Actueel
alle pijlers
Nederland 75 jaar bevrijd.
donderdag 12 september 2019 23:22
12 september 1944 werd het eerste Nederlandse - Mesch- dorp bevrijd.
https://nos.nl/75jaarbevrijding/bericht ... vrijd.html
Mede in het kader van de 75ste herdenking van Market Garden (september 1944) gaf Hans Goedkoop (Andere Tijden) een lezing / discussie avond in Arnhem.
Ik ben geweest en het was bijzonder interessant.
(foto eigen collectie)
De boodschap die hij had was pessimistisch, 'we' raken de aansluiting met de jongeren kwijt, die kennen oorlog alleen nog maar van films en spelletjes als call of duty.
Eigenlijk zijn we gedoemd dezelfde fouten weer te maken en links of rechtsom wel weer een flinke oorlog in te rollen.
In de zaal waren de meningen verdeeld maar wel is duidelijk dat de meeste aanwezigen gelijksoortige ervaringen hadden met jongeren.
Wat zijn jullie ervaringen?
TO trapt af:
Ik denk dat Hans gelijk heeft, de oorlog is inmiddels een ver van hun bed show en ze zijn er nauwelijks meer in geïnteresseerd.
Ik heb met mijn dochters kamp Vught , het Anne Frank huis en wat musea bezocht en dat vinden ze dan wel interessant maar eigenlijk leeft de oorlog niet meer zo.
Ze leven in een andere tijd met andere interesses
Ik heb een wat algemene poll gemaakt omdat er hier ook veel leerkrachten zitten die misschien vanuit hun ervaring kunnen reageren.
https://nos.nl/75jaarbevrijding/bericht ... vrijd.html
Mede in het kader van de 75ste herdenking van Market Garden (september 1944) gaf Hans Goedkoop (Andere Tijden) een lezing / discussie avond in Arnhem.
Ik ben geweest en het was bijzonder interessant.
(foto eigen collectie)
De boodschap die hij had was pessimistisch, 'we' raken de aansluiting met de jongeren kwijt, die kennen oorlog alleen nog maar van films en spelletjes als call of duty.
Eigenlijk zijn we gedoemd dezelfde fouten weer te maken en links of rechtsom wel weer een flinke oorlog in te rollen.
In de zaal waren de meningen verdeeld maar wel is duidelijk dat de meeste aanwezigen gelijksoortige ervaringen hadden met jongeren.
Wat zijn jullie ervaringen?
TO trapt af:
Ik denk dat Hans gelijk heeft, de oorlog is inmiddels een ver van hun bed show en ze zijn er nauwelijks meer in geïnteresseerd.
Ik heb met mijn dochters kamp Vught , het Anne Frank huis en wat musea bezocht en dat vinden ze dan wel interessant maar eigenlijk leeft de oorlog niet meer zo.
Ze leven in een andere tijd met andere interesses
Ik heb een wat algemene poll gemaakt omdat er hier ook veel leerkrachten zitten die misschien vanuit hun ervaring kunnen reageren.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
donderdag 12 september 2019 23:38
Logisch dat het minder/niet leeft. Het is een eeuwigheid geleden in de ogen van jongeren. Ik heb de verhalen nog uit eerste hand gehoord; de jongeren van nu moeten het met de overleveringen doen.
Is dat erg?
Weet ik niet.
Geschiedenis is altijd al een herhaling van zetten en fouten geweest. Ik denk dat je er niks aan doet, dus maak ik me er ook.niet druk om.
Is dat erg?
Weet ik niet.
Geschiedenis is altijd al een herhaling van zetten en fouten geweest. Ik denk dat je er niks aan doet, dus maak ik me er ook.niet druk om.
donderdag 12 september 2019 23:43
Tussen mijn opa’s en oma’s en mijn zoon zitten nog 2 generaties. Ik begrijp wel dat de jeugd het anders ervaart.
Ik weet de emoties (of juist niet) van mijn opa’s en oma’s, docenten, echte verhalen van echte mensen.
Voor mijn zoon is het een verhaal uit de geschiedenis. Net als WO I voor mij bijvoorbeeld.
Ondanks dat kind een gamer is, weet hij echt wel het verschil tussen een gameverhaal en geschiedenis. Ook door films.
Ik weet de emoties (of juist niet) van mijn opa’s en oma’s, docenten, echte verhalen van echte mensen.
Voor mijn zoon is het een verhaal uit de geschiedenis. Net als WO I voor mij bijvoorbeeld.
Ondanks dat kind een gamer is, weet hij echt wel het verschil tussen een gameverhaal en geschiedenis. Ook door films.
vrijdag 13 september 2019 00:10
Ik geloof niet dat we zomaar in een oorlog verzeild kunnen raken, de gemiddelde Nederlander is bepaald niet oorlogszuchtig ingesteld of het moet zo zijn dat we onder de voet worden gelopen, maar als je terugkijkt naar de tweede wereldoorlog zie ik het dan ook niet gebeuren dat we massaal in opstand komen en de vijand de deur uitgooien, ik denk dat we ons er dan eerder bij neerleggen, op een kleine groep helden na die in verzet komen en dat proberen ondergronds op te lossen zoals dat in de tweede wereldoorlog ook is gebeurd.
Als je werkelijk wil weten hoe de Nederlander met oorlog omgaat dan raad ik je aan eens geschiedenisboeken te lezen die in de ons omringende landen zijn geschreven, dan snap je vanaf dat je die boeken hebt gelezen, precies wat ik bedoel.
Als je werkelijk wil weten hoe de Nederlander met oorlog omgaat dan raad ik je aan eens geschiedenisboeken te lezen die in de ons omringende landen zijn geschreven, dan snap je vanaf dat je die boeken hebt gelezen, precies wat ik bedoel.
vrijdag 13 september 2019 06:49
Omschrijf "of iets leeft".
Bij mijn puberzoon zie ik dat hij heel jong al triest werd van oorlogsdingen. Maar ook van "donkere" dingen, zoals op een tentoonstelling in Limburg over het werk van mijnwerkers.
In tien jaar scouting heeft hij nog nooit mee willen doen aan de Dodenherdenking (scouting heeft daar vaak een actieve rol), ook niet als dat samen met de koning was.
Op de basisschool gingen de kinderen in gesprek met iemand uit het verzet. De "stolpersteine" die je steeds meer ziet zijn hier ook uitgelegd.
Op de middelbare is hij inmiddels naar Westerbork en Normandië geweest. Auschwitz staat nog op de lijst van school. Voordat hij daarheen gaat, zullen wij hem laten zien wat hem daar te wachten staat.
Ja, mijn zoon vindt oorlog erg en begrijpt niet dat mensen zo dom kunnen zijn. Maar leeft het voor hem?
Nee.
Voor de meeste 25-minners niet, vermoed ik. Tenzij je dol bent op re-enactment. Anders zie ik de Tweede Wereldoorlog niet "leven" bij iemand.
https://www.militarycollectibles4u.nl/c ... t-groepen/
Bij mijn puberzoon zie ik dat hij heel jong al triest werd van oorlogsdingen. Maar ook van "donkere" dingen, zoals op een tentoonstelling in Limburg over het werk van mijnwerkers.
In tien jaar scouting heeft hij nog nooit mee willen doen aan de Dodenherdenking (scouting heeft daar vaak een actieve rol), ook niet als dat samen met de koning was.
Op de basisschool gingen de kinderen in gesprek met iemand uit het verzet. De "stolpersteine" die je steeds meer ziet zijn hier ook uitgelegd.
Op de middelbare is hij inmiddels naar Westerbork en Normandië geweest. Auschwitz staat nog op de lijst van school. Voordat hij daarheen gaat, zullen wij hem laten zien wat hem daar te wachten staat.
Ja, mijn zoon vindt oorlog erg en begrijpt niet dat mensen zo dom kunnen zijn. Maar leeft het voor hem?
Nee.
Voor de meeste 25-minners niet, vermoed ik. Tenzij je dol bent op re-enactment. Anders zie ik de Tweede Wereldoorlog niet "leven" bij iemand.
https://www.militarycollectibles4u.nl/c ... t-groepen/
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 13 september 2019 07:00
En toch is het volgens de kinderen nog altijd het meest interessante onderwerp bij de geschiedenisles in groep 8. Ze kijken er echt naar uit. Hebben honderd verhalen van opa zus en oma zo.
