Actueel
alle pijlers
Een kind krijgen nog verantwoord?
maandag 6 januari 2020 22:44
(Ik weet niet zo goed waar dit te plaatsen qua thema)
Hi allemaal,
(In het kort: ik twijfel over mijn kinderwens door alle nieuwsberichten en ontwikkelingen, herkent iemand dit?)
Sinds een tijdje ben ik met mijn man bezig om zwanger te worden. Tot nu toe is het niet gelukt. De laatste tijd bekruipt mij ook steeds meer het idee, dat dit misschien beter is.
Mijn gevoelsmatige kinderwens is heel groot, ik kijk er al jaren naar uit om het te proberen met mijn man. Nu het eindelijk zo ver is, wil ik het nog steeds graag. Maar ik twijfel ook enorm. Dit komt omdat ik het idee heb dat het helemaal niet goed gaat met de wereld. De bosbranden in Australie, het gerommel met Amerika en het midden oosten, de stikstofcrisis, de massale protesten en alle andere klimaatverandering rampen en oorlogen.
Het benauwd mij enorm, is dit een wereld waarop je een kindje kunt zetten? Een kind krijgen is volgens mij altijd een egocentrische keuze. Maar alle ontwikkelingen maken mij onzeker en bang. Ik denk er misschien te ver over na, maar wat als echt de pleuris uitbreekt en ons kind dan vraagt van: "Was het vroeger ook al zo heftig, mama en papa?"
Ik zou mij denk ik echt schuldig voelen. Ik vind het sowieso lastig al, omdat ik bang ben voor de dood, wat als ons kind dit later ook heeft en antwoorden van mij hierover verwacht?
Mijn man wil wel graag kinderen, hij vind dat ik te veel na denk. Maar ik ben met alle negatieve nieuwsberichten sowieso niet in de mood om het te proberen.
Zijn er vrouwen die hier ook over getwijfeld hebben of nog mee bezig zijn?
Ik weet dat er vroeger ook van alles aan de hand was, met de koude oorlog, Chernobyl, watersnoodrampen etc en dat ook toen mensen zwanger werden.
Maar toch.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier in staan. Het is ook geen oordeel naar iemand, maar een persoonlijk conflict die andere misschien ook hebben.
Hi allemaal,
(In het kort: ik twijfel over mijn kinderwens door alle nieuwsberichten en ontwikkelingen, herkent iemand dit?)
Sinds een tijdje ben ik met mijn man bezig om zwanger te worden. Tot nu toe is het niet gelukt. De laatste tijd bekruipt mij ook steeds meer het idee, dat dit misschien beter is.
Mijn gevoelsmatige kinderwens is heel groot, ik kijk er al jaren naar uit om het te proberen met mijn man. Nu het eindelijk zo ver is, wil ik het nog steeds graag. Maar ik twijfel ook enorm. Dit komt omdat ik het idee heb dat het helemaal niet goed gaat met de wereld. De bosbranden in Australie, het gerommel met Amerika en het midden oosten, de stikstofcrisis, de massale protesten en alle andere klimaatverandering rampen en oorlogen.
Het benauwd mij enorm, is dit een wereld waarop je een kindje kunt zetten? Een kind krijgen is volgens mij altijd een egocentrische keuze. Maar alle ontwikkelingen maken mij onzeker en bang. Ik denk er misschien te ver over na, maar wat als echt de pleuris uitbreekt en ons kind dan vraagt van: "Was het vroeger ook al zo heftig, mama en papa?"
Ik zou mij denk ik echt schuldig voelen. Ik vind het sowieso lastig al, omdat ik bang ben voor de dood, wat als ons kind dit later ook heeft en antwoorden van mij hierover verwacht?
Mijn man wil wel graag kinderen, hij vind dat ik te veel na denk. Maar ik ben met alle negatieve nieuwsberichten sowieso niet in de mood om het te proberen.
Zijn er vrouwen die hier ook over getwijfeld hebben of nog mee bezig zijn?
Ik weet dat er vroeger ook van alles aan de hand was, met de koude oorlog, Chernobyl, watersnoodrampen etc en dat ook toen mensen zwanger werden.
Maar toch.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier in staan. Het is ook geen oordeel naar iemand, maar een persoonlijk conflict die andere misschien ook hebben.
maandag 6 januari 2020 23:19
Keuken1987 schreef: ↑06-01-2020 23:14Ik heb anders ingevuld. Ik twijfel niet.
Ik weet het zeker dat ik geen kinderen wil.
Dit.
maandag 6 januari 2020 23:19
Ik heb twee heerlijke kinderen. Ik ben nog elke dag dolblij dat zij in mijn leven zijn. Maar ik herken wel het gevoel van in wat voor wereld moeten zij opgroeien? Ik heb angsten en zorgen om later. Ik probeer dit zoveel mogelijk uit te schakelen want veel heb ik niet in de hand. Mar af en toe bekruipt me dat weer. Het heeft mij er echter niet van weerhouden, de drang was te sterk...
maandag 6 januari 2020 23:19
Ik ben 35+ en heb geen partner. Aan de ene kant hoop ik deze nog te vinden en nog een kind te krijgen. Aan de andere kant, voor 'de planeet' is het beter om niet zo veel kinderen te maken met zijn allen.
Veel mensen in mijn omgeving zijn heel erg met klimaat en duurzaamheid bezig maar hebben wel kinderen. Ik vraag me soms af hoe zij dat zien. En als er een goed moment komt, zal ik het ook wel eens aan ze vragen. Gewoon uit interesse.
Want we zijn natuurlijk al met veel te veel...
Veel mensen in mijn omgeving zijn heel erg met klimaat en duurzaamheid bezig maar hebben wel kinderen. Ik vraag me soms af hoe zij dat zien. En als er een goed moment komt, zal ik het ook wel eens aan ze vragen. Gewoon uit interesse.
Want we zijn natuurlijk al met veel te veel...
Je kunt méér.
maandag 6 januari 2020 23:20
Nou, toen ik geboren werd stond de wereld ook in brand. Ik heb bij mijn weten nooit gevraagd n.a.v. Tsjernobyl, zure regen, aanslagen ETA, IRA, Hamas, Hezbollah, PKK, RMS, CCC, brigate rosse, RAF, GIA, PLO aan mijn ouders of ze het wel konden verantwoorden om kinderen te krijgen.
Net zomin als mijn zoon mij vragen stelt over IS, branden in Australië, CO2 en andere zaken.
Net zomin als mijn zoon mij vragen stelt over IS, branden in Australië, CO2 en andere zaken.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 6 januari 2020 23:25
Als ik naar groene politici kijk met een voorraad kinderen of gezinsvakanties naar Kenia (waarom niet op de fiets naar de Veluwe) bekruipt me het gevoel dat de wereldellende wel mee zal vallen. Blijkbaar moet alleen het klootjesvolk zich schuldig gaan voelen.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
maandag 6 januari 2020 23:29
iedere generatie heeft dat, mijn moeder heeft wel eens verteld dat zij dat ook dacht.Druppeltjeswater schreef: ↑06-01-2020 23:19Ik heb twee heerlijke kinderen. Ik ben nog elke dag dolblij dat zij in mijn leven zijn. Maar ik herken wel het gevoel van in wat voor wereld moeten zij opgroeien? Ik heb angsten en zorgen om later. Ik probeer dit zoveel mogelijk uit te schakelen want veel heb ik niet in de hand. Mar af en toe bekruipt me dat weer. Het heeft mij er echter niet van weerhouden, de drang was te sterk...
Don't cry, buy a bag and move on.
maandag 6 januari 2020 23:29
Tegenwoordig kun je de hele dag overal nieuws tot je nemen. Al die negatieve onderwerpen kunnen veel ruimte gaan innemen in je gedachten. Het kan je gaan beheersen en je belemmeren in je persoonlijke leven. Is het belangrijk om altijd op de hoogte te zijn van wereldnieuws en daar dan veel over na te denken?
Ik heb ervoor gekozen om niet elk nieuws te volgen en negatief nieuws van me af te laten glijden. Dat maakt mijn leven een stuk prettiger. Ik hoef me niet te focussen op problemen buiten mijzelf, maar kan me focussen op problemen in mezelf. Zo word ik een steeds fijner mens, fijnere partner en fijnere moeder. Een stabiele basis voor mijn kind zodat zij straks sterk in de wereld staat. Verbeter de wereld, begin bij jezelf.
Ik heb ervoor gekozen om niet elk nieuws te volgen en negatief nieuws van me af te laten glijden. Dat maakt mijn leven een stuk prettiger. Ik hoef me niet te focussen op problemen buiten mijzelf, maar kan me focussen op problemen in mezelf. Zo word ik een steeds fijner mens, fijnere partner en fijnere moeder. Een stabiele basis voor mijn kind zodat zij straks sterk in de wereld staat. Verbeter de wereld, begin bij jezelf.
anoniem_385505 wijzigde dit bericht op 06-01-2020 23:31
0.48% gewijzigd
maandag 6 januari 2020 23:30
Bedoel je nu eigenlijk dat je het de wereld niet wil aandoen om nog meer kinderen toe te voegen, of dat je het je kinderen niet wil aandoen om in een wereld vol ellende op te groeien?
