Actueel
alle pijlers
Nederlandse vrouwen moeten meer gaan werken.
woensdag 12 september 2018 08:47
Goed artikel in het FD vandaag. Als de Nederlandse vrouwen gemiddeld 31 uur gaan werken (zoals in de landen om ons heen) ipv de huidige 27 uur, dan zijn we met z'n allen rijker, zijn er 230.000 vrouwen meer economisch zelfstandig en zijn de vacatures in zorg en onderwijs ingevuld.
Achterstand vrouwen kost Nederlandse economie €100 mrd
Nederland laat een enorme bron van welvaart en welzijn onbenut door de hardnekkige achterstelling van vrouwen op de arbeidsmarkt. Als Nederland op het vlak van gendergelijkheid net zo goed zou scoren als de best presterende landen om ons heen, zou de economie een extra impuls krijgen van €114 mrd, oftewel 17%. Bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen zouden alle Nederlanders samen €221 mrd rijker zijn, een plus van 32%.
Dat blijkt uit onderzoek dat adviesorganisatie McKinsey woensdag aanbiedt aan minister Ingrid van Engelshoven, die onderwijs en emancipatie in haar portefeuille heeft.
Zielig
De onderzoekers constateren dat een complex systeem is ontstaan, dat 'typisch is voor Nederland' en zichzelf in stand houdt. Vrouwen werken massaal in het onderwijs en de zorg, sectoren met veel deeltijdbanen en een relatief lage bijdrage aan het bruto binnenlands product. Ze nemen onevenredig veel onbetaalde zorgtaken op hun schouders en worden ook nog eens belemmerd door 'uitgesproken opvattingen en sociale normen' rond werkende moeders en de school- en beroepskeuze van meisjes.
[knip]
Als Nederlandse vrouwen vier uur zouden vastplakken aan de 27 uur die ze per week werken, komen ze op het West-Europese gemiddelde. Ook hun financiële zekerheid is daarmee gediend. Als vrouwen die ondanks een 'kleine' deeltijdbaan van minder dan twintig uur afhankelijk zijn van een partner, vijf uur extra zouden werken, zouden 230.000 vrouwen economische zelfstandigheid verwerven. En al bij een uur extra werk in de zorg en het onderwijs zouden de personeelstekorten in die sectoren theoretisch zijn opgelost.
Linkje naar het hele artikel: https://fd.nl/economie-politiek/1269419 ... &s_cid=671
Achterstand vrouwen kost Nederlandse economie €100 mrd
Nederland laat een enorme bron van welvaart en welzijn onbenut door de hardnekkige achterstelling van vrouwen op de arbeidsmarkt. Als Nederland op het vlak van gendergelijkheid net zo goed zou scoren als de best presterende landen om ons heen, zou de economie een extra impuls krijgen van €114 mrd, oftewel 17%. Bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen zouden alle Nederlanders samen €221 mrd rijker zijn, een plus van 32%.
Dat blijkt uit onderzoek dat adviesorganisatie McKinsey woensdag aanbiedt aan minister Ingrid van Engelshoven, die onderwijs en emancipatie in haar portefeuille heeft.
Zielig
De onderzoekers constateren dat een complex systeem is ontstaan, dat 'typisch is voor Nederland' en zichzelf in stand houdt. Vrouwen werken massaal in het onderwijs en de zorg, sectoren met veel deeltijdbanen en een relatief lage bijdrage aan het bruto binnenlands product. Ze nemen onevenredig veel onbetaalde zorgtaken op hun schouders en worden ook nog eens belemmerd door 'uitgesproken opvattingen en sociale normen' rond werkende moeders en de school- en beroepskeuze van meisjes.
[knip]
Als Nederlandse vrouwen vier uur zouden vastplakken aan de 27 uur die ze per week werken, komen ze op het West-Europese gemiddelde. Ook hun financiële zekerheid is daarmee gediend. Als vrouwen die ondanks een 'kleine' deeltijdbaan van minder dan twintig uur afhankelijk zijn van een partner, vijf uur extra zouden werken, zouden 230.000 vrouwen economische zelfstandigheid verwerven. En al bij een uur extra werk in de zorg en het onderwijs zouden de personeelstekorten in die sectoren theoretisch zijn opgelost.
