Beiden enigskind. Kinderen krijgen ok?

14-11-2017 13:28 72 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi hoi,
Ik ben erg benieuwd naar jullie mening over iets wat mij de laatste tijd erg bezighoudt.

Ik heb sinds een paar maanden een nieuwe relatie met een man. Beiden zijn we enigskind en beiden zijn we zonder familie migrant buiten Europa (hij komt ook van een west-Europees land). Al een paar jaar wordt mijn kinderwens steeds sterker, maar de vraag houdt mij bezig: mochten wij samen kinderen krijgen, heeft het geen familie. Geen ooms en tantes, alleen grootouders in een ander continent. Bovendien heb ik alleen een moeder en zijn ouders zijn op leeftijd. Ik maak me zorgen dat dat eenzaam zou zijn, vooral omdat we in een land wonen waar familie zo ontzettend belangrijk is.

Niet onbelangrijk: mijn nieuwe partner lijkt me een erg goede vader en we passen heel goed bij elkaar.

Hoe denken jullie hierover? Iemand hier kind van ouders die beiden enigskind zijn? Hoe is dat?
spinnetje_ wijzigde dit bericht op 14-11-2017 22:06
0.06% gewijzigd
Hakuna Matata
Neem je er samen 4 of 5, is er altijd familie. Ik had ook geen ooms en tantes in de buurt, maar wel 6 broers en zussen.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat stabiliteit en liefdevolle ouders belangrijk zijn. Als je je kind(eren) dat kan bieden zou ik er niet teveel gewicht aan hangen. Familie is fijn maar niet zaligmakend. Er zijn ook genoeg families die geen of weinig contact (meer) met elkaar hebben, door afstand of doordat er ruzie is.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou je je zorgen maken? Er is een hoop mogelijk van clubjes buurthuizen vriendjes op school noem maar op..
Alle reacties Link kopieren
Een buurvrouw kan aanvoelen als tante, een goede familievriend als opa, etc.
Puur bloedverwant is niet alleszeggend. Ik heb niet tot nauwelijks contact met ooms/tantes.

Gun je kind een stabiel, liefdevol thuis. Dan ben je al een heel eind.
Een kind niet geboren laten worden omdat het misschien een oom/tante zou missen zou ik persoonlijk te ver vinden gaan.
Waar ik dan weer wel op zou letten is het krijgen van een broer/zus (of meerdere), zodat ze in dat opzicht niet helemaal zonder familie zitten als er iets met jullie zou gebeuren.
Alle reacties Link kopieren
Nooit bedacht dat familie hebben een noodzaak was om zelf kinderen te krijgen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Jullie zijn een paar maanden samen, hoe lang houd het hem al bezig of is hij er niet mee bezig?

Heeft hij wel zin in een kind of kinderen?

Wat zijn zijn voors en tegens?

Is jouw of zijn leeftijd zodanig dat er NU aan een kind begonnen moet worden?

Hebben jullie het moeilijk gehad met weinig familie hebben tijdens je opgroeien of had je genoeg aan je ouders en (school)vrienden?

Open het gesprek en dan komen jullie er vast wel achter of jullie erachter staan!

