Overig
alle pijlers
Thuis wonen
donderdag 11 januari 2018 00:28
Wat is een 'normale' leeftijd om het huis uit te gaan?
Ik ben nu 24 jaar oud en woon nog bij mijn ouders. Dat ik enigst kind ben heeft hier misschien ook iets mee te maken. De band met mijn ouders is goed, er is voor mij simpelweg geen reden om het huis uit te gaan. Hier heb ik met niemand iets te maken, mijn ouders laten mij rustig mijn gang gaan ( binnen beperken, waar ik mee kan leven ).
Op dit moment volg ik een BBL opleiding waar ik over twee jaar mee klaar hoop te zijn. Dan wil ik wel eens gaan kijken naar een huisje.
Daarnaast heb ik ook een vriend, al bijna drie jaar. Alleen voel ik totaal geen behoefte om samen te gaan wonen met hem.
Wat denken jullie?
Ik ben nu 24 jaar oud en woon nog bij mijn ouders. Dat ik enigst kind ben heeft hier misschien ook iets mee te maken. De band met mijn ouders is goed, er is voor mij simpelweg geen reden om het huis uit te gaan. Hier heb ik met niemand iets te maken, mijn ouders laten mij rustig mijn gang gaan ( binnen beperken, waar ik mee kan leven ).
Op dit moment volg ik een BBL opleiding waar ik over twee jaar mee klaar hoop te zijn. Dan wil ik wel eens gaan kijken naar een huisje.
Daarnaast heb ik ook een vriend, al bijna drie jaar. Alleen voel ik totaal geen behoefte om samen te gaan wonen met hem.
Wat denken jullie?
zondag 14 januari 2018 17:14
N00R85 schreef: ↑14-01-2018 17:07Als je elke week hetzelfde doet dan leer je minder, dan wanneer je eens iets anders doet, ergens anders woont, een studie volgt, op reis gaat, met anderen samenwoont, zelf moet leren hoe je je huishouden doet, je financiën regelt, etc etc. Dat lijkt me evident.
Iemand die iedere dag om 7.23 de bus neemt naar de dichtstbijzijnde stad en daar in een fabriek dezelfde handeling uitvoert, om om 17.12 de bus weer terug te nemen en aan te schuiven aan een tafel waar hij al 25 jaar aan eet met dezelfde mensen waar hij al 25 jaar mee samen eet, met een moeder die de was doet en alles regelt en dan in het weekend naar voetbal met dezelfde vrienden als die hij vanaf zijn 4e al kent, zal minder leren, omdat elke week hetzelfde is. Op een bepaald moment weet je het wel en is je leven veilig en voorspelbaar. Sommige mensen gedijen hier prima op en daar is niks mis mee, maar volwassen vind ik het niet echt als alles nog voor je wordt gedaan en je nooit eigen initiatief hebt getoond om zelf iets te doen of te verzinnen.
Eerst maar eens op eigen benen leren staan en nee, dat leer je niet als je moeder alles voor je doet en je natje en droogje gegarandeerd zijn, onafhankelijk van je eigen inzet.
Zou het ook niet andersom kunnen zijn? Dat juist omdat je er nog niet aan toe bent het juist goed is dat je ouder (m/v) nog heel veel voor je doet?
zondag 14 januari 2018 17:18
Ik woonde op mijn 20ste nog bij mijn ouders.
Ik werkte 50+ uur in de week, dag en slaapdiensten. Ik zorgde, in mijn eentje, fysiek voor 9 ernstig beschadigde kinderen tussen de twee en de dertien jaar, maar ook hun psychisch welzijn en ik behandelde hun gedragsproblemen.
Tevens onderhield ik contacten met andere disciplines en ouders met psychiatrische problemen, ernstige verslavingen en maakte ik ‘ s nachts samen met het andere meisje van mijn leeftijd die ook 9 kinderen had de afweging of we wel of niet de politie moesten bellen of zouden wachten op de politie-escorte die we kregen bij het naar school brengen en ophalen van de kinderen.
Tevens runde ik ook nog een groot deel van het huishouden daar, troostte ontroostbare kinderen en moeders die weer hun kind niet mee naar buiten mochten nemen en ondertussen kieperde ik ook nog een bezopen vader met losse handjes naar buiten.
Maar ik denk dat op kamers en kijken naar de Taj Mahal, kindhoertjes in Bangkok en op het land werken in Australië me heel veel meer zelfstandigheid hadden kunnen leren.
Ik werkte 50+ uur in de week, dag en slaapdiensten. Ik zorgde, in mijn eentje, fysiek voor 9 ernstig beschadigde kinderen tussen de twee en de dertien jaar, maar ook hun psychisch welzijn en ik behandelde hun gedragsproblemen.
Tevens onderhield ik contacten met andere disciplines en ouders met psychiatrische problemen, ernstige verslavingen en maakte ik ‘ s nachts samen met het andere meisje van mijn leeftijd die ook 9 kinderen had de afweging of we wel of niet de politie moesten bellen of zouden wachten op de politie-escorte die we kregen bij het naar school brengen en ophalen van de kinderen.
Tevens runde ik ook nog een groot deel van het huishouden daar, troostte ontroostbare kinderen en moeders die weer hun kind niet mee naar buiten mochten nemen en ondertussen kieperde ik ook nog een bezopen vader met losse handjes naar buiten.
Maar ik denk dat op kamers en kijken naar de Taj Mahal, kindhoertjes in Bangkok en op het land werken in Australië me heel veel meer zelfstandigheid hadden kunnen leren.
zondag 14 januari 2018 17:18
Blondie456 schreef: ↑14-01-2018 17:12Zelf heb ik vroeger thuis helemaal niks hoeven doen. Zelfs niet afdrogen of mijn eigen bed opdekken. Toen ik op mezelf ging wonen ging alles mij prima af want zo moeilijk is het allemaal ook niet.
En dit dus!
zondag 14 januari 2018 17:23
Ja, dat geldt vaak als reden. denk ik.Andersom schreef: ↑14-01-2018 15:34Ik denk dat het vroeg zelfstandig wonen vooral als doel heeft dat het handig is om niet te ver van je opleiding te zitten. Zodat de reistijd niet te belastend is. Zodat je zin hebt samen met je medestudenten aan projecten kunt werken etc en dan niet nog uren hoeft te reizen.
En ondanks dat je je dan daar ver weg op kamers best eenzaam kunt voelen, merk je ook dat zelf bepalen wat en hoe laat je eet, wie tot hoe laat (vroeg) bij je is e.d. zo z'n voordelen heeft.
Ervaring hier is, dat als je éénmaal min of meer zelfstandig hebt gewoond, niet te lang weer terug wilt naar thuis bij moeders.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
zondag 14 januari 2018 20:05
Mijn zoon zegt als ie het weekend bij mij komt dat ie naar huis komt. Terwijl ik vind dat als ie weer weggaat dat ie dan naar huis gaat.
Hij woont officieel daar, dus dat is zijn huis.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 20:09
Maar mss dat diegene die lang thuis blijft wonen dan wel weer leert om niet neer te kijken op mensen die het anders doen.N00R85 schreef: ↑14-01-2018 17:07Als je elke week hetzelfde doet dan leer je minder, dan wanneer je eens iets anders doet, ergens anders woont, een studie volgt, op reis gaat, met anderen samenwoont, zelf moet leren hoe je je huishouden doet, je financiën regelt, etc etc. Dat lijkt me evident.
Iemand die iedere dag om 7.23 de bus neemt naar de dichtstbijzijnde stad en daar in een fabriek dezelfde handeling uitvoert, om om 17.12 de bus weer terug te nemen en aan te schuiven aan een tafel waar hij al 25 jaar aan eet met dezelfde mensen waar hij al 25 jaar mee samen eet, met een moeder die de was doet en alles regelt en dan in het weekend naar voetbal met dezelfde vrienden als die hij vanaf zijn 4e al kent, zal minder leren, omdat elke week hetzelfde is. Op een bepaald moment weet je het wel en is je leven veilig en voorspelbaar. Sommige mensen gedijen hier prima op en daar is niks mis mee, maar volwassen vind ik het niet echt als alles nog voor je wordt gedaan en je nooit eigen initiatief hebt getoond om zelf iets te doen of te verzinnen.
Eerst maar eens op eigen benen leren staan en nee, dat leer je niet als je moeder alles voor je doet en je natje en droogje gegarandeerd zijn, onafhankelijk van je eigen inzet.
Dat lijkt me persoonlijk een veel belangrijker les dan je eigen natje en droogje verzorgen, want dat is idd zo moeilijk niet.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 20:09
zondag 14 januari 2018 20:10
Ook al woont hij officieel op zijn studentenadres ... blijkbaar voelt hij zich meer thuis bij jou dan op zijn studentenkamer.
Had ik ook.
Ik verbleef tijdens de schoolweek op een kamer in studentenstad omdat ik geen zin had om dagelijks te pendelen.
Maar "thuis" was toch écht wel bij mijn ouders in 't weekend.
