Overig
alle pijlers
Hulp nodig met tekst voor begrafenis
woensdag 5 september 2007 17:40
Een paar dagen geleden is er een nicht van me (26 jaar) samen met haar dochtertje van 3 jaar oud overleden in een brand. Ik had niet echt vaak contact met hen (zag ze misschien 2 keer per jaar), maar wel met haar ouders, mijn oom en tante dus.
Nu werd ik vanmorgen gebeld door tante en er werd me gevraagd of ik aanstaande vrijdag tijdens de uitvaart in de kerk iets zou willen zeggen...En natuurlijk zeg je dan zonder erover na te denken ja....
Maar nu heb ik al heel het internet afgestruind naar teksten en of gedichten, maar ik kom er niet uit.
Ik heb al wel iets op papier, maar het leek me mooi om het 'af' te maken met een mooi gedicht of zo.
Wie o wie kan me helpen?
Nu werd ik vanmorgen gebeld door tante en er werd me gevraagd of ik aanstaande vrijdag tijdens de uitvaart in de kerk iets zou willen zeggen...En natuurlijk zeg je dan zonder erover na te denken ja....
Maar nu heb ik al heel het internet afgestruind naar teksten en of gedichten, maar ik kom er niet uit.
Ik heb al wel iets op papier, maar het leek me mooi om het 'af' te maken met een mooi gedicht of zo.
Wie o wie kan me helpen?
woensdag 5 september 2007 17:47
Gecondoleerd,
Ik ken je nicht en dochtertje niet dus ik zou het niet weten wat voor gedicht je zou kunnen kiezen. Maar hier heb je een site op internet met afscheidsgedichten. Kijk of er iets bij zit wat gepast is voor hun. (het is een site waar vrienden en ik vaak mooie gedichten vinden). Mocht je er niets vinden, anders even verder kijken op internet bij afscheidsgedichten.
Sterkte.
hier
Ik ken je nicht en dochtertje niet dus ik zou het niet weten wat voor gedicht je zou kunnen kiezen. Maar hier heb je een site op internet met afscheidsgedichten. Kijk of er iets bij zit wat gepast is voor hun. (het is een site waar vrienden en ik vaak mooie gedichten vinden). Mocht je er niets vinden, anders even verder kijken op internet bij afscheidsgedichten.
Sterkte.
hier
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 5 september 2007 17:50
allereerst gecondoleerd
op de site www.rouwgedichten.nl staan gedichten.. misschien zit er iets voor jou bij.
sterkte!
op de site www.rouwgedichten.nl staan gedichten.. misschien zit er iets voor jou bij.
sterkte!
woensdag 5 september 2007 18:28
Wat vreselijk zeg...
Op de site die LottekeNL aangeeft staan veel gedichten. Deze sprak mij erg aan.
Zomaar het eind
Zomaar.......
Zomaar de lach van een spelend kind,
Zomaar een groet van een kennis of een vrind,
zomaar de wisseling van dag en nacht,
en dan plots.......zomaar het einde,
net toen je het niet had verwacht.
Op de site die LottekeNL aangeeft staan veel gedichten. Deze sprak mij erg aan.
Zomaar het eind
Zomaar.......
Zomaar de lach van een spelend kind,
Zomaar een groet van een kennis of een vrind,
zomaar de wisseling van dag en nacht,
en dan plots.......zomaar het einde,
net toen je het niet had verwacht.
donderdag 6 september 2007 15:05
Allereerst gecondoleerd met dit vreselijke verlies. Ik begrijp dat je ja hebt gezegd, maar het nu toch moeilijk vind. Ik heb al een aantal maal gesproken tijdens een afscheidsmis. Maar dat was bij mensen die heel dicht bij me stonden en die ik ook vaak zag en sprak. Misschien heb je jeugdherinneringen met je nicht? Het is altijd mooi om het zo dicht mogelijk bij jezelf te houden. Maar een gedicht met de juiste woorden is ook oké.
