Overig
alle pijlers
De gevolgen van mishandeling in kindertijd
zaterdag 19 januari 2019 11:14
Lastig waar te beginnen dus ik begin gewoon maar. Ik heb als kind behoorlijk veel klappen gekregen van mijn vader. Dat was zijn manier van opvoeden, zijn manier van straffen. Met de vlakke hand, met handdoeken, onder de koude douche worden gezet, het kon allemaal.
En dan heb ik het nog niet over de psychische spelletjes die hij graag speelde.
Mijn broer heeft zich afgekeerd en afstand genomen. Ik kan dat niet zo goed. Want ik denk dan: alsof hij dat met plezier deed (dat werd me ook iedere keer verteld nadat zoiets was gebeurd, dat ik wel moest weten dat het hem meer zeer deed dan mij), alsof hij daar geen spijt van heeft.
Dus wat heeft het voor zin om daarin te blijven hangen? Het is gebeurd, niks meer aan te doen.
Maar de laatste tijd begin ik me af te vragen of ik mezelf daarmee tekort doe? Want er zit best wat boosheid en verdriet in mij. Dat begon toen ik verkering kreeg met mijn ex, die een dochter heeft van (toen) 11. Het raakte mij enorm te zien hoe liefdevol hij met haar omging. Hoe voor haar haar thuis een fijne plek was.
Maar wat vooral lastig was, was te zien hoe onschuldig een kind van 11 is. Wat in godsnaam kan zo'n klein meisje zó verkeerd hebben gedaan dat ze met een handdoek de trap afgejaagd moet worden? Dat ze eerst slaag krijgt en vervolgens bij wijze van straf naakt onder de koude douche wordt gezet?
In al die jaren heb ik mezelf als schuldige gezien. Want ík was ongehoorzaam. Natuurlijk hoor je dan geen klappen te krijgen, maar toch: ik had niet geluisterd.
En toen zag ik dus ineens dat meisje en dat brak mijn hart. Ik kan niet begrijpen hoe iemand zoiets kan doen. Zoveel bewust geweld. En de schuld ook nog toewijzen.
Hoe dan ook. Waar ik mee zit: ik weet niet zo goed hoe ik met dit alles om moet gaan. Ik ben boos en verdrietig, maar ook in de war omdat soms denk ik dat ik het allemaal verzonnen heb. Ik weet ook niet echt hoe ik verdrietig moet zijn want dat werd me als kind keihard afgeleerd, dus ja, daar zit ik dan. Met een hoop zooi waarmee ik geen kant uit kan. HELP
En dan heb ik het nog niet over de psychische spelletjes die hij graag speelde.
Mijn broer heeft zich afgekeerd en afstand genomen. Ik kan dat niet zo goed. Want ik denk dan: alsof hij dat met plezier deed (dat werd me ook iedere keer verteld nadat zoiets was gebeurd, dat ik wel moest weten dat het hem meer zeer deed dan mij), alsof hij daar geen spijt van heeft.
Dus wat heeft het voor zin om daarin te blijven hangen? Het is gebeurd, niks meer aan te doen.
Maar de laatste tijd begin ik me af te vragen of ik mezelf daarmee tekort doe? Want er zit best wat boosheid en verdriet in mij. Dat begon toen ik verkering kreeg met mijn ex, die een dochter heeft van (toen) 11. Het raakte mij enorm te zien hoe liefdevol hij met haar omging. Hoe voor haar haar thuis een fijne plek was.
Maar wat vooral lastig was, was te zien hoe onschuldig een kind van 11 is. Wat in godsnaam kan zo'n klein meisje zó verkeerd hebben gedaan dat ze met een handdoek de trap afgejaagd moet worden? Dat ze eerst slaag krijgt en vervolgens bij wijze van straf naakt onder de koude douche wordt gezet?
In al die jaren heb ik mezelf als schuldige gezien. Want ík was ongehoorzaam. Natuurlijk hoor je dan geen klappen te krijgen, maar toch: ik had niet geluisterd.
