgende keer wat we zelf kunnen doen om de aanval te stoppen.
dinsdag 18 februari 2020 16:18
Ook 'fijn' om jouw ervaring te lezen.totallyfree schreef: ↑18-02-2020 16:16Ik ben begin 30 en ik heb dit ook. Ik ben er direct aan geopereerd. Of nja, direct, ik kreeg de aanval in juni en ik was in oktober aan de beurt. Ik kreeg een warme ablatie. Is er bij jouw man niet gesproken van een ablatie?
Als je het niet vertrouwd, dan zou ik eens een second opinion vragen. Ik was in een ziekenhuis waar een hartspecialisatie zit, dat scheelde misschien wel.
Heeft de ablatie bij jou effect gehad?
Omdat de aanvallen bij mijn man niet vaak of regelmatig waren tot nu toe, kwam hij niet in aanmerking voor ablatie. Hij slikt verder ook geen medicatie, alleen nu komende maand bloedverdunners.
We zijn destijds doorverwezen naar het EMC, alwaar de cardioloog ook geen afwijkingen zag. Maar de controlfreak in mij steekt nu de kop weer op. Bah.
dinsdag 18 februari 2020 16:35
Bij mij heeft hij zeker effect gehad. Ik had voor de aanval nooit zo erg last ervan. Wel heel soms een paar seconden maar nooit heel heftig. Na de aanval ging mijn hart om de haverklap aan de riedel. Nu heb ik het heel soms, maar lang niet meer zo erg als voor de ingreep.
Bij mij bleek er ook een chronische afwijking te zitten die er mn hele leven al zat. Ik had in de periode voor mn ablatie ook medicatie, inmiddels niet meer.
Bij mij bleek er ook een chronische afwijking te zitten die er mn hele leven al zat. Ik had in de periode voor mn ablatie ook medicatie, inmiddels niet meer.
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 18 februari 2020 17:10
Alcohol kan zeker invloed hebben op het hartritme.Frikandelspeciaal schreef: ↑18-02-2020 16:16Fijn om te horen dat jouw man het rond dezelfde leeftijd kreeg.
Hoewel mijn man gelukkig nog maar 3 een 'aanval' gehad heeft is er tot nu toe nog geen duidelijke oorzaak ter herleiden.
Manlief merkt zelf wel dat als we zwaar getafeld hebben dat het dan weleens voorkomt dat hij wat meer onrust in zijn borst voelt. De laatste keer hadden we pizza gegeten en had hij wat alcohol gedronken (geen frequente of stevige drinker). Geen idee of dat de oorzaak is geweest hoor.
Ik zal idd eens vragen bij de controle-afspraak volgende keer wat we zelf kunnen doen om de aanval te stoppen.
Net als stress, veel eten, warmte en cafeine.
Is er naar zijn schildklierfunctie en cortisolgehalte gekeken?
Overigens zijn de cardiologen in het Erasmus MC heel goed!
dinsdag 18 februari 2020 19:50
Is je man zelf bang? Of ben jij vooral bang?
Geen idee of ze het doen hoor, maar zou hij een reveal kunnen krijgen? Dat is een interne hartmonitor die dagelijks opnames maakt en doorstuurt naar het ziekenhuis. Dan krijg je een goed beeld van wat voor ritmestoornissen het zijn.
Maar nogmaals ik weet niet of ze dit zomaar doen.
Zelf heb ik de mijne pas geleden laten verwijderen omdat de batterij op was. Ik kreeg ‘m omdat ik wél een (in mijn toekomst) gevaarlijke hartziekte heb en ik wel eens last heb gehad van duizelingen. Het heeft mij veel vertrouwen gegeven.
Geen idee of ze het doen hoor, maar zou hij een reveal kunnen krijgen? Dat is een interne hartmonitor die dagelijks opnames maakt en doorstuurt naar het ziekenhuis. Dan krijg je een goed beeld van wat voor ritmestoornissen het zijn.
Maar nogmaals ik weet niet of ze dit zomaar doen.
