Overig
alle pijlers
Thuis wonen
donderdag 11 januari 2018 00:28
Wat is een 'normale' leeftijd om het huis uit te gaan?
Ik ben nu 24 jaar oud en woon nog bij mijn ouders. Dat ik enigst kind ben heeft hier misschien ook iets mee te maken. De band met mijn ouders is goed, er is voor mij simpelweg geen reden om het huis uit te gaan. Hier heb ik met niemand iets te maken, mijn ouders laten mij rustig mijn gang gaan ( binnen beperken, waar ik mee kan leven ).
Op dit moment volg ik een BBL opleiding waar ik over twee jaar mee klaar hoop te zijn. Dan wil ik wel eens gaan kijken naar een huisje.
Daarnaast heb ik ook een vriend, al bijna drie jaar. Alleen voel ik totaal geen behoefte om samen te gaan wonen met hem.
Wat denken jullie?
Ik ben nu 24 jaar oud en woon nog bij mijn ouders. Dat ik enigst kind ben heeft hier misschien ook iets mee te maken. De band met mijn ouders is goed, er is voor mij simpelweg geen reden om het huis uit te gaan. Hier heb ik met niemand iets te maken, mijn ouders laten mij rustig mijn gang gaan ( binnen beperken, waar ik mee kan leven ).
Op dit moment volg ik een BBL opleiding waar ik over twee jaar mee klaar hoop te zijn. Dan wil ik wel eens gaan kijken naar een huisje.
Daarnaast heb ik ook een vriend, al bijna drie jaar. Alleen voel ik totaal geen behoefte om samen te gaan wonen met hem.
Wat denken jullie?
zondag 14 januari 2018 09:26
In mijn familie waren mijn broer en ik de enige kinderen die gingen studeren. Al mijn neven en nichten gingen zo snel mogelijk werken.
Ik spreek ze nooit meer, maar ik weet wel dat ze inmiddels vrijwel allemaal getrouwd zijn en kinderen hebben en voor zichzelf zorgen zeg maar.
Of ze het liever anders gewild hadden weet ik niet.
Maar zo aan de buitenkant bezien zijn mijn broer en ik uiteindelijk het minst succesvol geworden.
En wij komen allemaal uit de Randstad en wonen nog redelijk in de buurt van waar we geboren zijn.
Ik denk dat bij dat soort 'keuzes' zo veel factoren meespelen dat er eigenlijk geen conclusies aan te verbinden zijn.
Ik spreek ze nooit meer, maar ik weet wel dat ze inmiddels vrijwel allemaal getrouwd zijn en kinderen hebben en voor zichzelf zorgen zeg maar.
Of ze het liever anders gewild hadden weet ik niet.
Maar zo aan de buitenkant bezien zijn mijn broer en ik uiteindelijk het minst succesvol geworden.
En wij komen allemaal uit de Randstad en wonen nog redelijk in de buurt van waar we geboren zijn.
Ik denk dat bij dat soort 'keuzes' zo veel factoren meespelen dat er eigenlijk geen conclusies aan te verbinden zijn.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 09:37
Solomio, bedoel je dat niets (per se) is wat het lijkt? Dat hetgene dat ik zie als uitzichtloosheid/mistroostigheid/kansarm in werkelijkheid als waar geluk kan voelen en hetgeen ik zie als vrijheid/zorgeloosheid dat in werkelijkheid niet hoeft te zijn.
Dat het allemaal (beide kanten op) schijn kan zijn?
Dat het allemaal (beide kanten op) schijn kan zijn?
zondag 14 januari 2018 09:39
Ook dat.NYC schreef: ↑14-01-2018 09:37Solomio, bedoel je dat niets (per se) is wat het lijkt? Dat hetgene dat ik zie als uitzichtloosheid/mistroostigheid/kansarm in werkelijkheid als waar geluk kan voelen en hetgeen ik zie als vrijheid/zorgeloosheid dat in werkelijkheid niet hoeft te zijn.
