Gezondheid
alle pijlers
hersenkneuzing
dinsdag 26 januari 2010 11:34
Hoi allemaal,
Ik ben in september van mijn fiets gereden door een busje. En heb daar zo bleek later een hersenkneuzing aan over gehouden. Ben met mijn hoofd op de straat terecht gekomen.
Nu ruim 4 maanden later begin ik een beetje op te knappen. Maar heb nog steeds veel last van hoofdpijn, drukke ruimtes, tv en muziek, mensen om me heen, concentratie en moe.
Want naast dat je je redelijk ellendig voelt, word je wereld ook wel heel klein. Omdat ik (nog) niet kan werken, feestjes, bezoekjes niet aankan, de deur een half uurtje uitkan.
Nu ben ik sinds kort ingeschreven bij de revalidatie. Die willen mij op de been gaan krijgen.
Heeft iemand van jullie ervaring met een hersenkneuzing?
Tips waar ik iets aan zou kunnen hebben?
Want als ik de artsen mag geloven, roept de een slapen en de ander doen. En hoe graag ik ook wil, mijn lichaam/ hoofd wil niet mee. Kortom ik word er nog even niet wijzer van.
thx
Ik ben in september van mijn fiets gereden door een busje. En heb daar zo bleek later een hersenkneuzing aan over gehouden. Ben met mijn hoofd op de straat terecht gekomen.
Nu ruim 4 maanden later begin ik een beetje op te knappen. Maar heb nog steeds veel last van hoofdpijn, drukke ruimtes, tv en muziek, mensen om me heen, concentratie en moe.
Want naast dat je je redelijk ellendig voelt, word je wereld ook wel heel klein. Omdat ik (nog) niet kan werken, feestjes, bezoekjes niet aankan, de deur een half uurtje uitkan.
Nu ben ik sinds kort ingeschreven bij de revalidatie. Die willen mij op de been gaan krijgen.
Heeft iemand van jullie ervaring met een hersenkneuzing?
Tips waar ik iets aan zou kunnen hebben?
Want als ik de artsen mag geloven, roept de een slapen en de ander doen. En hoe graag ik ook wil, mijn lichaam/ hoofd wil niet mee. Kortom ik word er nog even niet wijzer van.
thx
dinsdag 26 januari 2010 11:49
Ik heb het gehad en het zicht aan een oog verloren tijdens een klap. Ik ben wel blijven werken maar nog wel wat weken behoorlijk van de wereld, veel onderzoeken tussendoor.
Je rust pakken waar kan, maar niet alleen maar rusten. Actief blijven lijkt me raadzaam, sowieso omdat het samenhangt met je spierkracht (als je te lang te weinig doet) en een algemeen lamlendig gevoel, zodat je soms niet meer weet waar het aan ligt. Hou jezelf bezig, maar met rustmomenten tussendoor en dan niet op 100% kracht, maar op 40% (of iets...wat bij je past) Ik zou wel de regelmaat opzoeken, dat kan heel helend werken.
Je rust pakken waar kan, maar niet alleen maar rusten. Actief blijven lijkt me raadzaam, sowieso omdat het samenhangt met je spierkracht (als je te lang te weinig doet) en een algemeen lamlendig gevoel, zodat je soms niet meer weet waar het aan ligt. Hou jezelf bezig, maar met rustmomenten tussendoor en dan niet op 100% kracht, maar op 40% (of iets...wat bij je past) Ik zou wel de regelmaat opzoeken, dat kan heel helend werken.
dinsdag 26 januari 2010 12:06
Dat probeer ik ook heel erg. Maar merk wel dat ik steeds over mijn grenzen heen ga als ik te veel doe. En dan val ik weer terug. Helaas geef ik les. En kan ik de drukte in de te krappe school niet een half uur volhouden. Werk wel wat vanuit thuis om mijn dingen bij te houden. Maar kan me moeilijk concentreren.