En toen zag ik dus ineens dat meisje en dat brak mijn hart. Ik kan niet begrijpen hoe iemand zoiets kan doen. Zoveel bewust geweld. En de schuld ook nog toewijzen.
Hoe dan ook. Waar ik mee zit: ik weet niet zo goed hoe ik met dit alles om moet gaan. Ik ben boos en verdrietig, maar ook in de war omdat soms denk ik dat ik het allemaal verzonnen heb. Ik weet ook niet echt hoe ik verdrietig moet zijn want dat werd me als kind keihard afgeleerd, dus ja, daar zit ik dan. Met een hoop zooi waarmee ik geen kant uit kan. HELP
zaterdag 19 januari 2019 11:47
zaterdag 19 januari 2019 11:50
Je hebt het goed gezien. Er is inderdaad geen enkele reden om een kind zo te behandelen, zoals jij beschrijft. Het is niet jouw schuld geweest. Therapie lijkt mij een goede.
Besef ook dat kindermishandeling strafbaar is, en de verjaringstermijn misschien nog niet is verlopen. Afhankelijk van je leeftijd is het een optie om alsnog aangifte te doen. Uiteraard een heftige keuze waar je goed over moet nadenken.
Besef ook dat kindermishandeling strafbaar is, en de verjaringstermijn misschien nog niet is verlopen. Afhankelijk van je leeftijd is het een optie om alsnog aangifte te doen. Uiteraard een heftige keuze waar je goed over moet nadenken.
zaterdag 19 januari 2019 11:54
Zoek hulp. Het heeft mij enorm geholpen zaken in hun verhouding te zien. Precies zoals je beschrijft.
Wat is nu, wat was vroeger, wat voel ik en waar komt dat vandaan
Ik zat op een gegeven moment in een kluwen en dan is het heel fijn om met iemand te kunnen praten.
Dat met dat kind is heel herkenbaar, ik heb mijn eerste werkzame jaren met kinderen gewerkt en dat was bijna therapeutisch.
Het is heel hoopvol en mooi om kinderen te zien die gewoon zorgeloos zijn en objectief te zien hoe klein en kwetsbaar ze eigenlijk zijn
Je hebt in die tijd niet gekregen wat je nodig had en het is echt tijd om dat kleine meisje van toen zelf weer wat aandacht te geven. Ze zit er nog en heeft je nodig, als jij niet naar jezelf luistert doet niemand dat.
En dat is heel goed om onder begeleiding te doen. Ik heb er zelfs voor betaald omdat ik een goede had gevonden, zag dat als een kado aan mezelf.
Echt, doen.
Je hebt de echte klappen overleefd en erop terugkijken is daarbij vergeleken minder erg, zo hield ik mezelf voor.
Wat is nu, wat was vroeger, wat voel ik en waar komt dat vandaan
Ik zat op een gegeven moment in een kluwen en dan is het heel fijn om met iemand te kunnen praten.
Dat met dat kind is heel herkenbaar, ik heb mijn eerste werkzame jaren met kinderen gewerkt en dat was bijna therapeutisch.
Het is heel hoopvol en mooi om kinderen te zien die gewoon zorgeloos zijn en objectief te zien hoe klein en kwetsbaar ze eigenlijk zijn
Je hebt in die tijd niet gekregen wat je nodig had en het is echt tijd om dat kleine meisje van toen zelf weer wat aandacht te geven. Ze zit er nog en heeft je nodig, als jij niet naar jezelf luistert doet niemand dat.
En dat is heel goed om onder begeleiding te doen. Ik heb er zelfs voor betaald omdat ik een goede had gevonden, zag dat als een kado aan mezelf.
Echt, doen.