Daarnaast vind ik het logisch dat het niet meer zo leeft als, pakweg, 50 jaar geleden. Niets raars, naar mijn idee.
Daarnaast vind ik het logisch dat het niet meer zo leeft als, pakweg, 50 jaar geleden. Niets raars, naar mijn idee.
vrijdag 13 september 2019 07:08
Wel belangrijk vind ik dat er respect wordt getoond voor de mensen die de Tweede Wereldoorlog nog wel (her)beleven.
Dertig jaar geleden waren we met een samengeraapt groepje op het strand aan het trainen voor het stratenvolleybal. Het was ook 4 mei. Voordat we begonnen hebben we (destijds tieners/twintigers) besproken wat we "om acht uur" zouden doen. Dat werd toen twee minuten stilte op het strand.
Uit respect, om andere mensen in de buurt, die er mogelijk wel behoefte aan hadden, niet te storen.
Dertig jaar geleden waren we met een samengeraapt groepje op het strand aan het trainen voor het stratenvolleybal. Het was ook 4 mei. Voordat we begonnen hebben we (destijds tieners/twintigers) besproken wat we "om acht uur" zouden doen. Dat werd toen twee minuten stilte op het strand.
Uit respect, om andere mensen in de buurt, die er mogelijk wel behoefte aan hadden, niet te storen.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 13 september 2019 07:23
Ik denk dat het ook uitmaakt waar je voorouders woonden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat "eerste bevrijde dorp" had maar weinig meegemaakt tijdens de oorlog, maar als je roots in Arnhem liggen, dan begrijp ik dat je voorouders heel wat meer mee zullen hebben gemaakt.
https://www.nrc.nl/search/?q=Mesch+&sort=published_at
12 september 1944
Het Limburgse Mesch werd als eerste Nederlandse dorp bevrijd. De Duitsers vluchtten weg, ineens waren er Amerikanen.
Van de bezetting hadden ze eigenlijk geen last. Tot de laatste dagen voor de bevrijding. Opeens waren ze daar, de Duitsers. Door de geallieerden verdreven uit Frankrijk en België kwamen ze aan in het dorpje Mesch in Zuid-Limburg. Al snel gevolgd door de Amerikanen.
https://www.nrc.nl/search/?q=Mesch+&sort=published_at
12 september 1944
Het Limburgse Mesch werd als eerste Nederlandse dorp bevrijd. De Duitsers vluchtten weg, ineens waren er Amerikanen.
Van de bezetting hadden ze eigenlijk geen last. Tot de laatste dagen voor de bevrijding. Opeens waren ze daar, de Duitsers. Door de geallieerden verdreven uit Frankrijk en België kwamen ze aan in het dorpje Mesch in Zuid-Limburg. Al snel gevolgd door de Amerikanen.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 13 september 2019 07:33
De jeugd heeft wel engagement maar ook genoeg andere dingen om zich druk over te maken: een milieu dat naar de tyfus gaat, de spanningen die sinds 9/11 op zijn gekomen, een gek in het witte huis, de dreiging vanuit China op digitaal gebied en wat daar met bepaalde bevolkingsgroepen gebeurt.
Lees de kranten kijk het nieuws: genoeg jeugd op de barricaden. Dus wat is het probleem dat WOII meer een geschiedenisondewerp wordt en minder dichtbij voelt?
Lees de kranten kijk het nieuws: genoeg jeugd op de barricaden. Dus wat is het probleem dat WOII meer een geschiedenisondewerp wordt en minder dichtbij voelt?
vrijdag 13 september 2019 07:36
Een kind wat duidelijk zo triest wordt van alleen al de verhalen zou ik niet met school naar Auschwitz laten gaan.Snoesje666 schreef: ↑13-09-2019 06:49. Auschwitz staat nog op de lijst van school. Voordat hij daarheen gaat, zullen wij hem laten zien wat hem daar te wachten staat.
vrijdag 13 september 2019 07:46
Wat is 'leven' ?