Heb normaal een heel actief leven. Merk dat ik daardoor mijn grenzen niet aan geef. Gevalletje moet ik leren.. En wil dat ook.
Hoe is het nu met jou ? Is het lang geleden?
Heb normaal een heel actief leven. Merk dat ik daardoor mijn grenzen niet aan geef. Gevalletje moet ik leren.. En wil dat ook.
Hoe is het nu met jou ? Is het lang geleden?
dinsdag 26 januari 2010 12:10
In afwachting van een plek bij de revalidatiekliniek zou je het boek "De pijn de baas" op bol.com kunnen opsnorren. Het is momenteel helaas alleen tweedehands nog verkrijgbaar dacht ik.
In veel revalidatieklinieken wordt met dit boek gewerkt, het gaat niet alleen om pijn de baas worden, maar vooral het doseren van wat je doet en wanneer je wat doet wordt besproken.
Veel sterkte!!
In veel revalidatieklinieken wordt met dit boek gewerkt, het gaat niet alleen om pijn de baas worden, maar vooral het doseren van wat je doet en wanneer je wat doet wordt besproken.
Veel sterkte!!
Iets anders
dinsdag 26 januari 2010 12:23
dinsdag 26 januari 2010 12:33
Dat heb ik inderdaad overwogen. Maar de weg er naar toe kost helaas nog teveel energie. Dus ga als ik een chauffeur heb wel eens even heen om even een kop thee te drinken. Moet gewoon geduld hebben... Het zullen wel de eerste stappen zijn naar school om te gaan werken.
Ben al blij dat ik gewoon wat computer werk weer kan gaan doen. Dus ben wel een beetje aan de arbeid.
Ben blij dat je weer opgeknapt bent trouwens..
Ben al blij dat ik gewoon wat computer werk weer kan gaan doen. Dus ben wel een beetje aan de arbeid.
Ben blij dat je weer opgeknapt bent trouwens..
donderdag 28 januari 2010 17:05
Herkenbaar verhaal: mijn man is 17 jaar geleden geschept door een busje als voetganger: ook hersenkneuzing. Hij noemde het heel lang een lichte hersenbeschadiging, omdat het leek alsof hij alles kon, maar de gevolgen zijn blijvend en helemaal niet zo licht, en hij worstelt nog steeds met zijn grenzen die hij heel makkelijk overschrijdt. Hij is nu al een aantal jaar huisman, nadat hij eerst een hele tijd geprobeerd heeft om max. 20 uur per week te werken. Hij is slim en sportief, maar zit veel te snel door zijn energie heen omdat hij zich zo hard moet concentreren om te compenseren voor het wegvallen van wat automatische piloot-functies (bv een gesprek volgen met omgevingsgeluid etc.).
Hij heeft heel veel gehad aan informatie van de vereniging voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH): vereniging heet Cerebraal: na het ongeluk is hij eerst een aantal jaren helemaal niet begeleid, toen kreeg hij pas info van Cerebraal en bleek dat zijn klachten niet weg zouden gaan, hij is omgeschoold maar liep daar in vast en later ook in ander werk dat hij zelf had gevonden. Vervolgens is hij door een reintegratiecoach en begeleiding bij de Hoogstraat weer op de been geholpen, maar werk was eigenlijk te zwaar. Nu is hij dus huisman, en toevallig wordt hij komende maand ook pappa. Dat is wel spannend: we hadden altijd besloten om niet aan kinderen te beginnen omdat het nu al zo zwaar voor hem is, maar sommige dingen laten zich niet plannen
Hij heeft heel veel gehad aan informatie van de vereniging voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel (NAH): vereniging heet Cerebraal: na het ongeluk is hij eerst een aantal jaren helemaal niet begeleid, toen kreeg hij pas info van Cerebraal en bleek dat zijn klachten niet weg zouden gaan, hij is omgeschoold maar liep daar in vast en later ook in ander werk dat hij zelf had gevonden. Vervolgens is hij door een reintegratiecoach en begeleiding bij de Hoogstraat weer op de been geholpen, maar werk was eigenlijk te zwaar. Nu is hij dus huisman, en toevallig wordt hij komende maand ook pappa. Dat is wel spannend: we hadden altijd besloten om niet aan kinderen te beginnen omdat het nu al zo zwaar voor hem is, maar sommige dingen laten zich niet plannen
vrijdag 29 januari 2010 05:54
Wat vervelend dat je dat hebt overgehouden na gevallen te zijn met je fiets. Voor mij is het horen van deze klachten dagelijkse praktijk als verpleegkundige op een neuro afdeling.
