Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad
donderdag 25 mei 2017 21:27
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
Het is niet altijd makkelijk om altijd maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over het verdriet, de eenzaamheid, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en denk nooit dat het te laat is.
zaterdag 22 juli 2017 10:13
Uitstekend, precies wat je hierboven schrijft als opdracht aan jezelf geven om haar te vertellen!Dina80 schreef: ↑22-07-2017 10:05Het gewoon zeggen hoe het is: Omdat de verliefdheid niet over is gegaan voel ik me in haar nabijheid verliefd en verdrietig tegelijk, en dat ik een manier wil vinden om daarmee om te gaan.
Misschien kan ik per telefoon en afspraak maken bij haar thuis en dan aan de telefoon al zeggen dat ik bang ben om dicht te klappen. Dit keer zal ik dan direct de telefoon pakken en niet eerst uren met het ding in mijn zwetende hand zitten.
Ja, je moet die angst voor het dichtklappen vooraf met haar bespreken of alleen dat desnoods geschreven. Dat je geen angst voor dichtklappen meer hoeft te hebben.
zaterdag 22 juli 2017 11:11
Als je haar dan toch belt, kun je dan niet meteen aangeven wat je hierboven zegt: dat je je in haar nabijheid verliefd en verdrietig tegelijk voelt en dat je een manier wilt vinden om daarmee om te gaan. Dan is er volgens mij ook geen noodzaak meer om nog af te spreken om een gesprek te hebben, dat heb je dan immers aan de telefoon al?Dina80 schreef: ↑22-07-2017 10:05Ik herken dat fobie deel niet, want ik heb op zich geen angst om met haar te praten. Wel heel nerveus natuurlijk, omdat ik verliefd ben. En zeker nu ze het weet van mijn gevoelens, is er ook verdriet bij gekomen. Als ze me aankijkt voel ik me heel verliefd en tegelijk heel verdrietig, wat ervoor zorgt dat mijn hoofd blanco wordt en ik niets meer kan zeggen.
Dat wil ik dat ze weet. Niet allerlei psychologische termen erbij halen, maar het gewoon zeggen hoe het is: Omdat de verliefdheid niet over is gegaan voel ik me in haar nabijheid verliefd en verdrietig tegelijk, en dat ik een manier wil vinden om daarmee om te gaan.
Misschien kan ik per telefoon en afspraak maken bij haar thuis en dan aan de telefoon al zeggen dat ik bang ben om dicht te klappen. Dit keer zal ik dan direct de telefoon pakken en niet eerst uren met het ding in mijn zwetende hand zitten.
zaterdag 22 juli 2017 11:13
Ik denk dat ik me best een tijdje wat ongemakkelijk zou voelen als iemand die ik vaak tegenkom - zoals in jouw geval een collega - zou vertellen verliefd op mij te zijn, terwijl ik dat niet op hem of haar ben. Zeker als diegene dan ook nog heel nerveus e.d. zou zijn in mijn nabijheid.
Ik zou een beetje afstand nemen denk ik: niet naast diegene gaan zitten bij een vergadering of iets afhandelen via email in plaats van face to face. Om het hem/haar niet nog lastiger te maken.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 22 juli 2017 11:16
Dat kan ook inderdaad. Ik moet maar even zien hoe het loopt, ik wil niet teveel scenario's vooraf gaan bedenken, want dan krijg ik weer hetzelfde zenuwslopende gedonder als voordat ik haar vertelde verliefd te zijn. Ik vind het al erg genoeg dat er in me zo weinig veranderd is, ik had echt gehoopt dat op dit punt in mijn leven (enkele weken erna) mijn gevoelens sterk verminderd zouden zijn.doit_ schreef: ↑22-07-2017 11:11Als je haar dan toch belt, kun je dan niet meteen aangeven wat je hierboven zegt: dat je je in haar nabijheid verliefd en verdrietig tegelijk voelt en dat je een manier wilt vinden om daarmee om te gaan. Dan is er volgens mij ook geen noodzaak meer om nog af te spreken om een gesprek te hebben, dat heb je dan immers aan de telefoon al?
zaterdag 22 juli 2017 11:19
Mijn collega doet juist het tegenovergestelde; Ze omhelst me nog vaker dan voorheen, en lijkt juist haar best te doen om zoveel mogelijk in mijn nabijheid te zijn. Ze probeert ook steeds oogcontact te zoeken en glimlacht dan.
zaterdag 22 juli 2017 11:28
Of je pakt gewoon nu de telefoon, zegt wat je haar wilt zeggen en dan is het achter de rug. Het 'zenuwslopende gedonder' is er al, kun je er maar het best zo snel mogelijk vanaf zijn.Dina80 schreef: ↑22-07-2017 11:16Dat kan ook inderdaad. Ik moet maar even zien hoe het loopt, ik wil niet teveel scenario's vooraf gaan bedenken, want dan krijg ik weer hetzelfde zenuwslopende gedonder als voordat ik haar vertelde verliefd te zijn. Ik vind het al erg genoeg dat er in me zo weinig veranderd is, ik had echt gehoopt dat op dit punt in mijn leven (enkele weken erna) mijn gevoelens sterk verminderd zouden zijn.
zaterdag 22 juli 2017 11:30
Ik denk dat ik ook zo zou reageren. Al zou ik misschien ook weer niet te afstandelijk willen doen, omdat je die ander ook niet het idee wilt geven dat je hem/haar nu compleet negeert of afwijst. Omhelzen is dan wel weer een beetje het andere uiterste..tonkje schreef: ↑22-07-2017 11:13Ik denk dat ik me best een tijdje wat ongemakkelijk zou voelen als iemand die ik vaak tegenkom - zoals in jouw geval een collega - zou vertellen verliefd op mij te zijn, terwijl ik dat niet op hem of haar ben. Zeker als diegene dan ook nog heel nerveus e.d. zou zijn in mijn nabijheid.
Ik zou een beetje afstand nemen denk ik: niet naast diegene gaan zitten bij een vergadering of iets afhandelen via email in plaats van face to face. Om het hem/haar niet nog lastiger te maken.
zaterdag 22 juli 2017 11:33
Dat vind ik nogal raar. Misschien dat ze dat doet om extra aardig te zijn of om te laten zien 'jij bent dan wel verliefd op mij en ik niet op jou, maar ik vind je nog steeds gewoon aardig hoor', maar als ik jou was dan zou ik het helemaal niet fijn vinden en juist verwarrend.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 22 juli 2017 11:39
Ik heb onderstreept waar m.i. de schoen wringt. Zo gaat het vermoedelijk bij de meeste mensen niet. Die leren elkaar kennen met een lichte initiële aantrekkingskracht en sterke gevoelens ontwikkelen zich wederzijds zo'n beetje gelijk op (of niet). De verliefdheid ontstaat dus vooral nadat ze elkaar hebben leren kennen. Ik heb hierover een verhelderende discussie gehad met een vrouw die tegen mij zei dat ik de volgorde verkeerd had. De volgorde zoals het bij mijn eerste verliefdheden was gegaan waardoor ik angstopbouw had.
Zij kreeg weliswaar ook angst maar pas als er een realistische kans op een relatie was, ruim na het kennismaken. Pas dan was er voor haar iets te verliezen.
Hoe het bij mij misging: Ik was op afstand (in mezelf) verliefd, legde uiteindelijk met die gevoelens contact. Vervolgens durf je die gevoelens bloot te geven en worden ze afgewezen (Ik geef toe, was daar extreem gevoelig voor).
Je bent van tevoren ergens bang voor maar durft het met alle verzamelde moed toch. Je angst wordt bevestigd en je brein leert dus dat de angst terecht was. Gevolg: De angst voor de volgende keer neemt toe. Deze vicieuze cirkel is heel bekend en beschreven.
Het is heel belangrijk dit goed te verwerken en te voorkomen dat je in zo'n cirkel terechtkomt.
zaterdag 22 juli 2017 11:41
Ik gok ook op deze uitleg.tonkje schreef: ↑22-07-2017 11:33Dat vind ik nogal raar. Misschien dat ze dat doet om extra aardig te zijn of om te laten zien 'jij bent dan wel verliefd op mij en ik niet op jou, maar ik vind je nog steeds gewoon aardig hoor', maar als ik jou was dan zou ik het helemaal niet fijn vinden en juist verwarrend.
zaterdag 22 juli 2017 11:46
M.i. gaat dit alleen zo bij wederzijdse verliefdheden.ooitverlegen schreef: ↑22-07-2017 11:39Ik heb onderstreept waar m.i. de schoen wringt. Zo gaat het vermoedelijk bij de meeste mensen niet. Die leren elkaar kennen met een lichte initiële aantrekkingskracht en sterke gevoelens ontwikkelen zich wederzijds zo'n beetje gelijk op (of niet). De verliefdheid ontstaat dus vooral nadat ze elkaar hebben leren kennen.
Maar als het bij een eenzijdige verliefdheid blijft, dan ontwikkelen de gevoelens zich bij/na het elkaar leren kennen alleen bij de ene persoon.
Die dan dus eindigt met een gebroken hart.
zaterdag 22 juli 2017 11:50
Dat zal niet gaan in het weekend. Ze timmert haar weekenden altijd vol feesten en andere verplichtingen, dus ik denk niet dat ik haar rustig aan de telefoon zal weten te krijgen.
Doet me denken aan jouw verhaal over je trainster. Ik ben zelf ook introvert, dus ik zou eigenlijk ook niet weten hoe ik dat in een relatie zou moeten handelen.
Ga jij definitief niets doen met je gevoelens?
zaterdag 22 juli 2017 11:52
Het is inderdaad heel verwarrend. Op het moment zelf voelt zo'n omhelzing heel fijn, dat kan ik niet ontkennen.tonkje schreef: ↑22-07-2017 11:33Dat vind ik nogal raar. Misschien dat ze dat doet om extra aardig te zijn of om te laten zien 'jij bent dan wel verliefd op mij en ik niet op jou, maar ik vind je nog steeds gewoon aardig hoor', maar als ik jou was dan zou ik het helemaal niet fijn vinden en juist verwarrend.
Ik voel me dan zelfs echt gelukkig.
Maar naderhand komt het verdriet.
zaterdag 22 juli 2017 11:53
Ik vind deze ontwikkeling niet heel vreemd. Het is toch duidelijk dat de verstandhouding verstoord is en dat - omdat jullie collega's zijn - deze zo snel mogelijk genormaliseerd moet worden. Ik kan me voorstellen dat dit hele gedoe niet onopgemerkt is gebleven. Je bent aan het mokken. Dat valt op.
Ik zou zelf in deze situatie jou wat tijd gunnen. Waarom zij dat niet doet, is voor mij niet duidelijk, maar nogmaals je weet niet wat er verder op de werkvloer is gebeurd dan wel gezegd.
Overigens vind ik het helemaal niet aan haar om te bepalen hoe jij dingen zegt. In eerste instantie is het jouw probleem. Als jij moeite hebt met een persoonlijke liefdesverklaring dan zij het zo. De liefdesverklaring was sowieso niet bedoeld als echte liefdesverklaring toch? Ik dacht meer als afsluiting.
Als jij dat gesprek niet aan kunt of het gevoel hebt niet alles te kunnen zeggen in een persoonlijk gesprek dan zal zij dat toch moeten aanvaarden. Ik denk dat het goed is om alles op een rijtje te zetten met betrekking tot hoe JIJ met haar verder wil. Als jij geen omhelzing wil dan spreek je dat uit ( ik zou daar trouwens helemaal kriegelig van worden).
Dat het een vervelende situatie is lijkt mij duidelijk. Laat echter jouw emoties niet de boventoon voeren, want je zal haar nou eenmaal niet kunnen ontwijken. Dat weet zij zelf ook wel en dat lijkt mij dus de insteek van het gesprek.
Ik vroeg mij trouwens af hoe de verstandhouding hiervoor was. Ik krijg de indruk dat de relatie niet helemaal gelijkwaardig was. Klopt dat?
Oh en Tonkje, ik moet nu weg, maar ik heb een hoop te zeggen over het niet willen hebben van een relatie.
Ik zou zelf in deze situatie jou wat tijd gunnen. Waarom zij dat niet doet, is voor mij niet duidelijk, maar nogmaals je weet niet wat er verder op de werkvloer is gebeurd dan wel gezegd.
Overigens vind ik het helemaal niet aan haar om te bepalen hoe jij dingen zegt. In eerste instantie is het jouw probleem. Als jij moeite hebt met een persoonlijke liefdesverklaring dan zij het zo. De liefdesverklaring was sowieso niet bedoeld als echte liefdesverklaring toch? Ik dacht meer als afsluiting.
Als jij dat gesprek niet aan kunt of het gevoel hebt niet alles te kunnen zeggen in een persoonlijk gesprek dan zal zij dat toch moeten aanvaarden. Ik denk dat het goed is om alles op een rijtje te zetten met betrekking tot hoe JIJ met haar verder wil. Als jij geen omhelzing wil dan spreek je dat uit ( ik zou daar trouwens helemaal kriegelig van worden).
Dat het een vervelende situatie is lijkt mij duidelijk. Laat echter jouw emoties niet de boventoon voeren, want je zal haar nou eenmaal niet kunnen ontwijken. Dat weet zij zelf ook wel en dat lijkt mij dus de insteek van het gesprek.
Ik vroeg mij trouwens af hoe de verstandhouding hiervoor was. Ik krijg de indruk dat de relatie niet helemaal gelijkwaardig was. Klopt dat?
Oh en Tonkje, ik moet nu weg, maar ik heb een hoop te zeggen over het niet willen hebben van een relatie.
zaterdag 22 juli 2017 12:06
Die was eigenlijk eerder opvallend gelijkwaardig naar mijn idee. We namen beiden ongeveer evenveel initiatief in genegenheid tonen (omhelzen, steunen in moeilijke situaties, etc.) en de communicatie was wederkerig, we vertelden en luisterden afwisselend. Ook het samenwerken ging goed, en namen beiden afwisselend de leiding bij taken die gezamenlijk moesten. Ook met bellen namen we afwisselend initiatief.
Ook op het werk hebben we precies dezelfde functie en ze staat dus niet een stap boven mij ofzo. Hooguit was het wel zo omdat ik ingetogen ben en zij uitbundig dat in gesprekken zij af en toe wel een beetje de leidende, verzorgende rol aannam en mij van allerlei raad voorzag omdat ze bezorgd was dat ik niet genoeg voor mezelf op zou kunnen komen. Als ik bv vertelde over dates die ik in het verleden via internet had gehad reageerde ze gelijk bezorgd dat als ik dat weer ging doen ik goed moest opletten dat ik op een openbare plaats zou afspreken enzo, terwijl ik dat soort veiligheidsmaatregelen altijd heus wel heb genomen. Maar verder was het naar mijn idee allemaal heel gelijkwaardig.
zaterdag 22 juli 2017 12:08
Meer als afsluiting inderdaad; ik ging niet uit van wederzijdsheid. Al was er natuurlijk wel altijd een vlammetje hoop blijven branden, dat hiermee gedoofd werd.
zaterdag 22 juli 2017 12:11
Ik ga er definitief niets mee doen inderdaad, tijdens de training zie ik natuurlijk maar een klein gedeelte van haar als persoon en dat stukje vind ik leuk, maar als ik op haar Facebook kijk zou ik ook niet weten hoe ik dat in een relatie moet handelen. Ik heb helemaal niet de behoefte om steeds op pad te zijn of doorlopend afspraken te hebben.Dina80 schreef: ↑22-07-2017 11:50Dat zal niet gaan in het weekend. Ze timmert haar weekenden altijd vol feesten en andere verplichtingen, dus ik denk niet dat ik haar rustig aan de telefoon zal weten te krijgen.
Doet me denken aan jouw verhaal over je trainster. Ik ben zelf ook introvert, dus ik zou eigenlijk ook niet weten hoe ik dat in een relatie zou moeten handelen.
Ga jij definitief niets doen met je gevoelens?
Zeg Dina, als jij over je verliefdheid op je collega heen bent, zouden we eens moeten meeten. Misschien zouden wij wel met elkaar matchen
zaterdag 22 juli 2017 12:12
Er is op fora al verschil in de uitleg van verliefdheid. Sommigen noemen dat jouw gevoel een crush en vinden dat je pas verliefd wordt als je elkaar al hebt leren kennen, in een beginnende relatie dus. Maar dat terzijde.
Natuurlijk kunnen gevoelens zich eenzijdig ontwikkelen maar daar zit dus een risico aan. Bij een langdurige (geheime) opbouw bereiken die gevoelens een grote hoogte. Als iemand bij beginnende aantrekkingskracht vlot handelt en wordt afgewezen is de schade veel kleiner en kan die persoon sneller weer door.
