Overig
alle pijlers
Lastige relatie met mijn pleegmoeder
vrijdag 9 februari 2018 13:50
Hallo allemaal,
Ik heb momenteel een moeizame band met mijn pleegmoeder. Op mijn 16e kwam ik bij haar inwonen, thuis ging het erg moeizaam mijn beide ouders zijn psychisch erg labiel en ook niet meer in beeld. Ik was een vriendin van haar dochter (nu mijn pleegzus) en hun wouden mij graag opvangen. In de 2 jaar dat ik daar woonde zijn we ontzettend close geworden met zijn 3tjes, het voelde voor mij echt alsof ik in het gezin hoorde. Hun gaven ook aan mij echt als dochter en zus te zien. Op mijn 18e ging ik weg en op kamers wonen, ik kwam geregeld nog over de vloer daar.
Nou is ze de afgelopen tijd erg veranderd, ook heel erg ten opzichte van mij. Ik ben 3 maanden geleden ongepland zwanger geworden en ik heb ervoor gekozen het kindje te houden. Ze schrok eerst wel even, maar gaf een paar dagen later aan blij te zijn oma te worden. Nou heeft ze anderhalve maand geleden een woedeuitbarsting gekregen en heeft ze verschrikkelijk dingen tegen mij geschreeuwd. Dat ik een slechte moeder wordt, dat ik mijn kind in zijn broek zou laten plassen omdat ik het belangrijker vond spullen voor mijzelf te kopen dan luiers voor de kleine (?) Dat ze het kind persoonlijk weg zou laten halen als het niet goed ging etc. Maar ook dingen dat het haar niet boeit dat ik ergens dood lag te gaan in een put. Later heeft ze mij wel getroost want ik was erg overstuur maar ze heeft nooit teruggenomen wat ze zei, ook niet toen ik het haar vroeg.
Sindsdien heb ik het idee alles in haar ogen verkeerd te doen. Maar ook in die van mijn pleegzus omdat ze aan haar moeders kant staat. Ze geven me echt het gevoel alles steeds af te keuren. Ik vind het zo jammer omdat we ooit zo close waren met zijn 3tjes en ik alles wat er nu gebeurd zo graag wil delen met hen. Als ik hen een foto van de echo stuur reageren ze wel lief, en ze vragen ook via whatsapp hoe het met mij gaat maar de woorden die zijn gezegd doen nog steeds heel veel pijn, ik krijg het niet uit mijn hoofd, maar hun vinden het nog steeds terecht.
Wat zouden jullie doen in deze situatie? De laatste paar weken heb ik veel afstand gehouden, maar ik mis ze wel. Maar op dit moment in mijn leven kan ik echt geen mensen gebruiken die niet in mij geloven en zoveel negatieve energie brengen.
Sorry voor het lange verhaal! Ik ben wel blij het kwijt te kunnen hier (:
Ik heb momenteel een moeizame band met mijn pleegmoeder. Op mijn 16e kwam ik bij haar inwonen, thuis ging het erg moeizaam mijn beide ouders zijn psychisch erg labiel en ook niet meer in beeld. Ik was een vriendin van haar dochter (nu mijn pleegzus) en hun wouden mij graag opvangen. In de 2 jaar dat ik daar woonde zijn we ontzettend close geworden met zijn 3tjes, het voelde voor mij echt alsof ik in het gezin hoorde. Hun gaven ook aan mij echt als dochter en zus te zien. Op mijn 18e ging ik weg en op kamers wonen, ik kwam geregeld nog over de vloer daar.
Nou is ze de afgelopen tijd erg veranderd, ook heel erg ten opzichte van mij. Ik ben 3 maanden geleden ongepland zwanger geworden en ik heb ervoor gekozen het kindje te houden. Ze schrok eerst wel even, maar gaf een paar dagen later aan blij te zijn oma te worden. Nou heeft ze anderhalve maand geleden een woedeuitbarsting gekregen en heeft ze verschrikkelijk dingen tegen mij geschreeuwd. Dat ik een slechte moeder wordt, dat ik mijn kind in zijn broek zou laten plassen omdat ik het belangrijker vond spullen voor mijzelf te kopen dan luiers voor de kleine (?) Dat ze het kind persoonlijk weg zou laten halen als het niet goed ging etc. Maar ook dingen dat het haar niet boeit dat ik ergens dood lag te gaan in een put. Later heeft ze mij wel getroost want ik was erg overstuur maar ze heeft nooit teruggenomen wat ze zei, ook niet toen ik het haar vroeg.
