Gezondheid
alle pijlers
Quarantaine stamceltransplantatie
zondag 1 maart 2015 om 20:30
Hallo,
Mijn vader ligt momenteel in het ziekenhuis en heeft zijn eerste chemo ronde achter de rug in voorbereiding van zijn stamceltransplantatie. Hij heeft chronische bloedarmoede die alleen op deze manier opgelost kan worden.
Hij heeft een quarantainekamer in het ziekenhuis en zijn immuunsysteem is dus met de chemo platgelegd.
Nou heb ik hierover een vraag waar ik heel erg mee worstel en er is waarschijnlijk geen antwoord op maar ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Ik kan hierover niet met mijn vader praten omdat onze relatie moeizaam is sinds het overlijden van mijn moeder.
Voor zijn opname hebben we erover gesproken dat het beter was dat ik niet op bezoek kwam in het ziekenhuis omdat ik schoolgaande jonge kinderen heb. Natuurlijk heb ik dit geaccepteerd. Mijn broer en zijn vriendin mogen wel op bezoek komen, verder niemand.
Zijn vriendin werkt een aantal uren in de week maar is de rest van de tijd in het ziekenhuis. Mijn broer is van nature erg ziekelijk en gaat ook 1x per dag naar het ziekenhuis.
Tijdens deze bezoeken zitten ze gewoon zonder bescherming naast mijn vader en zijn daar ooit de gehele dag.
Ik begin hier langzaamaan heel boos over te worden want waarom kan hij wel de hele dag bezoek hebben van mensen die met allerlei bacteriën in contact komen en mag ik niet komen?
Het voelt ondertussen heel persoonlijk en het "dan zoek het maar uit"-gehalte stijgt snel. Weet iemand wat het verschil is tussen deze bezoeken en mijn bezoeken of heeft iemand hier iets aan toe te voegen?
Ik heb geen oogkleppen op en snap dat onze moeizame relatie niet meewerkt aan deze situatie, maar snap je waarom hij zijn dochter weg houdt aan zijn ziekbed? Is dat medisch echt het meest verantwoordelijk of is het gewoon persoonlijk?
Mijn vader ligt momenteel in het ziekenhuis en heeft zijn eerste chemo ronde achter de rug in voorbereiding van zijn stamceltransplantatie. Hij heeft chronische bloedarmoede die alleen op deze manier opgelost kan worden.
Hij heeft een quarantainekamer in het ziekenhuis en zijn immuunsysteem is dus met de chemo platgelegd.
Nou heb ik hierover een vraag waar ik heel erg mee worstel en er is waarschijnlijk geen antwoord op maar ik hoop dat jullie me kunnen helpen. Ik kan hierover niet met mijn vader praten omdat onze relatie moeizaam is sinds het overlijden van mijn moeder.
Voor zijn opname hebben we erover gesproken dat het beter was dat ik niet op bezoek kwam in het ziekenhuis omdat ik schoolgaande jonge kinderen heb. Natuurlijk heb ik dit geaccepteerd. Mijn broer en zijn vriendin mogen wel op bezoek komen, verder niemand.
Zijn vriendin werkt een aantal uren in de week maar is de rest van de tijd in het ziekenhuis. Mijn broer is van nature erg ziekelijk en gaat ook 1x per dag naar het ziekenhuis.
Tijdens deze bezoeken zitten ze gewoon zonder bescherming naast mijn vader en zijn daar ooit de gehele dag.
Ik begin hier langzaamaan heel boos over te worden want waarom kan hij wel de hele dag bezoek hebben van mensen die met allerlei bacteriën in contact komen en mag ik niet komen?
Het voelt ondertussen heel persoonlijk en het "dan zoek het maar uit"-gehalte stijgt snel. Weet iemand wat het verschil is tussen deze bezoeken en mijn bezoeken of heeft iemand hier iets aan toe te voegen?
Ik heb geen oogkleppen op en snap dat onze moeizame relatie niet meewerkt aan deze situatie, maar snap je waarom hij zijn dochter weg houdt aan zijn ziekbed? Is dat medisch echt het meest verantwoordelijk of is het gewoon persoonlijk?
zondag 1 maart 2015 om 20:53
Oei, lastig zeg. Het lijkt zo alsof jouw schoolgaande kinderen als excuus gebruikt worden omdat je zo meer risico hebt om ziekte of bacterien mee te brengen.