Probeer niet te zenuwachtig te zijn. Dit is moeilijk, maar tijdens het spreken zul je het al moeilijk genoeg krijgen. Zorg ook dat er iemand is (vriend, vader) die het van je kan overnemen als jij overmand zou worden door emoties.
Heel veel sterkte en succes.
Probeer niet te zenuwachtig te zijn. Dit is moeilijk, maar tijdens het spreken zul je het al moeilijk genoeg krijgen. Zorg ook dat er iemand is (vriend, vader) die het van je kan overnemen als jij overmand zou worden door emoties.
Heel veel sterkte en succes.
donderdag 6 september 2007 15:56
Dank jullie wel voor jullie reacties. De sites die jullie hier onder noemen had ik al bekeken, maar evengoed bedankt.
Het is uiteindelijk een vrij neurale tekst geworden met een klein stukje gejat (ik zeg liever ; gebruikt) van een van de genoemde sites. Na overleg met mijn zus hebben we besloten dat zij de tekst in de kerk voor gaat lezen. Zo doen we alle twee iets. Ik heb geschreven, zij leest. Zij vond hetgene wat ik geschreven had ook mooi, dus dat kwam mooi uit.
Het is misschien wel zo eerlijk om even te laten zien wat het geworden is:
“Wil jij iets in de kerk zeggen”, was de vraag,
En natuurlijk zeg je dan ja.
Ik las ooit:
‘Woorden zullen nooit in staat zijn gevoelens uit te drukken zoals ze bedoeld zijn
Er zullen ook nooit genoeg woorden voor zijn’.
Zo ook nu,
Hier,
Duizenden woorden zijn door me heen gegaan
maar één woord blijft maar steeds terugkomen:
’waarom… waarom… waarom’
Op die vraag zal nooit een antwoord komen
Gewoon omdat er geen antwoord op is…
‘Waarom’
En voor de rest vallen alle woorden in het niets..
Wat moet je zeggen
wat moet je voelen
wat kun je doen
Het is niet eerlijk
we begrijpen het niet
ongeloof
onmacht
(intens verdriet)
‘Waarom’
Een berichtje in de krant zoals je ze vaker ziet
Je leest het
Soms komt het zelfs op het nieuws
Een familiedrama zeggen ze dan..
En natuurlijk sta je er even bij stil,
denkt er nog even over na,
hoe erg het is.
Maar even later ga je weer verder
en vergeet je het gewoon
want verdere berichtjes blijven uit.
het was alleen maar het nieuws van die dag…
Dat kan je je nu opeens niet meer voorstellen
Want opeens is het heel dichtbij…
Je wil het niet geloven
Dit kán niet
dit mág niet
Kinderen blijven achter zonder een mama
Ouders blijven achter zonder een kind,
Zonder een kleinkind
Een man blijft achter zonder een vrouw
Een gezin uit elkaar gerukt
Broertjes en zusjes nooit meer samen
Een familie is nooit meer compleet
Nooit meer al die gewone dingen die je altijd voor lief nam.
(Al die) dingen die opeens nu niet meer zo gewoon lijken.
En dat allemaal in één kort nieuwsbericht
er is ergens een familie onherstelbaar beschadigd.
Maar de wereld draait gewoon door,
(onvoorstelbaar)
Het leven hoort zo niet te gaan
De dood hoort zo niet te gaan.
Maar ook al lijkt het nu alsof de wereld onder jullie voeten is weggevaagd
Ook al is er het gevoel dat dit gevoel nooit meer over gaat
(Ook al wil je nu alle tranen van de wereld huilen,)
Er blijft nog zoveel over om voor te leven
Er zal ooit een dag komen dat jullie de zon weer zien schijnen
Dat er een kind naar jullie lacht
(En) dat een herinnering een glimlach op jullie gezichten tovert
Als we jullie verdriet konden verzachten
Dan deden we dat
Als we voor even
Jullie pijn konden wegnemen
Dan deden we dat
Als we konden zeggen:
‘hier is een reden voor’
dan deden we dat
Het leven kan soms een vreemde wending nemen
Onverwacht en
onomkeerbaar
We wensen jullie alle kracht
en moed
om dit te aanvaarden
****** en ***** zijn nu voor altijd samen
Nooit alleen.
