Relaties
alle pijlers
man heeft gevoelens voor een collega. Nog samen op vakantie?
vrijdag 20 juli 2018 om 19:21
Hallo, ik had nooit nooit nooit gedacht dat ik hier een topic over zou openen, omdat het zo'n beetje het allerverste scenario is wat ik in mijn hoofd kon halen als ik denk aan mijn relatie.
Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, sinds ons 19e en 20e. Wij hebben 2 inmiddels grotere kinderen en vandaag hebben wij elkaar een brief geschreven. Op met name het verzoek van mijn man, omdat hij al een tijdje last heeft van de verzuring binnen onze relatie. En daar wilde hij het over hebben.
Ik heb dus zijn brief gelezen, waarin hij mij bekende al een tijd (anderhalf jaar) de vonk of chemie te zijn verloren voor mij en inmiddels geraakt te zijn door een vrouwelijke collega van hem. Dit viel voor mij precies als een puzzelstukje op z'n plek. Maar tevens wist ik niet wat voor donkere wolk zich zo plotseling en onaangekondigd boven mijn hoofd begaf.
Ik heb gehuild. En geschreeuwd vandaag.
We zijn gaan wandelen en tijdens het wandelen vertelde hij meer. Blijkt dus dat hij denkt niet per se door mij of door hem een crush te zijn gaan voelen voor zijn collega. Maar doordat hij het gevoel heeft al langer niet echt gelukkig te zijn. Hij weet niet waarom, denkt dat het misschien een midlife crisis is. Zegt ook nooit over de schreef te zijn gegaan met zijn collega. Maar ze hebben wel naar elkaar opgebiecht hetzelfde te voelen. Als sinds november dit jaar. Ze hebben intens app contact gehad met elkaar en dat vond ik al die tijd al vreemd. Heb ook wel eens gevraagd of hij meer voelde voor haar. Maar dat werd steeds weggewuifd met natuurlijk niet. En je hoeft nergens onzeker over te zijn.
Blijkt dat ik toch zo gek niet was.
Ik ben zo ontzettend onthutst. Voel me een vreemde in dit verhaal. Heb het gevoel alsof het een slechte grap is en ik in een of andere rare filmscene ben beland. Maar goed, hoe dan ook zouden wij dit weekend samen vertrekken voor een paar dagen weg en ik wil helemaal niks nu. Ik wil niet bij hem zijn, niet door hem getroost worden, niet samen in 1 bed liggen.
Wat doe je in zo'n situatie? Wat mag ik van mijn man verwachten? Wat doe ik hier in godsnaam mee?
Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, sinds ons 19e en 20e. Wij hebben 2 inmiddels grotere kinderen en vandaag hebben wij elkaar een brief geschreven. Op met name het verzoek van mijn man, omdat hij al een tijdje last heeft van de verzuring binnen onze relatie. En daar wilde hij het over hebben.
Ik heb dus zijn brief gelezen, waarin hij mij bekende al een tijd (anderhalf jaar) de vonk of chemie te zijn verloren voor mij en inmiddels geraakt te zijn door een vrouwelijke collega van hem. Dit viel voor mij precies als een puzzelstukje op z'n plek. Maar tevens wist ik niet wat voor donkere wolk zich zo plotseling en onaangekondigd boven mijn hoofd begaf.
Ik heb gehuild. En geschreeuwd vandaag.
We zijn gaan wandelen en tijdens het wandelen vertelde hij meer. Blijkt dus dat hij denkt niet per se door mij of door hem een crush te zijn gaan voelen voor zijn collega. Maar doordat hij het gevoel heeft al langer niet echt gelukkig te zijn. Hij weet niet waarom, denkt dat het misschien een midlife crisis is. Zegt ook nooit over de schreef te zijn gegaan met zijn collega. Maar ze hebben wel naar elkaar opgebiecht hetzelfde te voelen. Als sinds november dit jaar. Ze hebben intens app contact gehad met elkaar en dat vond ik al die tijd al vreemd. Heb ook wel eens gevraagd of hij meer voelde voor haar. Maar dat werd steeds weggewuifd met natuurlijk niet. En je hoeft nergens onzeker over te zijn.
Blijkt dat ik toch zo gek niet was.
Ik ben zo ontzettend onthutst. Voel me een vreemde in dit verhaal. Heb het gevoel alsof het een slechte grap is en ik in een of andere rare filmscene ben beland. Maar goed, hoe dan ook zouden wij dit weekend samen vertrekken voor een paar dagen weg en ik wil helemaal niks nu. Ik wil niet bij hem zijn, niet door hem getroost worden, niet samen in 1 bed liggen.