Mijn ouders hebben beiden bewust de oorlog meegemaakt en vooral mijn moeder heeft verhalen: bombardement van Rotterdam, hongerwinter, samen met zusje te voet richting Brabant om eten te halen voor thuis en niet meer terug kunnen waardoor ze een maand hebben moeten rondzwerven en in hooibergen hebben geslapen. Mijn opa (haar vader) elke middag bij de overgang van een pontje ging kijken of zijn kinderen er vandáág misschien waren.
Reken maar dat dat die persoonlijke verhalen van zijn eigen oma diepe indruk maakt op zoon van 10.
Ik vind het heel waardevol dat ik door de vragen van mijn zoon ook dingen te weten ben gekomen die ik nog helemaal niet wist.
Ik denk dat als je in je omgeving dit soort verhalen hoort van mensen die werkelijk kent het echt wel gaat leven bij kinderen/jongeren. Is dat niet zo en wordt er verder thuis geen aandacht aan geschonken en op school ook maar op een droge manier dan is het over een paar decennia slechts reden voor een vrije dag eens in de 5 jaar.
Mijn ouders hebben beiden bewust de oorlog meegemaakt en vooral mijn moeder heeft verhalen: bombardement van Rotterdam, hongerwinter, samen met zusje te voet richting Brabant om eten te halen voor thuis en niet meer terug kunnen waardoor ze een maand hebben moeten rondzwerven en in hooibergen hebben geslapen. Mijn opa (haar vader) elke middag bij de overgang van een pontje ging kijken of zijn kinderen er vandáág misschien waren.
Reken maar dat dat die persoonlijke verhalen van zijn eigen oma diepe indruk maakt op zoon van 10.
Ik vind het heel waardevol dat ik door de vragen van mijn zoon ook dingen te weten ben gekomen die ik nog helemaal niet wist.
Ik denk dat als je in je omgeving dit soort verhalen hoort van mensen die werkelijk kent het echt wel gaat leven bij kinderen/jongeren. Is dat niet zo en wordt er verder thuis geen aandacht aan geschonken en op school ook maar op een droge manier dan is het over een paar decennia slechts reden voor een vrije dag eens in de 5 jaar.
vrijdag 13 september 2019 07:50
Verplichte nummertjes...ClumsyNinja schreef: ↑13-09-2019 07:36Een kind wat duidelijk zo triest wordt van alleen al de verhalen zou ik niet met school naar Auschwitz laten gaan.
En hij heeft niet eens geschiedenis in zijn pakket.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 13 september 2019 08:05
Ondanks dat mijn ouders oorlogskinderen zijn en ik dus hun kleinschalige avontuurlijke verhalen wel heb gehoord, heb ik niets met de herdenkingen en het ontzettend uitmelken van het onderwerp in de talloze oorlogsfilms die jaarlijks tot vervelens toe herhaald worden. Ik kan me er niet in verplaatsen.
vrijdag 13 september 2019 08:06
Dan heeft ie gewoon net een buikgriepje op de dag dat de bus vertrekt.Snoesje666 schreef: ↑13-09-2019 07:50Verplichte nummertjes...
En hij heeft niet eens geschiedenis in zijn pakket.
vrijdag 13 september 2019 08:11
Ik ben zelf nog jong (23), maar sta er eigenlijk wel heel regelmatig bij stil en lees ook nog steeds vele boeken erover. Mijn vriend vind het raar dat ik er veel mee bezig ben, maar ik vind het belangrijk om niet te vergeten wat er is gebeurd. Na een bezoek aan Auschwitz is dat eigenlijk vooral gekomen.
Ik vind het wel goed dat bezoekjes aan bijv de concentratie kampen goed is om via school te doen. Dat je er verdrietig van word als kind vind ik persoonlijk een beetje een nonreden om niet te gaan. Niet alles in het leven is leuk en mooi en is het zeker niet geweest voor een hoop mensen.
Ik vind het wel goed dat bezoekjes aan bijv de concentratie kampen goed is om via school te doen. Dat je er verdrietig van word als kind vind ik persoonlijk een beetje een nonreden om niet te gaan. Niet alles in het leven is leuk en mooi en is het zeker niet geweest voor een hoop mensen.
vrijdag 13 september 2019 08:12
Ik snap echt niet waarom niet? Ik vind dit dus gepamper...ClumsyNinja schreef: ↑13-09-2019 07:36Een kind wat duidelijk zo triest wordt van alleen al de verhalen zou ik niet met school naar Auschwitz laten gaan.
vrijdag 13 september 2019 08:16
redbulletje schreef: ↑13-09-2019 08:06Dan heeft ie gewoon net een buikgriepje op de dag dat de bus vertrekt.