Je hebt de echte klappen overleefd en erop terugkijken is daarbij vergeleken minder erg, zo hield ik mezelf voor.
zaterdag 19 januari 2019 12:10
Dit! Echt het grootste cadeau wat je jezelf kan geven, is het kleine meisje in jezelf helen. Als je dat kan, zonder je vader als schuldige te zien, die boosheid ook los kan laten, dan is dat het mooiste cadeau dat je jezelf kan gevenHet-groepje schreef: ↑19-01-2019 11:54Zoek hulp. Het heeft mij enorm geholpen zaken in hun verhouding te zien. Precies zoals je beschrijft.
Wat is nu, wat was vroeger, wat voel ik en waar komt dat vandaan
Ik zat op een gegeven moment in een kluwen en dan is het heel fijn om met iemand te kunnen praten.
Dat met dat kind is heel herkenbaar, ik heb mijn eerste werkzame jaren met kinderen gewerkt en dat was bijna therapeutisch.
Het is heel hoopvol en mooi om kinderen te zien die gewoon zorgeloos zijn en objectief te zien hoe klein en kwetsbaar ze eigenlijk zijn
Je hebt in die tijd niet gekregen wat je nodig had en het is echt tijd om dat kleine meisje van toen zelf weer wat aandacht te geven. Ze zit er nog en heeft je nodig, als jij niet naar jezelf luistert doet niemand dat.
En dat is heel goed om onder begeleiding te doen. Ik heb er zelfs voor betaald omdat ik een goede had gevonden, zag dat als een kado aan mezelf.
Echt, doen.
Je hebt de echte klappen overleefd en erop terugkijken is daarbij vergeleken minder erg, zo hield ik mezelf voor.
dinsdag 14 mei 2019 08:59
Beetje late reactie, maar goed! Psychotherapeut had ik maar we kwamen maar niet verder en toen zei zij uiteindelijk dat als ik echt vooruit wilde gaan dat ik iets intensievers nodig had en ze verwees me naar De Viersprong (voor wie dat iets zegt). Drie intakegesprekken gehad (is standaard daar) (man man dat is ook geen feest trouwens heel die beerput weer open) en kreeg diagnose borderline. Nu op de wachtlijst. Anderhalf jaar..!! Maar goed het is wat het is. Ben al lang blij dat ik eindelijk echte stappen heb ondernomen.
Probeer niet teveel na te denken erover (als in de dingen van vroeger) want heeft geen zin maar ja soms doe je dat toch omdat je niet altijd controle hebt over je gedachten en dan ben ik echt boos. Iedereen maakt fouten en ik ben echt niet haatdragend en sowieso waren het andere tijden, maar... er is een corrigerende tik of een ongecontroleerde impulsieve uithaal omdat je ECHT even heel boos bent OF moedwillig een half uur lang een kind onder de koude douche zetten of de trap afjagen met een handdoek. Echt onbegrijpelijk en wat me misschien nog wel het meeste raakt is dat mijn moeder er niks aan deed. Zo onbegrijpelijk allemaal als ik erover nadenk twijfel ik altijd of het wel echt gebeurd is.
MAAR GOED! DUS! Waar het om ging, voor wie het interesseert: ik sta inmiddels op de wachtlijst voor MBT (therapievorm).
Thanks iedereen!
Probeer niet teveel na te denken erover (als in de dingen van vroeger) want heeft geen zin maar ja soms doe je dat toch omdat je niet altijd controle hebt over je gedachten en dan ben ik echt boos. Iedereen maakt fouten en ik ben echt niet haatdragend en sowieso waren het andere tijden, maar... er is een corrigerende tik of een ongecontroleerde impulsieve uithaal omdat je ECHT even heel boos bent OF moedwillig een half uur lang een kind onder de koude douche zetten of de trap afjagen met een handdoek. Echt onbegrijpelijk en wat me misschien nog wel het meeste raakt is dat mijn moeder er niks aan deed. Zo onbegrijpelijk allemaal als ik erover nadenk twijfel ik altijd of het wel echt gebeurd is.
MAAR GOED! DUS! Waar het om ging, voor wie het interesseert: ik sta inmiddels op de wachtlijst voor MBT (therapievorm).
Thanks iedereen!