Zelf heb ik de mijne pas geleden laten verwijderen omdat de batterij op was. Ik kreeg ‘m omdat ik wél een (in mijn toekomst) gevaarlijke hartziekte heb en ik wel eens last heb gehad van duizelingen. Het heeft mij veel vertrouwen gegeven.
dinsdag 18 februari 2020 20:04
Mijn man was iets ouder en heeft 2x een ablatie gehad. Na de eerste keer kwam het toch weet een beetje terug en na de twee operatie is het nu al bijna twee jaar helemaal weg. En de operatie viel erg mee hoor.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
dinsdag 18 februari 2020 20:27
woensdag 19 februari 2020 10:31
Ik vind het toch echt wel fijn om te lezen dat hier op het forum redelijk wat mensen zijn die het jong gekregen hebben.
Tanteslankie en Bezzzz, fijn dat het na de ablatie weg is gegaan!
@ Snouth, we zijn allebei wel angstig hoor. Ik mede doordat ik niet voel wat hij voelt en hij is zelf ook bang om ineens weg te vallen oid.
ik vind dat een goede om straks een aan de cardioloog voor te leggen, die reveal.
De angst dat mijn man ook zoiets heeft als een gevaarlijke hartziekte is bij ons ook ontstaan door een fout die een assistente ooit maakte met het plannen van een onderzoek. Toen bleek dat zij de cardioloog verkeerd begrepen had (achteraf) en plande een onderzoek in voor het brugada-syndroom. Achteraf bleek dat dus verkeerd te zijn en was de cardioloog heel boos dat dat gebeurd was en heel geruststellend naar ons toe maar de schrik zat er goed in.
@ Ammiedamme, mijn man merkt idd wel dat hij wat onrustiger wordt in zijn borst als hij op een feestje weleens wat meer dronk. En bv met een hele volle maag wil hij ook weleens wat voelen, dus daar houdt hij ook echt wel rekening mee.
Voor wat betreft die smaakversterkers en kruiden is het het wel waard om eens te kijken of hij bv onrust voelt na het eten van nasi ofzo.
@ Amarna, destijds is dat inderdaad allemaal meegenomen in de onderzoeken. Dat hij in het EMC is geweest was voor ons wel een gerustelling, zeker gezien dat de cardiologie-afdeling van het streekziekenhuis destijds weleens negatief in het nieuws geweest is.
Tanteslankie en Bezzzz, fijn dat het na de ablatie weg is gegaan!
@ Snouth, we zijn allebei wel angstig hoor. Ik mede doordat ik niet voel wat hij voelt en hij is zelf ook bang om ineens weg te vallen oid.
ik vind dat een goede om straks een aan de cardioloog voor te leggen, die reveal.
De angst dat mijn man ook zoiets heeft als een gevaarlijke hartziekte is bij ons ook ontstaan door een fout die een assistente ooit maakte met het plannen van een onderzoek. Toen bleek dat zij de cardioloog verkeerd begrepen had (achteraf) en plande een onderzoek in voor het brugada-syndroom. Achteraf bleek dat dus verkeerd te zijn en was de cardioloog heel boos dat dat gebeurd was en heel geruststellend naar ons toe maar de schrik zat er goed in.
@ Ammiedamme, mijn man merkt idd wel dat hij wat onrustiger wordt in zijn borst als hij op een feestje weleens wat meer dronk. En bv met een hele volle maag wil hij ook weleens wat voelen, dus daar houdt hij ook echt wel rekening mee.
Voor wat betreft die smaakversterkers en kruiden is het het wel waard om eens te kijken of hij bv onrust voelt na het eten van nasi ofzo.
@ Amarna, destijds is dat inderdaad allemaal meegenomen in de onderzoeken. Dat hij in het EMC is geweest was voor ons wel een gerustelling, zeker gezien dat de cardiologie-afdeling van het streekziekenhuis destijds weleens negatief in het nieuws geweest is.
woensdag 19 februari 2020 10:47
Bij mijn man is heel jong ook al een en ander aan zijn hart geconstateerd, o.a. boezemfibrilleren/hartfalen e.d..
Hier kwam echter ook een hartziekte naar voren.
Man is halverwege de 30 en heeft inmiddels de nodige operaties en cardioversies achter de rug.
Wat ik hier mee wil zeggen, misschien stelt het je gerust dat indien artsen denken dat er echt meer aan de hand is en er meer actie ondernomen moet worden, dat ook gebeurd.
Ondanks je jonge leeftijd of wat dan ook.
Hier kwam echter ook een hartziekte naar voren.
Man is halverwege de 30 en heeft inmiddels de nodige operaties en cardioversies achter de rug.
Wat ik hier mee wil zeggen, misschien stelt het je gerust dat indien artsen denken dat er echt meer aan de hand is en er meer actie ondernomen moet worden, dat ook gebeurd.
Ondanks je jonge leeftijd of wat dan ook.
woensdag 19 februari 2020 11:13
waarom wil je een reveal? Het is toch duidelijk dat het BF is? Een reveal is alleen als ze de storing niet hebben kunnen zien. BF is onschuldig en vervelend maar je kan er gewoon 100 mee worden. Je hart gaat niet ineens stilvallen ofzoFrikandelspeciaal schreef: ↑19-02-2020 10:31Ik vind het toch echt wel fijn om te lezen dat hier op het forum redelijk wat mensen zijn die het jong gekregen hebben.
Tanteslankie en Bezzzz, fijn dat het na de ablatie weg is gegaan!
@ Snouth, we zijn allebei wel angstig hoor. Ik mede doordat ik niet voel wat hij voelt en hij is zelf ook bang om ineens weg te vallen oid.
ik vind dat een goede om straks een aan de cardioloog voor te leggen, die reveal.
De angst dat mijn man ook zoiets heeft als een gevaarlijke hartziekte is bij ons ook ontstaan door een fout die een assistente ooit maakte met het plannen van een onderzoek. Toen bleek dat zij de cardioloog verkeerd begrepen had (achteraf) en plande een onderzoek in voor het brugada-syndroom. Achteraf bleek dat dus verkeerd te zijn en was de cardioloog heel boos dat dat gebeurd was en heel geruststellend naar ons toe maar de schrik zat er goed in.
@ Ammiedamme, mijn man merkt idd wel dat hij wat onrustiger wordt in zijn borst als hij op een feestje weleens wat meer dronk. En bv met een hele volle maag wil hij ook weleens wat voelen, dus daar houdt hij ook echt wel rekening mee.
Voor wat betreft die smaakversterkers en kruiden is het het wel waard om eens te kijken of hij bv onrust voelt na het eten van nasi ofzo.
@ Amarna, destijds is dat inderdaad allemaal meegenomen in de onderzoeken. Dat hij in het EMC is geweest was voor ons wel een gerustelling, zeker gezien dat de cardiologie-afdeling van het streekziekenhuis destijds weleens negatief in het nieuws geweest is.
donderdag 20 februari 2020 09:28
Klopt, het is paroxismaal AF.
Nee, dat krijgt hij niet standaard, omdat hij niet in de risicogroep valt volgens die puntenberekening.
Hij slikt het nu alleen even voor een maand na die aanval van pas.
vrijdag 21 februari 2020 18:00
Ik ben 43 en ben geboren met een hartspierziekte. Hierdoor heb ik sinds 2016 een ICD geimplanteerd gekregen om mijn hartritmestoornissen en boezemfibrileren tegen te gaan en om onder controle te houden. Heb 2 vt-ablaties gehad in 2018. Mijn pompfunctie is nu 20%. Met medicatie is alles nu sinds een tijd stabiel. Ik ben wel veel moe maar dat hoort ook bij mijn ziekte.
Ik wil jou en je man sterkte wensen
Ik wil jou en je man sterkte wensen
vrijdag 21 februari 2020 18:14
Ik had vanaf mijn 14e tot 3 jaar geleden met tussenpozen ook last van een op hol geslagen hart. Bij mij was het anodale re-entry tachycardie. Ik wist wel dat het geen kwaad kon, maar de laatste twee jaar moest ik bij een aanval steeds naar de eersteharthulp om de zaak te laten 'resetten' en kwam het steeds vaker voor. Drie jaar geleden heb ik op voorstel van de cardioloog een ablatie gehad in Nijmegen. Nooit meer ergens last van gehad.