Je kunt dus wel uitzoeken hoe het zit met die regels, maar als dat niet het werkelijke probleem is, dan schiet je daar niks mee op. Hoe lastig misschien ook, ik zou proberen om het toch met je vader te bespreken en te zeggen dat het je verdriet doet. Via de telefoon, via skype of email, niet ideaal, maar als je er niet persoonlijk langs mag gaan........
Je kunt dus wel uitzoeken hoe het zit met die regels, maar als dat niet het werkelijke probleem is, dan schiet je daar niks mee op. Hoe lastig misschien ook, ik zou proberen om het toch met je vader te bespreken en te zeggen dat het je verdriet doet. Via de telefoon, via skype of email, niet ideaal, maar als je er niet persoonlijk langs mag gaan........
zondag 1 maart 2015 om 20:57
Beetje raar. De vader van een vriendin heeft zo´n therapie ook gedaan, en bezoekers moesten speciale jassen aan, mondkapjes voor en er werd inderdaad geadviseerd om kinderen thuis te laten. Ik geloof zelfs dat die daar niet eens toegestaan waren.
Maar als je broer en zijn vriendin er wel hele dagen ´mogen´ zitten (waar je zin in hebt) en dan nog zonder bescherming, zou ik persoonlijk ook niet blij zijn.
Maar als je broer en zijn vriendin er wel hele dagen ´mogen´ zitten (waar je zin in hebt) en dan nog zonder bescherming, zou ik persoonlijk ook niet blij zijn.
zondag 1 maart 2015 om 21:15
Eens met Exces en LoiseauCoureur. Ik zou hier het gesprek over aangaan met de behandelend arts. Als het echt zo riskant is, kan je broer ook niet langskomen en anders kan jij ook gewoon gaan. Je broer en zijn vriendin komen ook met schoolgaande kinderen in aanraking in de supermarkt en in de bus, als ze daar een griepje of flinke verkoudheid oplopen kan het net zoveel kwaad. Daarbij kun je ook aangestoken worden door een volwassene.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 1 maart 2015 om 21:18
Bedankt voor jullie snelle reacties en begrip.
Helaas kan ik de vragen niet aan de arts stellen omdat mijn vader aan niemand die naam heeft verteld want daar heeft niemand iets mee te maken. Hij is nogal paranoia van nature en denkt dat er dan hele vergaderingen achter zijn rug zijn. Aan hem zelf kan ik op dit moment niets vragen omdat hij al een week zeer hoge koorts heeft (het gaat dus niet echt goed zullen we maar zeggen). Hij kan moeilijk praten en neemt de telefoon niet op.
Voor het binnengaan van zijn kamer hoeft het bezoek alleen de handen en het gezicht te wassen, verder niets. Geen kapje, geen schortje, geen handschoenen. De verpleegster die binnenkomt heeft wel een schortje aan.
Al met al begin ik het gevreesde antwoord te voelen en denk ik dat het waarschijnlijk het verstandigste is om emotioneel afstand en afscheid te nemen. Ik laat me anders alleen elke keer kwetsen.
Helaas kan ik de vragen niet aan de arts stellen omdat mijn vader aan niemand die naam heeft verteld want daar heeft niemand iets mee te maken. Hij is nogal paranoia van nature en denkt dat er dan hele vergaderingen achter zijn rug zijn. Aan hem zelf kan ik op dit moment niets vragen omdat hij al een week zeer hoge koorts heeft (het gaat dus niet echt goed zullen we maar zeggen). Hij kan moeilijk praten en neemt de telefoon niet op.
Voor het binnengaan van zijn kamer hoeft het bezoek alleen de handen en het gezicht te wassen, verder niets. Geen kapje, geen schortje, geen handschoenen. De verpleegster die binnenkomt heeft wel een schortje aan.
Al met al begin ik het gevreesde antwoord te voelen en denk ik dat het waarschijnlijk het verstandigste is om emotioneel afstand en afscheid te nemen. Ik laat me anders alleen elke keer kwetsen.
zondag 1 maart 2015 om 21:26
zondag 1 maart 2015 om 21:33
quote:shoops schreef op 01 maart 2015 @ 21:18:
Bedankt voor jullie snelle reacties en begrip.
