Diabetes and the City

quote:momodoe schreef op 26 maart 2013 @ 18:24:

Setter ik vond je vraag niet aanvallend hoor!



Ik snap wat je bedoeld. Ik weet ook dat ik echt beter met mijn db om moet gaan. Maar ik baal er zo van dat je het afentoe niet kan stop zetten. Bah altijd maar rekening houden. Hoop nog altijd op een medische doorbraak. En wat had ik toch een relaxed leven voor de diabetes.



Maar ach ik mag niet klagen, zoals mijn schoonmoeder altijd zegt, er zijn veel ergere diabeten want mijn tenen zijn nog niet afgestorven.... Zucht



Tuurlijk mag je klagen, diabetes is een k*tziekte. Je mag dus pas klagen als je geen tenen meer hebt? Of moet je ook dan niet klagen want je hebt je vingers nog? Onzin!



Als jij wilt klagen dan doe je dat maar lekker hier. Daar is dit topic ook voor bedoeld, dus kom maar op. Krijg je van ons lekker heel veel en

Welkom momodoe en mamajobsa! Kom lekker meeklagen hoor, momodoe. Wonderlijk toch dat niet-diabeten altijd zo goed weten wanneer je wel en vooral niet mag klagen en er dan bij voorkeur onze klassieker ingooien: JE KUNT ER 100 MEE WORDEN (*duikt nu onder tafel vanwege alle voorwerpen die naar arm hoofd gegooid worden*).



Hier is het heerlijk rustig op het ogenblik. Nou ja, ik werk me drie slagen in de rondte om die ***-vertaling op tijd af te krijgen, maar ik ben m'n stem kwijt. Verder voel ik me niet ziek of zo, maar m'n stembanden doen het ineens (sinds eergisteren) niet meer. Er komt een soort raar gekraak uit mijn keel. De verbale communicatie met echtgenoot staat dus op een laag pitje (kan hij ook eens uitgebreid zijn verhalen kwijt ), maar veel zwaaien en knipogen is ook wel eens gezellig.



Ris, hoe gaat het ermee? Begin je je al beter te voelen? Hoe gaan oren en neus?



Setter, alweer een beetje bijgekomen?



Verder allemaal een knuffel op afstand, ik weet niet hoe besmettelijk ik ben. Een virtuele allemaal dus.

Lief, nog behoefte aan glutenvrije frikandellen?



http://www.zelfmaakrecepten.nl/frikandel-zelf-maken



Ik weet niet hoe pvc reageert als het tot 100 graden verhit wordt, maar daar kan je vast wel achter komen.

Juist Lief kan daar achter komen



Ik ben vandaag weer aan het werk gegaan Sri, en dat was weer fijn. Mijn teammanager kwam nog vragen hoe het met me ging, vond ik lief van haar

Nog 2 dagen werken en dan 2 weken vrij



Wat vervelend dat je je stem kwijt bent, alhoewel al dat knipogen toch wel een beetje op flirten moet lijken. Leuk hoor, na zo lang samen te zijn dat jullie dat nog doen

Hoi, ik leef nog en kom alleen maar even zwaaien en jullie allemaal een brengen

en een dikke terug Teddeke

Heerlijk rustige pasen hier. Gisteren ouders op de koffie gehad en verder is het een kwestie van bankhangen, lezen, tv-kijken en een beetje forummen.

Vanmiddag even een vertalinkje en een paar facturen de deur uitwerken, anders blijft dat weer hangen. Ik ga me dus beslist niet overmatig inspannen.

Allemaal

@lief, lief dat je het vraagt.

Volgens de dietist kreeg hij nog maar zo weinig insuline dat we nog niet heel erg op de koolhydraten hoefden te letten.



Op school heeft hij met pasen gewoon meegedaan met alles en kwam niet boven de 15

Gisteren heeft ie een hele chocoladepaashaas gehad en zat met avondeten op 22,4 eueueuh oeps.

Nou ja aldoende leert men.

Hij had naast die paashaas ook geen andere tussendoortjes meer gehad, ik heb zeker wat gehad aan je tips.



Hij krijgt trouwens 1 eenheid novo rapid bij elke maaltijd en een halve levemir extra bij het avondeten

Mamajobsa, alle begin is moeilijk! Komt echt goed hoor! Er zijn hier wat meer moeders van kinderen met db, dus je kan alles vragen!