Lastig tijdens een schoolreisweek. Zoon kan namelijk niet liegen.
Voor een dergelijk uitstapje tijdens "gewone" schooldagen zouden we een ziekmelding wel doen.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
vrijdag 13 september 2019 08:32
Draai het eens om, hoe heerlijk is het, dat Onze kinderen kunnen opgroeien zonder oma die elke verjaardag weer in huilen uitbarstte. Of ouders die het trauma van hun grootouders meekregen. (en wat dat met he deed)
Mijn kinderen (oudste is uit 2000) kennen de oorlog uit boeken en films, het is een gezegende generatie.
Mensen blijven toch wel oorlog voeren, en dat is volkomen kut. Maar mijn kinderen groeien op zonder het bijhorende trauma dat ik wel meekreeg
Mijn kinderen (oudste is uit 2000) kennen de oorlog uit boeken en films, het is een gezegende generatie.
Mensen blijven toch wel oorlog voeren, en dat is volkomen kut. Maar mijn kinderen groeien op zonder het bijhorende trauma dat ik wel meekreeg
vrijdag 13 september 2019 08:42
Daar heb je een punt en dat was mijn argument dus ook.ClumsyNinja schreef: ↑13-09-2019 07:33De jeugd heeft wel engagement maar ook genoeg andere dingen om zich druk over te maken: een milieu dat naar de tyfus gaat, de spanningen die sinds 9/11 op zijn gekomen, een gek in het witte huis, de dreiging vanuit China op digitaal gebied en wat daar met bepaalde bevolkingsgroepen gebeurt.
Lees de kranten kijk het nieuws: genoeg jeugd op de barricaden. Dus wat is het probleem dat WOII meer een geschiedenisondewerp wordt en minder dichtbij voelt?
Natuurlijk is het wel zo dat als je een oorlog in het recente collectieve geheugen hebt je misschien wat voorzichtiger bent mocht er iets van een oorlogsdreiging zijn al moet ik zeggen dat direct na de Tweede Wereldoorlog er direct weer oorlogen werden gevoerd denk hierbij aan Korea, Indonesië etc.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 13 september 2019 08:44
Gewoon een laxeermiddel door z'n eten, dan hoeft ie niet te liegenSnoesje666 schreef: ↑13-09-2019 08:16Lastig tijdens een schoolreisweek. Zoon kan namelijk niet liegen.
Voor een dergelijk uitstapje tijdens "gewone" schooldagen zouden we een ziekmelding wel doen.
vrijdag 13 september 2019 08:44
lilalinda schreef: ↑13-09-2019 08:32Draai het eens om, hoe heerlijk is het, dat Onze kinderen kunnen opgroeien zonder oma die elke verjaardag weer in huilen uitbarstte. Of ouders die het trauma van hun grootouders meekregen. (en wat dat met he deed)
Mijn kinderen (oudste is uit 2000) kennen de oorlog uit boeken en films, het is een gezegende generatie.
Mensen blijven toch wel oorlog voeren, en dat is volkomen kut. Maar mijn kinderen groeien op zonder het bijhorende trauma dat ik wel meekreeg
Ik ga er vanuit dat je – net als ik – van na de oorlog bent.
Wat voor trauma kan je oplopen / meekrijgen van een huilende oma?
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
vrijdag 13 september 2019 08:50
Lijkt me niet zo gezellig als je grootouders de hele tijd blijven hangen in een trauma omdat er doden zijn gevallen in je gezin bijv.hollebollegijs schreef: ↑13-09-2019 08:44Ik ga er vanuit dat je – net als ik – van na de oorlog bent.
Wat voor trauma kan je oplopen / meekrijgen van een huilende oma?
In mijn familie geen doden, geen mensen die gevochten hebben of in het verzet zijn gegaan. Bommen vlak naast hun huis zijn hun spectaculairste herinneringen. Dus geen huilende grootouders met trauma's gehad gelukkig.