Je klachten zijn heel normaal en kunnen ook nog wel even de tijd nemen om te verdwijnen. De enige tip die ik je kan geven is luisteren naar je eigen lijf. Wat niet wil wil niet en dat dan ook gewoon laten. Concentratiestoornissen zijn een veel gehoord probleem. Concentreer je dus op 1 ding tegelijk, plan wel activiteiten maar hou rekening met je vermoeidheid en pak je rust als je hem nodig hebt.
Hou er rekening mee dat het lichaam tijd nodig heeft om te herstellen. Bij een zwaar gebroken been is dat te zien, aan je hoofd alleen niet maar de schade is vaak net zo groot, dan niet groter.
Heel veel succes de komende maanden met revalideren. Zij hebben nog betere tips omdat zij daar nog meer ervaring mee hebben.
Bij vragen mag je me altijd een berichtje sturen.
Je klachten zijn heel normaal en kunnen ook nog wel even de tijd nemen om te verdwijnen. De enige tip die ik je kan geven is luisteren naar je eigen lijf. Wat niet wil wil niet en dat dan ook gewoon laten. Concentratiestoornissen zijn een veel gehoord probleem. Concentreer je dus op 1 ding tegelijk, plan wel activiteiten maar hou rekening met je vermoeidheid en pak je rust als je hem nodig hebt.
Hou er rekening mee dat het lichaam tijd nodig heeft om te herstellen. Bij een zwaar gebroken been is dat te zien, aan je hoofd alleen niet maar de schade is vaak net zo groot, dan niet groter.
Heel veel succes de komende maanden met revalideren. Zij hebben nog betere tips omdat zij daar nog meer ervaring mee hebben.
Bij vragen mag je me altijd een berichtje sturen.
zaterdag 30 januari 2010 14:52
Chickiejoe, beterschap gewenst. Doe rustig aan, en probeer wel bijv. elke dag een stukje te wandelen, zodat je een beetje basisconditie houdt.
Tegelijkertijd let er op dat je jezelf niet gaat forceren, nog maar geen bezoek, of hooguit 1 persoon tegelijkertijd.
Wat mij wel opvalt is dat de medici eigenlijk heel weinig weten van licht hersenletsel. Soms wordt gesteld dat je binnen een jaar alles weer kan of moet kunnen, maar de praktijk is lang niet altijd zo.
Sommige mensen houden hun leven lang klachten.
Tegelijkertijd let er op dat je jezelf niet gaat forceren, nog maar geen bezoek, of hooguit 1 persoon tegelijkertijd.
Wat mij wel opvalt is dat de medici eigenlijk heel weinig weten van licht hersenletsel. Soms wordt gesteld dat je binnen een jaar alles weer kan of moet kunnen, maar de praktijk is lang niet altijd zo.
Sommige mensen houden hun leven lang klachten.
zaterdag 30 januari 2010 15:12
Ik heb in 1995 een ernstig ongeluk gehad waarbij ik ook een hersenkneuzing opliep. In eerste instantie is daar geen aandacht naar uitgegaan omdat ik meerdere verwondingen had die op dat moment prioriteit hadden. Toen ik daarvan redelijk ging opknappen kwam de hersenkneuzing om de hoek kijken. Heel veel hoofdpijn, eigenlijk altijd. Korte termijngeheugen was bedroevend slecht en concentratie ook. Een boek lezen ging niet.