Linkje naar het hele artikel: https://fd.nl/economie-politiek/1269419 ... &s_cid=671
dinsdag 20 november 2018 21:23
Forummen op Viva. Inderdaad erg specialistisch, maar ze kan het altijd en overal doen.MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:17Ik ken best veel banen maar niet deze banen. Is het soms heel specialistisch? Of juist iets in de communicatie (monitoring, nieuwsbrieven)?
dinsdag 20 november 2018 21:24
Dat zegt natuurlijk helemaal niets. Ik zit in dezelfde situatie maar reis me suf naar afspraken en kan niet 20 uur per week op afstand werken. Misschien wil je nog zeggen of je heel specialistisch werk doet met 1 taak, of juist verscheidene taken (ik het laatste)? En hoe is het mogelijk dat het niet uitmaakt wanneer - is er geen enkele tijdsdruk?
madamejean wijzigde dit bericht op 20-11-2018 21:28
8.03% gewijzigd
dinsdag 20 november 2018 21:30
Oké, ik snap je. Het gevoel je te moeten opsplitsen en op alle vlakken nét niet te kunnen waarmaken wat je zou willen. Het is denk ik sowieso inherent aan kinderen hebben, dat je soms wel eens 10 dagen in een week zou willen hebben, of 48 uur in een dag, om op alle vlakken het maximale eruit te halen. Voor maar één van deze kiezen en het andere (of werk of kinderen) op een heel laag pitje zetten zou mij persoonlijk dan weer ongelukkig maken en heeft natuurlijk ook gevolgen voor de periode erna. Je kunt over het algemeen niet zomaar even 5 jaar je baan of je kinderen aan de kant schuiven en dan daarna de draad weer oppakken alsof je nooit weggeweest bent. Ik heb wel die (zelfs ruim) 5 jaar gehad om me volop op mijn werk te storten, omdat ik toen nog geen kinderen had. Daar ben ik achteraf wel blij mee, want het maakte het daarna een stuk makkelijker om een interessante baan te krijgen omdat ik ‘mijn sporen al verdiend had’. En ik heb nu de luxe dat ik een baan heb die wel echt uitdaging biedt en tegelijk in 3-4 dagen goed te doen is. Voor mijn man geldt hetzelfde (4 dagen dan, volgens hem is 3 niet te doen in zijn functie, al weet ik niet zeker of een vrouw in zijn positie dat ook zou zeggen). Maar ik zie ook wel in dat dat niet voor alle banen en sectoren geldt, ik heb zelf de eerste jaren dat ik een kind had 32 uur gewerkt in een baan waarbij dat eigenlijk helemaal niet handig was.MadameJean schreef: ↑20-11-2018 20:25Ja beetje wel. Alsof je dan geen deadlines of overleggen hebt? Wellicht is het gewoon een persoonlijkheidsding; ik kan me zo wel goed thuis vermaken met kinderen (en zonder) en houd ook wel van klussen en redderen-tot het af is. Maar als ik werk bijt ik me er het liefst ook in vast tot het af is, perfect is. En die combi is lastig. Het heeft me een heel goede baan opgeleverd maar die is ook veeleisend (ok, ook flexibel). En thuis doe ik leuke dingen plus alles dat nu eenmaal nodig is. Die combi vind ik zwaar en allerminst flexibel. Het liefst zou ik 5 jaar overwegend carriere maken (wel flexibel en tijd met kinderen, weinig tot geen huishouden en vooral geen schuldgevoel, graag) en daarna 5 jaar meer thuis, meer rust en meer tijd voor mezelf (onder schooltijd).
30-30, zelfs in het ‘ideale’ scenario (dus flexibel en niet te stressy lekker betaald baantje, kinderen, hulp in huishouding, opa’s en oma’s die bijspringen en hellofresh pakketten op de stoep) lijkt me dus helemaal niks, want precies nergens echt op gefocused....
dinsdag 20 november 2018 21:33
Het is cultuur en zie dat maar eens om te buigen.NYC schreef: ↑20-11-2018 20:40Nicole, ik zou dat zelf ook denken van die elektricien die best 20 uur zou kunnen werken, maar waarom hoor je dat in deze beroepen dan zó ontzettend weinig? Het zijn uitgerekend de technische/bouw beroepen waarvan ik vaak hoor dat men 40 uur per week werkt. En ik ken best wat mannen die zo’n beroep hebben. Er
Iijkt nog minder tijd te zijn inderdaad dan mannen die een managers/directie functie hebben. Zelfs de mannen die voor zichzelf werken en dus niet eens afhankelijk zijn van wat de baas vindt. Is het dan onwil?
dinsdag 20 november 2018 21:34
Mijn werknemer werkt ook van huis uit en ik hou echt niet bij hoeveel uur hij werkt. We zien elkaar bij projecten en als het tussendoor nodig is zoeken we elkaar op om werk door te nemen. Natuurlijk is er soms werkdruk maar als het nodig is zet hij een tandje bij. En als het niet nodig is zal het me een zorg zijn als hij minder uren draait.
dinsdag 20 november 2018 21:36
Ja precies zo voelt het! 32 uur zit er in mijn werkveld niet in. Nee, echt niet. Een man zou hetzelfde zeggen. En kinderen op laag pitje wil ik niet, dus ik sla me er door heen. Andere baan lijkt ook niet de oplossing (want minder interessant en nog steeds gebrek aan focus) dus het is een lastig luxeprobleem.nicole123 schreef: ↑20-11-2018 21:30Oké, ik snap je. Het gevoel je te moeten opsplitsen en op alle vlakken nét niet te kunnen waarmaken wat je zou willen. Het is denk ik sowieso inherent aan kinderen hebben, dat je soms wel eens 10 dagen in een week zou willen hebben, of 48 uur in een dag, om op alle vlakken het maximale eruit te halen. Voor maar één van deze kiezen en het andere (of werk of kinderen) op een heel laag pitje zetten zou mij persoonlijk dan weer ongelukkig maken en heeft natuurlijk ook gevolgen voor de periode erna. Je kunt over het algemeen niet zomaar even 5 jaar je baan of je kinderen aan de kant schuiven en dan daarna de draad weer oppakken alsof je nooit weggeweest bent. Ik heb wel die (zelfs ruim) 5 jaar gehad om me volop op mijn werk te storten, omdat ik toen nog geen kinderen had. Daar ben ik achteraf wel blij mee, want het maakte het daarna een stuk makkelijker om een interessante baan te krijgen omdat ik ‘mijn sporen al verdiend had’. En ik heb nu de luxe dat ik een baan heb die wel echt uitdaging biedt en tegelijk in 3-4 dagen goed te doen is. Voor mijn man geldt hetzelfde (4 dagen dan, volgens hem is 3 niet te doen in zijn functie, al weet ik niet zeker of een vrouw in zijn positie dat ook zou zeggen). Maar ik zie ook wel in dat dat niet voor alle banen en sectoren geldt, ik heb zelf de eerste jaren dat ik een kind had 32 uur gewerkt in een baan waarbij dat eigenlijk helemaal niet handig was.
dinsdag 20 november 2018 21:41
MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:36Ja precies zo voelt het! 32 uur zit er in mijn werkveld niet in. Nee, echt niet. Een man zou hetzelfde zeggen. En kinderen op laag pitje wil ik niet, dus ik sla me er door heen. Andere baan lijkt ook niet de oplossing (want minder interessant en nog steeds gebrek aan focus) dus het is een lastig luxeprobleem.