Helaas kan ik de vragen niet aan de arts stellen omdat mijn vader aan niemand die naam heeft verteld want daar heeft niemand iets mee te maken. Hij is nogal paranoia van nature en denkt dat er dan hele vergaderingen achter zijn rug zijn. Aan hem zelf kan ik op dit moment niets vragen omdat hij al een week zeer hoge koorts heeft (het gaat dus niet echt goed zullen we maar zeggen). Hij kan moeilijk praten en neemt de telefoon niet op.
Voor het binnengaan van zijn kamer hoeft het bezoek alleen de handen en het gezicht te wassen, verder niets. Geen kapje, geen schortje, geen handschoenen. De verpleegster die binnenkomt heeft wel een schortje aan.
Al met al begin ik het gevreesde antwoord te voelen en denk ik dat het waarschijnlijk het verstandigste is om emotioneel afstand en afscheid te nemen. Ik laat me anders alleen elke keer kwetsen.
Ik vind dit wel een vreemde conclusie. Zou het niet beter zijn om eerst eens met je broer te overleggen? Misschien is het helemaal niet om jou te doen, maar denkt hij echt dat je vader meer risico loopt als jij er bent.
En daarnaast lijkt het me ook niet goed om op een moment waarop je vader erg ziek is afstand/afscheid te nemen.
Neem het nu niet zo persoonlijk op en praat eens rustig met je broer. Misschien kan hij op een later moment nog eens aan je vader vragen of hij je echt niet wil zien.
Bedankt voor jullie snelle reacties en begrip.
Helaas kan ik de vragen niet aan de arts stellen omdat mijn vader aan niemand die naam heeft verteld want daar heeft niemand iets mee te maken. Hij is nogal paranoia van nature en denkt dat er dan hele vergaderingen achter zijn rug zijn. Aan hem zelf kan ik op dit moment niets vragen omdat hij al een week zeer hoge koorts heeft (het gaat dus niet echt goed zullen we maar zeggen). Hij kan moeilijk praten en neemt de telefoon niet op.
Voor het binnengaan van zijn kamer hoeft het bezoek alleen de handen en het gezicht te wassen, verder niets. Geen kapje, geen schortje, geen handschoenen. De verpleegster die binnenkomt heeft wel een schortje aan.
Al met al begin ik het gevreesde antwoord te voelen en denk ik dat het waarschijnlijk het verstandigste is om emotioneel afstand en afscheid te nemen. Ik laat me anders alleen elke keer kwetsen.
Ik vind dit wel een vreemde conclusie. Zou het niet beter zijn om eerst eens met je broer te overleggen? Misschien is het helemaal niet om jou te doen, maar denkt hij echt dat je vader meer risico loopt als jij er bent.
En daarnaast lijkt het me ook niet goed om op een moment waarop je vader erg ziek is afstand/afscheid te nemen.
Neem het nu niet zo persoonlijk op en praat eens rustig met je broer. Misschien kan hij op een later moment nog eens aan je vader vragen of hij je echt niet wil zien.
zondag 1 maart 2015 om 21:46
quote:Susan schreef op 01 maart 2015 @ 21:15:
Eens met Exces en LoiseauCoureur. Ik zou hier het gesprek over aangaan met de behandelend arts. Als het echt zo riskant is, kan je broer ook niet langskomen en anders kan jij ook gewoon gaan. Je broer en zijn vriendin komen ook met schoolgaande kinderen in aanraking in de supermarkt en in de bus, als ze daar een griepje of flinke verkoudheid oplopen kan het net zoveel kwaad. Daarbij kun je ook aangestoken worden door een volwassene.
Maar het probleem lijkt niet te liggen in de eventuele besmettelijkheid, maar meer in de relatie die TO met haar vader heeft. Dan heeft zo'n gesprek met de arts geen zin toch?
TO, eens met de laatste post van LoiseauCoureur. Probeer het toch te bespreken, eventueel via je broer. Of stuur een kaartje aan je vader waarin je vertelt wat dit met je doet. Misschien denkt je vader wel dat jij helemaal achter jullie afspraak staat en dat jij het wel goed vindt zo. Als jij dat ook van hem denkt, gaan er heel wat kostbare contacten verloren door een misverstand. Dat zou eeuwig zonde zijn.
Eens met Exces en LoiseauCoureur. Ik zou hier het gesprek over aangaan met de behandelend arts. Als het echt zo riskant is, kan je broer ook niet langskomen en anders kan jij ook gewoon gaan. Je broer en zijn vriendin komen ook met schoolgaande kinderen in aanraking in de supermarkt en in de bus, als ze daar een griepje of flinke verkoudheid oplopen kan het net zoveel kwaad. Daarbij kun je ook aangestoken worden door een volwassene.
Maar het probleem lijkt niet te liggen in de eventuele besmettelijkheid, maar meer in de relatie die TO met haar vader heeft. Dan heeft zo'n gesprek met de arts geen zin toch?
TO, eens met de laatste post van LoiseauCoureur. Probeer het toch te bespreken, eventueel via je broer. Of stuur een kaartje aan je vader waarin je vertelt wat dit met je doet. Misschien denkt je vader wel dat jij helemaal achter jullie afspraak staat en dat jij het wel goed vindt zo. Als jij dat ook van hem denkt, gaan er heel wat kostbare contacten verloren door een misverstand. Dat zou eeuwig zonde zijn.
zondag 1 maart 2015 om 21:50
quote:LoiseauCoureur schreef op 01 maart 2015 @ 21:33:
[...]
Ik vind dit wel een vreemde conclusie. Zou het niet beter zijn om eerst eens met je broer te overleggen? Misschien is het helemaal niet om jou te doen, maar denkt hij echt dat je vader meer risico loopt als jij er bent.
En daarnaast lijkt het me ook niet goed om op een moment waarop je vader erg ziek is afstand/afscheid te nemen.
Neem het nu niet zo persoonlijk op en praat eens rustig met je broer. Misschien kan hij op een later moment nog eens aan je vader vragen of hij je echt niet wil zien.
Eens.
Je zegt dat je vader moeilijk praat, dus probeer met je broer te praten en niet te snel conclusies te trekken uit een paar antwoorden op een forum. Daar krijg je misschien spijt van. Desalniettemin vind ik het een naar en moeilijk probleem voor je; veel sterkte!
[...]
Ik vind dit wel een vreemde conclusie. Zou het niet beter zijn om eerst eens met je broer te overleggen? Misschien is het helemaal niet om jou te doen, maar denkt hij echt dat je vader meer risico loopt als jij er bent.
En daarnaast lijkt het me ook niet goed om op een moment waarop je vader erg ziek is afstand/afscheid te nemen.
Neem het nu niet zo persoonlijk op en praat eens rustig met je broer. Misschien kan hij op een later moment nog eens aan je vader vragen of hij je echt niet wil zien.
Eens.
Je zegt dat je vader moeilijk praat, dus probeer met je broer te praten en niet te snel conclusies te trekken uit een paar antwoorden op een forum. Daar krijg je misschien spijt van. Desalniettemin vind ik het een naar en moeilijk probleem voor je; veel sterkte!
zondag 1 maart 2015 om 22:51
quote:Odilia2015 schreef op 01 maart 2015 @ 20:37:
Als iemand in quarantaine ligt en je komt op bezoek, dan wordt je helemaal schoongespoten om zoveel mogelijk infectie te voorkomen. Ik denk dat jij er net zo goed bij kunt zitten als iemand anders.
Oh? Toen mijn vader in quarantaine lag werd ik echt niet schoongespoten hoor.
Ze vroegen wel om verder niet op/over de afdeling(en) te wandelen.
Als iemand in quarantaine ligt en je komt op bezoek, dan wordt je helemaal schoongespoten om zoveel mogelijk infectie te voorkomen. Ik denk dat jij er net zo goed bij kunt zitten als iemand anders.
Oh? Toen mijn vader in quarantaine lag werd ik echt niet schoongespoten hoor.
Ze vroegen wel om verder niet op/over de afdeling(en) te wandelen.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
zondag 1 maart 2015 om 22:51
Ben het met jullie eens dat een conclusie van emotioneel afstand en afscheid nemen nu kort door de bocht lijkt.