Wat dat eerste betreft: om de bevolking gelijk te houden zou je volgens mij 2,1 kinderen moeten krijgen, dus daar hoef je je vooralsnog geen zorgen om te maken.
Wat dat tweede betreft: wat je zelf ook al aangaf - er is altijd wel wat. Wat mij betreft mag mijn nageslacht daar zelf een mening over vormen, in plaats dat ik voor hen bepaal dat ze beter niet geboren kunnen worden.
Wat dat eerste betreft: om de bevolking gelijk te houden zou je volgens mij 2,1 kinderen moeten krijgen, dus daar hoef je je vooralsnog geen zorgen om te maken.
Wat dat tweede betreft: wat je zelf ook al aangaf - er is altijd wel wat. Wat mij betreft mag mijn nageslacht daar zelf een mening over vormen, in plaats dat ik voor hen bepaal dat ze beter niet geboren kunnen worden.
maandag 6 januari 2020 23:34
Wij maken ons vooral zorgen om steek- en schietincidenten. Kinderen van 12 tot 15 jaar die gearresteerd worden vanwege messentrekkerij. Zelfs in f*cking Drachten, of all places...
Ik wil niet dat mijn puberzoon 's avonds alleen door de stad fietst, we halen en brengen hem dan.
Ik wil niet dat mijn puberzoon 's avonds alleen door de stad fietst, we halen en brengen hem dan.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
maandag 6 januari 2020 23:39
Is voor mij wel 1 van de redenen geweest om niet te hard achter mijn kinderwens aan te hollen, maar ik heb nooit een grote kinderwens gehad.
Voor mij was het altijd een "misschien later" ding, en nu kan het zonder ingewikkelde ingrepen niet meer, en da's voor mij ook prima.
Daar zou ik mijn beslissing vooral van af laten hangen, van hoe graag je het wilt, en hoe erg het je lijkt om je te moeten realiseren dat het echt niet meer kan, omdat je te lang gewacht hebt.
Voor mij was het altijd een "misschien later" ding, en nu kan het zonder ingewikkelde ingrepen niet meer, en da's voor mij ook prima.
Daar zou ik mijn beslissing vooral van af laten hangen, van hoe graag je het wilt, en hoe erg het je lijkt om je te moeten realiseren dat het echt niet meer kan, omdat je te lang gewacht hebt.
maandag 6 januari 2020 23:45
Zou je man ook de medische mallemolen in willen, zoals dat heet?
Ik weet voor mezelf wel, dat ik dat niet (meer) wil. Als ik een leuke vent vind en het lukt, hartstikke leuk. Maar ik ben al best oud en zou niet meer de medische mallemolen in willen. Maar ik heb makkelijk praten want als je een partner hebt die dat wel wil, is het wel een beslissing van samen.
Het lijkt me enerzijds wel fijn dat je de berusting hebt dat als het niet lukt, het ook goed is. Anderzijds lastig dat je man het anders voelt.
Ik weet voor mezelf wel, dat ik dat niet (meer) wil. Als ik een leuke vent vind en het lukt, hartstikke leuk. Maar ik ben al best oud en zou niet meer de medische mallemolen in willen. Maar ik heb makkelijk praten want als je een partner hebt die dat wel wil, is het wel een beslissing van samen.
Het lijkt me enerzijds wel fijn dat je de berusting hebt dat als het niet lukt, het ook goed is. Anderzijds lastig dat je man het anders voelt.
Je kunt méér.
maandag 6 januari 2020 23:45
Ik vind dat wel iets om over na te denken maar het zou mij niet weerhouden om voor een kind te gaan. Wel merk ik dat ik moeite krijg met grote gezinnen. Waarom zou je 3-4-5-6 kinderen op de wereld zetten en zijn er 1-2 niet genoeg? De wereld wordt steeds voller en gaat ook meer en meer naar de klote door de rotzooi die wij als mens produceren, consumeren en verkloten.
maandag 6 januari 2020 23:46
Dit soort vragen gaan eigenlijk over jezelf, denk ik. Ellende is er altijd al geweest, namelijk.
Als je het leven zelf als zwaar ervaart, snel somber bent, of angstig, of gewoon wat negatiever van aard, tja, dan zie je natuurlijk overal ellende en gevaar en dan kun je dat koppelen aan een eventuele kinderwens. Ben jij eigenlijk zélf blij dat je in deze wereld leeft?