Hoe komt het dat jouw baan niet in 30 uur en niet in 50 uur is in te vullen, maar precies 40 uur vraagt?
dinsdag 20 november 2018 21:44
Ja, dat is heel lastig. En zeker ook omdat er waarschijnlijk best veel stellen zijn die (aanvankelijk) zichzelf best kunnen verdelen in die verdeling waarbij een man 40 uur per week werkt (zich misschien ook onwennig zou voelen bij 1 of meer dagen zorgen/een “papadag” hebben niet kent van collega’s of vrienden) en vrouwen die zich bij voorbaat al niet kunnen voorstellen 40 uur te werken. En ik denk zeker dat als een man/vader al aangeeft dat hij 40 uur wil werken dat er dan weinig vrouwen/moeders zeggen: “prima, maar ik ook.”
dinsdag 20 november 2018 21:46
dinsdag 20 november 2018 21:48
Ik snap het en heb wat dit betreft mazzel met een vrij unieke functie die makkelijk parttime kan (in een sector waarin veel mensen juist (meer dan) fulltime werken, dus ik zie veel mensen zoals jij om me heen).. Maar als ik jou zo lees dan voelt 30-30 voor jou niet optimaal, maar zou een 40-20 verdeling dat ook niet zijn. Liever gewoon 2 levens in 1 kunnen leiden in een bepaalde periode. Of af en toe eventjes terug kunnen naar de tijd voordat je kinderen had of vooruit naar de tijd dat ze het huis uit zijn.MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:36Ja precies zo voelt het! 32 uur zit er in mijn werkveld niet in. Nee, echt niet. Een man zou hetzelfde zeggen. En kinderen op laag pitje wil ik niet, dus ik sla me er door heen. Andere baan lijkt ook niet de oplossing (want minder interessant en nog steeds gebrek aan focus) dus het is een lastig luxeprobleem.
nicole123 wijzigde dit bericht op 20-11-2018 21:51
6.76% gewijzigd
dinsdag 20 november 2018 21:50
MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:46Ik werk tussen de 35 en 50 uur. Meestal. Het aantal contracturen kan in ieder geval niet naar beneden.
En je hebt niet het idee dat je jouw baan door twee personen ingevuld zou kunnen worden? Dat moet 1 persoon zijn die dat werk doet?
Wat gaat jouw werkgever doen als jij vanaf morgen maar 50% kan werken? Ga jij dan die 50% iets anders doen en wordt er een nieuwe fulltimer aangenomen omdat jouw werk niet door twee personen ingevuld kan worden?
dinsdag 20 november 2018 21:52
2-in-1 it is voor nu. En uitkijken naar iets dat meer vrijheid biedt. Sowieso denk ik dat het iets makkelijker wordt als kinderen groter worden, en er verschil gaat ontstaan tussen zorgen en aandacht geven - het is nu nog heel veel zorgen.nicole123 schreef: ↑20-11-2018 21:48Ik snap het en heb wat dit betreft mazzel met een vrij unieke functie die makkelijk parttime kan. Maar als ik jou zo lees dan voelt 30-30 voor jou niet optimaal, maar zou een 40-20 verdeling dat ook niet zijn. Liever gewoon 2 levens in 1 kunnen leiden in een bepaalde periode. Of af en toe eventjes terug kunnen naar de tijd voordat je kinderen had of vooruit naar de tijd dat ze het huis uit zijn.
dinsdag 20 november 2018 21:54
Nu heb jij wel het voordeel dat je meer dan riant betaald wordt voor dat continue schuldgevoel, dus daarmee kun je in ieder geval nog iets van peace of mind inkopen. En je hebt een man, scheelt ook.MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:36Ja precies zo voelt het! 32 uur zit er in mijn werkveld niet in. Nee, echt niet. Een man zou hetzelfde zeggen. En kinderen op laag pitje wil ik niet, dus ik sla me er door heen. Andere baan lijkt ook niet de oplossing (want minder interessant en nog steeds gebrek aan focus) dus het is een lastig luxeprobleem.
Ik ervaar de combi net als jij maar wordt er een stuk minder riant voor betaald (wel nog steeds prima hoor, maar ik moet wel degelijk budgetteren) en heb geen man, dus ik loop sowieso altijd achter alle feiten aan.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 20 november 2018 21:56
Ja, dan ga ik er uit (op een beschaafde manier natuurlijk, namelijk ‘vrijwillig’ met een goeie handdruk) en komt er 1 ambitieus nieuw iemNd die de boel wel aan de gang kan houden, iemand zonder gezin wellicht of gewoon weer een blanke vent van middelbare met een vrouw thuis.shifty schreef: ↑20-11-2018 21:50En je hebt niet het idee dat je jouw baan door twee personen ingevuld zou kunnen worden? Dat moet 1 persoon zijn die dat werk doet?