Ik heb toen verschillende onderzoeken gehad en daaruit bleek dat de linkerhersenhelft beschadigt was. Het moest vanzelf overgaan. Ik heb er dus niets voor ondernomen. Het enige was dat ik 2 keer per week therapie kreeg, maar dat was voor het totale plaatje, voor mijn hoofdpijn werd ik lekker gemasseerd.
UIteindelijk heb ik 1,5 jaar klachten gehad die lastig waren. Korte termijngeheugen kwam terug en de hoofdpijn werd steeds minder. Na 1,5 jaar ging ik weer aan het werk en dat ging boven verwachting heel erg goed.
Inmiddels zijn we dus heel veel jaren verder. Ik kan nu zeggen dat ik er wel wat aan over gehouden heb, maar er valt mee te leven. Ik heb een slecht geheugen gehouden, al is het veel verbeterd na het dramatische begin. En ik heb veel slaap nodig. Dat is wel eens lastig, maar valt ook prima mee te leven.
Ik weet wel dat ik altijd toegegeven heb aan mijn moeheid. Dus was ik moe, dan ging ik slapen. Had ik een feest in de planning, dan hield ik daar vantevoren rekening mee, maar dat wilde niet zeggen dat ik het feest ''aankon'', en het betekende vaak nog dagen rust nemen.
Ik hoop voor je dat je snel en goed opknapt. Sterkte !!!
Ik heb toen verschillende onderzoeken gehad en daaruit bleek dat de linkerhersenhelft beschadigt was. Het moest vanzelf overgaan. Ik heb er dus niets voor ondernomen. Het enige was dat ik 2 keer per week therapie kreeg, maar dat was voor het totale plaatje, voor mijn hoofdpijn werd ik lekker gemasseerd.
UIteindelijk heb ik 1,5 jaar klachten gehad die lastig waren. Korte termijngeheugen kwam terug en de hoofdpijn werd steeds minder. Na 1,5 jaar ging ik weer aan het werk en dat ging boven verwachting heel erg goed.
Inmiddels zijn we dus heel veel jaren verder. Ik kan nu zeggen dat ik er wel wat aan over gehouden heb, maar er valt mee te leven. Ik heb een slecht geheugen gehouden, al is het veel verbeterd na het dramatische begin. En ik heb veel slaap nodig. Dat is wel eens lastig, maar valt ook prima mee te leven.
Ik weet wel dat ik altijd toegegeven heb aan mijn moeheid. Dus was ik moe, dan ging ik slapen. Had ik een feest in de planning, dan hield ik daar vantevoren rekening mee, maar dat wilde niet zeggen dat ik het feest ''aankon'', en het betekende vaak nog dagen rust nemen.
Ik hoop voor je dat je snel en goed opknapt. Sterkte !!!
maandag 1 februari 2010 12:42
dank jullie wel voor jullie lieve reacties!
Het gaat gelukkig de ene dag beter dan de andere dag. En nu ik bij het revalidatiecentrum bij de hersenpoli aan de slag ben gegaan, merk ik dat ik wat rust krijg.
Je wordt begrepen. Het hoort allemaal bij de aandoening. Dat is erg fijn.
Na een gesprek werd het me wel duidelijk dat ik eigenlijk constant net over mijn grenzen heb geleefd. Waardoor ik steeds watten in mijn hoofd, vergeetachtig, traag en hoofdpijn bleef houden. Sta nu op een heel regelmatig leefpatroon met vaste slaap en wekuren. En merk dat ik daardoor wat op begin te krabbelen.
iemandanders: Gefeliciteerd met je zwangerschap! Zal wel even wennen zijn in het begindenk ik. Hoorde dat bij eartech in zeist oordoppen te koop waren, Die voor mensen die een hersenkneuzing en niet tegen drukte kunnen heel goed zijn. Dat is voor mij nog niet aan de orde. maar misschien iets voor je man?