Dat het allemaal (beide kanten op) schijn kan zijn?
Maar ik bedoel vooral: wat voor de één uitzichtloos is, kan voor een ander het ultieme geluk zijn.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 09:46
Zit wat in. Maar zijn er dan eigenlijk wel algemene factoren die voor mensen het welzijn en hun geluk vergroten of zit daar vooral veel interpretatie bij?
Zijn er geen factoren die multiproblematiek binnen gezinnen en voor individuen vergroten of verkleinen of is alles totale willekeur?
zondag 14 januari 2018 10:23
Ik denk dat er mss wel iets erfelijks meespeelt, maar ik denk dat het heel vaak willekeur, toeval, mazzel en pech zijn.NYC schreef: ↑14-01-2018 09:46Zit wat in. Maar zijn er dan eigenlijk wel algemene factoren die voor mensen het welzijn en hun geluk vergroten of zit daar vooral veel interpretatie bij?
Zijn er geen factoren die multiproblematiek binnen gezinnen en voor individuen vergroten of verkleinen of is alles totale willekeur?
En duizend wegen naar Rome.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 10:34
NYC schreef: ↑14-01-2018 08:50Solomio, ik heb juist het idee dat er juist ook veel kinderen die toch al in de randstad wonen op kamers gaan daar waar veel kinderen in uithoeken nooit gaan.
Maar zoals ik al eerder schreef, degenen die ik hier ontmoet zijn logischerwijs de "blijvers" want de groep die is gegaan is weg.
En van een groep heb ik ook het idee dat ze gedemotiveerd worden al zouden ze wíllen studeren. "Ach doe nou maar gewoon een opleiding van ROC zus of hogeschool zo. Anders krijg je het nog hoog in je bol."
In de voetsporen van je ouders treden hoeft geen probleem te zijn maar wat nu als die voetsporen juist leiden tot problemen en deze in stand houden?
Ik woon in een dorp, hartje Randstad en ik zie dat hier niet. Juist omdat bijna alles hier redelijk makkelijk bereikbaar is, zie ik veel van die jongeren heel afgewogen keuzes maken. Ik zie ook jongeren die wat minder weloverwogen doen. Alle uitersten komen hier voor.
Factoren die naast bereikbaarheid van de universiteit hogeschool meespelen zijn: thuissituatie, sport, bijbaan, sociale groep, karakter, praktische zaken. Niet per se in deze volgorde.
Bij de sportvereniging houden we met de oudere jeugd en de senioren elk seizoen een individueel gesprek over hun sportieve ambities voor dit seizoen een mogelijk ook het volgende seizoen. In die gesprekjes komen dingen als vervolgopleiding en op kamers gaan ook aan bod, vandaar dat ik van een select groepje weet wat jongeren hierin kiezen en soms ook waarom.
(Wat ik zie is dus geen algemene tendens maar iets binnen ons dorp en onze vereniging. +) 20 jongeren per jaar waarvan een aantal dezelfde jongeren elk jaar)
zondag 14 januari 2018 10:40
NYC schreef: ↑14-01-2018 09:46Zit wat in. Maar zijn er dan eigenlijk wel algemene factoren die voor mensen het welzijn en hun geluk vergroten of zit daar vooral veel interpretatie bij?
Zijn er geen factoren die multiproblematiek binnen gezinnen en voor individuen vergroten of verkleinen of is alles totale willekeur?
Ik denk dat er zeker wel factoren zijn die de KANS OP multiproblematiek verhogen. Toch doen zich niet in alle gezinnen waar die kans hoog ook standaard die problemen voor.
Er zijn kinderen die dankzij hun thuissituatie goed terecht komen en er zijn er die dat ondanks hun thuissituatie doen.
zondag 14 januari 2018 12:04
Ach ja, laten we er maar vanuit gaan dat alle ouders redeneren vanuit wat zij het beste voor hun kind vinden. En zo lang ze ook goed in het oog houden wat de wensen en behoeften van hun kind zijn komt het vaak wel goed.