Wat gaat jouw werkgever doen als jij vanaf morgen maar 50% kan werken? Ga jij dan die 50% iets anders doen en wordt er een nieuwe fulltimer aangenomen omdat jouw werk niet door twee personen ingevuld kan worden?
dinsdag 20 november 2018 21:58
Ik wil je niet ontmoedigen want dat dacht ik ook altijd toen de mijne klein was. Een groter kind vraagt echter weer veel meer ruimte in je hoofd, is mijn ervaring.MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:522-in-1 it is voor nu. En uitkijken naar iets dat meer vrijheid biedt. Sowieso denk ik dat het iets makkelijker wordt als kinderen groter worden, en er verschil gaat ontstaan tussen zorgen en aandacht geven - het is nu nog heel veel zorgen.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 20 november 2018 21:59
Ja dat scheelt inderdaad best wel. Maar het is ook een beetje een gouden kooi. Of soms voel ik me de kip met de gouden eieren; het baart, zoogt, zorgt, knutselt en levert vette paychecks aan!fashionvictim schreef: ↑20-11-2018 21:54Nu heb jij wel het voordeel dat je meer dan riant betaald wordt voor dat continue schuldgevoel, dus daarmee kun je in ieder geval nog iets van peace of mind inkopen. En je hebt een man, scheelt ook.
Ik ervaar de combi net als jij maar wordt er een stuk minder riant voor betaald (wel nog steeds prima hoor, maar ik moet wel degelijk budgetteren) en heb geen man, dus ik loop sowieso altijd achter alle feiten aan.
dinsdag 20 november 2018 22:00
MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:522-in-1 it is voor nu. En uitkijken naar iets dat meer vrijheid biedt. Sowieso denk ik dat het iets makkelijker wordt als kinderen groter worden, en er verschil gaat ontstaan tussen zorgen en aandacht geven - het is nu nog heel veel zorgen.
Dat aandacht geven is qua tijdsinvestering vaak net zo veel als het (ver)zorgen. Het tijdsvenster waarin dat plaats kan vinden wordt wel iets ruimer en ze kunnen beter omgaan met uitgestelde aandacht maar het werd hier niet echt heel veel minder of makkelijker. Hun wereld wordt letterlijk groter, hun problemen complexer etc.
dinsdag 20 november 2018 22:06
Ach, dat kan ik me voorstellenMadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:59Ja dat scheelt inderdaad best wel. Maar het is ook een beetje een gouden kooi. Of soms voel ik me de kip met de gouden eieren; het baart, zoogt, zorgt, knutselt en levert vette paychecks aan!
.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 20 november 2018 22:16
Dit en het feit dat je eigenlijk ook al van plan bent om naar iets anders uit te kijken geeft wel aan dat je je realiseert dat dit nou niet echt een lot-uit-de-loterij werkgever is. Mag ik er van uit gaan dat dus vooral je werkgever er geen zin heeft in heeft dat jij minder gaat werken, maar dat je functie daar op zichzelf best geschikt voor is? Zou je dezelfde functie bij een andere werkgever met 30 uur kunnen invullen?MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:56Ja, dan ga ik er uit (op een beschaafde manier natuurlijk, namelijk ‘vrijwillig’ met een goeie handdruk) en komt er 1 ambitieus nieuw iemNd die de boel wel aan de gang kan houden, iemand zonder gezin wellicht of gewoon weer een blanke vent van middelbare met een vrouw thuis.
dinsdag 20 november 2018 22:18
Ik heb nauwelijks reistijd. Het zijn verscheidene taken en ja, af en toe zit er wel tijdsdruk op. Het werk moet af zijn, iedere week weer. Het maakt alleen niet uit welke uren ik precies werk. Als ik graag van 12 uur 's nachts tot 8 uur 's ochtends wil werken dan kan dat ook.MadameJean schreef: ↑20-11-2018 21:24Dat zegt natuurlijk helemaal niets. Ik zit in dezelfde situatie maar reis me suf naar afspraken en kan niet 20 uur per week op afstand werken. Misschien wil je nog zeggen of je heel specialistisch werk doet met 1 taak, of juist verscheidene taken (ik het laatste)? En hoe is het mogelijk dat het niet uitmaakt wanneer - is er geen enkele tijdsdruk?