Wat doe je in zo'n situatie? Wat mag ik van mijn man verwachten? Wat doe ik hier in godsnaam mee?
donderdag 2 augustus 2018 om 21:20
Jij zegt het anders, maar dat bedoel ik ook.valentinamaria schreef: ↑02-08-2018 20:10die man heeft helemaal geen zin in seks.
die wil brieven schrijven en jarenlang appen, haalt hij meer bevrediging uit.
Werd hij niet seksueel 'overvraagd' met de behoefte aan erotiek, parenclubs ed?
Mijn posts gaan niet over jou. Maar als je je aangesproken voelt, voel je je kennelijk aangesproken. Doe daar iets mee.
donderdag 2 augustus 2018 om 21:27
Ik ook.
Volgens mij wil hij geen spannende zaken als erotiek en parenclubs.
Hij wil grijze muis-zaken.
Mijn posts gaan niet over jou. Maar als je je aangesproken voelt, voel je je kennelijk aangesproken. Doe daar iets mee.
donderdag 2 augustus 2018 om 22:04
Sterkte Diyer, het is ook niet gemakkelijk en al helemaal niet weg te poetsen, je bent zo enorm gekwetst dat komt er hoe dan ook uit.
Jouw man hoort jou niet op te zadelen met zijn teleurstelling hij is de oorzaak er van dat jij zoveel verdriet hebt dat je kwijt geraakt bent waarvan je dacht dat het goed was .
Je mag huilen en rouwen om wat je kwijt bent
donderdag 2 augustus 2018 om 22:07
Dat ook.Vlinder1963 schreef: ↑02-08-2018 22:04Sterkte Diyer, het is ook niet gemakkelijk en al helemaal niet weg te poetsen, je bent zo enorm gekwetst dat komt er hoe dan ook uit.
Jouw man hoort jou niet op te zadelen met zijn teleurstelling hij is de oorzaak er van dat jij zoveel verdriet hebt dat je kwijt geraakt bent waarvan je dacht dat het goed was .
Je mag huilen en rouwen om wat je kwijt bent
Ondanks mijn vragen vind ik dit heel verdrietig.
Omdat ik denk dat hij zijn problemen en strijd bij jou neerlegt. En wat je ook doet, het blijft een lapmiddel.
Dat is verdrietig voor jou.
En zonde van jouw tijd wellicht.
Mijn posts gaan niet over jou. Maar als je je aangesproken voelt, voel je je kennelijk aangesproken. Doe daar iets mee.
vrijdag 3 augustus 2018 om 08:27
Dat dus. Hoezo is hij teleurgesteld? Hij heeft weer met je gevreeën en dus moet het nu over zijn of zo?Vlinder1963 schreef: ↑02-08-2018 22:04Sterkte Diyer, het is ook niet gemakkelijk en al helemaal niet weg te poetsen, je bent zo enorm gekwetst dat komt er hoe dan ook uit.
Jouw man hoort jou niet op te zadelen met zijn teleurstelling hij is de oorzaak er van dat jij zoveel verdriet hebt dat je kwijt geraakt bent waarvan je dacht dat het goed was .
Je mag huilen en rouwen om wat je kwijt bent
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:00
Oh lieve Diana, wat vind ik dit klote voor je! Ik lees het en ik voel mijn hart zinken. Hoeveel pijn kun je hebben en hoeveel pijn kun je ervoor over hebben? Er zijn zoveel momenten en plekken waar jij die pijn tegenkomt. Dat lijkt me gruwelijk zwaar. En dan heb je het nog niet eens over wat goed was en wat je kwijt bent. Je stipt nu alleen nog maar de punten en momenten aan die voor altijd een andere betekenis hebben gekregen, omdat je weet wat er eigenlijk achter zat.xdiana84x schreef: ↑02-08-2018 19:33@ diyer ik huil bij de sportschool... hier zou je zijn en was je niet toen je zei dat je daar was..
Ik huil bij het tankstation... Daar sprak hij altijd af..
Ik huil bij mijn trouwfoto... de avond voor de uitkomst van Truus 1 was ik met mijn album bezig...
Ik huil bij een wkd weg... Dat hotel...
Ik huil bij de gedachte dat mijn zoon toen naar de basisschool ging en hij ergens uit hing... de eerste dag...
Ik huil bij het idee dat hij zei dat hij thuis was maar niet was.. En dat mijn hondjes dus van smorgens tot savonds alleen zaten...
Ik huil bij vakantie foto...