Laat je man zich vooral goed laten voorlichten door zijn cardioloog wat in zijn geval de beste oplossing is. Succes!
Laat je man zich vooral goed laten voorlichten door zijn cardioloog wat in zijn geval de beste oplossing is. Succes!
If we winter this one out, we can summer anywhere - Seamus Healey.
vrijdag 21 februari 2020 18:26
jij veel sterkte want een hartfunctie van 20% is niet goed natuurlijk. Wat is je perspectief, sta je op de transplantatiewachtlijst?Toetertje77 schreef: ↑21-02-2020 18:00Ik ben 43 en ben geboren met een hartspierziekte. Hierdoor heb ik sinds 2016 een ICD geimplanteerd gekregen om mijn hartritmestoornissen en boezemfibrileren tegen te gaan en om onder controle te houden. Heb 2 vt-ablaties gehad in 2018. Mijn pompfunctie is nu 20%. Met medicatie is alles nu sinds een tijd stabiel. Ik ben wel veel moe maar dat hoort ook bij mijn ziekte.
Ik wil jou en je man sterkte wensen
zondag 23 februari 2020 18:35
Poe, Toetertje, dat is niet mis....
Of ablatie een optie is voor mijn man weet ik niet. Dat wil ik eens gaan bespreken bij de cardioloog als we er de volgende keer zijn.
Mijn man is namelijk zo zo zo vreselijk angstig. Bijna elke dag staat in het teken van alles wat hij in zijn borstkas voelt. Elke hardere slag, overslag of wat dan ook voelt hij. Vindt nergens geruststelling in, wat de artsen ook zeggen. Zijn hart is binnenstebuiten gekeerd en is gezond. Domme pech dat je dit hebt zeggen de artsen.
Ik weet, 5 jaar na de diagnose, zo zoetjes aan ook niet meer wat ik nog moet zeggen om hem rustig te krijgen en kan er soms weleens boos om worden. Hij blijft bang dat hij ineens dood neervalt. Dat die kans net zo groot is als bij iemand anders wil er niet in. Nu is de 3e aanval achter de rug en maakt ie zich weer druk of en zo ja wanneer de volgende aanval komt.
Hij is bij een psycholoog geweest destijds om te leren omgaan met zijn angsten maar dat helpt maar tijdelijk. Hij heeft in zn hoofd dat ie iets mankeert en niemand brengt hem daar van af. Ik word er verdrietig van hem zo te zien worstelen. Mijn lijstje met geruststellende woorden is leeg, ik weet het niet meer.
Wie van jullie herkent die angst?
Of ablatie een optie is voor mijn man weet ik niet. Dat wil ik eens gaan bespreken bij de cardioloog als we er de volgende keer zijn.
Mijn man is namelijk zo zo zo vreselijk angstig. Bijna elke dag staat in het teken van alles wat hij in zijn borstkas voelt. Elke hardere slag, overslag of wat dan ook voelt hij. Vindt nergens geruststelling in, wat de artsen ook zeggen. Zijn hart is binnenstebuiten gekeerd en is gezond. Domme pech dat je dit hebt zeggen de artsen.
Ik weet, 5 jaar na de diagnose, zo zoetjes aan ook niet meer wat ik nog moet zeggen om hem rustig te krijgen en kan er soms weleens boos om worden. Hij blijft bang dat hij ineens dood neervalt. Dat die kans net zo groot is als bij iemand anders wil er niet in. Nu is de 3e aanval achter de rug en maakt ie zich weer druk of en zo ja wanneer de volgende aanval komt.
Hij is bij een psycholoog geweest destijds om te leren omgaan met zijn angsten maar dat helpt maar tijdelijk. Hij heeft in zn hoofd dat ie iets mankeert en niemand brengt hem daar van af. Ik word er verdrietig van hem zo te zien worstelen. Mijn lijstje met geruststellende woorden is leeg, ik weet het niet meer.