Schaap.. Het is inderdaad heel moeilijk voor de omgeving. En heb mijn omgeving ook maar opgegeven voor een cursus, omgaan met mensen met een hersenletsel. Want het is vrij lastig om met me om te gaan op dit moment denk ik. je ziet niet veel en ben behoorlijk scherp en redelijk op tempo. Tot de grens er is. En dan loopt mijn ballon leeg en kan ik niets meer.
heb gister een boekje met tips gekregen van een vriendin van me. Van de sintmaartens kliniek. Mocht je die willen dan kan ik hem wel mailen.
Tinydancer. Ze weten gelukkig steeds meer.. Het is heel complex. die hersenen. rust ritme en regelmaat schijnt het beste te zijn. Wel lastig voor een enthousiast stuiterkonijn als ik. Maar leer het wel.. Ze hadden het bij mij over 2 jaar. Ben in ieder geval tot juli op school uit de planning gehaald door de arbo. Ben wel blij dat ze het serieus nemen.
imp. Ben blij dat je weer zo ver bent opgeknapt!
Ben een warhoofd met een boekje met aantekeningen aan mijn hand vast gemaakt. Als ik die niet bij me heb, ben ik een drama. En als ik hem ergens laat liggen, ben ik hem kwijt. Lijk echt op mijn dementerende oma.
Zinnen formuleren en dingen opschrijven gaat me gelukkig weer wat beter af. Dat train ik mezelf ook. Want was in het begin echt een toerist in eigenland. Met die onsamenhangende zinnen. ( dus lang leve word en knip en plak in het forum... )
Nogmaals bedankt voor jullie medeleven.
Het gaat gelukkig de ene dag beter dan de andere dag. En nu ik bij het revalidatiecentrum bij de hersenpoli aan de slag ben gegaan, merk ik dat ik wat rust krijg.
Je wordt begrepen. Het hoort allemaal bij de aandoening. Dat is erg fijn.
Na een gesprek werd het me wel duidelijk dat ik eigenlijk constant net over mijn grenzen heb geleefd. Waardoor ik steeds watten in mijn hoofd, vergeetachtig, traag en hoofdpijn bleef houden. Sta nu op een heel regelmatig leefpatroon met vaste slaap en wekuren. En merk dat ik daardoor wat op begin te krabbelen.
iemandanders: Gefeliciteerd met je zwangerschap! Zal wel even wennen zijn in het begindenk ik. Hoorde dat bij eartech in zeist oordoppen te koop waren, Die voor mensen die een hersenkneuzing en niet tegen drukte kunnen heel goed zijn. Dat is voor mij nog niet aan de orde. maar misschien iets voor je man?
Schaap.. Het is inderdaad heel moeilijk voor de omgeving. En heb mijn omgeving ook maar opgegeven voor een cursus, omgaan met mensen met een hersenletsel. Want het is vrij lastig om met me om te gaan op dit moment denk ik. je ziet niet veel en ben behoorlijk scherp en redelijk op tempo. Tot de grens er is. En dan loopt mijn ballon leeg en kan ik niets meer.
heb gister een boekje met tips gekregen van een vriendin van me. Van de sintmaartens kliniek. Mocht je die willen dan kan ik hem wel mailen.
Tinydancer. Ze weten gelukkig steeds meer.. Het is heel complex. die hersenen. rust ritme en regelmaat schijnt het beste te zijn. Wel lastig voor een enthousiast stuiterkonijn als ik. Maar leer het wel.. Ze hadden het bij mij over 2 jaar. Ben in ieder geval tot juli op school uit de planning gehaald door de arbo. Ben wel blij dat ze het serieus nemen.
imp. Ben blij dat je weer zo ver bent opgeknapt!
Ben een warhoofd met een boekje met aantekeningen aan mijn hand vast gemaakt. Als ik die niet bij me heb, ben ik een drama. En als ik hem ergens laat liggen, ben ik hem kwijt. Lijk echt op mijn dementerende oma.
Zinnen formuleren en dingen opschrijven gaat me gelukkig weer wat beter af. Dat train ik mezelf ook. Want was in het begin echt een toerist in eigenland. Met die onsamenhangende zinnen. ( dus lang leve word en knip en plak in het forum... )
Nogmaals bedankt voor jullie medeleven.
vrijdag 13 augustus 2010 19:55
zaterdag 23 september 2017 20:52
Wat voor een boekje heb je gekregen van het Sint maartens kliniek ik heb daar gerevalideerd maar nooit iets gekregen zou graag meer willen lezen hier over.chickiejoe schreef: ↑01-02-2010 12:42dank jullie wel voor jullie lieve reacties!
Het gaat gelukkig de ene dag beter dan de andere dag. En nu ik bij het revalidatiecentrum bij de hersenpoli aan de slag ben gegaan, merk ik dat ik wat rust krijg.
Je wordt begrepen. Het hoort allemaal bij de aandoening. Dat is erg fijn.
Na een gesprek werd het me wel duidelijk dat ik eigenlijk constant net over mijn grenzen heb geleefd. Waardoor ik steeds watten in mijn hoofd, vergeetachtig, traag en hoofdpijn bleef houden. Sta nu op een heel regelmatig leefpatroon met vaste slaap en wekuren. En merk dat ik daardoor wat op begin te krabbelen.
iemandanders: Gefeliciteerd met je zwangerschap! Zal wel even wennen zijn in het begindenk ik. Hoorde dat bij eartech in zeist oordoppen te koop waren, Die voor mensen die een hersenkneuzing en niet tegen drukte kunnen heel goed zijn. Dat is voor mij nog niet aan de orde. maar misschien iets voor je man?
Schaap.. Het is inderdaad heel moeilijk voor de omgeving. En heb mijn omgeving ook maar opgegeven voor een cursus, omgaan met mensen met een hersenletsel. Want het is vrij lastig om met me om te gaan op dit moment denk ik. je ziet niet veel en ben behoorlijk scherp en redelijk op tempo. Tot de grens er is. En dan loopt mijn ballon leeg en kan ik niets meer.
heb gister een boekje met tips gekregen van een vriendin van me. Van de sintmaartens kliniek. Mocht je die willen dan kan ik hem wel mailen.
Tinydancer. Ze weten gelukkig steeds meer.. Het is heel complex. die hersenen. rust ritme en regelmaat schijnt het beste te zijn. Wel lastig voor een enthousiast stuiterkonijn als ik. Maar leer het wel.. Ze hadden het bij mij over 2 jaar. Ben in ieder geval tot juli op school uit de planning gehaald door de arbo. Ben wel blij dat ze het serieus nemen.
imp. Ben blij dat je weer zo ver bent opgeknapt!
Ben een warhoofd met een boekje met aantekeningen aan mijn hand vast gemaakt. Als ik die niet bij me heb, ben ik een drama. En als ik hem ergens laat liggen, ben ik hem kwijt. Lijk echt op mijn dementerende oma.
Zinnen formuleren en dingen opschrijven gaat me gelukkig weer wat beter af. Dat train ik mezelf ook. Want was in het begin echt een toerist in eigenland. Met die onsamenhangende zinnen. ( dus lang leve word en knip en plak in het forum... )
Nogmaals bedankt voor jullie medeleven.
zaterdag 23 september 2017 21:02
Het is nu 6 maanden geleden voor mij dat ik mijn hersen kneuzing heb op gelopen en nog veel klachten heb hoop zo dat het nog beter word zodat ik weer kan werken,iets kan ondernemen met mijn kids minder moe ben beter tegen geluiden kan en tegen drukte kan .
Ben nu met dag schema's bezig zodat ik niet over mijn grens heen ga zodat het helemaal fout gaat dat grenzen zoeken is lastig
Ben nu met dag schema's bezig zodat ik niet over mijn grens heen ga zodat het helemaal fout gaat dat grenzen zoeken is lastig