Misschien zit ik ernaast, maar dit soort overpeinzingen hoor ik zelden van vrolijke, optimistische personen. Daar is het glas altijd halfvol.
Ik zou dus niet kijken naar je kind maar naar jezelf. Wat heb jij een kind op dit vlak te bieden? Angst en zorgen? Of vreugde en levenslust?
Als je het leven zelf als zwaar ervaart, snel somber bent, of angstig, of gewoon wat negatiever van aard, tja, dan zie je natuurlijk overal ellende en gevaar en dan kun je dat koppelen aan een eventuele kinderwens. Ben jij eigenlijk zélf blij dat je in deze wereld leeft?
Misschien zit ik ernaast, maar dit soort overpeinzingen hoor ik zelden van vrolijke, optimistische personen. Daar is het glas altijd halfvol.
Ik zou dus niet kijken naar je kind maar naar jezelf. Wat heb jij een kind op dit vlak te bieden? Angst en zorgen? Of vreugde en levenslust?
anoniem_650f5b32baa0a wijzigde dit bericht op 06-01-2020 23:50
1.50% gewijzigd
maandag 6 januari 2020 23:47
Als er vanaf nu geen kinderen geboren worden is binnen 1 generatie de jongste inwoner maximaal zo'n 30 jaar en zijn er nog steeds problemen die er nu ook zijn, dus je stelling gaat niet op.daenerys79 schreef: ↑06-01-2020 23:28Als morgen nou de hele wereldbevolking stopt met kinderen krijgen zijn we wel mooi binnen 1 generatie van alle problematiek af!!!
maandag 6 januari 2020 23:49
Het huidige model van oneindige economische groei op een planeet met eindige bronnen is niet houdbaar. Dat het een keer misgaat is onvermijdelijk. De bevolking in Nederland blijft maar groeien. Nederland zelf wordt niet groter.
Ik ben 100% voor het afschaffen van alle toeslagen die mensen voor hun kinderen krijgen na het tweede kind.
Ik ben 100% voor het afschaffen van alle toeslagen die mensen voor hun kinderen krijgen na het tweede kind.
maandag 6 januari 2020 23:54
Ik heb geen kinderen want ik heb daar nooit zo'n behoefte aan gehad. Als ik kijk naar de bevolkingsgroei ben ik daar heel blij om. Ook weet ik heel zeker dat ik me heel druk zou maken inderdaad om de "toestand in de wereld".
Ik zou bij mezelf nagaan wat voor jou zwaarder weegt: Het verlangen naar een kind of het je zorgen maken over de toekomst van je kind. Want het moet niet zo zijn dat die zorgen zulke vormen aannemen dat je niet meer kunt genieten van je kind. Ik ben bang dat dat bij mij wel een beetje het geval zou zijn.
Wat ik tegenwoordig ook wel eens denk: Misschien is "de mens" wel in staat oplossingen te verzinnen voor de problemen waar de mensheid in de toekomst mee te maken krijgt. Sommige mensen zijn wel enorm slim als je ziet wat "we" allemaal kunnen/gemaakt hebben/bedacht hebben.
Ik zou bij mezelf nagaan wat voor jou zwaarder weegt: Het verlangen naar een kind of het je zorgen maken over de toekomst van je kind. Want het moet niet zo zijn dat die zorgen zulke vormen aannemen dat je niet meer kunt genieten van je kind. Ik ben bang dat dat bij mij wel een beetje het geval zou zijn.
Wat ik tegenwoordig ook wel eens denk: Misschien is "de mens" wel in staat oplossingen te verzinnen voor de problemen waar de mensheid in de toekomst mee te maken krijgt. Sommige mensen zijn wel enorm slim als je ziet wat "we" allemaal kunnen/gemaakt hebben/bedacht hebben.
maandag 6 januari 2020 23:56
Het is een afweging die je moet maken. Het zou beter zijn als minder kinderen geboren zouden worden. Maar jouw ene kind zal niet het verschil maken.
Als je je zorgen maakt over wat jouw kind eventueel zal meemaken, dat moet je niet doen. Niemand weet of het vreselijk wordt, of heel comfortabel, of dat de toekomstige generatie een manier vindt om hun leven te leiden op een best wel aardige manier.
Als je je zorgen maakt over wat jouw kind eventueel zal meemaken, dat moet je niet doen. Niemand weet of het vreselijk wordt, of heel comfortabel, of dat de toekomstige generatie een manier vindt om hun leven te leiden op een best wel aardige manier.