Ik werd gisterenmorgen wakker met een waarde van 25,6. Ik had 's nachts een foutmelding oo mijn pomp gehad, maar die weggedrukt. toen ik ging plassen, kreeg ik weer een foutmelding. Toen ik mijn slang wilde vullen weer, dus toen wist ik dat t aan mijn pomp lag..... Alles vervangen, fikse bolus, terug naar bed, geslapen tot 10 uur en nog moe zijn, maar toen was mijn waarde gezakt naar 12.

Ben van de week niet naar de dvk geweest omdat ik nog steeds slecht hoor. Mijn oren lijken weer open, maar ik hoor nog steeds alles gedempt.

Mijn AB kuurtje is klaar (fijn een schimmelinfectie aan overgehouden, ik word gillend gek van de jeuk) en ook mijn pijnstillers zijn op. Nu alleen nog neusspray.



Zometeen gaan we paasontbijten bij de toeterclub en vanmiddag lekker niks, film afkijken met de kids. Knoester, leuke scandinavische film.

Onze eerste paasdag was gezellig. We zijn naar mijn nicht geweest. Twee van haar vier zoons waren thuis en dat was heel erg leuk, het zijn zulke leuke knullen! We hebben 's middags een eind gewandeld met alle honden. Dat was op zich heel leuk, alleen deed mijn rechterbeen/voet niet zo gezellig mee. Mijn nicht en ik zijn halverwege dus maar weer terug naar huis gewandeld, de mannen zijn nog een halfuur doorgewandeld.



's Avonds met zijn zessen naar een wokrestaurant geweest (mjammie!), dus mijn suikers zijn bagger vandaag. Zaterdag waren ze ook al bagger vanwege de stress van de crematie en frustratie richting mijn vader, dus ik ben al 2 dagen doodmoe Ik voel dus met je mee Ris



Nu mijn suikers veel vaker mooi zijn merk ik pas hoe moe ik altijd geweest moet zijn van die hoge suikers 's nachts. Hoe slecht ik altijd moet hebben geslapen, hoe slecht dat voor je lijf is. Pfff, waarom weet je dat altijd pas achteraf???



Vandaag 3 wassen te draaien en wat strijkwerk te doen, manlief is het terras aan het poetsen (heerlijk dat zonnetje!) en ik doe verder maar even rustig aan.

Morgen naar de oogarts, overmorgen de ingreep, en dan een dikke week niks tot ik op 12 april naar de orthopeed mag voor mijn schouder.



Fijne tweede paasdag allemaal!!

Dat rustig aan doen vandaag is niet gelukt Ik heb de complete tuinset geboend (drie kwartier werk), ik heb 2 wassen buiten hangen in het zonnetje en ik heb samen met manlief de rest van de tuinwerkzaamheden aangepakt.



Natuurlijk zat ik 3 uur na het ontbijt en al dat harde werken op een 15.4. Volslagen logisch Ik heb dus net maar even een shake genomen, hopelijk zijn mijn suikers straks weer normaal.

Ik wil hier graag een vraag stellen. Een vriend van me heeft al vanaf zeer jonge leeftijd diabetes I, en gebruikt nu al meer dan 40 jaar insuline. Hij heeft nu last van behoorlijke voetwonden, en moet vrijdag naar de vaatchirurg. Ik weet dat hij niet op fora e.d. zit, dus ik wou hier eens vragen, of een van jullie daarvoor nog tips/advies heeft, hoewel jullie denk ik allemaal wat jonger zijn.

Mel, de leeftijden variëren hier nogal, ik ben 55, de jongste is geloof ik halverwege de 20. Ik heb hier echter geen ervaring mee, maar ik wens hem (en jou) heel veel sterkte! Wat moet dat akelig zijn.

Jeetje Melpomene, ik zou niet weten wat voor tips ik voor jouw vriend zou hebben. Het lijkt me vreselijk om te hebben wat hij heeft. Geen tips dus, maar ook van mij veel sterkte gewenst

De enige tip die ik heb, Melpomene, is dat hij mondig moet zijn. Als hij denkt dat ze er te laks mee zijn of als hij het te lang vindt duren, dan gewoon aan de bel blijven trekken tot er actie ondernomen wordt. Ook als ze "iets te makkelijk" ingrijpende maatregelen willen treffen: door blijven vragen wat voor behandelingen er nog meer mogelijk zijn en wat de voor- en de nadelen zijn.



Met voetwonden heb ik zelf geen ervaring, maar wat ik in mijn omgeving wel gezien heb, is dat aan de bel trekken helpt en soms ook echt noodzakelijk is.

Ik had trouwens opeens verschrikkelijke dorst, was al helemaal bang voor hoge suikers en ik heb natuurlijk helemaal geen up to date stripjes in huis ofzo. Maar bij nader inzien denk ik dat ik gewoon een paar dagen wat te weinig gedronken heb. Het was opeens een beetje hectisch hier, waardoor dat soort essentiële dingen er een beetje bij in schoten.



Ga nu voor de zekerheid toch ook maar op jacht naar stripjes, al dan niet met een nieuwe meter.



@Setter, kaliumtekort is niet zo handig nee. Bij mij is het eerder andersom, al had ik bij verhoging van mijn plaspillen ook opeens last van tekorten. Daar kun je inderdaad goed niet lekker van zijn!



@Sri, met mij gaat het niet bepaald naar wens eigenlijk, maar daar heb ik me intussen wel bij neergelegd. Ik ben aan het wachten op het moment waarop er ingegrepen gaat worden, hopelijk met een operatie. (Wil het doelbewust een beetje vaag houden.) Voor de zomer hoop ik dat we daar de nodige stappen in vooruit hebben gezet, hetzij dus door een operatie, hetzij door een andere behandeling op te starten. Want zoals het nu loopt, ben ik er wel weer klaar mee ben ik daar helemaal klaar voor.

Dank allemaal! Ik ben het helemaal met Beeldig eens: mondig zijn is heel belangrijk. En ik heb het idee, dat dat er bij hem wel aan schort. Maar ook, dat hij toch ook enigszins de 'niet zeuren' instelling heeft. Hij loopt hier al maanden mee, wil het niet op zijn werk laten merken omdat er een reorganisatieronde is. Heb nu dingen opgezocht over zuurstoftherapie, drukontlastende pleisters met pijnstillers, medicijnen e.d., en adressen van speciale poliklinieke voor wondverzorging. Dus dat is al een beetje.

Maar hij denkt zelf dat er wel twee tenen af moeten... Erg hoor.

Dat is inderdaad niet de handigste mentaliteit nee. Op zich "valt het mee", twee tenen. Op basis van je verhaal was ik eerder bang voor het verlies van een hele voet. Al zijn twee tenen ook een dure les natuurlijk.



Goed dat je hem helpt uit te zoeken wat voor behandelingen er zijn. Gaat er iemand met hem mee naar de vaatchirurg? Als jij wel mondig bent en je hebt al het een en ander uitgezocht, dan zou het misschien ook wel een goed idee kunnen zijn om mee te gaan. Als hij zich dan laat overbluffen of laat overdonderen, dan kun jij je vragen stellen. Dat scheelt al enorm, is mijn ervaring.



Lief dat je dit voor deze vriend van je doet!

Gut ja, daar zeg je wat! Hyperbare zuurstoftherapie, daar heb ik pas nog wat over gelezen. Ben je wel een week of 12 mee zoet, maar het schijnt wonderbaarlijk goed te werken. Ik zou hem adviseren om die richting uit te gaan, want dat kan hem een teenamputatie schelen! Sterkte

Lieve Setter, heel veel sterkte vandaag! Ik duim voor je dat het allemaal soepel en prettig gaat.

voor iedereen!

En heel veel success vandaag Setter!



Is bij jullie de lente al een beetje begonnen? Hier schijnt het zonnetje zuinig, maar echt warm is het nog niet.



Ik heb na 2 weken onderhandelen eindelijk de verzekering rond en ga van het weekend mijn nieuwe 2e hands auto ophalen.



Heb wel gordelroos en mag geen pijnstillers ivm de baby. Heb heel veel pijn gehad, gelukkig wordt dat nu minder en heb ik verlof.

Het is hier echt bagger met zn suiker.

Afgelopen nacht zelfs met de kinderafdeling aan de lijn gehangen want zn suiker wou niet zakken.

Komt ie uit school met een hypo van 3,4 dus oke dextro drinken en maaltijd, heeft ie een uurtje later 15,6.

Aaargh.



Setter hoe is het gegaan vandaag?



Katrien succes met die gordelroos, fijn dat het wat minder wordt

Happy new topic namens spuit 11.. Was jullie kwijt..

Beterschap Katrientjepientje, en jij ook met je zoon Mamajobsa Hoe is het nu met hem?



Ik ben net een uurtje terug uit het ziekenhuis. Hebben jullie even?



Na alle administratieve rompslomp mocht ik me omkleden, ik zou direct daarna het infuus aangelegd krijgen. Het moest, vanwege de diabetes, een glucose/insuline-infuus worden, en mijn pomp moest daarna afgekoppeld worden. De eerste infuusprik wilde niet lukken want er zat een aderklepje in de weg. Die hele godvergeten rotnaald was erin/eruit/erin/eruit gegaan, helemaal tot het einde (5 cm!!!) toen dat klepje dus in het pad zat. Gloeiende gloeiende, toen moest ze dus nóg een infuus aanprikken



De tweede keer besloten we samen dat hij in mijn elleboogholte zou komen, want ik zou hem maar een paar uurtjes hebben, 's middags zou ik alweer thuis zijn immers?

Deze keer ging het goed. Mijn man zat aanvankelijk geboeid toe te kijken, maar hij werd zo kotsberoerd van hoe het de eerste keer ging dat hij, wit om de mond, maar even buiten zicht van de naald was gaan zitten.



Om te voorkomen dat het infuus zou knakken kreeg ik een spalkje om mijn arm. Mijn hele arm werd ingepakt met verband om het spalkje op zijn plaats te houden, dus ik zag eruit of ik mijn arm gebroken had



Ik kijk op de fles infuusvloeistof, zie ik dat ze me Novorapid erin gedaan hebben in plaats van Humalog Blijkt dat ze dat glucose/insuline-infuus tijdens de operatie afkoppelen en pas weer aankoppelen op de recovery! Waarom moet mijn pomp dan in godesnaam afgekoppeld worden en moet ik zo'n raar infuus??? Ik snap hier werkelijk helemaal niets van De dames verpleegkundigen ook niet trouwens, die vonden het ook maar raar.



Om 9.45 uur werd ik eindelijk naar de 'holding' (één stadium voor de operatiekamer) gebracht, de plek waar normaliter het infuus aangelegd wordt en waar je gegevens nogmaals gecontroleerd worden. Ik zou als één van de eersten geholpen worden vanwege de diabetes, maar ik was pas om 11 uur aan de beurt. Vijf kwartier heb ik in die holding gelegen, de een na de ander werd binnengebracht en ging na 10 minuten door, ik bleef maar liggen, en liggen, en liggen.... ik viel haast in slaap



De Novasure-procedure zou maar een minuutje of 10 in beslag nemen, maar ja, zoals verwacht lukte die niet. Ze heeft me nu gecuretteerd, en volslagen onverwachts heeft ze een poliepje gevonden en verwijderd. Volgende week vrijdag krijg ik de uitslag daarvan. Ik heb uiteindelijk een uur op de OK gelegen, dus het hele operatieschema was na mij in de war



Om een uur of half 4 spoorde de verpleegkundige mij aan dat ik even moest gaan plassen, zodat ik naar huis kon. Ik sla mijn benen over de rand van het bed, zie ik ineens dat er allemaal bloed in mijn infuusslang zit Bleek niet erg te zijn en direct na het plassen is het infuus afgekoppeld. Pfff, emotioneel dagje hoor.....



Ik heb vandaag wel heel goed gedieet: ik heb over de hele dag 1 bakje yoghurt en 2 kopjes thee gehad, dus als ik nu nog niet afgevallen ben



Mijn suikers waren geruststellend hoog trouwens: nuchter een 10.2, anderhalf uur later in het ziekenhuis een 11, vlak voor de operatie een 13.7, direct na de operatie een 14.7 en vanaf het moment dat mijn pomp weer aanging zakte het vlotjes naar een 8.3. Ik heb het inmiddels steeeeeenkoud, dus dat is een goed teken. Ik had vanmiddag nl. ineens verhoging: 38.1. Vaag hoor, hoe een lichaam reageert op een narcose...