Sindsdien heb ik het idee alles in haar ogen verkeerd te doen. Maar ook in die van mijn pleegzus omdat ze aan haar moeders kant staat. Ze geven me echt het gevoel alles steeds af te keuren. Ik vind het zo jammer omdat we ooit zo close waren met zijn 3tjes en ik alles wat er nu gebeurd zo graag wil delen met hen. Als ik hen een foto van de echo stuur reageren ze wel lief, en ze vragen ook via whatsapp hoe het met mij gaat maar de woorden die zijn gezegd doen nog steeds heel veel pijn, ik krijg het niet uit mijn hoofd, maar hun vinden het nog steeds terecht.
Wat zouden jullie doen in deze situatie? De laatste paar weken heb ik veel afstand gehouden, maar ik mis ze wel. Maar op dit moment in mijn leven kan ik echt geen mensen gebruiken die niet in mij geloven en zoveel negatieve energie brengen.
Sorry voor het lange verhaal! Ik ben wel blij het kwijt te kunnen hier (:
vrijdag 9 februari 2018 13:57
vrijdag 9 februari 2018 13:58
vrijdag 9 februari 2018 13:59
Dit klinkt een beetje dubbel.
Je krijgt begeleiding van de GGD de komende tijd maar intensieve begeleiding is niet echt nodig.
Vind je het zelf ook niet dubbel klinken?
Hoe lang zijn jullie al samen?
vrijdag 9 februari 2018 14:01
Ik pak alle hulp die ik pakken kan aangezien ik alleenstaande moeder ben en dit mijn 1e kindje is. De GGD helpt mij vanaf de zijlijn door af en toe gesprekken te voeren hoe het gaat, wat ik allemaal al heb geregeld en waar ik nu mee bezig ben zoals een verhuizing etc.
vrijdag 9 februari 2018 14:05
Oei ik begrijp alle zorgen ook door de achtergrond van je ouders.( dat wil niet zeggen dat jij zo bent)Amelie144 schreef: ↑09-02-2018 14:01Ik pak alle hulp die ik pakken kan aangezien ik alleenstaande moeder ben en dit mijn 1e kindje is. De GGD helpt mij vanaf de zijlijn door af en toe gesprekken te voeren hoe het gaat, wat ik allemaal al heb geregeld en waar ik nu mee bezig ben zoals een verhuizing etc.
vrijdag 9 februari 2018 14:07
Ik heb daar hulp in de zin van gesprekken over hoe ik zsm een huis kan vinden, kraamhulp regelen etc. Hun helpen mij op vlakken waar ik nog een beetje onbekend ben. Echt praten met iemand over de onzekerheden over moeder worden en de spanning die het meebrengt is lastig, ik word alleenstaande moeder en ik heb maar een paar vriendinnen die al moeder zijn. Het liefste bespreek ik dat dus met mijn pleegmoeder.
vrijdag 9 februari 2018 14:09
Nou ja zorgen zijn er alleen vanuit mijn pleegmoeder. Familie die ik al ken sinds ik klein (een tante die mij heeft opgevoed) zeggen dat ik een fantastische moeder ga worden. GGD vind dat ik alles super goed voor elkaar heb, verloskundigen zeggen dat ik al veel meer heb geregeld dan de meeste moeder die net zo ver zijn als ik. Ik ben echt goed bezig. Het is alleen jammer dan mijn pleegmoeder het niet ziet.
vrijdag 9 februari 2018 14:10
vrijdag 9 februari 2018 14:13
Misschien heeft ze dit uit emotie gezegd, is ze geschrokken omdat het ongepland was en ze het niet had zien aankomen. Vraag haar eens waarom ze er zo tegenaan kijkt.