Wie van jullie herkent die angst?
zondag 23 februari 2020 18:38
al eens een psycholoog overwogen? er zijn ook speciale programma’s voor: https://www.ipzo.com/angst-hart-inspanningsfobie.phpFrikandelspeciaal schreef: ↑23-02-2020 18:35Poe, Toetertje, dat is niet mis....
Of ablatie een optie is voor mijn man weet ik niet. Dat wil ik eens gaan bespreken bij de cardioloog als we er de volgende keer zijn.
Mijn man is namelijk zo zo zo vreselijk angstig. Bijna elke dag staat in het teken van alles wat hij in zijn borstkas voelt. Elke hardere slag, overslag of wat dan ook voelt hij. Vindt nergens geruststelling in, wat de artsen ook zeggen. Zijn hart is binnenstebuiten gekeerd en is gezond. Domme pech dat je dit hebt zeggen de artsen.
Ik weet, 5 jaar na de diagnose, zo zoetjes aan ook niet meer wat ik nog moet zeggen om hem rustig te krijgen en kan er soms weleens boos om worden. Hij blijft bang dat hij ineens dood neervalt. Dat die kans net zo groot is als bij iemand anders wil er niet in. Nu is de 3e aanval achter de rug en maakt ie zich weer druk of en zo ja wanneer de volgende aanval komt.
Hij is bij een psycholoog geweest destijds om te leren omgaan met zijn angsten maar dat helpt maar tijdelijk. Hij heeft in zn hoofd dat ie iets mankeert en niemand brengt hem daar van af. Ik word er verdrietig van hem zo te zien worstelen. Mijn lijstje met geruststellende woorden is leeg, ik weet het niet meer.
Wie van jullie herkent die angst?
zondag 23 februari 2020 18:41
Echt fijn om te horen dat dit ook bij mensen hier voorkomt. Bij mij is het soms zo heftig geweest dat ik uren een onrustig ritme had. Ik heb al een hartstilstand achter de rug, dat wil ik niet nog eens meemaken. Triggers bij mij zijn stress, te warm, te lang slapen, te veel zitten (zucht), te veel eten ook inderdaad. Vooral de stress, 10 jaar een heel akelige ex gehad en toen is het begonnen: ik kreeg een hartritmestoornis.
Als het echt erg begint te razen en onrustig gaat slaan moet ik hoesten, soms slaat het tot in mijn keel heel onregelmatig. Tijdens lopen wordt het soms minder. En wat ook helpt is op mijn hurken springen en weer opstaan, dan weer springen et cetera: zoals een cardiologe zei geef je het dan een opdonder zodat het weer in een ritme komt. Dat hoesten bleek ook bekend verhaal en heeft ook als werking dat het het hart weer regelmatiger kan laten slaan.
Als het echt erg begint te razen en onrustig gaat slaan moet ik hoesten, soms slaat het tot in mijn keel heel onregelmatig. Tijdens lopen wordt het soms minder. En wat ook helpt is op mijn hurken springen en weer opstaan, dan weer springen et cetera: zoals een cardiologe zei geef je het dan een opdonder zodat het weer in een ritme komt. Dat hoesten bleek ook bekend verhaal en heeft ook als werking dat het het hart weer regelmatiger kan laten slaan.
zondag 23 februari 2020 18:51
Frikandelspeciaal schreef: ↑23-02-2020 18:35Ik weet, 5 jaar na de diagnose, zo zoetjes aan ook niet meer wat ik nog moet zeggen om hem rustig te krijgen en kan er soms weleens boos om worden. Hij blijft bang dat hij ineens dood neervalt. Dat die kans net zo groot is als bij iemand anders wil er niet in. Nu is de 3e aanval achter de rug en maakt ie zich weer druk of en zo ja wanneer de volgende aanval komt.
Ik heb zojuist mijn derde aanval van vandaag achter de rug. Ik heb al jaren last maar sinds augustus 2018 is het dagelijks. Sindsdien heb ik twee keer een ablatie gehad en ik moet binnenkort voor de volgende operatie. Ik heb inmiddels dus al honderden aanvallen achter de rug en ik leef nog steeds. Het is niet gevaarlijk en je gaat er niet dood aan. Ik herken de angst niet. Gelukkig maar, anders zou ik geen leven hebben momenteel.
