Kinderen
alle pijlers
Peuter: heftige emoties door afscheid van pappa/mamma
vrijdag 11 augustus 2017 21:35
Onze peuter van twee jaar en 4mnd heeft heel veel moeite met het gescheiden zijn van ons (zijn ouders). Daarmee bedoel ik: een dag naar het KDV of een middag bij opa en oma. Hij gaat 2 dgn per week naar het KDV. Voor de rest zorgen wij voor hem.
Het afscheid valt hem zwaar, waarna hij zich gauw herpakt. Maar dat is schijn; alsof hij zich vermant. Zodra hij ons (met name mij) weer ziet beginnen bijna direct de driftbuien, onhandelbaarheid en het huilen. Hij is dan voor lange tijd écht onbereikbaar. We weten dat kinderen altijd een wat korter lontje hebben na een dagje kdv, maar zowel de Pedagogisch Medewerkers als een Orthopedagoog bevestigen dat het in dit geval extremer is.
We weten dat hij enorm (prikkel)gevoelig is. Hij neemt alles in zich op, schrikt snel, neemt emoties van andere kinderen over, kan niet zo goed tegen drukte/geluiden. Hij zit op een rustig KDV. Tot voor kort dachten we dat zijn gedrag na een dag KDV, door de overprikkeling kwam. Door enkele ervaringen afgelopen weken (details niet zo relevant), geloven we steeds meer dat zijn gedrag voortkomt uit het gescheiden zijn van ons. Hij vertelt ons met zijn gedrag dat hij ons gemist heeft en niet van ons gescheiden wil zijn. Maar helaas moeten wij ook werken (en willen we heel soms een paar uurtjes met ons tweetjes op pad).
We vertellen hem vaak dat pappa en mamma altijd terug komen, en dat we in elkaars hart zijn als we elkaar niet zien (in peutertaal dan). We benoemen ook zijn gevoelens.
Gedurende zijn 'buien' blijven we altijd bij hem, vasthouden, speen, knuffel. Wanneer hij bedaard is, benoemen we zijn gevoelens samen.
En nu ben ik op zoek naar advies en tips:
- hoe kunnen wij hem helpen om 'in vertrouwen' te zijn, wanneer wij er niet zijn?
- hoe kunnen wij hem helpen om wanneer hij ons weer ziet, op zo'n manier te ontladen dat hij daar niet meer de hele avond last van heeft?
P.S.: dit is géén fase....daar duurt het echt al veel te lang voor
Het afscheid valt hem zwaar, waarna hij zich gauw herpakt. Maar dat is schijn; alsof hij zich vermant. Zodra hij ons (met name mij) weer ziet beginnen bijna direct de driftbuien, onhandelbaarheid en het huilen. Hij is dan voor lange tijd écht onbereikbaar. We weten dat kinderen altijd een wat korter lontje hebben na een dagje kdv, maar zowel de Pedagogisch Medewerkers als een Orthopedagoog bevestigen dat het in dit geval extremer is.
We weten dat hij enorm (prikkel)gevoelig is. Hij neemt alles in zich op, schrikt snel, neemt emoties van andere kinderen over, kan niet zo goed tegen drukte/geluiden. Hij zit op een rustig KDV. Tot voor kort dachten we dat zijn gedrag na een dag KDV, door de overprikkeling kwam. Door enkele ervaringen afgelopen weken (details niet zo relevant), geloven we steeds meer dat zijn gedrag voortkomt uit het gescheiden zijn van ons. Hij vertelt ons met zijn gedrag dat hij ons gemist heeft en niet van ons gescheiden wil zijn. Maar helaas moeten wij ook werken (en willen we heel soms een paar uurtjes met ons tweetjes op pad).
We vertellen hem vaak dat pappa en mamma altijd terug komen, en dat we in elkaars hart zijn als we elkaar niet zien (in peutertaal dan). We benoemen ook zijn gevoelens.
Gedurende zijn 'buien' blijven we altijd bij hem, vasthouden, speen, knuffel. Wanneer hij bedaard is, benoemen we zijn gevoelens samen.
En nu ben ik op zoek naar advies en tips:
- hoe kunnen wij hem helpen om 'in vertrouwen' te zijn, wanneer wij er niet zijn?
- hoe kunnen wij hem helpen om wanneer hij ons weer ziet, op zo'n manier te ontladen dat hij daar niet meer de hele avond last van heeft?
P.S.: dit is géén fase....daar duurt het echt al veel te lang voor
vrijdag 11 augustus 2017 21:39
"Gedurende zijn 'buien' blijven we altijd bij hem, vasthouden, speen, knuffel. Wanneer hij bedaard is, benoemen we zijn gevoelens samen. "
Misschien dan een tijdje negeren en geen aandacht aan besteden.
Misschien dan een tijdje negeren en geen aandacht aan besteden.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
vrijdag 11 augustus 2017 21:52
Dat idee heb ik ook een beetje eigenlijk.Fee-de-Goede schreef: ↑11-08-2017 21:45Ja, bijzonder dat hij zich snel herpakt als jullie weg zijn en dan los gaat als jullie er weer zijn. Dat klinkt idd nogal extreem. Maar vraag me af of jullie aanpak niet gewoon manipulatie aanwakkert. Dat idee krijg ik een beetje.