Ik huil bij de gedachte dat ik toen mijn beste vriendin leerde kennen en hij een affaire beëindigde...
Ik huil bij de gedachte dat ik bij mijn Tante s verjaardag kon zijn nee hij moest weg... dus ik kon niet gaan..
Ik huil bij de aankomende oudejaarsavond gedachte toen brak hij op de app met Truus 4... mijn oudjaar zal nooit maar dan ook nooit meer hetzelfde zijn.
Mijn trouwdag 1 jaar is binnenkort. Ik denk dat ik heel de dag Ga gillen.
Ik begrijp je !!!!!
Wat een verdriet!!! Ik kan er zelf wel om huilen als ik je post lees .
Daarom wil ik je echt een hart onder de riem steken
Grote knuffel voor jou
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:06
Mijn man gaat vandaag naar zijn ouders en met zijn vader praten. Ik hoop dat met hem praten hem meer inzicht geeft. Want de twee vrienden die hij gesproken hebben, begrijpen zelf ook niet zo goed waar ik zo'n moeite mee heb. Hij is toch immers niet vreemdgegaan ofzo??
Er is ergens iets bij mijn man dat hij niet zo goed beseft hoe groot dit voor mij is. Voor hem voelt het minder groot ofzo, misschien omdat hij niet over de grenzen van het fatsoen is gegaan qua seks. Maar dat maakt voor mijn grote verdriet niet veel uit. Ik voel me toch al verlaten en bedrogen, of er nu seks is geweest of niet. En ik merk dat hij dat minder goed begrijpt. Ook begrijpt hij minder goed dat zijn 'niet zeker weten' zo'n enorme impact op mij heeft. Ik kan in niks meer denken in toekomsttermen. We hebben het onderwerp van volgend jaar samen op vakantie maar gewoon weggelegd, omdat we niet eens weten of er nog wel een volgend jaar samen is.
Ik hoop dat praten met zijn vader hem een wat volwassener perspectief geeft. Meer dan de twee vrijgezelle vrienden die het nogal feitelijk benaderen.
Er is ergens iets bij mijn man dat hij niet zo goed beseft hoe groot dit voor mij is. Voor hem voelt het minder groot ofzo, misschien omdat hij niet over de grenzen van het fatsoen is gegaan qua seks. Maar dat maakt voor mijn grote verdriet niet veel uit. Ik voel me toch al verlaten en bedrogen, of er nu seks is geweest of niet. En ik merk dat hij dat minder goed begrijpt. Ook begrijpt hij minder goed dat zijn 'niet zeker weten' zo'n enorme impact op mij heeft. Ik kan in niks meer denken in toekomsttermen. We hebben het onderwerp van volgend jaar samen op vakantie maar gewoon weggelegd, omdat we niet eens weten of er nog wel een volgend jaar samen is.
Ik hoop dat praten met zijn vader hem een wat volwassener perspectief geeft. Meer dan de twee vrijgezelle vrienden die het nogal feitelijk benaderen.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:10
hij weet het niet, maar hoop je nu dat hij door dat gesprek met zijn vader het wel ineens weet? Was het zijn idee om met zijn vader te gaan praten of heb jij dat aangereikt?diyer schreef: ↑03-08-2018 11:06Mijn man gaat vandaag naar zijn ouders en met zijn vader praten. Ik hoop dat met hem praten hem meer inzicht geeft. Want de twee vrienden die hij gesproken hebben, begrijpen zelf ook niet zo goed waar ik zo'n moeite mee heb. Hij is toch immers niet vreemdgegaan ofzo??
Er is ergens iets bij mijn man dat hij niet zo goed beseft hoe groot dit voor mij is. Voor hem voelt het minder groot ofzo, misschien omdat hij niet over de grenzen van het fatsoen is gegaan qua seks. Maar dat maakt voor mijn grote verdriet niet veel uit. Ik voel me toch al verlaten en bedrogen, of er nu seks is geweest of niet. En ik merk dat hij dat minder goed begrijpt. Ook begrijpt hij minder goed dat zijn 'niet zeker weten' zo'n enorme impact op mij heeft. Ik kan in niks meer denken in toekomsttermen. We hebben het onderwerp van volgend jaar samen op vakantie maar gewoon weggelegd, omdat we niet eens weten of er nog wel een volgend jaar samen is.
Ik hoop dat praten met zijn vader hem een wat volwassener perspectief geeft. Meer dan de twee vrijgezelle vrienden die het nogal feitelijk benaderen.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:13
Iemand vroeg of mijn man mij wel troostte? Ja, dat zeker wel. Man sprak zijn teleurstelling uit, waarop ik boos werd en riep dat ik net zo teleurgesteld was. Maar dat hij maar over zijn teleurstelling moest stappen, omdat ik goddomme VERDRIET heb! En toen draaide hij meteen bij. Hij heeft me vastgehouden, mijn haar gestreeld, mij koffie gebracht en is in bed naast me komen liggen en heeft me heel stevig vastgehouden en geaaid. En samen gehuild.
We weten niet goed of we dit de kinderen moeten vertellen. Die zijn veel de hort op naar vrienden en vriendinnen en weten niks van wat er zich afspeelt tussen man en mij. Maar ik weet niet hoe lang ik dit kan verstoppen. Ik loop geregeld met rode opgezette ogen rond en dat mijn man en ik hebben afgesproken dat hij een paar keer per week ergens anders slaapt is ook raar. Dat is nu 1 x gebeurt sinds ze thuis zijn, maar wat zeggen we de andere keren? De jongste is een jonge puber en het gaat niet zo superlekker met haar. De oudste kunnen we dit op zich wel vertellen. Hij is so wie so wat nuchterder. Maar de zorgen hierover liggen vooral bij de jongste.
We weten niet goed of we dit de kinderen moeten vertellen. Die zijn veel de hort op naar vrienden en vriendinnen en weten niks van wat er zich afspeelt tussen man en mij. Maar ik weet niet hoe lang ik dit kan verstoppen. Ik loop geregeld met rode opgezette ogen rond en dat mijn man en ik hebben afgesproken dat hij een paar keer per week ergens anders slaapt is ook raar. Dat is nu 1 x gebeurt sinds ze thuis zijn, maar wat zeggen we de andere keren? De jongste is een jonge puber en het gaat niet zo superlekker met haar. De oudste kunnen we dit op zich wel vertellen. Hij is so wie so wat nuchterder. Maar de zorgen hierover liggen vooral bij de jongste.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:19
ik zou gewoon zeggen dat jullie wat problemen hebben die jullie willen uitzoeken. Dat vader daarom af en toe ergens anders slaapt. Gingen jullie nu ook samen naar een relatietherapeut?diyer schreef: ↑03-08-2018 11:13Iemand vroeg of mijn man mij wel troostte? Ja, dat zeker wel. Man sprak zijn teleurstelling uit, waarop ik boos werd en riep dat ik net zo teleurgesteld was. Maar dat hij maar over zijn teleurstelling moest stappen, omdat ik goddomme VERDRIET heb! En toen draaide hij meteen bij. Hij heeft me vastgehouden, mijn haar gestreeld, mij koffie gebracht en is in bed naast me komen liggen en heeft me heel stevig vastgehouden en geaaid. En samen gehuild.
We weten niet goed of we dit de kinderen moeten vertellen. Die zijn veel de hort op naar vrienden en vriendinnen en weten niks van wat er zich afspeelt tussen man en mij. Maar ik weet niet hoe lang ik dit kan verstoppen. Ik loop geregeld met rode opgezette ogen rond en dat mijn man en ik hebben afgesproken dat hij een paar keer per week ergens anders slaapt is ook raar. Dat is nu 1 x gebeurt sinds ze thuis zijn, maar wat zeggen we de andere keren? De jongste is een jonge puber en het gaat niet zo superlekker met haar. De oudste kunnen we dit op zich wel vertellen. Hij is so wie so wat nuchterder. Maar de zorgen hierover liggen vooral bij de jongste.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:21
Daar hou ik dus in mijn hart rekening mee YagaBaba. Het feit dat niet zeker weten uitdraait op niet genoeg basis meer voelen om een liefdesrelatie te hebben met mij. Dat hij me niet kwijt wil als zijn beste vriendin, dat weet hij wel zeker. Maar of dat genoeg is (voor mij?) om alleen daarvoor bij elkaar te blijven? Er moet bij hem meer gevoel zitten om samen te blijven en het uitzoeken hiervan vind ik superzwaar.