Ik ben/was alleen verbaasd over dat "verwachtingen" zo enorm kunnen verschillen per regio. Of ik weet niet per se of het regio is. Maar ik had niet meer gedacht dat mensen van mijn eigen leeftijd opgevoed konden zijn met het idee dat studeren alleen "geaccepteerd
" is als je voor geneeskunde wil kiezen.
Hoe denken jullie eigenlijk over die visie en waar zou dit mee te maken hebben?
Ik ben/was alleen verbaasd over dat "verwachtingen" zo enorm kunnen verschillen per regio. Of ik weet niet per se of het regio is. Maar ik had niet meer gedacht dat mensen van mijn eigen leeftijd opgevoed konden zijn met het idee dat studeren alleen "geaccepteerd
" is als je voor geneeskunde wil kiezen.
Hoe denken jullie eigenlijk over die visie en waar zou dit mee te maken hebben?
zondag 14 januari 2018 12:17
Natuurlijk zijn er allerlei factoren die het makkelijker of moeilijker maken om uiteindelijk een tevreden, gelukkig leven te leiden.
De belangrijkste 'algemene factoren' die het makkelijker maken om een tevreden mens te worden, zijn volgens mij: een solide, gelukkige thuisbasis, gezondheid, een positieve, motiverende omgeving, toegang tot goed onderwijs, goede sociale vaardigheden, financiële mogelijkheden en zo min mogelijk verdrietige gebeurtenissen.
Kortom, allemaal zaken die je keuzemogelijkheden vergroten.
De belangrijkste 'algemene factoren' die het makkelijker maken om een tevreden mens te worden, zijn volgens mij: een solide, gelukkige thuisbasis, gezondheid, een positieve, motiverende omgeving, toegang tot goed onderwijs, goede sociale vaardigheden, financiële mogelijkheden en zo min mogelijk verdrietige gebeurtenissen.
Kortom, allemaal zaken die je keuzemogelijkheden vergroten.
zondag 14 januari 2018 12:53
Sorry maar ik vind dat je een hele beperkte en vreemde blik op de samenleving hebt.NYC schreef: ↑13-01-2018 14:50Ik heb redelijk wat jaren gestudeerd/op kamers gewoond/eventjes gewerkt/weer opnieuw gestudeerd en zodoende veel studenten ontmoet. Eigenlijk iedereen op kamers. En deze manier van leven kwam en komt -althans op mij- leuker en relaxter over dan veel thuiswoners bij wie ik altijd het idee krijg dat hun leven zo snél mogelijk in het leven van "gaan werken" staat.
Weliswaar wordt werk uit handen genomen doordat deze studenten/scholieren niet zelf hoeven te wassen en koken maar ik vind tegelijkertijd ook dat ze vaker klaargestoomd worden om heel vlug aan de bak te gaan. Soms moet nog kostgeld betaald worden. Niet omdat dat financieel moet maar omdat dat straks met een eigen huis ook moet.
zondag 14 januari 2018 13:29
Alsof iedereen die op kamers woont dit doet? Sociale contacten opdoen buiten die van de basis- en middelbare school en je ouders invloed, reizen buiten de kaders van de plek waar je bent opgegroeid en experimenteren met meerdere vormen van denken en leven horen wat mij betreft wel bij de weg naar volwassenheid.Moiren’ schreef: ↑13-01-2018 23:09Op kamers gaan, je x aantal keer per week laveloos zuipen en 3x per week een andere ons (wat hier zo gepromoot wordt) vind ik niet volwassen.
In een studentenhuis een kamer hebben vind ik alles behalve je eigen toko runnen.
Midden 20+ vind ik ook weer wat anders dan de hier veel genoemde max 20.
Misschien lijkt het alsof mensen die lang thuiswonen en vervolgens direct een huis kopen en fulltime werken, heel volwassen zijn, maar feitelijk kopiëren ze 1 op 1 het gedrag van hun ouders.
Mensen die voor zichzelf dingen hebben uitgezocht, een periode echt zelfstandig hebben gewoond en onafhankelijk hebben leren denken van hun ouders opvattingen/denkbeelden, vind ik veel meer eigen en dus veel meer volwassen op hun 30e, dan mensen die altijd hebben gedaan wat het meest in de lijn der verwachtingen ligt.
zondag 14 januari 2018 13:58
Daar ben ik het wel mee eens. Hoewel je in zekere zin ook kunt stellen dat iemand die dat allemaal wél doet dat ook juist kan doen omdat juist dát in de lijn der verwachtingen ligt.N00R85 schreef: ↑14-01-2018 13:29Alsof iedereen die op kamers woont dit doet? Sociale contacten opdoen buiten die van de basis- en middelbare school en je ouders invloed, reizen buiten de kaders van de plek waar je bent opgegroeid en experimenteren met meerdere vormen van denken en leven horen wat mij betreft wel bij de weg naar volwassenheid.
Misschien lijkt het alsof mensen die lang thuiswonen en vervolgens direct een huis kopen en fulltime werken, heel volwassen zijn, maar feitelijk kopiëren ze 1 op 1 het gedrag van hun ouders.
Mensen die voor zichzelf dingen hebben uitgezocht, een periode echt zelfstandig hebben gewoond en onafhankelijk hebben leren denken van hun ouders opvattingen/denkbeelden, vind ik veel meer eigen en dus veel meer volwassen op hun 30e, dan mensen die altijd hebben gedaan wat het meest in de lijn der verwachtingen ligt.
zondag 14 januari 2018 13:59
Dat mag hoor.N00R85 schreef: ↑14-01-2018 13:29Alsof iedereen die op kamers woont dit doet? Sociale contacten opdoen buiten die van de basis- en middelbare school en je ouders invloed, reizen buiten de kaders van de plek waar je bent opgegroeid en experimenteren met meerdere vormen van denken en leven horen wat mij betreft wel bij de weg naar volwassenheid.
Misschien lijkt het alsof mensen die lang thuiswonen en vervolgens direct een huis kopen en fulltime werken, heel volwassen zijn, maar feitelijk kopiëren ze 1 op 1 het gedrag van hun ouders.
Mensen die voor zichzelf dingen hebben uitgezocht, een periode echt zelfstandig hebben gewoond en onafhankelijk hebben leren denken van hun ouders opvattingen/denkbeelden, vind ik veel meer eigen en dus veel meer volwassen op hun 30e, dan mensen die altijd hebben gedaan wat het meest in de lijn der verwachtingen ligt.
Als ik al die studentencorpora door de stad zie brallen zie ik weinig zelfstandig denken. Slechts conformeren en weinig verdieping.
zondag 14 januari 2018 14:04
Bewust zijn van de beslissingen die je neemt en ze kunnen onderbouwen met valide argumenten.
In staat zijn tot zelfreflectie en bijsturing van het eigen gedrag.
En zelfredzaamheid.
Vind ik.
zondag 14 januari 2018 14:08
Je brengt dingen met elkaar in verband die niet of nauwelijks verband houden met elkaar.N00R85 schreef: ↑14-01-2018 13:29Alsof iedereen die op kamers woont dit doet? Sociale contacten opdoen buiten die van de basis- en middelbare school en je ouders invloed, reizen buiten de kaders van de plek waar je bent opgegroeid en experimenteren met meerdere vormen van denken en leven horen wat mij betreft wel bij de weg naar volwassenheid.
Misschien lijkt het alsof mensen die lang thuiswonen en vervolgens direct een huis kopen en fulltime werken, heel volwassen zijn, maar feitelijk kopiëren ze 1 op 1 het gedrag van hun ouders.
Mensen die voor zichzelf dingen hebben uitgezocht, een periode echt zelfstandig hebben gewoond en onafhankelijk hebben leren denken van hun ouders opvattingen/denkbeelden, vind ik veel meer eigen en dus veel meer volwassen op hun 30e, dan mensen die altijd hebben gedaan wat het meest in de lijn der verwachtingen ligt.
Onafhankelijk leren denken hangt niet samen met onafhankelijk wonen.
Echt, ik heb een kind dat zeer onafhankelijk kan denken, maar niet onafhankelijk kan wonen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 14:10
Die vind ik wel erg belangrijk merk ik.
En die kun je overal leren, maar de meeste mensen leren em helemaal niet, ondanks hun vele reizen en vroeg zelfstandig wonen.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 15:34
Ik denk dat het vroeg zelfstandig wonen vooral als doel heeft dat het handig is om niet te ver van je opleiding te zitten. Zodat de reistijd niet te belastend is. Zodat je zin hebt samen met je medestudenten aan projecten kunt werken etc en dan niet nog uren hoeft te reizen.
zondag 14 januari 2018 16:35
Andere culturen, andere gewoontes.
Al die dingen die je in het multiculturele Nederland tegenwoordig ook prima kunt leren, maar daar zijn de meesten dan weer niet zo in geïnteresseerd.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 16:49
Oja, dat was wel een toevoeging geweest. Dat kom ik in mijn werkveld niet tegen.
Sowieso is ‘thuis wonen’ een suffe term, want als het een beetje meezit woon je altijd thuis.
zondag 14 januari 2018 17:07
Als je elke week hetzelfde doet dan leer je minder, dan wanneer je eens iets anders doet, ergens anders woont, een studie volgt, op reis gaat, met anderen samenwoont, zelf moet leren hoe je je huishouden doet, je financiën regelt, etc etc. Dat lijkt me evident.
Iemand die iedere dag om 7.23 de bus neemt naar de dichtstbijzijnde stad en daar in een fabriek dezelfde handeling uitvoert, om om 17.12 de bus weer terug te nemen en aan te schuiven aan een tafel waar hij al 25 jaar aan eet met dezelfde mensen waar hij al 25 jaar mee samen eet, met een moeder die de was doet en alles regelt en dan in het weekend naar voetbal met dezelfde vrienden als die hij vanaf zijn 4e al kent, zal minder leren, omdat elke week hetzelfde is. Op een bepaald moment weet je het wel en is je leven veilig en voorspelbaar. Sommige mensen gedijen hier prima op en daar is niks mis mee, maar volwassen vind ik het niet echt als alles nog voor je wordt gedaan en je nooit eigen initiatief hebt getoond om zelf iets te doen of te verzinnen.
Eerst maar eens op eigen benen leren staan en nee, dat leer je niet als je moeder alles voor je doet en je natje en droogje gegarandeerd zijn, onafhankelijk van je eigen inzet.
Iemand die iedere dag om 7.23 de bus neemt naar de dichtstbijzijnde stad en daar in een fabriek dezelfde handeling uitvoert, om om 17.12 de bus weer terug te nemen en aan te schuiven aan een tafel waar hij al 25 jaar aan eet met dezelfde mensen waar hij al 25 jaar mee samen eet, met een moeder die de was doet en alles regelt en dan in het weekend naar voetbal met dezelfde vrienden als die hij vanaf zijn 4e al kent, zal minder leren, omdat elke week hetzelfde is. Op een bepaald moment weet je het wel en is je leven veilig en voorspelbaar. Sommige mensen gedijen hier prima op en daar is niks mis mee, maar volwassen vind ik het niet echt als alles nog voor je wordt gedaan en je nooit eigen initiatief hebt getoond om zelf iets te doen of te verzinnen.
Eerst maar eens op eigen benen leren staan en nee, dat leer je niet als je moeder alles voor je doet en je natje en droogje gegarandeerd zijn, onafhankelijk van je eigen inzet.