Zeg gewoon oh heb je mama zo gemist? Nou mama jou ook en nu ben ik er weer dus geen reden om zo te gillen/huilen/ welk gedrag hij ook vertoond.
vrijdag 11 augustus 2017 22:00
Wat hierboven gezegd wordt herken ik iig wel. Toen onze oudste 2,5 was wisselde de opvang van locatie. Hierdoor kreeg ze nieuwe leidsters en liep het een tijdje niet geweldig op de opvang. Ze was hier oprecht verdrietig van, maar kwam er toen achter dat bij een aantal leidsters dat verdriet zorgde voor extra aandacht en bij anderen juist niet. Vanaf dat moment was ze vaker verdrietig en vooral als ze (rond lunchtijd of aan het eind van de dag) naar die andere leidsters toe moest. Ik kwam dus regelmatig haar ophalen en dan zat ze nog bij haar leidster op schoot die wat papierwerk deed of mocht ze mee om de vaatwasser te doen omdat ze het zo zielig vonden dat ze anders zo verdrietig werd... Dit ging echt heel ver, als ze een "strenge" leidster zag, gewoon andere kant van de ruimte he, begon ze heel hard te huilen. Ik heb toen de opvang gevraagd consequent te zijn, dus of allemaal haar op schoot nemen en knuffelen als ze huilt of niemand. Toen hebben ze besloten dat er geen uitzonderingen meer voor haar gemaakt zouden worden en dat hebben ze ook tegen haar gezegd. Binnen 2 weken was het over, geen traan meer niets.
Natuurlijk kan het zijn dat jouw zoontje echt heel heel heel gevoelig is, maar het zou ook kunnen dat hij door heeft dat hij extra veel aandacht krijgt als hij zich zo in de zenuwen gooit.
Natuurlijk kan het zijn dat jouw zoontje echt heel heel heel gevoelig is, maar het zou ook kunnen dat hij door heeft dat hij extra veel aandacht krijgt als hij zich zo in de zenuwen gooit.
Het leven is niet eerlijk
vrijdag 11 augustus 2017 22:04
Het duurt veel te lang omdat jullie het met het gedrag wat jullie vertonen enorm stimuleren. Hij wordt 'beloond' voor het gedrag met heel veel extra aandacht en dat geeft bevestiging dat hij goed bezig is....
Eens met bovenstaand. Stop met stimuleren en faciliteren en negeer het gedrag een tijdje. Neem de tips van boven eens en probeer ze eens een tijdje.
Eens met bovenstaand. Stop met stimuleren en faciliteren en negeer het gedrag een tijdje. Neem de tips van boven eens en probeer ze eens een tijdje.
vrijdag 11 augustus 2017 22:06
Ja, geprobeerd. Nul effect, onbereikbaar. Negeren werkt niet. En we willen er ook voor hem zijn; hij voelt zich écht rot. Het is echt geen manipulatie. Dat herken ik van hem, wanneer hij dat doet.
vrijdag 11 augustus 2017 22:08
Verklaar je nader.snoopylynn schreef: ↑11-08-2017 21:54Wauw, wat idioot.
Dat kind krijgt trauma's door zijn ouders, gewoon wauw.
vrijdag 11 augustus 2017 22:09
Ja, dus als jullie weg gaan en dat ook echt zijn is er niks aan de hand. Zijn jullie er weer gaat hij los. Maar dat is geen manipulatie in de hand gewerkt door dat hele verhaal uit de OP ? Sure.
vrijdag 11 augustus 2017 22:11
Wauw. Je hebt geen idee. Ja, misschien gaan we teveel mee in het gedrag van onze zoon. Dat hebben bovenstaande reacties me laten inzien. Maar wat een ongelofelijk nare, gevoelloze reactie van jou, op iets wat mij heel erg raakt. Heb geen zin in een ban. Dus ik blijf verder op mijn handen zitten.
vrijdag 11 augustus 2017 22:12
Dit dus.
TO, het lijkt alsof jullie het ook een beetje zelf voeden zijn gedrag,doordat jullie er zo 'overdreven' mee omgaan.
vrijdag 11 augustus 2017 22:15
De orthopedagoog zegt dat dit geen manipulatie is. Ze is bij ons geweest op zo'n moment, om ons hierbij te helpen. Maar ook zij zegt dat hij er niet uit komt, zo'n bui. Dat het vrij uitzonderlijk was. Zij vermoedt, op basis van haar ervaringen en observaties, ASS.
vrijdag 11 augustus 2017 22:15
ASS met 2 jaar...Vrooom123 schreef: ↑11-08-2017 22:15De orthopedagoog zegt dat dit geen manipulatie is. Ze is bij ons geweest op zo'n moment, om ons hierbij te helpen. Maar ook zij zegt dat hij er niet uit komt, zo'n bui. Dat het vrij uitzonderlijk was. Zij vermoedt, op basis van haar ervaringen en observaties, ASS.
Ik zou maar een andere orthopedagoog zoeken.
vrijdag 11 augustus 2017 22:16
En wat waren haar tips?Vrooom123 schreef: ↑11-08-2017 22:15De orthopedagoog zegt dat dit geen manipulatie is. Ze is bij ons geweest op zo'n moment, om ons hierbij te helpen. Maar ook zij zegt dat hij er niet uit komt, zo'n bui. Dat het vrij uitzonderlijk was. Zij vermoedt, op basis van haar ervaringen en observaties, ASS.
vrijdag 11 augustus 2017 22:16
Weten is natuurlijk een groot woord. Maar op basis van diverse situaties waarin dit gedrag zich wel/niet voordoet, trekken we deze conclusie. Die ik nogal zweverig opgeschreven heb, zie ik.