Mijn man is bijna alleen maar blij/opgelucht met het uitspreken van zijn twijfels. Niet dat hij blij is met mij zo verdrietig te zien, want daar wordt hij ook heel verdrietig van. Maar het feit dat zijn gevoel uitgesproken is, maakt dat hij weer langzaam begint te voelen, zoals hij zelf zegt. Hij zegt letterlijk dat hij blij is dat hij uberhaupt weer voelt.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:22
nee, dat heb ik niet. Ik zie nu ook dat daar geen basis voor is.valentinamaria schreef: ↑03-08-2018 11:16Diyer, ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat je het niet met je man hebt gehad over je parenclub plannen.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:23
zorgelijk. gaan jullie naar een relatietherapeut?diyer schreef: ↑03-08-2018 11:21Daar hou ik dus in mijn hart rekening mee YagaBaba. Het feit dat niet zeker weten uitdraait op niet genoeg basis meer voelen om een liefdesrelatie te hebben met mij. Dat hij me niet kwijt wil als zijn beste vriendin, dat weet hij wel zeker. Maar of dat genoeg is (voor mij?) om alleen daarvoor bij elkaar te blijven? Er moet bij hem meer gevoel zitten om samen te blijven en het uitzoeken hiervan vind ik superzwaar.
Mijn man is bijna alleen maar blij/opgelucht met het uitspreken van zijn twijfels. Niet dat hij blij is met mij zo verdrietig te zien, want daar wordt hij ook heel verdrietig van. Maar het feit dat zijn gevoel uitgesproken is, maakt dat hij weer langzaam begint te voelen, zoals hij zelf zegt. Hij zegt letterlijk dat hij blij is dat hij uberhaupt weer voelt.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:26
Meds, we gaan (nog) niet naar een relatietherapeut. Maar ik voel nu wel dat dat voor mij nodig gaat zijn. En dat dat voor mijn gevoel ook niet te lang kan wachten. Ik heb het nodig dat wij begeleid gaan worden in het niet weten van man. Want ik weet niet hoe lang ik in deze fase overeind kan blijven als ik niet het gevoel heb dat er concreet aan gewerkt wordt. Er moet een soort licht aan het einde vd tunnen gevoel zijn. En ik ben bang dat als we dat proberen te doen zonder professional, dat die tunnel wel eens te lang en te donker voor mij kan zijn.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:26
Oeps, herkenbaar. Het hoge woord is eruit. Dat geeft letterlijk weer lucht. De eerste stap is gezet.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:31
Go girl. Wij staan achter jediyer schreef: ↑03-08-2018 11:26Meds, we gaan (nog) niet naar een relatietherapeut. Maar ik voel nu wel dat dat voor mij nodig gaat zijn. En dat dat voor mijn gevoel ook niet te lang kan wachten. Ik heb het nodig dat wij begeleid gaan worden in het niet weten van man. Want ik weet niet hoe lang ik in deze fase overeind kan blijven als ik niet het gevoel heb dat er concreet aan gewerkt wordt. Er moet een soort licht aan het einde vd tunnen gevoel zijn. En ik ben bang dat als we dat proberen te doen zonder professional, dat die tunnel wel eens te lang en te donker voor mij kan zijn.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:41
Klopt. En dat is ook het vervelende aan de hele situatie. Mijn man is zijn last die hij de afgelopen twee jaar in stilte met zich meedroeg kwijt en hij voelt dat letterlijk zijn schouders weer vrijgekomen zijn. Hij kan weer ademhalen, weer vrij denken en is stappen voor op mij.
Ik heb daarentegen net het gevoel dat ik sinds een kleine 2 weken een enorme vuilnisbelt over mijn schutting in mijn mooie tuin gedonderd heb gekregen en dat moet ik maar zien op te ruimen. Ik voel dus allesbehalve lucht en vrij ademen.
vrijdag 3 augustus 2018 om 11:51
diyer schreef: ↑03-08-2018 11:41Klopt. En dat is ook het vervelende aan de hele situatie. Mijn man is zijn last die hij de afgelopen twee jaar in stilte met zich meedroeg kwijt en hij voelt dat letterlijk zijn schouders weer vrijgekomen zijn. Hij kan weer ademhalen, weer vrij denken en is stappen voor op mij.
Ik heb daarentegen net het gevoel dat ik sinds een kleine 2 weken een enorme vuilnisbelt over mijn schutting in mijn mooie tuin gedonderd heb gekregen en dat moet ik maar zien op te ruimen. Ik voel dus allesbehalve lucht en vrij ademen.
helaas weet ik maar al te goed hoe dat voelt. Nu, bijna een jaar verder, is het zo dubbel. Enerzijds het verdriet over het stuklopen van mijn huwelijk, al was dat huwelijk achteraf niet veel waard gezien de manier waarop mijn ex zich uit de voeten maakte.
Anderzijds de opluchting. De zurigheid die verdwenen is uit mijn huis. De wereld die weer aan mijn voeten ligt. Het voelt wat spannend en wankel. Tegelijk voel ik toch enige opwinding. Ik word steeds meer gewoon Yaga en dat bevalt mij wel.