Er is ook niet iemand die mij constant controleert. Wat dat betreft ben ik voor een groot deel eigen baas wat betreft mijn tijdsindeling en hoe ik mijn werk uitvoer.
Ik moet alleen af en toe aanwezig zijn om anderen te zien/aansturen/beetje sparren. Soms is het erg druk en werk ik ineens 40-50 uur, terwijl ik andere weken met vier vingers in mijn neus aan het freewheelen ben.
Ik vind het zelf wel prettig. Het is nooit saai. Ik ontmoet veel verschillende mensen, het is dynamisch, ik mag nog eens op reis, het spreekt zowel mijn intellectuele als mijn creatieve kant aan.
Mij hoor je niet klagen
dinsdag 20 november 2018 22:22
Nee, die banen bestaan niet parttime op dit niveau. Stel je iets voor als partner op een groot internationaal advocatenkantoor met veel clienten over de hele wereld. Eindverantwoordelijk voor een praktijkgroep. Dat kan in theorie best in 4 dagen per week, maar die wereld functioneert niet zo.shifty schreef: ↑20-11-2018 22:16Dit en het feit dat je eigenlijk ook al van plan bent om naar iets anders uit te kijken geeft wel aan dat je je realiseert dat dit nou niet echt een lot-uit-de-loterij werkgever is. Mag ik er van uit gaan dat dus vooral je werkgever er geen zin heeft in heeft dat jij minder gaat werken, maar dat je functie daar op zichzelf best geschikt voor is? Zou je dezelfde functie bij een andere werkgever met 30 uur kunnen invullen?
dinsdag 20 november 2018 22:23
Ja, ik denk niet dat t heel veel makkelijker wordt. Maar hopelijk wel iets minder Groundhog DayAndersom schreef: ↑20-11-2018 22:00Dat aandacht geven is qua tijdsinvestering vaak net zo veel als het (ver)zorgen. Het tijdsvenster waarin dat plaats kan vinden wordt wel iets ruimer en ze kunnen beter omgaan met uitgestelde aandacht maar het werd hier niet echt heel veel minder of makkelijker. Hun wereld wordt letterlijk groter, hun problemen complexer etc.
dinsdag 20 november 2018 22:26
En die weken van 50 uur komen niet desastreus uit met het werk of leven van je partner? Mijn man werkt pt en is flexibel, maar toch maken onze schemas het elkaar soms lastig.Ikigai schreef: ↑20-11-2018 22:18Ik heb nauwelijks reistijd. Het zijn verscheidene taken en ja, af en toe zit er wel tijdsdruk op. Het werk moet af zijn, iedere week weer. Het maakt alleen niet uit welke uren ik precies werk. Als ik graag van 12 uur 's nachts tot 8 uur 's ochtends wil werken dan kan dat ook.
Er is ook niet iemand die mij constant controleert. Wat dat betreft ben ik voor een groot deel eigen baas wat betreft mijn tijdsindeling en hoe ik mijn werk uitvoer.
Ik moet alleen af en toe aanwezig zijn om anderen te zien/aansturen/beetje sparren. Soms is het erg druk en werk ik ineens 40-50 uur, terwijl ik andere weken met vier vingers in mijn neus aan het freewheelen ben.
Ik vind het zelf wel prettig. Het is nooit saai. Ik ontmoet veel verschillende mensen, het is dynamisch, ik mag nog eens op reis, het spreekt zowel mijn intellectuele als mijn creatieve kant aan.
Mij hoor je niet klagen
Wel net vrijdag een lange lunch samen ingeboekt. En dan erna kinderen samen halen. Omdat t kan.