Maar neem de tijd... dat is mijn advies en laat je niet meeslepen omdat hij een goede papa lijkt en omdat jullie zo goed bij elkaar passen.
Ik heb mij ook al aan die steen gestoten en inmiddels 4 kinderen rijker en alleenwonend met de kinderen.
Ik heb ook geen ooms, tantes, neefjes, nichtjes. En ik had maar 1 oma, die ver weg woonde. Als je dat als kind zo gewend bent mis je het ook niet om geen familie te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Mijn kinderen hebben ook amper familie, 2 opa´s, 2 oma´s een oom en een tante
Die wel allemaal niet vaak zien.
We hebben wel veel vrienden waarbij je bijna familierollen ziet ontstaan, kinderen die als soort zusjes opgroeien
Alle reacties Link kopieren
Ik zou dit niet zo'n ding vinden. Familie is niet zaligmakend en vrienden kunnen ook als familie gaan voelen. Jullie kind(eren) zal niet beter weten en het de normale situatie vinden.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb 5 ooms, 3 tantes en een hele lading neefjes en nichtjes. Geen contact. Familie is niet zaligmakend. Ik ben enigskind en heb me nooit alleen gevoeld. Ik had/heb genoeg vrienden. Vrienden zijn familie die je zelf uit kunt kiezen. Ik zie dus geen enkel bezwaar.
Don't waste your time or time will waste you.
Alle reacties Link kopieren
Dan adopteer je ooms en tantes opas en omas Er zullen er genoeg zijn die geen kinderen hebben of hun kind hebben verloren Als familie zo belangrijk is daar dan is een stel zonder kinderen die dat willen vast wel te vinden.
nlies schreef:
14-11-2017 13:39
Nooit bedacht dat familie hebben een noodzaak was om zelf kinderen te krijgen
+1
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf geen contact met mijn familie, alleen met mijn ouders en broer en zus, maar niet met ooms/tantes/grootouders. Te veel gebeurd in het verleden en ik heb niks meer met ze. Ik heb mijn eigen familie uitgekozen, oftewel mijn vrienden.
Alle reacties Link kopieren
Ik woon ook in het buitenland and getrouwd met een man uit weer een ander land. Geen enigskind, maar ook geen familie in dit land, nou ja, een 75-jarige oom op 3 uur rijden afstand.
We hebben twee kinderen. En ja, die missen hun neefjes en nichtjes best wel af en toe, ze zien elkaar 1 keer per jaar zo'n beetje. De grootouders zien ze misschien 2, 3 keer per jaar. Best jammer af en toe, want eerlijk is eerlijk, een superhechte band hebben ze hierdoor niet.

Betekent dus dat je zelf een netwerk moet opbouwen, in de buurt, of via de school. En ja, soms is dat lastig. Ik krijg toevallig net een sms dat de school onverwacht dicht is donderdag, dus er moet een kinderopvangoplossing gevonden worden. Zucht.
Alle reacties Link kopieren
Maak van je vrienden je familie.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Ik ken mensen die na het overlijden van hun ouders helemaal alleen zijn overgebleven (enig kind, en ouders ook enig kind). Dat lijkt me echt verschrikkelijk. Ik zou dan ook nooit een enig kind willen krijgen als ik zelf ook enig kind was. Je hebt het niet altijd voor het kiezen, dat snap ik, maar vaak gelukkig wel.
Je kunt ook problemen zoeken zeg.
Alle reacties Link kopieren
MinkeDeWit schreef:
14-11-2017 14:08
Ik ken mensen die na het overlijden van hun ouders helemaal alleen zijn overgebleven (enig kind, en ouders ook enig kind). Dat lijkt me echt verschrikkelijk. Ik zou dan ook nooit een enig kind willen krijgen als ik zelf ook enig kind was. Je hebt het niet altijd voor het kiezen, dat snap ik, maar vaak gelukkig wel.
Ik ken hier idd ook twee gevallen van en dat is best heftig vind ik. Onder andere waarom het mij bezighoudt.

Zelf zou ik het liefst meerdere kinderen willen krijgen, als het kan, maar ook weer geen vier of vijf zoals iemand hier opperde. Mijn eigen leven is mij ook lief hoor :biggrin:
spinnetje_ wijzigde dit bericht op 14-11-2017 22:07
0.88% gewijzigd
Hakuna Matata
Alle reacties Link kopieren
ainne schreef:
14-11-2017 14:02
Ik woon ook in het buitenland and getrouwd met een man uit weer een ander land. Geen enigskind, maar ook geen familie in dit land, nou ja, een 75-jarige oom op 3 uur rijden afstand.
We hebben twee kinderen. En ja, die missen hun neefjes en nichtjes best wel af en toe, ze zien elkaar 1 keer per jaar zo'n beetje. De grootouders zien ze misschien 2, 3 keer per jaar. Best jammer af en toe, want eerlijk is eerlijk, een superhechte band hebben ze hierdoor niet.

Betekent dus dat je zelf een netwerk moet opbouwen, in de buurt, of via de school. En ja, soms is dat lastig. Ik krijg toevallig net een sms dat de school onverwacht dicht is donderdag, dus er moet een kinderopvangoplossing gevonden worden. Zucht.
Wauw, jij mist je familie dus alleen maar omdat je dan geen oppas hebt???
MinkeDeWit schreef:
14-11-2017 14:08
Ik ken mensen die na het overlijden van hun ouders helemaal alleen zijn overgebleven (enig kind, en ouders ook enig kind). Dat lijkt me echt verschrikkelijk. Ik zou dan ook nooit een enig kind willen krijgen als ik zelf ook enig kind was. Je hebt het niet altijd voor het kiezen, dat snap ik, maar vaak gelukkig wel.
Zo is dat bij mij ook en het was één van de redenen om zelf meer dan één kind te willen krijgen.

