Hoe kan ik mijn moeder nu troosten

13-11-2017 20:55 19 berichten
Mijn vader is donderdag overleden, ik probeer ondanks mijn verdriet, sterk voor haar te zijn. Alleen is mijn oma en haar moeder vandaag overleden. Ik weet even niet meer hoe ik mijn moeder moet steunen, ook omdat mijn verdriet te sterk is
Alle reacties Link kopieren
:hug:

Wat is troosten voor jou? En voor je moeder?

Samen heel verdrietig zijn kan ook.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het voor iedereen t beste is om te voelen wat je voelt. Probeer niet sterk te zijn. Laat t komen zoals t komt. Dan kan je elkaar vinden in t verdriet. Hoe je er voor elkaar kunt zijn komt vanzelf, maar je maakt t lastig als je je sterk houd.

Heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Ach lieverd, wat veel verdriet zo tegelijkertijd :hug:
Je móet nu even niets hoor. Houdt je moeder stevig vast en zeg dat je van elkaar houdt, dat is al genoeg. De rest moet slijten maar dat duurt nog wel even...
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
Wat een verdriet. Soms valt er even niet te troosten. Soms moet je verdrietig zijn. Sla een arm om haar heen, help haar met de organisatie van begrafenis/crematie. Verdriet heeft nut...verdriet helpt je bij verwerking.
pff, dat is wel heel veel tegelijk zeg. :sigh:

En wat je voor je moeder kunt doen, is moeilijk zeg. Er zijn voor haar, helpen om dingen te regelen, eten voor haar koken. Een schouder om te huilen, met haar praten over je vader en je oma.
Alle reacties Link kopieren
Och jee... wat heftig. Gecondoleer met opnieuw een heftig verlies.

Je kan er denk ik alleen maar zijn.
Kop koffie, glas water, doos cleenex, wasje doen, eten in huis halen, effe de rommeltjes opruimen, luisteren. Helpen met regelen, adviseren als ze erom vraagt. Want hoe kan iemand die binnen een week haar man en moeder verliest getroost worden? Daar valt nu niet tegen aan te troosten dus is het verdriet enorm en dat is er gewoon. Daar valt niets tegen te doen en dan kan je er alleen maar zijn.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Toen mijn vader overleed kon ik er emotioneel niet voor mijn moeder zijn. Je hebt beiden je eigen verdriet en je eigen proces. Ik heb mijn verdriet met mijn vrienden verwerkt, mijn moeder met de hare. Inmiddels gaat 't weer prima tussen ons, maar in 't begin voelde het gemis van mijn vader echt als 'n amputatie zonder verdoving.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd, wat erg zeg. Troosten kun je niet. Het is geen kwestie van: kusje erop. Of: "alles komt weer goed". Het komt namelijk nooit meer goed, het is gewoon echt allerverschrikkelijkst erg, en ooit ga je ermee leren leven, maar zover is het nog lang niet. En daarom kun je alleen maar gewoon samen heel verdrietig zijn. Samen alles regelen, proberen de praktische zaken gedaan te krijgen of deze uitbesteden. Dus als iemand zegt: "als ik wat kan doen moet je het zeggen...". Dan zeg je gelijk: "Oh wacht ik heb hier een mand met strijken, die zal ik je even mee geven." Dat soort dingen gaat jou namelijk ook helemaal niet lukken. En verder samen huilen, lachen, herinneringen ophalen, muziek luisteren. Maar troosten nee ...
Alle reacties Link kopieren
:hug:

Gewoon samen zijn kan ook veel troost geven. Er hoeft niet altijd wat gezegd worden. Misschien kun je haar wat ontlasten tijdens het regelen van de begrafenissen. Maar neem ook tijd voor je eigen verdriet. :rose:
Lach hard, duik diep, kom terug..
Ooh zeer zeker heb ik geholpen met het regelen met de uitvaart van mijn vader, voor deel staat ze zeer zeker niet alleen. Alleen nu blokkeer ik, mijn emoties nemen even de overhand en dat mag eigenlijk niet de komende drie dagen.
Alle reacties Link kopieren
Zo.maar schreef:
13-11-2017 23:46
Ooh zeer zeker heb ik geholpen met het regelen met de uitvaart van mijn vader, voor deel staat ze zeer zeker niet alleen. Alleen nu blokkeer ik, mijn emoties nemen even de overhand en dat mag eigenlijk niet de komende drie dagen.
Jawel want ook jij heb jouw papa en oma verloren. :hug:
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Gecondoleerd. :hug:

En een tip: niet sterk proberen te zijn als je zelf ingestort op de grond ligt.