Het is uiteindelijk een vrij neurale tekst geworden met een klein stukje gejat (ik zeg liever ; gebruikt) van een van de genoemde sites. Na overleg met mijn zus hebben we besloten dat zij de tekst in de kerk voor gaat lezen. Zo doen we alle twee iets. Ik heb geschreven, zij leest. Zij vond hetgene wat ik geschreven had ook mooi, dus dat kwam mooi uit.
Het is misschien wel zo eerlijk om even te laten zien wat het geworden is:
“Wil jij iets in de kerk zeggen”, was de vraag,
En natuurlijk zeg je dan ja.
Ik las ooit:
‘Woorden zullen nooit in staat zijn gevoelens uit te drukken zoals ze bedoeld zijn
Er zullen ook nooit genoeg woorden voor zijn’.
Zo ook nu,
Hier,
Duizenden woorden zijn door me heen gegaan
maar één woord blijft maar steeds terugkomen:
’waarom… waarom… waarom’
Op die vraag zal nooit een antwoord komen
Gewoon omdat er geen antwoord op is…
‘Waarom’
En voor de rest vallen alle woorden in het niets..
Wat moet je zeggen
wat moet je voelen
wat kun je doen
Het is niet eerlijk
we begrijpen het niet
ongeloof
onmacht
(intens verdriet)
‘Waarom’
Een berichtje in de krant zoals je ze vaker ziet
Je leest het
Soms komt het zelfs op het nieuws
Een familiedrama zeggen ze dan..
En natuurlijk sta je er even bij stil,
denkt er nog even over na,
hoe erg het is.
Maar even later ga je weer verder
en vergeet je het gewoon
want verdere berichtjes blijven uit.
het was alleen maar het nieuws van die dag…
Dat kan je je nu opeens niet meer voorstellen
Want opeens is het heel dichtbij…
Je wil het niet geloven
Dit kán niet
dit mág niet
Kinderen blijven achter zonder een mama
Ouders blijven achter zonder een kind,
Zonder een kleinkind
Een man blijft achter zonder een vrouw
Een gezin uit elkaar gerukt
Broertjes en zusjes nooit meer samen
Een familie is nooit meer compleet
Nooit meer al die gewone dingen die je altijd voor lief nam.
(Al die) dingen die opeens nu niet meer zo gewoon lijken.
En dat allemaal in één kort nieuwsbericht
er is ergens een familie onherstelbaar beschadigd.
Maar de wereld draait gewoon door,
(onvoorstelbaar)
Het leven hoort zo niet te gaan
De dood hoort zo niet te gaan.
Maar ook al lijkt het nu alsof de wereld onder jullie voeten is weggevaagd
Ook al is er het gevoel dat dit gevoel nooit meer over gaat
(Ook al wil je nu alle tranen van de wereld huilen,)
Er blijft nog zoveel over om voor te leven
Er zal ooit een dag komen dat jullie de zon weer zien schijnen
Dat er een kind naar jullie lacht
(En) dat een herinnering een glimlach op jullie gezichten tovert
Als we jullie verdriet konden verzachten
Dan deden we dat
Als we voor even
Jullie pijn konden wegnemen
Dan deden we dat
Als we konden zeggen:
‘hier is een reden voor’
dan deden we dat
Het leven kan soms een vreemde wending nemen
Onverwacht en
onomkeerbaar
We wensen jullie alle kracht
en moed
om dit te aanvaarden
****** en ***** zijn nu voor altijd samen
Nooit alleen.