Ik ben enig kind, mijn vader was enig kind en mijn moeder heeft geen contact met haar familie. Grootouders zijn al een tijdje geleden overleden, mijn vader is enkele jaren geleden overleden en mijn moeder heeft onlangs een zelfmoordpoging ondernomen. Ik sta er dus helemaal alleen voor.

Enig kind zijn en in het buitenland wonen heeft me in elk geval niet tegengehouden om zelf aan kinderen te beginnen. Natuurlijk is het soms pittig omdat je netwerk kleiner is en ik ben soms jaloers als ik op het forum lees over vaste oppasdagen/weekends van grootouders, maar je maakt er je eigen ding van.
Alle reacties Link kopieren
Foekjoe schreef:
14-11-2017 13:43
Jullie zijn een paar maanden samen, hoe lang houd het hem al bezig of is hij er niet mee bezig?

Heeft hij wel zin in een kind of kinderen?

Wat zijn zijn voors en tegens?

Is jouw of zijn leeftijd zodanig dat er NU aan een kind begonnen moet worden?

Hebben jullie het moeilijk gehad met weinig familie hebben tijdens je opgroeien of had je genoeg aan je ouders en (school)vrienden?

Open het gesprek en dan komen jullie er vast wel achter of jullie erachter staan!

Maar neem de tijd... dat is mijn advies en laat je niet meeslepen omdat hij een goede papa lijkt en omdat jullie zo goed bij elkaar passen.
Ik heb mij ook al aan die steen gestoten en inmiddels 4 kinderen rijker en alleenwonend met de kinderen.
Het houdt hem niet zo bezig, maar als ik graag kinderen wil dan is hij daar wel voor te vinden. Zo niet, dan niet. Het is geen sterke wens (meer) voor hem, omdat hij al een zoon heeft van een vorig huwelijk. Dit is trouwens het andere punt dat me bezig houdt, maar daar is eventueel een ander topic gepaster voor.

Over onze leeftijd: we hebben geen haast nee. En ik zal ook niet meteen zwanger worden. Sterker nog: ik heb niet lang geleden een spiraaltje laten plaatsen. Er is nog tijd zat en eerst graag een wat stabieler leven.

We hebben er al eens een gesprek over gehad, en over ons eigen jeugd natuurlijk heel vaak. We hadden allebei graag een broer of zus gehad en ik miste wel mijn nichtjes en neefjes die aan de andere kant van het land woonden. Hij miste dat niet, want hij had genoeg buurkinderen en vrienden. Ik jammer genoeg niet. Maar goed, dat is weer een andere discussie. Zoals ik in een andere reactie al zei zou ik het liefst ook meerdere kinderen willen, als dat zal kunnen.
Hakuna Matata
De favo ‘oom’ van mijn kind is een goede vriend van mijn man 😉.

Ik snap het wel een beetje hoor. Een bloedband is ergens wel fijn voor je kind. Maar als je vanaf de geboorte goede vrienden als oom en tante benoemd dan zal dat echt heel okee zijn voor je kind! ( wij hadden zelf vroeger weinig familie maar wel een paar buurtantes en een buuroma die voor ons die rol invulden en nog steeds ^^
viva-amber schreef:
14-11-2017 14:05
Maak van je vrienden je familie.
:heart: Ik leef ook volgens dat principe.

Mijn beste vriendin is als een zus voor mij. Mijn zoontje noemt haar ook gewoon "tante" en hij is gek op haar.
MinkeDeWit schreef:
14-11-2017 14:08
Ik ken mensen die na het overlijden van hun ouders helemaal alleen zijn overgebleven (enig kind, en ouders ook enig kind). Dat lijkt me echt verschrikkelijk. Ik zou dan ook nooit een enig kind willen krijgen als ik zelf ook enig kind was. Je hebt het niet altijd voor het kiezen, dat snap ik, maar vaak gelukkig wel.
Ik ben enig kind en mijn vader is helaas vorig jaar overleden, maar ik ben juist blij dat ik geen siblings heb. Mij zou je geen plezier doen met 'n groot gezin of familieverplichtingen. Je bent tenslotte vrij om je eigen vriendenkring op te bouwen en da's een stuk minder benauwend dan dat mij al die familieverplichtingen lijken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven