Actueel
alle pijlers
Achterstand vrouwen op Nederlandse arbeidsmarkt
woensdag 21 november 2018 18:32
Als vervolg op actueel/nederlandse-vrouwen-moeten-meer ... #p29270079
Het artikel wat de aanleiding was voor dat topic:
Achterstand vrouwen kost Nederlandse economie €100 mrd
Nederland laat een enorme bron van welvaart en welzijn onbenut door de hardnekkige achterstelling van vrouwen op de arbeidsmarkt. Als Nederland op het vlak van gendergelijkheid net zo goed zou scoren als de best presterende landen om ons heen, zou de economie een extra impuls krijgen van €114 mrd, oftewel 17%. Bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen zouden alle Nederlanders samen €221 mrd rijker zijn, een plus van 32%.
Dat blijkt uit onderzoek dat adviesorganisatie McKinsey woensdag aanbiedt aan minister Ingrid van Engelshoven, die onderwijs en emancipatie in haar portefeuille heeft.
Zielig
De onderzoekers constateren dat een complex systeem is ontstaan, dat 'typisch is voor Nederland' en zichzelf in stand houdt. Vrouwen werken massaal in het onderwijs en de zorg, sectoren met veel deeltijdbanen en een relatief lage bijdrage aan het bruto binnenlands product. Ze nemen onevenredig veel onbetaalde zorgtaken op hun schouders en worden ook nog eens belemmerd door 'uitgesproken opvattingen en sociale normen' rond werkende moeders en de school- en beroepskeuze van meisjes.
[knip]
Als Nederlandse vrouwen vier uur zouden vastplakken aan de 27 uur die ze per week werken, komen ze op het West-Europese gemiddelde. Ook hun financiële zekerheid is daarmee gediend. Als vrouwen die ondanks een 'kleine' deeltijdbaan van minder dan twintig uur afhankelijk zijn van een partner, vijf uur extra zouden werken, zouden 230.000 vrouwen economische zelfstandigheid verwerven. En al bij een uur extra werk in de zorg en het onderwijs zouden de personeelstekorten in die sectoren theoretisch zijn opgelost.
Linkje naar het hele artikel: https://fd.nl/economie-politiek/1269419 ... &s_cid=671
En mijn vragen daarbij:
Wanneer gaan we zorgtaken en het huishouden eens eerlijk verdelen?
Hoe krijgen we 'de Nederlandse vrouw' zover dat ze vier dagen gaat werken? Of op z'n minst vijf uur meer dan nu?
Hoe zorgen we ervoor dat het ook voor mannen gewoon wordt om maximaal vier dagen te werken?
Het artikel wat de aanleiding was voor dat topic:
Achterstand vrouwen kost Nederlandse economie €100 mrd
Nederland laat een enorme bron van welvaart en welzijn onbenut door de hardnekkige achterstelling van vrouwen op de arbeidsmarkt. Als Nederland op het vlak van gendergelijkheid net zo goed zou scoren als de best presterende landen om ons heen, zou de economie een extra impuls krijgen van €114 mrd, oftewel 17%. Bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen zouden alle Nederlanders samen €221 mrd rijker zijn, een plus van 32%.
Dat blijkt uit onderzoek dat adviesorganisatie McKinsey woensdag aanbiedt aan minister Ingrid van Engelshoven, die onderwijs en emancipatie in haar portefeuille heeft.
Zielig
De onderzoekers constateren dat een complex systeem is ontstaan, dat 'typisch is voor Nederland' en zichzelf in stand houdt. Vrouwen werken massaal in het onderwijs en de zorg, sectoren met veel deeltijdbanen en een relatief lage bijdrage aan het bruto binnenlands product. Ze nemen onevenredig veel onbetaalde zorgtaken op hun schouders en worden ook nog eens belemmerd door 'uitgesproken opvattingen en sociale normen' rond werkende moeders en de school- en beroepskeuze van meisjes.
[knip]
Als Nederlandse vrouwen vier uur zouden vastplakken aan de 27 uur die ze per week werken, komen ze op het West-Europese gemiddelde. Ook hun financiële zekerheid is daarmee gediend. Als vrouwen die ondanks een 'kleine' deeltijdbaan van minder dan twintig uur afhankelijk zijn van een partner, vijf uur extra zouden werken, zouden 230.000 vrouwen economische zelfstandigheid verwerven. En al bij een uur extra werk in de zorg en het onderwijs zouden de personeelstekorten in die sectoren theoretisch zijn opgelost.
Linkje naar het hele artikel: https://fd.nl/economie-politiek/1269419 ... &s_cid=671
En mijn vragen daarbij:
Wanneer gaan we zorgtaken en het huishouden eens eerlijk verdelen?
Hoe krijgen we 'de Nederlandse vrouw' zover dat ze vier dagen gaat werken? Of op z'n minst vijf uur meer dan nu?
Hoe zorgen we ervoor dat het ook voor mannen gewoon wordt om maximaal vier dagen te werken?
donderdag 29 november 2018 09:12
Heb je ook daadwerkelijk 40 uur gewerkt?tanteslankie schreef: ↑29-11-2018 08:59Ik heb werkelijk nog nooit commentaar gekregen van wie dan ook hoe wij thuis de taken verdeelt hebben. Of ik nou 0 of 40 uur werk. Iedereen in mijn omgeving, familie, vrienden, buren, doet wat past en ondertussen helpen we elkaar waar nodig.
donderdag 29 november 2018 09:34
Inderdaad, want dat is dus ook een van de bevindingen uit het onderzoek.
Wanneer jij aan de sociale norm(en) voldoet, bijv. parttime werken als vrouw, dan krijg je deze opmerkingen dus niet.
Vandaar dat sommige vrouwen zich er niet in herkennen.
Ik heb altijd 32u of meer gewerkt sinds de kinderen geboren zijn en ik herken ook alle punten, zoals benoemd in de publicatie. Helaas een "feest der herkenning".
anoniem_370597 wijzigde dit bericht op 29-11-2018 09:43
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
3.62% gewijzigd
donderdag 29 november 2018 10:40
Ik wel. Geen directe kritiek, maar wel vragen zoals 'Blijf je werken na de geboorte van je kind?', 'Hoe ga je dat regelen met de opvang?' Vragen die mijn man nooit kreeg. Of dat men aan mijn man vraagt wat voor werk hij doet en aan mij of ik ook werk. Aan mij wordt ook heel vaak gevraagd hoeveel ik werk, aan mijn man nooit. En als ik dan '4 dagen' antwoordde was het antwoord vaak: 'Goh, pittig zeg!'. (Mijn antwoord was trouwens steevast 'Oh, waarom?' of 'Ach, net zo pittig als voor mijn man om 4 dagen te werken.', bij sommigen liet dat gelukkig wel een belletje rinkelen over hoe raar zo'n opmerking eigenlijk is.) Mijn man wordt juist bejubeld om zijn papadag, die heeft nog nooit gehoord dat het pittig voor hem zou zijn om 4 dagen te werken.tanteslankie schreef: ↑29-11-2018 08:59Ik heb werkelijk nog nooit commentaar gekregen van wie dan ook hoe wij thuis de taken verdeelt hebben. Of ik nou 0 of 40 uur werk. Iedereen in mijn omgeving, familie, vrienden, buren, doet wat past en ondertussen helpen we elkaar waar nodig.
Kortom, allemaal vragen en opmerkingen die geen directe kritiek zijn, maar waaruit blijkt dat mensen vinden of verwachten dat mijn eerste prioriteit bij het thuis zijn voor de kinderen zou moeten liggen en mijn werk als tweede en dat dat voor mijn man vast andersom zal zijn. Totdat je dat bijna zelf ook gaat geloven.
donderdag 29 november 2018 11:59
Zo herkenbaar!
Ik krijg ook nooit rechtstreeks commentaar, maar merk wel dat anderen bewust of onbewust bepaalde sociale normen uiten. In negatieve maar ook in positieve zin.
Toen ik na de geboorte van mijn kind 32uur ging werken kreeg ik de vraag of ik het niet jammer vond dat ik zo veel van mijn kind zou missen. Toen mijn partner 32 uur ging werken krijg hij te horen dat het zo fijn was dat hij nu meer van zijn kind kon genieten. Zelfde situatie, hele andere reactie.
Aan de andere kant krijg ik - zeker van de babyboom generatie- regelmatig te horen dat het zo knap is dat ik werk en gezin kan combineren. Daar krijgt mijn partner nou nooit complimenten over.
Nu de kinderen wat groter zijn merk ik dat ze zelf helaas ook al dergelijke normen mee krijgen. Ik krijg van ze te horen dat het zo jammer is dat ik niet vaak op schoolactiviteiten (tijdens schooltijd) ben, want de andere moeders zijn er ook. Over de vaders hoor ik ze nooit en hun eigen vader krijgt er ook nooit wat over te horen.
Ik heb vooral geleerd om een olifantenhuid te kweken en me er niets van aan te trekken, maar dat is niet altijd makkelijk. Tegelijkertijd merk ik dat sociale normen soms ook heel diep zitten. Het heeft me 4 jaar gekost om het kinderdagverblijf zo ver te kregen dat ze papa en niet mama belden als er iets met het kind aan de hand was.
Ik krijg ook nooit rechtstreeks commentaar, maar merk wel dat anderen bewust of onbewust bepaalde sociale normen uiten. In negatieve maar ook in positieve zin.
Toen ik na de geboorte van mijn kind 32uur ging werken kreeg ik de vraag of ik het niet jammer vond dat ik zo veel van mijn kind zou missen. Toen mijn partner 32 uur ging werken krijg hij te horen dat het zo fijn was dat hij nu meer van zijn kind kon genieten. Zelfde situatie, hele andere reactie.
Aan de andere kant krijg ik - zeker van de babyboom generatie- regelmatig te horen dat het zo knap is dat ik werk en gezin kan combineren. Daar krijgt mijn partner nou nooit complimenten over.
Nu de kinderen wat groter zijn merk ik dat ze zelf helaas ook al dergelijke normen mee krijgen. Ik krijg van ze te horen dat het zo jammer is dat ik niet vaak op schoolactiviteiten (tijdens schooltijd) ben, want de andere moeders zijn er ook. Over de vaders hoor ik ze nooit en hun eigen vader krijgt er ook nooit wat over te horen.
Ik heb vooral geleerd om een olifantenhuid te kweken en me er niets van aan te trekken, maar dat is niet altijd makkelijk. Tegelijkertijd merk ik dat sociale normen soms ook heel diep zitten. Het heeft me 4 jaar gekost om het kinderdagverblijf zo ver te kregen dat ze papa en niet mama belden als er iets met het kind aan de hand was.
donderdag 29 november 2018 12:03
Precies, ik werk 24 en bij nog meer gaat heel mijn lijf naar zijn donder. Nog een probleem want dan heb ik ook weer hulp nodig.
donderdag 29 november 2018 12:41
Eigenlijk bizar dat daar niks aan gedaan wordt en dat mensen dan zelf maar de oplossing moeten zoeken in minder uren werken omdat ze er anders aan kapot gaan. Elke baan zou zodanig ingericht moeten worden dat je hem goed fulltime kunt uitvoeren en dat je niet zo ongeveer gedwongen wordt om parttime te werken (met parttime salaris, maar een fulltime belasting). Geldt naast de zorg ook voor het onderwijs vind ik. Geen wonder dat er nu in beide sectoren zoveel tekort is aan medewerkers, die werken massaal minder uren of hebben de sector helemaal vaarwel gezegd. Ik hoop dat het nu het zo nijpend is bepaalde ogen opent, waardoor er eindelijk eens meer gekeken wordt naar het welzijn en de werkdruk van de werknemers.
vrijdag 7 december 2018 16:27
Nou schrik dan maar. Lekker oordelen vanachter je scherm. Je weet niet eens hoe of waarom keuzes gemaakt zijn. Ik vertel alleen dat ik een punthoofd krijg van het moeilijke gedoe van het leerlingenvervoer en hoopte op een beetje meedenken van medeforummers. In plaats daarvan wordt mijn man door jullie afgefikt. En waarom? Geen idee? Je kent hem niet eens en ook niet onze situatie.spinnetje_ schreef: ↑25-11-2018 23:07Ik dacht serieus tot aan zin dat je een alleenstaande moeder was. Van deze zin schrok ik zelfs eerlijk gezegd...
Let wel, niet iedereen heeft een kantoorbaan hier in Nederland.
Maar goed, ik weet eigenlijk niet eens waarom ik hier op inga. Ik denk omdat ik spijt heb van mijn post omdat ik het niet terecht vind dat jullie iemand zo veroordelen.
Bah
zondag 9 december 2018 13:19
Ik heb altijd 36 uur gewerkt en nu 40. Noodgedwongen. Heb wel veel steekjes onder water gekregen hoor. ‘Zou ik nooit doen.’, ‘oh wat pittig/heftig’. Zoon moest wel (bijna) al die dagen naar de opvang.
Ik heb me er nooit wat van aangetrokken. Het is ook net maar wat je je zelf laat raken. Ik heb een andere situatie dan andere mensen.
Wel vind ik dat ze een punt hebben op sommige vlakken. Kind fulltime naar de opvang is gewoon geen ideale situatie. In mijn geval kon/wilde vader er niet zijn. We zijn nu dan ook uit elkaar en 99% komt gewoon op mij neer omdat ik de stabiele factor ben. Heb nu dan ook besloten om dichter bij mijn familie te gaan wonen zodat ik het financieel makkelijker heb, 32 uur kan gaan werken, en mijn moeder een dag kan helpen met opvang. Als ze nog klein zijn is het makkelijk maar ik vind het niet in het belang van het kind om hem 5 dagen per week naar de BSO te laten gaan.
Hier dus een moeder die actief bezig is met haar deelname aan de arbeidsmarkt te verkleinen
. Ik vind 30 uur per week werken wel het minimale, ik heb gewoon een opleiding en een carrière en ik vind het een goed voorbeeld voor mijn zoon dat hij ziet dat mama gaat werken en daar plezier in heeft, centjes moet verdienen om leuke dingen mee te kunnen doen en niet per se elke dag achter het aanrecht hoeft te staan.
Ik heb me er nooit wat van aangetrokken. Het is ook net maar wat je je zelf laat raken. Ik heb een andere situatie dan andere mensen.
Wel vind ik dat ze een punt hebben op sommige vlakken. Kind fulltime naar de opvang is gewoon geen ideale situatie. In mijn geval kon/wilde vader er niet zijn. We zijn nu dan ook uit elkaar en 99% komt gewoon op mij neer omdat ik de stabiele factor ben. Heb nu dan ook besloten om dichter bij mijn familie te gaan wonen zodat ik het financieel makkelijker heb, 32 uur kan gaan werken, en mijn moeder een dag kan helpen met opvang. Als ze nog klein zijn is het makkelijk maar ik vind het niet in het belang van het kind om hem 5 dagen per week naar de BSO te laten gaan.
Hier dus een moeder die actief bezig is met haar deelname aan de arbeidsmarkt te verkleinen
. Ik vind 30 uur per week werken wel het minimale, ik heb gewoon een opleiding en een carrière en ik vind het een goed voorbeeld voor mijn zoon dat hij ziet dat mama gaat werken en daar plezier in heeft, centjes moet verdienen om leuke dingen mee te kunnen doen en niet per se elke dag achter het aanrecht hoeft te staan.
vrijdag 14 december 2018 13:27
Twee interessante artikelen deze week.
Vandaag het FD: https://fd.nl/economie-politiek/1282056 ... &s_cid=671#
Meer moeders kunnen op eigen benen staan
Het gaat de goede kant op met de economische zelfstandigheid van vrouwen. Dat blijkt uit de jaarlijkse emancipatiemonitor van het CBS, die vrijdag is verschenen. Tussen 2007 en 2017 is het percentage moeders met partner en jonge kinderen dat financieel op eigen benen kan staan, gestegen van 54 naar 66.
Tussen 2007 en 2017 is het percentage moeders met partner en jonge kinderen dat financieel op eigen benen kan staan, gestegen van 54 naar 66.
Vanuit emancipatie-oogpunt is dat goed nieuws, want dat betekent dat ze zichzelf na een scheiding kunnen onderhouden. Het CBS wijst er fijntjes op dat vier op de tien relaties uitlopen op een scheiding.
Maar voor veel vrouwen is het moederschap nog steeds een breuk in de carrière. Ruim veertig procent stopt of gaat minder werken na de geboorte van het eerste kind. Daardoor lopen ze een achterstand op die nauwelijks meer valt in te halen, als ze later terugkeren op de arbeidsmarkt of weer langer willen gaan werken.
Tegelvloer
Volgens Rabobank-econoom Barbara Baarsma is er in Nederland geen sprake van een glazen plafond, maar van een plakkende werkvloer, die is betegeld met kleine deeltijdbanen. Vergeleken met andere Europese landen hebben Nederlandse vrouwen vaak betaald werk, maar nergens werken ze zo vaak in deeltijd: 74% tegen een EU-gemiddelde van 31%.
Vaders blijven wel stug doorwerken na de geboorte van hun kinderen, en ook nog veertig uur per week. De gemiddelde werkweek van vrouwen wordt maar heel langzaam langer, van bijna 26,5 uur in 2007 naar bijna 28 uur in 2017. Het aantal werkende vrouwen met een 'grote' deeltijdbaan, dat wil zeggen tussen de 28 en 35 uur, stijgt wel, maar niet in moordend tempo. Het ligt nu op een kwart, tegen 20% tien jaar eerder.
Kloof
Maar vooral moeders met partners werken nu meer uren. En steeds minder vrouwen grijpen de geboorte van het eerste kind aan om minder uren te gaan werken. Het percentage moeders dat hetzelfde aantal uren blijft werken is gestegen van 40% naar bijna 60%.
Laagopgeleide vrouwen hebben minder vaak werk, werken minder uren en zijn minder vaak economisch zelfstandig dan hoogopgeleide vrouwen. Die kloof is de afgelopen tien jaar niet groter of kleiner geworden. Dat ligt anders met vrouwen met een niet-westerse achtergrond. In de crisisjaren zijn ze verder achteropgeraakt. Na 2015 komen ze weer vaker aan een baan, maar het verschil met wat het CBS vrouwen van Nederlandse komaf noemt, is nu groter dan in 2007.
En deze week gezien op Linkedin: https://www.womeninc.nl/Uploaded_files/ ... e7285a.pdf
Je zult het vast al wel gemerkt hebben: na de felicitaties, de tranen van je (schoon)moeder en de eerste blikken naar je buik komt steevast de vraag: ‘En hoe ga je dat dan doen?’ In de praktijk betekent die vraag vooral: dus jij gaat minder werken? Dat is lang niet altijd de enige manier voor een goede balans tussen zorg en werk, zo blijkt.
De Amsterdamse Loeki (30) was er al gauw uit met haar vriend Tim. Ze werken allebei vier dagen en hun dochtertje van drie maanden gaat twee dagen per week naar de crèche en één dag per week komt oma oppassen. “Mijn vriend is ondernemer en ik ben campagneadviseur bij een creatief bureau. We zijn allebei hartstikke ambitieus, dus we waren in eerste instantie van plan om allebei vijf dagen te blijven werken. Ook met het idee dat we dan tenminste de kinderopvang goed konden betalen. Totdat mijn nichtje me wees op de WerkZorgBerekenaar en ik erachter kwam dat we € 400 per maand besparen als we allebei vier dagen werken. We hebben nog vaak de printjes erbij gepakt om te kijken hoe het nou precies zit. Deze financiële motivatie voelt wel als een extra argument voor mij om een gelijke verdeling in werk en zorg te maken. Ik vind mijn werk ook heel belangrijk, net als mijn vriend. Op deze manier kan ik stappen blijven maken in mijn werk en is het ook thuis goed geregeld.”
Onjuiste aannames
Suzan Steeman, expert arbeidsmarkt bij Women Inc. - de organisatie die zich inzet om de kansen voor vrouwen in Nederland te vergroten - komt wel vaker valse overtuigingen tegen als het gaat om de verdeling tussen werken en zorgen. “Het is zo zonde dat er zoveel onjuiste aannames zijn over de balans tussen werk en gezin.” Vrouwen - en mannen trouwens ook - denken toch vaak dat het geen zin heeft om meer te gaan werken, omdat al het geld dan direct opgaat aan kinderopvang, vertelt Suzan. “Veel mensen denken ook dat het voordeliger is als de meestverdienende partner vijf dagen blijft werken en de andere drie. Of dat er voor zzp’ers geen toeslagen zijn. Terwijl het vaak anders uitpakt dan je denkt. Het mooie van de WerkZorgBerekenaar is dat we in deze tool met alle toeslagen rekening houden. Kinderopvangtoeslag, inkomensafhankelijke combinatiekorting, vakantiegeld: alles hebben we erin meegenomen. Dat levert een exact inzicht op en dus niet alleen een schatting per maand.”
Samen met het Nibud ontwikkelde Women Inc. de WerkZorgBerekenaar. Een handige tool waarmee je binnen een paar minuten precies kunt bereken welke kosten je kunt verwachten en vooral welke verdeling tussen thuis en werk het meest gunstig is. “Het belangrijkste is het inzicht,” vindt Suzan. “Realiseer je goed wat de gevolgen van minder werken zijn voor je toekomst. Kijk niet alleen naar je netto salaris per maand, maar ook naar je carrièrekansen en de opbouw van je pensioen. Wees je er als vrouw van bewust dat de zorg niet automatisch jouw taak is en wat jouwbaan voor jou betekent.”
Miranda (23) uit Tiel is kapster en 27 weken zwanger van haar eerste kind. Ze heeft veel last van haar rug en werkt daarom nu nog maar 50%. “Ik werk eigenlijk 24 uur, waarvan sowieso elke zaterdag. Dat doe ik nu nog steeds, maar op dinsdag en donderdag ga ik nu na vier uur naar huis. Mijn man Barry is binnenvaartschipper en is regelmatig een week van huis. Als die kleine er strak is, blijf ik gewoon lekker thuis dacht ik. Ik heb geen zin om mijn hele salaris naar de crèche te brengen.”
Op de Negenmaandenbeurs stuitte Miranda op de stand van de WerkZorgBerekenaar en thuis besloot ze het rekensommetje eens te maken. En wat bleek? “Niet werken is uiteindelijk duurder. Dat had ik niet verwacht. Als ik 24 uur zou blijven werken en ons kind gaat naar de crèche, dan gaan we er € 235 op achteruit. Maar als ik helemaal niet werk, is dat wel € 1.920. Blijkbaar zijn er allerlei kortingen en toeslagen, zoals de inkomensafhankelijke combinatiekorting, die we dan ook mislopen.” Barry en Miranda maakten allerlei combinaties en besloten uiteindelijk om voor opvang bij Miranda’s moeder aan te kloppen. “Barry is om de week thuis en kan dan de zorg voor ons dochtertje op zich nemen. Als hij vaart, komt mijn moeder oppassen. Een groter plezier konden we haar niet doen. En ik blijf gewoon werken na mijn verlof. Goed voor onze portemonnee en nog gezellig ook!”
Sanne (34) uit Arnhem is na de geboorte van haar tweede zoon juist méér gaan werken.
“Ik werk al een paar jaar als office manager bij een advocatenkantoor. Een baan voor 24 uur, dat leek me ideaal. In de praktijk bleek echter dat ik ook op mijn vrije dagen nog wel met werk bezig was. Mailtjes beantwoorden, toch nog even bloemen bestellen, dat soort dingen. En nee, dat telde niet mee als overuren. Mijn man Stijn bleef vijf dagen werken. Tijdens mijn laatste zwangerschap vertelde een goede vriendin van mij dat zij en haar vriend allebei vier dagen gingen werken, omdat dat meer opleverde. Dat zette me wel aan het denken. Stijn en ik hebben toen later wat gegooled en onze opties bekeken. We hebben ook de WerkZorgBerekenaar ingevuld en verdomd: het scheelt gewoon € 80 netto per maand. Dat is toch de moeite waard. Stijn moest wel even wennen aan het idee, maar vindt het nu ook juist leuk om elke maandag bij de jongens te zijn. Het is echt hun mannendag. En ik ben blij met mijn extra dag. Nu krijg ik mijn werk beter gedaan binnen de uren en laat ik mijn mailbox voor wat ‘ie is op woensdag. Die dag ben ik echt vrij.”
Enig speurwerk – naast alle uitzetlijstjes, voedingsschema’s en positiekleding waar je je allemaal een mening over vormt – loont dus wel degelijk. Als jij goed weet wat je wilt, blijft je baan en je beurs fijn in balans.
https://www.womeninc.nl/werkzorgberekenaar/
Vandaag het FD: https://fd.nl/economie-politiek/1282056 ... &s_cid=671#
Meer moeders kunnen op eigen benen staan
Het gaat de goede kant op met de economische zelfstandigheid van vrouwen. Dat blijkt uit de jaarlijkse emancipatiemonitor van het CBS, die vrijdag is verschenen. Tussen 2007 en 2017 is het percentage moeders met partner en jonge kinderen dat financieel op eigen benen kan staan, gestegen van 54 naar 66.
Tussen 2007 en 2017 is het percentage moeders met partner en jonge kinderen dat financieel op eigen benen kan staan, gestegen van 54 naar 66.
Vanuit emancipatie-oogpunt is dat goed nieuws, want dat betekent dat ze zichzelf na een scheiding kunnen onderhouden. Het CBS wijst er fijntjes op dat vier op de tien relaties uitlopen op een scheiding.
Maar voor veel vrouwen is het moederschap nog steeds een breuk in de carrière. Ruim veertig procent stopt of gaat minder werken na de geboorte van het eerste kind. Daardoor lopen ze een achterstand op die nauwelijks meer valt in te halen, als ze later terugkeren op de arbeidsmarkt of weer langer willen gaan werken.
Tegelvloer
Volgens Rabobank-econoom Barbara Baarsma is er in Nederland geen sprake van een glazen plafond, maar van een plakkende werkvloer, die is betegeld met kleine deeltijdbanen. Vergeleken met andere Europese landen hebben Nederlandse vrouwen vaak betaald werk, maar nergens werken ze zo vaak in deeltijd: 74% tegen een EU-gemiddelde van 31%.
Vaders blijven wel stug doorwerken na de geboorte van hun kinderen, en ook nog veertig uur per week. De gemiddelde werkweek van vrouwen wordt maar heel langzaam langer, van bijna 26,5 uur in 2007 naar bijna 28 uur in 2017. Het aantal werkende vrouwen met een 'grote' deeltijdbaan, dat wil zeggen tussen de 28 en 35 uur, stijgt wel, maar niet in moordend tempo. Het ligt nu op een kwart, tegen 20% tien jaar eerder.
Kloof
Maar vooral moeders met partners werken nu meer uren. En steeds minder vrouwen grijpen de geboorte van het eerste kind aan om minder uren te gaan werken. Het percentage moeders dat hetzelfde aantal uren blijft werken is gestegen van 40% naar bijna 60%.
Laagopgeleide vrouwen hebben minder vaak werk, werken minder uren en zijn minder vaak economisch zelfstandig dan hoogopgeleide vrouwen. Die kloof is de afgelopen tien jaar niet groter of kleiner geworden. Dat ligt anders met vrouwen met een niet-westerse achtergrond. In de crisisjaren zijn ze verder achteropgeraakt. Na 2015 komen ze weer vaker aan een baan, maar het verschil met wat het CBS vrouwen van Nederlandse komaf noemt, is nu groter dan in 2007.
En deze week gezien op Linkedin: https://www.womeninc.nl/Uploaded_files/ ... e7285a.pdf
Je zult het vast al wel gemerkt hebben: na de felicitaties, de tranen van je (schoon)moeder en de eerste blikken naar je buik komt steevast de vraag: ‘En hoe ga je dat dan doen?’ In de praktijk betekent die vraag vooral: dus jij gaat minder werken? Dat is lang niet altijd de enige manier voor een goede balans tussen zorg en werk, zo blijkt.
De Amsterdamse Loeki (30) was er al gauw uit met haar vriend Tim. Ze werken allebei vier dagen en hun dochtertje van drie maanden gaat twee dagen per week naar de crèche en één dag per week komt oma oppassen. “Mijn vriend is ondernemer en ik ben campagneadviseur bij een creatief bureau. We zijn allebei hartstikke ambitieus, dus we waren in eerste instantie van plan om allebei vijf dagen te blijven werken. Ook met het idee dat we dan tenminste de kinderopvang goed konden betalen. Totdat mijn nichtje me wees op de WerkZorgBerekenaar en ik erachter kwam dat we € 400 per maand besparen als we allebei vier dagen werken. We hebben nog vaak de printjes erbij gepakt om te kijken hoe het nou precies zit. Deze financiële motivatie voelt wel als een extra argument voor mij om een gelijke verdeling in werk en zorg te maken. Ik vind mijn werk ook heel belangrijk, net als mijn vriend. Op deze manier kan ik stappen blijven maken in mijn werk en is het ook thuis goed geregeld.”
Onjuiste aannames
Suzan Steeman, expert arbeidsmarkt bij Women Inc. - de organisatie die zich inzet om de kansen voor vrouwen in Nederland te vergroten - komt wel vaker valse overtuigingen tegen als het gaat om de verdeling tussen werken en zorgen. “Het is zo zonde dat er zoveel onjuiste aannames zijn over de balans tussen werk en gezin.” Vrouwen - en mannen trouwens ook - denken toch vaak dat het geen zin heeft om meer te gaan werken, omdat al het geld dan direct opgaat aan kinderopvang, vertelt Suzan. “Veel mensen denken ook dat het voordeliger is als de meestverdienende partner vijf dagen blijft werken en de andere drie. Of dat er voor zzp’ers geen toeslagen zijn. Terwijl het vaak anders uitpakt dan je denkt. Het mooie van de WerkZorgBerekenaar is dat we in deze tool met alle toeslagen rekening houden. Kinderopvangtoeslag, inkomensafhankelijke combinatiekorting, vakantiegeld: alles hebben we erin meegenomen. Dat levert een exact inzicht op en dus niet alleen een schatting per maand.”
Samen met het Nibud ontwikkelde Women Inc. de WerkZorgBerekenaar. Een handige tool waarmee je binnen een paar minuten precies kunt bereken welke kosten je kunt verwachten en vooral welke verdeling tussen thuis en werk het meest gunstig is. “Het belangrijkste is het inzicht,” vindt Suzan. “Realiseer je goed wat de gevolgen van minder werken zijn voor je toekomst. Kijk niet alleen naar je netto salaris per maand, maar ook naar je carrièrekansen en de opbouw van je pensioen. Wees je er als vrouw van bewust dat de zorg niet automatisch jouw taak is en wat jouwbaan voor jou betekent.”
Miranda (23) uit Tiel is kapster en 27 weken zwanger van haar eerste kind. Ze heeft veel last van haar rug en werkt daarom nu nog maar 50%. “Ik werk eigenlijk 24 uur, waarvan sowieso elke zaterdag. Dat doe ik nu nog steeds, maar op dinsdag en donderdag ga ik nu na vier uur naar huis. Mijn man Barry is binnenvaartschipper en is regelmatig een week van huis. Als die kleine er strak is, blijf ik gewoon lekker thuis dacht ik. Ik heb geen zin om mijn hele salaris naar de crèche te brengen.”
Op de Negenmaandenbeurs stuitte Miranda op de stand van de WerkZorgBerekenaar en thuis besloot ze het rekensommetje eens te maken. En wat bleek? “Niet werken is uiteindelijk duurder. Dat had ik niet verwacht. Als ik 24 uur zou blijven werken en ons kind gaat naar de crèche, dan gaan we er € 235 op achteruit. Maar als ik helemaal niet werk, is dat wel € 1.920. Blijkbaar zijn er allerlei kortingen en toeslagen, zoals de inkomensafhankelijke combinatiekorting, die we dan ook mislopen.” Barry en Miranda maakten allerlei combinaties en besloten uiteindelijk om voor opvang bij Miranda’s moeder aan te kloppen. “Barry is om de week thuis en kan dan de zorg voor ons dochtertje op zich nemen. Als hij vaart, komt mijn moeder oppassen. Een groter plezier konden we haar niet doen. En ik blijf gewoon werken na mijn verlof. Goed voor onze portemonnee en nog gezellig ook!”
Sanne (34) uit Arnhem is na de geboorte van haar tweede zoon juist méér gaan werken.
“Ik werk al een paar jaar als office manager bij een advocatenkantoor. Een baan voor 24 uur, dat leek me ideaal. In de praktijk bleek echter dat ik ook op mijn vrije dagen nog wel met werk bezig was. Mailtjes beantwoorden, toch nog even bloemen bestellen, dat soort dingen. En nee, dat telde niet mee als overuren. Mijn man Stijn bleef vijf dagen werken. Tijdens mijn laatste zwangerschap vertelde een goede vriendin van mij dat zij en haar vriend allebei vier dagen gingen werken, omdat dat meer opleverde. Dat zette me wel aan het denken. Stijn en ik hebben toen later wat gegooled en onze opties bekeken. We hebben ook de WerkZorgBerekenaar ingevuld en verdomd: het scheelt gewoon € 80 netto per maand. Dat is toch de moeite waard. Stijn moest wel even wennen aan het idee, maar vindt het nu ook juist leuk om elke maandag bij de jongens te zijn. Het is echt hun mannendag. En ik ben blij met mijn extra dag. Nu krijg ik mijn werk beter gedaan binnen de uren en laat ik mijn mailbox voor wat ‘ie is op woensdag. Die dag ben ik echt vrij.”
Enig speurwerk – naast alle uitzetlijstjes, voedingsschema’s en positiekleding waar je je allemaal een mening over vormt – loont dus wel degelijk. Als jij goed weet wat je wilt, blijft je baan en je beurs fijn in balans.
https://www.womeninc.nl/werkzorgberekenaar/