Ik had er ook mijn weekendjob, mijn beste vriendin woonde er, ...
zondag 14 januari 2018 20:14
Moiren, ik vind dus dat de manier waarop jij jouw leven beschrijft dus echt veel pittiger en zwaarder klinken dan dat van de meeste reizende en feestende studenten...Moiren’ schreef: ↑14-01-2018 17:18Ik woonde op mijn 20ste nog bij mijn ouders.
Ik werkte 50+ uur in de week, dag en slaapdiensten. Ik zorgde, in mijn eentje, fysiek voor 9 ernstig beschadigde kinderen tussen de twee en de dertien jaar, maar ook hun psychisch welzijn en ik behandelde hun gedragsproblemen.
Tevens onderhield ik contacten met andere disciplines en ouders met psychiatrische problemen, ernstige verslavingen en maakte ik ‘ s nachts samen met het andere meisje van mijn leeftijd die ook 9 kinderen had de afweging of we wel of niet de politie moesten bellen of zouden wachten op de politie-escorte die we kregen bij het naar school brengen en ophalen van de kinderen.
Tevens runde ik ook nog een groot deel van het huishouden daar, troostte ontroostbare kinderen en moeders die weer hun kind niet mee naar buiten mochten nemen en ondertussen kieperde ik ook nog een bezopen vader met losse handjes naar buiten.
Maar ik denk dat op kamers en kijken naar de Taj Mahal, kindhoertjes in Bangkok en op het land werken in Australië me heel veel meer zelfstandigheid hadden kunnen leren.
zondag 14 januari 2018 20:15
Ik ook.
Maar ik herinner me van toen ik nog een schattig klein Solomiootje was dat mijn moeder weleens zei: we gaan even naar huis. En dan bedoelde ze dat we naar haar ouders gingen.
En dat vond ik raar, want haar huis was bij mij thuis.
Toen heb ik me al voorgenomen dat ik dat nooit zo zou doen.
Bij mijn jongste doe ik het wel, omdat die officieel nog bij mij staat ingeschreven. Dus hier is zijn huis. Terwijl hij het grootste deel van de tijd elders verblijft.
De zachte krachten zullen zeker winnen.
H. Roland Holst
H. Roland Holst
zondag 14 januari 2018 20:16
Natuurlijk. En zo ontzettend leerzaam, heftig, confronterend, zwaar, plezier en liefde.
Maar schijnbaar leer je de belangrijke zaken pas echt op kamers.
zondag 14 januari 2018 20:18
zondag 14 januari 2018 20:18
Thuis is voor mij waar ik woon en ben. Als ik naar mijn ouders ga, ga ik naar mijn ouders.Solomio schreef: ↑14-01-2018 20:15Ik ook.
Maar ik herinner me van toen ik nog een schattig klein Solomiootje was dat mijn moeder weleens zei: we gaan even naar huis. En dan bedoelde ze dat we naar haar ouders gingen.
En dat vond ik raar, want haar huis was bij mij thuis.
Toen heb ik me al voorgenomen dat ik dat nooit zo zou doen.
Bij mijn jongste doe ik het wel, omdat die officieel nog bij mij staat ingeschreven. Dus hier is zijn huis. Terwijl hij het grootste deel van de tijd elders verblijft.
Dat bij jou nog thuis is voor jouw jongste (en oudste?j begrijp ik wel. Ze wonen waarschijnlijk op een plek die ze niet zelf zouden kiezen denk ik?
zondag 14 januari 2018 20:19
Je slaat de plank enigszins mis.Tornacense schreef: ↑14-01-2018 20:18Ik heb dat "thuis" toch écht nog een hele tijd gehad, Solomio.
Ook al woonde ik al samen.
Gaandeweg is het verminderd.
Eerst dus maar es zorgen dat hij afgestudeerd raakt en op gang raakt (werk, partner, gezin, ...).
Ooit vermindert het dan misschien wel en ziet hij zijn eigen huis als thuis.
zondag 14 januari 2018 20:20
Ik denk persoonlijk niet dat je eerder volwassen wordt op kamers, maar het geeft je wel meer de mogelijkheid om nieuwe mensen te ontmoeten en te zien hoe andere mensen (huisgenoten met een andere achtergrond) dingen doen, en dat vind ik wel leerzaam.
Verder is het gewoon vooral veel lol en meer vrijheid. Je hoeft toch niet steeds de laatste trein in de gaten te houden.
Oh ja, ik ben niet lid geweest van het corps ofzo, daar heb ik weinig mee.
anoniem_350483 wijzigde dit bericht op 14-01-2018 20:22
5.93% gewijzigd
zondag 14 januari 2018 20:22
Herkenbaar.