Praten met mijn broer is geen optie, die zal in mijn gezicht altijd met me meepraten om me vervolgens zwart te maken. Zoals achter elk verhaal zit hier ook een hele geschiedenis aan vast waar ik jullie niet mee lastig zal vallen. Wil daarmee alleen zeggen dat ik de beslissing ook niet licht neem. Om alle verdere ruis uit mijn probleem te halen vroeg ik daarom om reacties over het quarantaine stukje, of het logisch was dat ik niet gewenst ben.
Merk wel dat ik me door jullie reacties gesteund voel of uitgedaagd wordt om na te denken. Allebei doen me goed!
Dus iedereen die een mening heeft over dit verhaal, kom maar op!
Praten met mijn broer is geen optie, die zal in mijn gezicht altijd met me meepraten om me vervolgens zwart te maken. Zoals achter elk verhaal zit hier ook een hele geschiedenis aan vast waar ik jullie niet mee lastig zal vallen. Wil daarmee alleen zeggen dat ik de beslissing ook niet licht neem. Om alle verdere ruis uit mijn probleem te halen vroeg ik daarom om reacties over het quarantaine stukje, of het logisch was dat ik niet gewenst ben.
Merk wel dat ik me door jullie reacties gesteund voel of uitgedaagd wordt om na te denken. Allebei doen me goed!
Dus iedereen die een mening heeft over dit verhaal, kom maar op!
maandag 2 maart 2015 om 01:02
Kinderen op de basisschool geven wel degelijk extra risico (denk aan de kinderziektes!), maar of dat risico zo groot is dat je weg moet blijven, kan ik niet beoordelen. Wat ik je.wel zou adviseren, is om de angst van je vader serieus te nemen. Dat is doodsangst, hij loopt door een eventuele infectie het gevaar zijn leven te verliezen. Dat is een reële angst, al kunnen zijn voorzorgsmaatregelen misschien overdreven of irreëel overkomen. Om die reden zou ik zijn verzoek om weg te blijven niet persoonlijk opvatten. In de situatie waarin je vader nu zit en met de angsten die dat teweeg kan brengen, is de kans heel groot dat zijn wereld en zijn besluiten om hem draaien en niet om jou.
Hooguit zou je kunnen vragen, als je je vader wel weer spreekt, of hij met de artsen kan overleggen hoe zij tegenover een bezoek van jou staan. Misschien dat hun antwoord wat nuanceert. Maar wees daar niet te hoopvol over, want zelfs al zien de artsen geen bezwaar, het is aan je vader of hij de risico's aanvaardbaar acht of niet.
Hooguit zou je kunnen vragen, als je je vader wel weer spreekt, of hij met de artsen kan overleggen hoe zij tegenover een bezoek van jou staan. Misschien dat hun antwoord wat nuanceert. Maar wees daar niet te hoopvol over, want zelfs al zien de artsen geen bezwaar, het is aan je vader of hij de risico's aanvaardbaar acht of niet.
maandag 9 maart 2015 om 15:46
Als de relatie met je vader toch al moeizaam is zou ik de eer aan mezelf houden en me aan de afspraak houden. Hij is ziek, hij loopt gevaar, dus zijn wil is wet.
Maar je kunt hem natuurlijk wel laten merken dat je aan hem denkt, kaartjes sturen, bellen, berichtjes sturen. In zijn geïsoleerde toestand zal hij waarschijnlijk enorm waarderen dat zijn dochter zo met hem meeleeft.
Boos worden? Waarom? Op wie? Laat het feit dat je jaloers bent op je broer en schoonzus geen wig drijven tussen jou en je vader. Hij kan er niets aan doen dat hij ziek is, dat hij zo'n rot-behandeling moet ondergaan, terwijl jij lekker in het zonnetje rondloopt .....
Maar je kunt hem natuurlijk wel laten merken dat je aan hem denkt, kaartjes sturen, bellen, berichtjes sturen. In zijn geïsoleerde toestand zal hij waarschijnlijk enorm waarderen dat zijn dochter zo met hem meeleeft.
Boos worden? Waarom? Op wie? Laat het feit dat je jaloers bent op je broer en schoonzus geen wig drijven tussen jou en je vader. Hij kan er niets aan doen dat hij ziek is, dat hij zo'n rot-behandeling moet ondergaan, terwijl jij lekker in het zonnetje rondloopt .....