vrijdag 9 februari 2018 14:16
Dat kan ze niet echt beargumenteren. Ze zei het ook uit emotie, en dat doen we allemaal wel eens. Maar ze staat achter wat ze heeft gezegd, dat heeft ze daarna ook gezegd. En ze neemt het niet terug. Dat is juist het lastige eraan! Als ze sorry had gezegd of iets van spijt had getoond was er echt geen probleem voor mij, dan had ik het haar zo vergeven en vergeten.Maartje2016 schreef: ↑09-02-2018 14:13Misschien heeft ze dit uit emotie gezegd, is ze geschrokken omdat het ongepland was en ze het niet had zien aankomen. Vraag haar eens waarom ze er zo tegenaan kijkt.
vrijdag 9 februari 2018 14:16
Natuurlijk klinkt dat heftig, maar wij weten niet wat je allemaal mee hebt gemaakt, en wat eventueel een reden kan zijn waarom ze zo uit haar dak gaat.
vrijdag 9 februari 2018 14:17
vrijdag 9 februari 2018 14:18
Ik denk dat je pleegmoeder zich ontzettende zorgen maakt. Dat uit ze helemaal verkeerd en dat valt niet zomaar goed te praten. Je pleegmoeder kent jouw verleden en kent jou.
Je wil graag weer contact met de je pleegmoeder. Ga dan het gesprek aan. Zeg dat je je afvraagt waarom ze dat gezegd heeft. Zeg wat het met jou heeft gedaan en zeg wat je verwachtingen zijn. Wellicht is er een opening voor weer een normaal contact, waarbij je het verleden achter je kunt laten.
Je wil graag weer contact met de je pleegmoeder. Ga dan het gesprek aan. Zeg dat je je afvraagt waarom ze dat gezegd heeft. Zeg wat het met jou heeft gedaan en zeg wat je verwachtingen zijn. Wellicht is er een opening voor weer een normaal contact, waarbij je het verleden achter je kunt laten.
vrijdag 9 februari 2018 14:18
dan praat je dat uit
Je bent niet in de positie, dat je lang een wrok kunt koesteren
vrijdag 9 februari 2018 14:19
Je gaat een moeilijke lastige toekomst te gemoed zo met een baby op komst, net zelfstandig wonend en alles zelf moeten regelen.
Wens je veel sterkte en pak alle hulp aan van instanties om je extra te begeleiden.
vrijdag 9 februari 2018 14:22
Dit. Niet gelijk alles dichtgooien, ga een keer samen lunchen ofzo en het er met zijn 2en nog eens over hebben.Dahlia74 schreef: ↑09-02-2018 14:18Ik denk dat je pleegmoeder zich ontzettende zorgen maakt. Dat uit ze helemaal verkeerd en dat valt niet zomaar goed te praten. Je pleegmoeder kent jouw verleden en kent jou.
Je wil graag weer contact met de je pleegmoeder. Ga dan het gesprek aan. Zeg dat je je afvraagt waarom ze dat gezegd heeft. Zeg wat het met jou heeft gedaan en zeg wat je verwachtingen zijn. Wellicht is er een opening voor weer een normaal contact, waarbij je het verleden achter je kunt laten.
vrijdag 9 februari 2018 14:24
Maar dit is dus iets wat heel moeilijk bij haar gaat omdat ze zelf vind dat ze niet iets verkeerd heeft gedaan en ze draait dan alles weer om zodat het uiteindelijk mijn schuld is. Soms denk ik wel eens dat ik misschien maar mijn egoisme aan de kant moet zetten en moet doen alsof er niks gebeurd is en ik nergens mee zit. Maar ik ben dan bang dat ze het me een volgende keer weer flikt.Dahlia74 schreef: ↑09-02-2018 14:18Ik denk dat je pleegmoeder zich ontzettende zorgen maakt. Dat uit ze helemaal verkeerd en dat valt niet zomaar goed te praten. Je pleegmoeder kent jouw verleden en kent jou.
Je wil graag weer contact met de je pleegmoeder. Ga dan het gesprek aan. Zeg dat je je afvraagt waarom ze dat gezegd heeft. Zeg wat het met jou heeft gedaan en zeg wat je verwachtingen zijn. Wellicht is er een opening voor weer een normaal contact, waarbij je het verleden achter je kunt laten.