Als ik van de uni naar mijn kamer ga, zeg ik dat ik 'naar huis ga'.
Maar als ik in het weekend naar mijn ouders ga, zeg ik ook dat ik naar huis ga
De woonplaats van mijn ouders blijft voor mij toch meer thuis dan mijn kamer, ik zou later dan ook liever in die regio wonen waar veel van mijn vrienden/familie/... ook woont! Door al die dingen blijft dat als thuis voelen. En uiteindelijk is het maar een naampje dat je erop plakt.
En verder mag iedereen lekker doen waar die zin in heeft. Ik zelf wilde ontzettend graag op kamers, maar thuis wonen en sparen heeft gewoon veel financiële voordelen. Ik vind het dan ook helemaal niet raar dat jongeren die kans grijpen om zo een spaarkapitaal op te bouwen (er zijn grenzen natuurlijk
) zodat ze uiteindelijk iets kunnen kopen ipv eeuwig te huren.
zondag 14 januari 2018 20:24
Dus stel, mijn zoons zouden na hun middelbare school geen behoefte hebben aan studeren, op kamers, feesten of reizen. Dan hoop ik dat wij als ouders van twee thuiswonende zoons - die heel gelukkig zijn met het thuis wonen - iets anders voor hen kunnen doen waardoor ze nooit het gevoel zullen hebben dat hun leven heel pittig is.
Wat karakter betreft heb je het misschien niet zo in de hand, want als ze zwaarmoedig zijn aangelegd dan zullen ze het gevoel misschien alsnog hebben maar wat ik niet hoop is dat ze op hun 24e al compleet uitgeblust zijn en kapotte lijven van het harde werken en het gevoel dat ze loodzware verplichtingen hebben.
Wat karakter betreft heb je het misschien niet zo in de hand, want als ze zwaarmoedig zijn aangelegd dan zullen ze het gevoel misschien alsnog hebben maar wat ik niet hoop is dat ze op hun 24e al compleet uitgeblust zijn en kapotte lijven van het harde werken en het gevoel dat ze loodzware verplichtingen hebben.
zondag 14 januari 2018 20:26
Als je ze niet op hun 12de van school haalt om elke dag op het land te werken zal dat wel meevallenNYC schreef: ↑14-01-2018 20:24Dus stel, mijn zoons zouden na hun middelbare school geen behoefte hebben aan studeren, op kamers, feesten of reizen. Dan hoop ik dat wij als ouders van twee thuiswonende zoons - die heel gelukkig zijn met het thuis wonen - iets anders voor hen kunnen doen waardoor ze nooit het gevoel zullen hebben dat hun leven heel pittig is.
Wat karakter betreft heb je het misschien niet zo in de hand, want als ze zwaarmoedig zijn aangelegd dan zullen ze het gevoel misschien alsnog hebben maar wat ik niet hoop is dat ze op hun 24e al compleet uitgeblust zijn en kapotte lijven van het harde werken en het gevoel dat ze loodzware verplichtingen hebben.
zondag 14 januari 2018 20:30
Ik het in het begin van mijn studietijd had ik het ook wel eens over naar huis gaan als ik naar mijn ouders ging, maar mijn moeder heeft er toen meteen op gehamerd dat ik de stad waar ik op kamers woonde als mijn thuis moest zien. Ze zei dat je anders onbewust de hele week niet thuis bent en je moet juist je eigen thuis opbouwen. Ik ging overigens lang niet wekelijks naar huis, want ik had ook baantjes in het weekend etc.
Mijn moeder is zelf vanuit het buitenland naar Nederland gekomen voor studie en zei altijd dat zij het ook allemaal alleen had moeten doen, met al haar familie ver weg. Dus zij vond het heel belangrijk dat je je eigen leven opbouwt. Mijn vader was de eerste in zijn familie die ging studeren en ging op zijn 17e op kamers, en hij had dezelfde instelling. Dus eigenlijk weet ik niet beter.
Ik heb als student en als jong werkende ook een aantal jaar in verschillende buitenlanden gewoond en werkelijk nooit heimwee of iets dergelijks gehad. Ik vind gelukkig altijd snel mijn draai, maar dat is misschien meer mijn karakter dan iets anders.
zondag 14 januari 2018 20:56
Neuh was ik niet van plan. Maar serieus, ik vind dat er veel kinderen/jongeren/jongvolwassenen zijn met zware levens en grote verantwoordelijkheden op meerdere gebieden. Maar misschien ben ik wel verkeerde doelgroepen met elkaar aan het vergelijken.
zondag 14 januari 2018 20:58
Volgens mij valt dat wel mee hoor.