Je bent je vader en je oma verloren in heel korte tijd, dat is gewoon ontzettend zwaar. Je hoeft je niet groter of sterker te houden voor je moeder, jouw verlies is niet kleiner dan het hare. Het is mooi als je troost vindt bij elkaar, maar de realiteit is dat in veel gevallen mensen bij zo'n groot verdriet er even alleen voor zichzelf kunnen zijn. En dat is niet gek of slecht of verkeerd. Net zo goed als je moeder ook niet sterk voor jou kan zijn nu, kun jij dat omgekeerd ook even niet. Heel normaal, dat is niet iets waar je je schuldig om moet voelen of in bochten voor moet wringen. Wees maar gewoon even zelf verdrietig. :hug:
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
Alle reacties Link kopieren
Och zeg, wat naar.
Huil samen op de bank, naast elkaar. Woorden zijn niet nodig.
:hug:
Bedankt voor de berichtjes, we gaan er door heen komen
Zo.maar schreef:
13-11-2017 23:46
Ooh zeer zeker heb ik geholpen met het regelen met de uitvaart van mijn vader, voor deel staat ze zeer zeker niet alleen. Alleen nu blokkeer ik, mijn emoties nemen even de overhand en dat mag eigenlijk niet de komende drie dagen.
Jawel hoor! :hug: Heel veel sterkte. Wat een immens verdriet.

Durf hulp te vragen TO. Moest je een vriendin van mij zijn, zou ik met heel veel liefde helpen waar ik kan zodat jij tijd hebt voor jouw verdriet. Dat heeft even prioriteit nu. Wat je moeder betreft denk ik dat je niet meer kan doen dan je nu doet. Jij bent een hele lieve dochter.
Alle reacties Link kopieren
Bearnaise schreef:
14-11-2017 11:51
Jawel hoor! :hug: Heel veel sterkte. Wat een immens verdriet.

Durf hulp te vragen TO. Moest je een vriendin van mij zijn, zou ik met heel veel liefde helpen waar ik kan zodat jij tijd hebt voor jouw verdriet. Dat heeft even prioriteit nu. Wat je moeder betreft denk ik dat je niet meer kan doen dan je nu doet. Jij bent een hele lieve dochter.
Dit!

Heel veel sterkte en probeer hulp in te schakelen en tijd voor jezelf te nemen :hug:
Gelukkig, alles achter de rug, we zijn er doorgekomen, tot vanochtend.... mijn schoonmoeder in de stoel overleden. Ik sta op een automatische piloot, dit is even teveel
Alle reacties Link kopieren
Ohhhh, wat verschrikkelijk... Nog verbijsterd van het overlijden van je vader, komt dat van je oma erbij en nu, nu je denkt weer op je pootjes te zijn geland, begint het nog eens overnieuw met het overlijden van je schoonmoeder... Ik kan me niet anders voorstellen dan dat je nu opnieuw even instort...
Ik wil je een heel dikke knuffel geven en de hoop uitspreken dat je nog steeds weet bij wie je terecht kan om je verhaal te doen, bij wie je steun kunt vinden en die je kan helpen om opnieuw te aarden. Want wat je anderhalve maand geleden gelukt is, gaat je nu weer lukken. Maar dat je dat nu even niet ziet kan ik me goed voorstellen. Sta het jezelf toe om het even niet te weten, om even flink te huilen en je verdriet te uiten. Niet alleen vandaag, maar zo vaak en zo lang als jij daar behoefte aan hebt. 'Het leven gaat door' komt wel weer, eerst je verdriet over deze drie weggevallen familieleden.
Heel veel sterkte de komende tijd!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven